Die Gattung Brassavola aus der Familie der Orchideen (Orchidaceae) umfasst 24 Pflanzenarten, die alle in Mittel- und Südamerika vorkommen. Die Pflanzen wachsen meist epiphytisch oder an Felsen. Aufgrund ihrer schönen Blüten werden sie gelegentlich kultiviert.
Alle Arten dieser Gattung bilden an einem kriechenden Rhizom in kurzem Abstand Sprossen. Diese sind kurz und unverdickt, sie bestehen aus mehreren Internodien. Rhizom und Spross sind von häutigen, trockenen Niederblättern umgeben. An der Spitze der Pseudobulben sitzt je ein, selten zwei Laubblätter. Die Blätter sind lang, fleischig und im Querschnitt rund mit einer Rinne auf der Oberseite. Spross und Blätter wachsen straff aufrecht oder hängen über.
Der Blütenstand erscheint aus einem kleinen scheidigen Blatt an der Spitze der Sprosse. Er trägt je nach Art nur eine oder mehrere Blüten. Die resupinierten Blüten sind immer weißlich gefärbt. Die Sepalen und Petalen sind annähernd gleich geformt: schmal und am Ende zugespitzt, hellgrün oder hellgelb gefärbt, die drei äußeren Blütenblätter sind auf der Außenseite manchmal violett überlaufen oder gefleckt. Die weiße Lippe ist ungelappt, an der Basis sind die Seiten eng nach oben um die Säule gerollt. Am Grund ist die Lippe manchmal purpurn gesprenkelt, auf der Mitte mit einem gelben oder grünen Fleck, vorne endet sie in einer Spitze (lang fadenförmig ausgezogen bei Brassavola cucullata). Der Rand der Lippe kann glatt, gewellt, rau oder auffällig gefranst sein. Die Säule ist kurz und gerade, meist geflügelt. Das Staubblatt sitzt am Ende der Säule und ist von einer dreilappigen Kappe umgeben (Klinandrium), es enthält acht Pollinien.
Zwischen dem Fruchtknoten und der Ansatzstelle der Blütenblätter befindet sich ein verlängerter „Hals“ (Cuniculus). Hier formt die Blüte ein tiefes, schmales Nektarium. Dieser Teil der Blüte bleibt auch an der Frucht bis zur Reife haften. Die Arten duften nachts und ziehen damit und mit dem angebotenen Nektar nachtaktive Schwärmer (Sphingidae) an. Die Pollinien werden am Rüssel angeklebt, während das Insekt versucht, den Nektar zu erreichen.
Die Arten der Gattung Brassavola kommen von Mexiko über Mittelamerika und die Karibik bis nach Südamerika vor. Die südlichsten Vorkommen finden sich noch in Argentinien und Paraguay. Sie wachsen dort als Epiphyten in niedrigen Höhenlagen.
Innerhalb der Unterfamilie Epidendroideae wird die Gattung Brassavola in die Tribus Epidendreae und dort in die Subtribus Laeliinae eingeordnet. Brassavola ist nah verwandt mit Cattleya, Cattleyella, Guarianthe und Rhyncholaelia.[1]
Es wurden folgende 24 Arten in dieser Gattung beschrieben:[2]
Aufgrund der großen, duftenden Blüten sind die Pflanzen in Kultur zu finden. Sie stellen im Vergleich zu anderen Orchideen geringere Ansprüche an die Kulturbedingungen. Sie wurden häufig als Kreuzungspartner verwendet.
Robert Brown benannte die Gattung 1813 nach dem Botaniker Antonio Musa Brassavola (1500–1554) aus Ferrara. Diese Annahme ist wahrscheinlich, ist aber nicht ganz gesichert.[3]
Die Gattung Brassavola aus der Familie der Orchideen (Orchidaceae) umfasst 24 Pflanzenarten, die alle in Mittel- und Südamerika vorkommen. Die Pflanzen wachsen meist epiphytisch oder an Felsen. Aufgrund ihrer schönen Blüten werden sie gelegentlich kultiviert.
Брассавола ( лат. Brassavola ) — Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Брассавола увтырӧ пырӧны 20 вид. Брассавола пантасьӧ Медшöр да Лунвыв Америкаын.
Брассавола ( лат. Brassavola ) — Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Америкалэн тӧдьы сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 20 пӧртэм.
