dcsimg
Plancia ëd Ctenosaura similis (Gray 1831)
Life » » Metazoa » » Vertebrata » » Squamata » » Iguanidae »

Ctenosaura similis (Gray 1831)

Lifespan, longevity, and ageing

fornì da AnAge articles
Maximum longevity: 22.4 years (captivity)
licensa
cc-by-3.0
drit d'autor
Joao Pedro de Magalhaes
editor
de Magalhaes, J. P.
sit compagn
AnAge articles

Conservation Status ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

Man and his domestic animals are inevitably destroying the iguanas' environments and their species. The domestic animals such as cows devour most of the vegetation, which are the food sources for the iguanas. Their flesh is relished in many parts of the world but it is not overly exploited. In parts of South America iguanas are hunted by men imitating the screams of hawks. The iguanas' reaction to the cries is to "freeze" and they are then easily caught (Murphy 1989).

US Federal List: no special status

CITES: no special status

IUCN Red List of Threatened Species: least concern

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Benefits ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

No documented example

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Benefits ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

The spiny-tailed iguana is edible and is a popular food for much of the rural population of Central America. In some areas, eating their flesh is considered potent "medicine", with the person deriving the iguana's strength after eating it. Also, the spiny-tailed iguanas are supposed to be a cure for impotence (Kaplan 2000).

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Trophic Strategy ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

The ctenosaur is generally herbivorous, particularly on legume fruits, but is also known to have a diverse carnivorous diet that consist of small animals. Ctenosaurs have eaten rodents, bats, frogs, small birds, and a variety of insects. They have even been noted to eat eggs of their own young, and in one case, the tail of a juvenile was found inside an adult male, suggesting cannibalism. Youngsters are primarily insectivorous, switching into herbivorous habits as adults. (Murphy 1989; Roberts and Roberts 1993)

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Distribution ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

Ctenosaura similis is found throughout Mexico, large areas in Central America, and islands adjacent to Panama (Halliday and Adler 1992).

Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Habitat ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

These lizards are great diggers and baskers. They are found around ruins, stone walls, rocky open slopes and branches of large trees along the open borders of the forests. They generally live in dry, arid, open terrain. (Ervin 1992)

Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; forest ; rainforest ; scrub forest

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Life Expectancy ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

Average lifespan
Sex: male
Status: captivity:
4.8 years.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Morphology ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

The ctenosaurs are large, bulky lizards with adult males reaching up to 18 inches long with a 18-inch tail. They are predominantly black but the dorsal surface may show black bands on a greyish background. Most have black mottling on their backs. The color may also ligthen after basking in the sunlight with yellowish and orange markings becoming evident along the sides. Adult males and females are dimorphic. Adult males have well developed dorsal crests and small dewlaps. The dewlap, the crescent of skin that can be extended under the throat, is not inflated. A small bone bows out to extend the dewlap during times of threat, courtship, or while defending territory. Females lack obvious crests. There is considerable variation with age and sex and therefore identification may be difficult. The lizards have tails ringed with rows of sharp, curved spines, hence the name spiny-tailed iguana. The spines down the back are short. Juveniles tend to be olive-green becoming tan and then finally greyish as they grow (Grzimek 1990; Roberts and Roberts 1993; Cogger and Zweifel 1998).

Range mass: 0 to 0 kg.

Average mass: 1 kg.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Reproduction ( Anglèis )

fornì da Animal Diversity Web

This species becomes sexually mature at around 3 or 4 years of age. They congregate and mate during specific times of year that varies between populations. Male iguanas possess a pair of intromittent organs, the hemipenes. When not in use the hemipenes lie adjacent to the cloaca within the base of the tail.

During sexual activity one hemipenes is everted by the action of muscles and fills with blood. In copulation, which follows courtship behavior, only a single hemipenis is inserted into the female's cloaca, and the sperm travel along a groove in the hemipenis. Retraction of the hemipenis is accomplished by drainage of the blood sinuses and activation of retractor muscles that invert the structure as it is withdrawn.

In breeding season, the oviparous females then migrate to suitable areas to nest. After digging a burrow about half a meter deep, the female lays 2 to 25 eggs in the nest. She then defends the burrow for some time to prevent other females from nesting in the same spot. The young iguanas hatch 3 to 4 months later and then take about a week to dig their way out of the nest. These tiny iguanas can easily fit in the palm of a hand. If they survive the first difficult years of life, when food is often scarce and predators such as hawks and owls are dangers, these iguanas can live more than 60 years. (Whitfield 1984; Burton 1972; Halliday and Adler 1992)

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
The Regents of the University of Michigan and its licensors
sitassion bibliogràfica
Tran, E. 2001. "Ctenosaura similis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Ctenosaura_similis.html
autor
Emily Tran, West Windsor-Plainsboro High School
editor
Joan Rasmussen, West Windsor-Plainsboro High School

Amenazas ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Factores de riesgo

Los principales factores de riesgo son la fragmentación y disminución del hábitat, el consumo de la carne, la piel y los huevos de esta especie (Burger y Gochfeld, 1993; Ramírez-Bautista, personal, 2001).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

La presencia de asentamientos humanos en las áreas costeras son un factor importante de desplazamiento para muchas especies; así como la fragmentación de las selvas y la debastación de los manglares (Rzedowski, 1994; Ramírez-Bautista, 2001, personal).

licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Biología de poblaciones ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Duellman (1965) reporta esta especie como abundante en las partes subhúmedas de la península, especialmente en áreas rocosas en el norte de Champotón, Isla del Carmen e Isla Aguada, Campeche e Isla Mujeres, Quintana Roo. Lee (1996) menciona que esta especie es común en espacios abiertos con matorral espinoso a orillas de la península.
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Biología del taxón ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Relevancia de la especie

Aunque se reportan tamaños poblacionales considerables (Duellman, 1965; Lee, 1996), actualmente se sabe que las regiones costeras han sido modificadas para la construcción de zonas hoteleras, asentamientos humanos, así como la reducción de los manglares y el hecho de que las especies de diferentes iguanas son explotadas por su carne, su piel y sus huevos, principalmente (Burger y Gochfeld, 1993; Ramírez-Bautista, personal, 2001). Por lo que esta especie es de principal relevancia para su conservación, ya que pueden estar amenazadas las poblaciones que habitan dentro de su área de distribución.
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Comportamiento ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Se ha observado conducta agresiva por defender su territorio, cada iguana defiende su madriguera y puede luchar con otro miembro de su misma especie si es necesario, principalmente si el rival es similar en tamaño o sobrepasa aproximadamente el primer año de edad. Estas luchas se dan principalmente entre machos (Fitch y Henderson, 1978).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Descripción ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Los especímenes de esta especie tienen una longitud hocico cloaca (LHC) que va de los 275 a 350 mm (Lee, 1996; 2000, Campbell, 1998;). Los machos de esta especie son más grandes que las hembras (Lee, 2000). La longitud de la cola es cerca de 1.5 a 2 veces que la longitud del cuerpo. La cabeza está medianamente distintiva del cuerpo; se presenta un saco gular el cual está fuertemente desarrollado (Campbell, 1998); las extremidades son robustas y musculosas. Las escamas de la superficie superior del cuerpo son relativamente pequeñas, escasamente imbricadas, ligeramente quilladas, las escamas que se encuentran en la superficie superior de las extremidades son poco más grandes y muy quilladas, la región posterior del cuerpo presenta escamas. Los poros femorales están presentes en ambos sexos, aunque están mejor desarrollados en los machos. En la región dorsal del cuerpo presentan una hilera vertebral de espinas alargadas que van de la base de la cabeza a la base de la región caudal; estas son mucho más grandes en los machos que en las hembras. La cola presenta anillos de escamas espinosas y muy alargadas. Los anillos están separados e interpareados por hileras de pequeñas escamas inconspicuamente quilladas. El hocico es más grande en los machos. La musculatura de las mandíbulas es más evidente en las hembras. Presentan cambios ontogenéticos en la coloración corporal. Las crías inicialmente son de color café grisáceo claro con reticulaciones café oscuro, las cuales cambian después de unos cuantos meses a verde brillante con o sin las marcas oscuras. Apróximadamente a los seis meses de edad toman el patrón de coloración del adulto con bandas obscuras sobre una coloración de fondo que es de color bronce o gris claro. Las bandas se extienden desde la superficie dorsal del cuerpo y se continúan hasta la región caudal como una serie de anillos oscuros. Las extremidades presentan una serie de bandas oscuras. La cabeza es generalmente de color bronce o gris. Durante la estación reproductiva, los machos presentan a menudo pigmento de color naranja en la cabeza y manchas rojizas o naranjas en la superficie superior del cuerpo (Lee, 1996, 2000). En esta especie se presentan 4 escamas postmentales, de 10 a 15 supralabiales, de 2 a 3 escamas entre los semicírculos supraorbitales, de 2 a 3 escamas entre las interparietales y los semicírculos supraorbitales, de 2 a 4 escamas entre la nasal y la rostral, poros femorales de 6 a 17, la orientación de las quillas de las escamas caudales espinosas es oblícua (Köhler y Streit, 1996).

Historia de la vida

Ovíparas, Ectotermos.
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Distribución ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Actual

MEXICO / CAMPECHE

Ctenosaura similis se distribuye del sur de Veracruz y Oaxaca hasta Panamá (Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000).

