Multimedia w Wikimedia Commons Torboraki[1] (Peracarida) – nadrząd skorupiaków z gromady pancerzowców i podgromady Eumalacostraca. Obejmuje około 40% opisanych gatunków skorupiaków klasyfikowanych do 12 rzędów. Są to na ogół niewielkie zwierzęta (w większości do 2 cm, wyjątkowo do 40 cm) zasiedlające zróżnicowane siedliska wodne i lądowe. Przechodzą rozwój prosty.
Grupa o różnorodnej budowie[1]. Większość gatunków nie przekracza 2 cm[2], ale Bathynomus giganteus osiąga ponad 40 cm[3]. Jeden, rzadziej dwa lub trzy segmenty tułowia zrastają się z głową w głowotułów[3][1], natomiast pozostałe segmenty tułowia tworzą pereion. Pierwsza para czułków zwykle z trójczłonowym protopoditem. Pomiędzy częścią trącą a gryzącą żuwaczek osadzona jest zwykle żuwka (lacinia mobilis), w postaci ruchomego wyrostka[3]. Karapaks może być różnie wykształcony do całkiem zanikłego[1], a jeśli jest obecny to nie zrasta się ze wszystkimi segmentami tułowiowymi[3]. Charakterystyczną cechą samic torboraków jest występowanie, zwykle po brzusznej stronie ciała, torby lęgowej (marsupium). Otoczona jest ona przez dwie do siedmiu par oostegitów, będących endytami biodrowych członów odnóży tułowiowych[3][1]. Oostegitów brak jedynie w rzędzie Thermosbaenacea, w którym torba lęgowa wykształcona jest po grzbietowej stronie ciała poprzez rozszerzenie karapaksu[2].
Zasiedlają wody słone, słodkie i środowiska lądowe. Niektóre gatunki są ektopasożytami[1]. Przechodzą rozwój wprost, ale w niektórych grupach osobniki świeżo wylęgnięte nie mają ostatniej pary odnóży i określane są jako postlarwa (manca)[3].
Należy tu około 40% opisanych gatunków skorupiaków[1]. Torboraki dzieli się na 12 rzędów[4]:
Część systematyków łączy Mysida i Lophogastrida w jeden rząd: lasonogów (Mysidiacea)[3]. W systemie Ahyong i innych z 2011 roku przedstawicieli Stygiomysida włączano do rzędu Mysida[5]. Część autorów wyłącza z torboraków rząd Thermosbaenacea, umieszczając go we własnym nadrzędzie Pancarida[3][2].
Torboraki (Peracarida) – nadrząd skorupiaków z gromady pancerzowców i podgromady Eumalacostraca. Obejmuje około 40% opisanych gatunków skorupiaków klasyfikowanych do 12 rzędów. Są to na ogół niewielkie zwierzęta (w większości do 2 cm, wyjątkowo do 40 cm) zasiedlające zróżnicowane siedliska wodne i lądowe. Przechodzą rozwój prosty.
