Lucanus ye un xéneru de coleópteros de la familia Lucanidae.
Esti xéneru ta compuestu por estes especies:[1]
.
Maral böcəklər (lat. Lucanus) — Buynuzlu böcəklər fəsiləsinə aid böcək cinsi. Bu cinsə 50 növ daxildir. Böyük Plini bildirmişdir ki, Niqidiy maral böcəyini lucanі adlandırmışdır. Bu isə İtaliyada vilayət adıdır. Lukaniya vilayətində onlardan amlet hazırlanır. Təbii şəraitdə nəslinin kəsilməsi ehtimalı vardır.
Bu böcəklərin xarici görkəmi o qədər səciyyəvidir ki, hətta bioloq olmayanlar da onları görən kimi taniyir. Bığcıqları dizlikli, buğumları isə toppuzşəkilli olub 3-6 ədəddir. Mandibulaları çox güclü olub, erkək fərdlərdə dişilərə nisbətən daha iridir. Bədənin rəngi əksər hallarda qəhvəyimtil qaradır. Qadadüstlükləri və çənələri şabalıdı-qəhvəyidir. Sürfələri ağ rəngdə olub, S formasında əyilmiş vəziyyətdə olurlar. Sürfələrin bədənin uzunluğu 14 sm-dir. Erkək fərdlərin bədəninin uzunluğu mandibulaları ilə birlikdə 83 mm, dişi fərdlərinki isə 45mm-dir. [1]
Ümumilikdə Avropanın Cənub, Mərkəz və Şərqi, Cənub-Şərqi Asiya və Şimali Amerika ərazilərində yayılmışdır. Növlərin çoxu isə Asiya ərazisində yayılmışdır.Azərbaycan (Böyük və Kiçik Qafqaz). Yox olmaq üzrədir.
Yaşayış arealının daralması, kolleksiyaçılar tərəfindən tutulması.
Bern Konvensiyasının III əlavəsinə daxil edilmişdir. Danimarka, Almaniya, Polşa, Latviya, Estoniya, Belarus Respublikası, İsveç, Ukrayna və Rusiya Federasiyasının Qırmızı kitabına daxil edilmişdir.
Yaşayış əraziləri qorunmalıdır. Çürümüş ağaclar kəsilməməli və yaşayış ərazilərindən çıxarılmamalıdır. Təbiətdə sayı və yayılması barədə yeni məlumatların əldə edilməsi məqsədilə hər il monitoringlər təşkil etmək lazımdır. Əhali arasında bu böcəyin qorunmasının vacibliyi barədə təbliğat işi aparılmalıdır. Süni surətdə artırılaraq təbiətə buraxılmalıdır.[2]
Maral böcəklər (lat. Lucanus) — Buynuzlu böcəklər fəsiləsinə aid böcək cinsi. Bu cinsə 50 növ daxildir. Böyük Plini bildirmişdir ki, Niqidiy maral böcəyini lucanі adlandırmışdır. Bu isə İtaliyada vilayət adıdır. Lukaniya vilayətində onlardan amlet hazırlanır. Təbii şəraitdə nəslinin kəsilməsi ehtimalı vardır.
Lucanus ist eine Gattung der Käfer, sie ist Typusgattung der Familie der Lucanidae oder Schröter. Bekannteste Art ist der Hirschkäfer (Lucanus cervus), auch die Gattung, oder die gesamte Familie, wird aber gelegentlich Hirschkäfer genannt. Es sind etwa 90 Arten bekannt, Verbreitungszentrum ist China mit allein über 70 Arten. Dabei werden noch fast jedes Jahr neue Arten entdeckt und beschrieben.
