Pandanus amaryllifolius és una planta tropical del gènere Pandanus i es fa servir molt al sud-est asiàtic a la cuina com saboritzant té gust de nous. La planta té fulles llargues i primes amb arrels aèries llenyoses. La planta no fa llavors i es multiplica per esqueixos. A Bangladesh, rep el nom de Ketaki, i es fa servir per augmentar el sabor del del menjar pulao biryani i el pastís dolç d'arròs i coco anomenat payesh. Les fulles es fan servir fresques, seques i fins i tot congelades. L'aroma característic d'aquest planta el causa el compost químic 2-acetil-1-pirrolina que també es presenta en el pa blanc i arròs basmati.[1] Les fulles són un repel·lent per insectes com les paneroles.[2]
Pandanus amaryllifolius és una planta tropical del gènere Pandanus i es fa servir molt al sud-est asiàtic a la cuina com saboritzant té gust de nous. La planta té fulles llargues i primes amb arrels aèries llenyoses. La planta no fa llavors i es multiplica per esqueixos. A Bangladesh, rep el nom de Ketaki, i es fa servir per augmentar el sabor del del menjar pulao biryani i el pastís dolç d'arròs i coco anomenat payesh. Les fulles es fan servir fresques, seques i fins i tot congelades. L'aroma característic d'aquest planta el causa el compost químic 2-acetil-1-pirrolina que també es presenta en el pa blanc i arròs basmati. Les fulles són un repel·lent per insectes com les paneroles.
Pandanus amaryllifolius ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schraubenbäume (Pandanus) in der Familie der Schraubenbaumgewächse (Pandanaceae). Die Erstbeschreibung von William Roxburgh wurde posthum 1832 veröffentlicht.[1] Ein Synonym ist Pandanus odorus Ridl.[2] Die Art ist in weiten Teilen Südostasiens in Kultur.
Pandanus amaryllifolius ist eine immergrüne Pflanze, die verholzende Luftwurzeln bildet. Die schwertförmigen Blätter duften angenehm nussartig; es ist die einzige Art innerhalb der formenreichen Gattung Pandanus mit dieser Eigenschaft.
Männliche Blüten sind sehr selten; zu weiblichen Blüten gibt es keinerlei wissenschaftliche Beschreibung. Damit gilt die Pflanze als steril. In Kultur wird sie vegetativ vermehrt. Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 70.[3]
Die Art ist in weiten Teilen des tropischen Asiens in Kultur. Das ursprüngliche Verbreitungsgebiet ist nicht bekannt, eine Vermutung gibt die Molukken als Herkunft an.[2]
Die duftenden Blätter, die verschiedene Alkaloide enthalten, werden in vielen Küchen Südostasiens als Würze genutzt. Da sie nicht ohne Aromaverlust getrocknet werden können, werden sie entweder frisch oder in Form einer Essenz verwendet. Das intensive Aroma wird als vanilleähnlich bis leicht nussig beschrieben.
Die frischen Blätter (indonesisch Daun pandan, thailändisch Bai toei, ใบเตย) werden entweder mitgekocht oder aber die Speisen werden in die Blätter eingepackt und in diesen gedämpft oder frittiert; in allen Fällen dienen die Blätter nur der Aromatisierung und werden nicht mitverzehrt. Häufig werden Pandanblätter bei der Zubereitung weniger hochwertiger Reissorten verwendet, da deren Geschmack so gehoben werden kann.
Die Pflanzen können vom Schädling Laminococcus pandani aus der Familie der Schmierläuse (Pseudococcidae) befallen werden.[4]
In den Herkunftsländern werden Pandanblätter zum Vertreiben von Kakerlaken verwendet.
Pandanus amaryllifolius ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schraubenbäume (Pandanus) in der Familie der Schraubenbaumgewächse (Pandanaceae). Die Erstbeschreibung von William Roxburgh wurde posthum 1832 veröffentlicht. Ein Synonym ist Pandanus odorus Ridl. Die Art ist in weiten Teilen Südostasiens in Kultur.
Ang pandan (Ingles: screwpine) ay isang uri ng halaman na ginagamit ang dahon sa paghahabi ng mga banig, basket at iba pa. Ginagamit din itong pabango sa sinaing.[1]
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang pandan (Ingles: screwpine) ay isang uri ng halaman na ginagamit ang dahon sa paghahabi ng mga banig, basket at iba pa. Ginagamit din itong pabango sa sinaing.
