Other Physical Features: ectothermic ; bilateral symmetry
Die Wasserdeckelschnecken[1] (Hydrobiidae), auch Wattschnecken,[2][Anmerkung 1] Zwergdeckelschnecken[3] oder Schnauzenschnecken[4] sind eine artenreiche Familie aus der Gruppe der Caenogastropoda. Die sehr kleinen bis kleinen Schnecken finden sich weltweit vor allem in Süßwasser, aber auch in Brackwasser und in manchen Fällen in Meerwasser.
Wasserdeckelschnecken haben kleine, konische und glatte, rechtsgewundene Gehäuse mit einer meist ovalen, stets ganzrandigen Mündung. Die Schneckenhäuser ausgewachsener Schnecken haben 2 bis 8 Umgänge und werden nicht länger als 8 mm, doch kann das Haus stets die ganze, kleine Schnecke aufnehmen. Der hornige Verschlussdeckel (Operculum) ist spiralig mit wenigen Windungen.
Die Schnecken haben eine lange, zweigeteilte Schnauze und zwei fadenförmige, spitze oder stumpfe Fühler, an deren Basis die Augen sitzen. Der Mantelsaum kann einfach sein oder auch mit Fortsätzen besetzt sein. Der Fuß besteht aus einer Vorder- und Hinterhälfte. Die Schleimdrüse liegt mittig am Vorderrand des Fußes. Kopf, Fuß, Mantel und Eingeweidesack sind durch Melanin blassgrau bis dunkelviolett oder schwarz gefärbt.
Die Mantelhöhle enthält fast in ihrer ganzen Länge eine Kieme, die aus 10 bis 200 dreieckigen Filamenten besteht. Das Osphradium ist meist klein.
Die Radula ist vom Typ Taenioglossa mit mehr als fünfzig Zahnreihen. Der Mittelzahn ist trapezoidförmig und die Seitenzähne mit wenigen bis vielen, die Randzähne meist mit vielen Höckern versehen.
Die Wasserdeckelschnecken sind meist getrenntgeschlechtlich, wobei das Männchen das Weibchen mit seinem Penis begattet. Die Weibchen legen ihre Eier in einzelnen Eikapseln ab, oft an Wasserpflanzen, doch kann es auch Ovoviviparie geben. In diesem Fall gibt es eine direkte Entwicklung, aber überhaupt schlüpfen bei den meisten Arten fertige Schnecken. Bei einigen Arten gibt es eine Entwicklung über Veliger-Larven.
Da die Gehäuse der Wasserdeckelschnecken wenige artspezifische Charakteristika haben und zugleich viele Arten in sich sehr variabel sind, muss bei Artbeschreibungen und Artbestimmungen auf Merkmale des Operculums, der Radula und des Penis zurückgegriffen werden.
Die meisten Wasserdeckelschneckenarten leben in Süßwasser, beispielsweise in Seen oder Flüssen, während andere Arten in Brackwasser vorkommen. Einige wenige Arten leben in Salzwasser, insbesondere auf sandigem oder schlammigem Untergrund zwischen Algen oder in Seegraswiesen.
Die Schnecken leben von Algen und Detritus.
In der Nordsee und der Ostsee ist die Familie unter anderem durch die Gemeine Wattschnecke oder Glatte Wattschnecke (Hydrobia ulvae), die Bauchige Wattschnecke (Ecrobia ventrosa), die Spitze Wattschnecke (Hydrobia acuta) und die Übersehene Wattschnecke (Hydrobia neglecta) vertreten. Aus Neuseeland in die Nordsee eingeschleppt ist die Neuseeländische Deckelschnecke (Potamopyrgus antipodarum), und der im Schwarzen Meer häufige Steinkleber (Lithoglyphus naticoides) ist durch die Schifffahrt ebenfalls nach Mitteleuropa gelangt.
Nach Bouchet und Rocroi (2005) ist die Familie Hydrobiidae eine von 19 Familien in der Überfamilie Rissooidea. Zu der Familie Hydrobiidae gehören derzeit über 160 Gattungen:[5][6]
Die Wasserdeckelschnecken (Hydrobiidae), auch Wattschnecken, Zwergdeckelschnecken oder Schnauzenschnecken sind eine artenreiche Familie aus der Gruppe der Caenogastropoda. Die sehr kleinen bis kleinen Schnecken finden sich weltweit vor allem in Süßwasser, aber auch in Brackwasser und in manchen Fällen in Meerwasser.
Гидробиялар (лат. Hydrobiidae) — көлчүктөрдө жашоочу үлүлдөрдүн бир тукуму.
