The Indian black turtle (Melanochelys trijuga) or Indian pond terrapin is a species of medium-sized freshwater turtle found in South Asia.
Despite its name, the color of its upper shell or carapace can vary from reddish to dark brown and black with yellow streaks running along its length. The underside or plastron is uniformly brown in color. The face of this turtle may have yellow or orange marks and spots, with color varying between subspecies. The size of the species may vary from 38 to 45 cm.[4]
The species occurs in India, Bangladesh, Myanmar, Sri Lanka, the Maldives, Nepal, and the Chagos Archipelago, where it may have been introduced. There are five recognized subspecies with overlapping distributions:
The Indian black turtle inhabits a variety of water bodies including ponds, marshes streams, rivers and artificial water bodies like rice-paddies, watering holes etc.[4]
.jpg)
M. t. coronata
Chambal River, Uttar Pradesh, India
The species is most active during early morning and evening, spending most of the day basking in the sun. The Sri Lankan subspecies, which has a flatter carapace, tends to spend the day in burrows. The species typically forages on aquatic vegetation along the edge of the water. It is omnivorous, with a diet ranging from aquatic plants to aquatic insects and carrion. Indian black turtles may sometimes be seen to aggregate alongside the carcass of a large dead animal.[4]
The Indian black turtle breeds during the wet season, between August and October. During this time the male becomes particularly aggressive and starts chasing the female, biting her on the neck. The male attaches itself to the top of the female during mating. Once mating is completed, the female digs a nest in the ground or occasionally in a pile of rhinoceros or elephant dung, using the left hind leg to excavate the nest and right hind leg to clear the excess material. Two to six individual clutches of eggs are laid in burrows per year. Eggs have an incubation period of 60–65 days, hatching during summer.[4]
The species is classified as least concern by the IUCN. M. t. indopeninsularis is considered threatened in Bangladesh, while the population in Myanmar (M. t. edeniana) is thought to be vulnerable or endangered. The species appears still to be common in India and Nepal, and is thus overall considered reasonably secure.[5] Where it is under pressure, this is mostly due to hunting for consumption and the pet trade.
The Indian black turtle (Melanochelys trijuga) or Indian pond terrapin is a species of medium-sized freshwater turtle found in South Asia.
Melanochelys trijuga Melanochelys generoko animalia da. Narrastien barruko Geoemydidae familian sailkatuta dago.
Melanochelys trijuga Melanochelys generoko animalia da. Narrastien barruko Geoemydidae familian sailkatuta dago.
Melanochelys trijuga est une espèce de tortues de la famille des Geoemydidae[1].
Cette espèce se rencontre[1] :
Sa présence est incertaine au Yunnan en République populaire de Chine et au Pakistan.
Selon TFTSG (22 octobre 2013)[2] :
Melanochelys trijuga est une espèce de tortues de la famille des Geoemydidae.
La tartaruga nera indiana (Melanochelys trijuga Schweigger, 1812) è una specie di tartaruga della famiglia dei Geoemididi[2].
Ne vengono riconosciute sei sottospecie[2]:
Il carapace, lungo fino a 380 mm, è elongato e di color marrone. Il piastrone è marrone con un bordo più chiaro. Le zampe possono essere grigie, marroni o nerastre. M. t. trijuga raggiunge i 250 mm di lunghezza e presenta sulla testa reticolazioni gialle. M. t. coronata è lunga circa 260 mm e ha una testa di colore giallo con una macchia grigio-nera a forma di diamante sulla fronte. Il piastrone è completamente nero. M. t. edeniana raggiunge i 280 mm, la testa è uniformemente grigia o marrone o con reticolazioni gialle che possono essere assenti negli individui anziani. M. t. indopeninsularis ha un carapace lungo 340 mm, la testa è marrone-oliva con una macchia a forma di lancia sulla fronte. M. t. parkeri raggiunge i 380 mm di lunghezza, la testa è marrone-oliva o finemente macchiettata di arancione. M. t. thermalis lunga 220 mm, la testa è grigio-nera con macchie rosse, arancioni o rosa. L'alimentazione è onnivora, si nutre di macrofite e invertebrati. Effettua più deposizioni l'anno di 3-8 uova ciascuna[3].
Distribuita in Asia meridionale, in particolare in India, Bangladesh, Myanmar, Sri Lanka, Nepal meridionale, Pakistan orientale e Thailandia occidentale. Introdotta anche nelle Maldive e nell'Arcipelago di Chagos nell'Oceano Indiano. Vive in una varietà di ambienti d'acqua dolce, tra cui torrenti, fiumi, stagni e paludi, così come un certo numero di ambienti artificiali, come risaie, dal livello del mare fino a 800 metri[3].
Specie ancora relativamente comune in alcune parti del Nepal e dell'India e in aree montane dello Sri Lanka o alle Maldive. Tuttavia, al di fuori di queste aree, la tartaruga nera indiana è minacciata dalla caccia per la sua carne, che in molte zone è considerata una prelibatezza, e dallo sfruttamento per il commercio internazionale, particolarmente in Bangladesh e Myanmar. In Thailandia occidentale è estremamente rara a causa di una combinazione di caccia e perdita dell'habitat[3].
