The spider family Oxyopidae (lynx spiders) includes 447 described species (Platnick 2013), 18 species of which occur in North America north of Mexico (Brady and Santos 2005). Lynx spiders have a distinctive appearance, although they could be confused in the field with salticids because they occur in some of the same general habitats and exhibit similar jumping behavior. They have an extremely high clypeus and tall chelicerae. The eight eyes are arranged in a distinctive pattern: The anterior median eyes are small, but behind them the remaining six eyes are spread out in a hexagonal shape at the top of the head region. The legs are armed with numerous long, stiff, and conspicuous spines. The abdomen often tapers gradually to a point at the posterior (rear) end. (Bradley 2013)
Brady and Santos (2005) provide an overview of the distribution of lynx spiders in North America north of Mexico: Oxyopes salticus is found from southern Canada to northern Argentina and is frequently associated with disturbed habitats or agroecosystems (Young and Lockley 1985). Oxyopes scalaris is widespread throughout the United States and southern Canada. The remaining species of Oxyopes and Hamataliwa occur in the southern tier of states, with a few of these species reaching northern California and Virginia along the west and east coasts and southern Kansas in the middle of the continent. North American Peucetia are found from the southern United States south to northern South America (Brady 1964; Santos and Brescovit 2003). These three North American genera--Oxyopes, Hamataliwa, and Peucetia—occur around the world, but especially in the tropics and subtropics (Platnick 2013).
Most Oxyopes species occur in tall grass and herbaceous vegetation. Oxyopes scalaris and Hamataliwa are most often found on woody shrubs and trees. Peucetia prefer tall grass and especially woody shrubs such as Wild Buckwheat (Erigonium fasciculatum) and Dog Fennel (Eupatorium capillifolium). Peucetia viridans and Oxyopes salticus have been reported to be common in agroecosystems and have been suggested as biocontrol agents to control insect pests (Young and Lockley 1985; Nyffeler et al. 1992). (Brady and Santos 2005)
Lynx spiders are "sit-and-wait" predators, but have also been reported to stalk their prey like cats. Although they lack leg scopulae (distinctive hair tufts), the long spines on the front legs function as a sort of "basket" to aid in prey capture. Their characteristic darting movements and tendency to jump repeatedly when disturbed help make lynx spiders generally easy to recognize in the field. They are capable of running and jumping rapidly through dense vegetation when alarmed. (Brady and Santos 2005)
Very little is known about the reproductive behavior of lynx spiders, except that Peucetia males attach a resinous mating plug to the female after copulation (Ramirez et al. [2009] found that these plugs do not necessarily prevent remating). Egg cases are hung within a mesh of silk in Peucetia and are fixed over leaves or twigs in Oxyopes and Hamataliwa. (Brady and Santos 2005)
Work by Taylor and Pfannenstiel (2008) added the lynx spiders to the growing list of spider families known to include plant nectar in their diets. Vasconcellos-Neto et al. (2007) reported that Peucetia lynx spiders tend to be associated with plants bearing glandular hairs, at least in part because their foraging success may be augmented on these sticky surfaces; the plants can also benefit from this association due to the spiders' effective control of herbivores (Romero et al. 2008).
The delineation of Oxyopidae was well established long ago and Brady and Santos (2005) briefly summarize current understanding of the family's phylogenetic position in the spider tree.
Els oxiòpids (Oxyopidae) són una família d'aranyes araneomorfes.[1] Viuen entre la vegetació, en plantes, flors i arbusts. Són àgils corredors i saltadors, i tenen una bona vista amb la que detecten a la presa. Sis dels seus vuit ulls estan disposats formant un hexàgon, una característica pròpia de la família. També tenen potes molt espinoses.
Alguns membres del gènere Oxyopes són prou abundants per tenir un paper important dins els ecosistemes agrícoles com agents de control biològic. Això és especialment cert en Oxyopes salticus, una espècie amb unes ratlles molt visibles.
Segons el World Spider Catalog amb data del desembre de 2018, aquesta família té reconeguts 9 gèneres i 457 espècies.[2] El creixement dels darrers anys és considerable en quants al nombre d'espècies ja que el 20 de novembre de 2006, hi havia reconeguts 9 gèneres i 419 espècies. Els 9 gèneres actuals no són els mateixos que fa uns anys ja que Megullia ha sigut considerat una sinonímia de Hamataliwa per Deeleman-Reinhold el 2009 i els mateixos autors han incorporat un altre gènere, Hamadruas ;[3] De les 457 espècies, 305 pertanyen al gènere Oxyopes, 83 espècies a Hamataliwa i 43 espècies a Peucetia. Els 9 gèneres són els següents:[2]
La seva distribució és molt extensa i es poden trobar per tot el món, excepte a la zona sahariana, i a una petita franja molt septentrional del planeta.[2]
Els oxiòpids havien format part dels licosoïdeus (Lycosoidea), una superfamília formada per dotze famílies entre les quals cal destacar pel seu nombre d'espècies: els licòsids (2.304), els ctènids (458) i els pisàurids (328). Els oxiòpids amb 419 espècies serien el tercer grup més nombrós.