Hydrobiidae, commonly known as mud snails, is a large cosmopolitan family of very small freshwater and brackish water snails with an operculum; they are in the order Littorinimorpha.
Hydrobiidae are found in much of the world, inhabiting all continents except Antarctica. In Australia alone there are over 260 species in the family.[1]
These are very small or minute snails, with a shell height of less than 8 mm. The dextrally-coiled shells are smooth (except for growth lines conforming to the shape of the outer lip) and are usually rather nondescript. The shell offers very few robust characteristics to the systematist who is attempting to classify the species within this family. This difficulty is compounded by a high degree of intraspecific variation. Descriptions often have to be based on the characteristics of the operculum, radula and penis.
The shell of species within this family varies from planispiral to needle-shaped. The shell may have an open umbilicus or a plugged umbilicus. The thickness of the shell can vary from thin to fairly solid. The shell may be transparent and horn-colored, or colorless.
The number of whorls in the shell varies between two and eight. The shell can sometimes even assume a corkscrew or hornlike shape by loosening of the attachment of body whorl. The periostracum (outer layer of the shell) is usually thin, and is often colored. It can sometimes show hair-like projections.
The sinuous aperture is entire, not interrupted by a siphonal canal or other extensions. It is sometimes thickened. The protoconch is usually shaped like a dome, and usually shows a few spirals.
The corneous operculum is usually well-formed and shows only a few spirals.
The head, foot, mantle and visceral coil are colored pale gray to dark purple-black with melanin pigments. Subterranean species are often unpigmented.
The strong foot can be retracted into the shell. The mucous glands are situated at the anterior edge of the foot. There are no posterior mucous glands. The symmetrical cephalic tentacles are threadlike, with blunt or rounded tips. The eyes are located at the base of the tentacles.
The ctenidium (a comblike respiratory apparatus) goes along most of the length of the pallial cavity. This respiratory gill consists of 10 to 200 triangular filaments. The osphradium, the olfactory organ linked with the respiration organ, is usually relatively small.
The taenioglossate radula consists of more than fifty rows of teeth. The central tooth is trapezoidal. The lateral teeth have few to numerous cusps. The marginal teeth are usually with numerous cusps.
The species usually have both male and female individuals, but very rarely reproduction may be parthenogenic, caused by internal fertilization. The females lay eggs in single capsules on the leaves or stems of water plants. But sometimes they produce eggs that are hatched within the pallial gonoduct of the body, and in these cases the young are born alive. Species that inhabit estuaries sometimes produce veliger larvae.
The fossil record of this family extends back to the Early Carboniferous.[2]
Most species of this family live in freshwater (lakes, ponds, rivers, streams), but some are found in brackish water or at the borders between freshwater and brackish water. A few occur in marine environments on sandy or muddy bottoms between algae and sea grass.
These small snails feed on algae, diatoms and detritus.
This is the largest family within the superfamily Truncatelloidea. At one time or another some 400 genera have been assigned to this family, and probably more than 1,000 species.[2] The Hydrobiidae family is the most widespread and diverse family of freshwater molluscs in the world, occupying a range of habitats from streams and estuarine creeks to alpine bogs.
This family was originally named by Troschel in 1857, as the group Hydrobiae. Troschel was not certain of their rank, and he placed them in the Taenioglossata: Ctenobranchiata between the Lithoglyphi and Ancyloti.[2] Over the years there have been numerous attempts to give an adequate and more finely divided classification. Thiele (1925, 1929 and 1931) set up the most comprehensive classification, with a review of the family at generic level.
Notable works about taxonomy of Hydrobiidae includes works by Radoman, for example Radoman (1983).[3]
The classification, as specified by Kabat and Hershler (1993),[2] does not form a monophyletic group, and was in need of revision.
A study by Wilke et al. (2001)[4] using molecular data from COI (Cytochrome c oxidase subunit I) and 18S genes has resulted in a new tentative set of subfamilies: Hydrobiinae, Pseudamnicolinae, Nymphophilinae, Islamiinae and Horatiinae.
The following subfamilies are recognized in the gastropod taxonomy of Bouchet & Rocroi from 2005:[5]
The Amnicolidae and Cochliopidae are considered as distinct families according to the taxonomy of Bouchet & Rocroi (2005).[5]
Hydrobiidae, commonly known as mud snails, is a large cosmopolitan family of very small freshwater and brackish water snails with an operculum; they are in the order Littorinimorpha.