Брассавола ( латинокс Brassavola) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 20 калопне (вид). Васьфневихть Лямбеширень ди Central Америкса.
Брассавола (лат. Brassavola ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш. Чылаже 20 еш куэ уло.
Брассавола ( латин Brassavola ) — Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Шöрвыв да Лунвыв Америкаын.
Брассавола (лат. Brassavola ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш. Чылаже 20 еш куэ уло.
Брассавола ( латинокс Brassavola) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 20 калопне (вид). Васьфневихть Лямбеширень ди Central Америкса.
Брассавола ( лат. Brassavola ) — Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Америкалэн тӧдьы сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 20 пӧртэм.
Брассавола ( латин Brassavola ) — Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Шöрвыв да Лунвыв Америкаын.
Брассавола ( лат. Brassavola ) — Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Брассавола увтырӧ пырӧны 20 вид. Брассавола пантасьӧ Медшöр да Лунвыв Америкаын.
Brassavola is a genus of 21 orchids (family Orchidaceae). They were named in 1813 by the Scottish botanist Robert Brown. The name comes from the Italian nobleman and physician Antonio Musa Brassavola. This genus is abbreviated B. in trade journals.
These species are widespread across Mexico, Central America, the West Indies and South America.[1] They are epiphytes, and a few are lithophytes. A single, apical and succulent leaf grows on an elongated pseudobulb.
The orchid yields a single white or greenish white flower, or a raceme of a few flowers. The three sepals and two lateral petals are greenish, narrow and long. The base of the broad, sometimes fringed lip partially enfolds the column. This column has a pair of falciform (sickle-shaped) ears on each side of the front and contains twelve (sometimes eight) pollinia.
Most Brassavola orchids are very fragrant, attracting pollinators with their citrusy smell. But they are only fragrant at night, in order to attract the right moth. Longevity of flowers depends on the species and is between five and thirty days.
In 1698 Brassavola nodosa was the first tropical orchid to be brought from the Caribbean island Curaçao to Holland. Thus began the propagation of this orchid and the fascination for orchids in general.
The species of Brassavola have been divided into four sections:[2]
This monotypic section, erected by H. G. Jones in 1969, contains the type of the genus:
This section, erected by Rolfe in 1902, is characterized by narrow labella with fimbriate margins to wider labella with entire margins.
This section, erected by Rolfe in 1902, is characterized by narrowly constricted labellum bases. The sectional type is B. nodosa
This section, erected by H.G.Jones in 1975, is characterized by laterally-borne inflorescences. The sectional type is B. acaulis
Brassavola is in the same alliance as the genera Cattleya and Laelia. They have been used extensively in hybridization and represent the "B" at the beginning of the names of such crosses. For example, Blc. is × Brassolaeliocattleya.
Brassavola is a genus of 21 orchids (family Orchidaceae). They were named in 1813 by the Scottish botanist Robert Brown. The name comes from the Italian nobleman and physician Antonio Musa Brassavola. This genus is abbreviated B. in trade journals.
These species are widespread across Mexico, Central America, the West Indies and South America. They are epiphytes, and a few are lithophytes. A single, apical and succulent leaf grows on an elongated pseudobulb.
The orchid yields a single white or greenish white flower, or a raceme of a few flowers. The three sepals and two lateral petals are greenish, narrow and long. The base of the broad, sometimes fringed lip partially enfolds the column. This column has a pair of falciform (sickle-shaped) ears on each side of the front and contains twelve (sometimes eight) pollinia.
Most Brassavola orchids are very fragrant, attracting pollinators with their citrusy smell. But they are only fragrant at night, in order to attract the right moth. Longevity of flowers depends on the species and is between five and thirty days.
In 1698 Brassavola nodosa was the first tropical orchid to be brought from the Caribbean island Curaçao to Holland. Thus began the propagation of this orchid and the fascination for orchids in general.
Lady-of-the-night OrchidBrassavola es un género de unas 18 especies de orquídeas epifitas, a veces litófitas, originarias de México, Centroamérica, y Sudamérica.[3]
Estas especies tienen flores de color blanco en racimos que pueden ser erectos o péndulos.
La mayoría son epifitas, pero unas pocas son litófitas. Están muy próximas a Cattleya con las que solo tienen de diferencia el número de polinia que en este género suelen ser a veces 12 y otras 8 que son desiguales. Los tallos son normalmente cortos.
