Ocypus is a genus of rove beetles in the subfamily Staphylininae.
The following are species of Ocypus:[1]
Ocypus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Ocypus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Ocypus er en slekt av biller som hører til underfamilien Staphylininae i familien kortvinger (Staphylinidae). Det er beskrevet ca. 50 arter fra Europa, ni av dem er funnet i Norge.
Middelsstore til store (kroppslengde 10-30 millimeter), avlange og mer eller mindre sylindriske kortvinger, oftest svarte eller mørkbrune på farge, dekkvingene ofte rødlige. De kan minne om det store artene i slekten Quedius, men skiller seg fra disse på at pronotum er matt og tydelig hårete. Fra slektene Staphylinus og Platydracus skiller de seg på den smale og sylindriske kroppsformen. Kroppen er lang og slank, vanligvis parallellsidig, hele kroppen er kledt med korte hår og overflaten mer eller mindre matt, ofte med litt matt bly- eller bronseglans. Hodet er temmelig stort og bredt, med temmelig små fasettøyne og lange, sigdformede kjever. Halsskjoldet (pronotum) er nokså bredt, hvelvet, matt og fint hårete. Antennene er vanligvis forholdsvis korte og kraftige, leddene bredere enn de er lange. Dekkvingene er forholdsvis korte, vanligvis kledt med korte hår og med enkelte oppstående børster. Beina er korte og kraftige, leggene gjerne litt krumme, med korte, stive børster. Bakkroppen er forholdsvis langstrakt. Hannene kan kjennes på at framføttene er utvidet, ofte også på at bakkroppens siste bukledd er innbuktet i midten.
Som andre kortvinger er Ocypus-artene rovdyr, og med sine kraftige kjever kan de takle nokså store byttedyr. De opptrer imidlertid også som åtseletere. De fleste av disse artene går mest og flyr ikke så mye som mange mindre kortvinger gjør. Om de blir skremt, bøyer de ofte bakkroppsspissen opp over ryggen samtidig som de sprøyter ut illeluktende kjemikalier. Denne posisjonen er muligens en etterligning av skorpioner.
Ocypus-artene kan finnes i mange ulike miljøer men er ikke vanlige i skog. Noen arter lever på havstrender.
Slekten ble tidligere regnet som en undergruppe av slekten Staphylinus.
Ocypus er en slekt av biller som hører til underfamilien Staphylininae i familien kortvinger (Staphylinidae). Det er beskrevet ca. 50 arter fra Europa, ni av dem er funnet i Norge.
Zbójca[1] (Ocypus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1819 roku przez Williama Elforda Leacha[2].
Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają średnią lub dużą, w zarysie czworokątną lub zaokrągloną, zaopatrzoną w przesunięte nieco na jej grzbietową stronę oczy oraz krótkie, krępe czułki. Aparat gębowy ma dwupłatową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe, dość krótkie i słabo zakrzywione żuwaczki z zębami na wewnętrznych krawędziach oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie szerszym niż poprzedni, spłaszczonym, o bokach równoległych lub rozszerzonym ku szczytowi. Przedtułów cechuje się zwykle brakiem epimer oraz w widoku od góry widoczną na całej długości jako ostra listewka krawędzią górną epipleury przedplecza, połączoną pod ostrym kątem z krawędzią dolną. Śródpiersie ma wąski i sięgający co najwyżej do połowy bioder wyrostek międzybiodrowy. Przednia para odnóży ma u obu płci silnie rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie[3].
Kusaki te zasiedlają lasy i tereny otwarte. Bytują w ściółce, glebie, pod kamieniami i w gnijących szczątkach roślin. Żerują na różnych bezkręgowcach, w tym ślimakach[3].
Przedstawiciele rodzaju występują w krainach: palearktycznej, nearktycznej i orientalnej[2]. W Polsce stwierdzono 12 gatunków[4] (zobacz też: kusakowate Polski)
Należy tu około 150 opisanych gatunków[2]:
Zbójca (Ocypus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1819 roku przez Williama Elforda Leacha.
Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają średnią lub dużą, w zarysie czworokątną lub zaokrągloną, zaopatrzoną w przesunięte nieco na jej grzbietową stronę oczy oraz krótkie, krępe czułki. Aparat gębowy ma dwupłatową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe, dość krótkie i słabo zakrzywione żuwaczki z zębami na wewnętrznych krawędziach oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie szerszym niż poprzedni, spłaszczonym, o bokach równoległych lub rozszerzonym ku szczytowi. Przedtułów cechuje się zwykle brakiem epimer oraz w widoku od góry widoczną na całej długości jako ostra listewka krawędzią górną epipleury przedplecza, połączoną pod ostrym kątem z krawędzią dolną. Śródpiersie ma wąski i sięgający co najwyżej do połowy bioder wyrostek międzybiodrowy. Przednia para odnóży ma u obu płci silnie rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie.