Los hidróbidos o hidrobíidos (Hydrobiidae) son una gran familia de pequeños caracoles con opérculo. Pueden reproducirse por partenogénesis.
Amnicolidae se considera como una familia diferente que incluye las subfamilias Amnicolinae, Baicaliinae y Emmerciinae;[1] aunque es de advertir que las investigaciones genéticas que precisan y confirman la conformación de la subfamilia Cochliopinae, encuentran relaciones entre el género Antroselates antes considerado dentro de ella y la familia Pomatiopsidae, así como con el género Amnicola (familia Amnicolidae),[2] pero sin que aún se defina si las actuales familias Pomatiopsidae y Amnicolidae deben integrarse, conjuntamente con Cochliopinae, en la ya propuesta nueva familia Cochliopidae.[3] Lithoglyphidae se considera ahora una familia aparte que incluye las subfamilias Lithoglyphinae y Benedictiinae.[1] Istrianidae y Sadlerianidae son frecuentemente consideradas ahora como parte de la subfamilia Belgrandiinae.
El género prototipo de la familia Hydrobiidae es Hydrobia Hartmann, 1821.
Los hidróbidos o hidrobíidos (Hydrobiidae) son una gran familia de pequeños caracoles con opérculo. Pueden reproducirse por partenogénesis.
Les Hydrobiidae sont une famille composée de petits mollusques gastéropodes vivant en eau douce et en eau saumâtre. Cette famille comprend plus de 1 200 espèces.
Selon World Register of Marine Species (8 octobre 2015)[2] :
Les Hydrobiidae sont une famille composée de petits mollusques gastéropodes vivant en eau douce et en eau saumâtre. Cette famille comprend plus de 1 200 espèces.
Vandeniniai (lot. Hydrobiidae) – pilvakojų moliuskų (Gastropoda) klasės šeima. Kriauklės dažniausiai būna mažesnės nei 5 mm, bet niekada neviršija 10 mm [1]
Šis straipsnis apie zoologiją yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį. Vandeniniai (lot. Hydrobiidae) – pilvakojų moliuskų (Gastropoda) klasės šeima. Kriauklės dažniausiai būna mažesnės nei 5 mm, bet niekada neviršija 10 mm
Hydrobiidae is een familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Hydrobiidae is een familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Źródlarkowate (Hydrobiidae) – duża i mocno zróżnicowana rodzina ślimaków z podgromady przodoskrzelnych, rozprzestrzeniona na wszystkich kontynentach[1].
Małe lub bardzo małe ślimaki o muszlach kształtu stożkowatego, jajowato-stożkowatego, wałeczkowatego lub też planispiralne. Dołek osiowy otwarty, głęboki lub nakłuty. Liczba skrętów od 2 do 8. Posiadają wieczko rogowe o spiralnej budowie. Noga silna, może być w całości schowana do muszli, którą szczelnie zatyka wieczko. Wieczko rogowe, o spiralnej budowie. Systematyka rodziny jest skomplikowana, ze względu na brak dobrych cech diagnostycznych. Jest to największa z rodzin w obrębie nadrodziny Rissoidaea. Jak do tej pory opisano ponad 400 rodzajów z ok. 1000 gatunków[2].
Przedstawiciele rodziny zasiedlają wody słodkie (jeziora, rzeki, strumienie, zbiorniki zaporowe), słonawe, estuaria a także wilgotne siedliska lądowe, zwykle na pograniczu wody i lądu, niektóre występują w morzach[1].
W rodzinie Hydrobiidae wyróżnić można, zgodnie z podziałem zaproponowanym w oparciu o analizę wybranych sekwencji genów[3], następujące podrodziny:
Zgodnie z nim, dotychczasowe podrodziny Amnicolinae, Cochliopiinae, Lithoglyphinae, uzyskały status osobnych rodzin.
Źródlarkowate (Hydrobiidae) – duża i mocno zróżnicowana rodzina ślimaków z podgromady przodoskrzelnych, rozprzestrzeniona na wszystkich kontynentach.
Hydrobiidae, vulgarmente designados caracois-de-lama, é uma grande família taxonómica de caracois de água doce e salobra que possuem um opérculo, moluscos gastrópodes aquáticos no clado Littorinimorpha.
Hydrobiidae, vulgarmente designados caracois-de-lama, é uma grande família taxonómica de caracois de água doce e salobra que possuem um opérculo, moluscos gastrópodes aquáticos no clado Littorinimorpha.
