Die Blutsaugeragame (Calotes versicolor), auch als Verschiedenfarbige Schönechse bezeichnet,[1] ist eine Art der Schönechsen (Calotes) aus der Familie der Agamen.
Calotes versicolor erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge bis 9,9 cm,[1] die Gesamtlänge beträgt 36 bis 50 cm. Der Körper ist seitlich abgeflacht. Der Schwanz ist nahezu rund, spitz auslaufend und nimmt 2/3 der Gesamtlänge des Tieres ein. Der Kopf ist länger als breit und deutlich vom Rumpf abgesetzt. Die hinteren Gliedmaße sind auffallend länger als die vorderen sowie deutlich bekrallt.[2]
Die Färbung ist äußerst variabel, worauf sich auch das Artepitheton bezieht („versicolor“ von lat. „versō“: „Wechsel“; „color“ – „Färbung“).[1] Bei einer Grundfärbung zwischen lehmgelb und gelblich-grau zieht sich je Seite ein teilweise dunkel gesäumter Lateralstreifen vom Auge bis auf die Schwanzseiten. Querstreifen zwischen Rückenmitte und Flanken, eine helle Querbänderung des vorderen Schwanzes sowie helle Flecken an den Flanken können sichtbar sein. Ein dunkler Hinteraugenfleck ist vorhanden. Die Gliedmaße dunkel quergebändert und hell gefleckt. Die Bauchseite ist cremefarben bis bräunlich. Jungtiere zeigen eine graubraune Grundfärbung und durchgehende, helle, cremefarbene Lateralstreifen.[2]
Männchen weisen einen deutlich ausgeprägten Rückenkamm auf, der vom Hinterkopf bis zur Schwanzwurzel reicht. Ältere Exemplare besitzen einen massigeren Kopf und eine dickere Schwanzwurzel. Die Tiere zeigen ein bemerkenswertes Farbwechselvermögen. Insgesamt sind Männchen weniger kontrastreich gezeichnet als Weibchen.[2]
Charakteristisch ist die Prachtfärbung des Männchens. Zunächst sind eine helle, gelbliche Färbung des Kopfes sowie grünlich-gelbe Hals- und Rückenpartie zu beobachten. Hals und Rücken färben sich schließlich um und wechseln zu einem dunklen Schwarzbraun, während Kehle und Kopf durch intensive Rotfärbung hervorstechen. Von der Kehle bis an die Wangen zeichnet sich ein schwarzes Band ab. Die Gliedmaße werden sehr dunkel, der Schwanz hellt dagegen auf. Weibchen weisen einen kurzem Nackenkamm auf.[2]
Die Körpermitte ist von 38 bis 44 Reihen Dorsalschuppen umgeben. Unterhalb des vierten Fingers zeigen sich 15 bis 22 subdigitale Lamellen. Der vierte Zeh weist 21 bis 25 subdigitale Lamellen auf. Am Kopf sind 10 bis 12 Supralabiale (Oberlippenschuppen) und 9 bis 11 Sublabiale (Unterlippenschuppen) zu sehen.[1] Die Bauchseite weist rhomboide Schuppen auf, welche stark gekielt sind; lateral und dorsal zeigen die Schuppen eine schwächer ausgeprägte Kielung.[2]
Calotes versicolor besiedelt Areale in Iran (Südost), Afghanistan, Pakistan, Nepal, Bhutan, Indien, Sri Lanka, Bangladesch, Myanmar, Thailand, Malaysia, Vietnam, Kambodscha, Laos, China (Süden), Indonesien (Sumatra) und Singapur. Die Art wurde ferner eingeführt auf Sulawesi, den Malediven und Seychellen, Mauritius sowie in den USA (Florida), Kenia (Südwest) und Oman.[1] Die besiedelten Habitate werden von offenem, gehölzbestandenem Grasland, Gärten und öffentlichen Parks, Rodungen und ähnlichem dargestellt. Gekennzeichnet sind die Biotope durch Mauern, Pfeiler, Felshänge und ähnlichem. Calotes versicolor ist ein Kulturfolger der auch in menschlichen Siedlungen anzutreffen ist.[2]
Calotes versicolor führt eine scheue Lebensweise. Zum Beutespektrum zählen Insekten, Spinnentiere, kleinere Reptilien, Amphibien, Jungvögel, Eier sowie Kleinsäuger.[2]
Nach einer saisonal kühleren Phase während der Wintermonate setzt die Paarungszeit ein. Männchen zeigen hierbei ein ausgeprägtes Territorialverhalten. In Erregung zeigen Männchen intensiv rot gefärbte Kehlhaut und Kopf. Im Rahmen des Imponierverhaltens wird der Körper aufgerichtet und abgeflacht. Die aufgestellte Kehlhaut wird unter heftigem Kopfnicken präsentiert. Bei unterlegenen Männchen erfolgt ein Farbumschlag nach bräunlich-grau. Während Revierkämpfen kommt es zu Auseinandersetzungen, bei denen sich die Tiere auf Hinterbeinen und Schwanz stützend mit den Armen umklammern und zu beißen versuchen. Hierbei kann es zu ernsten Verletzungen kommen; gegebenenfalls werden Kämpfe vorzeitig durch den Rückzug eines Kontrahenten beendet. Beim Werben um Weibchen wird der Körper ebenfalls unter auffälliger Zurschaustellung der Kopf- und Kehlfärbung auf alle vier Gliedmaße aufgerichtet präsentiert. Die wenige Sekunden dauernde Kopulation erfolgt mehrmals in Abständen von etwa 20 Minuten und wird auf dem Boden oder auf Baumstämmen durchgeführt. Während der Kopulation wird das Weibchen vom Männchen umklammert.[2]
Die Fortpflanzung erfolgt durch Oviparie, also eierlegend. Ein Gelege wird in der Erde in einer Tiefe von 8 bis 15 cm vergraben und umfasst bis zu 25 ledrige Eier, welche 7 bis 16 mm messen. In Gefangenschaft erfolgt der Schlupf bei einer Inkubationstemperatur von 22 bis 30 °C nach 37 bis 79 Tagen (79 Tage bei 22 bis 23 °C). Die Geschlechtsreife der halbwüchsigen Tiere wird nach etwa 9 bis 12 Monaten erreicht.[2]
Das Taxon wurde 1802 von dem französischen Zoologen François-Marie Daudin aufgestellt, die Erstbeschreibung erfolgte als Agama versicolor. Leopold Fitzinger führte die Art 1826 unter der Bezeichnung Calotes versicolor.[1]
Es werden derzeit zwei Unterarten von Calotes versicolor anerkannt:[1]
Eine junge, männliche Blutsaugeragame (Calotes versicolor)
Eine weibliche Blutsaugeragame (Calotes versicolor)
Calotes versicolor, Thailand
Calotes versicolor, Indien
Die Blutsaugeragame (Calotes versicolor), auch als Verschiedenfarbige Schönechse bezeichnet, ist eine Art der Schönechsen (Calotes) aus der Familie der Agamen.