Pandan wangi mangrupa tuwuhan anu alusna dipelak di iklim tropis.[1] Ieu tutuwuhan téh biasana osok dipelak di buruan imah atawa di kebon.[1] Pandan ogé sakapeung mah osok aya di walungan jeung tempat anu rada lembab. Lamun di daérah pantai kudu dina katinggian sabudeureun 500 m dpl.[1] Perdu taunan, jangkungna 1–2 m. Watangna buleud, ngaracanbang, daun tunggal.[1] Unggal daunna bentukna pita, ipis, leueur, sisi-sisina maréncos, tapi rata, tulangna sajajar, panjang 40 – 80 cm, lébarna 3 – 5 cm, cucukan dina sisi-sisina, warnana héjo.[1] Kembangna majemuk, bentuk bongkol, warnana bodas. Buahna buah batu, ngagantung, bentuk bola, diaméter 4 - 7,5 cm, dinding buah berambut, warnanya jingga.[1] Pandan wangi selain sebagai rempah-rempah juga digunakan sebagai bahan baku pembuatan minyak wangi.[1] Osok dipaké jadi penyedap, paranti nyeungitan kadaharan, jadi gincu.[1] Biasana pandan ogé osok jadi hiasan dina gelung, sangkan buuk téh ka ambeu seungit. Atawa jadi pewangi dina lomari. Daun pandan anu geus dikereutan osok jadi campuran kembang tujuh rupa.[1]
Salain jadi gincu jeung panyeungitan boh kadahareun boh dina gelung, pandan ogé miboga mangpaat pikeun kecantikan nyaéta paranti ngahideungkeun buuk jeung ngaleunitkeun kotombé. [2]
Sadiakeun 7 lembar daun pandan, tuluy dikeureutan terus dikulub ku saliter cai nepi ka warnana jadi héjo.[2] Antepkeun salila sapeuting. Isukna, campurkeun cai pandan nu meunang ngulub téh jeung 3 cangkudu anu asak.[2] Saterusna usapkeun kana buuk.[2]
Sadiakeun 7 lembar daun pandan, tuluy di rendos nepi ka lemes.[2] Tambahkeun 1/2 cangkir cai bersih bari di campurkeun nepi ka rata.[2] Peres tuluy disaring.[2] Sanggeus kitu usapkeun cai éta kana kulit anu aya ketombéan.[2] Antepkeun nepi ka tuus jeung garing. Kira-kira 1/2 - 1 jam tuluy kuramas nepi ka bersih.[2]
Pandan wangi mangrupa tuwuhan anu alusna dipelak di iklim tropis. Ieu tutuwuhan téh biasana osok dipelak di buruan imah atawa di kebon. Pandan ogé sakapeung mah osok aya di walungan jeung tempat anu rada lembab. Lamun di daérah pantai kudu dina katinggian sabudeureun 500 m dpl. Perdu taunan, jangkungna 1–2 m. Watangna buleud, ngaracanbang, daun tunggal. Unggal daunna bentukna pita, ipis, leueur, sisi-sisina maréncos, tapi rata, tulangna sajajar, panjang 40 – 80 cm, lébarna 3 – 5 cm, cucukan dina sisi-sisina, warnana héjo. Kembangna majemuk, bentuk bongkol, warnana bodas. Buahna buah batu, ngagantung, bentuk bola, diaméter 4 - 7,5 cm, dinding buah berambut, warnanya jingga. Pandan wangi selain sebagai rempah-rempah juga digunakan sebagai bahan baku pembuatan minyak wangi. Osok dipaké jadi penyedap, paranti nyeungitan kadaharan, jadi gincu. Biasana pandan ogé osok jadi hiasan dina gelung, sangkan buuk téh ka ambeu seungit. Atawa jadi pewangi dina lomari. Daun pandan anu geus dikereutan osok jadi campuran kembang tujuh rupa.
Pandhan wangi iki kalebu wit-witan sing kanggo masak saben dina mliginé kanggo masak sega. Pandan wangi iki bisa digunakaké sadhengah ulah-ulahan. Amarga godhong pandan iki duwé keistiméwaan kang bisa marai panganan sing dikèi iku ambuné wangi lan bisa uga dadi pawerna panganan alami dadi ora marai ngrusakké ginjel lan kaséhatan awak.[1] Pandan wangi jumbuh ning laladan tropis lan uga akèh ana ing latar omah utawa kebon.[1] Pandan wangi jumbuh ana ing pinggir kali, pinggir rawa, lan uga panggon-panggon kang lembab, jumbuh ana ing laladan pasisir nganti ketinggian 500 m dpl.[1] perdu taunan, 1–2 m.[1] Batangé bulet tilas kanggo lungguh godhong, nyabang, njalar, oyod tunjang metu sakiwa-tengené pangkal batang lan cabang.[1] godhong tunggal duduk, nganggo pangkal meluk batang, kesususn baris telu spiral.[1] Saben godhong wujudé pita, tipis, lunyu, pucuk runcing, pinggir rata, balung sejajar, dawané 40–80 cm, ambané 3–5 cm, duriné nèmpel balung cawang godhong nduwuran ngisor pucuk-pucuk, warna ijo.[1] Kembangè majemuk, bentukké bongkol, wernané putih.[1] Buahé buah watu, nggantung, bentuké bal, diameteré 4-7.5 cm, dinding woh mrambut, wernané jingga.[1] Pandan wangi uga bisa nggawé ayu.[2] Wit sing bisa nuwuh ning laladan tropis bisa dipigunakaké ngilangké sindhap lan ngirengké rambut.[2]
Titikané pandhan wangi iku:
Pandan rampe, p. seungit, p. room, p. wangi (Jawa).; Seuke bangu, s. musang, pandan jau, p. bebau, p. harum,; pandan rempai, p. wangi, p. musang (Sumatera). pondang,; pondan, ponda, pondago (Sulawesi).kelamoni, hao moni,; keker moni, ormon foni, pondak, pondaki, pudaka (Maluku).; Pandan arrum (Bali), bonak (Nusa Tenggara.[3]
Kanggo pawarna gawénan bisa digawé:
Nanging arang-arang ngono, amarga diombe ya ora eca.[4] Nanging menawa digawé ager-ager ya dadine sedep selain dadi warna alami dadi aromane ya wangi sanget.[5]
Pandhan wangi iki kalebu wit-witan sing kanggo masak saben dina mliginé kanggo masak sega. Pandan wangi iki bisa digunakaké sadhengah ulah-ulahan. Amarga godhong pandan iki duwé keistiméwaan kang bisa marai panganan sing dikèi iku ambuné wangi lan bisa uga dadi pawerna panganan alami dadi ora marai ngrusakké ginjel lan kaséhatan awak. Pandan wangi jumbuh ning laladan tropis lan uga akèh ana ing latar omah utawa kebon. Pandan wangi jumbuh ana ing pinggir kali, pinggir rawa, lan uga panggon-panggon kang lembab, jumbuh ana ing laladan pasisir nganti ketinggian 500 m dpl. perdu taunan, 1–2 m. Batangé bulet tilas kanggo lungguh godhong, nyabang, njalar, oyod tunjang metu sakiwa-tengené pangkal batang lan cabang. godhong tunggal duduk, nganggo pangkal meluk batang, kesususn baris telu spiral. Saben godhong wujudé pita, tipis, lunyu, pucuk runcing, pinggir rata, balung sejajar, dawané 40–80 cm, ambané 3–5 cm, duriné nèmpel balung cawang godhong nduwuran ngisor pucuk-pucuk, warna ijo. Kembangè majemuk, bentukké bongkol, wernané putih. Buahé buah watu, nggantung, bentuké bal, diameteré 4-7.5 cm, dinding woh mrambut, wernané jingga. Pandan wangi uga bisa nggawé ayu. Wit sing bisa nuwuh ning laladan tropis bisa dipigunakaké ngilangké sindhap lan ngirengké rambut.
