CAS 49188 (3), 80.6-133.3 mm SL; Borneo: Kalimantan Barat , lower part of Sungai Kebian, a large forested stream flowing into Kapuas mainstream 5 km upstream from confluence of Sungai Melawi , 0°7'N111°32'E . CAS-SU 34658 (8), 133.8-168.1 mm SL; ZRC 1767 (2), 144.5-177.4 mm SL; ZRC 2138 (2), 63.6-140.0 mm SL; Malaysia : Perak , Chenderoh Dam . UMMZ 70662 (1), 85.4 mm SL; Sumatra: Jambi . UMMZ 155659 (1), 128.4 mm SL; Sumatra : Palembang . ZRC 8145 (1), 116.2 mm SL; Malaysia : Pahang , Tasek Chini .
Balantiocheilos melanopterus és una espècie de peix de la família dels ciprínids i de l'ordre dels cipriniformes.
Menja fitoplàncton, petits crustacis, rotífers i insectes i llurs larves.[6]
És un peix d'aigua dolça i de clima tropical (22 °C-28 °C).[4][7]
Es troba a Àsia: conques dels rius Mekong i Chao Phraya, Sumatra i Borneo.[4][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21]
Balantiocheilos melanopterus és una espècie de peix de la família dels ciprínids i de l'ordre dels cipriniformes.
Balihaj også kaldet sølvhaj eller hajbarbe (Balantiocheilos melanopterus) er fra Sydøstasien, hvor den lever i vandløb i Borneo, Sumatra, Thailand og på Malakka-halvøen. Den tilhører karpefiskene under familien Cyprinidae og har altså dermed intet slægtskab med rigtige hajer. Balihajen er en langstrakt fisk med sølvskinnende skæl samt gul/sølv-farvede finner, der har tydelige sorte aftegninger i kanterne, og den har en tvedelt halefinne. Fisken kan blive op til 35 cm lang, og der er ingen synlige kønsforskelle.
Balihajen er en almindelig akvariefisk, der holder til midt i akvariet og ved bunden, hvor den søger i bundlaget. Fisken kan godt lide masser af plads at svømme på, og da det er en lang art, bør den ikke holdes i mindre end et 400 liters akvarium. Hvis man holder denne fisk der kan blive 35 cm i for små akvarier vil den ikke blive så lang, men de indre organer og øjnene vil fortsætte med at vokse, fisken vil helt enkelt blive for stor til sin krop. Man bør tænke på fiskens behov for plads til at svømme på, når man dekorerer akvariet. Stenskjul er også at foretrække, da fisken nemt bliver forskrækket og gerne gemmer sig ind imellem. Balihajer er springere, så akvariet skal være helt overdækket! Temperaturen skal ligge på 21 °C – 28 °C og pH skal være omkring 6,0 – 8,0. Fisken trives bedst i blødt vand – omkring 5dGH, men kan dog klare hårdere vand. Vandcirkulationen skal være kraftig. Balihajen er altædende, og i naturen lever den af phytoplankton og insekter, men spirulina er også godt for fisken.
På trods af dens størrelse er balihajen en meget fredelig fisk, der sagtens kan være sammen med andre fisk. Den er naturligt en stimefisk, den kan både holdes enkeltvis eller i en stime. Dog skal man ikke sætte for hurtige fisk sammen med den, da det kan stresse fisken og gøre den urolig. Fisken er en ægspreder, men er meget vanskelig at få til at yngle i fangenskab.
Balihajen er en fisk, det er interessant at stifte bekendskab med, og det er en fisk, der vil få én i godt humør. Den er absolut egnet for begyndere. Blot den får varieret foder, vokser den hurtigt.
Balihaj også kaldet sølvhaj eller hajbarbe (Balantiocheilos melanopterus) er fra Sydøstasien, hvor den lever i vandløb i Borneo, Sumatra, Thailand og på Malakka-halvøen. Den tilhører karpefiskene under familien Cyprinidae og har altså dermed intet slægtskab med rigtige hajer. Balihajen er en langstrakt fisk med sølvskinnende skæl samt gul/sølv-farvede finner, der har tydelige sorte aftegninger i kanterne, og den har en tvedelt halefinne. Fisken kan blive op til 35 cm lang, og der er ingen synlige kønsforskelle.
Die Haibarbe (Balantiocheilos melanopterus) ist eine Fischart aus der Familie der Karpfenfische (Cyprinidae). Sie wird bis zu 40 cm lang,[1] ihre Lebenserwartung liegt bei neun bis zehn Jahren.[2] Es wurden schon 13 Jahre alte Haibarben beobachtet.