MEXICO / CHIAPAS

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / GUERRERO

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / MICHOACAN

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / OAXACA

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / QUINTANA ROO

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / TABASCO

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / VERACRUZ

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

MEXICO / YUCATAN

(Kölher y Streit, 1996; Lee, 1996; 2000)

Histórica estimada

MEXICO

La localidad tipo para esta especie es Tela, Honduras y el rango de distribución conocido para C. similis son las áreas costeras del Istmo de Tehuantepec en la Costa del Pacífico y centro de Veracruz hasta Panamá, y en México se reporta para los estados de Veracruz, Tabasco, Campeche, Yucatán, Quintana Roo, Oaxaca y Chiapas (Smith y Taylor, 1950).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Estado de conservación ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

A amenazada

NOM-059-SEMARNAT-2010

A amenazada
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Estrategia trófica ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Se alimentan principalmente de vegetación, flores y frutos; y en lugares donde esta es abundante, no es necesario forrajear durante periodos de tiempo prolongados. Se sabe que se alimenta de chapulines, ranas pequeñas, otras lagartijas, ratones, polluelos de varias aves pequeñas, murciélagos, y heces humanas también se han encontrado en su dieta (Fitch y Henderson, 1978). También se ha observado canibalismo en esta especie, es decir, jóvenes y crías son depredados por individuos adultos (Henderson, 1973; Hanzen y Brodie, 1995).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Hábitat ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Macroclima

Habita en climas calientes y húmedos del tipo Am (con corta temporada seca), del tipo Aw (con larga temporada seca) (Rzedowski, 1994; Campbell, 1998); en climas secos BS (seco estepario), en climas templados y húmedos del tipo Cw (con la temporada lluviosa en la época caliente del año) (Fitch y Henderson, 1978; Rzedowski, 1994; Lee, 1996). Esta especie habita en altitudes que van cerca del nivel del mar, a altitudes moderadas (Lee, 1996).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Reproducción ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Ctenosaura similis se reproduce durante la estación de secas. Cada hembra pone sólo una nidada anual. En Chiapas, las hembras ponen de 15 a 30 huevos de marzo a mayo con un periodo de incubación de 90 días aproximadamente (Campbell, 1998).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Ramírez Bautista, A. y Hernández Ibarra, X. 2004. Ficha técnica de Ctenosaura similis. En: Arizmendi, M. C. (compilador). Sistemática e historia natural de algunos anfibios y reptiles de México. Facultad de Estudios Superiores Iztacala, Unidad de Biología, Tecnología y Prototipos (UBIPRO), Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. . México, D.F.
autor
Ramírez Bautista, A.
autor
Hernández Ibarra, X.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Habitat ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Habita el bosque primario, el secundario y áreas abiertas; desde el más seco y estacional bosque tropical, hasta el muy húmedo tropical. Es una especie heliofílica que se adapta bien a la presencia humana.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Diagnostic Description ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Localidad del tipo: Tela (Honduras)
Depositario del tipo: Museum of Mr. Bell, London, England
Recolector del tipo:
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Benefits ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
En algunas partes del país se consume su carne. Como resultado de ello, en numerosas áreas de su distribución, su sobrevivencia se ve amenazada.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Diagnostic Description ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Es una lagarija grande que alcanza los 350 mm. de H-C, pero las hembras son un poco más pequeñas. En los adultos, la cola alcanza casi el doble del largo del resto del cuerpo. La cabeza se distingue del cuello. Los miembros son robustos y musculosos.

Las escamas de la región dorsal son pequeñas, apenas imbricadas y débilmente quilladas, excepto aquéllas que están en la parte dorsal de los miembros, que son más grandes y aparecen fuertemente quilladas. Las escamas ventrales son lisas. Existen poros femorales en ambos sexos, pero en las hembras no están bien desarrollados. Los dos sexos exhiben una fila de espinas agrandadas que comienzan en el cuello y termina en la base de la cola; esta cresta dorsal es más grande en los machos. La cola presenta anillos de escamas espinosas fuertemente quilladas. Es característico de esta especie que estos anillos estén separados por 2 anillos de escamas mucho menos quilladas.

C. similis atraviesa por una serie de cambios ontogenéticos de coloración: los neonatos son de un color café grisáceo con reticulaciones oscuras; después de unos pocos meses se transforman en IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=39796&p_imageResolutionId=2">verdes,">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=39796&p_imageResolutionId=2">verdes, con o sin las reticulaciones y aproximadamente a los seis meses comienzan a presentar la coloración del adulto, que consiste en una serie de bandas dorsales oscuras sobre un fondo grisáceo claro o café claro. Los miembros también tienen bandas. La cabeza es de color café claro con un tono anaranjado IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=43849&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=43849&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). Algunas veces presentan puntos anaranjados en el dorso.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Reproduction ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Es una especie ovípara. Las hembras depositan sus huevos en cavernas que construyen en suelos arenosos de áreas abiertas. Pueden llegar a depositar de 15 a 80 huevos. El número depositado tiene relación con el tamaño de la hembra, entre más grande sea, más huevos desarrolla. La mayoría de los juveniles aparecen en mayo, coincidiendo con el inicio de la época lluviosa.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Trophic Strategy ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
es muy especial ya que muestra un cambio ontogenético de dieta. Los juveniles tienden a consumir principalmente proteína animal, proveniente en su mayoría de insectos. Conforme crecen, su dieta se vuelve cada vez más vegetariana, aunque sin dejar el consumo de proteína animal del todo. Pequeños mamíferos, aves, otras lagartijas y huevos (incluso de la misma especie), forman parte de las presas.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Distribution ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Distribucion en Costa Rica: Habita las tierras bajas de la vertiente pacífica y el sur de la vertiente atlántica; se han observado individuos en elevaciones de hasta 1.000 metros.
Distribucion General: Desde Veracruz y Oaxaca (México) hasta Panamá.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Behavior ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Son lagartijas diurnas y terrestres; utilizan mucho tiempo en calentarse bajo los rayos solares. Se adaptan fácilmente a la presencia humana. Esto sumado a su naturaleza omnívora ha hecho que se aproximen a las áreas para merendar de algunos parques nacionales, pues asocian la presencia de personas con alimento. En algunos casos han llegado a lanzarse sobre quienes están comiendo, para arrebatarles la comida (Parque Nacional Palo Verde y en el de Guanacaste).
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Federico Munoz Chacon
sit compagn
INBio

Distribution ( Anglèis )

fornì da ReptileDB
Continent: Middle-America South-America
Distribution: S Mexico (Yucatan), Nicaragua, Guatemala, El Salvador, Honduras, Belize, Costa Rica, Panama, Old Providence Island (Colombia), San Andres Island USA (introduced to Florida)
Type locality: Restricted to Tela, Honduras (by BAILEY 1928)
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Peter Uetz
original
visité la sorgiss
sit compagn
ReptileDB

Igwan du ( Breton )

fornì da wikipedia BR

An igwan du (Ctenosaura similis) a zo ur stlejvil a-orin eus Kreizamerika.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia BR

Leguán černý ( Cech )

fornì da wikipedia CZ

Leguán černý (Ctenosaura similis) je méně častěji chovaný druh leguánů. Dorůstá velikosti až 120 cm. Vyskytuje se ve Střední a Jižní Americe (od Mexika po Panamu), byl také introdukován na Floridu. Vyhledává sušší porosty tropického lesa, zdržuje se převážně vysoko ve větvích stromů, aktivní je ve dne.

Rozmnožování

Je to vejcorodý živočich. Samice kladou vejce v podzemních norách, v písčitých půdách a na otevřených prostranstvích. Samice může naklást až 80 vajec. Většina mláďat se líhne v květnu. Živí se převážně masitou stravou – hlavně hmyzem, postupně s přibývajícím věkem však stávají téměř vegetariány, přesto však se i nadále mohou živit malými savci, ptáky, jinými ještěrkami a vejci.

Chov

Jedná se o velmi zajímavé ještěry, kteří mohou být chováni ve společnosti leguánů zelených. Dospělí samci bývají teritoriální vůči samcům stejného druhu, proto se k chovu nejlépe hodí skupina jednoho samce a více samic.

Teplota: vzduchu v teráriu 25–28 °C. Nutná jsou lokální výhřevná místa, kde teplota dosahuje až 45 °C. Tato místa nejsnáze vytvoříme pomocí bodových žárovek. Noční pokles na pokojovou teplotu.

Vlhkost: cca 50–70% přes den, 80–90% v noci.

Osvětlení: Je nutná vysoká intenzita světla. Vhodné jsou zářivky, ideálně Arcadia D3 nebo podobné. Pro vytvoření optimálních světelných podmínek se nejlépe hodí metal halidové osvětlení, které rovněž dodává dostatek UV záření. Ctenosaura similis potřebuje opravdu silné osvětlení terárií, proto lze doporučit lampy HQI nebo zářivky typu T5. Je třeba mít na paměti, že bez správného osvětlení budou leguáni strádat, neprojeví se naplno jejich zbarvení a nebudou se správně vyvíjet.

Rozmnožování: Samice kladou až 80 vajec s měkkou skořápkou. Inkubace při 29 °C trvá přibližně 80–100 dnů.

Substrát: Vlhký, kyprý substrát, např. Jungle Bedding nebo Cannabis Bedding, pokrytý drcenou kůrou.

