Uromyces geranii ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Storchschnäbeln. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist auf der ganzen Nordhalbkugel verbreitet.
Uromyces geranii ist mit bloßem Auge nur anhand der auf der Oberfläche des Wirtes hervortretenden Sporenlager zu erkennen. Sie wachsen in Nestern, die als gelbliche bis braune Flecken und Pusteln auf den Blattoberflächen erscheinen.
Das Myzel von Uromyces geranii wächst wie bei allen Uromyces-Arten interzellulär und bildet Saugfäden, die in das Speichergewebe des Wirtes wachsen. Die Spermogonien der Art sind orangefarben. Ihre auf Wirtsblättern und -stängeln wachsenden Aecien sind zunächst halbkugelig-warzenförmig, später schüsselförmig. Die Aeciosporen sind meist eiförmig bis ellipsoid und polyedrisch, orange und 21–31 × 17–22 µm groß. Die blattunterseitig wachsenden Uredien des Pilzes sind hellbraun. Ihre ebenfalls hellbraunen Uredosporen sind breit ellipsoid bis breit eiförmig, 21–33 × 19–25 µm groß und stachelwarzig. Die meist blattunterseitig wachsenden Telien der Art stehen in Gruppen auf gelben oder roten Blattflecken. Die hellbraunen Teliosporen sind zweizellig, in der Regel ellipsoid bis kugelig, stachelwarzig und 15–40 × 15–33 µm groß. Ihr Stiel ist farblos und kurz.
Das bekannte Verbreitungsgebiet von Uromyces geranii umfasst die gemäßigten Nordhalbkugel und deckt sich mit dem seiner Wirtsgattung.
Die Wirtspflanzen von Uromyces geranii sind verschiedene Storchschnäbel (Geranium spp.). Der Pilz ernährt sich von den im Speichergewebe der Pflanzen vorhandenen Nährstoffen, seine Sporenlager brechen später durch die Blattoberfläche und setzen Sporen frei. Die Art verfügt über einen Entwicklungszyklus mit Aecien, Spermogonien, Telien und Uredien und macht keinen Wirtswechsel durch.
Uromyces geranii ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Storchschnäbeln. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist auf der ganzen Nordhalbkugel verbreitet.
Uromyces geranii (DC.) G.H. Otth & Wartm. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Pasożyt roślin z rodzaju bodziszek (Geranium). Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Uromyces, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1806 r. Casimir Pyrame de Candolle nadając mu nazwę Uredo geranii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu G.H. Otth i Wartm. w 1883 r.[1]
Pyknidia występują na obydwu stronach blaszki liściowej i na ogonkach liściowych porażonych roślin. Mają średnicę 135-150 μm i związane są z ecjami. Początkowo są pomarańczowe, potem ciemniejsze. Ecja również są pomarańczowe, występują w gęstych skupiskach, głównie na nerwach liści. Skupiska te osiągają długość do 2 cm i często powodują zniekształcenie liści. Początkowo są zamknięte i półkoliste, potem otwierają się okrągłymi ostiolami o naciętych brzegach. Wewnętrzne ściany ich perydium nie są ściśle połączone i zachodzą na siebie. Mają grubość 3–4 μm, taką samą, jak ściany zewnętrzne. Na wewnętrznych ścianach występują brodawki, często łączące się z sobą i tworzące rzędy.Ecjospory jajowate do elipsoidalnych, o wymiarach 24–33 × 18–26 μm. Mają żółtą ścianę o grubości 2 μm, gęsto i delikatnie brodawkowaną. Ich wnętrze jest pomarańczowe. Grudkowate uredinia powstają na obydwu stronach liści, zazwyczaj są brązowe lub czerwonawo-żółte i występują w rozproszeniu lub w skupiskach. Urediniospory kuliste do owalnych, o średnicy średnica 24–28,8 μm, o barwie od cynamonowej do czarnej. Mają ścianę żółto-brązowo o równomiernej grubości 1,4 μm, pokrytą kolcami, z wyjątkiem nagiego obszaru poniżej znajdującej się mniej więcej w równikowym obszarze pory rostkowej. Telia podobne, ale mniej grudkowate i o barwie brązowoczarnej. Teliospory elipsoidalne do owalnych, o wymiarach 28–38,4 × 19,2–25.6 μm. Mają ciemnożółtobrązową, gładką ścianę o równomiernej grubości 0,7-1,7 μm, z wyjątkiem wierzchołka, gdzie grubość wynosi 4,9–7,7 μm. Pora rostkowa pojedyncza, przykryta hialinową brodawką[2].
Jest to rdza pełnocyklowa, wytwarzająca wszystkie typowe dla rdzowatych rodzaje zarodników. Jest to rdza jednodomowa, czyli taka, która pełny cykl rozwojowy odbywa na jednym żywicielu[2].
Występuje w Europie, Azji ((Chiny, Japonia, Pakistan), Ameryce Północnej (Kanada, USA), a także na Wyspie Księcia Edwarda[2]. W Polsce jest gatunkiem dość pospolitym[4].
W Polsce opisano jego występowanie na następujących gatunkach bodziszków: Geranium affine, bodziszek gołębi (G. columbinum), bodziszek porozcinany (G. dissectum), bodziszek kosmaty (G. molle), bodziszek błotny (G.palustre), bodziszek łąkowy (G. pratense), bodziszek pirenejski (G.pyrenaicum), bodziszek czerwony (G. sanguineum), bodziszek leśny (G. sylvaticum)[4].
Uromyces geranii (DC.) G.H. Otth & Wartm. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae). Pasożyt roślin z rodzaju bodziszek (Geranium). Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą.
Uromyces geranii je grzib[6], co go ôpisoł Speg. 1887. Uromyces geranii nŏleży do zorty Uromyces i familije Pucciniaceae.[7][8] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[7]
Uromyces geranii je grzib, co go ôpisoł Speg. 1887. Uromyces geranii nŏleży do zorty Uromyces i familije Pucciniaceae. Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.