Der Fisch ist in vielen Gegenden vom Aussterben bedroht und steht auf der Roten Liste gefährdeter Arten.[3]
Die Haibarbe lebt in größeren Flüssen und Seen Thailands (Mekong- und Chao-Phraya-Becken), Laos und bis nach Malaysia und Indonesien. Sie bevorzugt die Freiwasserzone mit deutlicher Bodenorientierung.
Haibarben erinnern in ihrem Erscheinungsbild mit der schlanken Körperform und der spitz zulaufenden Rückenflosse an Haie. Sie sind schwarzgrau bis blauschwarz mit silbernen Schuppen, langgestreckt und stromlinienförmig, seitlich stark abgeflacht.
Der Augenrand (Iris) ist hell, die Pupille sieht schwarz aus. Wenn mit einer Taschenlampe in ein Auge hineingeleuchtet wird, ist die Pupille grün. Die Pupille ist fast rund. Die durchsichtige Linse darüber ist mehr oval. Die Augen sind gut beweglich und können um etwa 30 Grad in jede Richtung bewegt werden.
Die Flossen sind markant groß und ausgezogen. Die Rückenflosse ist die größte Flosse und ist ebenso wie die Schwanzflosse eingekerbt, schmal und langgezogen. Interessant sind die Farben der Flossen: Manchmal goldgelb gefärbt, fast durchsichtig und hinten mit einem breiten, tiefschwarzen Band eingesäumt. Die beiden Bauchflossen sitzen seitlich nach unten wie ein umgekehrtes V am Körper und sind an den hinteren Enden mit dem gleichen tiefschwarzen Strich gezeichnet. Die Afterflosse ist etwas breiter. Alle Flossen außer der Schwanzflosse haben vorn so etwas wie eine harte Gräte, die von einem Muskel bewegt wird. Dadurch können diese Flossen eingezogen werden, also an den Körper angezogen werden. Dies macht die Haibarbe, wenn sie schnell schwimmen will und diese Flossen zum Steuern nicht benötigt. Vorn haben die Haibarben natürlich Steuerflossen, mit denen im Faststillstand die Balance gehalten wird. Interessant zu beobachten ist das Schwimmverhalten, insbesondere der noch jungen Haibarben: Es findet eine ruckartige Fortbewegung statt, vermutlich um Energie zu sparen.
Haibarben glänzen silbern, im Licht reflektieren die einzeln abgesetzten Schuppen, die hell gerandet sind. Manche Haibarben sind mehr silbern, nur im Rückenbereich reflektieren Sie Licht etwas golden.
Flossenformel: Dorsale 4/8–9, Anale 3/5, Pectorale 1/15, Ventrale 2/8–9.
Bei Haibarben, die 2 bis 3 Jahre alt und 20 cm bis 30 cm lang sind, können die Geschlechter unterschieden werden. Männchen sind schlanker, die Weibchen um 1 bis 2 cm höher und gedrungener.
Haibarben sind Schwarmfische.[4] Die Haibarben haben eine benthopelagische Lebensweise, sie halten sich gerne in Bodennähe auf und gründeln dort im Sand nach Futter.
Die Haibarben werden in ihrer Heimat in Reisfeldern zur Insektenbekämpfung eingesetzt. Sie werden ab einer Länge von 30 Zentimeter von den Bauern gern gegessen.
Die Haibarbe (Balantiocheilos melanopterus) ist eine Fischart aus der Familie der Karpfenfische (Cyprinidae). Sie wird bis zu 40 cm lang, ihre Lebenserwartung liegt bei neun bis zehn Jahren. Es wurden schon 13 Jahre alte Haibarben beobachtet.
Der Fisch ist in vielen Gegenden vom Aussterben bedroht und steht auf der Roten Liste gefährdeter Arten.
The bala shark (Balantiocheilos melanopterus) also known as the tricolor shark, tricolor sharkminnow, silver shark, or shark minnow, is a fish of the family Cyprinidae, and is one of the two species in the genus Balantiocheilos. This species is not a true shark, but is commonly so called because of its torpedo-shaped body and large fins.