Es handelt sich im Regelfall um große Käfer mit einer Körperlänge von über 25 Millimeter,[1][2] meist über 30 Millimeter. Der Körper ist im Umriss oval und etwas abgeplattet bis mäßig gewölbt, er ist schwarz oder, ganz oder in Teilen, kastanienbraun bis rotbraun gefärbt. Die Fühler sind „gekniet“ (gewinkelt), das erste Geißelglied ist auffallend lang und schlank. Die je nach Art unterschiedlich vielen Endglieder bilden eine abgesetzte Fühlerkeule, deren Glieder einseitig kammartig gezähnt sind, diese Zähne können nicht zu einer geschlossenen Keule aneinandergelegt werden. Die Augen sind mehr oder weniger weit durch einen Fortsatz (Canthus) der Genae („Wangen“) der Kopfkapsel ausgerandet, bei einigen Arten in zwei Abschnitte geteilt. Die Flügeldecken sind glatt, manchmal mit schwachen Punkten oder Punktstreifen. Die Tibien tragen auf der Außenseite meist ein bis drei Zähne, die aber auch fehlen können.
Männchen vieler Arten weisen, wie auch viele andere Gattungen der Familie, einen auffallenden Geschlechtsdimorphismus auf. Die Mandibeln der Männchen sind viel größer als diejenigen der Weibchen, manchmal geweihartig verlängert, sie dienen den Männchen bei Revierkämpfen untereinander um den Zugang zu den Weibchen.
In Europa und Nordamerika unterscheiden sich die Arten der Gattung Lucanus von der vor allem im weiblichen Geschlecht sehr ähnlichen Gattung Dorcus (mit dem Balkenschröter Dorcus parallelipipedus als typischer europäischer Art) an der Gestalt der Fuß-(Tarsen-)glieder.[3][4] Diese sind bei Lucanus zur Spitze hin kurz gelb beborstet, ihr Endglied mit einer beborsteten Längsrinne. Bei Dorcus sind sie unregelmäßig lang beborstet, ihr äußeren Glieder mit Borstenbüscheln.
Die Larven aller Arten entwickeln sich in mehr oder weniger stark zersetztem Totholz. Die meisten Arten sind in gemäßigten bis subtropischen Laubwäldern verbreitet, sie kommen aber auch außerhalb von Wäldern vor, wenn genug Totholz, etwa Baumstubben, vorhanden sind. Die erwachsenen (imaginalen) Käfer werden am Saftfluss verletzter lebender Bäume, etwa an Rindenschäden, gefunden, die Biologie der meisten selteneren Arten ist aber völlig unbekannt. Wenige Arten, so die auf Taiwan lebende Lucanus datunensis und die (festland)chinesische Lucanus miwai sind übergegangen auf abgestorbenen Bambus als Larvennahrung. Diese Arten sind trotz morphologischer Ähnlichkeit nicht nahe miteinander verwandt.[1]
Die Gattung ist auf der Nordhalbkugel weit verbreitet. In Nordamerika leben fünf Arten, die südliche Verbreitungsgrenze liegt in Mexiko.[2] Der Verbreitungsschwerpunkt der Gattung liegt in Ostasien, in Süd- und West-China, Laos, Vietnam und Myanmar. In China leben von 72 untersuchten Arten 71 in der orientalischen Faunenregion, nur eine einzige, Lucanus maculifemoratus dybowskyi in der nördlich anschließenden Paläarktis[5], diese Art ist auch in Korea, der russischen Amurregion und Japan verbreitet.[6] Absolutes Zentrum der Artenvielfalt ist das südliche Tibet.
Innerhalb der Familie der Lucanidae gehört Lucanus in die Unterfamilie Lucaninae. Meist wird eine Tribus Lucanini unterschieden, die aber nach genetischen Daten wohl nicht monophyletisch ist.[7] Nach den genetischen Daten nahe verwandt ist die ostasiatische Gattung Prismognathus.[8]
Aus Europa sind die folgenden Arten nachgewiesen:
In der Türkei sind eine Reihe weiterer Arten nachgewiesen:
Lucanus ist eine Gattung der Käfer, sie ist Typusgattung der Familie der Lucanidae oder Schröter. Bekannteste Art ist der Hirschkäfer (Lucanus cervus), auch die Gattung, oder die gesamte Familie, wird aber gelegentlich Hirschkäfer genannt. Es sind etwa 90 Arten bekannt, Verbreitungszentrum ist China mit allein über 70 Arten. Dabei werden noch fast jedes Jahr neue Arten entdeckt und beschrieben.