Vybavení terária: Množství silnějších, horizontálně orientovaných větví. Vhodné je i korkové pozadí, po kterém leguáni často šplhají. Množství vyvýšených odpočinkových míst nejsnadněji vytvoříme pomocí korkových kmenů. Větší miska na vodu nebo bazének budou zvířaty často využívány. Terárium můžeme osadit živými nebo umělými rostlinami, popř. zakomponovat do interiéru xaxim.

Velikost terária: Min. 150 × 80 × 150 cm pro jeden pár, větší terárium je výhodou.

Potrava: Krmíme živým hmyzem (cvrčci, švábi, mouční červi apod.), popř. konzervovanými krmivy pro hmyzožravé plazy. Krmný hmyz vždy posypeme vhodným minerálním přípravkem. Je dobré mít v teráriu neustále malou misku s drcenou sépií, abychom předešli nedostatku vápníku.

Reference

  1. Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]

Externí odkazy

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autoři a editory
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CZ

Leguán černý: Brief Summary ( Cech )

fornì da wikipedia CZ

Leguán černý (Ctenosaura similis) je méně častěji chovaný druh leguánů. Dorůstá velikosti až 120 cm. Vyskytuje se ve Střední a Jižní Americe (od Mexika po Panamu), byl také introdukován na Floridu. Vyhledává sušší porosty tropického lesa, zdržuje se převážně vysoko ve větvích stromů, aktivní je ve dne.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autoři a editory
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CZ

Gemeiner Schwarzleguan ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Der Gemeine Schwarzleguan (Ctenosaura similis) ist eine Echse aus der Familie der Leguane (Iguanidae). Sie kommt in Mittelamerika vom südlichen Mexiko bis Panama und auf den kolumbianischen Karibikinseln Providencia und San Andrés vor.

Merkmale

Der Gemeiner Schwarzleguan ist eine relativ große Leguanart, Männchen erreichen eine Körperlänge von 1,3 Meter und ein Gewicht von zwei Kilogramm, die kleineren Weibchen etwa 87 Zentimeter Länge und ein Kilogramm Gewicht. Die Schwanzlänge ist mittelmäßig, sie erreicht etwa 60 bis 67 Prozent der gesamten Körperlänge (bei Adulti).

Der Schwanz ist im Umriss zylindrisch oder schwach dorsoventral (von oben nach unten) abgeplattet, er trägt auffallende Wirtel aus abstehenden Dornen, woran die Art von den meisten verwandten Arten gut unterscheidbar ist. Die ersten zehn Dornquirle sind gegeneinander abgesetzt durch eine oder zwei dazwischen liegende Reihen kleiner glatter Schuppen, die – selten – fehlen können.

Ein Kamm aus vergrößerten Schuppen entlang der Mittellinie des Rumpfes ist bei adulten Männchen am stärksten ausgeprägt. Adulte Tiere beider Geschlechter sind grau, gelblich oder hellbraun gefärbt, die Oberseite ist gezeichnet durch vier bis sechs undeutlich begrenzte, dunkle Querbänder, die zumindest entlang der Mittellinie durch gelbe oder weißliche Zwischenräume voneinander getrennt sind; die dunklen Bänder können durch helle Zwischenstreifen aufgespalten sein.

Die Gliedmaßen tragen ähnlich dunkle Querbänder, manchmal zusätzlich rote oder gelbe Punkte und Flecken, auch der Schwanz ist hell und dunkel gebändert. Bei alten Tieren kann diese Zeichnung, besonders am Vorderkörper, undeutlich werden, manchmal ist der gesamte Vorderkörper dann schwarz gefärbt. Jungtiere sind hingegen meist leuchtend grün gefärbt – sie können beim Schlupf auch hell braun mit dunkler Netzzeichnung sein, färben dann aber bald nach grün um.

Der manchmal ähnliche Grüne Leguan (Iguana iguana) kann an den bei dieser Art auffallenden, vergrößerten Schuppen im Bereich des Trommelfells unterschieden werden. Der Fünfkiel-Schwarzleguan (Ctenosaura quinquecarinata) besitzt einen, besonders im Vorderabschnitt (proximal) deutlich abgeplatteten Schwanz. Beim Westmexikanischen Schwarzleguan (Ctenosaura pectinata) sind die Dornenquirle des Schwanzes durch drei glatte Schuppenreihen getrennt, außerdem fehlen die dunklen Querbänder bei den Adulti.[1][2][3]

Lebensweise

Ausgewachsene Gemeine Schwarzleguane leben hoch in den Bäumen in lichten Wäldern und auf bewachsenen Felshängen. Sie suchen gerne heiße Orte auf, an denen sie sich sonnen können. Manche Tiere leben zudem in menschlichen Wohnorten. Wenn der Gemeine Schwarzleguan einen passenden Standort gefunden hat, entfernt er sich von diesem im Erwachsenenalter nur noch selten weit. Jungtiere sind Bodenbewohner. Ihre Nahrung besteht aus Früchten, Insekten, Krebsen, Kleinsäugern sowie kleineren Vögeln und deren Eiern. Ältere, große Tiere ernähren sich fast ausschließlich vegetarisch. Gemeine Schwarzleguane können über 60 Jahre alt werden.[4]

 src=
Verbreitungsgebiet

Fortpflanzung

Die Geschlechtsreife erreicht der Gemeine Schwarzleguan nach 3 bis 4 Jahren. Das männliche Tier beißt das weibliche bei der Paarung, um es zu fixieren. Der Fortpflanzungsakt dauert nur wenige Minuten. Nach ca. 40 Tagen gräbt das Weibchen einen halben Meter langen Gang, in den es die 2 bis 25 Eier legt. Die Jungtiere schlüpfen nach 3 bis 4 Monaten.[5]

Feinde

Zu den natürlichen Fressfeinden gehören Schlangen, Waschbären, Skunks und Greifvögel. Nicht ausgewachsene Tiere werden von verschiedenen Echsenarten und selten auch von Hauskatzen gefressen. Außerdem wurden und werden die Tiere vom Menschen bejagt. Dem Fleisch wird potenzsteigernde Wirkung nachgesagt, die Eier zählen als Delikatesse. Trotzdem gilt der Gemeine Schwarzleguan in seinen Ursprungsgebieten als nicht bedroht.[6] Die IUC stuft ihn als „nicht gefährdet“ (least concern) ein.

Unterarten

Es wurden zwei Unterarten beschrieben:

  • Ctenosaura similis similis (Gray 1831) und
  • Ctenosaura similis multipunctata Barbour & Shreve 1934

Literatur

Einzelnachweise

  1. Jay M. Savage: The Amphibians and Reptiles of Costa Rica. University of Chicago Press, 2002. ISBN 978-0-226-73537-5
  2. John Wendell Bailey (1928): A revision of the lizards of the genus Ctenosaura. Proceedings of the US National Museum 73: 1-55.
  3. Kenneth L. Krysko, F.Wayne King, Kevin M. Enge, Anthony T. Reppas (2003): Distribution of the introduced Black Spiny-tailed Iguana (Ctenosaura similis) on the southwestern coast of Florida. Florida Scientist. Vol. 66, No. 2: 74-79.
  4. Animaldiversity: Ctenosaura similis (Black Iguana). Abgerufen am 21. Mai 2015.
  5. WAZA: Spiny tailed Iguana (Ctenosaura similis). Abgerufen am 21. Mai 2015.
  6. Lateinamerika Journal: Tier des Monats Juni 2014: Der Schwarze Leguan@1@2Vorlage:Toter Link/www.lateinamerika-journal.de (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . Abgerufen am 21. Mai 2015.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Gemeiner Schwarzleguan: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Der Gemeine Schwarzleguan (Ctenosaura similis) ist eine Echse aus der Familie der Leguane (Iguanidae). Sie kommt in Mittelamerika vom südlichen Mexiko bis Panama und auf den kolumbianischen Karibikinseln Providencia und San Andrés vor.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Ctenosaura similis ( Bieloruss )

fornì da wikipedia emerging languages

Ctenosaura similis — від ігуан (Iguanidae) з роду чорных ігуан (Ctenosaura).

Апісаньне

Дарослыя самцы дасягаюць даўжыні 120 см, самкі некалькі менш. Афарбоўка ў больш маладых і меншых у памерах жывёлаў у мэтах маскіроўкі непрыкметная, шэра-зялёная. У дарослых ігуан яна можа быць больш прыкметнай, прымаючы ў тым ліку колер навакольнага асяродзьдзя.

Асяродзьдзе пражываньня

Ctenosaura similis жывуць у Цэнтральнай Амэрыцы, пераважна на ціхаакіянскім узьбярэжжы. Яны аддаюць перавагу засушлівым прасторам і спрабуюць знаходзіцца паблізу дрэваў, каб пры неабходнасьці выдаляцца ў іх расколіны. Часам гэтых ігуан можна ўбачыць і на пляжах.

Харчаваньне

Харчаваньне гэтага віду складаецца з пладоў, насякомых, ракаў, дробных сысуноў і птушак, а таксама птушыных яек. Буйныя дарослыя ігуаны сілкуюцца амаль выключна расьліннай ежай. Гэтыя геконы харчуюцца рознымі вусякамі і іншымі бесхрыбетнымі.

