Псевдолелия (латин Pseudolaelia) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Бразилияын.
Псевдолелия (лат. Pseudolaelia) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Псевдолелия увтырӧ пырӧны 11 вид. Псевдолелия пантасьӧ Бразилияын.
Псевдолелия (лат. Pseudolaelia) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Бразилилэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 11 пӧртэм.
Псевдолелия (лат. Pseudolaelia) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Бразилилэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 11 пӧртэм.
Псевдолелия (латин Pseudolaelia) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Бразилияын.
Псевдолелия (лат. Pseudolaelia) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Псевдолелия увтырӧ пырӧны 11 вид. Псевдолелия пантасьӧ Бразилияын.
Pseudolaelia is a small genus belonging to the orchid family (Orchidaceae), the entire genus endemic to Brazil.[1] The abbreviation used in the horticultural trade is Pdla.
The flowers of these orchids resemble those of Laelia, but the main difference between these two genera lies in the vegetative part.
These orchids occur exclusively in Eastern Brazil, often as epiphytes. Some are lithophytes, forming a thicket on the rocks. Others, as Pseudolaelia vellozicola, are semi-epiphytes and can be found on mat-like communities of Vellozia bushes on inselbergs (dome-shaped granitic or gneissic rock outcrops) in the Brazilian Atlantic rainforest, requiring an adaptation to the extreme environmental conditions (dryness, isolation)
The rhizomes are extended. The pseudobulbs are fusiform, cylindrical to conical, carrying three to eight leaves. These are apical, deciduous, upright, leathery and pointy. The base of the leaves clasps the pseudobulb from the upper third till the apex.
The inflorescence is a long raceme, growing from the apex of the pseudobulb, with an undefined number of small white to pink flowers, opening in a consecutive manner clustered at the apex.
Pollination is performed by hummingbirds, butterflies, dipterids and hymenopterids. The flowers of Pseudolaelia corcovadensis, being self-compatible, are also pollinated by deceit by the bee Bombus (Fervidobombus) atratus by mimicking a generalized bee-attracting food-flower. However, these visits are rather rare
Species accepted as of June 2014:[1]
Pseudolaelia is a small genus belonging to the orchid family (Orchidaceae), the entire genus endemic to Brazil. The abbreviation used in the horticultural trade is Pdla.
Pseudolaelia es un género que tiene asignada doce especies,[1] de orquídeas epifitas originarias de Brasil.
Son plantas ocasionalmente de hábitos terrestres y a menudo epífitas que se encuentran sobre los arbustos de Vellozia con sus raíces sobre las rocas inferiores, se encuentran sobre las rocas de las laderas de colinas cercanas al agua. Tiene rizomas (pseudobulbos) que tienen de 3 a 7 hojas caducifolias. El pseudobulbo y las hojas tienen un parecido a Cyrtopodium. Su inflorescencia se eleva desde el ápice del pseudobulbo y lleva de 2 a 15 flores, secuencialmente abiertas en conjuntos parecidos a globos.[2]
Son plantas epífitas que se distribuyen en Sudamérica, principalmente en Brasil.
El género fue descrito por Porto & Brade y publicado en Arquivos do Instituto de Biologia Vegetal 2: 209. 1935.[3]
Pseudolaelia (abreviado Pdla): nombre genérico que es una referencia a la visión que se ha descrito de la primera especie de Laelia en América Central, especialmente en lo que respecta a su larga inflorescencia con flores color de rosa en el final.
Dos nuevas especies han sido propuestas por M.Frey: Pseudaelia maquijiensis y Pseudolaelia pavopolitana (Brazilian Orchids, vol. 28; enero de 2006 – interview with Wladyslaw e Aleksandro Zaslawski)
Pseudolaelia es un género que tiene asignada doce especies, de orquídeas epifitas originarias de Brasil.