Lucanus is a genus of stag beetles (Lucanidae).
Species currently placed in other genera (Huang 2010):
Lucanus capreolus variation
Lucanus cervus variation
Lucanus elaphus variation
Lucanus mazama variation
Lucanus placidus variation
Se vi deziris la romian poeton, serĉu Lukano (romia poeto). ne kompleta listo
Lucanus capreolus
Lucanus cervus - Cervoskarabo
Lucanus elaphus
Lucanus formosanus
Lucanus maculifemoratus
Lucanus mazama
Lucanus placidus
Lucanus swinhoei
Lucanus tetradon
Lukano (Lucanus) estas insekta genro de la familio de lukanedoj, ordo de koleopteroj.
Variaĵoj de
Lucanus capreolus
Cervoskarabo
(Lucanus cervus)
Variaĵoj de
Lucanus cervus
Variaĵoj de
Lucanus elaphus
Variaĵoj de
Lucanus mazama
Variaĵoj de
Lucanus placidus
ne kompleta listo
Lucanus capreolus
Lucanus cervus - Cervoskarabo
Lucanus elaphus
Lucanus formosanus
Lucanus maculifemoratus
Lucanus mazama
Lucanus placidus
Lucanus swinhoei
Lucanus tetradon
Lukano (Lucanus) estas insekta genro de la familio de lukanedoj, ordo de koleopteroj.
Variaĵoj de
Lucanus capreolus
Cervoskarabo
(Lucanus cervus)
Variaĵoj de
Lucanus cervus
Variaĵoj de
Lucanus elaphus
Variaĵoj de
Lucanus mazama
Variaĵoj de
Lucanus placidus
Lucanus es un género de coleópteros de la familia Lucanidae. Se encuentran en Norteamérica y Eurasia. Los machos de algunas especies tienen mandíbulas muy grandes.[1]
Está compuesto por alrededor de 50 especies:[2]
Lucanus capreolus variaciones
Lucanus cervus variaciones
Lucanus elaphus variaciones
Lucanus mazama variaciones
Lucanus placidus variaciones
Lucanus es un género de coleópteros de la familia Lucanidae. Se encuentran en Norteamérica y Eurasia. Los machos de algunas especies tienen mandíbulas muy grandes.
Põderpõrnikas Lucanus cervus
Taksonoomia RiikPõderpõrnikas (Lucanus) on põderpõrniklaste sugukonda kuuluv põrnikas.
Eestis elab teiste seas liik põderpõrnikas (Lucanus cervus).
Lucanus capreolus
Lucanus capreolus
Lucanus cervus
Lucanus elaphus
Lucanus formosanus
Lucanus maculifemoratus
Lucanus maculifemoratus
Lucanus mazama
Lucanus mazama
Lucanus placidus]]
Lucanus swinhoei
Lucanus tetradon
Põderpõrnikas (Lucanus) on põderpõrniklaste sugukonda kuuluv põrnikas.
Eestis elab teiste seas liik põderpõrnikas (Lucanus cervus).
Lucanus, les lucanes, est un genre de coléoptères de la famille des Lucanidae, sous-famille des Lucaninae, tribu des Lucanini.
Le genre a été décrit par l’entomologiste italien Giovanni Antonio Scopoli en 1763 en référence à la Lucanie.
Selon Catalogue of Life (1er septembre 2014)1er_septembre_2014_1-0">1er_septembre_2014-1">[1] :
Selon ITIS (1er septembre 2014)1er_septembre_2014_2-0">1er_septembre_2014-2">[2] :
Lucanus capreolus
Lucanus cervus
Lucanus mazama
Lucanus, les lucanes, est un genre de coléoptères de la famille des Lucanidae, sous-famille des Lucaninae, tribu des Lucanini.
