Papilio demoleus Linnaeus 1758

Otakárek citrusový (Papilio demoleus) je motýl z čeledi otakárkovitých. Je považovaný za škůdce, který se coby invazní druh rozšířil ze Starého světa do oblasti Karibiku a Střední Ameriky. Je ohrožením především pro citrusové plantáže.

Galerie

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu otakárek citrusový ve Wikimedia Commons

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Papilio demoleus, auch bekannt unter der englischen Bezeichnung Chequered Swallowtail (karierter Schwalbenschwanz), ist ein Schmetterling aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae).

Merkmale

Falter

Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 80 bis 90 Millimetern. Die Art kommt mit gelben oder weißen Flecken vor; die Vorderflügel sind jedoch stets schwarz. In der Zelle befinden sich vier Reihen kleiner gelber bzw. weißer Punkte, die Richtung Körper zusammenschmelzen. In der Submarginalregion befindet sich vom Apex bis zum Innenrand eine Reihe gelber bzw. weißer Flecken. Auf dem Rest des Flügels verteilen sich mehrere gelbe bzw. weiße Flecken, die verschieden groß sind. Der Außenrand ist gelb bzw. weiß und schwarz gescheckt. Die Hinterflügel sind ebenfalls schwarz. Der gewellte Außenrand hat keinen Schwanzfortsatz. Zwischen Submarginal- und Postdiskalregion befinden sich sechs breite, gelbe bzw. weiße Mondflecken. Zwischen Basalregion und Diskalregion prägt eine breite, gelbe bzw. weiße Binde den Flügel, welche Richtung Innenrand stetig dünner wird. Diese Binde schließt am Vorderrand ein schwarzes Auge ein. Im Analwinkel befindet sich ein rotes Auge. Die Basalregion ist stark mit gelben bzw. weißen Schuppen bestäubt.^[1]

Die Unterseite der Vorderflügel ähnelt stark der Oberseite, allerdings sind alle Merkmel nun aber verstärkt anzutreffen. Einzige Ausnahme bildet die Zelle, welche nun von vier gelben bzw. weißen Streifen geprägt wird. Die Unterseite der Hinterflügel ähnelt stark der Oberseite, allerdings sind alle Merkmale nun auch verstärkt anzutreffen. In der Postdiskalregion befinden sich zusätzlich mehrere gelbe bzw. weiße Flecken, die eine blaue Färbung haben. In der Basalregion befindet sich ein gelber bzw. weißer Bereich mit schwarzen Linien.^[1]

Es gibt im Flügelmuster keine Geschlechtsunterschiede, beide haben die gleichen Flügelzeichnungen und denselben Körper, welcher auf der Oberseite schwarz und auf der Unterseite gelb bzw. weiß ist.^[1]

Ähnliche Arten

• Papilio demodocus
• Papilio erithonioides
• Papilio grosesmithi

Unterarten

Derzeit werden sechs Unterarten unterschieden (nach Zakharov et al., 2004):

• Papilio demoleus demoleus (Linné, 1758) (China, Südasien, Pakistan bis zur Arabischen Halbinsel)
• Papilio demoleus libanius (Fruhstorfer, 1908) (Philippinen, Talaud-Inseln, Sula-Inseln und Taiwan)
• Papilio demoleus malayanus (Wallace, 1865) (Malaiische Halbinsel und Sumatra)
• Papilio demoleus novoguineensis (Rothschild) (Papua-Neuguinea)
• Papilio demoleus sthenelinus (Rothschild) (Flores und Alor)
• Papilio demoleus sthenelus (Macleay, 1826) (Sumba und Australien)

Verbreitung und Vorkommen

Sein Verbreitungsgebiet liegt in der indoaustralischen Faunenregion, wo die Art oft häufig vorkommt. Im Westen erstreckt es sich bis zur Arabischen Halbinsel. Er bewohnt die tropischen und subtropischen Wälder, aber auch anthropogene Lebensräume. Inzwischen wurde er bereits in die Dominikanische Republik verschleppt^[2]. Außerdem wurde er 2012 erstmals in Europa gesichtet, wobei noch unklar ist, ob dies eine Einzelsichtung bleiben wird^[3].

Lebensweise

Die Falter von Papilio demoleus legen ihre Eier vor und nach dem Monsun. Die Eier werden einzeln auf den Blättern abgelegt. Die Raupen ernähren sich hauptsächlich von Zitruspflanzen (Citrus), was oft zu schädlichem Auftreten führt.^[1]

• 
• 
• 
• 
• 

Quellen

1. ↑ ^{a b c d} butterflycorner.net: Papilio demoleus, (abgerufen am 1. März 2009)
2. ↑ Kelvin A. Guerrero, Denia Veloz, Sarah Lyn Boyce und Brian D. Farrell: First New World Documentation of an Old World Citrus Pest, the Lime Swallowtail Papilio demoleus (Lepidoptera: Papilionidae), in the Dominican Republic (Hispaniola). American Entomologist, 50(4): 227-229, Lanham, Md 2004 PDF, 2,3MB@1@2Vorlage:Toter Link/insects.oeb.harvard.edu (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven) Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.
3. ↑ Dimitry V. Morgun, Martin Wiemers: First record of the Lime Swallowtail Papilio demoleus Linnaeus, 1758 (Lepidoptera, Papilionidae) in Europe, The Journal of Research on the Lepidoptera, 45: 85-89, PDF

Literatur

• E. D. Edwards, J. Newland und L. Regan: Hesperioidea, Papilionoidea. 615 S., Collingwood, CSIRO Publication, 2001, (Teil von Zoological catalogue of Australia: 31, Lepidoptera: 6) ISBN 0-643-06700-0
• Evgueni V. Zakharov, Campbell R. Smith, David C. Lees, Alison Cameron, Richard I. Vane-Wright und Felix A. H. Sperling: Independent gene phylogenies and morphology demonstrate a Malagasy origin for a wide-ranging group of Swallowtail butterflies. Evolution, 58(12): 2763–2782, Oxford 2004 doi:10.1554/04-293

Weblinks

নেমুটেঙা পখিলা (ইংৰাজী: Lemon Butterfly, বৈজ্ঞানিক নাম-Papilio demoleus) এবিধ সতকাই দেখা পোৱা (common) আৰু বহুলভাৱে বিস্তৃত হৈ থকা চাতকনেজীয়া পখিলা (Swallowtail butterfly)ৰ প্ৰজাতি৷ ই প্ৰধানকৈ নেমুটেঙা জাতীয় উদ্ভিদক পোষক (host plant) হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে বাবে এই পখিলাবিধৰ নাম নেমুটেঙা পখিলা দিয়া হয়৷ অন্যান্য চাতকনেজীয়া পখিলাৰ দৰে ইয়াৰ এডাল স্পষ্ট নেজ নাথাকে৷

বিৱৰণ

নেমুটেঙা পখিলাৰ নেজ নাথাকে৷ ইয়াৰ পাখিৰ দৈৰ্ঘ্য ৮০-১০০ মিমি৷ Evans, W.H. (1932) (Free full text download (first edition)). Identification of Indian Butterflies (2 সম্পাদনা). প্ৰকাশক Mumbai: Bombay Natural History Society. পৃষ্ঠা. 454 (with 32 plates). http://www.archive.org/details/TheIdentificationOfIndianButterflies। আহৰণ কৰা হৈছে: 14 November 2010. ^:52 ইয়াৰ পাখিৰ বৰণ ক'লা৷ পাখিত বেঁকা হালধীয়া বৰণৰ কিছুমান আঁচ থকা দেখা যায়৷ ইয়াৰ উপৰিও পখিলাবিধৰ আগফালৰ পাখিত অসংখ্য অসমান দাগ আছে৷ ইয়াৰ পিছফালৰ পাখিদুখন লগ হোৱা অংশত এটা ৰঙা দীঘলীয়া ফোঁট থাকে৷

As the butterfly caterpillar ages, its hunger for leaf tissue continues to grow.^[1]Antennae dark reddish brown, touched with ochraceous on the innerside towards the club; head, thorax and abdomen dusky black, the head and thorax anteriorly streaked with cream-vellow: beneath: the palpi, thorax and abdomen cream-yellow with lateral longitudinal black lines on the last.}}

বিস্তৃতি

Papilio demoleus is an aggressive and very common butterfly. It is perhaps the most widely distributed swallowtail in the world. The butterfly can be found in:^[2] Oman, UAE, Saudi Arabia, Kuwait, Bahrain, Qatar, Iran, western and possibly eastern Afghanistan, and western Pakistan, Sri Lanka, India (including the Andamans), Nepal, Burma, Thailand, the Philippines, Kampuchea, southern China (including Hainan, Guangdong province), Taiwan, Japan (rare strays), Malaysia, Singapore, Indonesia (Kalimantan, Sumatra, Sula, Talaud, Flores, Alor and Sumba), Papua New Guinea, Australia (including Lord Howe's island), apparently Hawaii and possibly other Pacific Ocean islands

বাসস্থান

The widespread range of Papilio demoleus indicates the butterfly's tolerance and adaptation to diverse habitats. It is to be found in savannahs, fallow lands, gardens, evergreen and semi-evergreen forests and shows a preference for stream and riverbeds.In India it is mostly found in the plains but can be found on the hills of peninsular India and up to 7000 feet in the Himalayas. It is common in urban gardens and may also be encountered in wooded country.^[1][3]

টেক্স'নমি

Five related butterflies form the group of lime butterflies in the genus Papilio of which Papilio demoleus Linnaeus, 1758 is the flagship species which gives the name to the group. The other morphologically related butterflies are:^[4]

• Papilio demodocus (Esper, 1798)
• Papilio erithonioides Grose-Smith, 1891.
• Papilio grosesmithi Rothschild, 1926.
• Papilio morondavana Grose-Smith, 1891.

