Western and Northern Central Africa: Liberia to E DR Congo to north of Congo River.
Forest, mainly edges and clearings
Resident
Bubo leucostictus ye una especie de búho distribuyida por África ecuatorial.
Habita nes selves tropicales de poca elevación y la so alimentación básico consiste d'inseutos.
El so llargor mediu algama los 45 cm, y les femes, que son más grandes, pueden llegar a pesar hasta 600 g.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Bubo leucostictus ye una especie de búho distribuyida por África ecuatorial.
Habita nes selves tropicales de poca elevación y la so alimentación básico consiste d'inseutos.
El so llargor mediu algama los 45 cm, y les femes, que son más grandes, pueden llegar a pesar hasta 600 g.
El duc tacat (Bubo leucostictus) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita a la selva humida africana, a Guinea, Sierra Leone, Libèria, Costa d'Ivori, Ghana, Nigèria, sud de Camerun, Guinea Equatorial, Gabon, República del Congo i nord, sud i est de la República Democràtica del Congo.
El duc tacat (Bubo leucostictus) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita a la selva humida africana, a Guinea, Sierra Leone, Libèria, Costa d'Ivori, Ghana, Nigèria, sud de Camerun, Guinea Equatorial, Gabon, República del Congo i nord, sud i est de la República Democràtica del Congo.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Eryrdylluan lygadfelen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: eryrdylluanod llygadfelyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Bubo leucostictus; yr enw Saesneg arno yw Akun eagle owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. leucostictus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r eryrdylluan lygadfelen yn perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cordylluan Glaucidium passerinum Cordylluan Bolifia Glaucidium bolivianum
.jpg)
.jpg)
_in_tree.jpg)
_in_tree.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Eryrdylluan lygadfelen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: eryrdylluanod llygadfelyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Bubo leucostictus; yr enw Saesneg arno yw Akun eagle owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. leucostictus, sef enw'r rhywogaeth.
Der Gelbfuß-Uhu (Bubo leucostictus), auch Käferuhu oder Schwachschnabeluhu genannt, ist eine Art aus der Familie der eigentlichen Eulen. Er kommt ausschließlich in West- und Zentralafrika vor.
Mit einer Körpergröße von 40 bis 46 Zentimetern ist der Gelbfuß-Uhu eine verhältnismäßig kleine Uhuart.[1] Die Körperoberseite ist dunkel und fein gefleckt. Die Federohren sind sehr auffallend. Die Augen sind grünlich gelb. Die Körperunterseite ist blassbraun und sowohl gefleckt als auch gestreift. Die Krallen sind verhältnismäßig schwach ausgebildet. Innerhalb des Verbreitungsgebietes ist der Gelbfuß-Uhu die einzige Art, die gelbe Augen hat.
Verwechslungsmöglichkeiten bestehen mit dem Grau-Uhu. Diese Art ist jedoch auf der Unterseite sehr fein gefleckt. Der Bindenuhu und der Milchuhu, die beide im Verbreitungsgebiet des Gelbfuß-Uhus vorkommen, sind deutlich größer.
Der Gelbfuß-Uhu kommt in Westafrika von Guinea, Sierra Leone, Liberia, der Elfenbeinküste, Ghana und Nigeria bis nach Kamerun und Kongo sowie dem Nordwesten von Angola vor. Die Art ist ein Standvogel, der überwiegend Regenwälder der Tiefebenen besiedelt. Neben Primärwäldern kommt er auch in alten Sekundärwäldern vor.
Der Gelbfuß-Uhu ist nacht- und dämmerungsaktiv. Die größte Aktivität zeigt er in mondhellen Nächten. Er übertagt überwiegend im Blattwerk großer Bäume und sitzt meist auf Zweigen in der oberen Baumkrone. Paare übertagen gelegentlich gemeinsam. Das Nahrungsspektrum besteht überwiegend aus großen Insekten wie Käfern, Zikaden und Kakerlaken.