Pandan Arum, inggih punika soroh taru sané dahat mautama kadadosang tamba. Pandan Arum punika maguna pisan kaanggén tamba minakadi lemah syaraf. Pandan Arum punika dahat mabuat pisan kaanggén tamba rikalaning nénten seleg ngajeng taler pandan arum punika dados kawigunyang antuk kosmétik. Bantang pandan arum punika bunter tur macarang, donnyané asiki taler marupa sakadi pita, muncuknyané lanying, lantang donnyané kirang langkung 2 m, lumbangnyané kirang-langkung 10 m, madui ring betén unteng donnyané, taler mawarna gadang. Sekar ring pandan arum puniki ngrumpyuk, mawentuk bongkol, maumah kalih, bunga sané luh punia jeg-jeg, bakal buahnyané lima ngantos plekutus besik, mabenang sari patpat, lantang putiknyané 5-18 cm, taler mawarna putih. Woh ring pandan arum punika magantung, marupa sakadi bola, lumbangnyané 4-7 cm, kulitnyané mabulu, taler mawarna jingga. Ring Basa Latin pandan arum mawasta Pandanus amaryllifolius.[1][2]
Pandan Arum, inggih punika soroh taru sané dahat mautama kadadosang tamba. Pandan Arum punika maguna pisan kaanggén tamba minakadi lemah syaraf. Pandan Arum punika dahat mabuat pisan kaanggén tamba rikalaning nénten seleg ngajeng taler pandan arum punika dados kawigunyang antuk kosmétik. Bantang pandan arum punika bunter tur macarang, donnyané asiki taler marupa sakadi pita, muncuknyané lanying, lantang donnyané kirang langkung 2 m, lumbangnyané kirang-langkung 10 m, madui ring betén unteng donnyané, taler mawarna gadang. Sekar ring pandan arum puniki ngrumpyuk, mawentuk bongkol, maumah kalih, bunga sané luh punia jeg-jeg, bakal buahnyané lima ngantos plekutus besik, mabenang sari patpat, lantang putiknyané 5-18 cm, taler mawarna putih. Woh ring pandan arum punika magantung, marupa sakadi bola, lumbangnyané 4-7 cm, kulitnyané mabulu, taler mawarna jingga. Ring Basa Latin pandan arum mawasta Pandanus amaryllifolius.
香林投
(俗名：林投、華露兜、榮蘭、野波蘿、黃霸刺、黃霸頭)
《中國高等植物資料庫全庫》. 中國科學院微生物研究所. [2009-02-24].
行政院原住民族委員會-原住民族藥用植物2009-p175
Pandanus amaryllifolius is a tropical plant in the Pandanus (screwpine) genus, which is commonly known as pandan (/ˈpændən/; Malay: [ˈpandan]). It has fragrant leaves which are used widely for flavouring in the cuisines of Southeast Asia and South Asia.
