Multimedia w Wikimedia Commons Żmija karłowata (Bitis peringueyi) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych[2].
Jest jednym z najmniejszych gatunków żmij[2] i najmniejszą ze żmij afrykańskich. Jej przeciętna długość to 20-25 cm, maksymalna 30 cm. Ubarwienie grzbietu jest szare, z odcieniem czerwonym lub rdzawym. Na grzbiecie przebiegają trzy rzędy małych, ciemnych plamek. Końcówka ogona ma kolor czarny. Żmija karłowata porusza się w charakterystyczny sposób, przesuwając się tak, że do gorącego podłoża przylegają w jednym momencie tylko dwa krótkie odcinki ciała, a wąż przemieszcza się w bok[2].
Występuje w południowo-zachodniej Afryce na piaszczystych terenach półpustynnych Angoli i Namibii[2], w strefie stałych łagodnych wiatrów.
Gatunek ten jest jajożyworodny. W jednym miocie przychodzi na świat od 3 do 10 młodych o długości 10-13 cm.
Żywi się gadami – głównie małymi jaszczurkami[2]. Poluje, zakopując się w piasku, pozostawiając na powierzchni jedynie wierzch głowy z oczami i koniec ogona. Wabi swoje ofiary, kręcąc końcem ogona i naśladując poruszającego się owada. Wodę czerpie z wilgoci nadciągającej wraz z bryzą znad Atlantyku i skraplającej się na powierzchni ciała żmii.
Jad tej żmii jest mało poznany. Prawdopodobnie nie jest bardzo groźny dla człowieka[2]. W nieznacznym stopniu niszczy tkanki i powoduje bolesne stany zapalne.
Epitet gatunkowy tej żmii pochodzi od nazwiska entomologa Louisa Alberta Péringueya.
Alethinophidia Żmija karłowata (Bitis peringueyi) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych.
