La cotorreta muntanyenca (Psilopsiagon aurifrons) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita estepes, boscos, terres de conreu i ciutats a Perú, oest de Bolívia, nord-oest de l'Argentina i zones limítrofes de Xile.
La cotorreta muntanyenca (Psilopsiagon aurifrons) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita estepes, boscos, terres de conreu i ciutats a Perú, oest de Bolívia, nord-oest de l'Argentina i zones limítrofes de Xile.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parotan mynydd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotanod mynydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Bolborhynchus aurifrons; yr enw Saesneg arno yw Mountain parakeet. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. aurifrons, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Mae'r parotan mynydd yn perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Amason gwinlliw Amazona vinacea Amason Puerto Rico Amazona vittata
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parotan mynydd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotanod mynydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Bolborhynchus aurifrons; yr enw Saesneg arno yw Mountain parakeet. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. aurifrons, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Der Zitronensittich (Psilopsiagon aurifrons) ist eine Art der Neuweltpapageien. Zitronensittiche wurden bis vor wenigen Jahren als Bolborhynchus aurifrons der Gattung der Dickschnabelsittiche zugeschrieben. Mittlerweile ist es wissenschaftlicher Konsens, ihn gemeinsam mit dem Aymarasittich in eine eigenständige Gattung mit der Bezeichnung Psilopsiagon zu stellen.
Der Zitronensittich kommt in mehreren Unterarten in einem kleinen Verbreitungsgebiet in Südamerika vor.
Der Zitronensittich hat insgesamt vier Unterarten ausgebildet:
Der Zitronensittich erreicht eine Körperlänge von 18 Zentimetern. Davon entfallen acht Zentimeter auf den Schwanz.[1] Es besteht ein Geschlechtsdimorphismus.
Der Zitronensittich hat ein überwiegend grünliches Gefieder. Beim Männchen sind Stirn und die Zügel sowie Kinn und Hals gelblich bis orange. Der Gelbton ist auf Brust und Bauch heller und geht in ein Grün über. Beim Weibchen ist das Gelb auf der Körperunterseite weniger stark ausgeprägt. Bei beiden Geschlechtern ist der Schnabel hornfarben. Der Augenring ist nackt und gräulich. Die Iris ist dunkel.
Die vier Unterarten des Zitronensittichs lassen sich vom Erscheinungsbild her in zwei Gruppen teilen: Es sind die dies Vögel mit gelben Gefiedermerkmalen (aurifrons und robertsi) und diejenigen, welche überwiegend grün gefärbt sind (margaritae und rubrirostris). Die Nominatform sowie der Roberts-Zitronensittich unterscheiden sich in der Ausdehnung der gelben Gefiederpartien bei den männlichen Vögeln. Sie sind beim Roberts-Zitronensittich die gelben Gefiederpartien im Gegensatz zur Nominatform lediglich auf die Gesichtsmaske und die Körperseiten beschränkt. Im Gegensatz zur Nominatform weist robertsi auch das dunkelgrünere Gefieder auf, wobei eine Unterscheidung ohne Vergleichsmöglichkeit für ungeübte Augen schwer ist. Die beiden „grünen Unterarten“ (margaritae und rubrirostris) unterscheiden sich hinsichtlich der Gefiederfärbung insbesondere, da rubrirostris einen blau-gräulichen Anflug im grün des Gefieders (insbesondere Brust und Bauch) aufweist.
Der Zitronensittich kommt in Peru ausschließlich an den westlichen Andenhängen vor. Im Westen Argentiniens besiedelt er auch die Osthänge der Anden. In Chile werden beide Seiten dieses Gebirgszuges von Zitronensittichen besiedelt. Ihr Lebensraum sind gebirgige Dornbuschlandschaften, wie sie für die Puna charakteristisch ist. Sie kommen außerdem entlang von Flussläufen durch subtropische Dürregebiete vor.
Der Zitronensittich (Psilopsiagon aurifrons) ist eine Art der Neuweltpapageien. Zitronensittiche wurden bis vor wenigen Jahren als Bolborhynchus aurifrons der Gattung der Dickschnabelsittiche zugeschrieben. Mittlerweile ist es wissenschaftlicher Konsens, ihn gemeinsam mit dem Aymarasittich in eine eigenständige Gattung mit der Bezeichnung Psilopsiagon zu stellen.
Der Zitronensittich kommt in mehreren Unterarten in einem kleinen Verbreitungsgebiet in Südamerika vor.
The mountain parakeet (Psilopsiagon aurifrons), also known as the golden-fronted parakeet, is a species of parrot, one of two in the genus Psilopsiagon within the family Psittacidae. It is found in the Puna grassland. Its natural habitat is subtropical or tropical high-altitude shrubland. Four subspecies are recognised.