Los pseudobulbos de unos 6 a 30 cm de longitud, son estrechos con forma de lapiceros, y están claramente separados. Cada pseudobulbo desarrolla una hoja cérea y aspecto de cuero de unos 20 cm de longitud.
La inflorescencia es una sola o en racimo de unas pocas flores con unos sépalos y pétalos largos y estrechos. Tienen la base del labelo que abraza una parte de la columna que transporta de 12 a 8 polinias desiguales.
Florecen en primavera, verano u otoño.
Se encuentran ampliamente distribuidas por las tierras bajas de la América tropical en México, Centroamérica, y Sudamérica, donde por las noches llena el aire con las fragancias de su perfume parecido a los cítricos.
Los miembros de este género se crían fácilmente en cultivo y son resistentes a las sequías. El cultivo de cada especie requiere unas condiciones específicas que corresponden con las de su hábitat natural. Muchas de ellas se pueden situar en placas, por lo que sus raíces pueden recibir corrientes de aire y aguantar ciclos de humedad o sequía.
Las especies de Brassavola se hibridan fácilmente entre ellas y con otros géneros próximos, tal como Cattleya, Laelia, Bletia, Rhyncholaelia, y Sophronitis. La mayoría de las orquídeas híbridas pertenecen a esta categoría p.e. x Sophrolaeliocattleya, x Brassolaeliocattleya y un gran número de otras variedades.
El género fue descrito por Robert Brown y publicado en Hortus Kewensis; or, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. London (2nd ed.) 5: 216. 1813.[4]
El género Brassavola tiene el nombre en honor de Antonio Musa Brassavola, médico y hombre de la nobleza veneciana.[5]
Este género se encuentra en la misma alianza que Cattleya y Laelia. Se emplean de una forma extensiva en hibridaciones.
Brassavola es un género de unas 18 especies de orquídeas epifitas, a veces litófitas, originarias de México, Centroamérica, y Sudamérica.
Brassavolat (Brassavola) eli neitokämmekät ovat kämmekkäkasveja (heimo Orchidaceae), joita käytetään huonekasveina.[1]
Brassavolat ovat myös risteytyneet läheisen katleijojen suvun (Cattleya) kanssa, jolloin on muodostunut jättikatleijojen suku (× Brassocattleya). Loistokatleijojen (× Brassolaeliocattelya) suku taas on syntynyt Brassavola-, Cattleya- ja leeliat (Laelia) -sukuihin kuuluvien lajien risteytyessä. Myös näitä risteytymiä käytetään huonekasveina.
Brassavolat (Brassavola) eli neitokämmekät ovat kämmekkäkasveja (heimo Orchidaceae), joita käytetään huonekasveina.
Brassavolat ovat myös risteytyneet läheisen katleijojen suvun (Cattleya) kanssa, jolloin on muodostunut jättikatleijojen suku (× Brassocattleya). Loistokatleijojen (× Brassolaeliocattelya) suku taas on syntynyt Brassavola-, Cattleya- ja leeliat (Laelia) -sukuihin kuuluvien lajien risteytyessä. Myös näitä risteytymiä käytetään huonekasveina.
Brassavola est un genre de plantes de la famille des Orchidaceae. Les espèces sont des plantes épiphytes originaires des forêts humides du Brésil.
Ce sont des plantes aux fleurs blanches agrémentées d’un labelle cordiforme. Robert Brown les a nommées ainsi en 1813 en l'honneur d'Antonio Musa Brassavola, médecin et botaniste de la Renaissance.
Brassavola est un genre de plantes de la famille des Orchidaceae. Les espèces sont des plantes épiphytes originaires des forêts humides du Brésil.
Ce sont des plantes aux fleurs blanches agrémentées d’un labelle cordiforme. Robert Brown les a nommées ainsi en 1813 en l'honneur d'Antonio Musa Brassavola, médecin et botaniste de la Renaissance.
Brassavola R.Br. è un genere di piante della famiglia delle Orchidacee, diffuso nell'ecozona neotropicale.[1]
Comprende le seguenti specie:[1]
Brassavola R.Br. è un genere di piante della famiglia delle Orchidacee, diffuso nell'ecozona neotropicale.