Pandanus amaryllifolius is a true cultigen, and is believed to have been domesticated in ancient times. It is sterile and can only reproduce vegetatively through suckers or cuttings. It was first described from specimens from the Maluku Islands, and the rare presence of male flowers in these specimens may indicate that it is the origin of the species. However, as no other wild specimens have been found, this is still conjecture. The plant is grown widely throughout Southeast Asia and South Asia.[2][3][4]
The characteristic aroma of pandan is caused by the aroma compound 2-acetyl-1-pyrroline, found in the lower epidermal papillae;[5] the compound gives white bread, jasmine rice, and basmati rice (as well as bread flowers Vallaris glabra) their typical smell.[6] Though the plant is unknown in the wild, it is widely cultivated. It is an upright, green plant with fan-shaped sprays of long, narrow, blade-like leaves and woody aerial roots. The plant is sterile, with flowers only growing very rarely, and is propagated by cuttings.[7][8]
The taste of pandan has been described as floral, sweet, grassy, as well as like vanilla.[9][10] It often has a subtle flavor or scent.[11]
In Singapore, Malaysia, Indonesia and the Philippines, it is commonly called pandan or pandan wangi (fragrant pandan). The green juice acquired from its leaf is used extensively in Malaysian cuisine, Indonesian cuisine, and Philippine cuisine as green food colouring and flavouring agents that give a pleasant aroma to traditional cakes such as kue and kakanin; including klepon, kue putu, dadar gulung, lapis legit, pandan cake, buko pandan salad, and buko pandan cake. The tied knot of bruised pandan leaf is also added into fragrant coconut rice to enhance the aroma.[12]
In Sri Lanka, it is called rampé and it is grown almost in every household. Most of the Sri Lankan dishes use these leaves for aroma along with curry leaves. In India it is called annapurna leaves; In Odisha annapurna leaves are used to lend aroma to rice and pithas, in Bangladesh, it is called pulao pata (পোলাও পাতা); and in the Maldives, it is called ran’baa along with the other variety of pandan there (Pandanus fascicularis), and is used to enhance the flavor of pulao, biryani, and sweet coconut rice pudding, or payesh if basmati rice is not used. It acts as a cheap substitute for basmati fragrance, as one can use normal, nonfragrant rice and with pandan the dish tastes and smells like basmati is used. The leaves are used either fresh or dried, and are commercially available in frozen form in Asian grocery stores of nations where the plant does not grow. They have a nutty, botanical fragrance that is used as a flavor enhancer in many Asian cuisines, especially in rice dishes, desserts, and cakes.[13]
The leaves are sometimes steeped in coconut milk, which is then added to the dish. They may be tied in a bunch and cooked with the food. They may be woven into a basket which is used as a pot for cooking rice. Pandan chicken, (Thai: ไก่ห่อใบเตย, kai ho bai toei), is a dish of chicken parts wrapped in pandan leaves and fried. The leaves are also used as a flavoring for desserts such as pandan cake and sweet beverages. Filipino cuisine uses pandan as a flavoring in some coconut milk-based dishes as well as desserts like buko pandan.[14] It is also used widely in rice-based pastries such as suman and numerous sweet drinks and desserts.[15]
Pandan leaves and their extract have also been used as a food preservative due to their antibacterial and antifungal properties (particularly against mold).[16]
Pandan Tea is an increasingly popular use of the pandan leaves, often using green tea as a base and adding jasmine and other herbs for additional fragrance and flavor. Originating from the Central Highlands of Vietnam, tea made with pandan leaves has become very popular within Vietnam broadly. The process of creating pandan tea requires patience and produces a tea that has a sweet, fresh, and herbal flavor.[17][18]
Pandan tea can be found both online and within many local markets throughout Vietnam as its popularity becomes more well-known.
In October 2017, celebrity chef Nigella Lawson predicted that pandan would displace popular matcha and avocado toast.[19] While the plant’s visibility on social networks, especially in the United Kingdom, increased in 2017, there was also pushback against reports that described Lawson as “discovering” a “new” ingredient, as pandan has been widely used in Asia for a long time.[20][21]
Bottled pandan extract is available in shops, and often contains green food coloring.
The leaves are used in the perfume industry and traditional medicine.[22] P. amaryllifolius essence may substitute for vanilla essence.[23]
Studies have established repellent activity of P. amaryllifolius against American cockroaches (Periplaneta americana L.).[24]
The leaves possess a pleasant aroma and can be used as natural air fresheners.[25] In Thailand, cab drivers sometimes use pandan for this purpose.[26]
_1.jpg)
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) {{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) Pandanus amaryllifolius is a tropical plant in the Pandanus (screwpine) genus, which is commonly known as pandan (/ˈpændən/; Malay: [ˈpandan]). It has fragrant leaves which are used widely for flavouring in the cuisines of Southeast Asia and South Asia.
Pandanus amaryllifolius es una planta tropical en el género Pandanus que se conoce comúnmente como pandano y es utilizada ampliamente en el Sureste Asiático en la cocina como saborizante. La planta es rara en la naturaleza pero es ampliamente cultivada. Es una planta erecta verde con conjunto de hojas largas y delgadas organizadas en forma de abanicos y raíces leñosas aéreas. La planta es estéril, florece muy raramente, y se propaga por esquejes.
En Bangladés, se la llama Ketaki, junto con otras variedades de pandano que hay allí (Pandanus fascicularis), y es utilizada para realzar el sabor del pulao, biryani y el pudín dulce de arroz y coco, payesh. Es llamado pandan wangi en Indonesia, soon-mhway en birmano, y lá dứa en vietnamita.
Las hojas se utilizan frescas o marchitas, y se las puede conseguir congelada en las tiendas asiáticas en naciones donde la planta no crece. Tienen fragancia a nuez que realza el sabor de las comidas de Indonesia, Singapur, Filipinas, Malasia, Tailandia, Bangladés, Vietnam, y Birmania, especialmente los platos de arroz y pasteles.
Las hojas a veces son empapadas en leche de coco, que luego es agregada al plato. Las hojas pueden ser atadas y cocinadas junto con la comida. También pueden ser tejidas para armar una cesta que es utilizada como recipiente para cocinar arroz. El pastel de pandano, o gai ob bai toey, es un plato tailandés con pollo envuelto en hojas de pandano y frito. Las hojas también son utilizadas para saborizar postres como el pastel de pandano y bebidas dulces.
El aroma característico del pandano es causado por el compuesto aromático 2-acetil-1-pirrolina que también le da al pan blanco, arroz jazmín y arroz basmati sus aromas característicos.[1] En las tiendas es posible comprar extracto embotellado de pandano, pero a menudo contiene colorante artificial de alimentos de color verde. Las hojas tienen un efecto repelente de cucarachas.[2]
Datos: Q311090
Multimedia:
Especies: Pandanus amaryllifolius
Pandanus amaryllifolius es una planta tropical en el género Pandanus que se conoce comúnmente como pandano y es utilizada ampliamente en el Sureste Asiático en la cocina como saborizante. La planta es rara en la naturaleza pero es ampliamente cultivada. Es una planta erecta verde con conjunto de hojas largas y delgadas organizadas en forma de abanicos y raíces leñosas aéreas. La planta es estéril, florece muy raramente, y se propaga por esquejes.