Кан соргуч (лат. Calotes versicolor) - агама кескелдириктеринин бир түрү.
ஓணான் (ஆங்கிலம்: Oriental Garden Lizard) பல்லி வகையைச் சார்ந்தது. கரட்டாண்டி(திருநெல்வேலிப் பேச்சு) எனப்படும் இது ஊர்வன வகையைச் சேர்ந்தது ஆகும். இது ஓந்தி அல்லது பச்சோந்தி போல் நிறம் மாறுவது அன்று. அதனைப்போன்று நீளமான நாக்கும் இல்லை. இது கண்களை 360° கோணத்தில் சுற்றாது. பெரும்பாலும் மரங்களிலும் செடிகளிலும் காணப்படும் இது சிறு பூச்சிகளை உண்ணும். வேகமாக ஓடும். பற்களை உடையது.
ஓணான் (ஆங்கிலம்: Oriental Garden Lizard) பல்லி வகையைச் சார்ந்தது. கரட்டாண்டி(திருநெல்வேலிப் பேச்சு) எனப்படும் இது ஊர்வன வகையைச் சேர்ந்தது ஆகும். இது ஓந்தி அல்லது பச்சோந்தி போல் நிறம் மாறுவது அன்று. அதனைப்போன்று நீளமான நாக்கும் இல்லை. இது கண்களை 360° கோணத்தில் சுற்றாது. பெரும்பாலும் மரங்களிலும் செடிகளிலும் காணப்படும் இது சிறு பூச்சிகளை உண்ணும். வேகமாக ஓடும். பற்களை உடையது.
ಓತಿ (ಕ್ಯಾಲೋಟಿಸ್): ಸರೀಸೃಪ ವರ್ಗದ ಸ್ಕ್ವಮೇಟ ಗಣದ ಲ್ಯಾಸರ್ತಿಲಿಯ ಉಪಗಣಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಪ್ರಾಣಿ. ತೋಟದ ಹಲ್ಲಿ (ಗಾರ್ಡನ್ ಲಿಝರ್ಡ್) ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯ ಹಿತ್ತಲು, ತೋಟ ಗದ್ದೆಗಳ ಬೇಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಲಂಟಾನದ ಮೆಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಓತಿ ಕೆಲೊಟಿಸ್ ವರ್ಸಿಕಲ್ಸಾರ್ ಎಂಬ ಪ್ರಭೇದಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತದೆ.
ಇದು ಕೀಟಾಹಾರಿ, ಇದರ ದೇಹವನ್ನು ಶಿರ, ಎದೆ ಮತ್ತು ಬಾಲ ಎಂದು ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು. ತಲೆ ಮತ್ತು ಎದೆಯ ನಡುವೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ ಕುತ್ತಿಗೆಯಿದೆ. ದೇಹದಮೇಲೆ ಹುರುಪೆಗಳ ಹೊದಿಕೆಯುಂಟು. ಹುರಪೆಗಳು ಒಂದರ ತುದಿ ಇನ್ನೊಂದರ ಬುಡವನ್ನು ಮುಚ್ಚುವಂತೆ (ಮನೆಯ ಹಂಚುಗಳಂತೆ) ಜೋಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಕುತ್ತಿಗೆ ಮತ್ತು ಮುಂಡದ ನಡು ಬೆನ್ನಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಹುರುಪೆಗಳ ಉದ್ದವಾದ ಮುಳ್ಳು ಶಿಖೆಗಳ ಸಾಲಿನಂತೆ ಬೆಳೆದಿವೆ. ಋತುಮಾಸದಲ್ಲಿ ಕತ್ತಿನ ತಳಭಾಗ ಗಂಡುಗಳಲ್ಲಿ ರಾಗರಂಜಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಬಣ್ಣದಿಂದಾಗಿ ಅವು ರಕ್ತಪಿಪಾಸುಗಳು ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಭಾವನೆ ಬೆಳೆದುಬಂದಿದೆ.
ತಲೆಯ ಅಗ್ರಭಾಗದಲ್ಲಿ ಬಾಯಿ ಅಡ್ಡ ಸೀಳಿಕೆಯಂತಿದೆ. ಬಾಯಿಯ ಮೇಲ್ಗಡೆ ಒಂದು ಜೊತೆ ಹೊರನಾಸಿಕ ರಂಧ್ರಗಳೂ ತಲೆಯ ಪಕ್ಕಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಜೊತೆ ಕಣ್ಣುಗಳೂ ಇವೆ. ಒಂದೊಂದು ಕಣ್ಣಿಗೂ ದಪ್ಪವಾದ ಮೇಲು ರೆಪ್ಪೆ, ತೆಳುವಾದ ಕೆಳರೆಪ್ಪೆ ಮತ್ತು ಪಾರದರ್ಶಕವಾದ ಮೂರನೇ ಪಟಲಗಳಿವೆ. ಕಣ್ಣುಗಳ ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಿವಿಯ ತಮಟೆಯುಂಟು. ಇದು ಕಪ್ಪೆಯಂತೆ ದೇಹದ ಚರ್ಮದ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಗ್ಗಾದ ಕುಳಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಕುಳಿಗೆ ಕರ್ಣರಂಧ್ರ ಎಂದು ಹೆಸರು.