Les aranyes, tradicionalment, havien estat classificades en famílies que van ser agrupades en superfamílies. Quan es van aplicar anàlisis més rigorosos, com la cladística, es va fer evident que la major part de les principals agrupacions utilitzades durant el segle XX no eren compatibles amb les noves dades. Actualment, els llistats d'aranyes, com ara el World Spider Catalog, ja ignoren la classificació de superfamílies.[4][5]
Els oxiòpids (Oxyopidae) són una família d'aranyes araneomorfes. Viuen entre la vegetació, en plantes, flors i arbusts. Són àgils corredors i saltadors, i tenen una bona vista amb la que detecten a la presa. Sis dels seus vuit ulls estan disposats formant un hexàgon, una característica pròpia de la família. També tenen potes molt espinoses.
Alguns membres del gènere Oxyopes són prou abundants per tenir un paper important dins els ecosistemes agrícoles com agents de control biològic. Això és especialment cert en Oxyopes salticus, una espècie amb unes ratlles molt visibles.
Die Luchsspinnen (Oxyopidae), auch Scharfaugenspinnen genannt, sind eine Familie der Echten Webspinnen innerhalb der Überfamilie der Lycosoidea (Wolfsspinnenartige), die derzeit aus neun Gattungen mit 457 Arten besteht.[1] (Stand: 1. Juni 2019)
Die Familie ist vorwiegend in den Tropen und den warm-gemäßigten Zonen anzutreffen. Nur wenige Arten fühlen sich in der paläarktischen Region oder in den winterkalten Gebieten Nordamerikas wohl. In der polaren Zone fehlen sie.
Luchsspinnen sind mit einem hoch aufgewölbten ovalen Rückenschild kräftig gebaut. Sie haben einen länglichen Hinterleib, der sich nach hinten verschmälert. Sie sind aber außerordentlich formen- und farbenreich und daher, nimmt man die gesamte Familie, auf den ersten Blick leicht mit Wolfsspinnen, Krabbenspinnen oder Streckerspinnen zu verwechseln, zumal sich ihre Balz- und Paarungsstrategien ähneln. Sie haben auffällig schwarz bedornte und dünne, gleich lange Beine. Die Männchen sind meist schlanker als die Weibchen und haben, ebenso wie die Männchen der Wolfsspinnen, Sackspinnen und Glattbauchspinnen, auffällig längere Beine als die Weibchen.
Ihre Lebensweise erfordert eine Anpassung des Sehsinns sowie der Tarsen. Sie verfügen über ein großes und nach vorn gerichtetes Augenpaar (vordere Mittelaugen), um räumliches Sehen zu ermöglichen. Die drei anderen Paare sind kleiner ausgebildet und kreisförmig oder in vier übereinander liegenden Reihen angeordnet. Ihre Tarsen weisen überraschend wenige Setae auf, jedoch scheint sie das nicht bei ihrer Aktivität zu behindern.
Die längeren Beine versetzen die Männchen in die Lage, den Weibchen beim Geschlechtsakt überlegen zu sein. Wie bei den Springspinnen sind visuelle Reize die primären Balzauslöser, aber taktile und chemische Stimuli spielen ebenso eine Rolle. Luchsspinnen erkennen ihren Partner aus mehreren Zentimetern Entfernung. Das Männchen führt einen Balztanz vor, bei dem die dunkel gefärbten Palpen in besonderer Weise bewegt werden. Je nach Art variieren die Bewegungen von Palpen, Beinen und Hinterleib. Der Balztanz wird von Beinberührungen begleitet, bevor die Kopulation beginnt.
Luchsspinnen sind meist tagaktive Jäger, die sich auf das netzlose Fangen von Beute auf krautigen Pflanzen oder in der Strauchschicht spezialisiert haben. Ebenso wie Springspinnen laufen sie auf Blättern und Stämmen umher und springen von Blatt zu Blatt. Dabei sichern auch sie sich stets mit einem Faden ab, der vor dem Absprung an der Unterlage befestigt wird. Die Beute wird angesprungen. Nur wenige sind weniger agil und lauern ihrer Beute auf. Dabei pressen sie sich an Stämme oder warten wie die Krabbenspinnen auf Blüten auf die passende Beute.
Luchsspinnenweibchen spinnen Eikokons, die an Pflanzen, z. B. wilden Buchweizen, geheftet und auch bewacht werden. Die Mutter webt bei einigen Arten, z. B. bei der Grünen Luchsspinne, ein schützendes Gespinst aus Blättern locker zusammen, in dem sich die geschlüpften Jungtiere die erste Zeit entwickeln können. Es wird von Peucetia-Arten berichtet, die ihr gesamtes Leben auf einer Pflanze verbringen.
Die mit weitem Abstand größte Gattung ist Oxyopes, von der mindestens vier Arten in Mitteleuropa vorkommen. Der tagaktive Vertreter Oxyopes ramosus ist die am häufigsten gefundene von ihnen. Sie sind aber, ebenso wie trocken-warme Biotope insgesamt, selten anzutreffen. Weitere heimische Arten sind Oxyopes heterophthalmus, Oxyopes lineatus und Oxyopes nigripalpis, die bei Sonnenschein auf der Vegetation (Heidekraut, Gebüsch) nach Beute suchen.