Maustekairapalmu (Pandanus amaryllifolius) on kairapalmuihin kuuluva trooppinen kasvi, joka tunnetaan nimellä pandan. Kasvia käytetään yleisesti kaakkoisaasialaisessa keittiössä. Kasvilla on viuhkamaiset lehdet ja puumaiset ilmajuuret.
Kasvi on harvinainen luonnossa, mutta sitä viljellään laajalti maustekasvina. Se on kaksikotinen kasvi, ja varsinkaan hedekukkia ei nähdä usein.[1]
Kasvista käytetään lehdet joko tuoreina tai nahistuneina. Maku on pähkinäinen ja tuoksu kukkamainen ja se täydentää malesialaisia, filippiiniläisiä ja indonesialaisia ruokia. Joskus lehtiä liotetaan kookosmaidossa ja seos lisätään ruokaan. Lehdistä voidaan myös tehdä pieni kimppu ja kypsentää se ruuan mukana. Lehdistä voidaan myös kutoa kori, jota voidaan käyttää riisin keittämiseen.[2]
Kasvi voi myös karkottaa hyönteisiä, kuten hyttysiä ja torakoita.
Maustekairapalmu (Pandanus amaryllifolius) on kairapalmuihin kuuluva trooppinen kasvi, joka tunnetaan nimellä pandan. Kasvia käytetään yleisesti kaakkoisaasialaisessa keittiössä. Kasvilla on viuhkamaiset lehdet ja puumaiset ilmajuuret.
Kasvi on harvinainen luonnossa, mutta sitä viljellään laajalti maustekasvina. Se on kaksikotinen kasvi, ja varsinkaan hedekukkia ei nähdä usein.
Kasvista käytetään lehdet joko tuoreina tai nahistuneina. Maku on pähkinäinen ja tuoksu kukkamainen ja se täydentää malesialaisia, filippiiniläisiä ja indonesialaisia ruokia. Joskus lehtiä liotetaan kookosmaidossa ja seos lisätään ruokaan. Lehdistä voidaan myös tehdä pieni kimppu ja kypsentää se ruuan mukana. Lehdistä voidaan myös kutoa kori, jota voidaan käyttää riisin keittämiseen.
Kasvi voi myös karkottaa hyönteisiä, kuten hyttysiä ja torakoita.
Pandanus amaryllifolius est une espèce particulière de pandanus, plante tropicale de la famille des Pandanacées, connue pour son utilisation dans beaucoup de cuisines de l'Asie du Sud-Est.
Bien qu'elle soit connue pour être une plante côtière en Asie qui pousse mieux dans les marais, elle est rare à l'état sauvage. Les îles Maluku en Indonésie sont un lieu d'origine présumé.
C'est une plante rampante avec de longues feuilles étroites.
L'arôme caractéristique du pandan est provoqué par le composé aromatique 2-Acétyl-1-pyrroline[1], présent dans les papilles épidermiques inférieures; le composé est utilisé comme substitut pour donner à un riz fade des parfums évoquant le riz thaï et le riz basmati.
Bien que la plante soit rare dans la nature, elle est largement cultivée.
C'est une plante verte avec des bouquets en forme d'éventail de longues feuilles étroites en forme de lame et des racines aériennes ligneuses.
La plante est stérile, donnant très rarement des fleurs et se propage par bouturage.
Les feuilles sont grasses et odorantes, le jus filtré de feuilles mixées est utilisé comme colorant et arôme alimentaire pour différentes préparations sucrées (jus filtré de feuilles mixées, crèmes desserts, gâteaux, Gâteau au pandan), plats salés (riz). L'arôme est peu prononcé, évoquant des parfums de noisette et de vanille, souvent utilisé comme exhausteur de goût.
Au Sri Lanka , on l'appelle rampé et il est cultivé presque dans tous les ménages. La plupart des plats sri-lankais utilisent ces feuilles pour l'arôme avec des feuilles de curry.
En Inde, on l'appelle les feuilles d'annapurna.
au Bangladesh, on l'appelle pulao pata (পোলাও পাতা); et aux Maldives, il est appelé ran'baa avec l'autre variété de pandan ( Pandanus fascicularis ), et est utilisé pour rehausser la saveur du pulao, du biryani et du riz au lait de coco sucré, ou payesh si le riz basmati n'est pas utilisé. Il agit comme un substitut bon marché au parfum basmati, car on peut utiliser du riz normal et non parfumé et avec du pandan, qui lui donne le goût et l'odeur du riz basmati. Les feuilles sont utilisées fraîches ou séchées et sont disponibles dans le commerce sous forme congelée dans les épiceries asiatiques des pays où la plante ne pousse pas.
En Thailande, on le nomme bay teuy (ใบเตย), il est également utilisé dans le plat kai ho bai tuey, poulet frit enveloppé dans des feuilles de pandanus, ainsi que pour farcir le poisson au barbecue. Les feuilles peuvent être tressées en un panier qui sert de contenant pour la cuisson du riz à la vapeur ou au barbecue. Il est utilisé dans le dessert Khanom chan, succession de strates de lait coco sucré et de farine de manioc.
Pour son utilisation en cuisine, on la trouve souvent dans les boutiques de cuisine asiatique sous son nom vietnamien de Lá dứa. Le jus extrait de ces feuilles de pandanus, d'un goût amer, est couramment utilisée dans les plats vietnamiens à base de riz gluant comme le bánh chuối (gâteau à la banane).