Kusaki te zasiedlają lasy i tereny otwarte. Bytują w ściółce, glebie, pod kamieniami i w gnijących szczątkach roślin. Żerują na różnych bezkręgowcach, w tym ślimakach.
Przedstawiciele rodzaju występują w krainach: palearktycznej, nearktycznej i orientalnej. W Polsce stwierdzono 12 gatunków (zobacz też: kusakowate Polski)
Należy tu około 150 opisanych gatunków:
Ocypus addendus (Lindberg, 1953) Ocypus aeneocephalus (De Geer, 1774) Ocypus aenescens Eppelsheim, 1889 Ocypus aereus Cameron, 1928 Ocypus aethiops (Waltl, 1835) Ocypus affinis Wollaston, 1864 Ocypus albanicus (G. Müller, 1943) Ocypus alfierii (Bernhauer, 1925) Ocypus almensis Coiffait, 1967 Ocypus alpestris Erichson, 1840 Ocypus altissimus Coiffait, 1977 Ocypus ambiguus Coiffait, 1964 Ocypus angustulus Eppelsheim, 1888 Ocypus anophthalmicus (Hernández et Aguiar, 1988) Ocypus apterus (Scheerpeltz, 1976) †Ocypus atavus (Oustalet, 1874) Ocypus auroguttatus (Cameron, 1932) Ocypus baronii (Coiffait, 1982) Ocypus bernhaueri (G. Müller, 1925) Ocypus bhutanicus Coiffait, 1977 Ocypus biharicus (G. Müller, 1926) Ocypus brenskei Reitter, 1884 Ocypus brevipennis (Heer, 1839) Ocypus brunnipes (Fabricius, 1781) Ocypus bureschi Coiffait, 1971 Ocypus caeruleus (Cameron, 1932) Ocypus caerulescens Coiffait, 1982 Ocypus cameroni Smetana et Davies, 2000 Ocypus canariensis Gemminger et Harold, 1868 Ocypus caroli (Jarrige, 1943) Ocypus cerceticus Coiffait, 1964 Ocypus chevrolatii Baudi, 1848 Ocypus coreanus (G. Müller, 1925) Ocypus curtipennis Motschulsky, 1849 Ocypus cyaneopubens (Reitter, 1913) Ocypus cyclopus Peyron, 1858 Ocypus densissimus (Bernhauer, 1933) Ocypus deuvei Coiffait, 1978 Ocypus dorsalis Sharp, 1889 Ocypus duplicatus (G. Müller, 1943) Ocypus eppelsheimi Reitter, 1887 Ocypus excisus (G. Müller, 1950) Ocypus festae (Müller G., 1925) Ocypus forficularius (Motschulsky, 1860) Ocypus fortunatarum Wollaston, 1871 Ocypus frater Smetana, 1965 Ocypus fujiensis Naomi, 1992 Ocypus fulvipennis Erichson, 1840 Ocypus fulvotomentosus Eppelsheim, 1889 Ocypus fuscatoides (Coiffait, 1964) Ocypus fuscatus (Gravenhorst, 1802) Ocypus fuscoaeneus Solsky, 1871 Ocypus gloriosus Sharp, 1874 Ocypus graeseri Eppelsheim, 1887 Ocypus hagai Naomi, 1992 Ocypus hakusanus Naomi, 1992 Ocypus harbinensis J. Li, 1993 Ocypus heinzi Smetana, 1965 Ocypus helleni (G. Müller, 1926) Ocypus hidanus Watanabe, 1987 Ocypus himalaycus (Coiffait, 1982) Ocypus hissaricus M. Dvorˇák, 1984 Ocypus hochhuthi Eppelsheim, 1878 Ocypus impennis (Fauvel, 1882) Ocypus inexspectatus Eppelsheim, 1887 Ocypus italicus (Aragona, 1830) Ocypus iyonus Naomi, 1992 Ocypus izayoi Naomi, 1992 Ocypus japonicus Sawada, 1965 Ocypus jeannei Coiffait, 1980 Ocypus kansuensis (Bernhauer, 1933) Ocypus kendappa Naomi, 1992 Ocypus khnzoriani Coiffait, 1967 Ocypus kiimontanus Naomi, 1992 Ocypus kisonus Naomi, 1992 Ocypus kuntzeni (G. Müller, 1926) Ocypus