Der World Spider Catalog listet für die Luchsspinnen aktuell 9 Gattungen und 457 Arten.[1] (Stand: 1. Juni 2019)
Die Luchsspinnen (Oxyopidae), auch Scharfaugenspinnen genannt, sind eine Familie der Echten Webspinnen innerhalb der Überfamilie der Lycosoidea (Wolfsspinnenartige), die derzeit aus neun Gattungen mit 457 Arten besteht. (Stand: 1. Juni 2019)
Die Familie ist vorwiegend in den Tropen und den warm-gemäßigten Zonen anzutreffen. Nur wenige Arten fühlen sich in der paläarktischen Region oder in den winterkalten Gebieten Nordamerikas wohl. In der polaren Zone fehlen sie.
Эрешмен-çӳлевĕçсем[1] (лат. Oxyopidae) — Oxyopidae йышне кĕрекен эрешменсен пĕрлехи ячĕ. Чылайрахăш тĕсĕ эрешмен картипе хутран-ситрен çеç усă кураççĕ, ытларах ӳсентăрансем çине сунара тухаççĕ.
Hamadruas Deeleman-Reinhold, 2009
Hamataliwa Keyserling, 1887
Hostus Simon, 1898
Oxyopes Latreille, 1804
Peucetia Thorell, 1869
Pseudohostus Rainbow, 1915
Schaenicoscelis Simon, 1898
Tapinillus Simon, 1898
Tapponia Simon, 1885
Oxyopidae йышĕнчи тĕссен ят-йышĕ
Oxyopes quadrifasciatus
Oxyopes ăратне кĕрекенскер
Oxyopes salticus аçи
Эрешмен-çӳлевĕçсем (лат. Oxyopidae) — Oxyopidae йышне кĕрекен эрешменсен пĕрлехи ячĕ. Чылайрахăш тĕсĕ эрешмен картипе хутран-ситрен çеç усă кураççĕ, ытларах ӳсентăрансем çине сунара тухаççĕ.
Lynx spider (Oxyopidae) is a family of araneomorph spiders first described by Tamerlan Thorell in 1870.[1] Most species make little use of webs, instead spending their lives as hunting spiders on plants. Many species frequent flowers in particular, ambushing pollinators, much as crab spiders do. They tend to tolerate members of their own species more than most spiders do, and at least one species has been identified as exhibiting social behaviour.[2]
There are several genera of Oxyopidae and they differ in their habits and adaptations. Most of them have large spiny bristles on their legs and in many species the bristles form almost a basket-like structure that may assist in confining the prey that they grasp, and protect the spider from its struggles. Most Oxyopes and Hamataliwa species are small to medium in size. Lynx spiders, in spite of being largely ambush hunters, are very speedy runners and leapers, alert and with good vision. Oxyopidae in general rely on keen eyesight in stalking, chasing, or ambushing prey, and also in avoiding enemies.
As with many other families of spiders, the arrangement of their eyes is typical of the family and is an important aid in identifying them as members of the family. Six of the eight eyes of Oxyopid spiders are arranged in a hexagon-like pattern, more or less on a prominent hump on the front upper corner of the prosoma. The other two eyes are smaller, less conspicuous, and generally are situated in front of and below the other six. The basal parts of the chelicerae of most species are large, vertical and parallel, which combine with the bluff front end, a "high forehead" to the prosoma, to give most species a peculiar "flat-faced" appearance.
They tend to be drab ambush hunters, depending to some extent on the season, some occupy flowers, ambushing pollinating insects. In this they resemble the crab spiders (Thomisidae) in behaviour. Others crouch in wait, camouflaged on plant stalks or bark. Peucetia species on the other hand, commonly are larger. They are rangy and their camouflage is vivid green, adapted to hunting or hiding among foliage.
Except when defending egg purses, many tend to flee rapidly when approached by predators or large creatures such as humans. They tend not to be very aggressive towards other members of their own species, and sometimes meet casually in small groups. Possibly as an extreme example, at least one member of the genus Tapinillus is remarkable as being one of the few social spiders, living in colonies with communal feeding, cooperative brood care, and generational overlap.[3] Peucetia viridans is unusual among spiders in that females defending their egg purses will spray or "spit" venom at intruders, including humans.[4]
Some members of the genus Oxyopes are abundant enough to be important in agricultural systems as biological control agents. This is especially true of the striped lynx spider (Oxyopes salticus). Their net value in agriculture has been disputed however, on the grounds of their predation of pollinators.[5]
Genera common in the United States include common lynx spiders and green lynx spiders. As of April 2019, the World Spider Catalog accepts the following genera:[6]
Oxyopes quadrifasciatus are member of the family Oxyopidae. Photo taken in Dahod.
Lynx spider, Dahod
Oxyopes sp.