Six subspecies are recognised in Papilio demoleus:^[5][4]

• P. d. demoleus Linnaeus, 1758 - Across Asia from China to the Arabian peninsula.
• P. d. libanius Fruhstorfer, 1908 - Taiwan, Philippines, Sula, Talaud.
• P. d. malayanus Wallace, 1865 - Sumatra and the Malaysian peninsula.
• P. d. novoguineensis Rothschild, 1908 - Papua New Guinea.
• P. d. sthenelus Macleay, 1826 - Australia.
• P. d. stenelinus Rothschild, 1895 - Sumba, Flores and Alor.

আচৰণ

This butterfly is an avid mud-puddler and visitor of flowers. It basks with its wings held wide open on tufts of grass, herbs and generally keeps within a metre above the ground, even on cloudy days. It relies on its quick flight for escape.It is also a frequent visitor of flowers in gardens, where it shows a preference for flowers of smaller herbs rather than larger plants such as the ubiquitous Lantana with its plentiful blooms. It can be found swarming in the groves of its foodplants.^[6]

জীৱন-চক্ৰ

The number of generations of Papilio demoleus is dependent upon temperature^[7] - near the equator, nine generations have been recorded,^[5] while in warm temperate China, five generations have been recorded.^[7] In the ideal conditions of a laboratory, a generation has been recorded to take place in just over 30 days. The average time for one generation of Papilio demoleus to mature in the field ranges from 26 to 59 days.^[5]

The female butterfly goes from plant to plant, laying a single egg at a time on top of a leaf which it holds onto with its legs, and flies off as soon as the egg is laid. The egg is round, light yellowish in colour, flattened at the base, smooth-surfaced and about 1.5 mm in height.^[5][8] Fertile eggs develop a small red mark at the apex.^[9]

The newly hatched caterpillar stays in the middle of the upperside of the leaf.

• 
• 
• 
• 
• 
• 

The pupa, which is rugose, stout and 30 mm in length, has two projections to the front on its head and also one on its thorax ^[10]

The adults fly in every month but are particularly abundant during and after the monsoons.

তথ্যসুত্ৰ

লগতে চাওক

• Chattopadhyay, Jagannath. (2007),"Swallowtail Butterflies, Biology and Ecology of a few Indian Species." Desh Prakashan, Kolkata, West Bengal, India. ISBN 978-81-905719-1-3.

எலுமிச்சை அழகி அல்லது தேசி வண்ணத்துப் பூச்சி (Lemon Butterfly, Papilio demoleus) என்பது பொதுவான தூங்குவால் (Swallowtail) வகை வண்ணத்துப் பூச்சியாகும். இவ்வண்ணத்துப்பூச்சிகளின் பெயர் இவை தங்கியிருக்கும் தாவரம் மூலம் உருவாகியது. இவை பொதுவாக தேசி, எலுமிச்சை, தோடை போன்ற தாவரங்களை சார்ந்து வாழும். ஏனைய தூங்குவால் வண்ணத்துப்பூச்சிகள் போன்று முதன்மையான வாலைக் கொண்டு காணப்படாது. இவ்வண்ணத்துப் பூச்சிகள் மரண வண்ணத்துப்பூச்சிகள் எனவும் அழைக்கப்படும். இதையொத்த ஆபிரிக்காவில் காணப்படும் பெபிலியோ டெமோடோகஸ் எனும் வண்ணத்துப்பூச்சியின் பெயரால் இதற்கு அப்பெயர் கிடைத்தது. இந்த வண்ணத்துப் பூச்சி தீங்குயிராகவும் ஊடுறுவும் வகையாகவும் உள்ளது. இவை எலுமிச்சை இலைகளை உண்டு பெரும் சேதம் விளைவிக்கின்றன. இந்த இனங்கள் ஆசியா மற்றும் ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்து கரீபியன் மற்றும் மத்திய அமெரிக்காவிற்கு பரவியுள்ளது.

விபரம்

வாலற்ற இவ்வண்ணத்துப் பூச்சி 80-100 மிமி வரையான இறகுகளையுடையது.^[1] பின்புறம் கருப்பாகவும் பொதுவாக இறகுகளில் மங்கலான மஞ்சள் நிறமும் காணப்படும். இதில் அங்குமிங்கும் பெரியளவு புள்ளிகள் இறகு மீது காணப்படும். மேலுள்ள பின் இறக்கை நீல ஓரத்துடன் சிவப்பு புள்ளியைக் கொண்டு காணப்படும். பட்டுப்புழுவாகவுள்ள காலங்களில், வளர்ச்சிக்கான இவை இலை நார்களை அதிகம் உண்ணும்.^[2]

வாழ்க்கை சுழற்சி

எலுமிச்சை வண்ணத்துப்பூச்சியின் தலைமுறைகளின் எண்ணிக்கை வெப்பநிலை பூமத்திய ரேகையைச் சார்ந்து, ஒன்பது தலைமுறைகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. மிதமான வெப்பநிலையில் சீனாவில் ஐந்து தலைமுறைகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. ஆய்வகத்தின் சிறந்த சூழலில், ஒரு தலைமுறை 30 நாட்களுக்குள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. ஒரு தலைமுறை எலுமிச்சை வண்ணத்துப்பூச்சி வயதில் முதிர்ச்சியடைவதற்கு சராசரியாக 26 முதல் 59 நாட்கள் வரை ஆகும். குளிர் கால வெப்ப நிலைகளில், எலுமிச்சை பட்டாம்பூச்சி தன் கூட்டுப்புழு பருவத்தினைக் கழிக்கிறது. பொதுவாக, இந்த பட்டாம்பூச்சி புழு பருவத்தில் ஐந்து இடைஉயிரிகளைக் கடக்கிறது. பெண் பட்டாம்பூச்சி செடிக்கு செடி சென்று இலையை தன் கால்களால் பிடித்துக்கொண்டு இலையின் மேற்புறத்தில் ஒரு முட்டையை இடும். முட்டையை இட்ட உடன் அங்கிருந்து சென்று விடும். முட்டை வட்டமாக இளம்மஞ்சள் நிறத்தில், அடிப்பகுதி தட்டையாகவும், மென்மையான மேற்பரப்பு கொண்டதாகவும் மற்றும் சுமார் 1.5 மிமீ உயரம் கொண்டதாகவும் இருக்கும். வளமான இனப்பெருக்கத்திறமுடைய முட்டைகள் நுனியில் சிறு சிவப்பு குறியினை வளர்த்துக்கொள்ளும்.

இடைஉயிரி

புதிதாக வெளிவந்த புழு மேற்புறத்தில் உள்ள இலையின் நடுவில் செல்லும். முதல் இடைஉயிரி கருப்பு நிறமாகவும், கருப்பு தலைகள் மற்றும் இரண்டு வரிசை துணை முதுகு தசைப்பற்றுள்ள முள்ளந்தண்டுக்களும் கொண்டது. இரண்டாவது, மூன்றாவது மற்றும் நான்காவது இடைஉயிரி பளபளப்பான, இருண்ட-பழுப்பு தலை, 8 வது மற்றும் 9 வது பிரிவுகளில் வெள்ளை நிற குறியீடுகளைக் கொண்ட இந்த கம்பளிப்புழு பறவையின் எச்சத்தின் மீது வெள்ளையாக ஒட்டு போட்டது போல் காணப்படும். பறவையின் எச்சம் போல் இருப்பதால் திறந்த வெளிகளில் இருக்கும் பொது எதிரிகளிடம் இருந்து பாதுகாத்துக்கொள்ள உதவுகிறது.

பறக்கும் தன்மை

இடைஉயிரி வளர வளர அதன் கம்பளிப்புழு உருளை வடிவமாக மாறி, பின்புறத்தில் கூம்பியும், வெளிர் பச்சை நிறத்தில் வெள்ளை மூச்சுத்துளை பட்டை போல் காணப்படும். நான்காவது மற்றும் ஐந்தாவது பிரிவுகளில் இரண்டு கருப்பு மற்றும் இரண்டு நீல நிற புள்ளிகள் கொண்ட ஒரு கூடுதல் கருப்பு பட்டை உருவாக்கப்பட்டு எட்டாவது மற்றும் ஒன்பதாவது பிரிவு/துண்டுகளில், முன்னர் தோன்றிய உருமறைப்புக் குறிப்புகள் ஒரு பழுப்பு மற்றும் வெள்ளை பட்டையை உருவாக்கி விடும். இந்த கட்டத்தில், கம்பளிப்புழுக்கள் ஒதுக்கப்பட்ட இடங்களில் செல்ல வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது.