Vaurutė (Brassavola) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso epifitinės ir litofitinės orchidėjos. Iš pailgėjusio šakniastiebio išauga vienas viršūninis lapas. Žiedai balti ar gelsvai balti.
Augalai paplitę Centrinės Amerikos ir tropikinės Pietų Amerikos žemumose.
Gentyje yra apie 20 rūšių:
ir kt.
Vaurutė (Brassavola) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso epifitinės ir litofitinės orchidėjos. Iš pailgėjusio šakniastiebio išauga vienas viršūninis lapas. Žiedai balti ar gelsvai balti.
Augalai paplitę Centrinės Amerikos ir tropikinės Pietų Amerikos žemumose.
Brassavola is een geslacht van twintig orchideeën. Het plantengeslacht is vernoemd naar de Venetiaanse edelman en arts Antonio Musa Brassavola.
De geslachtsnamen Eudisanthema Neck. ex Post & Kuntze, Lysimnia Raf. en Tulexis Raf. zijn synoniemen van Brassavola.
De soorten komen inheems voor in de laaglanden van Centraal-Amerika en tropisch Zuid-Amerika. Het zijn hoofdzakelijk epifyten maar enkele soorten zijn lithofyt. Het geslacht kenmerkt zich door de opbouw van één vetblad, dat uit een cilindrische pseudobulb groeit.
De orchidee bloeit met een enkele witte of groen-witte bloem of heeft een bloemstengel bestaande uit enkele bloemen. De vijf groenachtige kelkbladen zijn lang en smal. De basis van de brede, gekreukelde bloemlip bedekt deels de bloemsteel. Deze steel bezit een paar sikkelvormige oren geplaatst aan de beide kanten van het vooraanzicht en bezit twaalf of soms acht stuifmeelklompjes.
De meeste Brassavola-soorten zijn teer, aantrekkelijk om te zien en geuren zeer sterk. Ze trekken met hun citroenachtige geur bestuivende insecten aan. De meeste soorten worden door bepaalde motten (nachtvlinders) bezocht in de nachtelijke uren, wanneer de geur het sterkst is.
In 1698 was de soort Brassavola nodosa de eerste tropische orchidee die meegenomen werd vanuit het oorsprongsgebied Curaçao naar Nederland. Vanuit de botanische tuinen van de universiteiten die ermee begonnen te kweken, begon de verspreiding van deze soort over de hele wereld als kasplant en later ook als kamerplant. Het was deze orchidee die bij liefhebbers voor het eerst de belangstelling voor orchideeën wekte.
Brassavola wordt tot dezelfde geslachtengroep gerekend als de geslachten Cattleya en Laelia. Er is dan ook met deze groepen veelvuldig gekruist voor de kweek van hybriden.
Een aantal cultivars:
Brassavola digbiana
Brassavola flagellaris
Brassavola flagellaris
Brassavola flagellaris
Brassavola flagellaris
Brassavola flagellaris
Brassavola glauca
Brassavola glauca
Brassavola martiana
Brassavola nodosa
Brassavola nodosa
Brassavola is een geslacht van twintig orchideeën. Het plantengeslacht is vernoemd naar de Venetiaanse edelman en arts Antonio Musa Brassavola.
Brassavola é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae). Foi publicado por Robert Brown em Hortus Kewensis; The second edition 5: 216, em 1813. O nome deste gênero é uma homenagem ao italiano Antonio Musa Brassavola, professor de medicina em Ferrara. Sua espécie tipo é a Brassavola culullata, por R. Brown remanejada do gênero Epidendrum, onde John Lindley a havia classificado em 1763.
Este gênero é composto por espécies epífitas, eventualmente rupícolas, de crescimento cespitoso, ou subcespitoso, ascendente ou pendente, ocorrendo da América Central e Caribe ao sul do Brasil.
Apesar do gênero contar poucas espécies, estas são bastante difíceis de identificar. Conforme a referência que consultemos são citadas de doze a vinte espécies válidas, algumas consideradas válidas por uns, são consideradas sinônimos por outros. As espécies brasileiras, que se dividem em três grupos, com poucas exceções, são muito parecidas e suas flores praticamente iguais. A variação que se encontra é tão pequena que poderia ser considerada variação dentro de uma mesma espécie. Alguns dos critérios utilizados para separa-las são observar a morfologia vegetativa, seu tamanho, número de flores, e principalmente saber sua procedência. Enfim, os taxonomistas não concordam e não se chega a uma classificação confiável. Reduzimos aqui as espécies citadas às espécies válidas mais prováveis, mas algumas dessas podem ser sinônimos.