Lynx spider, Kolkata, West Bengal, India.
Lynx spider preying on a housefly
Male Oxyopes salticus, 4 mm. North Carolina.
The lynx spider, Oxyopes species with prey at Dehra Dun, India
Oxyopes scalaris, Western Lynx Spider
Lynx Spider - Wichita, Kansas, USA
Lynx spider (Oxyopidae) is a family of araneomorph spiders first described by Tamerlan Thorell in 1870. Most species make little use of webs, instead spending their lives as hunting spiders on plants. Many species frequent flowers in particular, ambushing pollinators, much as crab spiders do. They tend to tolerate members of their own species more than most spiders do, and at least one species has been identified as exhibiting social behaviour.
Los oxiópidos (Oxyopidae), conocidos como arañas lince, son una familia de arañas araneomorfas. Muchas de estas arañas son especies tropicales. Viven en plantas y flores. En el norte de Europa encontramos tres especies de esta familia: Oxyopes heterophthalmus, Oxyopes lineatus y Oxyopes ramosus. Tienen muchos parecidos con los licósidos y los saltícidos. Son capaces de correr y saltar fácilmente. Tienen largas espinas en sus patas.
Se reconocen los siguientes géneros según WSC:[2]
Los oxiópidos (Oxyopidae), conocidos como arañas lince, son una familia de arañas araneomorfas. Muchas de estas arañas son especies tropicales. Viven en plantas y flores. En el norte de Europa encontramos tres especies de esta familia: Oxyopes heterophthalmus, Oxyopes lineatus y Oxyopes ramosus. Tienen muchos parecidos con los licósidos y los saltícidos. Son capaces de correr y saltar fácilmente. Tienen largas espinas en sus patas.
Les Oxyopidae sont une famille d'araignées aranéomorphes[1]. Elles sont appelée araignées-lynx.
Les espèces de cette famille se rencontrent sur tous les continents sauf aux pôles[1]. On les trouve surtout sous les tropiques et dans les zones modérément chaudes. Seules quelques espèces peuvent vivre dans les régions aux hivers froids d'Amérique du Nord et d'Eurasie.
Ce sont des araignées de taille moyenne. Elles vivent dans la végétation basse et pratiquent la chasse à courre ou à l'affût. Parmi leur proie, on trouve des mouches, moucherons jusqu'au papillons et petits coléoptères.
Les pattes sont longues et toutes épineuses. Elles ont 8 yeux, dont 6 sont disposés en forme d'hexagone. Leur vision est excellente, ce qui leur a valu l'apposition de "lynx".
Cette famille est connue depuis le Paléogène[2].
Cette famille rassemble 442 espèces dans neuf genres actuels[1].
Selon World Spider Catalog (version 22.5, 19/08/2021)[3] :
Selon World Spider Catalog (version 20.5, 2020)[4] :
Les Oxyopidae sont une famille d'araignées aranéomorphes. Elles sont appelée araignées-lynx.
Oxyopidae adalah salah satu famili laba-laba yang merupakan bagian dari ordo Araneae. Sebagian besar spesies dalam famili ini tidak banyak menggunakan jaring, dan malah menghabiskan sebagian besar waktunya sebagai pemburu di tumbuhan-tumbuhan. Banyak spesies yang khususnya mendekati bunga dan menyergap penyerbuk. Mereka cenderung menoleransi anggota spesies yang sama dan paling tidak satu spesies menunjukkan perilaku sosial.
Oxyopidae adalah salah satu famili laba-laba yang merupakan bagian dari ordo Araneae. Sebagian besar spesies dalam famili ini tidak banyak menggunakan jaring, dan malah menghabiskan sebagian besar waktunya sebagai pemburu di tumbuhan-tumbuhan. Banyak spesies yang khususnya mendekati bunga dan menyergap penyerbuk. Mereka cenderung menoleransi anggota spesies yang sama dan paling tidak satu spesies menunjukkan perilaku sosial.
Oxyopidae Thorell, 1870 è una famiglia di ragni appartenente all'infraordine Araneomorphae.
Il nome deriva probabilmente dal greco ὁξύς, oxys, cioè acuto, aguzzo, a punta, e ὄψις, òpsis, cioè vista, apparenza, per la sviluppata capacità visiva, ed il suffisso -idae, che designa l'appartenenza ad una famiglia.
Detti anche ragni-lince, sono predatori di altri ragni che scovano e attaccano fra le foglie e gli arbusti. Hanno otto occhi sei dei quali sono sistemati a mo' di esagono regolare, il che consente di identificarli con sicurezza. Hanno anche zampe spinose.
Sono corridori molto agili e grazie alla vista acuta, ciò che consente loro di attaccare all'improvviso o d'agguato. Svariate specie, fra cui principalmente Oxiopes salticus, sono abbastanza abbondanti per essere annoverati fra gli agenti di controllo biologici in agricoltura nella lotta contro i parassiti.
Ragni cosmopoliti, ad eccezione della fascia desertica del Sahara e del deserto arabico[1].