The bala shark occurs in the Malay Peninsula, Sumatra, and Borneo.[2][3] Previous records further north in the Mekong and Chao Phraya River is due to confusion with the recently described and possibly extinct B. ambusticauda (although the presence of any Balantiocheilos in the Mekong is questionable).[3]
These fish have a silver body with black margins on their dorsal, caudal, anal, and pelvic fins. They have big eyes to find and catch their prey. The bala shark will grow to a maximum length of 35 cm (14 in).[2]
Bala sharks are found in midwater depths in large and medium-sized rivers and lakes. They feed on phytoplankton, but mostly on small crustaceans, rotifers, and insects and their larvae.[2]
Bala sharks are misunderstood aquarium fish.[5] These fish are generally peaceful and good companions to many other types of tropical fish.[5] Bala sharks are widely available in most pet stores, but will grow to a size too large for the home aquarium.[5]
They are a hardy fish that will tolerate temperature changes, pH changes, and other factors to which other fish may be sensitive. The water pH should be 6.0–8.0. The preferable water hardness for this species is soft to medium (5.0–12.0 dGH). Water temperature should be kept between 22–28 °C (72–82 °F).[2] The bala shark prefers to be kept in groups of two or more specimens.[2] It requires a covered aquarium as it is a skilled jumper, but may injure itself on the lid of the tank.[5]
Very young bala sharks are sometimes kept in small aquaria. However, given their adult size, schooling behavior, and swimming speed, the fish quickly grow to need much more room. Hobbyists continue to debate over acceptable minimum tank sizes, but generally recommend at least a 2-meter tank. FishBase lists a minimum of 150 cm (5 ft).[2] Many believe the fish is simply too large and too active to be kept in residential aquaria at all; only enormous, custom-built tanks are acceptable, if any tank at all is. Indoor ponds are also considered feasible housing options and may be better suited to the average aquarist.[6]
Balantiocheilo melanopterus is listed as a vulnerable species by the IUCN Red List.[1] It has become rare or extinct in many river basins of its native range.[2] In Danau Sentarum (Borneo), fishermen already reported in 1993 and 1995 that the populations had decreased dramatically after 1975, for no clear reason. Fishermen mentioned overfishing for the aquarium-fish trade or forest fires in 1975 and the resulting pollution as possible causes. The species is apparently extirpated in the Batang Hari basin (Sumatra) and it seems that all individuals of B. melanopterus exported from Indonesia and Thailand by the aquarium-fish trade are captive bred.[3]
The bala shark (Balantiocheilos melanopterus) also known as the tricolor shark, tricolor sharkminnow, silver shark, or shark minnow, is a fish of the family Cyprinidae, and is one of the two species in the genus Balantiocheilos. This species is not a true shark, but is commonly so called because of its torpedo-shaped body and large fins.
El tiburón plata o tiburón tricolor (Balantiocheilus melanopterus) es una especie de pez de la familia de los Cyprinidae. Esta especie no es un tiburón strictu sensu, pero es comúnmente llamado "tiburón" debido a su forma parecida y sus grandes aletas.
Es originario del sudeste asiático. Es ovíparo, aunque no es muy probable que pueda reproducirlo en cautiverio.
Se encuentra en los ríos Mekong y Chao Phraya, Península de Malaca, Sumatra, Borneo.[2]
Tienen cuerpo plateado con márgenes negros en la aleta dorsal, aleta caudal, aleta anal, y aleta pélvica. En su hábitat natural desarrolla un tamaño máximo de 35 cm, en el acuario suele crecer hasta apenas 15 cm. Vive en aguas con temperaturas que van desde 22 hasta 28 °C. Habitan aguas levemente ácidas, con valores de pH entre 6,5 y 7. La dureza del agua no deberá pasar de 10 º.[2]
Se los encuentra en aguas medias, en ríos y lagos grandes y medianos. Son todos omnívoros, alimentándose fundamentalmente de fitoplancton, y mucho pequeños crustáceos, rotíferos, insectos y sus larvas.
En acuarios se adaptan bien al alimento seco. También es conveniente complementar su dieta con alimento congelado, materia vegetal y alimento vivo, como pequeños invertebrados.[2]
Según la Lista Roja del IUCN su estado de conservación es «amenazado».[1] Se ha convertido en rara o extinta en muchas cuencas de ríos en su rango nativo.[2] En "Danau Sentarum" (Borneo), se ha reportado en 1993 y 1995 que las poblaciones han decrecido dramáticamente después de 1975, sin una razón clara. Como posibles causas se menciona la sobrepesca para el tráfico de acuarios, o los incendios forestales de 1975 y la polución resultante. La especie está aparentemente extinta en la cuenca del Batang Hari (Sumatra) y se cree que todos los individuos de B. melanopterus fueron exportados de Indonesia y de Tailandia por los mercaderes de acuarios.[3]
.jpg)
Es un pez popular de los acuarios.[4] A pesar de su nombre común "tiburón", son generalmente pacíficos y buenos compañeros de otras especies de peces tropicales.[4] Es omnívoro y puede comerse otros animales si son más pequeños y entran en sus fauces. Langostinos (Thalassinidea, kril, etc.) deberían estar disponibles en adecuados lugares para que no coma de otras spp. Si bien, se los encuentra en los negocios de mascotas, debe tenerse en cuenta que suelen alcanzar un tamaño inadecuado para el común de los tamaños de acuarios familiares.[4]
Son peces resistentes, toleran cambios de temperatura, de pH, y otros factores donde las demás spp. son sensibles. El pH del agua debería oscilar de 6,0–8,0. La dureza del agua de suave a medio (5,0–12,0 dGH). La Tº del agua rondaría entre 22–28°C.[2] Prefiere estar en grupos de cinco o más especímenes (aunque pueden sobrevivir solitarios).[2] Esta sp. requiere de acuarios cubiertos ya que son avezados saltadores.[4]
Los muy jóvenes pueden permanecer en pequeños acuarios. Sin embargo, a medida que van tomando su tamaño adulto, su conducta de cardumen, y su velocidad de nado, va requiriendo cada vez mucho más espacio habitacional. Los hobbistas continuamente debaten acerca del tamaño mínimo aceptable de tanque, generalmente se recomienda al menos 1,5 m de tanque. FishBase lista un mínimo de 15 dm.[2] Muchos creen que esta especie es simplemente demasiado grande y activo para permanecer en un recinto comercial siempre; y solo los enormes tanques son los aceptables.