இந்த பட்டாம்பூச்சி ஒரு மண்ணைப் புழுதியாக, செழிப்பாகச் செய்யும் தன்மை உடையதாகவும், மலர்களை நோக்கி செல்வதில் ஈடுபாடு கொண்டதாகவும் இருக்கிறது. அதிவேக பறக்கும் தன்மையை எதிரிகளிடம் இருந்து தப்பிப்பதற்கு பயன்படுத்திக்கொள்கிறது. இது ஒரு சுவாரஸ்யமான பட்டாம்பூச்சி ஆகும், ஏனெனில் இதற்கு பலவிதமான பறக்கும் தன்மைகள் உள்ளன. இளங்காலையில் பறக்கும் தன்மை மிகவும் மெதுவாகவும், நேரம் செல்ல செல்ல வேகமாகவும் நேராகவும், கீழ்நோக்கியும் பறக்கும். அதிகமான வெயில் நேரத்தில் ஈரமான இடத்தில் அசைவற்று அமர்ந்திருக்கும்.

வாழ்விடம்

பெபிலியோ டெமோடோகஸ் என்னும் இந்த பட்டாம்பூச்சி தாவரங்களைத் தாக்கக்கூடிய, பொதுவாக எல்லா இடத்திலும் காணப்படும் பட்டாம்பூச்சி ஆகும். பங்களாதேஷ், மேற்கு பாகிஸ்தான், இலங்கை, நேபாளம்), பர்மா, தாய்லாந்து, பிலிப்பைன்ஸ், கம்பூச்சியா, இந்தியா, பாகிஸ்தான், இலங்கை, நேபாளம், மலேசியா, சிங்கப்பூர், இந்தோனேசியா (கலிமாந்தன், சுமத்ரா, சூலா, டலாட், ஆலோர் மற்றும் சும்பா), பப்புவா நியூ கினியா, ஆஸ்திரேலியா (லார்ட் ஹோவ் தீவு உட்பட), தென் கொரியா (ஹேனான், குவாங்டாங் மாகாணத்தில்), ஹவாய் மற்றும் பிற பசிபிக் பெருங்கடல் தீவுகளிலும் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. சவன்னாஹ், தரிசு நிலங்கள், தோட்டங்கள், பசுமையான மற்றும் அரை-பசுமையான காடுகளில் காணப்படுவதுடன், நீரோடை மற்றும் நதிகள் இருக்கும் இடங்களில் விரும்பி வாழ்கிறது. இந்தியாவில் இது பெரும்பாலும் சமவெளிகளில் காணப்படுகிறது. ஆனால் தீபகற்ப மலேசிய மலைகளில் மற்றும் இமயமலையில் 7,000 அடி (2,100 மீ) வரை காணலாம். இது நகர்ப்புற தோட்டங்களில் பொதுவாகக் காணப்படுவதுடன், வனப்பகுதிகளில் காணப்படலாம்.

பொருளாதார முக்கியத்துவம்

இந்தியா, பாக்கிஸ்தான், ஈராக் மற்றும் மத்திய கிழக்கில் பல பயிரிடப்பட்ட கிச்சிலி வகைகளில் எலுமிச்சை பட்டாம்பூச்சி ஒரு பொருளாதார சேதத்தை விளைவிக்கும் பூச்சியாகும். கம்பளிப்பூச்சிகள் முற்றிலும் இளம் கிச்சிலி மரங்கள் (2 அடி கீழே) மற்றும் சிட்ரஸ் நாற்றங்கால் முழுவதையும் அழிக்க வல்லது. முதிர்ந்த மரங்களில், கம்பளிப்பூச்சிகள் இளம் இலைகளையே உண்கிறது.

உசாத்துணை

வெளி இணைப்புக்கள்

• Host plant database, NHM UK
• line swallowtail on the புளோரிடா பல்கலைக்கழகம் / IFAS Featured Creatures Web site
• Inayoshi, Y. (30 January 2010). "Papilio demoleus malayanus Wallace, 1865". A Check List of Butterflies in Indo-China:Chiefly from Thailand, Laos and Vietnam.

Papilio demoleus is a common and widespread swallowtail butterfly. The butterfly is also known as the lime butterfly,^[1][2] lemon butterfly, lime swallowtail, and chequered swallowtail.^[2] These common names refer to their host plants, which are usually citrus species such as the cultivated lime. Unlike most swallowtail butterflies, it does not have a prominent tail. When the adult stage is taken into consideration, the lime swallowtail is the shortest-lived butterfly, with male adults dying after four days and females after a week.^[3] The butterfly is native to Asia and Australia, and can be considered an invasive pest in other parts of the world.^[1][2] The butterfly has spread to Hispaniola island (Dominican Republic) in the Western Hemisphere,^[4] and to Mahé, Seychelles.^[5]

Description

The butterfly is tailless and has a wingspan 80–100 mm.^[6]: 52 Above, the background colour is black. A broad, irregular yellow band is found on the wings above, which is broken in the case of the forewing. Besides this, the butterfly has a large number of irregular spots on the wing. The upper hindwing has a red tornal spot with blue edging around it.

As the caterpillar ages, its hunger for leaf tissue continues to grow.^[7]

Detailed description as given by Charles Thomas Bingham in 1905:

"Upper side of wings has the ground colour black. The fore wing has the base below cell and basal half of latter so irrorated with yellow scales as to form more or less complete transverse dotted lines, two outwardly oblique yellow spots in cell and a curved spot at its upper apex; a spot at base and another beyond it in interspace 8; a discal transverse series of cream-yellow spots irregular in arrangement and size extends from interspace la to 8; the series interrupted in interspace 5 and the spot in interspace 7 double; this is followed by a sinuous postdiscal series of spots and an admarginal terminal series of smaller spots. In many specimens between the discal and postdiscal series the black ground-colour is irrorated with yellowish scales. Hind wing: base and an edging that decreases in width along the dorsal margin irrorated with yellow scales; followed by a broad medial yellow irregular band, a sinuous postdiscal series of outwardly emarginate yellow spots and a terminal series of smaller similarly coloured spots as on the fore wing. The inner margin of the medial band is curved inwards, the outer margin is very irregular and uneven; in the cell the band does not reach the apex, but beyond the cell there are one or more cream-yellow spots, and the black groundcolour is irrorated with yellowish scales; finally at the tornal angle there is an oval ochraceous-red spot emarginate on its inner side in the female and in both sexes surmounted by a blue lunule; while in interspace 7 between the medial band and the postdiscal spot there is a large ocellus-like spot of the black ground-colour more or less irrorated with blue scales."^[8]

"The underside has the ground-colour similar, the cream-coloured markings paler and conspicuously larger. The markings differ from those on the upperside in that the forewing has the basal half of cell and base of wing below it with cream-coloured streaks that coalesce at base; irregular ochraceous spots in interspaces 5 to 8 and the discal series of spots complete not interrupted in interspace 5. On the underside of the hind wing, the black at base of wing and along the dorsal margin centred largely with pale cream-colour; the ocellus in interspace 7, the apex of the cell and the black groundcolour between the medial band and postdiscal markings in interspaces 2–6 centred with ochraceous, margined with blue.^[8]

Antennae dark reddish brown, touched with ochraceous on the innerside towards the club; head, thorax and abdomen dusky black, the head and thorax anteriorly streaked with cream-vellow: beneath: the palpi, thorax and abdomen cream-yellow with lateral longitudinal black lines on the last."^[8][9]

• 

  Collecting nectar from chinarose at ABS Academy Campus, Durgapur, West Bengal, India

• 

  The red tornal spot with blue edging

• 

  An older adult with orange spots

• 

  Mating

• 

  P. d. stenelinus
  Rinca, Indonesia

• 

  P. d. malayanus
  Singapore

• 

  Papilio demoleus- at Kasaragod, Kerala, India

Status, range, and habitat

P. demoleus is perhaps the most widely distributed swallowtail in the world. The butterfly can be found in:^[10][11]

Syria, Iraq, Oman, United Arab Emirates, Kuwait, Qatar, Iran, western and possibly eastern Afghanistan, the South Asian Subcontinent (India including the Andamans, Bangladesh, western Pakistan, Sri Lanka, Nepal), Myanmar, Thailand, the Philippines, Cambodia, Vietnam, southern China (including Hainan, Guangdong province), Taiwan, Japan (rare strays), Malaysia, Singapore, Indonesia (Kalimantan, Sumatra, Sula, Talaud, Flores, Alor and Sumba), Papua New Guinea, Australia (including Lord Howe Island), Solomon Islands, Hawaii, and possibly other Pacific Ocean islands.

