Multimedia w Wikimedia Commons Prakolczatka nowogwinejska (Zaglossus bruijnii) – gatunek jajorodnego ssaka z rodziny kolczatkowatych (Tachyglossidae). Długość zakrzywionego do dołu ryjka tego gatunku może przekraczać 20 cm. Na jego końcu znajduje się maleńki otwór gębowy. Oczy są małe, położone blisko siebie. Tak jak u innych kolczatkowatych samica składa jajo, wprost do wylęgarki - okresowo rozwijającej się torby na brzuchu. Największy stekowiec, powolny; w razie zagrożenia zwija się w kulę jak jeż. Kolce są często ledwo widoczne spod długiego, czarnego futra.
Na terenie Unii Europejskiej obowiązuje całkowity zakaz handlu tym gatunkiem[3].
Długość ciała 45–77 cm
Ogon około 6 cm
Masa od 5 do 16,5 kg
Tryb życia słabo poznany, przypuszcza się, że wiodą samotniczy tryb życia.
Status ochronny krytycznie zagrożona wyginięciem, ostatnio obserwowana w warunkach naturalnych w latach 80. XX wieku.
Występowanie Nowa Gwinea[4][2]. Okaz opisany przez Kristofera Helgena i współpracowników (2012) może dowodzić, że jeszcze co najmniej na początku XX wieku gatunek występował też na północnym zachodzie Australii[5].
Prakolczatka nowogwinejska (Zaglossus bruijnii) – gatunek jajorodnego ssaka z rodziny kolczatkowatych (Tachyglossidae). Długość zakrzywionego do dołu ryjka tego gatunku może przekraczać 20 cm. Na jego końcu znajduje się maleńki otwór gębowy. Oczy są małe, położone blisko siebie. Tak jak u innych kolczatkowatych samica składa jajo, wprost do wylęgarki - okresowo rozwijającej się torby na brzuchu. Największy stekowiec, powolny; w razie zagrożenia zwija się w kulę jak jeż. Kolce są często ledwo widoczne spod długiego, czarnego futra.
Na terenie Unii Europejskiej obowiązuje całkowity zakaz handlu tym gatunkiem.
Długość ciała 45–77 cm
Ogon około 6 cm
Masa od 5 do 16,5 kg
Tryb życia słabo poznany, przypuszcza się, że wiodą samotniczy tryb życia.
Status ochronny krytycznie zagrożona wyginięciem, ostatnio obserwowana w warunkach naturalnych w latach 80. XX wieku.
Występowanie Nowa Gwinea. Okaz opisany przez Kristofera Helgena i współpracowników (2012) może dowodzić, że jeszcze co najmniej na początku XX wieku gatunek występował też na północnym zachodzie Australii.
