dcsimg

Amenazas ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Deforestación, incendios, huracanes, fragmentación del hábitat, cambio del uso del suelo debido a la ganadería, agricultura, reubicación de asentamientos humanos, construcción de presas, construcción de vías de comunicación y explotación inadecuada de recursos tales como tala clandestina y turismo.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Su hábitat está amenazado. Se estima que las selvas tropicales de México abarcaban originariamente 12% del territorio nacional pero, entre 1976 y 1980 la deforestación anual fue de 160,000 hectáreas por año y para 1981 las selvas constituían menos del 1%. En 1985, las cifras del INEGI señalan que en el país quedaban un total de 114,060 km² de selvas y en la actualidad su extensión debe ser aún menor (INEGI 2001, SEMARNAT 2001). De acuerdo a las "Áreas de Importancia para la Conservación de las Aves (AICAs)" en las que se reporta la presencia de Onychorhynchus coronatus, las selvas ocupan aproximadamente 6 772 391.02 hectáreas y se encuentran bajo una continua presión antropogénica. (Arizmendi y Márquez 1999).

Refugios

Zonas no cultivables, de pendientes muy pronunciadas y barrancas. Las zonas de reserva en las que está reportada la especie son Los Tuxtlas, Sierra de Tabasco, Laguna de Términos, Sierra de Ticul-Punto Put, Ría Lagartos, Yumbalám, Corredor Central Vallarta-Punta Laguna, Sian Ka'an, Calakmul y Sian Ka'an Corredor Calakmul, Sur de Quintana Roo, Montes Azules, El Ocote y Corredor Laguna Bélgica-Sierra Limón-Cañón del Sumidero, Chimalapas, Sierra Norte y Cerro de Oro-Laguna de Temascal (Acuca et al. 1999, Arizmendi y Márquez 2000, Arriaga et al. 1999, Benítez et al. 1999, Berlanga y Wood 1999 a y b, Berlanga et al. 1999 a-c, Correa 1999, Correa et al. 1999, De Alba et al. 1999, Escalante et al. 1999, González-García y Rangel 1999, Hernández et al. 1999, Gómez de Silva et al. 1999, Morales y Cartas 1999, Navarro et al. 1999, Pérez y Gómez de Silva 1999).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Biología ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Historia de vida

Es un ave moderadamente común a no común (Howell y Webb 1995), encontrándose cerca de los cauces de arroyos (Monroe 1968) dentro de la selva húmeda perennifolia y el bosque semideciduo de tierras bajas y vegetación adyacente. (Elizondo 2000, Schaldach y Escalante-Pliego 1997). Captura libélulas, mariposas, homópteros y otros insectos. Son solitarios y forman parejas solo durante el periodo de anidación. Una vez se observó un grupo de 3 individuos. Los sexos y las edades son diferentes. (Howell y Webb 1995, Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995). La proporción sexual de una población de Los Tuxtlas, Veracruz fue de 1 macho por 1.3 hembras (Neri, datos no publicados). Se reproducen de marzo a mayo o junio. Ponen 2 huevos y son incubados durante 22 días. Los pichones permanecen en el nido durante 21 ó 22 días (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995) En Costa Rica, después de reproducirse pueden ascender hasta los 900 m. en el lado del Pacífico (Elizondo 2000). De las aves capturadas en Los Tuxtlas, al menos una de 10 se mantuvo en el área y sobrevivió más de dos años (Neri, datos no publicados).

Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Los datos que se encuentran son insuficientes para determinar si sus poblaciones son adecuadas y saludables, solo se cuenta con datos de abundancia relativa.
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Biología de poblaciones ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Tamaño poblacional

Se menciona que es moderadamente común a no común de 0-1200 m. (No común = no registrada diariamente, aún en un hábitat y estación adecuados, pero usualmente registrada una vez a la semana en pequeños números; moderadamente común = Registrada en la mayoría de los días de observación, en hábitat y estación adecuados, usualmente en pequeños números). Su centro de abundancia es el bajo tropical (de 0-500 m es más abundante) (Stotz et al. 1996).