The Southeast Asian subspecies Papilio demoleus malayanus recently established an abundant non-native population on Mahé in Seychelles^[5] This species was probably accidentally introduced to Mahé a few years ago (first records in November 2016). Further dispersal events of Papilio demoleus within Seychelles to other granitic islands of the archipelago, e.g. Praslin and La Digue, are expected.^[5]

Formerly absent from Borneo, it is now one of the commonest papilionids in Sabah and Sarawak in Malaysian Borneo, Kalimantan (Indonesian Borneo), and Brunei.^[5][11]

In recent years, the butterfly has spread to Hispaniola island (Dominican Republic) in the Western Hemisphere,^[4] and subsequently to Jamaica,^[12] and Puerto Rico.^[13] The Dominican population originated from Southeast Asia but how the butterfly reached there is not known.^[14]

The widespread range of P. demoleus indicates the butterfly's tolerance and adaptation to diverse habitats. It is found in savannahs, fallow lands, gardens, evergreen and semi-evergreen forests, and shows a preference for streams and riverbeds.^[15] In India, it is mostly found in the plains, but can be found on the hills of peninsular India and up to 7,000 feet (2,100 m) in the Himalayas. It is common in urban gardens and may also be encountered in wooded country.^[7] The butterfly is also a very successful invader, its spread appearing to be due to its strong flight, increase in urbanisation and agricultural land use that opens up new areas for dispersal, and greater availability of food plants.^[12][16]

Taxonomy

Five related butterflies form the group of lime butterflies in the genus Papilio of which P. demoleus Linnaeus, 1758 is the flagship species, which gives the name to the group. The other morphologically related butterflies are:^[17]

• Papilio demodocus (Esper, 1798)
• Papilio erithonioides Grose-Smith, 1891
• Papilio grosesmithi Rothschild, 1926
• Papilio morondavana Grose-Smith, 1891

The citrus swallowtail (P. demodocus Esper) is found in sub-Saharan Africa, while the other three species are endemic to Madagascar.^[17]

• 

  Common lime butterfly,
  P. demoleus
• 

  Citrus swallowtail,
  P. demodocus
• 

  Madagascan emperor swallowtail,
  Papilio morondavana

Research into the biogeography, phylogeny, and analysis of vicariance relationships dating back to the Cretaceous, of the "lime butterfly" or "demoleus" group, suggest that the group of lime swallowtails diversified in Madagascar in the middle Miocene.^[17]

Six subspecies are recognised in P. demoleus:^[12][17]

• P. d. demoleus Linnaeus, 1758 — Across Asia from China to the Arabian peninsula, and now colonized Turkey, Iraq, Syria, the Philippines, the Talaud and Sula islands, and the Moluccas (Ambon and Ceram)^[5]
• P. d. libanius Fruhstorfer, 1908 — Taiwan, Philippines, Sula, Talaud
• P. d. malayanus Wallace, 1865 — Sumatra and the Malaysian peninsula, and now expanded its range to Southern Europe (one record in Portugal), Greater Sunda Islands (Sumatra, Java, Borneo, and Bali), Wallacea (Sulawesi, Sumbawa, Lombok, Timor, Leti, Flores, Wetar, and Alor), New Guinea, Bismarck Archipelago, Christmas Island, Torres Strait Islands (Dauan Island), Greater Antilles Islands (Hispaniola, Jamaica, Puerto Rico, Cuba, and Nueva Gerona), and Seychelles (Mahé)^[5]
• P. d. novoguineensis Rothschild, 1908 — the southeastern edge of Papua New Guinea around Port Moresby
• P. d. sthenelus Macleay, 1826 — Australia
• P. d. stenelinus Rothschild, 1895 — Sumba, Flores, and Alor

Behavior

This butterfly is an avid mud-puddler and visitor of flowers. It basks with its wings held wide open on tufts of grass and herbs, and generally keeps within a metre of the ground, even on cloudy days. It relies on its quick flight for escape.^[15] It has a number of modes of flight. In the cool of the morning, the flight is slow considering that it is an edible and unprotected swallowtail. As the day progresses, it flies fast, straight, and low. In the hotter part of the day, it may be found settling on damp patches, where it will remain motionless, except for an occasional flutter of wings, if not disturbed.^[15] It is also a frequent visitor of flowers in gardens, where it shows a preference for flowers of smaller herbs rather than larger plants such as the ubiquitous Lantana with its plentiful blooms. It can be found swarming in the groves of its food plants.^[15]

Research on freshly emerged imagines of P. demoleus showed that they have an inborn or spontaneous preference while feeding for blue and purple colours, while the yellow, yellowish-green, green, and blue-green colours are completely neglected.^[18]

• 

  P. demoleus basking

• 

  While resting, the butterfly closes its wing over its back and draws the forewings between the hindwings.^[15]

• 

  Lime butterflies mating in Narsapur, Medak district, India

• 

  Lime butterfly on a leaf during excreting

Lifecycle

The number of generations of P. demoleus is dependent upon temperature^[13] – near the equator, nine generations have been recorded,^[12] while in warm temperate China, five generations have been recorded.^[13] In the ideal conditions of a laboratory, a generation has been recorded to take place in just over 30 days.^[13] The typical time for one generation of P. demoleus to mature in the field ranges from 26 to 59 days.^[12] In cold climates, the lime butterfly is known to pass the winter as pupae.^[12] Typically, the butterfly undergoes five instars as a caterpillar.^[12]

The female butterfly goes from plant to plant, laying a single egg at a time on top of a leaf, which it holds onto with its legs, and flies off as soon as the egg is laid. The egg is round, light yellowish in colour, flattened at the base, smooth-surfaced, and about 1.5 mm in height.^[12][15][19] Fertile eggs develop a small red mark at the apex.^[20]

The newly hatched caterpillar stays in the middle of the upperside of the leaf. The first instar of the caterpillar is black, with a black head and two rows of subdorsal fleshy spines. The second, third, and fourth instars are dark, with a glossy, dark-brown head, and white markings on the eighth and ninth segments of the caterpillar, which resemble a white patch of uric acid deposited in a bird's droppings, helping them escape predation while remaining in moderately open places.^[12][15]

As the instars progress, this resemblance is lost. From the fifth instar onwards, the caterpillars now turn cylindrical in shape, tapered towards the rear, and uniformly pale green in colour with a white subspiracular band. An additional black band is developed on the fourth and fifth segments with two black and two bluish spots on them. The eighth and ninth segments, which earlier provided the camouflage markings now develop a brown and white band. At this stage, the caterpillars are forced to inhabit secluded places.^[12][15]

The pupa, which is rugose (wrinkled), stout, and 30 mm in length, has two projections to the front on its head and also one on its thorax, and resembles that of the common Mormon (Papilio polytes), the difference being that the common Mormon pupa has a deeper cut between the projections and its abdomen is more protruded on the sides, having a small point.^[12][15]

The pupa is dimorphic with regards to colour, with the colour developing according to the prevalent colour and texture in the background. The green morph, which is found amongst green vegetation and smoother textures, is light green and unmarked or with yellow dorsal markings. When situated among brown or dry objects, the pupa tend to turn light grey brown to pink brown and develop cryptic dark brown and black striation.^[12][15][21]

The adults fly in every month, but are particularly abundant during and after the monsoons.^[12]

Captive breeding of P. demoleus in Riyadh has revealed these data about the lifespan of various stages at that locality:^[22]

• Number of generations per year: 8
• Duration of egg stage: 3.1 to 6.1 days
• Duration of larva stage: 12.9 and 22.7 days
• Duration of pupa stage: 8.0 to 22.4 days
• Duration of adult stage: 4 to 6 days with average of 5.1 days

• 

  Early-instar "birds-dropping" caterpillar

• 

  early fifth-instar caterpillar

• 

  late fifth-instar caterpillar

• 

  Pupa in rearing cage

Parasitism and predation

Despite their two-stage camouflage scheme, some caterpillars of P. demoleus are found by parasitic wasps, which lay dozens of eggs in them. The parasitic wasp larvae eat the caterpillar from the inside. Initially, the vital organs are avoided, but by the time the caterpillar is ready to pupate, even the vital organs are consumed. Shortly before, or soon after the caterpillar pupates, the parasitoids emerge from their host, thus killing it.^[15]

In Saudi Arabia, the highest mortality rate was found to be in larvae and pupae in cultivated populations due to a bacterium of the genus Bacillus. In addition, eggs and larvae were heavily preyed upon by two unidentified species of spiders which were abundant on citrus trees.^[22]

In China, species of fungi in the genus Ophiocordyceps are known to parasitize many kinds of caterpillars, including P. demoleus. The spores were spread out on the parents, and infect the young caterpillar, then when the caterpillars become pupae, they will fail to develop into adults; instead, the fungi kill and eat the caterpillar flesh from within, and grow a spore bud out of the dead caterpillar corpse. The fungi known as dōng chóng xià cǎo are thought to have medicinal properties in China, and are known in English as caterpillar fungus.