Pseudolaelia é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae). Foi proposto por Paulo de Campos Porto e Alexander Curt Brade em Arquivos do Instituto de Biologia Vegetal 2: 209, em 1935, quando descreveram a Pseudolaelia corcovadensis. O nome deste gênero é uma referência a semelhança que apresentam as primeiras espécies descritas com as Laelia da América Central, principalmente em relação à longa inflorescência com flores róseas na extremidade.[1]
O gênero Pseudolaelia é composto por cerca de dez robustas espécies rupícolas ou epífitas, de crescimento aéreo desordenado, em áreas muito ensolaradas e mais secas, não raro a pleno sol, ou levemente protegidas em meio ao capim, freqüentemente crescendo emaranhadas a espécies de Vellozia, ou vicejando sobre rochas que recebem sol indireto e onde há maior acúmulo de umidade estando sujeitas com isso à grande amplitude térmica que ocorre entre o dia e a noite; originárias do sudeste brasileiro, a maioria de Minas Gerais, Rio de Janeiro ou Espírito Santo, chegando até o sul da Bahia.
Caracterizam-se por apresentarem rizoma muito longo, algo ascendente, que emitem longas raízes que penetram pelas fendas das rochas em busca de água, e pseudobulbos robustos assim bastante espaçados, fusiformes, alongados ou algo ovóides, de secção redonda, anelados, que lembram os de Cyrtopodium, porém bem menores. Os pseudobulbos comportam de três a sete folhas caducas na parte superior, estas são longas, linear lanceoladas, acuminadas, fibrosas, pouco espessas, algo plicadas. A inflorescência é muito longa, por vezes com mais de um metro, apical, ereta, rígida, delgada, racemosa, raro paniculada, na extremidade comportando até quinze flores pequenas ou de tamanho médio, razoavelmente vistosas, que abrem em sequência, mas diversas permanecendo abertas ao mesmo tempo, róseas ou amarelas.
As flores apresentam segmento bem explanados, porém algumas vezes mostram-se levemente tombadas, com sépalas e pétalas de comprimentos parecidos, geralmente estreitas, as pétalas pouco diferentes das sépalas, quase sempre mais atenuadas para a base ou algo claviformes. O labelo é soldado até a metade da coluna, trilobado, os lobos laterais pequenos, estreitos e longos, elevados ao lado da coluna e projetando-se para a frente, quase dando a impressão de fazerem parte da coluna e não do labelo, o lobo mediano oval e destacado, da mesma cor dos outros segmentos, nas espécies róseas, em regra com grande mancha branca no centro do disco e bordas mais escuras.
A maioria das espécies apresenta apenas venulações ligeiramente mais espessas no disco do labelo, mas algumas apresentam calosidades careniformes rugosas e aveludadas. A primeira espécie com esta característica a ser descoberta, e por essa mesma diferença, foi subordinada por Augusto Ruschi a um novo gênero por ele descrito, Renata. Hoje este gênero é considerado um sinônimo de Pseudolaelia.
Segundo a filogenia de Laeliinae publicada no ano 2000 em Lindleyana por Cássio van den Berg et al., Pseudolaelia, Isabelia e Constantia constituem um dos oito grandes clados de gêneros que formam essa subtribo. Estes gêneros inserem-se entre Arpophyllum e um outro grupo de pequenas espécies da América Central, dentre os quais Broughtonia é o gênero mais conhecido.
Pseudolaelia é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae). Foi proposto por Paulo de Campos Porto e Alexander Curt Brade em Arquivos do Instituto de Biologia Vegetal 2: 209, em 1935, quando descreveram a Pseudolaelia corcovadensis. O nome deste gênero é uma referência a semelhança que apresentam as primeiras espécies descritas com as Laelia da América Central, principalmente em relação à longa inflorescência com flores róseas na extremidade.
Pseudolaelia là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.[2]
Pseudolaelia là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.
Pseudolaelia (лат.) — род многолетних травянистых растений подтрибы Laeliinae трибы Epidendreae, подсемейства Эпидендровые, семейства Орхидные. Эпифиты.
Аббревиатура родового названия — Pdla.[3]
Список видов по данным The Plant List[4]:
Pseudolaelia (лат.) — род многолетних травянистых растений подтрибы Laeliinae трибы Epidendreae, подсемейства Эпидендровые, семейства Орхидные. Эпифиты.
Аббревиатура родового названия — Pdla.