Галерэя

Літаратура

  • Gunther Köhler, Bruno Streit: Notes on the systematic status of the taxa acanthura, pectinata, and similis of the genus Ctenosaura. Senckenbergiana biologica 75: 33-43 (1996)

Вонкавыя спасылкі

Commons-logo.svgсховішча мультымэдыйных матэрыялаў

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Bieloruss )

fornì da wikipedia emerging languages

Ctenosaura similis — від ігуан (Iguanidae) з роду чорных ігуан (Ctenosaura).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі

Ctenosaura similis ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Ctenosaura similis, commonly known as the black iguana[3] or black spiny-tailed iguana, is a lizard native to Mexico and Central America. It has been reported in some Colombian islands in the Caribbean Sea and Pacific Ocean, and has been introduced to the United States in the state of Florida. It is the largest species in the genus Ctenosaura. They are typically found in areas such as grasslands and forests.

Taxonomy

The black spiny-tailed iguana was first described by British zoologist John Edward Gray in 1831.[4] The generic name, Ctenosaura, is derived from two Greek words: ctenos (Κτενός), meaning "comb" (referring to the comblike spines on the lizard's back and tail), and saura (σαύρα), meaning "lizard".[5] Its specific name is the Latin word similis meaning "similar to", a common description found in Linnean taxonomy when referring to a new taxon.[6]

Description

Male, Tulum

Black spiny-tailed iguana have distinctive black, keeled scales on their long tails, which gives them their common name.[7] They, along with C. pectinata, are the largest members of the genus Ctenosaura. The males are capable of growing up to 1.3 meters (4 ft 3 in) in length and the females are slightly shorter, at 0.8–1 meter (2 ft 7 in – 3 ft 3 in).[5] They have a crest of long spines which extends down the center of the back.[7] Although coloration varies extremely among individuals of the same population, adults usually have a whitish gray or tan ground color with a series of 4–12 well-defined dark dorsal bands that extend nearly to the ventral scales.[7] Males also develop an orange color around the head and throat during breeding season with highlights of blue and peach on their jowls.[5][7]

Diet and behavior

Black spiny-tailed iguanas are excellent climbers, and prefer a rocky habitat with plenty of crevices to hide in, rocks to bask on, and nearby trees to climb.[5] They are diurnal and fast moving, employing their speed to escape predators but will lash with their tails and bite if cornered.[5] The Guinness Book of World Records lists this as the world's fastest lizard, with a maximal sprint speed of 34.6 kilometres per hour (21.5 mph).[5][8]

They are primarily herbivorous, eating flowers, leaves, stems, and fruit, but they will opportunistically eat smaller animals (rodents, bats, frogs, small birds and smaller iguanas), eggs and arthropods.[5][9] Juveniles tend to be insectivores, becoming more herbivorous as they get older.[10] They are known to eat the fruit and live in the limbs of the manchineel, a tree highly poisonous to most other animals.[11] González-García et al. 2009 find that abundance is highly dependent on 3 dimensional structure of landscape, tall vegetation not merely short grass.[12]

Distribution

The black spiny-tailed iguana is native to southern Mexico and Central America, ranging from the Isthmus of Tehuantepec southward to Panama, occurring at sea level to ca. 1,320 meters elevation, but it is absent from interior highlands.[13] Its distribution is irregular and discontinuous on the Atlantic versant where it ranges through portions of Tabasco, northern Chiapas, Campeche, Yucatan, and Quintana Roo in Mexico, much of Belize, Guatemala,[14][15] and the northern coast of Honduras (often following rivers into interior valleys and canyons),[16] but with only a few isolated and disjunct records southward in eastern Nicaragua, Costa Rica, and Panama.[13][17] On the Pacific coast its distribution is continuous from extreme southeast Oaxaca and southern Chiapas, Mexico, south through Guatemala, El Salvador,[18] Honduras,[16] Nicaragua, Costa Rica,[17] to the Azuero Peninsula in Panama.[13][19]

It is also found on many Caribbean and Pacific islands including: Isla Aguada, Isla Contoy, Cozumel, and Isla Mujeres in Mexico;[15][20] Ambergris Caye, Glover's Reef, Half Moon Caye, Belize;[15] Isla de Utila, Guanaja, Roatán, and the islands in the Golfo de Fonseca, Honduras;[16][20][21] Isla de Maíz Grande (Corn Islands) Nicaragua;[17][20] Coiba Island[19] and Isla del Rey, Panamá;[20] Isla San Andrés and Providencia, Colombia.[17][20][22][23] Its status on a few of these islands, as a native or invasive species is questionable. Some herpetologist presume dispersal to the Islas San Andrés and Providencia, Colombia occurred in the Quaternary,[23] while another suspects these and some other insular populations are "likely" human introductions.[16] It has been introduced and is now established in southern Florida, a few islands in the Bahamas, Malpelo Island, Colombia,[16] and Venezuela.[24]

The black spiny-tailed iguana has been introduced to South Florida and reproduces in the wild in several feral populations. On the southwestern Florida coast, it has been discovered from Collier County north to Tampa Bay.[25][26][27] On the southeastern Florida coast, black spiny-tailed iguanas have been found on Key Biscayne, Hialeah, and in Broward County. This iguana has also been introduced to several islands in the Caribbean.[28] As this species will opportunistically feed on small vertebrates, such as fish, rodents, eggs, birds, and even hatchling sea turtles it may pose a threat to endangered native species.[26]

Reproduction

Mating generally occurs in the spring. Males show dominance and interest by head bobbing; eventually the male will chase the female until he can catch her and subdue her.[5] Within eight to ten weeks, the female will dig a nest and lay clutches of up to 30 eggs.[5] The eggs hatch in 90 days with the hatchlings digging their way out of the sand.[5] These juveniles are typically green with brown markings, although all brown hatchlings have been recorded as well.[7]

Commercial usage

In some parts of Central America, the black spiny-tailed iguana, colloquially called the "chicken of the trees," is farmed alongside the green iguana as a food source and for export for the pet trade[5] [see iguana meat]. Although it is heavily hunted it does not appear to be endangered in any of its native territory.