In India, these braconid wasp parasitoids are known to parasitize P. demoleus larvae:^[12]

• Apanteles species including Apanteles papilionis
• Habrobracon hebetor

In Thailand, a number of organisms have been recorded attacking immature stages of P. demoleus:^[12]

• Egg parasites –
  • Ooencyrtus malayensis Ferriere (Hymenoptera: Encyrtidae)
  • Tetrastichus sp. (Hymenoptera: Eulophidae)
• Larval stage –
  • Erycia nymphalidophaga Baronoff (Diptera: Tachinidae) (parasite)
  • Cantheconidea furcellata (Wolff) (Pentatomidae predator
  • Other natural enemies of larvae included reduviid bugs; birds; spiders; sphecid wasps; and chameleons.
• Pupal parasites –
  • Brachymeria sp. (Hymenoptera: Chalcididae)
  • Pteromalus puparum Linnaeus (Hymenoptera: Pteromalidae)
  • Ophiocordyceps

In Jamaica, an encyrtid egg parasitoid and a chalcidoid parasitoid have been reported.^[12]

Food plants

The larval food plants of P. demoleus in Asia are from the family Rutaceae, while in Australia and Papua New Guinea, the butterfly also feeds on host plants of family Fabaceae.^[12]

Family Rutaceae

• Cultivated lime,^[23] orange and lemon.
  • C. aurantifolia,^[15] C. grandis,^[15] C. limon,^[15] C. sinensis,^[15]
• Atalanta racemosa^[15]
• Glycosmis pentaphylla^[23]
• Ruta graveolens^[23]
• Bael (Aegle marmelos)^[23]
• Murraya koenigii (curry tree)^[23][19]
• Chloroxylon swietenia^[23]
• Acronychia pedunculata
• Microcitrus australis (Australian round-lime, Australian lime)^[12]

Family Rhamnaceae

• Ber (Ziziphus mauritiana)

Family Fabaceae

They have been observed on:

• Many species of Cullen: Cullen australasicum, C. badocanum, C. balsamicum, C. cinereum, C. patens (spreading scurf-pea, native verbine), C. pustulatum, and C. tenax (tough scurf-pea, emu-foot, emu grass), and C. leucanthum.^[12]
• Psoralea pinnata (fountain bush)^[12]

Economic significance

The lime butterfly is an economic pest on many cultivated citrus species in India, Pakistan, Iraq, and the Middle East. Due to its history of successful dispersal and range extension, the lime butterfly is likely to spread from its original point of introduction in Hispaniola in the Caribbean to neighbouring Florida, Central America, and South America. Due to its capability for rapid population growth under favourable circumstances and its having been recorded to have five generations in a year in temperate regions of China, it is considered a serious potential threat.^[13] The caterpillars can completely defoliate young citrus trees (below 2 feet) and devastate citrus nurseries. In mature trees, caterpillars may prefer young leaves and leaf flush.^[12]

Hand-picking of caterpillars and spraying with endosulfan 35 EC (2 ml/10 litres of water) were the recommended means of pest control by Indian government agencies and agricultural colleges,^[24] however, endosulfan has since been banned by the Supreme Court of India.^[25][26]

See also

• List of butterflies of India (Papilionidae)
• List of butterflies of Jamaica

References

Voilier échiquier

Le Voilier échiquier ou Voilier échiqueté (Papilio demoleus) est une espèce d'insectes lépidoptères qui appartient à la famille des Papilionidae, à la sous-famille des Papilioninae et au genre Papilio.

Dénomination

Papilio demoleus (Fabricius, 1793)

Synonymes : Princeps demoleus^[1].

Noms vernaculaires

Papilio demoleus se nomme en anglais Lime Butterfly ou Chequered Swallowtail et en allemand Citrus Schwalbenschwanz.

Sous-espèce

• Papilio demoleus demoleus sud de la Chine, Pakistan, Inde, Ceylan, nord du Vietnam, Taïwan, et les Philippines.
• Papilio demoleus malayanus (Wallace, 1865) en Birmanie, Thaïlande, au Laos, Cambodge, sud du Vietnam, en Malaisie et à Sumatra.
• Papilio demoleus novoguineensis (Rothschild, 1908) en Papouasie)
• Papilio demoleus sthenelinus (Rothschild, 1895) à Florès
• Papilio demoleus sthenelus (Macleay, 1826) le Chequered Swallowtail à Sumba et en Australie^[1].

Sous-espèces pour NCBI :

• Papilio demoleus demoleus
• Papilio demoleus libanius (Fruhstorfer, 1908) aux Philippines et à Taïwan.
• Papilio demoleus malayanus
• Papilio demoleus sthenelus^[2]

Description

Le Voilier Échiquier est un grand papillon de 8 à 10 cm d'envergure en moyenne^[3]. Il est noir taché de jaune très pâle (presque blanc) (un "damier" noir et jaune pâle). Il présente aussi un ocelle anal rouge. Le verso est identique avec en complément un ocelle lancéolé au bord interne de l'aile postérieure.

Chenille

La chenille est d'abord brune et blanche mimant une fiente d'oiseau, elle devient ensuite verte à son dernier stade.

• 
• 
• 
• 
• 
• chenille mature

• jeune chenille

• Chrysalide

• 

Parasitisme

En Inde, il existe plusieurs parasites de Papilio demoleus, dont Apanteles papilionis et Bracon hebetor (Braconidae). En Thaïlande ce sont Ooencyrtus malayensis et Tetrastichus sp pour les œufs et Erycia nymphalidophaga pour les larves^[4]

Espèces proches

Papilio demodocus est très proche de Papilio demoleus, mais son aire de répartition est différente (présent en Afrique et à Madagascar).

Biologie

Ce papillon vole par tous les temps, même lorsque le ciel est très couvert. C'est un insecte diurne.

C'est un migrateur qui actuellement agrandit son aire de répartition.

Plantes hôtes

Ses plantes hôtes sont des Citrus (Citrus aurantium, Microcitrus australis) et des Psoralea (Psoralea cinerea, Psoralea leucantha, Psoralea patens, Psoralea pinnata, Psoralea pustulata, Psoralea tenax)^[1].

Écologie et distribution

Papilio demoleus est présent dans le sud-est de l'Asie, en Inde, à Ceylan, en Malaisie, Birmanie, Thaïlande, Cambodge, Laos, Vietnam, dans le sud de la Chine, à Taïwan, au Japon, aux Philippines, en Papouasie-Nouvelle-Guinée, en Malaisie et en Australie^[1],[5]. Il est aussi présent dans l'est de l'Iran et en Arabie saoudite^[6]. Actuellement avec l'extension des cultures de Citrus, plante hôte de sa chenille, il agrandit son territoire et a été trouvé à Puerto Rico et à la Jamaïque^[5].

Il vit dans les zones cultivées, les forêts tropicales et les plaines.

Biotope

Papilio demoleus est ubiquiste, il se plait dans les savanes, les plaines, les jardins, les collines et occupe toutes les zones où sont présents des citrus la plante hôte de sa chenille.

Protection

Pas de statut de protection particulier, il est plutôt considéré comme un nuisible.

Philatélie

Le Sultanat d'Oman lui a dédié une émission en 1999^[7].

Notes et références

Annexes

Kupu-kupu jeruk (Papilio demoleus) adalah sejenis rama-rama dari suku Papilionidae. Dinamai demikian karena ulat kupu-kupu ini biasanya hidup dan menjadi hama di pohon jeruk. Aneka namanya dalam bahasa Inggris, di antaranya, Common Lime Butterfly, Lemon Butterfly, Lime Swallowtail, Small Citrus Butterfly, Chequered Swallowtail, Dingy Swallowtail, dan Citrus Swallowtail.

Pengenalan

Kupu-kupu berukuran sedang, dengan rentang sayap 80–100 mm.^[1]:33 Sisi atas sayapnya dengan warna dasar hitam dan dengan banyak bintik-bintik putih kekuningan, sebagian di antaranya membentuk semacam pita tak beraturan melintang di sekitar punggung. Di pinggir dalam sebelah depan sayap belakang terdapat bintik tornal merah bertepikan warna biru.

Status dan agihan

Kupu-kupu jeruk termasuk salah satu jenis kupu-kupu yang sangat umum dan agresif; barangkali merupakan spesies kupu-kupu yang paling tersebar luas di dunia. Kupu-kupu ini menyebar luas dari Semenanjung Arabia di barat, ke timur melintasi Afganistan, India, Nepal, hingga ke Asia Tenggara, Tiongkok selatan, Jepang, Kepulauan Nusantara, Australia, Hawaii, serta kepulauan Pasifik lainnya. Di Indonesia tercatat dari Sumatra, Sula, Talaud, Flores, Alor, Sumba, dan Papua.^[2] Sebelumnya tidak dijumpai di Pulau Kalimantan, akan tetapi sekarang umum terlihat di Sabah, Sarawak, Brunei, dan di beberapa tempat di Kalimantan Indonesia.

Kebiasaan

Kupu-kupu jeruk dapat beradaptasi dengan berbagai habitat yang berlainan. Ia dapat ditemukan di sabana, lahan bera, kebun, hutan, serta khususnya menyukai aliran air dan sungai. Kupu-kupu ini gemar mengunjungi bunga-bunga yang bermekaran, lebih pada semak-semak kecil daripada pohon yang tinggi. Terbangnya cepat dengan banyak kepakan sayap, terutama jika matahari mulai meninggi. Pada pagi hari kadang-kadang ia terlihat berjemur dengan sayap terbentang. Adakalanya pula kupu-kupu ini dalam jumlah banyak mengunjungi kubangan lumpur.^[3]

Daur hidup kupu-kupu jeruk dimulai dengan telurnya, yang dilekatkan di atas sehelai daun. Telur setinggi 1,5 mm itu berwarna kekuningan ketika baru diletakkan, menjadi kemerahan di ujung atasnya ketika hendak menetas.^[3][4] Telur ini kemudian menetas menjadi ulat, yang berganti kulit dalam setiap tahapannya (instar) hingga lima kali^[5]. Terakhir, anak kupu-kupu ini menjalani hidup sebagai kepompong kurang lebih 1-3 minggu sebelum pada akhirnya keluar dan terbang sebagai kupu-kupu dewasa.