Este pez es un incansable nadador del acuario. La pecera debe ser larga para permitirle al cardumen desplazarse con comodidad. Es un pez pacífico y algo asustadizo, con tendencia a saltar si está nervioso. Para este asunto es recomendable utilizar plantas flotantes.
El tiburón plata o tiburón tricolor (Balantiocheilus melanopterus) es una especie de pez de la familia de los Cyprinidae. Esta especie no es un tiburón strictu sensu, pero es comúnmente llamado "tiburón" debido a su forma parecida y sus grandes aletas.
Es originario del sudeste asiático. Es ovíparo, aunque no es muy probable que pueda reproducirlo en cautiverio.
Balantiocheilos melanopterus Balantiocheilos generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Balantiocheilos melanopterus Balantiocheilos generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Haibarbi (Balantiocheilos melanopterus) on särkikalalaji, jota tavataan pääosin Aasian vesistöissä. Haibarbia pidetään myös akvaariokalana.
Haibarbi kasvaa noin 35 cm pitkäksi. Sillä on haita muistuttava torpedomainen, hopeanhohtoinen ruumis, ja mustavalkoraitaiset evät.
Haibarbi on lähtöisin Mekong- ja Chao Phraya -jokien vesistöistä, Malakan niemimaalta Sumatralta ja Borneolta. Siellä se elää suurten ja keskikokoisten jokien ja järvien keskisyvyydellä (ei pinnalla eikä pohjalla).[2] Monissa vesistöissä kala on käymässä harvinaiseksi.[1] Siksi akvaariokaupassa suositellaan vain vankeudessa kasvaneiden yksilöiden myyntiä.
Haibarbi on rauhallinen ja sopii tietyin varauksin riittävän suureen seura-akvaarioon. Se on kaikkiruokainen ja syö myös pienempiä kaloja ja niiden poikasia. Haibarbeja pidetään vähintään viiden yksilön parvissa. Näin suurelle kalalle akvaarion pitää olla ainakin 150 cm pitkä.[2]
Haibarbi (Balantiocheilos melanopterus) on särkikalalaji, jota tavataan pääosin Aasian vesistöissä. Haibarbia pidetään myös akvaariokalana.
Balantiocheilos melanopterus est une espèce de poissons d'eau douce de la famille des Cyprinidés. Il est appelé couramment Barbu-requin ou Requin argenté[1] en raison de son apparence.
Cette espèce se rencontre dans les fleuves et lacs d'Asie du Sud-Est et est considéré comme menacé dans sa région d'origine.
Ce cyprinidé a été menacé d'extinction à cause de son succès comme poisson d'ornement dans les aquariums mais, heureusement, actuellement, l'élevage en captivité réduit cette menace sur les populations naturelles[2].
Balantiocheilos melanopterus mesure jusqu'à 50 cm à l'état sauvage (mais les dépasse rarement en captivité), sans différence notable selon les sexes. Sa couleur est gris métallique avec le bout des nageoires noir. Son nez est pointu et sa nageoire caudale est en forme de fourche. Son espérance de vie varie de 5 à 10 ans. Il s'agit d'un poisson grégaire.
Le barbu-requin se nourrit de phytoplancton mais essentiellement de zooplancton comme des rotifères et des petits crustacés. Il mange aussi des larves d’insectes.
Cette espèce est difficile à maintenir en aquarium. Elle nécessite un bac présentant un grand volume d'eau, sinon elle a tendance à devenir agressive.
