Die Gattung Scolytus umfasst in Europa 13 Arten, die monogam an Laubhölzern und mit einer Art an Nadelholz leben. Es sind Rüsselkäfer aus der Unterfamilie der Borkenkäfer (Scolytinae). Da sie ihre Brutsysteme in der Rinde der Wirtsbäume anlegen, werden sie den Rindenbrütern zugerechnet. Sie sind Überträger von Sporen der Pilze (unter anderem Ophiostoma ulmi und Ophiostoma novo-ulmi), die das Ulmensterben verursachen.
Die Imagines werden zwischen 1,5 und sieben Millimetern lang. Die Augen sind nierenförmig. Die Fühlerkeule ist groß, breit abgerundet und die Fühlerkeulennähte sind zur Mitte spitz vorgezogen. Das Halsschild ist groß und verengt sich vorne. Seine Basis und die Seiten sind kantig gerandet. Die Flügeldecken verlaufen bis zum Ende horizontal. Ein Flügeldeckenabsturz fehlt. Das Abdomen steigt ab dem zweiten Sternit zum Ende hin auf. Die Vorderschienen sind außen glatt und die Spitze ist hakenförmig gekrümmt. Das dritte Fußglied ist herzförmig (zweilappig) ausgebildet. Zwischen männlichem und weiblichem Imago besteht Sexualdimorphismus in Form und Behaarung des Kopfes sowie Höckern oder Randbezahnungen des Abdomens.
Die nachfolgenden 13 Arten kommen alle in Europa vor, wenngleich sich einige Arten in bestimmten Gebieten von Europa nicht verbreitet haben. Nähere Angaben dazu bei den jeweiligen Arten.
Die Aufzählung ist nicht abschließend.
Aus der Literatur sind für die Gattung Scolytus folgende Synonyme bekannt:[1] Scolytus Geoffroy 1762 [Genus]
Die Gattung Scolytus umfasst in Europa 13 Arten, die monogam an Laubhölzern und mit einer Art an Nadelholz leben. Es sind Rüsselkäfer aus der Unterfamilie der Borkenkäfer (Scolytinae). Da sie ihre Brutsysteme in der Rinde der Wirtsbäume anlegen, werden sie den Rindenbrütern zugerechnet. Sie sind Überträger von Sporen der Pilze (unter anderem Ophiostoma ulmi und Ophiostoma novo-ulmi), die das Ulmensterben verursachen.
Ача куйрук кабыкчылдар (лат. Scolytus) — дарактарды бүлүндүрүүчү коңуздардын бир уруусу, буларга кыйла түрлөр кирет: кайыңчыл ача куйрук кабыкчыл (лат. S. ratzeburgi), жалтырак ача куйрук кабыкчыл, ири ача куйрук кабыкчыл (S. scolytus), эминчил ача куйрук кабыкчыл (S. intricatus), бырыштуу ача куйрук кабыкчыл (S. rugosus), шорголок ача куйрук кабыкчыл (S. multistriatus).
Ача куйрук кабыкчылдар (лат. Scolytus) — дарактарды бүлүндүрүүчү коңуздардын бир уруусу, буларга кыйла түрлөр кирет: кайыңчыл ача куйрук кабыкчыл (лат. S. ratzeburgi), жалтырак ача куйрук кабыкчыл, ири ача куйрук кабыкчыл (S. scolytus), эминчил ача куйрук кабыкчыл (S. intricatus), бырыштуу ача куйрук кабыкчыл (S. rugosus), шорголок ача куйрук кабыкчыл (S. multistriatus).
Scolytus is a genus of bark beetles (subfamily Scolytinae). It includes several species notorious for destroying trees in the forests. The Dutch elm disease is spread in North America by two species : the native elm bark beetle, Hylurgopinus rufipes, and the European elm bark beetle, Scolytus multistriatus. In Europe, while the aforementioned Scolytus multistriatus again acts as vector for infection, it is much less effective than the large elm bark beetle Scolytus scolytus.
Species include:
Scolytus is a genus of bark beetles (subfamily Scolytinae). It includes several species notorious for destroying trees in the forests. The Dutch elm disease is spread in North America by two species : the native elm bark beetle, Hylurgopinus rufipes, and the European elm bark beetle, Scolytus multistriatus. In Europe, while the aforementioned Scolytus multistriatus again acts as vector for infection, it is much less effective than the large elm bark beetle Scolytus scolytus.
Scolytus scolytus
Scolytus es un género de escarabajos de la corteza (subfamilia Scolytinae). Incluye varias especies que producen grandes daños al destruir árboles en bosques y cultivos. La enfermedad de la grafiosis del olmo es propagada en América del Norte y Europa por los escolítidos Hylurgopinus rufipes que es americano y el europeo Scolytus multistriatus.
Tiene descritas al menos 33 especies:[1][2]
Scolytus es un género de escarabajos de la corteza (subfamilia Scolytinae). Incluye varias especies que producen grandes daños al destruir árboles en bosques y cultivos. La enfermedad de la grafiosis del olmo es propagada en América del Norte y Europa por los escolítidos Hylurgopinus rufipes que es americano y el europeo Scolytus multistriatus.