Categoria de edad, tamaño o estadio

De diez individuos capturados solo dos se recapturaron, uno de ellos en el mismo mes y el otro se recapturó varias veces hasta los 2 años 4 meses, es decir al menos uno de 10 se mantuvo en el área y sobrevivió más de dos años (Neri, datos no publicados).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Comportamiento ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Generalmente es un ave inconspicua, más bien callada, a menudo se le encuentra sola o en pares y no forrajea con bandadas mixtas. Cuando se tiene a un individuo en la mano este realiza un despliegue de "cobra" abriendo la cresta completamente en forma de abanico y simultáneamente mueve la cabeza de lado a lado y de arriba a abajo, casi contorsionando su cuello, a la vez que abre y cierra su pico. En condiciones naturales este despliegue es visto tan rara vez, que su función permanece en debate, se les ha observado con las crestas abiertas antes de acicalarse, principalmente cuando llueve.
En ocasiones, un macho realiza el despliegue completo del movimiento de cabeza al acercarse a su pareja y después de la cópula o para ahuyentar a un individuo intruso de su nido, pero usualmente la cresta se encuentra plegada. Son solitarios y forman parejas solo durante el período de anidación. Una vez se observó un grupo de 3 individuos. Habita el interior de los bosques saltando y revoloteando a la caza de insectos. El pico largo le da a su cabeza un aspecto alargado. Por lo común se ubica a medianos y bajos niveles en el sotobosque sombreado, sus vuelos activos de atrapamoscas atraen la atención.

La voz es un silbido fuerte, hueco, meloso, usualmente de dos sílabas: kiiiyup o kiiiyiu o prii-o o quiy-up, con calidad de jacamar o Manacus. El canto del macho es una larga serie de notas agudas con una peculiar entonación (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Ridgely y Gwynne 1989, Stiles y Skutch 1995).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Conservación ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
No se está haciendo ningún esfuerzo especial para conservar la especie, sino el hábitat de selva dentro de las áreas protegidas.
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Descripción ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Mide entre 150-190 cm. y pesa en promedio 21 g. Es delgado, de cola larga con pico largo y plano. Tiene una cresta larga, en forma de abanico, que casi siempre mantiene cerrada y le proporciona una silueta de "cabeza de martillo". En los adultos, cabeza y partes superiores café oliváceas, haciéndose leonadas hacia la rabadilla; cobertoras alares medianas y mayores exhiben manchas de color ante hacia la punta, bordes de terciarias ante canela pálido; cresta, casi siempre oculta, color rojo anaranjado en el macho y amarillo anaranjado en las hembras, con un brillo de seda. Cada pluma de ésta tiene en la punta una mancha negra bordeada con azul violeta metálico, con algo de rojo en ocasiones visible cuando la cresta está cerrada. Parte baja de la rabadilla y de las cobertoras supracaudales ante canela. Cola naranja leonado, tornándose pardusca hacia la mitad terminal. Garganta blanquecina, pecho oliváceo claro con manchas y barras café oliváceo, abdomen leonado muy pálido. Iris entre café pálido y mediano, pico largo, fuerte, ganchudo y con largas bibrisas en la base; maxila negruzca y mandíbula entre amarillenta y color cuerno con la punta oscura, interior del pico amarillo naranja. Patas amarillo-naranja. Los ejemplares juveniles se parecen a las hembras, pero con la cresta poco desarrollada más pálida y rala, aunque con el mismo patrón de coloración, espalda barrada con parduzco y amarillento, cobertoras del ala y terciarias con barras subterminales oscuras y puntas canela pálido (la punta color ante de las plumas terciarias es más grande que en los adultos), pecho con barrado más conspicuo y apariencia escamosa, coberteras superiores de la cola con barritas grises, cola con barras subterminales angostas café oscuro con la más distal negruzca y punta angosta amarillenta (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Distribución ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Histórica-actual

EL SALVADOR

En el Salvador se encuentra en la llanura Costera en el extremo suroeste del país, al occidente de Puerto El Triunfo, debajo de los 100 m. (Rand & Traylor, 1954), pero puede haber sido extirpado por pérdida de hábitat (Thurber et al., 1987 en Howell & Webb, 1995).