Balantiocheilos melanopterus est une espèce de poissons d'eau douce de la famille des Cyprinidés. Il est appelé couramment Barbu-requin ou Requin argenté en raison de son apparence.
Balantiocheilos melanopterus è un pesce d'acqua dolce appartenente alla famiglia Cyprinidae.
Questa specie è diffusa nel Sudest asiatico, nel bacino idrografico dei fiumi Chao Phraya e Mekong e nelle acque dolci di Sumatra, Borneo, Malaysia e Thailandia, dove è presente in acque medie e profonde di grandi bacini o bracci fluviali[2]. È stata introdotta nelle Filippine (negli anni '70 del XX secolo) ma anche nel continente nordamericano (USA e Canada): non si conoscono esiti di queste introduzioni[3].
Il colore del corpo è argenteo. Tutte le pinne tranne le pinne pettorali hanno un bordo nero. Le labbra sono carnose[2].
Difficile da riprodursi in acquario
Si nutre di fitoplancton, insetti, rotiferi e crostacei[2].
Balantiocheilos melanopterus è inserito nella IUCN Red List con la dicitura in pericolo: dal 1996[1].
Deve essere allevato in gruppi di almeno 5 esemplari in vasche grandi, superiori ai 150 cm[2].
Balantiocheilos melanopterus è un pesce d'acqua dolce appartenente alla famiglia Cyprinidae.
Balantiocheilos melanopterus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke karpers (Cyprinidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1850 door Bleeker.
Bronnen, noten en/of referenties
Sølvhai er eneste art i slekten Balantiocheilos. Denne fisken er ikke en hai, men har navnet etter sin torpedoformede kropp og sine store finner. Den holder til i elver og bekker blant annet i Sumatra, Thailand, Borneo og Malaysia.
Sølvhai står på IUCNs rødliste over truede arter. Populasjonen er halvert de siste ti år. En av årsakene til dette kan være overfiske for salg i akvariehandelen.
Mange kjøper sølvhai uten å vite at den kan bli 35-40 cm lang (35 cm SL[2]). Siden fisken blir såpass stor, og siden den er en aktiv svømmer, anbefales 720 liter og 200 cm lengde som minimumstørrelse på akvariet.[3] Andre anbefaler over 900 liter.[4]
Veldig unge sølvhaier er tilgjengelig i de fleste dyrebutikker, og selges som regel til privatkunder uten at dyrets plassbehov blir diskutert.[4] Dermed holdes arten ofte i akvarier som er for små. Etter hvert som fisken vokser og trenger mer plass enn det som er tilgjengelig, går ut over fiskens helse. Mange mener at fisken rett og slett er for stor og for aktiv til å holdes i vanlige akvarier, men at kun enorme, spesialbygde akvarier er holdbart, hvis noe.
Sølvhai er en stimfisk som foretrekker å være i grupper på minst 5 individer.[2] Dette er en fredelig fisk som går bra sammen med mange andre tropiske arter. Den er imidlertid altetende, og vil sette til livs alt som får plass i kjeften (også mindre fisk og reker).
Den er en hardfør fisk med stor toleranse for endringer i temperatur, pH og andre faktorer som andre fisk kan være følsomme ovenfor. Vannets pH bør være mellom 5,8 og 7,8. Hardheten bør ligge mellom 5 og 15 dGH. Temperaturen bør holdes mellom 22 og 29 grader.
Sølvhai er eneste art i slekten Balantiocheilos. Denne fisken er ikke en hai, men har navnet etter sin torpedoformede kropp og sine store finner. Den holder til i elver og bekker blant annet i Sumatra, Thailand, Borneo og Malaysia.
Sølvhai står på IUCNs rødliste over truede arter. Populasjonen er halvert de siste ti år. En av årsakene til dette kan være overfiske for salg i akvariehandelen.
Brzanka rekinia[3] (Balantiocheilos melanopterus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Hodowana w akwariach. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej.
Sumatra, Borneo, Półwysep Malajski. Występuje w środkowych warstwach wód w średnich i dużych rzekach oraz w jeziorach. W niektórych regionach naturalnego zasięgu występowania staje się gatunkiem rzadkim, a nawet wymarłym[4].
Ubarwienie srebrne z czarnym obramowaniem płetw, z wyjątkiem płetw piersiowych. Dorasta do około 35 cm (w akwariach przeważnie do 25 cm).
Żyje w stadach, jest żywa, bardzo ruchliwa, ale też dość płochliwa. Żywi się fitoplanktonem, drobnymi skorupiakami i larwami owadów.