ಮುಂಡದ ತಳಭಾಗಕ್ಕೆ ಅಂಟಿದಂತೆ ಎರಡು ಜೊತೆ ಕಾಲುಗಳಿವೆ. ಮುಂಗಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ತೋಳು, ಮುಂಗೈ, ಹಸ್ತ ಮತ್ತು ನಖಗಳುಳ್ಳ ಐದೈದು ಕೈಬೆರಳುಗಳಿವೆ. ಹಿಂಗಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡೆ, ಮುಂಗಾಲು, ಪಾದ ಮತ್ತು ಉಗುರಿರುವ ಐದು ಬೆರಳುಗಳಿವೆ. ಬುಡದ ಬಳಿ ಬಾಲ ದಪ್ಪನಾಗಿದ್ದು ಕ್ರಮೇಣ ಚೂಪಾಗುತ್ತ ಹೋಗುವುದು. ರುಂಡ ಮುಂಡಗಳ ಒಟ್ಟು ಉದ್ದದಷ್ಟೇ ಸುಮಾರಾಗಿ ಬಾಲದ ಉದ್ದವೂ ಇದೆ. ಬಾಲದ ಬುಡದ ಬಳಿ ಕ್ಲೋಯಕ ರಂಧ್ರವುಂಟು. ಇದು ಅಡ್ಡನಾಗಿ ಹರಡಿದ ಸೀಳಿಕೆಯಂತೆ ಕಾಣಬರುತ್ತದೆ. ಇದರ ಮೂಲಕ ಮಲಾಶಯ ಮತ್ತು ಮೂತ್ರ ಜನನೇಂದ್ರೀಯಗಳು ಹೊರಕ್ಕೆ ತೆರೆಯುತ್ತವೆ.
ಓತಿಗಳು ಭಿನ್ನಲಿಂಗಿಗಳು, ಗಂಡುಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಲೋಯಕದಿಂದ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹರಡಿದಂತೆ, ಬಾಲದ ಅಧೋ ಭಾಗದಲ್ಲೆ, ಚರ್ಮದ ಒಳಗೆ ಒಂದು ಜೊತೆ ಆಲಿಂಗನಾಂಗಗಳಿವೆ, ಓತಿ ಅಂಡಜ, ಹೆಚ್ಚು ಭಂಡಾರವಿರುವ, ಬಿಳಿಯ ಸುಣ್ಣ ಚಿಪ್ಪಿನಿಂದಾವೃತವಾದ ಹತ್ತಾರು ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತದೆ.
A juvenile male garden lizard seen in Andhra Pradesh, India.
A female Oriental garden lizard, Calotes versicolor.
A garden lizard, South ಭಾರತ.
A garden Lizard, South ಭಾರತ.
ಓತಿ (ಕ್ಯಾಲೋಟಿಸ್): ಸರೀಸೃಪ ವರ್ಗದ ಸ್ಕ್ವಮೇಟ ಗಣದ ಲ್ಯಾಸರ್ತಿಲಿಯ ಉಪಗಣಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಪ್ರಾಣಿ. ತೋಟದ ಹಲ್ಲಿ (ಗಾರ್ಡನ್ ಲಿಝರ್ಡ್) ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯ ಹಿತ್ತಲು, ತೋಟ ಗದ್ದೆಗಳ ಬೇಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಲಂಟಾನದ ಮೆಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಓತಿ ಕೆಲೊಟಿಸ್ ವರ್ಸಿಕಲ್ಸಾರ್ ಎಂಬ ಪ್ರಭೇದಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತದೆ.
Cigemq(Calotes versicolor), lij heuh duzcoengmax、cungqgyaq、banjcoeng, youq Yindu、Andazman gizdauj、Cunghnanz buendauj、Ahfuhan、Swlijlanzkaj caeuq Cunghgoz Yinznanz、Guangjgoengj、Guangjsih dengj dieg.[1]
Two small groups of spines, perfectly separated from each other, above each tympanum. Dorsal crest moderately elevated on the neck and anterior part of the trunk, extending on to the root of the tail in large individuals, and gradually disappearing on the middle of the trunk in younger ones. No fold in front of the shoulder, but the scales behind the lower jaw are much smaller than the others; gular sac not developed. From thirty-nine to forty-three series of scales round the middle of the trunk. The hind foot (measured from the heel to the extremity of the fourth toe) is not much longer than the head in the adult, whilst it is considerably longer in the young. The coloration is very variable, sometimes uniform brownish or greyish-olive or yellowish. Generally broad brown bands across the back, interrupted by a yellowish lateral band. Black streaks radiate from the eye, and some of them are continued over the throat, running obliquely backwards, belly frequently with greyish longitudinal stripes, one along the median line being the most distinct; young and half-grown specimens have a dark, black-edged band across the inter-orbital region.
The ground-colour is generally a light brownish olive, but the lizard can change it to bright red, to black, and to a mixture of both. This change is sometimes confined to the head, at other times diffused over the whole body and tail. A common state in which it may be seen (as stated by Mr. Jerdon) is, seated on a hedge or bush, with the tail and limbs black, head and neck yellow picked out with red, and the rest of the body red. Jerdon and Blyth agree that these bright, changeable colours are peculiar to the male during the breeding-season, which falls in the months of May and June.
Mouhot has collected in Siam one of those fine variations of colours, which, however, appear to be infinite. It has the usual cross streaks between the eyes and the radiating lines continent of India to China; it is very common in Ceylon, not extending into the temperate zone of the Himalayas. Ceylonese specimens are generally somewhat larger; one of them measured 16 inches, the tail taking 11 inches. It is found in hedges and trees; it is known in Ceylon under the name of "Bloodsucker", a designation the origin of which cannot be satisfactorily traced; in the opinion of Kelaart, the name was given to it from the occasional reddish hue of the throat and neck. The female lays from five to sixteen soft oval eggs, about 5/8 of an inch long, in hollows of trees, or in holes in the soil which they have burrowed, afterward covering them up. The young appear in about eight or nine weeks. In a hot sunny day a solitary Bloodsucker may be seen on a twig or on a wall, basking in the sun, with mouth wide open. After a shower of rain numbers of them arc seen to come down on the ground and pick up the larva and small insects which fall from the trees during the showers.[2]
During the breeding season, the male's head and shoulders turns bright orange to crimson and his throat black. Males also turn red-headed after a successful battle with rivals. Thus their other gruesome name of "Bloodsucker Lizard" although they don't actually suck anybody's blood. Both males and females have a crest from the head to nearly the tail, hence their other common name "Crested Tree Lizard".
