Multimedia w Wikimedia Commons Grubogonik australijski[3], dunnart gruboogonowy (Sminthopsis crassicaudata) nazywany też – gatunek torbacza z rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
W australijskich prowincjach: Australia Zachodnia, Terytorium Północne, Australia Południowa, Nowa Południowa Walia i Wiktoria . Zamieszkuje pustynie i półpustynie, busz i tereny rolnicze.
Mały torbacz o brązowawym kolorze futra, na uszach i głowie ciemne łatki. Głowa o dużych uszach i oczach. Długi, zgrubiały ogon służy do magazynowania tłuszczu, który jest zużywany głównie w okresie zimowym. Charakteryzuje się wąskimi stopami, które na spodach tylnej części nie mają poduszeczek. U samicy występuje dobrze rozwinięta torba.
Torbacz ten jest aktywny głównie nocą. Jest zwierzęciem samotniczym, jedynie w okresie jesiennym i zimowym gromadzą się we wspólnych gniazdach, co pozwala na zaoszczędzenie energii. Samice z młodymi nie tolerują obecności samców. Jest gatunkiem naziemnym. Gniazda buduje przy pniach drzew lub w pobliżu skał. Kiedy brakuje pokarmu, może zapadać w odrętwienie (torpor). Na pokarm tego torbacza składają się głównie owady takie jak szarańcza, chrząszcze. Czasami polują również na kręgowce. Przyjmowany pokarm w pełni pokrywa zapotrzebowanie na wodę.
Okres rozrodczy trwa od lipca do lutego. Ciąża trwa około 16 dni. Po tym okresie na świat przychodzi 8-10 młodych. Po 37 dniach młode zaczynają opuszczać torbę matki. Dojrzałość płciową uzyskują w 159 dniu życia.
Wrogami grubogonika są większe od niego zwierzęta drapieżne.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii niskiego ryzyka LC[2].
Grubogonik australijski, dunnart gruboogonowy (Sminthopsis crassicaudata) nazywany też – gatunek torbacza z rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