Die Fortpflanzungsbiologie ist bislang noch nicht hinreichend untersucht. Offensichtlich variiert die Fortpflanzungszeit jedoch in Abhängigkeit vom Standort. Nach bisherigen Erkenntnissen nistet er häufig am Boden.[2]
Der Gelbfuß-Uhu (Bubo leucostictus), auch Käferuhu oder Schwachschnabeluhu genannt, ist eine Art aus der Familie der eigentlichen Eulen. Er kommt ausschließlich in West- und Zentralafrika vor.
The akun eagle-owl (Ketupa leucosticta) is a species of owl in the family Strigidae, native to the African tropical rainforest.
The akun eagle-owl was formally described in 1855 by the German ornithologist Gustav Hartlaub from a specimen collected in Ghana. Hartlaub placed the owl in the genus Bubo and coined the binomial name Buco leucostictus.[3][4] The specific epithet leucostictus is from Ancient Greek leukostiktos which means "white-speckled".[5] The akun eagle-owl is now placed in the genus Ketupa that was introduced in 1831 by the French naturalist René Lesson.[6][7] The species is monotypic: no subspecies are recognised.[7] The common English name, akun, is from the local name for the owl in southwest Camaroon. The local name "Akuñ" was recorded by the collector George Latimer Bates near Grand Batanga and published in 1904 by the English ornithologist Richard Bowdler Sharpe.[8]
The akun eagle-owl is one of the smaller eagle-owls, it has predominantly hark to reddish-brown head and upperparts, with pale, dusky brown bars on the wings and back, and white markings around the shoulders. There are two large "ear" tufts on the head which are dark brown with white spots, while the eyes are pale yellow. The upper breast is light reddish-brown and marked with dark bars, while the lower breast, belly and vent are white, with reddish-brown vermiculations and large blackish spots. Juveniles have a whitish head and body, with reddish-brown barring and brown wings and tail. The usual call is a low, accelerating, clucking rattle and when alarmed it produces an unusual quacking sound.[9]
The akun eagle-owl has a patchy range that extends through a number of the west African countries which have coastlines on the Gulf of Guinea, from Guinea east to Cameroon and south to Angola, extending inland into the southern Central African Republic, Congo and northern parts of the Democratic Republic of Congo.[10]
The Akun eagle-owl is found mainly in lowland primary and secondary rainforest, particularly around forest edges and clearings, and also along the edges of rivers and on forested river islands.[10]
Like most owls the akun eagle-owl is a nocturnal species emerging from its daytime roost at dusk to hunt. It's unusual for an eagle owl in that it apparently feeds almost exclusively on insects, its small feet and a relatively weak bill prevent it from tackling larger prey. Its main prey are beetles, cicadas and locusts, which are either gleaned from foliage or taken in flight before being brought back to a perch, held in the feet and ripped into small pieces with the bill. Little is known regarding the breeding biology of the Akun eagle-owl. In west Africa it appears to lay eggs around the period from November to January, and young owlets have been recorded in the nest in Liberia between February and April. As in some other eagle-owls, the Akun eagle-owl builds its nest on the ground.[9]
The akun eagle-owl (Ketupa leucosticta) is a species of owl in the family Strigidae, native to the African tropical rainforest.
El búho Akún (Bubo leucostictus) es una especie de búho de la familia Strigidae distribuida por los bosques tropicales del África ecuatorial.
Fue descrito por primera vez por el ornitólogo alemán Gustav Hartlaub en 1.855 a partir de un ejemplar que observó en Ghana. No se le reconocen subespecies.
El búho Akun es uno de los búhos más pequeños, alcanzando como máximo 45 cm y un peso máximo de 600 g en las hembras que son más grandes. En la cabeza y la espalda del animal predomina un color marrón rojizo uniforme, con barras de color marrón más claro y oscuro en la espalda y la cola; y manchas blancas alrededor de los hombros. La parte del pecho es marrón rojizo claro y está marcada por barras más oscuras, mientras que la parte del abdomen es blanquecina con vermiculaciones (rayas onduladas) de color marrón rojizo y grandes manchas negruzcas. En la parte superior de la cabeza presenta dos penachos emplumados que se asemejan a orejas y que son de color castaño oscuro con manchas blancas; los ojos son de color amarillo claro.