Jest rybą dość żarłoczną, dlatego należy ją obficie karmić pokarmami zarówno suchymi, mrożonymi i żywymi, jak np. dżdżownice. Wymaga dużego, przykrytego akwarium, gdyż jest bardzo ruchliwa i lubi wyskakiwać ponad powierzchnię wody. Należy hodować ją w niewielkich stadach, złożonych z kilku osobników, gdyż samotne, wyrośnięte brzanki rekinie są często bardziej kłótliwe. O jej rozmnażaniu niewiele wiadomo, choć już tego dokonywano na Wschodzie.
Brzanka rekinia (Balantiocheilos melanopterus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Hodowana w akwariach. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej.
Silverhajen är en snabbt växande fisk och är en mycket vanlig och populär akvariefisk i Sverige. Silverhajen är en fredlig, temperamentsfull och livlig stimfisk som trivs bäst om akvariet är inrett med en del växter (på sidorna och i bakkanten) och rötter, men även har en rejäl öppen yta i akvariets mitt.
Silverhajen är trots sitt namn ingen haj, utan tillhör familjen karpfiskar. Sitt namn har den fått av sitt sätt att simma och av sitt utseende som påminner litet om vissa hajarter.
Eftersom silverhajen har behov av att sträcka ut rejält skall akvariet vara långt. Den hoppar en del, och det är nödvändigt med täckglas på akvariet. Silverhajen blir med åldern relativt stor, den kan bli uppemot 35 centimeter i sin naturliga miljö. Men i ett vanligt akvarium bli silverhajen sällan längre än 20 - 25 centimeter lång. I sina hemmavatten är denna art en matfisk.
Denna fisk är lättstressad, behöver mycket simutrymme, kan bli ganska stor och är därför egentligen inte lyckad som akvariefisk, om den inte får bo i mycket stora akvarier, den har nämligen lätt för att simma in i akvariebehållarens glasrutor, och då få skador på "nosen".
Silverhajen är en snabbt växande fisk och är en mycket vanlig och populär akvariefisk i Sverige. Silverhajen är en fredlig, temperamentsfull och livlig stimfisk som trivs bäst om akvariet är inrett med en del växter (på sidorna och i bakkanten) och rötter, men även har en rejäl öppen yta i akvariets mitt.
Kristal köpek balığı (Balantiocheilos melanopterus), diğer bilenen adlarıyla gümüş köpek balığı, renkli köpek balığı gibi adları vardır.
Şekil olarak torpido ya benzer. Özel bir türdür, köpek balığına çok benzer. Genellikle Güney Doğu Asya, Borneo, Sumatra, Tayland ve Malezya Yarımadasında bulunur. Su içindeki diğer balıklara kolay uyum sağlarlar. Dipte ve orta bölgede yüzerler. Etçil ve otçul olarak beslenebilirler. En az 2 tane bakılması strese girmesini önleyebilir. 35 cm'e kadar gelişebilir. Tropikal akvaryumlar için idealdir. Köpek balığı diye anılmasına karşın çok ürkektir. Yemlenirken dahi ani hareketlerden kaçınılması gerekir.Akvaryum dışına atlayabilir.Bunun için kapağı kapalı tutmak önlem sayılabilir.
Çok uyumlu balıklardır karma akvaryumlar için kullanılır diğer türlerle uyumludur 5 ile 10 yıl arasında ömürleri vardır büyüdüğünde ise saldırgan olabilir,çok kolay ürküp sudan atlamaya çalışabilirler. Yem olarak ise dip yemi verebilirsiniz.
Bu balıklar diğer balıklara hemen alışabilir. Ürküp dışarı çıkmaya çalışabilir bu yüzden ani hareketlerden kaçının.
Kristal köpek balığı (Balantiocheilos melanopterus), diğer bilenen adlarıyla gümüş köpek balığı, renkli köpek balığı gibi adları vardır.
Şekil olarak torpido ya benzer. Özel bir türdür, köpek balığına çok benzer. Genellikle Güney Doğu Asya, Borneo, Sumatra, Tayland ve Malezya Yarımadasında bulunur. Su içindeki diğer balıklara kolay uyum sağlarlar. Dipte ve orta bölgede yüzerler. Etçil ve otçul olarak beslenebilirler. En az 2 tane bakılması strese girmesini önleyebilir. 35 cm'e kadar gelişebilir. Tropikal akvaryumlar için idealdir. Köpek balığı diye anılmasına karşın çok ürkektir. Yemlenirken dahi ani hareketlerden kaçınılması gerekir.Akvaryum dışına atlayabilir.Bunun için kapağı kapalı tutmak önlem sayılabilir.