São por plantas de pseudobulbos cilíndricos quase imperceptíveis pois sua única folha constitui-se em um prolongamento roliço do mesmo e com ele se confunde, esta é mais ou menos longa e acuminada, ereta ou pendente. Da base das folhas, e mais curta que estas, brota a inflorescência com uma a muitas flores brancas, ou de tons pálidos de creme ou verde, de labelo branco com ou sem mancha amarela ou esverdeada junto à base, que abrem simultaneamente, algumas muito perfumadas durante o fim da tarde e início da noite, vagamente lembrando limão.
As flores têm pétalas e sépalas muito estreitas, lanceoladas ou falciformes, bastante acuminadas, em rega bem abertas e de formatos parecidos. O labelo destaca-se muito, é amplo, simples, levemente côncavo, em algumas espécies com extremidade acuminada, ou margens serrilhadas.
Preocupando-nos apenas com sua morfologia, podemos dividi-las em quatro grupos principais:
Segundo a filogenia publicada em 2000 por Cássio van den Berg et al., Brassavola forma com Myrmecophila, Guarianthe, Cattleyella, Rhyncholaelia e Cattleya um dos grandes grupos de Laeliinae, inserido entre os grupos de Prosthechea e de Sophronitis. Especificamente, Brassavola situa-se entre Cattleyella, que é o novo gênero para onde foi movida a Cattleya araguaiensis, e Cattleya. É importante notar que o trabalho de Van den Berg, principalmente no que se refere ao relacionamento entre os gêneros, ainda é um estudo preliminar, sua situação exata pode mudar com o resultado de mais testes.
Normalmente as brassavolas são muito fáceis de se cultivar, sendo recomendadas especialmente para os cultivadores iniciantes. Para cuidar delas, você deve deixá-las em vasos que forneçam espaço para as raízes crescerem, como os cachepôs. Agora para regá-las, durante o seu período de crescimento, as brassavolas não gostam muito de ficar secas, por isso, regue frequentemente evitando que o substrato seque. Após a floração, diminua a frequência de regas, deixando o substrato seco por um pequeno período de tempo.[1] A iluminação deve ser indireta, aplique a mesma iluminação que deve ser utilizada para as cattleyas, já a temperatura deve variar entre 10ºC e 33ºC e os substratos ideais são aqueles que fornecem uma boa aeração para as raízes.
Brassavola é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae). Foi publicado por Robert Brown em Hortus Kewensis; The second edition 5: 216, em 1813. O nome deste gênero é uma homenagem ao italiano Antonio Musa Brassavola, professor de medicina em Ferrara. Sua espécie tipo é a Brassavola culullata, por R. Brown remanejada do gênero Epidendrum, onde John Lindley a havia classificado em 1763.
Nattstjärnesläktet (Brassavola) är ett växtsläkte inom familjen orkidéer med cirka 20 arter från Centralamerika och tropiska Sydamerika. Några arter odlas som krukväxter i Sverige.
Wikimedia Commons har media som rör Brassavola.
Nattstjärnesläktet (Brassavola) är ett växtsläkte inom familjen orkidéer med cirka 20 arter från Centralamerika och tropiska Sydamerika. Några arter odlas som krukväxter i Sverige.
Brassavola là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.[2]
Brassavola là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.
Список видов по данным Королевских ботанических садов в Кью[5]:
Все виды рода Brassavola входят в Приложение II Конвенции CITES. Цель Конвенции состоит в том, чтобы гарантировать, что международная торговля дикими животными и растениями не создаёт угрозы их выживанию.
Температурная группа для большинства видов теплая или умеренная.
Большинство видов светолюбивы, их можно выращивать в летний период без притенки[4].
Посадка в корзинку для эпифитов, пластиковый или керамический горшок.
Субстрат должен быть хорошо аэрируемый. Обычно используют смесь сосновой коры средней фракции (кусочки от 0,5 до 1,0 см) с битым кирпичом и древесным углём. Для повышения влагоёмкости добавляют сфагнум.
Большинство видов не переносят застоя влаги. Между поливами субстрат должен успеть почти полностью просохнуть.