Mantokuoriaiset (Scolytus) on kovakuoriaisten lahkoon kuuluva kaarnakuoriaissuku. Sukuun kuuluu yli 250 lajia,[1] mutta lajimäärä vaihtelee eri lähteissä. Mantokuoriaisten koko vaihtelee lajikohtaisesti 1.5–5.2 mm.[2]
Mantokuoriaislajit voivat levittää jalaviin Ophiostoma-sienten aiheuttamaa hollanninjalavatautia. Ophiostoma-sienien pääasiallisena levittäjanä eli vektorina toimii Scolytus multistriatus, joka ei toistaiseksi kuulu Suomen hyönteislajistoon. Norjassa taudin levittäjänä toimii Scolytus laevis.[3]
Mantokuoriaiset (Scolytus) on kovakuoriaisten lahkoon kuuluva kaarnakuoriaissuku. Sukuun kuuluu yli 250 lajia, mutta lajimäärä vaihtelee eri lähteissä. Mantokuoriaisten koko vaihtelee lajikohtaisesti 1.5–5.2 mm.
Mantokuoriaislajit voivat levittää jalaviin Ophiostoma-sienten aiheuttamaa hollanninjalavatautia. Ophiostoma-sienien pääasiallisena levittäjanä eli vektorina toimii Scolytus multistriatus, joka ei toistaiseksi kuulu Suomen hyönteislajistoon. Norjassa taudin levittäjänä toimii Scolytus laevis.
Scolytus est un genre d'insectes de l'ordre des coléoptères (insectes possédant en général deux paires d'ailes incluant entre autres les scarabées, coccinelles, lucanes, chrysomèles, hannetons, charançons et carabes) et de la famille des Curculionidae.
Scolytus est un genre d'insectes de l'ordre des coléoptères (insectes possédant en général deux paires d'ailes incluant entre autres les scarabées, coccinelles, lucanes, chrysomèles, hannetons, charançons et carabes) et de la famille des Curculionidae.
Iepenspintkevers behoren tot de orde kevers (Coleoptera) en de familie schorskevers (Scolytidae).
Er zijn 3 bekende soorten iepenspintkevers; de grote iepenspintkever (Scolytus scolytus), de kleine iepenspintkever (Scolytus multistriatus) en de dwergiepenspintkever (Scolytus pygmaeus). Ze zien er hetzelfde uit, alleen de lengte verschilt, respectievelijk 3 tot 6 mm, 2 tot 4 mm en 2,5 tot 3 mm. Ze behoren tot het geslacht Scolytus, waartoe ook andere houtaantastende soorten als de berkenspintkevers behoren.
De schimmel die de iepziekte veroorzaakt, wordt overgebracht door de iepenspintkevers. De kever zet haar eitjes af in een verzwakte of dode boom of ander iepenhout waar de bast nog omheen zit. Gezonde bomen worden dus met rust gelaten, maar kunnen worden besmet als een boom in de omgeving wordt aangetast, bijvoorbeeld doordat de wortels contact maken. Ook het transporteren van stukken hout, zoals openhaardhout, kan de ziekte verspreiden. De kevers vliegen van mei tot september en hebben een bereik van enkele kilometers.
Iepenspintkevers behoren tot de orde kevers (Coleoptera) en de familie schorskevers (Scolytidae).
Er zijn 3 bekende soorten iepenspintkevers; de grote iepenspintkever (Scolytus scolytus), de kleine iepenspintkever (Scolytus multistriatus) en de dwergiepenspintkever (Scolytus pygmaeus). Ze zien er hetzelfde uit, alleen de lengte verschilt, respectievelijk 3 tot 6 mm, 2 tot 4 mm en 2,5 tot 3 mm. Ze behoren tot het geslacht Scolytus, waartoe ook andere houtaantastende soorten als de berkenspintkevers behoren.
De schimmel die de iepziekte veroorzaakt, wordt overgebracht door de iepenspintkevers. De kever zet haar eitjes af in een verzwakte of dode boom of ander iepenhout waar de bast nog omheen zit. Gezonde bomen worden dus met rust gelaten, maar kunnen worden besmet als een boom in de omgeving wordt aangetast, bijvoorbeeld doordat de wortels contact maken. Ook het transporteren van stukken hout, zoals openhaardhout, kan de ziekte verspreiden. De kevers vliegen van mei tot september en hebben een bereik van enkele kilometers.
Заболо́нники[3] (лат. Scolytus) — род жуков-долгоносиков из подсемейства короедов. Представители рода (около 120 видов) распространены в Северном полушарии и на большей части Южной Америки[2][4].
Длина взрослых насекомых варьирует от 1,5 до 5,2 мм[2]. Окраска имеет разнообразные оттенки от тёмно-красно-коричневого до почти чёрного, с присутствием на теле жуков некоторых видов поперечных перевязей[2].
Имаго данного рода характеризуются следующими признаками[2]:
Обитают в хвойных и широколиственных лесах, а также лесопосадках[5]. Большинство видов специализированные олигофаги, то есть этим видам кормовыми растениями служат немногие родственные виды. Большинство таких видов питаются только видами, относящимися к единственному роду[4].
Некоторые виды:
Это заготовка статьи по энтомологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Заболо́нники (лат. Scolytus) — род жуков-долгоносиков из подсемейства короедов. Представители рода (около 120 видов) распространены в Северном полушарии и на большей части Южной Америки.