Le nom indonésien est pandan wangi, le nom khmer sloek taoey (ស្លឹកតើយ) et le nom birman soon-mhway (ဆွမ်းမွှေး).
Ces feuilles de pandanus ont un effet répulsif sur les cafards[2].
Les feuilles de P. amaryllifolius ont un certain nombre d'utilisations médicinales locales. On pense que les extraits de feuilles réduisent la fièvre, soulagent l'indigestion et les flatulences et agissent comme un cardiotonique[3].
Les feuilles sont utilisées dans l'industrie du parfum et sont également importantes sur le plan médical comme diurétique, antidiabétique et pour les maladies de la peau[4]. Les feuilles sont infusées dans l'huile de coco pendant plusieurs jours et l'huile est ensuite utilisée pour les problèmes rhumatismaux. L'infusion de feuilles est prise en interne comme sédatif dans L'akathisie.
En Thaïlande, il s'agit d'un médicament traditionnel pour le traitement du diabète[5].
Des études ont établi une activité répulsive significative de P. amaryllifolius contre les blattes américaines (Periplaneta americana L.) [6], mais des effets similaires contre d'autres espèces de blattes n'ont pas encore été étudiés. On dit que les chauffeurs de taxi de Singapour et de Malaisie gardent des grappes de P. amaryllifolius) dans leurs taxis pour éloigner les cafards.
En Malaisie, les feuilles sont utilisées traditionnellement comme bain médicinal pour les femmes après l'accouchement et également pour le lavage des cheveux.
Aux Philippines, le Pandanus amaryllifolius est également utilisé pour préparer de la lotion avec des cendres et du vinaigre pour traiter la rougeole, comme purgatif, dans le traitement de la lèpre, des maux de gorge et comme diurétique[7]. En outre, l'extrait de feuilles aurait des propriétés antioxydantes[8],[9]. Traditionnellement, un mélange de henné, de Limau purut (combava), de lait de coco, de lait et de feuille de P. amaryllifolius est utilisé comme shampooing parfumé.
P. amaryllifolius a l'avantage secondaire d'offrir un plaisir visuel et olfactif.
Pandanus amaryllifolius est une espèce particulière de pandanus, plante tropicale de la famille des Pandanacées, connue pour son utilisation dans beaucoup de cuisines de l'Asie du Sud-Est.
Pandan wangi (atau biasa disebut pandan saja) adalah jenis tumbuhan monokotil dari famili Pandanaceae yang memiliki daun beraroma wangi yang khas. Daunnya merupakan komponen penting dalam tradisi masakan Indonesia dan negara-negara Asia Tenggara lainnya.
Tumbuhan ini mudah dijumpai di pekarangan atau tumbuh liar di tepi-tepi selokan yang teduh. Akarnya besar dan memiliki akar tunggang yang menopang tumbuhan ini bila telah cukup besar. Daunnya memanjang seperti daun palem dan tersusun secara roset yang rapat, panjangnya dapat mencapai 60cm. Beberapa varietas memiliki tepi daun yang bergerigi.
Daun tumbuhan merupakan komponen cukup penting dalam tradisi boga Indonesia dan negara-negara Asia Tenggara lainnya sebagai pewangi makanan karena aroma yang dihasilkannya. Daun pandan biasa dipakai dalam pembuatan kue atau masakan lain seperti kolak dan bubur kacang hijau. Sewaktu menanak nasi, daun pandan juga kerap diletakkan di sela-sela nasi dengan maksud supaya nasi menjadi beraroma harum.
Aroma harum yang khas ini terasa kuat ketika daunnya masih cukup segar atau agak kering. Selain sebagai pengharum kue, daun pandan juga dipakai sebagai sumber warna hijau bagi makanan (selain daun suji), sebagai komponen hiasan penyajian makanan, dan juga sebagai bagian dalam rangkaian bunga di pesta perkawinan (dironce) untuk mengharumkan ruangan.
Daun pandan banyak sekali digunakan terutama dalam membuat kue-kue tradisional Indonesia atau asia
Pandan wangi (atau biasa disebut pandan saja) adalah jenis tumbuhan monokotil dari famili Pandanaceae yang memiliki daun beraroma wangi yang khas. Daunnya merupakan komponen penting dalam tradisi masakan Indonesia dan negara-negara Asia Tenggara lainnya.
Tumbuhan ini mudah dijumpai di pekarangan atau tumbuh liar di tepi-tepi selokan yang teduh. Akarnya besar dan memiliki akar tunggang yang menopang tumbuhan ini bila telah cukup besar. Daunnya memanjang seperti daun palem dan tersusun secara roset yang rapat, panjangnya dapat mencapai 60cm. Beberapa varietas memiliki tepi daun yang bergerigi.
Il pandano (Pandanus amaryllifolius Roxb. ex Lindl.) è una pianta della famiglia Pandanaceae.[1]
In India e nel sud-est asiatico le foglie di P. amaryllifolius servono a confezionare dei cestini dentro i quali vengono fatte cuocere carni, pesci e legumi; per aromatizzare il riso, il curry e dolci come la torta al pandano;[2][3] e come deodorante per la casa, essendo anche un repellente naturale per scarafaggi. [4]
Il pandano (Pandanus amaryllifolius Roxb. ex Lindl.) è una pianta della famiglia Pandanaceae.
Pokok Pandan (Pandanus amaryllifolius) merupakan sejenis pokok yang banyak kegunaannya bagi orang-orang India. Ia digunakan sebagai pewangi makanan seperti air sirap, dan dalam upacara tertentu seperti sebagai bunga rampai dalam istiadat perkahwinan Melayu.