Gallery

References

  1. ^ Pasachnik, S. (2015). "Ctenosaura similis". IUCN Red List of Threatened Species. 2015: e.T174480A73611567. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-1.RLTS.T174480A73611567.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ "Appendices | CITES". Cites.org. Retrieved 2022-01-14.
  3. ^ Liner, Ernest A. and Gustavo Cass-Andreu. (2008). Standard Spanish, English and Scientific Names of the Amphibians and Reptiles of Mexico (2nd. ed.). Herpetological Circular No. 38. Society for the Study of Amphibians and Reptiles. iv, 162 pp. ISBN 978-0-916984-75-5
  4. ^ "Ctenosaura similis". Integrated Taxonomic Information System. Retrieved 30 December 2007.
  5. ^ a b c d e f g h i j k Malfatti, Mark (2007). "A look at the genus Ctenosaura: meet the world's fastest lizard and its kin". Reptiles Magazine. 15 (11): 64–73.
  6. ^ Hollingsworth, Bradford D. (2004). The Evolution of Iguanas: An Overview and a Checklist of Species. Iguanas: Biology and Conservation. University of California Press. pp. 34–35. ISBN 978-0-520-23854-1.
  7. ^ a b c d e Köhler, Gunther (1996). "Notes on the systematic status of the taxa acanthura, pectinata, and similis of the genus Ctenosaura". Senckenbergiana Biologica. 30 (1): 33–43.
  8. ^ Garland, T. Jr. (1984). "Physiological correlates of locomotory performance in a lizard: an allometric approach" (PDF). American Journal of Physiology. 247 (5 Pt 2): R806–R815. doi:10.1152/ajpregu.1984.247.5.R806. PMID 6238543.
  9. ^ "Ctenosaura similis (Black Iguana)". Animal Diversity Web.
  10. ^ Van Devender, R. W. 1982. Growth and ecology of spiny-tailed and green iguanas in Costa Rica, with comments on the evolution of herbivory and large body size. Pages 162-182 in G. M. Burghardt and A. S. Rand, eds. Iguanas of the world: their behavior, ecology, and conservation. Park Ridge, New Jersey, USA, Noyes Publications.
  11. ^ Friedman, Melissa H.; Andreu, Michael G. (24 November 2015). "Hippomane mancinella, Manchineel". EDIS Institute of Food and Agricultural Sciences (IFAS). University of Florida. Retrieved 9 April 2018.
  12. ^ Goddard, Mark; Dougill, Andrew; Benton, Tim (2010). "Scaling up from gardens: biodiversity conservation in urban environments". Trends in Ecology & Evolution. Cell Press. 25 (2): 90–98. doi:10.1016/j.tree.2009.07.016. hdl:2027.42/144711. ISSN 0169-5347. PMID 19758724.
  13. ^ a b c Köhler, Gunther. 2008. Reptiles of Central America, 2nd Edition. Herpeton, Verlag Elke Köhler, Offenbach, Germany. 400 pp. (pages 139–144) ISBN 3-936180-28-8
  14. ^ Campbell, Jonathan A. 1998. Amphibians and Reptiles of Northern Guatemala, the Yucatán, and Belize. University of Oklahoma Press. Norman. xix, 380 pp. (pages 142–144) ISBN 0-8061-3064-4
  15. ^ a b c Lee, Julian C. 1996. The Amphibians and Reptiles of the Yucatán Peninsula. Comstock Publishing Associates, Cornell University Press, Ithaca, New York. xii, 500 pp. (pages 206–208)ISBN 0-8014-2450-X
  16. ^ a b c d e McCranie, James R. 2018. The Lizards, Crocodiles, and Turtles of Honduras: Systematic, Distribution, and Conservation. Bulletin of the Museum of Comparative Zoology, Special Publications Series, No. 2: 1-666 pp. (pages 273–281)
  17. ^ a b c d Savage, Jay M. 2002. The Amphibians and Reptiles of Costa Rica, A Herpetofauna between Two Continents, between Two Seas. University of Chicago Press, Chicago, Illinois. xx, 934 pp. (pages 435–437) ISBN 0-226-73537-0
  18. ^ Köhler, Gunther., Milan Veselý, and Eli Greenbaum. 2006. The Amphibians and Reptiles of El Salvador. Krieger Publishing Company. Malabar, Florida. ix, 238 pp. (pages 113–115) ISBN 1-57524-252-4
  19. ^ a b Köhler, Gunther. 2002. Schwarzleguane: Lebensweise, Pflege, Zucht. Herpeton, Verlag Elke Köhler, Offenbach, Germany. 142 pp. (pages 110–120, & 128b) ISBN 3-936180-01-6
  20. ^ a b c d e Alberts, Allison C., Ronald L. Carter, William K. Hays, and Emília P. Martins (Editors). 2004. Iguanas: Biology and Conservation. University of California Press. Berkeley. xvi, 356 pp. (pages 34–35) ISBN 0-520-23854-0
  21. ^ McCranie, James R., Larry David Wilson, and Gunther Köhloer. 2005. Amphibians and Reptiles of the Bay Islands and Cayos Cochinos, Honduras. Bibliomania!. Salt Lake City, Utah. xiii, 210 pp. (pages 96–97) ISBN 1-932871-07-1
  22. ^ Schwartz, Albert, and Robert W. Henderson. 1991. Amphibian and Reptiles of the West Indies: Descriptions, Distribution, and Natural History. University of Florida Press. Gainesville. (pages 387–388) ISBN 0-8130-1049-7
  23. ^ a b Powell, Robert, and Robert W. Henderson (Editors). 1996. Contributions to West Indian Herpetology: A Tribute to Albert Schwarts. Society for the Study of Amphibians and Reptiles. 457 pp. (page 105) ISBN 0-916984-37-0
  24. ^ Barrio-Amorós, César Luis and Gilson Rivas-Fuenmayor. 2008. Spiny-tailed Iguanas (Ctenosaura similis) in Venezuela: A Preliminary Report. Iguana. 15( 3) 160-161.
  25. ^ "Black spiny-tailed iguana (Ctenosaura similis) - EDDMapS State Distribution". EDDMaps.
  26. ^ a b Krysko, K. L. & King, F. W. & Enge, K. M. & Reppas, A. T. (2003): Sarasota county Distribution of the introduced black spiny-tailed iguana (Ctenosaura similis) on the southwestern coast of Florida. Florida Scientist, Lawrence, Kansas, USA; 66 (2): 74-79.
  27. ^ "SARASOTA COUNTY EXOTIC REPTILE MANAGEMENT PLAN". Sarasota County, Florida, USA. pp. 6–7. Retrieved 2022-04-01.
  28. ^ Sanchez, Alejandro (2007-12-31). "Father Sanchez's Web Site of West Indian Natural History Diapsids I: Introduction; Lizards". Kingsnake.com.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Ctenosaura similis, commonly known as the black iguana or black spiny-tailed iguana, is a lizard native to Mexico and Central America. It has been reported in some Colombian islands in the Caribbean Sea and Pacific Ocean, and has been introduced to the United States in the state of Florida. It is the largest species in the genus Ctenosaura. They are typically found in areas such as grasslands and forests.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Ctenosaura similis ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES
 src=
Juvenil de Ctenosaura similis
 src=
Ctenosaura similis en Tulum, Quintana Roo, México

El garrobo negro (Ctenosaura similis), también conocido como iguana rayada, iguana negra de cola espinosa, iguana de cola espinosa de Gray, tilcampo, chiguipile o tolok, es un lagarto escamoso iguánido endémico de Centroamérica y México.[2]​ Fue descrito por el naturalista inglés John Edward Gray en 1831.[3]

Sinonimia

  • Iguana Similis Gray, 1831
  • Ctenosaura similis (Biley, 1928)
  • Ctenosaura completa (Bocourt, 1874)
  • Ctenosaura completa (Günther, 1880)
  • Ctenosaura completa (Günther, 1885)
  • Ctenosaura completa (Cope, 1886)
  • Ctenosaura similis (Bailey, 1928)
  • Ctenosaura similis (Schwartz & Henderson 1991)
  • Ctenosaura similis (Liner, 1994)
  • Ctenosaura similis (Köhler et al. 2000)
  • Ctenosaura similis (Köhler, 2003)
  • Ctenosaura similis (Mata-Silva et al. 2015)
  • Ctenosaura similis similis (Gray, 1831)
  • Ctenosaura completa Bocourt 1874 (Duméril & Bocourt, 1874)
  • Ctenosaura similis similis (Barbour & Shreve, 1934)
  • Ctenosaura similis similis (Buckley et al. 2016)
  • Ctenosaura similis multipunctata (Barbour & Shreve, 1934)
  • Ctenosaura similis multipunctata (Barbour & Shreve, 1934)
  • Ctenosaura similis multipunctata (Buckley et al. 2016)[3]

Etimología

El nombre del género Ctenosaura, deriva de las palabras griegas: ctenos (Κτενός), que significa "peine" (esto en referencia a las espinas en forma de peine que recorren la espalda y la cola del lagarto), y saura (σαύρα), que significa "lagarto". El epíteto específico C. similis es de origen latín y significa "similar a", en referencia a la descripción común que se encuentra en la taxonomía linneana cuando se refiere a un nuevo taxón.[2]

Descripción

Junto a C. pectinata, es la especie más grande del género Ctenosaura y ha sido reconocida como el lagarto más rápido de la Tierra (hasta 34,6 km/h) por El Libro Guinness de los récords mundiales.[2]​ Los machos pueden alcanzar 1.3 m de longitud y las hembras 0,8-1 m.[2]​ La cabeza es medianamente distintiva del cuerpo. Posee un saco gular fuertemente desarrollado. Sus extremidades son robustas y musculosas. La cola presenta anillos de escamas espinosas muy alargadas. [4]​ Esta iguana tiene una longitud hocico-cloaca de 27.5 cm a 35 cm. Tienen una cresta de largas espinas que se extiende por el centro de la espalda. La coloración varía mucho entre los individuos de la misma población, los adultos suelen tener un color gris blanquecino o tostado con una serie de 4 a 12 bandas dorsales bien definidas de color oscuro que se extienden casi hasta las escamas ventrales. Los machos desarrollan un color naranjado con reflejos de color azul y melocotón en la mandíbula alrededor de la cabeza y la garganta, todo esto durante la temporada de reproducción.[2][5]​ Son lagartos diurnos y de rápido movimiento, empleando su velocidad para escapar de depredadores, pero pueden azotar sus colas y morder si son molestados o acorralados.[2]​ Los garrobos (Ctenosaura) aunque están relacionadas con las iguanas (iguana), se diferencian de estas debido a la ausencia de una gran escama al costado de la cabeza.[nota 1]

Alimentación

Son principalmente herbívoros, alimentándose de flores, hojas, tallos y frutas, pero al ser una especie oportunista, también se alimenta de peces, huevos, aves, roedores e incluso crías de tortugas marinas.[2][6]​ Los juveniles tienden a ser insectívoros, volviéndose más herbívoros a medida que crecen.[7]​ Se sabe que comen la fruta y viven en las ramas del manzanillo de playa, un árbol altamente tóxico para la mayoría de otros animales.

Distribución y hábitat

Los garrobos negros prefieren un hábitat caliente, húmedo o templado en altitudes desde cerca del nivel del mar hasta moderadas, con relieves rocosos con grietas para esconderse y tomar el sol, con árboles cercanos para trepar, debido a que son excelentes escaladores. Es una especie nativa de América Central y tiene el rango más amplio de todas las especies de Ctenosaura, desde el Istmo de Tehuantepec hasta el noreste de Nicaragua y el oeste de Panamá en las costas del Atlántico y el Pacífico respectivamente. Se encuentra comúnmente en todo Costa Rica, Honduras, El Salvador y se ha informado en algunas islas de Colombia del Mar Caribe y el Océano Pacífico.[2]

Introducción

El garrobo negro se ha introducido en el sur de Florida, expandiéndose en la naturaleza en las siguientes poblaciones salvajes:

Este iguánido también ha sido introducida en varias islas del Caribe.[2]

Distribución en México

En México, el garrobo negro ha sido registrado en 21 estados: Sonora, Sinaloa, Nayarit, Colima, Michoacán, Guerrero, Oaxaca, Chiapas, Estado de México, Ciudad de México, Puebla, Morelos, Nuevo León, Tamaulipas, Zacatecas, San Luis Potosí, Veracruz, Tabasco, Campeche, Quintana Roo y Yucatán.[4][nota 2]