Changeable Lizards are related to iguanas (which are found only in the New World). Unlike other lizards, they do not drop their tails (autotomy), and their tails can be very long, stiff and pointy. Like other reptiles, they shed their skins. Like chameleons, Changeable Lizards can move each of their eyes in different directions.
Cigemq(Calotes versicolor), lij heuh duzcoengmax、cungqgyaq、banjcoeng, youq Yindu、Andazman gizdauj、Cunghnanz buendauj、Ahfuhan、Swlijlanzkaj caeuq Cunghgoz Yinznanz、Guangjgoengj、Guangjsih dengj dieg.
ಓಂತಿ (ಕ್ಯಾಲೋಟಿಸ್): ಸರೀಸೃಪ ವರ್ಗೊದೊ ಸ್ಕ್ವಮೇಟ ಗಣತ್ತೊ ಲ್ಯಾಸರ್ತಿಲಿಯ ಉಪಗಣೊಗು ಸೇರ್ದಿನ ಒಂಜಿ ಜೀವಿ. ಇಂದೆನ್ ಕನ್ನಡೊಡು ತೋಟದ ಹಲ್ಲಿ (ಗಾರ್ಡನ್ ಲಿಝರ್ಡ್) ಪಂದ್ ಪನ್ಪೆರ್. ಉಂದು ಕಂಡೊಡು, ಬೇಲಿಡ್ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ತೋಜುಂಡು. ಕರ್ನಾಟಕೊದ ರಾಜ್ಯೊಡು ಇಪ್ಪುನ ಓಂತಿ ಕೆಲೊಟಿಸ್ ವರ್ಸಿಕಲ್ಸಾರ್ ಪನ್ಪಿನ ಪ್ರಭೇದೊಗು ಸೇರುಂಡು.
ಓಂತಿ ಕೀಟಾಹಾರಿ, ಇದೆಂತ ದೇಹೊನು ತರೆ, ತಿಗಲೆ ಬೊಕ್ಕೊ ಬೀಲ ಪಂದ್ ವಿಂಗಡಿಸಾವೊಲಿ. ತರೆ ಬೊಕ್ಕ ತಿಗಲೆದ ನಡುಟ್ಟ್ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಯಿನ ಕೆಕ್ಕಿಲ್ ಉಂಡು. ದೇಹೊದ ಮಿತ್ತ್ ಹುರುಪೆ ತೋಜುದು ಬರ್ಪುಂಡು.
ಮುಂಡೊದ ಅಡಿಭಾಗೊಗು ಅಂಟ್ದ್ ರಡ್ ಕಾರ್ ಉಂಡು. ಐನ್ ಕೈ ಬಿರೆಲ್ ಉಂಡು. ಬೀಲ ದಪ್ಪೊ ಇಪ್ಪುಂಡು. ಬೀಲದ ಕೊಡಿ ಸಪೋರ ಚೂಪು ಇಪ್ಪುಂಡು.
ಓಂತಿಲು ಭಿನ್ನಲಿಂಗಿಲು. ಬೊಲ್ದು ಬಣ್ಣೊದ ಪತ್ಪದ್ರಾಡ್ ಕೆತ್ತಿಲೆನ್ ದೀಪುಂಡು.
The oriental garden lizard (Calotes versicolor), also called the eastern garden lizard, Indian garden lizard, common garden lizard, bloodsucker or changeable lizard, is an agamid lizard found widely distributed in indo-Malaya. It has also been introduced in many other parts of the world.
It is an insectivore and the male gets a bright red throat in the breeding season. It measures over 10 cm (3.9 in) in length snout-to-vent. Total length including the tail is up to 37 cm (14.5 in).[2] Two small groups of spines, perfectly separated from each other, above each tympanum. Dorsal crest moderately elevated on the neck and anterior part of the trunk, extending on to the root of the tail in large individuals, and gradually disappearing on the middle of the trunk in younger ones. No fold in front of the shoulder, but the scales behind the lower jaw are much smaller than the others; gular sac not developed. From thirty-nine to forty-three series of scales round the middle of the trunk. The hind foot (measured from the heel to the extremity of the fourth toe) is not much longer than the head in the adult, whilst it is considerably longer in the young. The coloration is very variable, sometimes uniform brownish or greyish-olive or yellowish. Generally broad brown bands across the back, interrupted by a yellowish lateral band. Black streaks radiate from the eye, and some of them are continued over the throat, running obliquely backwards, belly frequently with greyish longitudinal stripes, one along the median line being the most distinct; young and half-grown specimens have a dark, black-edged band across the inter-orbital region.
The ground-colour is generally a light brownish olive, but the lizard can change it to bright red, to black, and to a mixture of both. This change is sometimes confined to the head, at other times diffused over the whole body and tail. A common state in which it may be seen (as stated by Mr. Jerdon) is, seated on a hedge or bush, with the tail and limbs black, head and neck yellow picked out with red, and the rest of the body red. Jerdon and Blyth agree that these bright, changeable colours are peculiar to the male during the breeding-season, which falls in the months of May to early October.
C. A. L. Guenther mentioned that Mouhot had collected in Siam one of those fine variations of colours, which, however, appear to be infinite. It has the usual cross streaks between the eyes and the radiating lines continent of India to China; it is very common in Ceylon, not extending into the temperate zone of the Himalayas. Ceylonese specimens are generally somewhat larger; one of them measured 16 inches, the tail taking 11 inches. It is found in hedges and trees; it is known in Ceylon under the name of "Bloodsucker", a designation the origin of which cannot be satisfactorily traced; in the opinion of Kelaart, the name was given to it from the occasional reddish hue of the throat and neck. "Roktochosha (রক্তচোষা)" is also a local name in the Bengali language, which also translates to "bloodsucker". The female lays from five to sixteen soft oval eggs, about 5/8 of an inch long, in hollows of trees, or in holes in the soil which they have burrowed, afterward covering them up. The young appear in about eight or nine weeks. In a hot sunny day a solitary Bloodsucker may be seen on a twig or on a wall, basking in the sun, with mouth wide open. After a shower of rain numbers of them are seen to come down on the ground and pick up the larva and small insects which fall from the trees during the showers.[3] Changeable lizards escape danger by darting to the nearest tree. If the predator comes even closer, they will scale to the side of the tree facing away from the predator and very swiftly dart up the tree. The predator looks behind the tree only to see that the lizard is up in the branches.