Относительная влажность воздуха от 85-90 %[4].
В период покоя растения содержат в более прохладных условиях и сокращают полив.
По данным The International Orchid Register[6].
Список видов по данным Королевских ботанических садов в Кью:
Brassavola acaulis Lindl. & Paxton, 1851 Brassavola cucullata (L.) R.Br. in W.T.Aiton, 1813 typus Brassavola duckeana Horta, 1937 Brassavola fasciculata Pabst, 1955 Brassavola filifolia Linden, 1881 Brassavola flagellaris Barb.Rodr., 1882 Brassavola fragans Barb.Rodr., 1877 Brassavola gardneri Cogn. in C.F.P.von Martius & auct. suc. (eds.), 1902 Brassavola gillettei H.G.Jones, 1967 Brassavola grandiflora Lindl., 1839 Brassavola harrisii H.G.Jones, 1968 Brassavola martiana Lindl., 1836 Brassavola nodosa (L.) Lindl., 1831 Brassavola reginae Pabst, 1978 Brassavola retusa Lindl., 1847 Brassavola revoluta Barb.Rodr., 1882 Brassavola rhomboglossa Pabst, 1979 Brassavola subulifolia Lindl., 1831 Brassavola tuberculata Hook., 1829 Brassavola venosa Lindl., 1840
ブラッサボラ属 Brassavola は、ラン科植物の1群の名である。カトレアに近縁で、外見はやや似ている。カトレア類の交配親としても古くから用いられてきた。属名はイタリアの植物学者兼医者であった A. M. Brassavola にちなむ。洋ランとしての略名は B. である。
多年生草本で着生植物[1]。概形はカトレアに似る。匍匐茎が這い、太い根を出して樹皮上に着生する。茎の先端は円筒形から紡錘形の偽鱗茎となり、先端に一枚の葉をつける。偽鱗茎も葉も厚くて硬い。ノドサ B. nodosa 等は偽鱗茎が立ち気味に伸びて草姿もカトレアに似るが、 B. tuberculata 等の種は偽鱗茎も葉も細長くて垂れ下がり、その見かけは随分異なる。
花は偽鱗茎の先端から出て単性、または多数生じる。花はカトレアに似て、萼片と側花弁は幅狭く、唇弁基部はずい柱を抱き、先端が大きく広がる。色は白や黄色など、淡い色のものが多い。概して薫りはよい。ずい柱は短くて直立、花粉塊は二組で8個[2]。
メキシコから中央アフリカ、ブラジル・アルゼンチンに分布する。
約20種が知られる。なお、かつてこの属に入れられた中で、B. digbyana と B. glauca の2種は近年リンコレリア属 Rhyncholaelia に移された。これらの葉は平らで幅が広い。
代表的な種
B. nodosa
B. flagellaris
R. digbyana
洋ランとして栽培される。原種もよく栽培され、特にディグビアナは大きく広がった唇弁の周囲に深く細かな切れ込みが入り、周囲に糸飾りを付けたようになるのが美しい。
交配品種も作られている。また属間交配も行われており、特にディグビアナはカトレア類において唇弁の大きく広がったものを作出するのに多く用いられてきた[3]。本属とカトレヤ属との交配品は人工属ブラッソカトレア Brassocattleya （略称はBc.）と呼ばれる。その際、上記のリンコレリアに分割されたものは便宜的に本属として扱われることがある[4]が、正しくはこの両者の属間交配品はリンコレリオカトレア Rhyncolaeliocattleya となり、かなりのものがここに移されることになる。他にノドサを交配親に使ったものは、往々にしてほっそりとした萼と側花弁に、基部が細くて先端がラッパのように広がった独特の姿をなし、ノドサ系と呼ばれる。
B. nodosa x Bc. BinosaFile
Bc. Star Ruby Xanadu
Bc. Sommersonne
ブラッサボラ属 Brassavola は、ラン科植物の1群の名である。カトレアに近縁で、外見はやや似ている。カトレア類の交配親としても古くから用いられてきた。属名はイタリアの植物学者兼医者であった A. M. Brassavola にちなむ。洋ランとしての略名は B. である。
_-_Edwards_vol_22_pl_1913_(1836).jpg)
_-_Edwards_vol_18_pl_1561_(1832).jpg)
_pl_39_(1840).jpg)
.jpg)
.jpg)