Data yang dikumpulkan pada penangkaran kupu-kupu di Riyadh, menghasilkan informasi Papilio demoleus sbb.:^[6]

• Banyaknya generasi pertahun: 8
• Lamanya tahap telur: 3,1 - 6,1 hari
• Lamanya tahap ulat: 12,9 - 22,7 hari
• Lamanya tahap kepompong: 8,0 - 22,4 hari
• Lamanya tahap dewasa: 4 - 6 hari, dengan rata-rata umur 5,1 hari.

Banyaknya generasi yang dilahirkan pertahun bergantung pada temperatur; di sekitar khatulistiwa kupu-kupu ini dapat berbiak hingga sembilan generasi, sementara di iklim sedang di Tiongkok tercatat hanya lima generasi.^[7] Rata-rata setiap generasi Papilio demoleus di alam berkisar antara 26 hingga 59 hari.^[5]

Anak jenis dan kerabat dekat

Papilio demoleus memiliki enam anak jenis (subspesies):^[5][8]

• P. d. demoleus Linnaeus, 1758 - Menyebar di Benua Asia dari Arab hingga ke Tiongkok.
• P. d. libanius Fruhstorfer, 1908 - Taiwan, Filipina, Kepulauan Sula, Talaud.
• P. d. malayanus Wallace, 1865 - Sumatra dan Semenanjung Malaya.
• P. d. novoguineensis Rothschild, 1908 - Papua Nugini.
• P. d. sthenelus Macleay, 1826 - Australia.
• P. d. stenelinus Rothschild, 1895 - Sumba, Flores dan Alor.

Papilio demoleus juga berkerabat dekat dengan:^[8]

• Papilio demodocus (Esper, 1798)
• Papilio erithonioides Grose-Smith, 1891.
• Papilio grosesmithi Rothschild, 1926.
• Papilio morondavana Grose-Smith, 1891.

Papilio demodocus menyebar di Afrika sub-sahara, sementara tiga spesies berikutnya endemik di Madagaskar.^[8]

Catatan kaki

Pranala luar

• Butterflies of Singapore: Life History of the Lime Butterfly (Papilio demoleus malayanus)
• Host plant database, NHM UK
• line swallowtail on the UF / IFAS Featured Creatures Web site
• Inayoshi, Y. (30 January 2010). "Papilio demoleus malayanus Wallace, 1865". A Check List of Butterflies in Indo-China:Chiefly from Thailand, Laos and Vietnam. Hapus pranala luar di parameter |work= (bantuan)

Papilio demoleus Linnaeus, 1758, è una farfalla appartenente alla famiglia Papilionidae, diffusa in Asia e Oceania.

Descrizione

• 
• 
• 
• 
• 
• Bruco

• Crisalide

• Adulto

Biologia

Distribuzione e habitat

Papilio demoleus è una specie molto comune, la cui presenza è segnalata in:^[1] Oman, Emirati Arabi Uniti, Arabia Saudita, Kuwait, Bahrain, Qatar, Iran, Afghanistan, Pakistan, Sri Lanka, India (incluse le isole Andamane), Nepal, Burma, Thailandia, Filippine, Cambogia, Cina meridionale (Hainan, Guangdong), Taiwan, Giappone, Malaysia, Singapore, Indonesia (Kalimantan, Sumatra, Sula, Talaud, Flores, Alor e Sumba), Papua Nuova Guinea, Australia (inclusa l'isola di Lord Howe).

Tassonomia

Note

Bibliografia

• (EN) Capinera, J. L. (Ed.), Encyclopedia of Entomology, 4 voll., 2nd Ed., Dordrecht, Springer Science+Business Media B.V., 2008, pp. lxiii + 4346, ISBN 978-1-4020-6242-1, LCCN 2008930112, OCLC 837039413.
• (EN) Kükenthal, W. (Ed.), Handbuch der Zoologie / Handbook of Zoology, Band 4: Arthropoda - 2. Hälfte: Insecta - Lepidoptera, moths and butterflies, in Kristensen, N. P. (a cura di), Handbuch der Zoologie, Fischer, M. (Scientific Editor), Teilband/Part 35: Volume 1: Evolution, systematics, and biogeography, Berlino, New York, Walter de Gruyter, 1999 [1998], pp. x + 491, ISBN 978-3-11-015704-8, OCLC 174380917.
• (EN) Scoble, M. J., The Lepidoptera: Form, Function and Diversity, seconda edizione, London, Oxford University Press & Natural History Museum, 2011 [1992], pp. xi, 404, ISBN 978-0-19-854952-9, LCCN 92004297, OCLC 25282932.
• (EN) Stehr, F. W. (Ed.), Immature Insects, 2 volumi, seconda edizione, Dubuque, Iowa, Kendall/Hunt Pub. Co., 1991 [1987], pp. ix, 754, ISBN 978-0-8403-3702-3, LCCN 85081922, OCLC 13784377.

Papilio demoleus, atau Lime Butterfly, adalah kupu-kupu yang termasuk dalam kelompok keluarga Papilionidae dan sub-keluarga Papilioninae. Ia mempunyai lebar sayap sekitar 60–80 mm.^[1]

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Rujukan

Bacaan lanjut

• Chattopadhyay, Jagannath. (2007),"Swallowtail Butterflies, Biology and Ecology of a few Indian Species." Desh Prakashan, Kolkata, West Bengal, India. ISBN 978-81-905719-1-3.

Pautan luar

Wikispesies mempunyai maklumat berkaitan dengan Papilio demoleus

• Kategori berkenaan Papilio demoleus di Wikimedia Commons
• Host plant database, NHM UK
• line swallowtail on the UF / IFAS Featured Creatures Web site
• Inayoshi, Y. (30 January 2010). "Papilio demoleus malayanus Wallace, 1865". A Check List of Butterflies in Indo-China:Chiefly from Thailand, Laos and Vietnam. pautan luar dalam |work= (bantuan)

Insecten

De limoenvlinder (Papilio demoleus) is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae) en komt voor in het Oriëntaals en Australaziatisch gebied.

Kenmerken

De spanwijdte bedraagt 80 tot 100 millimeter.

Verspreiding en leefgebied

Deze vlindersoort komt voor in Afghanistan, Myanmar, China, Indonesië, de Filipijnen en Australië.

Waardplanten

De waardplanten van de rups zijn soorten van de geslachten Citrus en Psoralea. Omdat de limoen, uit het geslacht Citrus, in Zuidoost-Azië veel wordt geteeld om als garnering bij gerechten te gebruiken hebben de rupsen geen gebrek aan voedsel. Het is dan ook een algemeen voorkomende vlinder in die gebieden. Op de plantages kunnen de rupsen voor een ware plaag zorgen.

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Papilio demoleus er en sommerfugl i familie-gruppen svalestjerter. Den lever i Australia, New Zealand og helt sørøst i Asia. I Afrika erstattes den av den ganske like arten Papilio demodocus.

Utseende

Kroppen har et ytre skjelett (hudplater) som holder de bløte indre organer på plass. Det ytre hudskjelettet er bygd opp for det meste av kitin. Bakkroppens indre organer består av fordøyelsesorganer, forplantningsorganer og åndedrett. Åndedrettet hos sommerfugler foregår ikke ved lunger, men ved at luft hentes inn og ut av kroppen gjennom små hull i hudskjelettet (spirakler). I kroppen er det et svært finmasket system av trakéer som leder oksygenet til kroppens vitale deler. En blodvæske som sirkulerer i kroppen, pumpes rundt av et avlangt rørformet hjerte.

Brystpartiet består for det meste av vingenes muskulatur. Sanseorganer, for syn, smak og lukt er stort sett plassert i hodet. Nervesystemet består av en bukmarg med to nervestrenger og én nerveknute (ganglion) i hvert kroppssegment. Den første nerveknuten, som ligger foran munnåpningen, er spesielt stor og omtales som hjerne.

Larvens hode består av en hard hodekapsel med noen punktøyne. Under øynene er det noen små antenner larven bruker til å finne riktig føde. Larvens bakkropp består nesten bare av fordøyelsessystemet. Dette er ganske kort og mye av maten larven spiser passerer før all næringen er tatt opp. Avføringen kommer ut som små kuler helt bakerst på kroppen. Larvene ånder gjennom åpninger i hudskjelettet (spirakler), langs kroppens sider.

Levevis

Parringen skjer ved sammenkobling mellom de to kjønnene.

Larven er radikalt forskjellige fra de voksne, både i levevis og i kroppsbygning. Larven lever som plantespiser.