During the breeding season, the male's head and shoulders turns bright orange to crimson and his throat black. Males also turn red-headed after a successful battle with rivals. Both males and females have a crest from the head to nearly the tail, hence their other common name, "crested tree lizard".
Unlike some other lizards, they do not drop their tails (autotomy), and their tails can be very long, stiff and pointy. Like other reptiles, they shed their skins. Like chameleons, changeable lizards can move each of their eyes in different directions.
The native range of the species includes SE Iran, Afghanistan, Bangladesh, Bhutan, Cambodia,Agartala,tripura India (including the Andaman Islands), Indonesia (Sumatra), Malaysia (Western), Maldives, Mauritius (Reunion, Rodrigues), Myanmar, Nepal, Pakistan, Philippines, Sri Lanka (Ceylon), Thailand, Vietnam (including Pulo Condore Island). It has been introduced to Brunei, Celebes, Oman, Seychelles, Singapore and United States. The lizards were introduced to Singapore from Malaysia and Thailand in the 1980s. In Singapore, they are a threat to the native Green-Crested Lizard.[4] The Changeable Lizard is relatively common and found in a wide range of habitats. They appear to adapt well to humans and are thus not endangered. They are commonly found among the undergrowth in open habitats including highly urban areas. However, in China people regularly kill them due to which they are becoming rarer.
Changeable lizards eat mainly insects such as crickets, grasshoppers, and ants; as well as small vertebrates, including rodents and other lizards including common house geckos and day geckos. They have teeth which are designed for gripping prey and not tearing, and thus they usually shake prey to stun it then swallow it whole. Sometimes, young, inexperienced changeable lizards may choke on prey that is too large. Changeable lizards also occasionally consume vegetable matter.
Males become highly territorial during breeding season. They discourage intruding males by brightening their red heads and doing "push-ups". Each tries to attract a female by inflating his throat and drawing attention to his handsomely colored head. Oviparous; about 10—20 eggs are laid, buried in moist soil. The eggs are long, spindle-shaped and covered with a leathery skin. They hatch in about 6–7 weeks. They are able to breed at about 1 year old.
Juvenile male in Andhra Pradesh, India
_juvenile_male_tail_display.jpg)
Tail display by juvenile male in Rajasthan, India
Male head in Bangalore, India
_female_head_Bardia.jpg)
Female head in Bardia, Nepal
_young_male_Phi_Phi.jpg)
Waitinng for prey in Ko Phi Phi, Thailand
Eating a robber fly in Gal Oya, Sri Lanka
Vietnam
The oriental garden lizard (Calotes versicolor), also called the eastern garden lizard, Indian garden lizard, common garden lizard, bloodsucker or changeable lizard, is an agamid lizard found widely distributed in indo-Malaya. It has also been introduced in many other parts of the world.
Calotes versicolor es un lagarto agámido autóctono en gran parte de Asia. Ha sido introducido en muchos territorios que en principio eran ajenos a su área de distribución.
Tiene dos conjuntos de espinas pequeñas sobre cada orificio auditivo; esos conjuntos de espinas están bien separados uno del otro. En los ejemplares de Afganistán, esas espinas son más pequeñas aún, y hasta carecen de ellas algunas hembras.
_W_IMG_1259.jpg)
C. versicolor presenta una cresta dorsal, de alzada moderada en la nuca y en el principio del lomo, cuyo tamaño disminuye gradualmente a lo largo de éste hasta desparecer hacia la mitad, en los casos de los ejemplares jóvenes, y que llega hasta el comienzo de la cola en los casos de los más grandes.
El saco gular no está desarrollado, y las escamas situadas justo debajo de la mandíbula tienen un tamaño mucho más reducido que las otras.
Hacia la mitad del tronco, si se considera un anillo alrededor de él en un plano perpendicular al espinazo, ese anillo estaría formado por series de escamas en un número de 39 a 43.
El pie trasero, medido desde el talón hasta el extremo del cuarto dedo, no es mucho más largo que la cabeza en el adulto, y es bastante más en el juvenil.
Los ejemplares de Ceilán son de mayor tamaño que los de otras regiones.
[1]
Se encuentran con frecuencia entre la maleza, incluso en zonas muy urbanizadas.
Como algunos lagartos del género Anolis y como los camaleones, tiene la facultad de cambiar de color, si bien ésta no está tan desarrollada como en ellos.
Durante la estación reproductiva, en mayo y en junio, la cabeza y los hombros de los machos son de un color que oscila en la gama del naranja claro al escarlata, y la garganta es de color negro. Después de la victoria en la lucha con un rival, la cabeza del macho se enrojece.[1] También se enrojece para disuadir al rival, y ese mecanismo se resalta con movimientos de alzado de cabeza.
El macho intenta atraer a la hembra hinchando la garganta y llamando la atención a la coloración de la cabeza.
La hembra pone de 5 a 20 huevos cubiertos de una piel coriácea, fusiformes y de unos 16 mm cada uno en huecos de árboles o en hoyos excavados en suelo húmedo que después cubrirá. La eclosión se produce a las 6, 7, 8 o 9 semanas. Los neonatos alcanzarán la edad reproductiva al año.
En los días soleados, es frecuente ver a este animal subido en una rama o en un muro, tomando el sol con la boca abierta. Tras un chaparrón, estos lagartos se precipitarán al suelo para devorar los insectos y las larvas que hayan caído de los árboles con la lluvia.[1]
C. versicolor se alimenta sobre todo de insectos y de pequeños vertebrados, entre ellos otros lagartos y también roedores. Ocasionalmente, también se alimenta de vegetales.
Los dientes de C. versicolor no cumplen la función de arrancar las partes de la presa, sino de sujetarla: el lagarto se traga la presa entera después de aturdirla sacudiéndola. A veces, algunos lagartos jóvenes mueren atragantados al intentar ingerir una presa demasiado grande.
