Marzanka pagórkowa[4] (Asperula cynanchica L.) – gatunek rośliny z rodziny marzanowatych.
Występuje głównie nad Morzem Śródziemnym oraz w zachodniej i środkowej Europie. W Polsce występuje głównie w pasie wyżyn, dość często też na prawym brzegu Odry pomiędzy Opolem a Kędzierzynem-Koźle, mniej licznie na Przedgórzu Sudeckim. W północnych regionach kraju podawana była tylko z okolic Grudziądza. Na wyżynach występuje nierównomiernie. np. na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej najliczniejsze stanowiska znajdują się w południowej części, na Wyżynie Małopolskiej w dorzeczu Nidy oraz w okolicach Sandomierza, na Wyżynie Lubelskiej na Wierzchowinie Grabowieckiej i na Pagórach Chełmskich. W Karpatach gatunek ten jest bardzo rzadki, znany obecnie tylko z kilku stanowisk: Cisowce, Sromowce-Kąty i Sromowce Wyżne w Pieninach, Maniowy w Gorcach. Notowany również na słowackich stokach Bystrzyka w Pieninach, blisko polskiej granicy[5].
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest owadopylna lub samopylna. Nasiona rozsiewane przez epizoochorię. Występuje na suchych i płytkich glebach, głównie na podłożu wapiennym. Preferuje stanowiska słoneczne, zwykle rośnie na miedzach, skałach, i skarpach o ekspozycji południowej lub południowo-zachodniej. Liczba chromosomów 2n = 44[5]. Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Seslerio-Scorzoneretum[7].
Oprócz typowej formy gatunku występują dwa podgatunki[2]
Gatunek umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[9]. W Karpatach gatunek zagrożony (kategoria EN). Stanowisko w Maniowach zostało zniszczone podczas napełniania Zbiornika Czorsztyńskiego, stanowiska nad brzegami Jeziora Czorsztyńskiego zniknęły wskutek obsadzenia jego brzegów wierzbami. Dla pozostałych głównym zagrożeniem jest zarastanie kserotermicznych muraw w których ten gatunek występuje. Aby temu przeciwdziałać na Cisowcu pracownicy parku usunęli krzewiaste zarośla[5].
Marzanka pagórkowa (Asperula cynanchica L.) – gatunek rośliny z rodziny marzanowatych.