Este búho vive en dos grandes zonas separadas geográficamente. Una zona costera del África Occidental entre Guinea y Ghana; y otra zona costera del Golfo de Guinea que profundiza hacia la República Democrática del Congo. El búho Akun vive en bosques tropicales de llanura primarios y secundarios, principalmente alrededor de los bordes y claros del bosque y, también, junto a las riberas de ríos y otras masas de agua.
Como la mayoría de los búhos, el búho Akun es una especie nocturna que descansa escondido durante el día y emerge al anochecer para cazar. Este búho es algo inusual en cuanto a su alimentación, ya que aparentemente se alimenta casi exclusivamente de insectos, sus patas pequeñas y un pico relativamente débil evitan que aborde presas más grandes. Sus principales presas son escarabajos, cigarras, langostas y cucarachas; que encuentran entre la vegetación o que cazan en vuelo antes de ser llevadas a una percha, donde los desgarrada en pequeños pedazos con el pico. Poco se sabe sobre la biología reproductiva del búho Akun. En África occidental, parece poner huevos alrededor del período de noviembre a enero, y se han registrado mochuelos jóvenes en el nido en Liberia entre febrero y abril. Como en otros búhos del género Bubo, el búho Akun construye su nido en el suelo.
Está catalogada como preocupación menor por la UICN debido a que su área de distribución es bastante extensa. Sin embargo, su población se encuentra en declive debido, principalmente, por la destrucción de los bosques donde habita.
Datos: Q1273322
Multimedia:
Especies: Bubo leucostictus
El búho Akún (Bubo leucostictus) es una especie de búho de la familia Strigidae distribuida por los bosques tropicales del África ecuatorial.
Bubo leucostictus Bubo generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.
Hyönteishuuhkaja (Bubo leucostictus) on huuhkajien sukuun kuuluva afrikkalainen lintulaji.
Sitä tavataan metsissä ja joilla Keski- ja Länsi-Afrikassa[1]. Sen pituus on 43 cm, ja se on Afrikan huuhkajista pienin. Se on ainoa keltasilmäinen huuhkaja Afrikan sademetsissä.
Hyönteishuuhkaja (Bubo leucostictus) on huuhkajien sukuun kuuluva afrikkalainen lintulaji.
Sitä tavataan metsissä ja joilla Keski- ja Länsi-Afrikassa. Sen pituus on 43 cm, ja se on Afrikan huuhkajista pienin. Se on ainoa keltasilmäinen huuhkaja Afrikan sademetsissä.
Bubo leucostictus
Le Grand-duc tacheté (Bubo leucostictus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.
Cette espèce vit en Afrique équatoriale.
Bubo leucostictus
Le Grand-duc tacheté (Bubo leucostictus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.
Cette espèce vit en Afrique équatoriale.
De akoenoehoe (Bubo leucostictus) is een oehoe uit de familie Strigidae.
Deze soort komt voor van Sierra Leone tot Ghana en van Nigeria tot oostelijk Congo-Kinshasa en noordelijk Angola.
Billehubro (Bubo leucostictus) er en ugle i gruppen Bubo.
Billehubro når en kroppsstørrelse opp til 45 cm og er svakt stripete på underkroppen. Den har en lysegul iris og nebbet er tydelig mindre enn hos andre hubroer.
Billehubro lever i Afrikas tropiske regnskog sør for Sahara. Den finnes i Angola, Kamerun, Den sentralafrikanske republikk, Republikken Kongo, Den demokratiske republikken Kongo, Elfenbenskysten, Ekvatorial-Guinea, Gabon, Ghana, Guinea, Liberia, Nigeria og Sierra Leone.