La tartaruga nera indiana (Melanochelys trijuga Schweigger, 1812) è una specie di tartaruga della famiglia dei Geoemididi.
De zwartbuikaardschildpad[1] (Melanochelys trijuga) is een schildpad uit de familie Geoemydidae.
Het schild is wat langwerpig en heeft drie lengtekielen; een lange in het midden en aan iedere weerszijde een kleinere kiel, net zoals de driekielaardschildpad. Bij deze laatste steken de kielen echter sterk af vanwege de gele kleur, bij de zwartbuikaardschildpad zijn deze vaak slechts iets lichter gekleurd. Het belangrijkste verschil is de schildlengte, die van de zwartbuikaardschildpad wordt maximaal 38 cm, die van de driekielschildpad maximaal 16 cm. De schildkleur is licht- tot donkerbruin, de poten en kop zijn donkergrijs tot zwart. Er zijn zeven ondersoorten beschreven, die allemaal iets afwijken in grootte en kleur. De tenen hebben zwemvliezen tot bijna aan de nagels, de schubben op de poten zijn erg groot. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een langere en dikkere staart.
De zwartbuikaardschildpad komt voor in India, noordelijk Bangladesh, Myanmar, Sri Lanka, en Nepal. Populaties op de Maldiven en de Britse Chagosarchipel zijn vermoedelijk uitgezet. De habitat bestaat uit meren, stroompjes en rivieren met zoet water, de schildpad kan echter ook ver van water worden aangetroffen en is er niet sterk van afhankelijk. Als het te droog wordt graaft het dier zich in, wachtend op vochtiger tijden. Als het te heet is zoekt de schildpad het water op, maar bevindt zich meestal op het land in vochtige streken. De schildpad houdt van zonnen maar is ook 's nachts actief. Het voedsel bestaat voornamelijk uit planten, maar ook aas wordt wel gegeten.
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door August Friedrich Schweigger in 1812. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys trijuga gebruikt. De driekielaardschildpad (Melanochelys tricarinata) is de enige andere soort uit het geslacht Melanochelys. Net zoals laatstgenoemde soort heeft ook deze heel wat naamswijzigingen gehad, de soort behoorde eerder tot de geslachten Nicoria, Emys, Testudo, Melanochelys en Geoemyda waardoor de literatuur soms niet eenduidig is over de wetenschappelijke naam.[2]
Er worden zes ondersoorten erkend, die verschillen in het uiterlijk en het verspreidingsgebied.
De zwartbuikaardschildpad (Melanochelys trijuga) is een schildpad uit de familie Geoemydidae.
Indisk svart sköldpadda (Melanochelys trijuga)[3] är en sköldpaddsart som beskrevs av August Friedrich Schweigger 1812. Arten ingår i släktet Melanochelys och familjen Geoemydidae.[5][6] IUCN kategoriserar den indiska svarta sköldpaddan globalt som nära hotad.[1]
Arten delas in i följande underarter:[5]
Den indiska svarta sköldpaddan återfinns i Indien, norra Bangladesh, centrala Myanmar, Sri Lanka, på Maldiverna Chagosöarna och i Nepal.[5]
Wikimedia Commons har media som rör Indisk svart sköldpadda.
Denna artikel om sköldpaddor saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Indisk svart sköldpadda (Melanochelys trijuga) är en sköldpaddsart som beskrevs av August Friedrich Schweigger 1812. Arten ingår i släktet Melanochelys och familjen Geoemydidae. IUCN kategoriserar den indiska svarta sköldpaddan globalt som nära hotad.
Загальна довжина коливається від 25 до 38 см. Голова помірного розміру. Панцир потужний з 3 поздовжніми кілями. Лапи сильні з плавальними перетинки, які розташовані біля самих кігтів. На них розташована луска великого розміру. Хвіст товстий.
Загальне забарвлення як зверху, так і знизу темно—коричневе або чорне Голова та шия сіруваті, на потилиці присутні яскрава жовта пляма.
Полюбляє річки, ставки, озера. Може подорожувати між водоймами й значний час перебувати на суходолі. Харчується здебільшого рослинною їжею, лише іноді вживає комах та молюсків.
Самиця відкладає до 10 яєць.
Мешкає в Індії, Бангладеш, М'янмі, Непалі, на Шрі-Ланці, Мальдивських островах, архіпелазі Чагос.
Melanochelys trijuga là một loài rùa trong họ Emydidae. Loài này được Schweigger mô tả khoa học đầu tiên năm 1812.[2]
Phương tiện liên quan tới Melanochelys trijuga tại Wikimedia Commons
Melanochelys trijuga là một loài rùa trong họ Emydidae. Loài này được Schweigger mô tả khoa học đầu tiên năm 1812.
黑山龜（學名：Melanochelys trijuga），是黑龜屬下的一種龜。分佈在南亞地區的淡水中。
.jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助) 