There are four subspecies:[2]
This small parrot reaches about 18 cm (7 in) in length and weighs about 45 g (1.6 oz). The male of the nominate subspecies, P. a. aurifrons, has a green head, mantle, back and tail. The otherwise green primary feathers have blue outer webs. The face, throat and breast are yellow gradually fading to a yellowish-green belly. The eye is brown and the bill horn-coloured. The female is similar to the male but has a yellow forehead, and the juvenile resembles the female but has a shorter tail.[3]
Both sexes of P. a. margaritae are similar to the female P. a. aurifrons but are larger with shorter tails and the colour of the female's bill is grey. P. a. rubrirostris is a similar colour to P. a. margaritae but the head, breast and belly are a rather darker shade of green tinged with blue. The male's bill is pinkish-buff and the female's grey. The male and female P. a. robertsi resemble P. a. aurifrons but the belly is a darker shade of green and the chin and throat brighter yellow.[3]
The mountain parakeet is found in the Andes at altitudes between 1,000 and 4,500 metres (3,300 and 14,800 ft).[4] Its range includes Peru, Chile, Bolivia and Argentina. Its typical habitat is among vegetation near rivers, on bushy slopes, among scrub, on rough grassland with cacti and brush and agricultural land. It also occurs in man-made environments such as parks and gardens. The four subspecies occupy separate, non-overlapping parts of the range.[4] This species does not migrate, but the birds move to higher altitudes in summer and lower ones in winter.[5]
The mountain parakeet is a sociable bird and forages on the ground and in scrub for buds, berries and seeds of such plants as Fabiana densa, Lepidophyllum and Adesmia. Breeding takes place at different times of year in different parts of the range. A clutch of three to six eggs is laid in a hole or crevice in a rocky outcrop, cliff face or river bank.[5][6]
The mountain parakeet has a very wide range and is fairly common in suitable habitat over much of that range. The IUCN has listed its conservation status as being of "least concern".[1]
The mountain parakeet (Psilopsiagon aurifrons), also known as the golden-fronted parakeet, is a species of parrot, one of two in the genus Psilopsiagon within the family Psittacidae. It is found in the Puna grassland. Its natural habitat is subtropical or tropical high-altitude shrubland. Four subspecies are recognised.
La catita frentidorada, catita serrana chica, o perico cordillerano (Psilopsiagon aurifrons)[2] es una especie de ave psitaciforme de la familia de los loros (Psittacidae). Su longitud es 17-19 cm y su peso medio de 33,6 g. Su color dominante es el verde con una extensión variable de amarillo intenso en rostro y pecho, aunque la extensión de este color depende de la subespecie, pudiendo llegar a ser inexistente. La hembra es más verde y con menos brillo. Las rémiges o primarias son azules. Pico y patas de color claro. Ojos negros. La cola es larga.
Se encuentra en un área de unos 820.000 km² distribuida entre la región andina de los siguientes países: Argentina, Bolivia, Chile y Perú.[1]
Sus hábitats naturales son: matorral tropical o subtropical y en menor medida paisajes transformados e incluso urbanos, siempre entre los 1000 y los 4500 m de altitud. BirdLife International considera que la extracción de ejemplares para su comercialización como mascotas influye significativamente en su tamaño poblacional. Es un ave sociable que tiende a formar pequeños bandos. Su vuelo es algo ondulado.
Se reconocen cuatro subespecies:
La catita frentidorada, catita serrana chica, o perico cordillerano (Psilopsiagon aurifrons) es una especie de ave psitaciforme de la familia de los loros (Psittacidae). Su longitud es 17-19 cm y su peso medio de 33,6 g. Su color dominante es el verde con una extensión variable de amarillo intenso en rostro y pecho, aunque la extensión de este color depende de la subespecie, pudiendo llegar a ser inexistente. La hembra es más verde y con menos brillo. Las rémiges o primarias son azules. Pico y patas de color claro. Ojos negros. La cola es larga.
Se encuentra en un área de unos 820.000 km² distribuida entre la región andina de los siguientes países: Argentina, Bolivia, Chile y Perú.
Sus hábitats naturales son: matorral tropical o subtropical y en menor medida paisajes transformados e incluso urbanos, siempre entre los 1000 y los 4500 m de altitud. BirdLife International considera que la extracción de ejemplares para su comercialización como mascotas influye significativamente en su tamaño poblacional. Es un ave sociable que tiende a formar pequeños bandos. Su vuelo es algo ondulado.
