La araña tigre (Argiope bruennichi), también conocida como araña avispa o araña cestera, es una especie de araña araneomorfa de la familia Araneidae,[1] de telaraña orbicular, distribuida por la Europa del sur, central y norte, norte de África y parte de Asia. Como muchas otras especies del género Argiope, muestra bandas amarillas y negras en su abdomen.
Construye una red espiral al atardecer o en penumbras, comúnmente en pastos altos, un poco por encima del nivel del terreno, llevándole aproximadamente una hora. La forma prominente de zigzagueo llamada estabilimento, o decoraciones de la red, realizada en su centro tiene una función desconocida, pensándose que puede ser para atraer insectos.
Cuando una presa hace su primer contacto en la red, Argiope bruennichi rápidamente la inmoviliza encerrándola en su hilo de seda. La presa es luego picada, inyectándole un veneno paralizante y una enzima disolvente de proteínas.
El macho de esta especie es mucho más pequeño que la hembra. Con frecuencia se lo puede ver cerca de la red de la hembra, esperando que complete su muda final, cuando ella alcanza la madurez sexual. En ese momento, sus quelíceros permanecen blandos por un corto espacio de tiempo que el macho aprovecha para fecundarla sin peligro de ser devorado.
En el Reino Unido, desde que se detectó por primera vez en la década de 1950, ha ido extendiéndose desde la costa sur hacia el resto del país.[2]
En los últimos años, son cada vez más los testimonios de personas que afirman su presencia en países de Sudamérica. Es muy probable que esta especie se encuentre ya expandida por todo el mundo. También se encuentra radicada en la zona central de Chile, abundando en las zarzas y en las hojas secas del maíz y arroz. En las zonas mediterráneas de España se las puede ver con mucha facilidad en los arbustos. En la zona de Puerto de Mazarrón (Murcia) es muy abundante.
Se reconocen las siguientes subespecies:[1]
La araña tigre (Argiope bruennichi), también conocida como araña avispa o araña cestera, es una especie de araña araneomorfa de la familia Araneidae, de telaraña orbicular, distribuida por la Europa del sur, central y norte, norte de África y parte de Asia. Como muchas otras especies del género Argiope, muestra bandas amarillas y negras en su abdomen.
Aranea brünnichii
Aranea speciosa
Aranea senoculata (misident.)
Aranea fasciata
Aranea zebra
Aranea formosa
Aranea pulchra
Aranea caspia
Aranea phragmitis
Segestria pulchra
Miranda transalpina
Epeira speciosa
Nephila transalpina
Epeira fasciata
Nephila fasciata
Miranda zabonica
Argiope brünnichi
Argiope bruennichii
Osasti oz. osji pajek (znanstveno ime Argiope bruennichi) je vrsta pajka iz družine križevcev, ki je razširjen po Evropi in Severni Afriki. Ime je dobila po črtastem vzorcu na zadku in nogah pri samicah, ki je podoben vzorcu pri osi.
Ta vrsta pajkov plete mreže v nizki travi. Mreže, ki jih ti pajki začnejo graditi v mraku ali v zgodnjih jutranjih urah, so razmeroma velike. V njih je vedno vpleten poseben cikcakast vzorec, imenovan stabilimentum, katerega vloga zaenkrat še ni pojasnjena, domnevno pa sodeluje pri privabljanju plena.[1] Pajki velike mreže pletejo približno eno uro. Ujete žuželke pajki ovijejo v svileno nit in vanje vbrizgajo strup in prebavne encime, ki začnejo plen prebavljati od znotraj.
Samci so manjši od samic, pogosto se zadržujejo v neposredni bližini samice. Samec čaka, da samica spolno dozori, po zadnji levitvi, ko so njeni strupniki začasno razmehčani, pa se pari z njo. Kljub temu samica v večini primerov ubije in požre samca med parjenjem. Samci imajo zato mehanizem, ki pomaga zagotoviti, da bo samico oplodila ravno njihova sperma - pedipalp, s katerim jo prenesejo do samičine spolne odprtine, se med parjenjem pogosto odlomi in odprtino zapečati, tako da se samica ne more ponovno pariti.[2] Če samica med parjenjem požre samca, to ne pripomore bistveno k produkciji potomcev; razlaga, da se samec žrtvuje da prehrani samico in s tem prispeva hranilne snovi za razvoj potomstva, kot je dokazano pri nekaterih drugih vrstah pajkov, tukaj ne drži. Namesto tega žrtvovanje pripomore samo toliko, da traja parjenje dlje, kar verjetno služi za povečanje možnosti, da bo jajčeca oplodil točno ta samec.[3]
Poleg nominalne je priznana ena podvrsta osjega pajka:
V preteklosti je bilo opisanih še več podvrst, vendar so bile kasneje ob revizijah vključene v osnovno.[4]
Osasti oz. osji pajek (znanstveno ime Argiope bruennichi) je vrsta pajka iz družine križevcev, ki je razširjen po Evropi in Severni Afriki. Ime je dobila po črtastem vzorcu na zadku in nogah pri samicah, ki je podoben vzorcu pri osi.
Ta vrsta pajkov plete mreže v nizki travi. Mreže, ki jih ti pajki začnejo graditi v mraku ali v zgodnjih jutranjih urah, so razmeroma velike. V njih je vedno vpleten poseben cikcakast vzorec, imenovan stabilimentum, katerega vloga zaenkrat še ni pojasnjena, domnevno pa sodeluje pri privabljanju plena. Pajki velike mreže pletejo približno eno uro. Ujete žuželke pajki ovijejo v svileno nit in vanje vbrizgajo strup in prebavne encime, ki začnejo plen prebavljati od znotraj.
Samci so manjši od samic, pogosto se zadržujejo v neposredni bližini samice. Samec čaka, da samica spolno dozori, po zadnji levitvi, ko so njeni strupniki začasno razmehčani, pa se pari z njo. Kljub temu samica v večini primerov ubije in požre samca med parjenjem. Samci imajo zato mehanizem, ki pomaga zagotoviti, da bo samico oplodila ravno njihova sperma - pedipalp, s katerim jo prenesejo do samičine spolne odprtine, se med parjenjem pogosto odlomi in odprtino zapečati, tako da se samica ne more ponovno pariti. Če samica med parjenjem požre samca, to ne pripomore bistveno k produkciji potomcev; razlaga, da se samec žrtvuje da prehrani samico in s tem prispeva hranilne snovi za razvoj potomstva, kot je dokazano pri nekaterih drugih vrstah pajkov, tukaj ne drži. Namesto tega žrtvovanje pripomore samo toliko, da traja parjenje dlje, kar verjetno služi za povečanje možnosti, da bo jajčeca oplodil točno ta samec.
Poleg nominalne je priznana ena podvrsta osjega pajka:
Argiope bruennichi nigrofasciata Franganillo, 1910 (Portugalska)V preteklosti je bilo opisanih še več podvrst, vendar so bile kasneje ob revizijah vključene v osnovno.