HONDURAS

En Honduras, habita en elevaciones menores a 1000 m.( Monroe, 1968).

MEXICO

Distribución histórica: Probablemente, su distribución en México, haya sido similar a la de la selva tropical perennifolia de la vertiente del Golfo-Caribe, desde Tamazunchale (SLP) Ozuluama (Ver) por todo el estado de Veracruz y algunas regiones de Hidalgo, Puebla y Oaxaca, hasta el norte y noreste de Chiapas, Tabasco, la mayor parte de Campeche y Quintana Roo.

Distribución actual: Es residente (grupo mexicanus) desde el sur de Veracruz, norte y sureste de Oaxaca hacia el sur, a lo largo de ambas vertientes de América Media (incluyendo el norte de la Península de Yucatán, norte de Campeche y norte de Quintana Roo).
Dentro de Chiapas, ocupa las tierras tropicales húmedas en la zona norte y en la Planicie Costera (Álvarez del Toro, 1980). Las AICAS en las que se ha reportado la especie son: Los Tuxtlas, Sierra de Tabasco, Laguna de Términos, Sierra de Ticul-Punto Put, Ría Lagartos y Yumbalám. También en Corredor Central Vallarta-Punta Laguna, Sian Ka'an, Calakmul y Sian Ka'an Corredor Calakmul, Sur de Quintana Roo, Montes Azules, El Ocote y Corredor Laguna Bélgica-Sierra Limón-Cañón del Sumidero, Chimalapas, Sierra Norte, Cerro de Oro, Laguna de Temascal (Acuca et al., 1999; Arizmendi & Márquez, 2000; Arriaga et al., 1999; Benítez et al., 1999; Berlanga & Wood, 1999a y b; Berlanga et al., 1999 a-c; Correa, 1999; Correa et al., 1999; De Alba et al., 1999; Escalante et al., 1999; González-García & Rangel, 1999; Hernández et al., 1999; Gómez de Silva et al., 1999; Morales & Cartas, 1999; Navarro et al., 1999; Pérez & Gómez de Silva, 1999). En las mencionadas áreas, la selva ocupa alrededor de 6 772 391.02 has (3.44 % del territorio nacional).
Chiapas (Ocozocoautla, Rancho El Cielito, El Ocote y Palenque); Tabasco (2 millas al este de Teapa) y Oaxaca (12 km ENE Piedra Blanca; 10 km NW Tapanatepec, rancho Sol y Luna); colectados de 1959 a 1984. En Campeche (El Arroyo cerca de Silvituc de 1998), Chiapas (de la zona arqueológica de Yaxchilán 1998), de Oaxaca (de San Isidro La Gringa, 1 km SE de San Francisco La Paz de 1995) y de Quintana Roo (7 km al norte de la Unión 1992 y del Jardín Botánico de Puerto Morelos 1998).

ND

Stotz y colaboradores, 1996 mencionan una distribución dentro de las regiones zoogeográficas neotropicales de la Vertiente del Golfo-Caribe y Norte de Sudamérica, de 0-1200 m.
Más común en la vertiente del Golfo-Caribe al sur a través de Nicaragua al norte de Costa Rica (al este de la región de río Frío), y en la vertiente del Pacífico en Costa Rica y Panamá al oeste de la Península de Azuero, hasta el norte de Colombia y noroeste de Venezuela; grupo occidentalis en Sudamérica al oeste de Los Andes y de Ecuador, en el noroeste de Perú; grupo coronatus en Sudamérica al este de Los Andes desde el este de Colombia, sur de Venezuela y el sur de las Guayanas hasta el norte de Bolivia y la Amazonia Brasileña; y el grupo swainsoni en el sureste de Brasil. Los grupos pueden representar especies separadas: O. mexicanus (Scalter, 1857) Northern Royal-Flycatcher, O. occidentalis (Sclater, 1860) Western Royal-Flycatcher, O. coronatus Amazonian Royal-Flycatcher y O. swainsoni (Pelzeln, 1858) Swainson´s Royal-Flycatcher (AOU, 1998).