Som næring har billehubro, som navnet sier, spesialisert seg på biller. Den spiser også gresshopper og andre insekter.
Multimedia w Wikimedia Commons Puchacz białoplamy[4] (Bubo leucostictus) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Gatunek ten występuje w Afryce, nie jest zagrożony wyginięciem.
Puchacz białoplamy występuje niejednolicie od zachodniej Gwinei, Sierra Leone i Liberii, na wschód do Nigerii i Kamerunu, na południe do ujścia rzeki Kongo i północno-zachodniej Angoli oraz w północnej i wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga[5][6].
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1855 roku niemiecki ornitolog Gustav Hartlaub na łamach Journal für Ornithologie[7]. Jako miejsce typowe autor wskazał Dabocrom w Ghanie[7]. Nie są znane gatunki siostrzane[5]. Takson monotypowy[6][5].
Nazwa rodzajowa: epitet gatunkowy Strix bubo Linnaeus, 1758 (łac. bubo, bubonis – puchacz < gr. βυας buas – puchacz)[8].
Epitet gatunkowy: gr. λευκοστικτος leukostiktos – biało nakrapiany, biało cętkowany < λευκος leukos – biały; στικτος stiktos – cętkowany < στιζω stizō – tatuować[9].
Długość ciała 40–46 cm; masa ciała samców 485–535 g, samic 525–610 g[5]. Inne wymiary: długość skrzydła 325[10]–330[11] mm, długość skoku 40[12]–49[13] mm, długość ogona 190–200[12] mm, długość dzioba 17–18[12] mm. Stosunkowo mały puchacz, z relatywnie małymi stopami i krótkim dziobem. Szlara koloru ryżowego z bladymi pierścieniami, na brzegu ciemna; głowa i „uszy” ciemnobrązowe z białymi plamkami. Górne części ciała włącznie ze sterówkami brązowawe do ryżobrązowego z bladobrązowym okratowaniem, barkówki z białymi zewnętrznymi wstęgami. Ogon paskowany, z widoczną białą końcówką. Gardła białe, pierś koloru ryżobrązowego z widocznym ciemnym okratowaniem, reszta spodu ciała biała z cienkimi ryżowymi paskami i dużych czarniawymi plamami. Skok opierzony, tęczówka jasnożółta, dziób zielonkawo-żółty[5]. U młodych ptaków głowa i ciało białawe z wyjątkiem ryżowych plamek, kontrastujące brązowymi skrzydłami i ogonem; upierzenie takie jak u dorosłych po 1. roku życia[5].
Odzywa się niskim, przyspieszającym brzęczącym, przypominającym gdakanie „tok tok tok-ok-ok-okok”[a], rzadko powtarzanym; w stanie zagrożenia odzywa się głosem przypominającym kwakanie[5].
Ptak osiadły zamieszkujący pierwotne i wtórne nizinne lasy deszczowe, głównie przebywający przy ich krawędziach i na polanach; występuje również w lesie wzdłuż rzek i zalesionych wysp rzecznych[5]. W Liberii obserwowany także na bagnistych obszarach dziewiczych lasów oraz na obszarach rolnych z wysokimi drzewami[5].
Spożywa głównie owady, takie jak chrząszcze, cykady i szarańcze; w jego diecie nie zaobserwowano kręgowców[5]. Ptaki przebywające w niewoli nie okazywały zainteresowania podczas karmienia większymi gryzoniami, ale spożywały olej palmowy[5]. Małe stopy i słaby dziób sugerują, że ptak ten jest niezdolny do obezwładnienia dużych ptaków lub ssaków[5]. Puchacze białoplame prowadzą nocny tryb życia, pojawiają się o zmierzchu[5]. Polują z dogodnego miejsca znajdującego się w środkowej kondygnacji lasu, często w pobliżu polan lub ścieżek; lata nisko wzdłuż dróg i otwartych szlaków[5]. Chwytają zdobycz zbierając ją z liści lub bezpośrednio z ziemi; łapią owady również w powietrzu, obserwowano jak łapie karaluchy o zmierzchu[5]. Ofiarę trzymają w szponach i dzielą ją na kawałki ostrym dziobem[5].