Reproducción

El apareamiento generalmente ocurre en la primavera. Los machos muestran dominio e interés moviendo la cabeza; eventualmente, el macho perseguirá a la hembra hasta que pueda atraparla y someterla para el apareamiento.[2]​ Después de ocho a diez semanas, la hembra cavará un nido y pondrá nidadas de hasta 30 huevos.[2]​ Los huevos eclosionan en 90 días, en dónde las crías excavaran para salir de la arena.[2]​ Los juveniles son típicamente verdes con marcas de color marrón, aunque también se han registrado crías totalmente marrones.[5][7]

Hibridación

Köhler & Blinnn (2000), Gutsche & Köhler (2004) y Schulte (2007) presentaron evidencia de hibridación natural entre C. similis. y C. bakeri.[3][8]

Estado de conservación

En México, la NOM-059-SEMARNAT-2010 considera a esta iguana como Amenazada; la IUCN 2019-1 como de Preocupación menor. Los principales factores de riesgo que amenazan a la especie son la fragmentación y disminución de su hábitat y el consumo de su carne, piel y huevos. Asimismo, la presencia de asentamientos humanos en las áreas costeras es un factor importante de desplazamiento para muchas especies; así como la fragmentación de las selvas y la devastación de manglares. [4]

Galería

Notas

  1. Esta es una diferencia entre los dos géneros de la misma familia (iguanidae), pero los nombres no son fijos, por lo que cambian según la localidad, por ejemplo a la iguana verde (iguana iguana) también se le conoce como garrobo verde, a pesar de no ser miembro del género Ctenosaura o cualquier miembro de este género se le llamará iguana a pesar de no pertenecer al género Iguana.
  2. Las observaciones para los estados ubicados al norte del Istmo de Tehuantepec pertenecen principalmente a colecciones, debido a que el garrobo negro no se distribuye ahí.

Referencias

  1. Pasachnik, S. y McCranie, J.R. (2010). «Ctenosaura similis». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2011.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 22 de marzo de 2012.
  2. a b c d e f g h i j k l Malfatti, Mark (2007). "Una mirada al género Ctenosaura: conoce al lagarto más rápido del mundo y a sus parientes". Reptiles Magazine. 15 (11): 64–73.
  3. a b c «Ctenosaura similis». The Reptile Database. Consultado el 20 de enero de 2022.
  4. a b c «Enciclovida (consultado el 13 de enero del 2020).».
  5. a b Köhler, Gunther (1996). "Notes on the systematic status of the taxa acanthura, pectinata, and similis of the genus Ctenosaura". Senckenbergiana Biologica. 30 (1): 33–43.
  6. Krysko, K. L. & King, F. W. & Enge, K. M. & Reppas, A. T. (2003):Sarasota county Distribution of the introduced black spiny-tailed iguana (Ctenosaura similis) on the southwestern coast of Florida.- Florida Scientist, Lawrence, Kansas; 66 (2): 74-79.
  7. a b Van Devender, R. W. 1982. Growth and ecology of spiny-tailed and green iguanas in Costa Rica, with comments on the evolution of herbivory and large body size. Pages 162-182 in G. M. Burghardt and A. S. Rand, eds. Iguanas of the world: their behavior, ecology, and conservation. Park Ridge, New Jersey, Noyes Publications.
  8. Köhler, G. & Blinn, E. 2000. Natürliche Bastardierung zwischen Ctenosaura bakeri und Ctenosaura similis auf UItila, Honduras. Salamandra 36 (1): 77-79

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES
 src= Juvenil de Ctenosaura similis  src= Ctenosaura similis en Tulum, Quintana Roo, México

El garrobo negro (Ctenosaura similis), también conocido como iguana rayada, iguana negra de cola espinosa, iguana de cola espinosa de Gray, tilcampo, chiguipile o tolok, es un lagarto escamoso iguánido endémico de Centroamérica y México.​ Fue descrito por el naturalista inglés John Edward Gray en 1831.​

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Ctenosaura similis ( Basch )

fornì da wikipedia EU
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Ctenosaura similis Ctenosaura generoko animalia da. Narrastien barruko Iguanidae familian sailkatuta dago.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Mustavalkoleguaani ( Finlandèis )

fornì da wikipedia FI

Mustavalkoleguaani[3][4] eli nokileguaani[5] (Ctenosaura similis) on leguaanien heimoon kuuluva liskolaji. Se on maaleguaanien suvun suurin ja laajimmalle levinnein laji. Sitä tavataan Meksikosta ja Keski-Amerikasta, jossa sitä käytetään ihmisravinnoksi. Mustavalkoleguaani on mitattu maailman nopeimmaksi liskoksi.

Ulkonäkö ja koko

 src=
Mustavalkoleguaani Uxmalissa.

Mustavalkoleguaanin tunnistaa sen lieriömäisestä ja piikikkäästä hännästä.[6] Lajin väritys ja kuviointi vaihtelevat paljon, mutta täysikasvuiset yksilöt ovat ruumiinväriltään tavallisesti vaaleanharmaasta kellanruskeaan ja niiden selässä ja kyljessä on 4-12 mustaa raitaa. Täysikasvuiset koiraat voivat kasvaa jopa 1,5 metriä pitkiksi, mutta naaraat ovat pienempiä ja saavuttavat yleensä metrin pituuden.[7] Se voi painaa viisi kiloa.[8]

Levinneisyys ja elinympäristö

Mustavalkoleguaani elää Etelä-Meksikossa, Nicaraguassa, Guatemalassa, El Salvadorissa, Hondurasissa, Belizessä, Costa Ricassa, Panamassa sekä Providencian ja San Andrésin saarilla Kolumbiassa. Lisäksi sitä on istutettu Venezuelaan ja Floridaan.[2] Se viettää suurimman osan ajastaan maassa, mutta on tarvittaessa hyvä kiipeilijä. Nuoret yksilöt pysyttelevät enemmän puissa, mahdollisesti välttääkseen joutumasta suurempien mustavalkoleguaanien syömäksi.[8] Lajia tavataan kuivista ja kosteista metsäisistä alueista. Lisäksi se elää kallioalueilla, savanneilla ja rannikoiden marskimaiden ja soiden ympärillä.[9] Mustavalkoleguaani suosii kivikkoista elinympäristöä, jossa se voi paistatella auringossa, piiloutua halkeamiin ja kiivetä puihin.[7][8]

Elintavat

Mustavalkoleguaani on maailman nopein lisko. Washingtonin yliopiston professori Raymond Huey kollegoineen on mitannut sen nopeudeksi 34,9 km/h, mikä on myös suurin matelijan maalla saavuttama nopeus.[4].[10] Se puree ja käyttää häntäänsä aseena kun se ei voi juosta vaaraa pakoon. Laji viettää tavallisesti koko aamunsa auringon paisteessa lämmittelemiseen viileän yön jälkeen.[8]

 src=
Poikanen.

Lisääntyminen

Parittelu tapahtuu keväällä ja koiraat osoittavat reviirin johtajuuden heiluttamalla päätään. Naaraat kaivavat pesän ja munivat jopa 30 munaa 8–10 viikkoa parittelun jälkeen. Vihreänruskeat poikaset kuoriutuvat 90 päivän kuluttua ja kaivavat tiensä ulos pesästä.[8][7][9]

Ravinto

Mustavalkoleguaani on täysikasvuisena pääasiassa kasvinsyöjä, joka syö lehtiä, kukkia, ​​hedelmiä ja varsia. Joskus ne syövät myös pieniä munia ja eläimiä, kuten niveljalkaisia, kaloja sekä lintuja.[8] Nuoret yksilöt syövät lähes yksinomaan hyönteisiä ja siirtyvät kasviperäiseen ravintoon täysikasvuisena.[7]

Ihmiskäyttö

Mustavalkoleguaania syödään ja myydään kauppatoreilla Meksikossa ja Keski-Amerikassa, jossa sillä uskotaan olevan lääkinnällistä arvoa.[1][6]

Kuvagalleria

Lähteet

  1. a b Pasachnik, S.: Ctenosaura similis IUCN Red List of Threatened Species. Version 2017.3. 2015. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 6.5.2018. (englanniksi)
  2. a b Uetz, P., Freed, P. & Jirí Hošek (toim.): Ctenosaura similis The Reptile Database. Reptarium. Viitattu 6.5.2018. (englanniksi)
  3. Palmén, Ernst & Nurminen, Matti (toim.): Eläinten maailma, Otavan iso eläintietosanakirja. 2. Iilimato–Leopardit, s. 878. Helsinki: Otava, 1974. ISBN 951-1-01422-6.
  4. a b Glenday, Craig (päätoim.): Guinness World Records 2015, s. 54. Helsinki: Sanoma Media Finland, 2014. ISBN 978-951-32-3988-6.
  5. McGhee, Karen & McKay, George: Maailmamme eläimet, s. 153. Suomentanut Hiltunen, Marja-Leena & Pertti. Helsinki: Gummerus, 2007. ISBN 978-951-20-7373-3.
  6. a b Savage, Jay M.: The Amphibians and Reptiles of Costa Rica: A Herpetofauna between Two Continents, between Two Seas, s. 435–437. Chicago: University of Chicago Press, 2002. ISBN 0-226-73537-0. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 12.5.2018). (englanniksi)
  7. a b c d Black Spiny-Tailed Iguana Reptile & Amphibian Discovery Zoo. Viitattu 6.5.2018. (englanniksi)
  8. a b c d e f Black Iguana Costa Rica. 15.3.2012. Viitattu 11.5.2018. (englanniksi)
  9. a b Black Spiny-Tailed Iguana The Belize Zoo. Viitattu 11.5.2018. (englanniksi)
  10. Kuosanen, Pävi (toim.): Guinness suuri ennätyskirja 1997, s. 36. Helsinki: Helsinki Media, 1996. ISBN 951-32-0034-5.