La zona de distribución de esta especie comprende en principio estas regiones:
Además, ha sido introducida en Singapur, en Omán y en los Estados Unidos. La población de Singapur procede de Malasia y de Tailandia, y constituye una amenaza para la de otro agámido, que es especie autóctona: Bronchocela cristatella[1].[2]
Es un animal que requiere unos cuidados especiales. Ante la manipulación es un poco hostil, y tiende a huir cuando se ve acorralado, siendo sus movimientos de gran velocidad, por lo que es recomendable manipularlo sólo cuando sea necesario, como, por ejemplo, para llevarlo al veterinario o para limpiar el terrario.
Para que goce de buena salud, se debe disponer en primer lugar de un terrario con unas medidas de al menos 150 cm de largo, 80 cm de ancho y 80 cm de alto, siendo la medida ideal 200 de largo por 80 de ancho y 120 de alto. En caso de alojar a más de un individuo, las dimensiones deben aumentar, y nunca se debe colocar más de un macho en un mismo terrario, puesto que son animales muy territoriales. Se debe realizar una limpieza completa de su hábitat una vez por mes.
Se debe incluir en su entorno varias plantas, como por ejemplo poto, fico y filodendro. También es muy importante la presencia de lianas en diferentes alturas, y de troncos para que puedan trepar. Es importante contar con estos accesorios, puesto que es una especie arborícola, por lo que pasará la mayor parte del tiempo subido a ellos. Los escondites también son necesarios: es una manera de que puedan evitar la tensión nerviosa y de que se refugien cuando necesiten una zona más fresca.
Para una iluminación óptima, se debe colocar un tubo fluorescente para animales de hábitats subtropicales o tropicales. Es importante que la iluminación sea adecuada para que tenga un buen funcionamiento el metabolismo y sintetice la vitamina D3 correctamente. Hay que generar un fotoperiodo de 12 a 14 horas de luz, dependiendo de la estación del año. Además, es necesario establecer un punto de calor para la noche utilizando una bombilla que genere calor, o una manta térmica.
Siempre hay que asegurarse de que los artefactos estén por fuera del terrario o que tengan una rejilla para evitar que el animal entre en contacto directo y se queme. Si se utiliza una manta térmica, se pueden colocar piedras sobre el sustrato.
La temperatura debe ser de 25 a 31 °C por el día, y de 21 a 23 por la noche. La humedad debe ser de un 65 a un 70%.
Como sustrato, hay que emplear fibra de coco, que retiene muy bien la humedad. Además hay que rociar el interior del terrario diariamente, o bien utilizar un humidificador automático que lo haga al menos una vez por día en invierno y dos en verano. Hay que instalar un bebedero lo suficientemente grande, ya que el animal suele bañarse en él. El agua se debe cambiar con frecuencia, a ser posible todos los días, ya que suele defecar en el mismo bebedero.
La alimentación debe ser cada dos días, y debe constar de grillos, gusanos de seda, cucarachas, larvas de tenebriónidos (como son las de zofoba[2] y los gusanos de la harina), y gusanos de la miel (larvas de la polilla de la cera), además de complejos vitamínicos y minerales especiales para reptiles dos veces por semana. A los adultos, además, se les puede suministrar esporádicamente crías de ratón sin pelo. La dieta debe ser variada para evitar deficiencias de nutrientes esenciales.
[3]
Calotes versicolor es un lagarto agámido autóctono en gran parte de Asia. Ha sido introducido en muchos territorios que en principio eran ajenos a su área de distribución.
Calotes versicolor Calotes generoko animalia da. Narrastien barruko Agamidae familian sailkatuta dago.
Calotes versicolor Calotes generoko animalia da. Narrastien barruko Agamidae familian sailkatuta dago.
L'agame versicolore (Calotes versicolor), également appelé galéote versicolore ou lézard arlequin ou agame arlequin, est une espèce de sauriens de la famille des Agamidae[1].
Cette espèce se rencontre en Iran, en Afghanistan, au Pakistan, en Inde, au Népal, au Bhoutan, au Sri Lanka, au Bangladesh, en Birmanie, dans le sud de la République populaire de Chine, au Cambodge, au Viêt Nam, en Thaïlande, en Malaisie péninsulaire, à Singapour et en Indonésie à Sumatra[1].
Elle a été introduite en Oman, aux Maldives, aux Seychelles, à Sulawesi, aux Mascareignes et en Floride.
Cet agame s'observe très aisément car il vit certes dans les forêts tropicales impénétrables sans un guide mais aussi partout dans les jardins, les parcs et le long des routes ; dans les arbres, les rochers et les bâtiments.
C'est un saurien ovipare[1] diurne.
Il mesure de 30 à 40 cm de long. Il a une crête épineuse sur le dos et la nuque, une très longue queue et de longues griffes pour grimper. Sa queue lui sert de balancier quand il grimpe dans les arbres et escalade[2].
Cet agame présente un dimorphisme sexuel. Il est appelé lézard suceur de sang car les mâles dominants ont le menton et la gorge de couleur rouge.
Agame versicolore mâle
Agame versicolore femelle
Agame arlequin mâle
Comme le caméléon, l'agame change de couleur non en fonction de son environnement mais en fonction de son humeur. C'est un moyen de communication entre agames. Il manifeste une grande variété de colorations et de motifs.
Normalement il est gris, brun ou jaune mais il est capable de devenir vert, noir ou rouge[3]. L'apparence des mâles de certaines populations est particulièrement spectaculaire et colorée quand il rencontre un rival ou une femelle.
Cet animal est carnivore.
Il mange des insectes dont des criquets, des sauterelles et des fourmis et aussi de petits vertébrés dont des grenouilles, des oisillons et des lézards.
_showing_yellow_colour._(4)._Navegaon-261008_(7).jpg)
Pendant la saison des amours, la zone labiale des mâles devient rouge vif, laissant imaginer que ce lézard a sucé du sang. La compétition entre les mâles pour une femelle est parfois féroce. Elle peut provoquer des blessures voire la mort.
La femelle enfouit de 6 à 20 œufs dans le sol humide. Ils éclosent après 6 à 8 semaines. Les bébés agames grandissent vite et sont en âge de se reproduire dès l'année suivante.[4]
Selon Reptarium Reptile Database (13 avril 2012)[5] :
L'agame versicolore (Calotes versicolor), également appelé galéote versicolore ou lézard arlequin ou agame arlequin, est une espèce de sauriens de la famille des Agamidae.