Lucanus Scopoli, 1763 è un genere di insetti coleotteri, appartenenti alla famiglia dei Lucanidi (sottofamiglia Lucaninae), diffuso nell'emisfero boreale. Sono comunemente conosciuti come cervi volanti.
Si tratta di insetti di dimensioni medio-grandi che vanno dai 23–34 mm di Lucanus gamunus ai 100 mm di Lucanus cervus abkesianus
Il dimorfismo sessuale è in questo genere estremo, con maschi spesso enormi rispetto alle femmine.
Le differenze di dimensioni sono molto frequenti anche tra i diversi maschi, e comunemente si trovano contemporaneamente nelle stesse località individui molto grandi detti forme Telodonti, individui di dimensioni medie detti forme Mesodonti e Anfiodonti ed individui di dimensioni paragonabili a quelle delle femmine detti forme Prionodonti. Lo sviluppo e la forma delle mandibole è direttamente correlato alle dimensioni dell'individuo. Le mandibole vengono utilizzate per i combattimenti durante il periodo riproduttivo, i maschi le usano per ribaltare l'avversario e quindi vincere l'opportunità di riprodursi.
Il capo presenta una piccola espansione laterale chiamata canthus che si addentra anteriormente all'occhio, questo canthus è più sviluppato nelle femmine che nei maschi.
Le antenne sono genicolate portano all'apice una clava antennale formata da un numero variabile di articoli.
Le ali posteriori sono sempre ben sviluppate e nascoste, quando sono in riposo, da quelle anteriori trasformate in elitre. Entrambi i sessi sono ottimi volatori.
Il colore di questi animali è in genere castano o nerastro, spesso con differenti tonalità tra addome, protorace e mandibole, ma alcune specie asiatiche hanno tonalità più accese con elitre di colore arancio o bruno chiaro. Le femmine hanno in genere un colorito più scuro rispetto ai maschi.
Le larve sono di colore bianco, con capo marrone e presentano mandibole ben sviluppate.
Nel periodo estivo-autunnale le femmine depongono a una certa profondità nel terreno le uova, in genere vicino ad alberi in deperimento. Le larve di questi insetti si sviluppano nutrendosi di radici di alberi e di materiale organico in decomposizione, come legno e foglie putrescenti. A volte si possono ritrovare alcune larve anche all'interno di ceppaie in decomposizione.
La larva attraversa tre stadi larvali che possono durare anche parecchi anni, alla fine dell'ultimo stadio si impupa in una cella pupale creata comprimendo il terreno intorno alla larva.
All'interno di questa cella pupale avviene la metamorfosi che porterà all'adulto, questo già formato in autunno uscirà dalla celletta solo in primavera.
Gli adulti si nutrono di sostanze liquide zuccherine come nettare o linfa. La vita da immagine dura relativamente poco, i maschi già dopo poche settimane muoiono, mentre le femmine a volte sopravvivono fino all'autunno inoltrato.
Questo genere è diffuso in tutto l'emisfero boreale, in modo particolare in Europa e Asia con 59 specie, nella Regione Neartica sono presenti 4 specie diffuse dal Canada al nord del Messico[1]
Il genere è suddiviso in due sottogeneri[2] Lucanus e Pseudolucanus quest'ultimo è trattato da alcuni autori come un genere separato[3].
Di seguito alcune delle specie: Sottogenere Lucanus Scopoli, 1763
Sottogenere Pseudolucanus Hope & Westwood, 1845
In Italia sono presenti solo due specie[4]:
Lucanus cervus Maschio
Lucanus maculifemoratus taiwanus
Lucanus Scopoli, 1763 è un genere di insetti coleotteri, appartenenti alla famiglia dei Lucanidi (sottofamiglia Lucaninae), diffuso nell'emisfero boreale. Sono comunemente conosciuti come cervi volanti.
Lucanus is een geslacht van kevers uit de familie van de vliegende herten (Lucanidae).