Papilio demoleus tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadium, en hvileperiode, der sommerfuglens indre og ytre organer endres. Larvens bøyelige og myke kropp omdannes til en puppe med hardt skall. Når skallet er hardt begynner omdanningen fra larve til den voksne (imago) sommerfuglen. De indre organer brytes i varierende grad ned til en cellemasse. En omorganisering skjer og dyret bygges opp igjen. Puppeperioden varierer etter temperaturen.

Systematisk inndeling

• sommerfugler (Lepidoptera)
  • gruppe / overfamilie dagsommerfugler (Papilionoidea)
    • familie svalestjerter (Papilionidae)
      • delgruppe Papilioninae
        • slekt Papilio
          • Papilio demoleus Linnaeus, 1758

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Kilder

• www.funet.fi – Lepidoptera database
• Papilionidae – revised GloBIS/GART species checklist

Eksterne lenker

• (en) Papilio demoleus i Encyclopedia of Life
• (en) Papilio demoleus i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Papilio demoleus hos NCBI
• (en) Kategori:Papilio demoleus – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Papilio demoleus – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Papilio demoleus – detaljert informasjon på Wikispecies
• Papilio demoleus – www.nic.funet.fi/
• www.nhm.uio.no/fakta/zoologi/insekter/norlep/ Norges sommerfugler – Et norskspråklig nettsted om norske sommerfugler.
• Norsk Entomologisk forening – for deg som vil lære mer om insekter.

Ten artykuł należy dopracować: Multimedia w Wikimedia Commons

Papilio demoleus – motyl z rodziny paziowatych, spotykany w krajach południowej Azji od Półwyspu Arabskiego, poprzez subkontynent indyjski, aż po Borneo i Australię. Jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym motylem ze wszystkich paziowatych. Często uważany za szkodnika, z uwagi na żarłoczność gąsienic, które niszczą plantacje cytrusów. Motyl lata szybko około metra nad ziemią w poszukiwaniu nektaru, może pokonywać znaczne dystanse.

Opis

Przeciętny osobnik P. demoleus ma skrzydła rozpiętości do 80 do 100 mm^[1]. Górna część skrzydeł ma kolor czarny. Skrzydła przednie są czarne. Na ich zewnętrznej krawędzi jest łańcuch żółtych plam. Obok odwłoku są cztery łańcuchy małych żółtych plam. Istnieje kilka innych żółtych plam na reszcie skrzydła. Spód ciała jest bardzo podobny do wierzchu. Obok odwłoku znajdują się cztery żółte linie. Tylne skrzydła P. demoleus są czarne. Ich krawędź jest linią falistą. Obok odwłoku skrzydło jest ozdobione przez żółte wzory. Skrzydło jest zdominowane przez szeroki zespół żółtych kolorów. Ten zespół zawiera duże wzory w kształcie oczu. Na zewnętrznej krawędzi znajduje się pięć żółtych plam. Na końcu wewnętrznej krawędzi widoczny jest okrągły czerwony punkt. Na spodniej stronie skrzydeł wszystkie znaki żółte są większe, niż znaki na głowie. Obok ciała znajduje się żółty obszar z czarnymi liniami. W środku skrzydła są niebieskie i pomarańczowe plamy.

Ciało jest czarne, ale spód motyla jest żółty.

Występowanie

Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Arabia Saudyjska, Kuwejt, Bahrajn, Katar, Iran, zachodni i prawdopodobnie wschodni Afganistan i zachodni Pakistan, Nepal, Indie, Sri Lanka, południowe Chiny (włączając prowincje Hajnan, Guangdong), Tajwan, Japonia (bardzo rzadko), Andamany, Mjanma, Tajlandia, Kambodża, Filipiny, Malezja, Singapur, Indonezja (Kalimantan, Sumatra, Sula, Wyspy Talaud, Flores, Alor i Sumba), Papua-Nowa Gwinea i Australia (włączając wyspę Lord Howe). Poprzednio nieobecny na Borneo, jest teraz jednym z najbardziej powszechnych pazików na Sabah i Sarawak na Malezyjskiej wyspie Borneo, Kalimantan (indonezyjska wyspa Borneo) oraz na Brunei. W marcu 2004 został odkryty na Dominikanie, a w 2006 roku odkryto, że opanował Portoryko^[2]. Został także odkryty na Jamajce^[1].

Status

Bardzo często spotykany. Jest to prawdopodobnie najbardziej rozpowszechniony pazikowaty na świecie^[3].

Siedliska

Zasięg występowania motyla dowodzi jego zdolności tolerancji i przystosowania się do różnych środowisk. Można go spotkać na sawannach, polach uprawnych, ogrodach, lasach iglastych i liściastych. Ulubione siedliska tego motyla to strumyki i koryta rzek.

W Indiach najczęściej występuje na równinach, ale jest także spotykany na wzgórzach i półwyspach Indii oraz do wysokości 2 kilometrów w Himalajach. Jest powszechny w ogrodach miejskich. Można go również napotkać na zalesionych obszarach.

Zwyczaje

Motyl ten często buszuje na ziemi, a także przelatuje z kwiatu na kwiat. Wygrzewa swoje szeroko otwarte skrzydła przesiadując na pękach trawy, ziół i ogólnie porusza się metr powyżej ziemi, nawet w pochmurne dni. Polega na szybkości swojego lotu, aby w razie zagrożenia uciec.

Jest interesującym motylem, ponieważ posiada wiele różnych sposobów latania. Podczas chłodnego poranka lot jest powolny. W trakcie dnia motyl lata szybko, prosto i nisko nad ziemią. Podczas cieplejszych pór dnia znajduje schronienie w wilgotnych grządkach, gdzie pozostaje w bezruchu, jeśli nie jest niepokojony przez inne zwierzęta bądź ludzi – z wyjątkiem okazjonalnych podmuchów wiatru.

Jet także częstym gościem w ogrodach, gdzie częściej przylatuje do kwiatów mniejszych ziół, niż do wszechobecnych lantan z obfitością kwiatów. Może być też spotykany wśród roślin uprawnych.

Podczas odpoczynku motyl zamyka skrzydła i chowa przednie skrzydła pomiędzy tylne.

Galeria cyklu życiowego

• Cykl życiowy

• 
• 
• 
• 
• 
• Gąsienica

• Gąsienica

• Gąsienica

• 
• Dorosły osobnik

Jest szczególnie aktywny podczas oraz po okresie monsunowym. Kiedy motyl jest coraz starszy żółte wzory na skrzydłach zmieniają się w pomarańczowe.

Jaja

Samica przemieszcza się szybko z rośliny na roślinę, składając po jednym jajku za każdym razem na szczycie liścia, który przytrzymuje nieruchomo swoimi nóżkami, a następnie odlatuje po złożeniu jajka. Jajeczko jest okrągłe i ma jasno żółty kolor. Na wierzchołku zapłodnionych jajek pojawia się czerwony znak^[4].

Larwa

Nowo wykluta gąsienica pozostaje na środku górnej warstwy liścia. W pierwszych kilku stadiach rozwoju gąsienicy przypomina ona odchody ptaków, co pomaga jej zakamuflować się przed drapieżnikami, podczas gdy jest widoczna na otwartych przestrzeniach. Gąsienice są koloru żółto-oliwkowo zielonego z białą spiralną obwódką. Na ósmym i dziewiątym segmencie gąsienicy jest biały znak, który przypomina z wyglądu kwas moczowy z odchodów ptaków.

Wraz z rozwojem gąsienicy, znak ten znika. Gąsienice stają się całkowicie jasnozielone z białą półokrągłą obwódką. Dodatkowa czarna obwódka wykształca się na czwartym i piątym segmencie z dwoma czarnymi i dwoma błękitnym kropkami.Ósmy i dziewiąty segment, który we wcześniejszym etapie rozwoju posiadał kamuflaż, teraz wykształcił brązową i białą obwódkę. Na tym etapie rozwoju gąsienice są zmuszone przebywać w bezpiecznych miejscach.

Pasożytnictwo

Pomimo kamuflażu na dwóch etapach rozwoju, niektóre gąsienice są znajdowane przez pasożytnicze osy, które znoszą na nich dziesiątki jaj. Larwy pasożytniczej osy zjadają gąsienicę od środka. Na początku organy witalne gąsienicy unikają zniszczenia, lecz gdy gąsienica jest gotowa do przepoczwarzenia wszystkie kluczowe organy są zjadane. Niedługo potem gąsienica przepoczwarza się i pasożyty opuszczają poczwarkę zabijając ją.

Poczwarka

Poczwarka jest koloru jasnozielonego i nie posiada żadnych wzorków. Posiada ona dwie wypustki na przodzie głowy oraz jeden na tułowiu. Przypomina poczwarkę Papilio polytes. Jedyną różnicą jest to że, poczwarka Papilio polytes posiada głębsze wycięcie pomiędzy wypustkami a odwłok jest bardziej wystający po bokach, z małą kropką.

Położona na suchych obiektach, poczwarka ma skłonność do zmiany koloru na jasno szaro-brązowy oraz wykształca ciemnobrązowe i czarne prążki.