Psilopsiagon aurifrons Psilopsiagon generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Psilopsiagon aurifrons Psilopsiagon generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Ylänköaratti (Psilopsiagon aurifrons) on eteläamerikkalainen papukaijalaji. Sen esiintymisalue käsittää mantereen länsiosaa Perussa, Boliviassa, Chilessä ja Argentiinan luoteiskolkassa. Lajin holotyypin kuvaili René-Primevère Lesson Perusta vuonna 1830.[2]
Ylänköaratti (Psilopsiagon aurifrons) on eteläamerikkalainen papukaijalaji. Sen esiintymisalue käsittää mantereen länsiosaa Perussa, Boliviassa, Chilessä ja Argentiinan luoteiskolkassa. Lajin holotyypin kuvaili René-Primevère Lesson Perusta vuonna 1830.
Psilopsiagon aurifrons
Le Toui à bandeau jaune (Psilopsiagon aurifrons anciennement Bolborhynchus aurifrons) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Psittacidae. Elle est parfois nommée Perruche des montagnes ou Perruche citron.
Cette espèce est très proche du Toui aymara dont elle se distingue par la coloration presque entièrement verte de son plumage (vert jaunâtre sur la poitrine et le ventre). Le mâle présente généralement un net masque jaune vif tandis que la femelle n'en présente qu'un très modeste beaucoup plus pâle et terne.
Cet oiseau mesure de 18 à 20 cm.
Cette espèce peuple les versants boisés et les vallées inondées des montagnes.
Cet oiseau vit dans les Andes au Pérou, au Chili, en Bolivie et en Argentine.
Le Toui à bandeau jaune est représenté par quatre sous-espèces :
Psilopsiagon aurifrons
Le Toui à bandeau jaune (Psilopsiagon aurifrons anciennement Bolborhynchus aurifrons) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Psittacidae. Elle est parfois nommée Perruche des montagnes ou Perruche citron.
Il parrocchetto montano (Psilopsiagon aurifrons Lesson, 1830) è un uccello della famiglia degli Psittacidi.
Affine allo P. aymara, identico per morfologia, lo P. aurifrons, con taglia attorno ai 18 cm, si identifica per la colorazione del piumaggio completamente verde, salvo una mascherina facciale gialla e una colorazione di petto e ventre verde sfumato in giallo (più o meno estese in funzione delle sottospecie):
Tutte le sottospecie presentano remiganti blu, becco bruno rosato e iride arancio.
Zona andina a sud della Bolivia, nord dell'Argentina e nord del Cile. In cattività è poco noto.
Ha le stesse abitudini dello P. aymara e vive tra i 1800 e i 3400 metri di quota.
Il parrocchetto montano (Psilopsiagon aurifrons Lesson, 1830) è un uccello della famiglia degli Psittacidi.
De citroenparkiet (Psilopsiagon aurifrons) is een kooi- en volièrevogel die is ingevoerd in Nederland. De soort hoort tot het geslacht Psilopsiagon, samen met de Aymara-parkiet. Hij is afkomstig uit Zuid-Amerika, uit de regenwouden in Argentinië, Chili, Peru en Bolivia.
Bolborhynchus aurifrons is een synoniem voor deze vogel. Beide namen zijn voor het eerst wetenschappelijk beschreven door René Primevère Lesson in 1830.
Citroenparkieten zijn groen en de mannetjes hebben een geel masker rond de snavel en gele borst, poppen niet die missen de gele kenmerken. Ze worden meestal (met staartveren meegerekend) ongeveer 15-20 cm lang. Zowel bij mannen als poppen zitten aan de onderkant van hun vleugels een aantal donkerblauwe veren.
Rondom de oogjes zit een grijs randje. De ogen zijn in vergelijking met de rest van het lichaam vrij groot. Ze zitten aan de zijkant van het hoofd, want het zijn prooidieren.
De citroenparkiet is van nature een zaad- en vruchteneter, een mengsel van grote parkietenzaad en eivoer volstaat als voeding. Hij heeft wel variatie nodig, dus er moet regelmatig van voedsel veranderd worden of hij moet fruit of groente krijgen, anders krijgt hij problemen met zijn spijsvertering.
Het karakter van een citroenparkiet is vrij rustig in vergelijking met andere vogels. Ze zijn ook nieuwsgierig en niet bang voor mensen. Ze zijn niet erg agressief en ze maken niet zo veel geluid.
In vergelijking met de Aymara-parkiet zijn citroenparkieten wat spontaner in de omgang met ander dieren en mensen. Ze komen sneller naar iemand toe, omdat ze minder snel bang zijn voor andere wezens.