Attualmente, a novembre 2020, si compone di 9 generi e 438 specie[1]:
Oxyopidae Thorell, 1870 è una famiglia di ragni appartenente all'infraordine Araneomorphae.
Lūšiavoriai (lot. Oxyopidae, angl. Lynx spiders, vok. Scharfaugenspinnen, Luchsspinnen) – vorų (Araneae) šeima.
Pasaulyje žinomos 9 gentys ir 408 rūšys, iš jų labai daug gyvena tropikuose. Europoje paplitusios tik trys rūšys. Vorų visos 8 akys išsidėsčiusios keturiomis skersinėmis linijomis. Turi nepaprastai gerą regėjimą. Kojos apaugusios ilgais dygliais. Kūnas raudonai rudos spalvos, su baltų plaukelių raštu.
Vorai aktyvūs dieną, gaudomųjų tinklų neverpia, grobį pagauna šuoliu. Gyvena ant žemesnių augalų šiltose ir atvirose vietose. Patelės rutulio formos balto šilko kiaušinėlių kokoną padeda augalų viršūnėse ant stambesnių šakelių išsišakojimų. Lytiškai subręsta po 2 metų.
Lietuvoje 1 rūšis:
Lūšiavoriai (lot. Oxyopidae, angl. Lynx spiders, vok. Scharfaugenspinnen, Luchsspinnen) – vorų (Araneae) šeima.
Pasaulyje žinomos 9 gentys ir 408 rūšys, iš jų labai daug gyvena tropikuose. Europoje paplitusios tik trys rūšys. Vorų visos 8 akys išsidėsčiusios keturiomis skersinėmis linijomis. Turi nepaprastai gerą regėjimą. Kojos apaugusios ilgais dygliais. Kūnas raudonai rudos spalvos, su baltų plaukelių raštu.
Vorai aktyvūs dieną, gaudomųjų tinklų neverpia, grobį pagauna šuoliu. Gyvena ant žemesnių augalų šiltose ir atvirose vietose. Patelės rutulio formos balto šilko kiaušinėlių kokoną padeda augalų viršūnėse ant stambesnių šakelių išsišakojimų. Lytiškai subręsta po 2 metų.
Lietuvoje 1 rūšis:
Raštuotasis lūšiavoris (Oxyopes ramosus)Lynxspinnen (Oxyopidae) zijn een familie van spinnen. De familie telt 9 geslachten met daarin 419 beschreven soorten.
Lynxspinnen (Oxyopidae) zijn een familie van spinnen. De familie telt 9 geslachten met daarin 419 beschreven soorten.
Gaupeedderkopper (Oxyopidae) er en gruppe (familie) av edderkopper som tilhører undergruppen Entelegynae i gruppen Araneomorphae.
Middelsstore (de nordeuropeiske artene har en kroppslengde på 4-10 mm), slanke og langbeinte edderkopper, gjerne lyst brunspraglete. De åtte øynene danner omtrent en sekskant eller en litt kantete oval. Karakteristisk er at de to bakerste øynene sitter nesten midt oppe på hodet – hos de fleste andre edderkopper sitter de bakerste øynene på sidene. Beina har påfallende kraftige, pigglignende børster. Bakkroppen er pæreformet, tilspisset bakerst.
Oxyopidae er dagaktive jegere som både kan løpe meget raskt og hoppe ganske langt. De klatrer gjerne rundt i vegetasjonen. De lager ikke noen form for fangstnett. Forut for parringen gjennomfører hannen en innviklet "dans" med ritualiserte bevegelser for å få hunnen til å akseptere ham, ikke ulikt atferden hos hoppeedderkopper (Salticidae). Hunnen lager en flat, tallerkenformet eggsekk av silke som festes til vegetasjonen, og står vakt over denne til eggene klekkes. Noen arter i denne familien er regnet som nyttedyr fordi de bidrar til å holde bestandene av potensielle skadeinsekter nede. Noen arter i den søramerikanske slekten Tapinillus lever selskapelig.
Familien er utbredt i alle verdensdeler, men det er bare få arter utenom de varme områdene. I Skandinavia finnes bare én art, denne ble regnet som utdødd i Norge men ble gjenoppdaget i 2006. Arten er listet som sårbar (VU) på den norske rødlisten fra 2006.
Gaupeedderkopper (Oxyopidae) er en gruppe (familie) av edderkopper som tilhører undergruppen Entelegynae i gruppen Araneomorphae.
Multimedia w Wikimedia Commons Śpiesznikowate (Oxyopidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothela. Śpieszniktowate to pająki drapieżne, które żyją na roślinach, kwiatach i krzewach. Co najmniej jeden gatunek wykazuje zachowania społeczne. W Polsce występuje jeden gatunek - śpiesznik rysień (Oxyopes ramosus)[1].