latens Solodovnikov, 2000 Ocypus lewisius Sharp, 1874 Ocypus liaoningensis J. Li, 1993 Ocypus longimanus Smetana, 1965 Ocypus macrocephalus (Gravenhorst, 1802) − zbójca smolisty Ocypus manceps Smetana, 1965 Ocypus mateui (Coiffait, 1954) Ocypus matilei Jarrige, 1971 Ocypus megalocephalus (Nordmann, 1837) Ocypus milleri Quedenfeldt, 1882 Ocypus miwai (Bernhauer, 1943) Ocypus montanus (Cameron, 1942) Ocypus murgulensis Coiffait, 1978 Ocypus mus (Brullé, 1832) Ocypus nemotoi Naomi, 1992 Ocypus nepalicus (Coiffait, 1981) Ocypus nigroaeneus Sharp, 1889 Ocypus nitens (Schrank, 1781) − zbójca leśny Ocypus nubigena Smetana, 1965 Ocypus nudicollis Coiffait, 1977 Ocypus obscuroaeneus Fairmaire, 1852 Ocypus ohtsukaorum Naomi, 1992 Ocypus olens (O. Müller, 1764) − zbójca gajowy Ocypus opacus Roth, 1851 Ocypus ophthalmicus (Scopoli, 1763) Ocypus orientis Smetana and Davies, 2000 Ocypus ormayi (Reitter, 1887) Ocypus ottomanus Fauvel, 1900 Ocypus parvulus Sharp, 1874 Ocypus pecoudi (Jarrige, 1954) Ocypus pedemontanus (G. Müller, 1924) Ocypus petricola (Gistel, 1857) (nomen dubium) Ocypus picipennis (Fabricius, 1793) Ocypus plagiicollis Fairmaire, 1891 Ocypus ponticus Smetana, 1968 †Ocypus provincialis (Oustalet, 1874) Ocypus pullus Hochhuth, 1849 Ocypus quadraticeps (Ménétriés, 1832) Ocypus quadrimaculatus (Cameron, 1932) Ocypus queinneci Coiffait, 1984 Ocypus reimoseri (Bernhauer, 1906) Ocypus rhaeticus Eppelsheim, 1873 Ocypus rhoetus Smetana, 2007 Ocypus sabi Naomi, 1992 Ocypus saevus Solodovnikov, 2000 Ocypus scutiger Sharp, 1889 Ocypus semenowi Reitter, 1887 Ocypus septentrionalis Watanabe, 1984 Ocypus sericeicollis (Ménétriés, 1832) Ocypus sericeomicans (Bernhauer, 1931) Ocypus serotinus (Ádám, 1992) Ocypus sikkimensis (Bernhauer, 1920) Ocypus simulator Eppelsheim, 1878 Ocypus smetanai Naomi, 1992 Ocypus solarii (G. Müller, 1923) Ocypus stastnyi M. Dvorˇák, 2000 Ocypus subaenescens Wollaston, 1864 Ocypus subtilis Tikhomirova, 1973 Ocypus svozili M. Dvorˇák, 1984 Ocypus sylvaticus Wollaston, 1865 Ocypus syriacus Baudi, 1848 Ocypus tenebricosus (Gravenhorst, 1846) Ocypus thericles Smetana, 2007 Ocypus torvus Smetana, 1965 Ocypus trapezensis Coiffait, 1964 Ocypus turcicus (Bernhauer, 1923) Ocypus umbricola Wollaston, 1864 Ocypus umbro Smetana, 2007 Ocypus viaticus (Gistel, 1857) (nomen dubium) Ocypus wasmanni (Bernhauer, 1920) Ocypus weisei Harold, 1877 Ocypus yamato Naomi, 1992 Ocypus yeti M. Dvorˇák, 2000 Ocypus yoroi Naomi, 1992 Ocypus yuinus Naomi, 1992 Ocypus zopyrus Smetana, 2007Латинское название Ocypus Samouelle, 1819 Синонимы[1]
Goerius Westwood, 1827
Ocypus (лат.) — род жуков из посемейства Staphylininae семейства стафилинид.
Тело уплощённое. Передние голени без шипиков. Передние лапки расширены[2].
Некоторые виды:
Ocypus (лат.) — род жуков из посемейства Staphylininae семейства стафилинид.
_-_Larva_(2006-04-11).jpg)