Di Malaysia, pokok pandan dibezakan antara pandan biasa dan pandan wangi. Pokok Pandan Wangi adalah lebih kecil daunnya, tetapi berbau lebih wangi.
Pokok Pandan merupakan sejenis tumbuhan tropika dalam keluarga genus Pandanus dan digunakan dengan meluas dalam masakan di Asia Tenggara. Ia ialah pokok hijau menegak dengan daun panjang halus seperti bilah berjambak dan akar berkayu. Pokok ini adalah mandul dan jarang berbunga, dan ia membiak melalui keratan.
Pokok Pandan jarang terdapat secara meliar tetapi ditanam dengan meluas bagi perisa dalam masakan. Daunnya digunakan segar atau dikeringkan dan terdapat secara dagangan dalam bentuk beku di kedai runcit Asia di negara di mana pokok pandan tidak tumbuh. Ia memiliki bau botani berkacang yang meningkatkan perisa masakan Asia, terutama hidangan nasi dan kuih. Daun pandan kadangkala direndam dalam santan, yang kemudiannya ditambah dalam masakan. Ia boleh diikat dan dimasak bersama makanan. Ia juga boleh dianyam bentuk bakul yang digunakan sebagai bekas bagi memasak nasi. Ayam berbalut pandan, atau gai ob bai toey, ialah masakan Thailand dengan ayam dibalut dengan daun pandan dan digoreng. Daun ini juga digunakan sebagai perasa bagi pencuci mulut seperti kek pandan dan air sirap.
Ia dikenali sebagai pandan wangi di Indonesia dan lá dứa di Vietnam. Daun pandan memiliki ciri-ciri penyingkir lipas.[1]
Ciri-ciri bau pandan dihasilkan oleh sebatian bau 2-asetil-1-pirolina yang turut memberi bau roti putih, beras jasmine dan beras basmati, dan bunga roti (Vallaris glabra).[2]
Rumpun pandan
|title= di kedudukan 60 (bantuan)Selenggaraan CS1: Pelbagai nama: senarai pengarang (link)
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z Pokok Pandan (Pandanus amaryllifolius) merupakan sejenis pokok yang banyak kegunaannya bagi orang-orang India. Ia digunakan sebagai pewangi makanan seperti air sirap, dan dalam upacara tertentu seperti sebagai bunga rampai dalam istiadat perkahwinan Melayu.
Di Malaysia, pokok pandan dibezakan antara pandan biasa dan pandan wangi. Pokok Pandan Wangi adalah lebih kecil daunnya, tetapi berbau lebih wangi.
Pokok Pandan merupakan sejenis tumbuhan tropika dalam keluarga genus Pandanus dan digunakan dengan meluas dalam masakan di Asia Tenggara. Ia ialah pokok hijau menegak dengan daun panjang halus seperti bilah berjambak dan akar berkayu. Pokok ini adalah mandul dan jarang berbunga, dan ia membiak melalui keratan.
Pokok Pandan jarang terdapat secara meliar tetapi ditanam dengan meluas bagi perisa dalam masakan. Daunnya digunakan segar atau dikeringkan dan terdapat secara dagangan dalam bentuk beku di kedai runcit Asia di negara di mana pokok pandan tidak tumbuh. Ia memiliki bau botani berkacang yang meningkatkan perisa masakan Asia, terutama hidangan nasi dan kuih. Daun pandan kadangkala direndam dalam santan, yang kemudiannya ditambah dalam masakan. Ia boleh diikat dan dimasak bersama makanan. Ia juga boleh dianyam bentuk bakul yang digunakan sebagai bekas bagi memasak nasi. Ayam berbalut pandan, atau gai ob bai toey, ialah masakan Thailand dengan ayam dibalut dengan daun pandan dan digoreng. Daun ini juga digunakan sebagai perasa bagi pencuci mulut seperti kek pandan dan air sirap.
Ia dikenali sebagai pandan wangi di Indonesia dan lá dứa di Vietnam. Daun pandan memiliki ciri-ciri penyingkir lipas.
Ciri-ciri bau pandan dihasilkan oleh sebatian bau 2-asetil-1-pirolina yang turut memberi bau roti putih, beras jasmine dan beras basmati, dan bunga roti (Vallaris glabra).
Rumpun pandan
Pandanus amaryllifolius of kortweg pandan is een tropische plant, een schroefpalm. De plant is in het wild zeldzaam, maar wordt veel gecultiveerd als smaakmaker voor Zuidoost-Aziatische gerechten. Omdat ze zelden bloeit wordt ze doorgaans door stekken vermenigvuldigd.
De bladeren worden, vers of gedroogd, vooral veel gebruikt bij de bereiding van Thaise en Indonesische rijst- en curryschotels en geven een wat nootachtige smaak. Om de smaak over te brengen worden de bladeren soms meegekookt (gebundeld, zodat ze gemakkelijk weer verwijderd kunnen worden) of bijvoorbeeld eerst geweekt in kokosmelk, die dan later aan het gerecht wordt toegevoegd. Ook kunnen de bladeren tot een mandje verwerkt worden waarin de rijst vervolgens gekookt of gestoomd wordt. In een Thais kipgerecht wordt de kip in de bladeren gewikkeld en dan gegaard.
Een ander bekend gerecht met pandansmaak is pandancake - een zeer luchtige sponscake die origineel zijn lichtgroene kleur ontleent aan het chlorofyl uit het sap van de gebruikte verse pandanbladeren, maar tegenwoordig met kleurstof meestal extra groen wordt gemaakt - mede omdat in plaats van verse bladeren vaak kleurloos pandanextract gebruikt wordt.