Lucanus is een geslacht van kevers uit de familie van de vliegende herten (Lucanidae).
Lucanus er slekt av biller i familien hjortebiller (Lucanidae). Slekten omfatter vel 100 til dels svært store arter der hannene har veldig forstørrede kjever. I Europa er den representert ved eikehjorten (Lucanus cervus). Hannen av denne er Europas største bille. I tillegg finnes det tre mindre arter i Sør-Europa.
Store til meget store (opptil 100 millimeter), avlange biller. Kroppen er gjerne brunfarget og litt matt. Antennene er nokså langstrakte og har en uttrukket vifte ytterst. Hannene har svært bredt hode og sterkt forstørrede kjever (mandibler) som gjerne er litt forgrenede. Langs hodets bakkant på sidene er det en høy tverrkjøl, i alle fall hos store individer. Kjevene er forholdsvis større jo større hannen er (allometrisk vekst). Hunnenes kjever er også kraftige men av mer normal størrelse. Pronotum er rektangulært, bredere enn langt. Dekkvingene er litt flate, uten punktstriper. Beina er ganske lange og kraftige.
Larvene lever i morkent tre og bruker flere år på utviklingen. De voksne billene tar ikke næring til seg og lever ganske kort tid. Hannene bruker kjevene når de kjemper med hverandre, hver hann prøver å gripe motstanderen og vippe ham over på ryggen. Den største hannen vinner nesten alltid disse kampene. Paradoksalt nok kan ikke hannen bruke de fryktinngytende kjevene til å bite med, hunnen kan derimot gi et smertefullt bitt fra sine mindre, men mer funksjonelle kjever.
I likhet med mange andre slekter av hjortebiller lever de fleste av artene i denne slekten i Sørøst-Asia, særlig mange ser det ut til å finnes i Vietnam. Men det lever også noen få arter i Nord-Amerika og Europa.
Lucanus er slekt av biller i familien hjortebiller (Lucanidae). Slekten omfatter vel 100 til dels svært store arter der hannene har veldig forstørrede kjever. I Europa er den representert ved eikehjorten (Lucanus cervus). Hannen av denne er Europas største bille. I tillegg finnes det tre mindre arter i Sør-Europa.
Multimedia w Wikimedia Commons Jelonek[1] (Lucanus) – rodzaj chrząszczy z rodziny jelonkowatych i podrodziny Lucaninae.
Chrząszcze dużych rozmiarów, o długości ciała nie mniejszej niż 20 mm. Zewnętrzna strona oka jest u nich do około połowy średnicy oka wykrojona przez wypustkę policzka (canthus)[1]. Czułki są silnie kolankowato zagięte, zaopatrzone w bruzdy wierzchołkowe na trzonkach[2]. Występuje u nich dymorfizm płciowy w budowie głowy, żuwaczek i przedplecza, ale także polimorfizm u samców. U tego samego gatunku mogą występować samce nie różniące się zbytnio od samic jak i znacznie od nich większe. Z wielkością ciała samców skorelowany jest stopień rozwoju ich żuwaczek[1]. Przedplecze ma łukowato wygięte lub kanciaste brzegi boczne. Wyrostek przedpiersia szeroko odseparowuje biodra przednich odnóży. Pokrywy są prawie gładkie lub z nieregularnym, drobnym punktowaniem[2]. Odnóża przedniej pary mają golenie o stronach grzbietowych pozbawionych podłużnych bruzd. Stopy mają na spodach członów podłużne rowki przez środek[1].
Przedstawiciele rodzaju zamieszkują głównie orientalną i palearktyczną Azję[1]. W Europie występują 4 gatunki[3], z czego w Polsce tylko jelonek rogacz[1]. W krainie nearktycznej występuje 5 gatunków[2].
Rodzaj ten wprowadzony został w 1763 roku przez Giovanniego Antonia Scopoliego[3]. Należą do niego następujące gatunki[4]:
Jelonek (Lucanus) – rodzaj chrząszczy z rodziny jelonkowatych i podrodziny Lucaninae.