Rodzina Oxyopidae zawiera około 450 gatunków podzielonych na 9 rodzajów[2]. Zazwyczaj różnią się w swoich zachowaniach i adaptacjach. Na przykład większość gatunków z rodzajów Oxyopes i Hamataliwa jest małych i średniej wielkości; przedstawiciele szczególnie tego drugiego rodzaju mają zwyczaj polowania z zasadzki w sposób przypominający ukośnikowate (Thomisidae). Niektóre z nich zajmują kwiaty i czekają na owady z je zapylające, inne czyhają na łodygach roślin lub na korze. Z drugiej strony, gatunki z rodzaju Peucetia - będące przeważnie większe, jaskrawozielone i smukłe - są aktywnymi biegaczami i skoczkami. Oxyopidae generalnie polegają na ostrym wzroku podczas polowania, czy to z zasadzki, czy w pogoni za zdobyczą, a także unikając ataków. Sześć z ich ośmiu oczu ułożonych jest w sześciokątny wzór, cechę charakterystyczną przedstawicieli tej rodziny. Pozostałe dwoje oczu są mniejsze i na ogół mieszczą się z przodu i poniżej pozostałych sześciu.
Śpiesznikowate mają również nogi pokryte kolcami, a u wielu gatunków te nogi, powiększone o kolce, wydają się pełnić rolę swego rodzaju kosza do odłowu latających owadów.
Niektórzy przedstawiciele rodzaju Oxyopes występują na tyle obficie, że są ważnym elementem w systemach rolniczych jako środek kontroli biologicznej. Szczególnie dotyczy to gatunku Oxyopes Salticus.
Jeden gatunek z rodzaju Tapinillus przejawia niezwykłe wśród pająków zachowania społeczne, żyjąc w koloniach[3].
Za The World Spider Catalog[4]:
Śpiesznikowate (Oxyopidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothela. Śpieszniktowate to pająki drapieżne, które żyją na roślinach, kwiatach i krzewach. Co najmniej jeden gatunek wykazuje zachowania społeczne. W Polsce występuje jeden gatunek - śpiesznik rysień (Oxyopes ramosus).
Rodzina Oxyopidae zawiera około 450 gatunków podzielonych na 9 rodzajów. Zazwyczaj różnią się w swoich zachowaniach i adaptacjach. Na przykład większość gatunków z rodzajów Oxyopes i Hamataliwa jest małych i średniej wielkości; przedstawiciele szczególnie tego drugiego rodzaju mają zwyczaj polowania z zasadzki w sposób przypominający ukośnikowate (Thomisidae). Niektóre z nich zajmują kwiaty i czekają na owady z je zapylające, inne czyhają na łodygach roślin lub na korze. Z drugiej strony, gatunki z rodzaju Peucetia - będące przeważnie większe, jaskrawozielone i smukłe - są aktywnymi biegaczami i skoczkami. Oxyopidae generalnie polegają na ostrym wzroku podczas polowania, czy to z zasadzki, czy w pogoni za zdobyczą, a także unikając ataków. Sześć z ich ośmiu oczu ułożonych jest w sześciokątny wzór, cechę charakterystyczną przedstawicieli tej rodziny. Pozostałe dwoje oczu są mniejsze i na ogół mieszczą się z przodu i poniżej pozostałych sześciu.
Śpiesznikowate mają również nogi pokryte kolcami, a u wielu gatunków te nogi, powiększone o kolce, wydają się pełnić rolę swego rodzaju kosza do odłowu latających owadów.
Niektórzy przedstawiciele rodzaju Oxyopes występują na tyle obficie, że są ważnym elementem w systemach rolniczych jako środek kontroli biologicznej. Szczególnie dotyczy to gatunku Oxyopes Salticus.
Jeden gatunek z rodzaju Tapinillus przejawia niezwykłe wśród pająków zachowania społeczne, żyjąc w koloniach.
Oxyopidae é uma família de aranhas araneomorfas conhecidas popularmente por aranhas-lince. A maioria são espécies das regiões tropicais que vivem sobre a folhagem de plantas e em flores, sendo capazes de correr e saltar facilmente. A família apresenta grandes semelhanças com as famílias Lycosidae e Salticidae.[1]
Podem ser diferenciadas de outras espécies de aranhas por ter a carapaça elevada e olhos distintos, além de ter numerosos espinhos nos membros. Muitas espécies são coloridas. O tamanho médio é entre 3 e 25 milímetros. Alimentam-se de insetos e outras aranhas, que são capturados com o indivíduo saltando sobre a presa, comportamento parecido com o das papa-moscas.[2]
No norte da Europa ocorrem três espécies desta família: Oxyopes heterophthalmus, Oxyopes lineatus e Oxyopes ramosus.
A família Oxyopidae inclui os seguintes géneros:
Oxyopidae é uma família de aranhas araneomorfas conhecidas popularmente por aranhas-lince. A maioria são espécies das regiões tropicais que vivem sobre a folhagem de plantas e em flores, sendo capazes de correr e saltar facilmente. A família apresenta grandes semelhanças com as famílias Lycosidae e Salticidae.