PANAMÁ

En Panamá habita en la vertiente del Pacífico, en las tierras bajas hasta los 750 m. y en la vertiente del Caribe al noroeste de la región de río Frío y local en otros sitios por debajo de los 400 m., registrado hasta los 1110 m. en el oeste de Chiriquí (Ridgely & Gwynne, 1989).

MEXICO / CAMPECHE

MEXICO / CHIAPAS

MEXICO / OAXACA

MEXICO / QUINTANA ROO

MEXICO / VERACRUZ
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Estado de conservación ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

P en peligro de extinción




NOM-059-SEMARNAT-2010

P en peligro de extinción




CITES

CITES




UICN

LC Preocupación menor




Otras clasificaciones de riesgo

Stotz et al. (1996) la clasifica como un ave con sensibilidad alta, prioridad de investigación y de conservación bajas, Winker (1997) la menciona como especie amenazada, cuya sobrevivencia a largo plazo en los Tuxtlas es cuestionable.

licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Estrategia trófica ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Se posa muy erecto con la cola apuntando verticalmente hacia abajo. Captura libélulas, mariposas, homópteros y otros insectos que atrapa al vuelo o mediante arremetidas rápidas entre las ramas por debajo del dosel. Cuando atrapa un insecto grande lo golpea contra una percha para quitarle las alas. (Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Hábitat ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Bosque húmedo perennifolio y bosque semideciduo de tierras bajas (0-1100m; zonas tropicales y subtropicales bajas) (AOU 1989, Peterson y Chalif 1989). Específicamente se encuentran en bosques de galería, en el interior y bordes del bosque denso -incluso en islas o manchones relativamente no perturbados-con frecuencia en áreas pantanosas, barrancos de quebradas, cursos de agua sombreados en medio de cultivos despejados, plantaciones de árboles, bosques secundarios viejos, áreas semiabiertas, zonas de arbustos altos y matorrales espesos en áreas húmedas, usualmente a bajos niveles o en el estrato medio. (Elizondo 2000, Schaldach y Escalante-Pliego 1997, Binford 1989). Es más común a lo largo de arroyos (Monroe 1968).

Macroclima

Los climas correspondientes a la distribución de la especie son del tipo Am (tropical de monzón con una estación seca corta) para la mayor parte de su área de distribución, Af (de bosque tropical sin estación seca) para las porciones más húmedas y Aw (tropical de sabana) para las más secas con temporada seca larga. Se encuentran en altitudes de 0 a 1200 m, ocasionalmente hasta los 2000 m (Elizondo 2000, Rzedowski 1978, Stotz et al. 1996).