Chrząszcze dużych rozmiarów, o długości ciała nie mniejszej niż 20 mm. Zewnętrzna strona oka jest u nich do około połowy średnicy oka wykrojona przez wypustkę policzka (canthus). Czułki są silnie kolankowato zagięte, zaopatrzone w bruzdy wierzchołkowe na trzonkach. Występuje u nich dymorfizm płciowy w budowie głowy, żuwaczek i przedplecza, ale także polimorfizm u samców. U tego samego gatunku mogą występować samce nie różniące się zbytnio od samic jak i znacznie od nich większe. Z wielkością ciała samców skorelowany jest stopień rozwoju ich żuwaczek. Przedplecze ma łukowato wygięte lub kanciaste brzegi boczne. Wyrostek przedpiersia szeroko odseparowuje biodra przednich odnóży. Pokrywy są prawie gładkie lub z nieregularnym, drobnym punktowaniem. Odnóża przedniej pary mają golenie o stronach grzbietowych pozbawionych podłużnych bruzd. Stopy mają na spodach członów podłużne rowki przez środek.
Przedstawiciele rodzaju zamieszkują głównie orientalną i palearktyczną Azję. W Europie występują 4 gatunki, z czego w Polsce tylko jelonek rogacz. W krainie nearktycznej występuje 5 gatunków.
Rodzaj ten wprowadzony został w 1763 roku przez Giovanniego Antonia Scopoliego. Należą do niego następujące gatunki:
Lucanus adelmae Lucanus angusticornis Lucanus atratus Lucanus aungsani Lucanus barbarossa Lucanus bidentis Lucanus boileaui Lucanus brivioi Lucanus bruanti Lucanus busignyi Lucanus cambodiensis Lucanus cantori Lucanus capreolus Lucanus cervus – jelonek rogacz Lucanus cheni Lucanus chinhillensis Lucanus choui Lucanus confusus Lucanus convexus Lucanus datunensis Lucanus delavayi Lucanus derani Lucanus deuvei Lucanus deuveianus Lucanus didieri Lucanus dirki Lucanus dohertyi Lucanus dongi Lucanus dybowskyi Lucanus elaphus Lucanus fairmairei Lucanus fanjingshanus Lucanus feglini Lucanus fonti Lucanus formosanus Lucanus formosus Lucanus fortunei †Lucanus fossilis Lucanus fryi Lucanus fujianensis Lucanus fujitai Lucanus gamunus Lucanus gradivus Lucanus groulti Lucanus hayashii Lucanus hermani Lucanus hewenjiae Lucanus ibericus Lucanus imitator Lucanus izindui Lucanus jeanvoinei Lucanus jibii Lucanus kanoi Lucanus kazumiae Lucanus kirchneri Lucanus klapperichi Lucanus koyamai Lucanus kraatzi Lucanus kurosawai Lucanus laminifer Lucanus langi Lucanus laticornis Lucanus liupengyui Lucanus liuyei Lucanus luci Lucanus ludivinae Lucanus lunifer Lucanus macrophyllus Lucanus maculifemoratus Lucanus maedai Lucanus manai Lucanus marazziorum Lucanus mazama Lucanus mearesii Lucanus mishmi Lucanus miwai Lucanus miyashitai Lucanus nangsarae Lucanus ngheanus Lucanus nobilis Lucanus nosei Lucanus nyishwini Lucanus parryi Lucanus pesarinii Lucanus placidus Lucanus planeti Lucanus pontbrianti Lucanus prossi Lucanus pulchellus Lucanus rondoi Lucanus satoi Lucanus schenki Lucanus sericeus Lucanus smithi Lucanus speciosus Lucanus sukkiti Lucanus swinhoei Lucanus szetschuanicus Lucanus takakuwai Lucanus tetraodon Lucanus thibetanus Lucanus tsukamotoi Lucanus victorius Lucanus viheari Lucanus villosus Lucanus wemckeni Lucanus westermanni Lucanus wittmeri Lucanus wuyishanensis Lucanus xerxes Lucanus zhanbishengi Lucanus zhuxiangi Lucanus zilioliiEm entomologia, o termo lucano é a designação comum aos besouros do gênero Lucanus, típico da família dos lucanídeos, cujos machos são providos de enormes mandíbulas que lembram chifres.[1]
Algumas espécies de lucanos:
Em entomologia, o termo lucano é a designação comum aos besouros do gênero Lucanus, típico da família dos lucanídeos, cujos machos são providos de enormes mandíbulas que lembram chifres.