Çok uyumlu balıklardır karma akvaryumlar için kullanılır diğer türlerle uyumludur 5 ile 10 yıl arasında ömürleri vardır büyüdüğünde ise saldırgan olabilir,çok kolay ürküp sudan atlamaya çalışabilirler. Yem olarak ise dip yemi verebilirsiniz.
Bu balıklar diğer balıklara hemen alışabilir. Ürküp dışarı çıkmaya çalışabilir bu yüzden ani hareketlerden kaçının.
Зустрічається в річках та струмках з швидкою течією Таїланду, Суматри, Борнео, Камбоджі, Лаосу та Малайзії. Водойм з повільною течією уникає.
Опис. Тіло вузьке, видовжене, голова маленька, очі великі, рот нижній, вуса відсутні. Луска велика, плавці серпоподібної форми. Спинний плавець високий, вертикальний, хвостовий — роздвоєний. У природних умовах досягає 35 см завдовжки, в акваріумах — до 20 см. Статевий диморфізм практично не виражений, самці дещо стрункіші та дрібніші за самок. У молодих особин стать розрізнити неможливо.
Забарвлення. Тіло сріблясто-сталеве, плавці — жовто-помаранчеві з чорною облямівкою.
Це миролюбні зграйні риби. Рекомендується утримувати в акваріумах об'ємом від 150—200 літрів зграйками по 5—7 особин. Утримання в акваріумах меншого об'єму призводить до уповільнення росту та меншої тривалості життя. Однак можливе утримання в таких акваріумах 1—2 особин. Ці риби добре почувають себе з іншими миролюбними рибами. Великі хижі риби можуть обкушувати їм плавці.
Параметри води для утримання: твердість 12—16°, рН 6,5—7,5, температура 24—26 °C. Необхідна потужна фільтрація, аерація та щотижнева заміна 1/3 об'єму води.
Всеїдні, поїдають будь-які живі та штучні корми. Рекомендується періодично включати в раціон рослинні корми (листя салату, кульбаби тощо). Не рекомендується годувати мотилем, оскільки напівперетравлені хітинові оболонки можуть забивати травну систему.
Статевої зрілості досягають у віці 2—3 роки, однак інформації про розведення в акваріумах немає. Розмноження можливе в акваріумах об'ємом понад 300 л, для стимуляції розмноження використовують ін'єкцію гормонів. Практично всі риби, що продаються, імпортуються з місць їхнього природного існування.
Cá ngân sa hay còn gọi là cá hoả tiễn, cá học trò, cá da beo trắng (Danh pháp khoa học: Balantiocheilos melanopterus) là một loài cá trong họ Cyprinidae.
Loài cá này sinh sống trong khu vực bán đảo Mã Lai, Sumatra và Borneo[1][2][3] Các ghi nhận trước đây xa hơn về phía bắc trong lưu vực sông Mê Kông và Chao Phraya là do nhầm lẫn với loài được miêu tả năm 2007 và có lẽ đã tuyệt chủng là Balantiocheilos ambusticauda, mặc dù sự hiện diện của Balantiocheilos trong lưu vực sông Mê Kông nói chung là bị nghi ngờ.[3]
Loài cá này có cơ thể màu trắng bạc với các viền đen trên vây lưng, vây đuôi, vây hậu môn và vây chậu. Chúng có mắt to. Môi dưới có đường xoi ở phía sau tạo thành một cái túi mở về phía sau. Chiều dài tối đa đạt 35 cm (14 in).[2]
Cá ngân sa trong tự nhiên được tìm thấy ở độ sâu trung bình trong các con sông và hồ từ trung bình tới lớn. Tức ăn của chúng là thực vật phiêu sinh, nhưng chủ yếu là động vật giáp xác, luân trùng và côn trùng cũng như ấu trùng của chúng.[2]
Loài cá này được nhập nội từ Đài Loan vào thập niên 1990 với tên gọi cá ngân sa để nuôi làm cá cảnh. Trong giai đoạn gần đây cá được nhập với số lượng lớn và khá đều đặn từ Thái Lan, nguồn cá chủ yếu từ các trại sản xuất giống nhân tạo ở Thái Lan.
Cá ngân sa hay còn gọi là cá hoả tiễn, cá học trò, cá da beo trắng (Danh pháp khoa học: Balantiocheilos melanopterus) là một loài cá trong họ Cyprinidae.
Акулий бала[1] (лат. Balantiocheilos melanopterus) — пресноводная рыба семейства карповых. Длина тела до 35 см. Окраска тела серебристая, на спинном, хвостовом и брюшных плавниках широкая черная краевая кайма. Обитает в Юго-Восточной Азии: в бассейнах рек Меконг и Менам-Чао-Прая, на Малайском полуострове, островах Калимантан и Суматра. Населяет чистые реки и ручьи с быстрым течением. Избегает водоёмов с медленным течением. В бассейнах многих рек стал очень редким или совсем исчез.