Rośliny, na których żerują larwy

Rośliny, na których żerują larwy Papilio demoleus to^[5][6]:

• limetka
• mandarynka
• drzewka cytrynowe
• Glycosmis pentaphylla
• Ruta graveolens
• Aegle marmelos
• Murraya koenigii
• Chloroxylon swietenia
• Kleiszcze smakowite
• Ber
• Acronychia pedunculata

Zobacz też

• Papilio ulysses
• Papilio oregonius

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Baza Informacji o Naturze na Sri Lance
• Baza Danych o roślinach, NHM UK
• Papilio demoleus w Uniwersytet na Florydzie / Instytut Żywności i Nauk Rolniczych strona Featured Creatures

Papilio demoleus, là một loài bướm phượng, không giống như các loài bướm phượng khác, nó không có đuôi nổi bật. Loài này là loài gây hại và xâm lấn từ Cựu Thế giới và đã lan đến Vùng Caribe và Trung Mỹ.

Phân bố

Papilio demoleus là một loài bướm hung hăng và rất phổ biến. Có lẽ là loài bướm phượng phân bố rộng rãi nhất trên thế giới. Bướm có thể được tìm thấy ở:^[1] Oman, UAE, Ả Rập Xê Út, Kuwait, Bahrain, Qatar, Iran, tây và có thể đông Afghanistan, và tây Pakistan, Sri Lanka, Ấn Độ (gồm cả Andamans), Nepal, Myanma, Thái Lan, Philippines, Campuchia, nam Trung Hoa, Đài Loan, Nhật Bản (hiếm), Malaysia, Singapore, Indonesia (Kalimantan, Sumatra, đảo Sula, Talaud, Flores, Alor và Sumba), Papua New Guinea, Úc (bao gồm đảo Lord Howe), rõ ràng ở Hawaii và có thể ở các đảo Thái Bình Dương khác.

Trong những năm gần đây, con bướm đã lan rộng ở đảo [Hispaniola (Cộng hòa Dominica) ở Tây bán cầu,^[2] and subsequently to Jamaica,^[3] và Puerto Rico.^[4] Quần thể ở Dominica xuất phát từ Đông Nam Á nhưng bằng cách nào chúng đến đó vẫn chưa rõ.^[5]

Phân loài

• Papilio demoleus demoleus nam Trung Hoa, Pakistan, Inde, Ceylan, bắc Việt Nam, Đài Loan và Philippines.
• Papilio demoleus malayanus (Wallace, 1865) ở Miến Điện, Thái Lan, Lào, Campuchia, nam Việt Nam, Malaysia và Sumatra.
• Papilio demoleus novoguineensis (Rothschild, 1908) ở Papouasie)
• Papilio demoleus sthenelinus (Rothschild, 1895) ở Flores
• Papilio demoleus sthenelus (Macleay, 1826) le Chequered Swallowtail ở Sumbavà Úc.

Sous-espèces pour NCBI:

• Papilio demoleus demoleus
• Papilio demoleus libanius (Fruhstorfer, 1908) ở Philippines và Đài Loan.
• Papilio demoleus malayanus
• Papilio demoleus sthenelus^[6]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Bướm phượng vàng tại Wikispecies
• Phương tiện liên quan tới Papilio demoleus tại Wikimedia Commons

В Азии гусеницы питаются на растения семейства Rutaceae. В Австралии и Новой Гвинее также питаются растениями семейства Fabaceae.

Семейство Rutaceae

• Культивируемые лайм, лимон, апельсин.
  • C. aurantifolia, C. grandis, C. limon C. sinensis'
• Atalanta racemosa>
• Glycosmis pentaphylla, Glycosmis arborea
• Ruta graveolens
• Bael (Aegle marmelos)
• Murraya koenigii
• Chloroxylon swietenia
• Ziziphus mauritiana
• Acronychia pedunculata
• Microcitrus australis

Семейство Fabaceae

• Множество видов рода Cullen : Cullen australasicum, C. badocanum, C. balsamicum, C. cinereum, C. patens, C. pustulatum и C. tenax, C. leucanthum.
• Psoralea pinnata

Похожие виды

• Papilio demodocus (Esper, 1798)
• Papilio erithonioides (Grose-Smith, 1891)
• Papilio grosesmithi (Rothschild, 1926.)
• Papilio morondavana (Grose-Smith, 1891)

• Papilio demoleus

• Papilio demodocus

• Papilio morondavana

Экономическое значение

Гусеницы бабочки является вредителем многих культурных видов цитрусовых в Индии, Пакистане, Ираке и на Ближнем Востоке^[4][5].

Примечания

Источник — https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=Papilio_demoleus&oldid=93549386

二名法 Papilio demoleus
Linnaeus, 1758 亞種

• P. d. sthenelus MacLeay, 1826
• P. d. malayanus Wallace, 1865
• P. d. sthenelinus Rothschild, 1895
• P. d. novoguineensis Rothschild, 1908
• 黎壩亞種 (P. d. libanius ) Fruhstorfer

達摩鳳蝶（学名：Papilio demoleus，又名达摩翠凤蝶或无尾凤蝶，台湾又叫作花凤蝶）, 是一种常见的分布广泛的凤蝶。与其他凤蝶不同的是，这个物种没有突出的尾部。该物种和另一个类似的物种非洲达摩凤蝶一起被称为“死亡之蝶”。该物种是害虫和入侵物种，已从旧大陆的蔓延到加勒比和中美洲。

描述

这种蝴蝶无尾，翼展为80-100毫米。^[1]背部颜色为黑色。前翅有大量不规则的黄色带。这种蝴蝶翅膀上的还有不规则斑点。后翅上部有红色斑点，周围有蓝边。

在毛虫阶段，吃树叶以维持生长。^[2]

分布和习性

達摩鳳蝶是世界上分布最广泛的蝴蝶之一。分布地区包括阿曼、阿联酋、沙特阿拉伯、科威特、巴林、卡塔尔、伊朗、阿富汗西部也许包括东部、巴基斯坦西部、斯里兰卡、印度、尼泊尔、缅甸、泰国、菲律宾、柬埔寨、中国南部、日本 （较少见）、马来西亚、新加坡、印度尼西亚、巴布亚新几内亚、澳大利亚、夏威夷、其他太平洋岛屿也有可能。^[3]

近年来，该蝴蝶在西半球蔓延到多米尼加共和国的伊斯帕尼奥拉岛，^[4]之后到牙买加^[5]和波多黎各。^[6]多米尼加的蝴蝶来源于东南亚，但是物种如何抵达当地目前尚不清楚。^[7]

圖片

• 停棲

• 展翅

• 交尾

• 
• 
• 
• 
• 幼蟲

• 

参考链接

维基共享资源中相关的多媒体资源：達摩鳳蝶 维基物种中的分类信息：達摩鳳蝶

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=達摩鳳蝶&oldid=53195533”

オナシアゲハ 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 節足動物門 Arthropoda 綱 : 昆虫綱 Insecta 目 : チョウ目（鱗翅目） Lepidoptera 上科 : アゲハチョウ上科 Papilionoidea 科 : アゲハチョウ科 Papilionidae 亜科 : アゲハチョウ亜科 Papilioninae 族 : アゲハチョウ族 Papilionini 属 : アゲハチョウ属 Papilio 種 : オナシアゲハ P. demoleus 学名 Papilio demoleus
Linnaeus, 1758 和名 オナシアゲハ 英名 Lime Swallowtail
Lime Butterfly
Citrus Swallowtail
Chequered Swallowtail
Lemon Butterfly

オナシアゲハ（学名：Papilio demoleus）は、チョウ目アゲハチョウ科に分類されるチョウの1種。日本では八重山諸島などで採集記録がある迷蝶。

特徴[編集]

成虫の胴体や翅の色彩がナミアゲハに似るが、翅の模様は大きく異なり、後翅の尾状突起がない。開長80-100mm。

成虫は民家や田畑の周辺などに多く棲息する。幼虫の食草はミカン科の柑橘類栽培種。台湾での発生は年2化とされる。

• 
• 
• 
• 
• 
• 

分布[編集]

アラビア半島、バルチスタン、インド半島、セイロン島、インドシナ半島、中国大陸南部、マレー半島及び小スンダ列島周辺、台湾、フィリピン、ニューギニア、オーストラリアなど広範囲に分布。また近年はカリブ海のドミニカ共和国、ジャマイカ、プエルトリコにも帰化している^[1]。 日本国内では与那国島での記録が最も多く、台湾産亜種 (P. d. libanius) が迷蝶として飛来し、しばしば一時的に発生していると考えられている。

亜種[編集]

• P. d. demoleus Linnaeus, 1758 - 原名亜種、中国大陸南部からアジア大陸の南部を経てアラビア半島までの地域
• P. d. libanius Fruhstorfer, 1908 - 台湾、フィリピン、スラ諸島、タラウド諸島
• P. d. malayanus Wallace, 1865 - スマトラ島、マレー半島
• P. d. novoguineensis Rothschild, 1908 - パプア・ニューギニア
• P. d. sthenelus Macleay, 1826 - オーストラリア
• P. d. stenelinus Rothschild, 1895 - スンバ島、フローレス島、アロール島

脚注[編集]

[ヘルプ]

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=オナシアゲハ&oldid=62690272」から取得