Tipo de ambiente

Bosque tropical perennifolio y subcaducifolio. La vegetación tropical selvática se caracteriza por sus formas dominantes arbóreas, con ejemplares de 20 hasta 40 metros de altura. También abundan plantas epífitas, lianas, helechos, arbustos de muchas especies, al igual que hongos, protistas y moneras. La mayoría de las plantas conservan su follaje durante todo el año, las que pierden sus hojas lo hacen durante una pequeña temporada en la parte seca del año, a menudo coincidente con la floración. La mayor parte de la vegetación consiste en árboles de madera dura, con muy pocas plantas herbáceas. En la selva virgen prosperan unas cien especies distintas de árboles por hectárea, por ejemplo, Guatteria anomala, Talauma mexicana, Chaetoptelea mexicana, Brosimum alicastrum, Pouteria campechiana, Licania platypus, Swietenia macrophylla, Manilkara zapota, Pouteria sapota, Poulsenia armata, Pithecellobium arboreum, Pithecellobium leucocalyx, Alchornea latifolia, Dendropanax arboreus, Sterculia mexicana, Dialium guianense, Ficus sp., Guarea glabra, Guarea excelsa, Cynometra retusa, Celtis monoica, etc. Este tipo de vegetación se ha dividido por su altura y la caducidad de sus hojas. En la selva alta, la altura media de la masa forestal dominante es superior a 25 m con árboles emergentes de hasta 50 m. Algunas de sus especies más representativas son: Terminalia amazonia, Swietenia macrophylla, Dialium guianense y Ceiba pentandra. La selva mediana, se presenta como subperennifolia y subcaducifolia, la altura de la masa forestal dominante es entre quince y veinticinco metros, las especies que destacan son: Castilla elastica, Bernoullia flammea, Brosimum alicastrum y Bursera simaruba. En la selva baja la altura media de la masa forestal dominante es menor de quince metros, frecuente en laderas de fuerte inclinación y sobre superficies de origen aluvial. Algunas de las especies representativas son Pseudobommax ellipticum y Gymooeodum floribundum (Rzedowski 1978, SEMARNAT 2001).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Relevancia de la especie ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Relevancia de la especie

Taxonómicamente existen discrepancias en cuanto al nivel en el cual ubicar a los cuatro grupos que forman la especie, ya que pueden representar especies distintas o ser subespecies de O. coronatus (AOU 1998). México, y en particular Los Tuxtlas, marcan el límite norte de su distribución (Winker 1997). Desde el punto de vista ecológico es importante porque forma parte de la intrincada red trófica dentro de las selvas, que es uno de los hábitats más amenazados de desaparición. Posiblemente realiza movimientos estacionales altitudinales, hasta ahora poco estudiados (Elizondo 2000, Neri obs. personal). Desde el punto de vista económico y estético es importante porque los observadores de aves podrían pagar por lograr observar estos atractivos ejemplares. Culturalmente se estaría protegiendo un patrimonio hasta ahora no muy conocido.
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Reproducción ( Spagneul; Castilian )

fornì da Conabio
Su nido consiste en una estructura colgante que parece una masa pardusca muy delgada y elongada, con entrada lateral. Está construido de fibras vegetales, raicillas, pequeñas epífitas vivas, hojas secas y un poco de musgo verde. Mide de 0.6 a 1.8 m. de largo, con una cavidad poco profunda abierta hacia el frente y cerca del centro para alojar los huevos. Se encuentra suspendido de una rama inclinada o un bejuco colgante a una altura de 2.4 a 6 m. sobre una quebrada y protegido del viento, típicamente a lo largo de arroyos en el bosque. Ponen dos huevos de color café rojizo oscuro que se tornan más claros hacia el extremo delgado. Los huevos miden 19.7 por 14.8 mm. y son incubados durante 22 días. Los pichones permanecen en el nido durante 21 ó 22 días. Se reproducen de marzo a mayo o junio (Skutch 1945, Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995) Después de reproducirse puede ascender hasta los 900 m. en el lado del Pacífico (Elizondo 2000). Uno de los individuos capturados en Los Tuxtlas presentó el parche de incubación el 24 de mayo de 1995 (Neri, datos no publicados).