Lęgi puchacz białoplamego są słabo poznane; obserwowane ptaki w kondycji rozrodczej wskazują że okres rozrodczy w Sierra Leone przypada na okres od listopada do grudnia, w Gabonie od listopada do stycznia oraz w Demokratycznej Republice Konga w marcu i od sierpnia do września; w Liberii obserwowano pisklęta w okresie od lutego do kwietnia natomiast młode ptaki w lipcu. Buduje gniazda najwyraźniej na ziemi[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[3]. Globalny stan populacji nie jest znany, ale gatunek ten nie jest obserwowany zbyt często[3][14]. Rzadki w Sierra Leone, i najwyraźniej również rzadki w Nigerii; uznawany za powszechny w Liberii, maksymalnie 1 para na km² w jej północno-zachodniej części[5]. Zważywszy, że ptaka tego jest łatwo przeoczyć, jest słabo poznany a lęgi mniej lub bardziej nieudokumentowane – prawdopodobnie jest o wiele bardziej rozpowszechniony, niż sugerują to jego obserwacje[5].
Puchacz białoplamy (Bubo leucostictus) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Gatunek ten występuje w Afryce, nie jest zagrożony wyginięciem.
Bubo leucostictus é uma espécie de ave estrigiforme pertencente à família Strigidae.BirdLife International (2018). Bubo leucostictus (em inglês). IUCN 2018. Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN de 2018 Versão T22688996A130156693. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22688996A130156693.en Página visitada em data=junho de 2021.
IUCN
Bubo leucostictus é uma espécie de ave estrigiforme pertencente à família Strigidae.BirdLife International (2018). Bubo leucostictus (em inglês). IUCN 2018. Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN de 2018 Versão T22688996A130156693. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22688996A130156693.en Página visitada em data=junho de 2021.
Akunuv[2] (Bubo leucostictus) är en fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar.[3] Fågeln förekommer från Sierra Leone och Liberia till Kamerun, Kongo-Kinshasa och nordvästra Angola.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör akunuv.
Wikispecies har information om Bubo leucostictus.
Akunuv (Bubo leucostictus) är en fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar. Fågeln förekommer från Sierra Leone och Liberia till Kamerun, Kongo-Kinshasa och nordvästra Angola. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Cú đại bàng Akun, tên khoa học Bubo leucostictus, là một loài chim trong họ Strigidae.[2]
Bubo leucostictus (Hartlaub, 1855)
Ареал
Западноафриканский филин[1] (лат. Bubo leucostictus)[2] — вид птиц рода филины, обитающий в Западной и Центральной Африке. Отличительной особенностью этого небольшого (40—46 см) филина являются крупные перьевые ушки и жёлтые глаза, не встречающиеся у других птиц из этого региона. Западноафриканский филин обитает в тропических лесах Центральной Африки. В отличие от других птиц своего рода имеет сравнительно маленькие и слабые когти, поэтому его рацион в основном состоит из крупных насекомых, таких как сверчки, жуки и тараканы. Предположительно, откладывает яйца в период с ноября по январь. Часто гнездится на земле[3].
Западноафриканский филин (лат. Bubo leucostictus) — вид птиц рода филины, обитающий в Западной и Центральной Африке. Отличительной особенностью этого небольшого (40—46 см) филина являются крупные перьевые ушки и жёлтые глаза, не встречающиеся у других птиц из этого региона. Западноафриканский филин обитает в тропических лесах Центральной Африки. В отличие от других птиц своего рода имеет сравнительно маленькие и слабые когти, поэтому его рацион в основном состоит из крупных насекомых, таких как сверчки, жуки и тараканы. Предположительно, откладывает яйца в период с ноября по январь. Часто гнездится на земле.
.png){kind=small}