Lucanus capreolus
Lucanus cervus
Lucanus mazama
Lucanus capreolus
Lucanus cervus
Lucanus maculifemoratus maculifemoratus
Lucanus maculifemoratus taiwanus
Lucanus mazama
Lucanus là một chi bọ cánh cứng trong họ Lucanidae.
Danh sách chưa đầu đủ
Lucanus capreolus variation
Lucanus cervus variation
Lucanus elaphus variation
Lucanus mazama variation
Lucanus placidus variation
Lucanus là một chi bọ cánh cứng trong họ Lucanidae.
Жуки-олени (лат. Lucanus) — род жуков из семейства Рогачи, включающий в себя около 50 видов.
Плиний Старший отмечал, что Нигидий назвал жуков-оленей lucanі по названию Лукании — области Италии, где их использовали в качестве амулетов.
Крупные жуки черных, бурых, коричневых цветов. Тело удлиненное и уплощенное. Длина тела 25—90 мм, изредка до 100 мм. Усики с 4—6-членнковой булавой, коленчатые — 1-й членик усика непропорционально большой, а 2-й членик прикрепляется к нему не по центру, а несколько смещаясь вперёд. Мандибулы самцов сильно увеличены — выраженный половой диморфизм. Верхняя губа самцов загнута вниз. Глаза цельные и заметно разделены щечными выступами. Передние тазики ног относительно широко отделены друг от друга. Передние голени сверху без килей или продольных бороздок. Задние голени с 3 шипами по наружному краю.
Голарктический род. Представители рода распространены на территории Европы, Юго-Восточной Азии и Северной Америки. Большинство видов сосредоточено в Азии.
Lucanus barbarossa
Lucanus laetus
Lucanus koyamai
Жуки-олени (лат. Lucanus) — род жуков из семейства Рогачи, включающий в себя около 50 видов.
Плиний Старший отмечал, что Нигидий назвал жуков-оленей lucanі по названию Лукании — области Италии, где их использовали в качестве амулетов.
深山鍬形蟲屬（学名：Lucanus）是一種鞘翅目鍬形蟲科昆蟲的屬，屬於深山鍬亞科。
以下物種原屬本屬，現時已劃歸其他屬[1]：
引用错误：带有group属性"的脚注列表区没有在文中使用
引用错误：带有group属性"的脚注列表区没有在文中使用
.jpg)
_(2).jpg)
.jpg){kind=small}
.jpg)