Акулий бала (лат. Balantiocheilos melanopterus) — пресноводная рыба семейства карповых. Длина тела до 35 см. Окраска тела серебристая, на спинном, хвостовом и брюшных плавниках широкая черная краевая кайма. Обитает в Юго-Восточной Азии: в бассейнах рек Меконг и Менам-Чао-Прая, на Малайском полуострове, островах Калимантан и Суматра. Населяет чистые реки и ручьи с быстрым течением. Избегает водоёмов с медленным течением. В бассейнах многих рек стал очень редким или совсем исчез.
.jpg)
黑鰭袋唇魚（学名：Balantiocheilos melanopterus），俗稱銀鯊，為輻鰭魚綱鯉形目鯉科的一個種。被IUCN列為瀕臨滅絕的物種。
本魚分布於湄公河流域、湄南河流域、馬來半島、印尼蘇門答臘、婆羅洲的溪流，在部分地區數量已逐漸減少或滅絕。
本魚體色為金屬般的銀色，身上有錯落有致的閃亮鱗片。背鰭呈三角形，尾鰭呈深叉形，各鰭具有黑邊。體長可達30公分。
本魚棲息淡水的溪流或湖泊中，屬雜食性，性情溫和，以浮游植物、小型甲殼動物等為食。
為重要的養殖魚類，可食用，另外也是具高經濟價值的觀賞魚，生性好動，能夠躍出無蓋的魚缸。
この項目では、熱帯魚のシルバーシャークについて説明しています。ウルトラマンAに登場する兵器については「ウルトラマンA#TAC」を、フランス出身の競走馬・種牡馬については「シルバーシャーク (競走馬)」をご覧ください。 
保全状況評価[1] ENDANGERED
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 条鰭綱 Actinopterygii 目 : コイ目 Cypriniformes 科 : コイ科 Cyprinidae 亜科 : コイ亜科 Cyprininae 属 : Balantiocheilos 種 : シルバーシャークシルバーシャーク （学名：Balantiocheilos melanopterus）はコイ亜科に分類される熱帯魚。Balantiocheilos 属を構成する2種の内の1種である。魚雷のような体型と大きな鰭を持ち、サメを連想させることからこの名がある。直近10年で個体数は50%以上減少しており、絶滅危惧種とされている。
マレー半島・スマトラ島・ボルネオ島に分布する[2][3]。メコン川・チャオプラヤ川からの報告もあるが、これは疑わしい。2007年に記載された同属の Balantiocheilos ambusticauda（おそらくすでに絶滅）だった可能性もある[3]。
体は銀色で、背鰭・尾鰭・臀鰭・腹鰭は黒く縁取られる。眼は大きい。最大で35cmに達する[2]。
大きめの川・湖の中層で見られる。植物プランクトンも食べるが、主な餌は小型甲殻類・ワムシ・昆虫とその幼虫である[2]。
多くの観賞魚店において入手することができる。温和であり、他魚との混泳も問題ない[4]。丈夫な魚で、水温・pHなどの変化にはよく耐える。pHは6.0–8.0、水は軟水から中程度の硬水（5.0–12.0 dGH）、水温は22–28℃。2匹以上で群れを作ることを好む[2]。ジャンプ力が強く、蓋が必要である。水槽の縁に衝突して傷つくこともある[4]。
若い個体は小さな水槽でも飼育できるが、成長が速く大型になり、成体は群れを作り高速で泳ぐため、大きな水槽が必要となる。FishBaseは最低でも150cmの水槽が必要としている[2]。
IUCNは保全状況を絶滅危惧としており[1]、自然分布域の大部分で減少、絶滅しつつある[2]。ボルネオ島のダナウ・センタルン国立公園（英語版）の漁業者は、明確な理由なく1975年から急激な減少が始まっていたと語っている。また、観賞魚としての乱獲、1975年の山火事、水質汚染を減少要因の候補として挙げている。スマトラ島のハリ川流域では絶滅しており、インドネシアとタイから輸出される本種個体は全て飼育下繁殖されたもののようである[3]。
.jpg)
.jpg)
|date= (help)CS1 maint: Uses authors parameter
シルバーシャーク （学名：Balantiocheilos melanopterus）はコイ亜科に分類される熱帯魚。Balantiocheilos 属を構成する2種の内の1種である。魚雷のような体型と大きな鰭を持ち、サメを連想させることからこの名がある。直近10年で個体数は50%以上減少しており、絶滅危惧種とされている。