Bunglon taman (Calotes versicolor) adalah spesies reptil dari genus Calotes dan termasuk ke dalam keluarga Agamidae.[1][2][3][4][5]
Spesies ini lebih besar dari bunglon surai jenis Bronchocela jubata, spesies bunglon asli pulau Jawa, sehingga keberadaannya sangat mengancam spesies tersebut, kini bunglon taman sudah mendominasi pohon-pohon yang ada di pulau Jawa menggantikan Bronchocela jubata.[6][7]
Bunglon ini bukan spesies asli Indonesia, diperkirakan berasal dari dataran Asia, penyebaran asalnya hanya sampai Thailand. Jenis bunglon jenis pendatang ini terlepas ke alam liar Indonesia khususnya pulau Jawa. Diduga jenis ini awalnya adalah binatang peliharaan yang terlepas atau dilepaskan ke alam.[1][6]
Saat musim kawin tiba, tenggorokan bunglon jantan akan berwarna merah cerah untuk menarik perhatian bunglon betina. Bunglon dapat berkembang biak setelah usia mereka mencapai satu tahun. Sekitar 10-20 telur dihasilkan bunglon betina dan telur-telur tersebut akan menetas setelah 6-7 minggu.[1]
Bunglon ini merupakan pemakan serangga. Meskipun bunglon memiliki gigi, namun biasanya mereka menelan utuh mangsanya.[1]
Bunglon taman ini mampu beradaptasi di lingkungan keras seperti kota Jakarta karena jenis ini mampu memakan serangga apa saja, dan jenis ini bisa menyerbrang jalan untuk berpindah dari satu lokasi ke lokasi lainnya.[1] Di Jakarta, bunglon ini dapat ditemui terutama di semak-semak dekat sungai, seperti Ci Liwung dan sungai Condet.[3]
Bunglon taman memiliki ciri fisik mirip seperti iguana, namum berukuran jauh lebih kecil.[8] Suka hinggap di atas pepohonan, berwarna gelap kecoklatan dan dapat berubah warna walaupun jarang terjadi. Perubahan warna biasanya dilakukan saat musim kawin, berjemur, atau dalam keadaan terancam. Bunglon jantan berukuran lebih besar dari bunglon betina.[8]
Kebiasaan unik lainnya pada bunglon ini adalah mengubur telur-telurnya di dalam tanah yang mereka gali sendiri. Sebenarnya hal ini juga dilakukan oleh jenis kadal lainnya. Tujuan mengubur telur kadal selain untuk mendapatkan suhu yang pas, juga bisa menghindari telur dimangsa oleh predator yang kelaparan. Ketika menetas anak-anak bunglon akan berlari mencari semak belukar dan pepohonan untuk memulai kehidupan. Anak-anak bunglon biasanya memakan serangga-serangga kecil untuk bertahan hidup.[8]
Pejantan
Betina
Bunglon taman (Calotes versicolor) adalah spesies reptil dari genus Calotes dan termasuk ke dalam keluarga Agamidae.
Spesies ini lebih besar dari bunglon surai jenis Bronchocela jubata, spesies bunglon asli pulau Jawa, sehingga keberadaannya sangat mengancam spesies tersebut, kini bunglon taman sudah mendominasi pohon-pohon yang ada di pulau Jawa menggantikan Bronchocela jubata.
Bunglon ini bukan spesies asli Indonesia, diperkirakan berasal dari dataran Asia, penyebaran asalnya hanya sampai Thailand. Jenis bunglon jenis pendatang ini terlepas ke alam liar Indonesia khususnya pulau Jawa. Diduga jenis ini awalnya adalah binatang peliharaan yang terlepas atau dilepaskan ke alam.
Saat musim kawin tiba, tenggorokan bunglon jantan akan berwarna merah cerah untuk menarik perhatian bunglon betina. Bunglon dapat berkembang biak setelah usia mereka mencapai satu tahun. Sekitar 10-20 telur dihasilkan bunglon betina dan telur-telur tersebut akan menetas setelah 6-7 minggu.
Bunglon ini merupakan pemakan serangga. Meskipun bunglon memiliki gigi, namun biasanya mereka menelan utuh mangsanya.
Bunglon taman ini mampu beradaptasi di lingkungan keras seperti kota Jakarta karena jenis ini mampu memakan serangga apa saja, dan jenis ini bisa menyerbrang jalan untuk berpindah dari satu lokasi ke lokasi lainnya. Di Jakarta, bunglon ini dapat ditemui terutama di semak-semak dekat sungai, seperti Ci Liwung dan sungai Condet.
Calotes versicolor (Daudin, 1802) è un sauro della famiglia Agamidae.[1]
La specie è diffusa nella parte meridionale dell'Asia: Iran, Afghanistan, Pakistan, Nepal, Bhutan, India, Sri Lanka, Bangladesh, Birmania, Thailandia, Vietnam, Cambogia, Malaysia, Cina meridionale (Yunnan, Guangdong, Guangxi, Hainan), Indonesia (Sumatra) e Singapore.[1]
È stata introdotta a Celebes, nelle Maldive, nelle Seychelles e nelle Mascarene (Mauritius, Riunione e Rodrigues)[1]
Praktøgle er en agam som er vanlig i store deler av Asia. Unge dyr lever skjult blant planterester på marka, mens de voksne klatrer på trestammer. Hannene sitter ofte godt synlig på gjerder og lignende. Arten er svært tilpasningsdyktig, og trives i omgivelser som er påvirket av mennesker, som parker og hager.
Utbredelsen omfatter Sørøst-Iran, Afghanistan, Pakistan, Nepal, Bhutan, India (inkludert Andamanene), Maldivene, Sri Lanka, Burma, Thailand, Malaysia, Vietnam, Sør-Kina, og Indonesia (Sumatra). Den er innført av mennesker til Oman, Singapore, Maskarenene, Seychellene, og USA (Florida).
Praktøgle er en agam som er vanlig i store deler av Asia. Unge dyr lever skjult blant planterester på marka, mens de voksne klatrer på trestammer. Hannene sitter ofte godt synlig på gjerder og lignende. Arten er svært tilpasningsdyktig, og trives i omgivelser som er påvirket av mennesker, som parker og hager.