"的脚注列表区没有在文中使用
ミヤマクワガタ属（ミヤマクワガタぞく Lucanus）は昆虫綱甲虫目クワガタムシ科に属する分類群。ユーラシア大陸全般の、殊に冷涼な気候の地域に広く分布し、その中でもヒマラヤ地方にて種分化が進んでおり、この地域で発生したのではないかと考えられている。オオクワガタ属、ノコギリクワガタ属と並んで雌雄二形が著しいクワガタムシの代表属であるが、分子系統解析などから、ミヤマクワガタ属の雌雄二形はこれら2属と同一起源ではなく、雌雄の形態差がそれほど極端ではないオニクワガタ属と非常に近縁で、これと共通の雌雄差が著しくない形態の祖先から、オスが樹液などの餌場を縄張りとして防衛し、そこにやって来る雌を獲得する方向に収斂進化したものと考えられている。
飼育技術の発達著しいオオクワガタ属やノコギリクワガタ属の属する系統と異なり、土に産卵するタイプで、幼虫も多くは腐植土状にまで分解が進んだ朽木を摂食していること、大型の成虫を得るためにはそこまで分解が進んだ朽木で栄養価に富んだものを幼虫に与えなければならないことに加え、全般的に高温を嫌う傾向が明らかで、季節による気温変動の大きい我が国において人為的に適温を維持することが難しいこともあり、飼育繁殖は若干難しい部分がある。他にもこれらの系統と異なる性質を多く有する。
雄の頭部が隆起して冠のようになっており、これは（頭部）耳状突起と呼ばれるが、原始的な種の中にはこれを欠くものも存在する。また、通常は耳状突起を持つ種でも、大顎が発達しない小型個体では発達が悪い。雄の大顎の内側には大きい内歯が2-3本見られ、その間とそれより根元にかけて細かい内歯が生えることが多い。多くの種は顎の先端が二股に分かれる。
茶色または黒色のものが多いが、一部前翅に黄紋ができる種も存在する。80mm-100mmに達する大型の種も多い。
本属は中・後脚の脛節に3-4本ほどの棘を持ち、オオクワガタ属やノコギリクワガタ属では中・後脚の脛節に棘が0-1本しかないことと比べて際立った特徴と言える。これと似たような形状の脚を持つのはチリクワガタ属やタランドゥスオオツヤクワガタにコロフォンクワガタの類である。このうち、チリクワガタは冷涼環境を好んだりする点など共通点が多い。
また、幼虫の生態面などについては、オニクワガタ属、マルバネクワガタ属、ツヤクワガタ属、ホソアカクワガタ属などが本属と共通の性質を持つ。
ヨーロッパミヤマクワガタ Lucanus cervus
小型個体では耳状突起が発達しない。
ヨーロッパミヤマクワガタの雌
一部を記す。
中国江西省、福建省に生息。ミクラミヤマクワガタやラエトゥスミヤマクワガタに近縁の種とされる[4]。
ヨーロッパミヤマクワガタ
タイワンミヤマクワガタ
ヒメミヤマクワガタ
エラフスミヤマクワガタ
カプレオルスミヤマクワガタ
プラキドスミヤマクワガタ
マザマミヤマクワガタ
ミヤマクワガタ属（ミヤマクワガタぞく Lucanus）は昆虫綱甲虫目クワガタムシ科に属する分類群。ユーラシア大陸全般の、殊に冷涼な気候の地域に広く分布し、その中でもヒマラヤ地方にて種分化が進んでおり、この地域で発生したのではないかと考えられている。オオクワガタ属、ノコギリクワガタ属と並んで雌雄二形が著しいクワガタムシの代表属であるが、分子系統解析などから、ミヤマクワガタ属の雌雄二形はこれら2属と同一起源ではなく、雌雄の形態差がそれほど極端ではないオニクワガタ属と非常に近縁で、これと共通の雌雄差が著しくない形態の祖先から、オスが樹液などの餌場を縄張りとして防衛し、そこにやって来る雌を獲得する方向に収斂進化したものと考えられている。
飼育技術の発達著しいオオクワガタ属やノコギリクワガタ属の属する系統と異なり、土に産卵するタイプで、幼虫も多くは腐植土状にまで分解が進んだ朽木を摂食していること、大型の成虫を得るためにはそこまで分解が進んだ朽木で栄養価に富んだものを幼虫に与えなければならないことに加え、全般的に高温を嫌う傾向が明らかで、季節による気温変動の大きい我が国において人為的に適温を維持することが難しいこともあり、飼育繁殖は若干難しい部分がある。他にもこれらの系統と異なる性質を多く有する。
사슴벌레속(Lucanus)은 사슴벌레과의 한 속이다. 한반도에는 유일하게 사슴벌레 1종만 살고 있다.
아래의 종들은 최근 다른 속으로 바뀌었다. (Huang 2010):