Een citroenparkiet is prima als huisdier te houden, mede vanwege het vrij rustige karakter. Hij is ook vrij intelligent, daardoor is hij makkelijk tam te krijgen als men er een beetje moeite voor doet. Hij heeft wel redelijk veel aandacht nodig, tenzij hij gezelschap van een soortgenoot heeft. Het is een gezelschapsdier dat van nature in kolonies leeft.
Hij is afkomstig uit Zuid-Amerika, uit de regenwouden in Argentinië, Chili, Peru en Bolivia en telt 4 ondersoorten:
De citroenparkiet (Psilopsiagon aurifrons) is een kooi- en volièrevogel die is ingevoerd in Nederland. De soort hoort tot het geslacht Psilopsiagon, samen met de Aymara-parkiet. Hij is afkomstig uit Zuid-Amerika, uit de regenwouden in Argentinië, Chili, Peru en Bolivia.
Bolborhynchus aurifrons is een synoniem voor deze vogel. Beide namen zijn voor het eerst wetenschappelijk beschreven door René Primevère Lesson in 1830.
O Periquito-da-cordilheira (Psilopsiagon aurifrons) é uma espécie de ave da família Psittacidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Argentina, Bolívia, Chile e Peru.[1]
Os seus habitats naturais são: matagal tropical ou subtropical de alta altitude.[1]
O Periquito-da-cordilheira (Psilopsiagon aurifrons) é uma espécie de ave da família Psittacidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Argentina, Bolívia, Chile e Peru.
Os seus habitats naturais são: matagal tropical ou subtropical de alta altitude.
Bergparakit[2] (Psilopsiagon aurifrons) är en fågel i familjen västpapegojor inom ordningen papegojfåglar.[3]
Bergparakit delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör bergparakit.
Wikispecies har information om Psilopsiagon aurifrons.
Bergparakit (Psilopsiagon aurifrons) är en fågel i familjen västpapegojor inom ordningen papegojfåglar.
Psilopsiagon aurifrons là một loài chim trong họ Psittacidae.[2] Loài này được tìm thấy ở Argentina, Bolivia, Chile, và Peru. Môi trường sống tự nhiên của loài này là cây bụi ở vùng cao nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Bốn phân loài được công nhận:[3]
Loài vẹt nhỏ này đạt chiều dài khoảng 18 cm và cân nặng khoảng 45 g. Chim trống của loài P. a. aurifrons, có đầu màu, bộ lông, lưng và đuôi màu canh lá cây. Mặt, cổ họng và ngực có màu vàng mờ dần dần chuyển sang màu xanh lá cây vàng ở bụng. Mắt màu nâu và mỏ màu sừng. Chim mái cũng tương tự như chim trống nhưng trán vàng, chim non giống chi mái nhưng đuôi ngắn hơn.
Loài vẹt này được tìm thấy ở vùng Andes ở độ cao từ 1.000 đến 4.500 mét (3.300 và 14.800 ft). Phạm vi của chúng bao gồm Peru, Chile, Bolivia và Argentina. Môi trường sống điển hình của chúng là trong thảm thực vật ven sông, trên các sườn núi rậm rạp, trong số những cây bụi, trên đồng cỏ thô với xương rồng và cây bụi và đất nông nghiệp. Chúng cũng hiện diện trong môi trường nhân tạo như công viên và các khu vườn.
Psilopsiagon aurifrons là một loài chim trong họ Psittacidae. Loài này được tìm thấy ở Argentina, Bolivia, Chile, và Peru. Môi trường sống tự nhiên của loài này là cây bụi ở vùng cao nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Psilopsiagon aurifrons (Lesson, 1830)
Охранный статус
Желтолобый толстоклювый попугай[1] (лат. Bolborhynchus aurifrons, синоним лат. Psilopsiagon aurifrons) — птица семейства попугаевых. В настоящее время систематики относят этот вид к роду Psilopsiagon.
Длина тела 17 см. Основная окраска оперения зелёная, с желтоватым оттенком на брюшной стороне. Щёки и лоб жёлтые. Наружная сторона маховых перьев кроющих крыла голубоватого цвета. У самца клюв жёлтый у основания.
Обитает в Чили, Перу и на западе Аргентины.
Населяют субтропические и тропические высокогорные местности, покрытые кустарником. Некоторые особи были замечены на высоте свыше 4000 м, но гнездятся птицы ниже.[2]
Вид включает в себя 4 подвида:
Желтолобый толстоклювый попугай (лат. Bolborhynchus aurifrons, синоним лат. Psilopsiagon aurifrons) — птица семейства попугаевых. В настоящее время систематики относят этот вид к роду Psilopsiagon.