Aiheesta muualla

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FI

Mustavalkoleguaani: Brief Summary ( Finlandèis )

fornì da wikipedia FI

Mustavalkoleguaani eli nokileguaani (Ctenosaura similis) on leguaanien heimoon kuuluva liskolaji. Se on maaleguaanien suvun suurin ja laajimmalle levinnein laji. Sitä tavataan Meksikosta ja Keski-Amerikasta, jossa sitä käytetään ihmisravinnoksi. Mustavalkoleguaani on mitattu maailman nopeimmaksi liskoksi.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FI

Ctenosaura similis ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Ctenosaura similis, cténosaure noir ou iguane à queue épineuse noire est une espèce de sauriens de la famille des Iguanidae[1].

Répartition et habitat

 src=
Aire de répartition de l'espèce Ctenosaura similis selon l'UICN (consulté le 13 mars 2013).

Cette espèce se rencontre dans le sud du Mexique, au Belize, au Guatemala, au Salvador, au Honduras, au Nicaragua, au Costa Rica, au Panama et dans l'archipel de San Andrés, Providencia et Santa Catalina en Colombie[1]. Elle a été introduite en Floride aux États-Unis et au Venezuela.

Ce sont de bon grimpeurs qui habitent principalement des zones rocheuses.

Description

 src=
Ctenosaura similis
 src=
Ctenosaura similis juvénile

Cette iguane atteint environ 1,5 mètre, les femelles étant plus courtes (environ 1 mètre). Il a une crête dorsale jusqu'au milieu du dos.

Ils sont diurnes et principalement herbivores, mais peuvent occasionnellement consommer de petits animaux, des œufs ou encore des arthropodes. Les jeunes sont plus volontiers insectivores et deviennent herbivores en grandissant.

Reproduction

La reproduction a lieu au printemps. Les femelles pondent jusqu'à 30 œufs qui incubent durant environ 3 mois.

Köhler & Blinn, 2000[2], Gutsche & Köhler, 2004[3] et Schulte, 2007[4] rapportent des hybridations naturelles entre cette espèce et Ctenosaura bakeri.

Liste des sous-espèces

Selon Reptarium Reptile Database (1 décembre 2012)[5] :

  • Ctenosaura similis multipunctata Barbour & Shreve, 1934
  • Ctenosaura similis similis (Gray, 1831)

Publications originales

  • Barbour & Shreve, 1934 : A new race of Rock Iguana. Occasional Papers of the Boston Society of Natural History, vol. 8, p. 197-198 (texte intégral).
  • Gray, 1831 "1830" : A synopsis of the species of Class Reptilia. The animal kingdom arranged in conformity with its organisation by the Baron Cuvier with additional descriptions of all the species hither named, and of many before noticed, V Whittaker, Treacher and Co., London, vol. 9, Supplement, p. 1-110 (texte intégral).

Notes et références

  1. a et b Reptarium Reptile Database, consulté lors d'une mise à jour du lien externe
  2. Köhler & Blinn, 2000 : Natürliche Bastardierung zwischen Ctenosaura bakeri und Ctenosaura similis auf UItila, Honduras. Salamandra, vol. 36, n. 1, p. 77-79.
  3. Gutsche & Köhler, 2004 : A fertile hybrid between Ctenosaura similis (GRAY 1831) and C. bakeri STEJNEGER 1901 (Squamata: Iguanidae) on Isla de Utila, Honduras. Salamandra, vol. 40, n. 3/4, p. 201-206.
  4. Schulte, 2007 : Beobachtungen zur Hybridisierung zwischen Ctenosaura similis (GRAY 1831) und Ctenosaura bakeri STEJNEGER 1901 auf Utila, Honduras. Elaphe, vol. 15, no 1, p. 55-59.
  5. Reptarium Reptile Database, consulté le 1 décembre 2012
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Ctenosaura similis, cténosaure noir ou iguane à queue épineuse noire est une espèce de sauriens de la famille des Iguanidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Ctenosaura similis ( Galissian )

fornì da wikipedia gl Galician

A iguana raiada (Ctenosaura similis) é un iguánido centroamericano e mexicano presente dende Panamá até o istmo de Tehuantepec en México. Foi introducida en Florida e nalgunhas illas do Caribe. Tamén se reporta en Colombia. É a especie máis grande do xénero Ctenosaura e foi recoñecida como o lagarto máis rápido da Terra, podendo alcanzar unha velocidade de 35 km/h.

O macho mide até 1,3 metros de lonxitude mentres que a femia pode alcanzar o metro. Os exemplares novos tenden a ser insectívoros e a medida que van medrando fanse máis herbívoros. Na idade adulta aliméntase de froitos, talos, follas, tamén flores e pon preto de 30 ovos que eclosionarán 90 días despois. Ó ser oportunista tamén se alimenta de peixes, ovos, aves, roedores e mesmo crías de tartarugas mariñas e prefire vivir en zonas rochosas e ariscas.

Notas

Véxase tamén

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Galissian )

fornì da wikipedia gl Galician

A iguana raiada (Ctenosaura similis) é un iguánido centroamericano e mexicano presente dende Panamá até o istmo de Tehuantepec en México. Foi introducida en Florida e nalgunhas illas do Caribe. Tamén se reporta en Colombia. É a especie máis grande do xénero Ctenosaura e foi recoñecida como o lagarto máis rápido da Terra, podendo alcanzar unha velocidade de 35 km/h.

O macho mide até 1,3 metros de lonxitude mentres que a femia pode alcanzar o metro. Os exemplares novos tenden a ser insectívoros e a medida que van medrando fanse máis herbívoros. Na idade adulta aliméntase de froitos, talos, follas, tamén flores e pon preto de 30 ovos que eclosionarán 90 días despois. Ó ser oportunista tamén se alimenta de peixes, ovos, aves, roedores e mesmo crías de tartarugas mariñas e prefire vivir en zonas rochosas e ariscas.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia

Ctenosaura similis ( Italian )

fornì da wikipedia IT

L'iguana nera (Ctenosaura similis) è un sauro della famiglia delle Iguanidae, nativo del Messico e America centrale introdotto negli Stati Uniti in Florida. È la specie più grande del genere Ctenosaura. È la lucertola più veloce del mondo potendo raggiungere i 35 km/h.

Descrizione

L'iguana possiede delle scaglie sulla lunga coda.

Gli esemplari maschi possono raggiungere il metro e mezzo di lunghezza, mentre le femmine sono più piccole (un metro circa).

La colorazione della pelle varia dal grigio chiaro al grigio scuro, con delle bande più scure.

Alimentazione

Queste iguane sono prevalentemente erbivore e si cibano di fiori, foglie e frutti, anche se possono cibarsi anche di uova o artropodi.

Note

  1. ^ (EN) Ctenosaura similis, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Ctenosaura similis: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

L'iguana nera (Ctenosaura similis) è un sauro della famiglia delle Iguanidae, nativo del Messico e America centrale introdotto negli Stati Uniti in Florida. È la specie più grande del genere Ctenosaura. È la lucertola più veloce del mondo potendo raggiungere i 35 km/h.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Czarnogwan środkowoamerykański ( polonèis )

fornì da wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Czarnogwan środkowoamerykański[3], legwan czarny (Ctenosaura similis) – gatunek jaszczurki z rodziny legwanowatych (Iguanidae).

Wygląd

Długość ciała 60-120 cm. Młode osobniki są zwykle jasnobrązowe, ciemnieją w ciągu pierwszego roku życia. Dorosłe legwany są ciemnobrązowe, szare lub czarne. Posiadają wyrostek grzebieniowy i luźny fałd skórny na podgardlu.

Występowanie

Ameryka Środkowa, żyją na skalnych terenach, wśród ruin, na skrajach lasów.

Tryb życia

Dorosłe osobniki zjadają rośliny, dieta młodych nie jest do końca poznana.

Przypisy

  1. Ctenosaura similis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Ctenosaura similis. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
  3. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 373. ISBN 83-01-14344-4.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Czarnogwan środkowoamerykański: Brief Summary ( polonèis )

fornì da wikipedia POL

Czarnogwan środkowoamerykański, legwan czarny (Ctenosaura similis) – gatunek jaszczurki z rodziny legwanowatych (Iguanidae).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Ctenosaura similis ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

Ctenosaura similis é uma espécie de lagarto nativa do México e da América Central, que foi introduzido nos Estados Unidos, no estado da Flórida.[1] É a maior espécie do gênero Ctenosaura.

Referências

  1. a b Pasachnik, S. (2015). Ctenosaura similis (em inglês). IUCN 2015. Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN de 2015 Versão e.T174480A73611567. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-1.RLTS.T174480A73611567.en Página visitada em 28 de outubro de 2021.
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Ctenosaura similis: Brief Summary ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

Ctenosaura similis é uma espécie de lagarto nativa do México e da América Central, que foi introduzido nos Estados Unidos, no estado da Flórida. É a maior espécie do gênero Ctenosaura.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Ctenosaura similis ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Ctenosaura similis là một loài thằn lằn trong họ Iguanidae. Loài này được Gray mô tả khoa học đầu tiên năm 1831.[3]. Nó là loài thằn lằn chạy nhanh nhất thế giới Đây là loài bản địa Mexico và Trung Mỹ đã được du nhập vào Hoa Kỳ ở bang Florida. Đây là loài lớn nhất trong chi Ctenosaura.