Oxyopidae Thorell, 1870 (numiți și Păianjeni-lynx) este o familie de păianjeni care preferă să trăiască pe plante, printre flori, frunze, ramuri. Numele provine de la cuvintele grecești ὁξύς (oxys) - agil, sprinten și ὄψις (òpsis) - vedere. Oxiopidele sunt alergători iuți și sărători buni. Șase din cei 8 ochi sunt aranjați în plan hexagonal. Ochii au un rol important în timpul vânătorii. Aceștia își atac prada din ambuscadă. Se hrănesc cu insecte care habitează pe plante, polinizează florile. Păianjeni-lynx au o opistosomă alungită, ovală, care se îngustează spre posterior. Culoarea corpului variază, poate fi roșie, verde, alb-gălbuie. Cea mai răspândită este verdele, un bun camuflaj printre frunzele verzi. Picioarele sunt lungi și posedă spini negri, picioarele masculilor sunt mai lungi decât a femelelor.
Unii membri ai genului Oxyopes, în special Oxyopes salticus, se hrănesc cu dăunătorii culturilor agricole, reglând efectivul lor. Genul Tapinillus include păianjeni sociali care trăiesc în colonii, ceva rar întâlnit la arahnide.
În prezent, familia cuprinde 9 genuri și 425 specii. Oxiopidele sunt găsite în zonele tropicale și temperate. Doar câteva specii din America de Nord se întâlnesc în regiunea Palearctică.
Oxyopidae Thorell, 1870 (numiți și Păianjeni-lynx) este o familie de păianjeni care preferă să trăiască pe plante, printre flori, frunze, ramuri. Numele provine de la cuvintele grecești ὁξύς (oxys) - agil, sprinten și ὄψις (òpsis) - vedere. Oxiopidele sunt alergători iuți și sărători buni. Șase din cei 8 ochi sunt aranjați în plan hexagonal. Ochii au un rol important în timpul vânătorii. Aceștia își atac prada din ambuscadă. Se hrănesc cu insecte care habitează pe plante, polinizează florile. Păianjeni-lynx au o opistosomă alungită, ovală, care se îngustează spre posterior. Culoarea corpului variază, poate fi roșie, verde, alb-gălbuie. Cea mai răspândită este verdele, un bun camuflaj printre frunzele verzi. Picioarele sunt lungi și posedă spini negri, picioarele masculilor sunt mai lungi decât a femelelor.
Unii membri ai genului Oxyopes, în special Oxyopes salticus, se hrănesc cu dăunătorii culturilor agricole, reglând efectivul lor. Genul Tapinillus include păianjeni sociali care trăiesc în colonii, ceva rar întâlnit la arahnide.
În prezent, familia cuprinde 9 genuri și 425 specii. Oxiopidele sunt găsite în zonele tropicale și temperate. Doar câteva specii din America de Nord se întâlnesc în regiunea Palearctică.
Lospindlar (Oxyopidae) är en familj av spindlar som innehåller över 400 kända arter världen över, uppdelade på 9 olika släkten.
Lospindlar har som de flesta andra spindlar åtta ögon, varav de två främre sidoögonen är framåtriktade och betydligt större än de andra ögonen. De kännetecknas också av långa, smala ben som är försedda med fina taggliknande utskott och av en avlång, mot spetsen avsmalnande bakkropp. Vanligen har hanarna av en art smalare bakkropp än honorna av samma art och hanarna har också ofta något längre ben än honorna. Storleksmässigt finns en variation inom familjen från arter med en längd på endast ett par millimeter till arter med en längd på upp till 20 millimeter.
Familjen har en världsvid utbredning och saknas bara i de mest nordliga och kalla områdena och i vissa ökenområden. Den högsta artrikedomen finns dock i de tropiska och subtropiska delarna av världen. Längre norrut avtar artrikedomen och i de nordligaste delarna av utbredningsområdet representeras familjen bara av ett fåtal arter.
Lospindlar spinner inga fångstnät utan är aktiva jägare som förlitar sig på sin goda syn och sitt känselsinne för att upptäcka byten. De kan dock spinna så kallade ankartrådar som en säkerhet under sina strövtåg och trådar att hänga i under parningen. Vanligen är de mycket aktiva spindlar som med lätthet rör sig i vegetationen över blad, stjälkar och grenar. Bara ett fåtal arter är mindre rörliga och tillbringar mer tid med att ligga i bakhåll för sina byten än att aktivt jaga. Visuella signaler spelar en betydande roll i kommunikationen mellan hanen och honan inför parningen, men även kemiska signaler och beröring ingår.
Wikimedia Commons har media som rör lospindlar.
Lospindlar (Oxyopidae) är en familj av spindlar som innehåller över 400 kända arter världen över, uppdelade på 9 olika släkten.
Oxyopidae, bütün dünyada yaygın 9 cins ve 419 tür [1] ile temsil edilen örümcek familyası. Bacakları uzun dikenlerlerle donatılmış gündüzcül avcı örümceklerdir. Alçak boylu bitkilerde yaşarlar ve avlarına hızlı biçimde sıçrayarak avlanırlar
Familya teşhis karakteri (Türkiye için) : Ön orta gözler küçük, geriye kalan altı adet göz altıgen oluşturur, ön sıra gözleri kuvvetli iç bükey iken arka sıra gözler kuvvetli dış bükeydir[2].