Er worden allerlei positieve eigenschappen aan de plant toegeschreven, zoals een helende werking tegen allerlei tropische ongerieven, anti-virale werking, anti-allergeen, ontstekingsremmend enzovoorts, waardoor de plant ook toepassing vindt als grondstof voor medicinale middelen en soms ook een religieuze betekenis heeft.
In Oceanië wordt de plant veel breder gebruikt dan alleen in de keuken en worden ook andere delen dan de bladeren gebruikt als bouwmateriaal voor woningen, grondstof voor kleren en textiel of decoraties en worden er werktuigen voor de visserij van gemaakt.
Pandanus amaryllifolius of kortweg pandan is een tropische plant, een schroefpalm. De plant is in het wild zeldzaam, maar wordt veel gecultiveerd als smaakmaker voor Zuidoost-Aziatische gerechten. Omdat ze zelden bloeit wordt ze doorgaans door stekken vermenigvuldigd.
Multimedia w Wikimedia Commons Pandan amarylkolistny, pochutnik amarylkolistny (Pandanus amaryllifolius) – gatunek roślin z rodziny pandanowatych (Pandanaceae). Występuje w Azji Południowo-Wschodniej, gdzie nazywany jest rampe (syngaleski), lá dứa wietnamski i pandan wangi (indonezyjski).
Pandan amarylkolistny, pochutnik amarylkolistny (Pandanus amaryllifolius) – gatunek roślin z rodziny pandanowatych (Pandanaceae). Występuje w Azji Południowo-Wschodniej, gdzie nazywany jest rampe (syngaleski), lá dứa wietnamski i pandan wangi (indonezyjski).
Вікісховище: Pandanus amaryllifolius 
EOL: 1081475 IPNI: 670690-1 
NCBI: 260201 The Plant List: kew-285639 Пандан запашний (Pandanus amaryllifolius) — рослина роду Пандан (Pandanus).
Вічнозелена трава з лінійним листям. Існує дві форми пандану запашного. Якщо рослину не підрізати — формується стовбур з пучком довгих листків до 2 метрів довжини. У рослини, яку періодично обрізають, листя менше, а стебло знаходиться під землею. Чоловічі квітки дуже рідкісні. Згадок про жіночі квіти у науці немає.[2]
Рослина не зустрічається у природних умовах. Вирощують на Шрі-Ланці, Південній Індії, Південно-східній Азії, Індонезії, Новій Гвінеї.
Пандан використовують у тайській кухні як ароматизатор для солодощів (традиційний «кханом чан» (тай. ขนมชั้น) та напоїв. Сік з пандану — природний зелений барвник для їжі.[3]
Пандан запашний (Pandanus amaryllifolius) — рослина роду Пандан (Pandanus).
Dứa thơm hay còn gọi là lá dứa, lá nếp[phân biệt với dứa (cây cho quả giả ăn được, có nhiều mắt)] (danh pháp khoa học: Pandanus amaryllifolius) là loài thực vật thân thảo miền nhiệt đới dùng làm gia vị trong ẩm thực Đông nam Á như Việt Nam, Thái Lan, Mã Lai Á, Nam Dương và Philippines, nhất là trong những món quà ngọt tráng miệng.
Lá cây dứa thơm hình dài, hẹp và thẳng như lưỡi gươm tụm lại ở gốc như nan quạt. Lá dứa được dùng ở dạng tươi hoặc đông lạnh. Mùi thơm đặc trưng của nó là do hợp chất thơm 2-Acetyl-1-pyrroline, có thể được ướp thơm cho các loại lúa gạo và lúa mìa trong ẩm thực.[2]
.JPG){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Dứa dại này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Dứa thơm hay còn gọi là lá dứa, lá nếp[phân biệt với dứa (cây cho quả giả ăn được, có nhiều mắt)] (danh pháp khoa học: Pandanus amaryllifolius) là loài thực vật thân thảo miền nhiệt đới dùng làm gia vị trong ẩm thực Đông nam Á như Việt Nam, Thái Lan, Mã Lai Á, Nam Dương và Philippines, nhất là trong những món quà ngọt tráng miệng.
Lá cây dứa thơm hình dài, hẹp và thẳng như lưỡi gươm tụm lại ở gốc như nan quạt. Lá dứa được dùng ở dạng tươi hoặc đông lạnh. Mùi thơm đặc trưng của nó là do hợp chất thơm 2-Acetyl-1-pyrroline, có thể được ướp thơm cho các loại lúa gạo và lúa mìa trong ẩm thực.
七葉蘭（学名：Pandanus amaryllifolius），為露兜树科露兜樹屬的熱帶植物，又名香露兜、斑蘭葉（pandan）、芳蘭葉、香蘭葉、香林投、碧血樹，為東南亞料理與糕點常用材料。野生七葉蘭較為稀少，其多半為栽培作物。
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 七葉蘭（学名：Pandanus amaryllifolius），為露兜树科露兜樹屬的熱帶植物，又名香露兜、斑蘭葉（pandan）、芳蘭葉、香蘭葉、香林投、碧血樹，為東南亞料理與糕點常用材料。野生七葉蘭較為稀少，其多半為栽培作物。
판단(학명: Pandanus amaryllifolius)은 판다누스과의 열대 식물이다. 판단 잎(영어: pandan leaf)으로도 불리며, 동남아시아 요리에서 널리 쓰인다.[1] 인도네시아의 말루쿠 제도가 원산지로, 말레이시아, 베트남, 스리랑카, 인도네시아, 타이, 필리핀 등지에 분포한다.[2]