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ “Ctenosaura similis”. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2012.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. 2010. Truy cập 24/10/2012. Kiểm tra giá trị ngày tháng trong: |accessdate= (trợ giúp)
  2. ^ The Reptile Database. www.reptile-database.org.
  3. ^ Ctenosaura similis. The Reptile Database. Truy cập ngày 31 tháng 5 năm 2013.

Tham khảo

 src= Wikimedia Commons có thêm hình ảnh và phương tiện truyền tải về Ctenosaura similis  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Ctenosaura similis


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến bộ bò sát có vảy này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Ctenosaura similis: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Ctenosaura similis là một loài thằn lằn trong họ Iguanidae. Loài này được Gray mô tả khoa học đầu tiên năm 1831.. Nó là loài thằn lằn chạy nhanh nhất thế giới Đây là loài bản địa Mexico và Trung Mỹ đã được du nhập vào Hoa Kỳ ở bang Florida. Đây là loài lớn nhất trong chi Ctenosaura.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

黑刺尾鬣蜥 ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科
二名法 Ctenosaura similis
(Gray, 1831) Ctenosaura similis distribution.png

黑刺尾鬣蜥學名Ctenosaura similis),又名黑鬣蜥,是墨西哥中美洲的一種蜥蜴,現已引入到美國佛羅里達州。牠們是刺尾鬣蜥屬中最大的物種,也是陸上走動最快的蜥蜴。

分類

黑刺尾鬣蜥最初是由英國動物學家約翰·愛德華·格雷(John Edward Gray)於1831年描述。[1]屬名是來自古希臘文的「梳子」及「蜥蜴」。[2]種小名拉丁文的「相似」,卡爾·林奈也很喜歡用這種方法來取名。[3]

特徵

 src=
黑刺尾鬣蜥頸上的斑紋。

黑刺尾鬣蜥的尾巴上有起角的鱗片。[4]牠們是刺尾鬣蜥屬中體型最大的,雄蜥可以長達1.5米,雌蜥也有1米長。[2]牠們的冠上有長棘,一直延伸至背部中央。[4]雖然個別顏色可以有很大分別,一般都是呈白灰色或黃褐色,背上有4-12條斑紋。[4]雄蜥頭部喉嚨附近在繁殖季節會呈現橙色。[2][4]

食性及行為

 src=
幼生黑刺尾鬣蜥。

黑刺尾鬣蜥是攀爬的能手,喜歡棲息在岩石環境,可以躲在石縫,在石上哂太陽及攀爬附近的樹。[2]牠們是日間活動的。當遇到掠食者時會快速逃走,但危急時也會擺動尾巴及咬對方。[2]金氏世界紀錄大全》紀錄黑刺尾鬣蜥的奔跑速度達每小時34.9公里,是全球跑得最快的蜥蜴[2][5]

黑刺尾鬣蜥主要是草食性的,吃花朵葉子、莖及果實,但也有時會吃細小的動物節肢動物[2]幼蜥傾向吃昆蟲,逐漸轉變為草食性。

分佈

黑刺尾鬣蜥原產於中美洲,分佈在特旺特佩克地峽尼加拉瓜東北部及巴拿馬西部,是刺尾鬣蜥屬中分佈最廣的。[3][2]牠們廣為分佈在哥斯達黎加洪都拉斯,也有分佈在哥倫比亞的。牠們會與其他刺尾鬣蜥屬混種

黑刺尾鬣蜥有被引入到美國佛羅里達州南部,且在野外有進行繁殖。另有被引入到加勒比海多個島嶼[6]由於牠們有時會吃其他動物,所以對當地的特有種造成威脅。[7]

繁殖

黑刺尾鬣蜥一般會於春天進行交配。雄蜥會點頭來顯示優勢及興趣,接著會追著雌蜥,最終捉到及壓制雌蜥。[2]交配後8-10個星期,雌蜥會挖穴生蛋,每次約生30隻蛋。[2]蛋在90日後孵化,幼蜥會自行走出沙堆。[2]幼蜥一般是綠色的,有褐色斑紋;另外也有全身褐色的。[4]

與人類關係

中美洲的一些地區,有畜牧黑刺尾鬣蜥及美洲鬣蜥,作為食物及寵物出售。[2]雖然黑刺尾鬣蜥被大量獵殺,但卻沒有出現瀕危的情況。

參考

  1. ^ Ctenosaura similis. Integrated Taxonomic Information System. 2007 [30 December, 2007] (英语). 请检查|access-date=中的日期值 (帮助)
  2. ^ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 Malfatti, Mark. A Look at the Genus Ctenosaura: Meet the World's fastest lizard and its kin. Reptiles Magazine. 2007, 15 (11): 64–73.
  3. ^ 3.0 3.1 Hollingsworth, Bradford D. The Evolution of Iguanas an Overview and a Checklist of Species. Iguanas: Biology and Conservation. University of California Press. 2004: 34–5. ISBN 9780520238541.
  4. ^ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Köhler, Gunther. Notes on the systematic status of the taxa acanthura, pectinata, and similis of the genus Ctenosaura. Senckenbergiana biologica. 1996, 30 (1): 33–43.
  5. ^ Garland, T., Jr. Physiological correlates of locomotory performance in a lizard: an allometric approach (PDF). American Journal of Physiology. 1984, 247: R806–R815.
  6. ^ Sanchez, Alejandro. Father Sanchez's Web Site of West Indian Natural History Diapsids I: Introduction; Lizards. 2007-12-31.
  7. ^ Krysko, K. L. & King, F. W. & Enge, K. M. & Reppas, A. T. Distribution of the introduced black spiny-tailed iguana (Ctenosaura similis) on the southwestern coast of Florida. Florida Scientist, Lawrence, Kansas. 2003, 66 (2): 74–9.

外部連結

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:黑刺尾鬣蜥  src= 维基物种中的分类信息:黑刺尾鬣蜥
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

黑刺尾鬣蜥: Brief Summary ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科

黑刺尾鬣蜥(學名Ctenosaura similis),又名黑鬣蜥,是墨西哥中美洲的一種蜥蜴,現已引入到美國佛羅里達州。牠們是刺尾鬣蜥屬中最大的物種,也是陸上走動最快的蜥蜴。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

ツナギトゲオイグアナ ( Giaponèis )

fornì da wikipedia 日本語
ツナギトゲオイグアナ Ctenosaura similis 1.jpg
ツナギトゲオイグアナ Ctenosaura similis
分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 爬虫綱 Reptilia : 有鱗目 Squamata 亜目 : トカゲ亜目 Sauria 下目 : イグアナ下目 Iguania : イグアナ科 Iguanidae 亜科 : イグアナ亜科 Iguaninae : トゲオイグアナ属 Ctenosaura : ツナギトゲオイグアナ
C. similis 学名 Ctenosaura similis
(Gray, 1831) 和名 ツナギトゲオイグアナ 英名 Black iguana

Ctenosaura similis distribution.png

ツナギトゲオイグアナCtenosaura similis)は、爬虫綱有鱗目イグアナ科トゲオイグアナ属に分類されるトカゲ。

分布[編集]

エルサルバドルグアテマラコスタリカコロンビアニカラグアパナマベリーズホンジュラスメキシコ

形態[編集]

全長100cm。成体は灰褐色で、黒い横縞が入る。幼体は体色が鮮やかな緑色で、成長に伴い褐色になる。

背面には鬣状の鱗(クレスト)があり、このクレストが背面から尾まで途切れず繋がることが和名の由来。尾には棘状の鱗が並び、その間には1列以上の小型の鱗が並ぶ。

生態[編集]

森林に生息する。幼体は樹上棲だが、成長に伴い地表棲の傾向が強くなる。危険を感じると岩の隙間等に逃げこんだり、素早く走って逃げる。

食性は植物食傾向の強い雑食で、植物の果実昆虫類節足動物等を食べる。成長に伴い植物食傾向が強くなる。

繁殖形態は卵生で、1回に20-30個の卵を産む。

人間との関係[編集]

生息地では食用とされることもある。

ペットとして飼育されることもあり、日本にも輸入されている。流通量は多く、野生個体と繁殖個体の幼体共に流通する。大型種のため飼育には大型のケージが必要になる。幼体から飼育すれば慣れる個体もいるが、基本的に性質は荒い。

参考文献[編集]

  • 『爬虫類・両生類800図鑑 第3版』、ピーシーズ、2002年、31項
  • 海老沼剛 『爬虫・両生類ビジュアルガイド トカゲ1 アガマ科&イグアナ科』、誠文堂新光社、2004年、72項

関連項目[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、ツナギトゲオイグアナに関連するメディアがあります。  src= ウィキスピーシーズにツナギトゲオイグアナに関する情報があります。


執筆の途中です この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますPortal:生き物と自然プロジェクト:生物)。
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
ウィキペディアの著者と編集者

ツナギトゲオイグアナ: Brief Summary ( Giaponèis )

fornì da wikipedia 日本語

ツナギトゲオイグアナ(Ctenosaura similis)は、爬虫綱有鱗目イグアナ科トゲオイグアナ属に分類されるトカゲ。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
ウィキペディアの著者と編集者