Utbredelsen omfatter Sørøst-Iran, Afghanistan, Pakistan, Nepal, Bhutan, India (inkludert Andamanene), Maldivene, Sri Lanka, Burma, Thailand, Malaysia, Vietnam, Sør-Kina, og Indonesia (Sumatra). Den er innført av mennesker til Oman, Singapore, Maskarenene, Seychellene, og USA (Florida).
Calotes versicolor é uma espécie de lagarto pertencente ao gênero Calotes, da família Agamidae. É nativo de grande parte do continente asiático e foi introduzido em muitos países onde não existia originalmente. Possui aproximadamente 35 centímetros de comprimento e sua alimentação constitui principalmente de insetos.
Trata-se de um lagarto muito colorido, e assim como muitas outras espécies como o anolis e o camaleão, possui a habilidade de mudar de cor (apesar de não ser tão hábil nesse quesito quanto seus parentes mais famosos). Ao contrário de muitos lagartos porém, o Calotes versicolor não possui a habilidade de auto-amputar sua cauda para escapar de um predador (habilidade pela qual são famosas as lagartixas e geckos).
Calotes versicolor (tên tiếng Anh: Oriental garden lizard, tiếng Việt: Nhông hàng rào) là một loài thằn lằn được tìm thấy phân bố rộng rãi ở Châu Á. Nó cũng đã được giới thiệu ở nhiều nơi khác trên thế giới.
Nó là một loài ăn côn trùng và con đực có cổ màu đỏ tươi trong mùa sinh sản dẫn đến tên thông thường sai là "Nhông hút máu".
Phạm vi bản địa của loài bao gồm Đông Nam Iran, Afghanistan, Pakistan, Nepal, Bhutan, Ấn Độ (bao gồm cả quần đảo Andaman và đặc biệt phổ biến ở Trung Ấn Độ), Sri Lanka (Tích Lan), Myanma, Thái Lan, Tây Malaysia, Maldives, Việt Nam, Campuchia, đảo Pulo Condore, Nam Trung Quốc (Vân Nam, Quảng Đông, Quảng Tây, Hồng Kông, đảo Hải Nam), Indonesia (Sumatra), Mauritius (Reunion, Rodrigues). Nó đã được du nhập vào Oman, Singapore và Hoa Kỳ. Nó cũng đã được du nhập vào Singapore từ Malaysia và Thái Lan vào thập niên 1980. Tại Singapore, nó là một mối đe dọa cho loài nhông bản địa Bronchocela cristatella.[2] Nhông hàng rào tương đối phổ biến và được tìm thấy trong một loạt các môi trường sống. Nó dường như thích ứng tốt với con người và do đó không bị gặp nguy hiểm.
Nhông hàng rào ăn chủ yếu là côn trùng và động vật có xương nhỏ, bao gồm cả động vật gặm nhấm và thằn lằn khác. Đôi khi, nhông hàng rào non không có kinh nghiệm có thể bị nghẹt thở do con mồi quá lớn. Chúng thỉnh thoảng cũng ăn thực vật. Chúng thường được tìm thấy trong bụi rậm ở môi trường sống thoáng đãng, bao gồm cả khu vực đô thị hóa cao.
Khoảng 10-20 trứng được đẻ và vùi lấp trong đất ẩm. Những quả trứng dài, hình con suốt và được bao phủ bởi một lớp da. Chúng nở trong khoảng 6-7 tuần. Chúng có thể sinh sản khi vào khoảng 1 tuổi.
Sau khi ăn con mồi tại Narsapur, quận Medak, Ấn Độ.
Nhông đực tại hồ Pocharam, Andhra Pradesh, Ấn Độ.
Tại Bhuvanagiri, Andhra Pradesh.
Nhông cái tại Khu bảo tồn thiên nhiên Krishna, Andhra Pradesh, Ấn Độ.
Tại Narsapur, quận Medak, Ấn Độ.
Calotes versicolor (cái) tại Peddapuram, Andhra Pradesh, Ấn Độ.
Calotes versicolor tại Madhurawada, Visakhapatnam, Ấn Độ.
Chụp tại Pune, Maharashtra, Ấn Độ
Nhông đực nhỡ tại Andhra Pradesh, Ấn Độ.
Nhông hàng rào tại Vellore, Tamil Nadu, Ấn Độ.
Calotes versicolor (tên tiếng Anh: Oriental garden lizard, tiếng Việt: Nhông hàng rào) là một loài thằn lằn được tìm thấy phân bố rộng rãi ở Châu Á. Nó cũng đã được giới thiệu ở nhiều nơi khác trên thế giới.
Nó là một loài ăn côn trùng và con đực có cổ màu đỏ tươi trong mùa sinh sản dẫn đến tên thông thường sai là "Nhông hút máu".
变色树蜥（学名：Calotes versicolor）为鬣蜥科树蜥属的爬行动物，俗名马鬃蛇、鸡冠蛇。
变色树蜥体长10～12厘米，尾巴长约为头体的3倍。鳞片十分粗糙；背部有一例像鸡冠的脊突，所以又叫鸡冠蛇。
头较大，吻端钝圆，吻棱明显。眼硷发达。鼓膜裸露，无肩褶。体背鳞片具棱呈复瓦状排列；背中线上，由颈至尾基部有一列侧扁而直立的鬣鳞，颈部的较长，形如马鬃。四肢发达，前後肢有五指、趾，均具爪。
背面浅棕色，杂有深棕斑块；眼四周有辐射状黑纹。生殖季节雄性头部为红色。体色可随环境干湿、光线强弱而变。
分布于印度、安达曼群岛、中南半岛、阿富汗、斯里兰卡以及中国大陆的云南、广东、海南、广西等地，多栖息于热带和亚热带地区以及常见于林下、山坡草丛、坟地、河边、路旁、住宅附近的草丛或树干上。其生存的海拔范围为80至2000米。[1]
.jpg){kind=small}
这是一篇蜥蜴小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_(7789181158).jpg)
_in_AP_W_IMG_9922.jpg)
_Garden_Lizard_spotted_at_Peddapuram_02.JPG)
.jpg)
.jpg)
_in_village_chotian,_punjab.jpg)
_W2_IMG_0163.jpg)
_in_AP_W_IMG_9906.jpg)
_in_AP_W_IMG_3186.jpg)
_W2_IMG_1266.jpg)
_Garden_Lizard_spotted_at_Peddapuram_02.JPG)
_spotted_at_Madhurawada_01.JPG)