Hydróbiovité (lat. Hydrobiidae) je čeľaď predožiabrých ulitníkov radu Mesogastropoda. Majú menšiu, svetlejšie sfarbenú ulitu s oválnym až vajcovitým ústím i viečkom. [1]
Donedávna sa do tejto čeľade veľmi často zaraďoval ako podčeľaď aj taxón, ktorý sa dnes zvyčajne klasifikuje ako samostatná čeľaď bitýniovité (staršie: bityniovité; lat. Bithyniidae), z ktorého sa na Slovensku vyskytuje napr. bitýnia bahenná (staršie: bitynia bahenná; lat. Bithynia tentaculata). [2][1][3][4]
Na Slovensku žije 6 druhov z čeľade hydróbiovité (bez zahrnutia taxónu bitýniovité)[5]:
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Hydróbiovité
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Hydróbiovité
Hydróbiovité (lat. Hydrobiidae) je čeľaď predožiabrých ulitníkov radu Mesogastropoda. Majú menšiu, svetlejšie sfarbenú ulitu s oválnym až vajcovitým ústím i viečkom.
Donedávna sa do tejto čeľade veľmi často zaraďoval ako podčeľaď aj taxón, ktorý sa dnes zvyčajne klasifikuje ako samostatná čeľaď bitýniovité (staršie: bityniovité; lat. Bithyniidae), z ktorého sa na Slovensku vyskytuje napr. bitýnia bahenná (staršie: bitynia bahenná; lat. Bithynia tentaculata).
Na Slovensku žije 6 druhov z čeľade hydróbiovité (bez zahrnutia taxónu bitýniovité):
hydróbia novozélandská (Potamopyrgus antipodarum) – Významný nepôvodný druh. Do Európy zavlečený z Nového Zélandu od konca 19. storočia (prvý výskyt bol v Temži). Na území Slovenska bol objavený až začiatkom 90. rokov 20. storočia. alzonka slovenská (Alzoniella slovenica) – Drobný slepý druh. Žije v podzemných puklinových vodách, najmä v oblastiach flyšových sedimentárnych hornín. Prázdne ulity možno nájsť vyplavené v prameňoch a studniach. bytinela pramenná (Bythinella austriaca) – Bežný druh pre podhorské a horské toky. bytinela panónska (Bythinella pannonica) – Žije v krasových oblastiach južného Slovenska. kamienka pontická (Lithoglyphus naticoides) – Prúdomilný druh, výskyt vo veľkých tokoch Dunaja a Moravy. neopísaný druh z rodu krasuľka (Hauffenia sp.)Голова, нога, мантія і вісцеральні мішки є від світло-сірого до темно-фіолетового кольору (через наявність меланіну). Видам, які мешкають у підземних водах (троглобіонтам), часто не вистачає цього пігменту.
Голова має симетричні «роги», ниткоподібної форми, з закругленими кінчиками. Очі лежать в основі цих «рогів». Радула має більш ніж 50 рядків «зубів». Центральний «зуб» у формі трапеції. Нога може втягуватись у свою мушлю.
У багатьох видів може мати місце партеногенез. Самиці відкладають яйця в загальній капсулі під корою дерев і листям водних рослин, або народжують живих дитинчат.
Родина Hydrobiidae містить багато видів, з невеликою кількістю таксономічних характеристик через невеликі тіла і спрощену анатомію.[4]
Буше зі співавторами (2005) розділили родину Hydrobiidae на вісім підродини:[5]
Це незавершена стаття з малакології.Голова, нога, мантія і вісцеральні мішки є від світло-сірого до темно-фіолетового кольору (через наявність меланіну). Видам, які мешкають у підземних водах (троглобіонтам), часто не вистачає цього пігменту.
Голова має симетричні «роги», ниткоподібної форми, з закругленими кінчиками. Очі лежать в основі цих «рогів». Радула має більш ніж 50 рядків «зубів». Центральний «зуб» у формі трапеції. Нога може втягуватись у свою мушлю.
У багатьох видів може мати місце партеногенез. Самиці відкладають яйця в загальній капсулі під корою дерев і листям водних рослин, або народжують живих дитинчат.
觿螺科[1]（學名：Hydrobiidae），舊作釘螺科[2]:25，是新進腹足類的一個科級分類單元，是一種腹足綱軟體動物的分類，其物種棲息於淡水、鹹淡水交界及海水[3]。舊屬盤足目[2]:25，屬於玉黍螺類支序截螺總科[3][4]。
本科之下包括二百多個屬，可分為11個亞科[3]。以下只列出部分的屬：
以下分類單元舊屬本屬[1]，現時被分到其他分類單元：