Proporción sexual

En un estudio de 1994 a 1996 en Los Tuxtlas, se capturaron 10 individuos, de los cuales se sexaron por el plumaje 7; de ellos 4 fueron hembras y tres machos, sin tomar en cuenta a los no sexados la proporción sexual sería de 1 macho a 1.3 hembras (Neri, datos no publicados).
licensa
cc-by-nc-sa-2.5
drit d'autor
CONABIO
sitassion bibliogràfica
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Onychorhynchus coronatus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Neri-Fajardo, M.
original
visité la sorgiss
sit compagn
Conabio

Behavior ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Son solitarios y forman parejas solo durante el periódo de anidación. En una oportunidad se observó un grupo de 3 individuos.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Habitat ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Viven en bosques de galería, en el interior y bordes del bosque denso, barrancos de quebradas, incluso hasta cursos de agua sombreados en medio de cultivos despejados, plantaciones de árboles, bosques secundarios viejos y áreas semiabiertas.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Diagnostic Description ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Localidad del tipo: Cayenne.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Diagnostic Description ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Mide 17 cm. y pesa 21 grs. Es delgado, de cola larga, con el pico largo y plano y la cresta larga, en forma de abanico, que casi siempre mantiene cerrada y le proporciona una silueta de "cabeza de martillo". En los adultos la región superior es oliva, excepto la cresta, que casi siempre está oculta, y que es de color anaranjado rojo en el macho y anaranjado pálido en las hembras. Cada pluma tiene en la punta una mancha negra bordeada con azul violeta. Las coberteras alares medianas y mayores exhiben un punto anteado en la punta, y las terciales un margen anteado en la punta. La parte baja de la rabadilla y de las coberteras supracaudales es ante canela. La cola es naranja leonado y se torna parduzca en la punta. La garganta es blanca anteada y el resto de la región es entre canela y amarillo anteado. El pecho presenta manchas y barras café oliváceo. El iris es entre café pálido y mediano, la maxila negruzca y la mandíbula es entre amarillenta y color cuerno, con la punta fusca. Las patas son anaranjaduzcas. Los ejemplares juveniles muestran la cresta poco desarrollada, una barra subterminal negruzca y con el fleco anteado en las plumas de espalda y la punta anteada de las terciales más grande. El pecho presenta el barreteado más conspicuo.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Reproduction ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Su nido consiste en un masa parduzca muy delgada y elongada, y se encuentra colgado. Está construido de fibras vegetales, raicillas, epífitas pequeñas vivas, hojas secas y un poco de musgo verde. Mide de 0.6 a 1.8 m. de largo, con una cavidad poco profunda abierta hacia el frente y cerca del centro para alojar los huevos. Se encuentra suspendido de una rama inclinada o un bejuco colgante a una altura de 2.4 a 6 m. sobre una quebrada y protegido del viento. Ponen 2 huevos café rojizo profundo que se tornan más claros en el extremo delgado. Los huevos miden 19.7 por 14.8 mm. y son incubados durante 22 días. Los pichones permanecen en el nido durante 21 ó 22 días. Se reproducen de marzo a mayo o junio.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Trophic Strategy ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Se posa muy erecto con la cola apuntando verticalmente hacia abajo. Captura libélulas, mariposas homópteros y otros insectos que atrapa en vuelo o mediante arremetidas rápidas entre las ramas por debajo del dosel. Cuando atrapa un insecto grande lo golpea contra una percha para quitarle las alas.

Cuando se tiene a un individuo en la mano, este realiza un despliegue de "cobra" al abrir la cresta completamente en forma de abanico y simultáneamente mover la cabeza de lado a lado. Estas aves frecuentemente tienen las crestas abiertas antes de acicalarse, principalmente cuando llueve. En ocasiones un macho realiza el despliegue completo del movimiento de cabeza al acercarse a su pareja o para ahuyentar a un individuo intruso de su nido.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Distribution ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente de poco común a relativamente común en la vertiente del Pacífico, a lo largo de las bajuras hasta los 750 m., y en las bajuras del Caribe al noroeste y este de la región de Río Frío. Es muy poco común y local en otros sitios a lo largo de las bajuras del Caribe, por debajo de los 400 m. Después de reproducirse puede ascender hasta los 900 m. en el lado del Pacífico.