Uzun dikenlerlerle donatılmış uzun bacakları vardır. Gündüzcül avcı örümceklerdir. Ön yan gözler ve arka sıra gözler birlikte altıgen bir halka oluşturur. Gözleri Salticidae kadar iri olmasa da onlar kadar rahat avlanabilmektedirler[2].
Kendilerine özgü habitusları ile arazide bile tanınabilirler. Toprak yüzeyi veya bodur bitki üzerinde yaşarlar. Hızlı koşan, avlarının üzerine sıçrayarak yakalayabilen örümceklerdir[2].
Dünya çapında yayılım gösterir.
Türkiye'de 2 cinste (Oxyopes ile Peucetia) toplanan 7 türü bulunur.[3]
Oxyopidae, bütün dünyada yaygın 9 cins ve 419 tür ile temsil edilen örümcek familyası. Bacakları uzun dikenlerlerle donatılmış gündüzcül avcı örümceklerdir. Alçak boylu bitkilerde yaşarlar ve avlarına hızlı biçimde sıçrayarak avlanırlar
Oxyopidae là một họ nhện bao gồm 9 chi và 419 loài.
Các chi gồm:
Oxyopidae là một họ nhện bao gồm 9 chi và 419 loài.
При приближении хищников или крупных существ (в том числе человека) пытаются поскорее скрыться (за исключением случаев, когда защищают яйца). Как правило, не агрессивны по отношению к другим членам своего вида, изредка даже проживают небольшими группами. Один из видов рода Tapinillus отмечен как один из немногих видов социальных пауков, живущих колониями с общим питанием и коллективной заботой о потомстве.
Обладают хорошим зрением, на которое полагаются при охоте и приближающейся опасности[4].
Вид Peucetia viridans обладает необычным для пауков свойством — самки, защищая свои яйца, плюются ядом на объект, представляющий угрозу, в том числе и людей. Однако для человека яд безопасен[5].
Oxyopes quadrifasciatus
Представитель рода Oxyopes
Самец Oxyopes salticus
При приближении хищников или крупных существ (в том числе человека) пытаются поскорее скрыться (за исключением случаев, когда защищают яйца). Как правило, не агрессивны по отношению к другим членам своего вида, изредка даже проживают небольшими группами. Один из видов рода Tapinillus отмечен как один из немногих видов социальных пауков, живущих колониями с общим питанием и коллективной заботой о потомстве.
Обладают хорошим зрением, на которое полагаются при охоте и приближающейся опасности.
Вид Peucetia viridans обладает необычным для пауков свойством — самки, защищая свои яйца, плюются ядом на объект, представляющий угрозу, в том числе и людей. Однако для человека яд безопасен.
ササグモ科（ササグモか）は、クモ類の分類群の一つ。徘徊性で、活発に歩き回るクモの群である。ハエトリグモにやや似ている。
頭胸部はやや細長く、卵形で前方が盛り上がっている。その上に配置する眼は、8眼がほぼ円周上に等間隔に配置したようなもので、そのため四列になっている。この点で三列に配置するハエトリグモとは大きく異なる。またハエトリグモでは前列の目が非常に大きく発達しているが、この類ではそのような大きさの差はあまり見られない。腹部は後方がややとがった卵形。特に目立つ形はない。糸疣は3対で、後疣が長い。痕跡的な間疣があるが、篩疣はない
足はハエトリグモの一部のように太くはならず、中庸な印象。全体にはっきりした棘がまばらに生えている。先端には3本の爪がある。
活動的な捕食者であり、種として草や木の上で獲物をあさる。歩脚の棘は獲物を捕獲する役に立っている。
和名は笹蜘蛛の意である。英名は Lynx spider で、山猫蜘蛛の意味である。
習性や行動がやや似ているのでハエトリグモと混同されることもある。英語圏ではLynx spiderというが、ハエトリグモを含めてJumping spiderということもある。しかし、この両者は別の科に分類される。はっきりとした違いは、目の配列で、ハエトリグモ科では前列四眼が特に大きく前方を見つめ、全体では三列に配置するが、ササグモ科では眼は円環状に配置し、四列に並んでいるように見える。さらに、ハエトリグモは二爪類で、生粋の徘徊性の群であるのに対して、ササグモ科は三爪類であり、系統的にもかけ離れていると思われる。
左：マミジロハエトリ(♀)、右：ササグモ
コモリグモ科、キシダグモ科とはやや類似点があり、基本的には網を張るクモの群である三爪類における徘徊性の方向での進化の頂点との声もある。
世界の熱帯を中心に9属400種が知られ、そのうちでササグモ属が300種以上となっている。日本ではササグモ属のもののみが知られ、5種が記録されている。特にササグモは各地でごく普通種である。
この科に含まれる属および種についてはササグモ科の属種の一覧を参照されたい。
ササグモ科（ササグモか）は、クモ類の分類群の一つ。徘徊性で、活発に歩き回るクモの群である。ハエトリグモにやや似ている。
.jpg)
_from_W-Javan_rainforest_(5106195637).jpg)