Distribucion General: Se distribuye desde el sur de México hasta el noroeste del Perú, norte de Bolivia y sureste de Brasil.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Onychorhynchus coronatus ( Asturian )

fornì da wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Onychorhynchus coronatus, tamién denomináu atrapamoscas real, atrapamoscas real amazónicu (Colombia, Venezuela), cazamoscas real (Hondures) o cazamoscas real norteño (Nicaragua),[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive n'América.

Descripción

El mosqueru real mide ente 15–17 cm de llargu. Los sos partes cimeros son principalmente pardu abuxaes colos llixos de color crema sobre les coberteras de les nales. El so gargüelu ye ablancazada y el restu de les sos partes inferiores del so cuerpu, al igual qu'el so obispillo y cola son de color ocre amarellentáu. El machu tien un característicu penachu na cabeza en forma d'abanicu, que al esplegase amuesa plumes coloraes con cantos cimeros negros con irisaciones azules y dellos llixos negros. Nes femes el colloráu sustituyir por un color mariellu anaranxáu.

Taxonomía

Dellos autores o clasificaciones asitiar na familia (antes género) Onychorhynchidae (Tello, Moyle, Marchese & Cracraft, 2009).[3]

Onychorhynchus coronatus (Sibley and Monroe 1990, 1993) foi estremáu n'O. coronatus, Onychorhynchus occidentalis (Sclater,1860), Onychorhynchus mexicanus (Sclater, 1857) y Onychorhynchus swainsoni (Pelzeln, 1858) siguiendo Stotz et al. (1996) contra SACC (2005), pendiente de los resultaos d'investigación taxonómica d'esti grupu pol SACC - South American Classification Committee.[1]

Reconócense les siguientes subespecies válides cola so correspondiente distribución xeográfica:[2][4]

  • Onychorhynchus coronatus coronatus (Statius Muller, 1776) - del este de Venezuela hasta les Guayanas y el norte del Brasil amazónicu.
  • Onychorhynchus coronatus castelnaui (Deville, 1849) - del sureste de Colombia al norte de Bolivia y oeste de Brasil (Amazones).

Distribución

Acordies con la división propuesta pa la especie, estiéndese dende l'este de Venezuela hasta'l noroeste de Brasil.

Referencies

  1. 1,0 1,1 BirdLife International. «Onychorhynchus coronatus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2.
  2. 2,0 2,1 Mosqueru Real (Onychorhynchus coronatus) (Statius Müller, PL, 1776) en Avibase. Consultáu en 8 d'abril de 2014
  3. Comitê Brasileiro de Rexistros Ornitolóxicos (2014).Llistes das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en portugués). Consultáu en 8 d'abril de 2014; p. 24.
  4. Onychorhynchus coronatus (Statius Muller, 1776) en ITIS - Integrated Taxonomic Information System (n'inglés). Consultáu'l 9 d'abril de 2014.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Onychorhynchus coronatus: Brief Summary ( Asturian )

fornì da wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Onychorhynchus coronatus, tamién denomináu atrapamoscas real, atrapamoscas real amazónicu (Colombia, Venezuela), cazamoscas real (Hondures) o cazamoscas real norteño (Nicaragua), ye una especie d'ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive n'América.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Tyranovec královský ( Cech )

fornì da wikipedia CZ

Tyranovec královský (Onychorhynchus coronatus) je středně velký pták rodu Onychorhynchus z čeledi tyranovitých (Tyrannidae) v klidové poloze s kladivovitou hlavou. Vyznačuje se červenou a oranžovou chocholkou z černě a bíle lemovaných per.

Popis

Středně velký, štíhlý pták. Délka těla je 15–17,5 cm a váha se pohybuje kolem 13–21 g.[2] Šat je celkově světle hnědý, křídla jsou zabarvena do tmavší hnědé a ocas je spíše ryšavý až žlutý. Spodek těla mají světlejší s tmavě šupinovitým vzorem na hrudi, hrdlo je bělavé. Zobák je dlouhý a černý.[3] Samci mají chocholku z červených per s černým a bílým zakončením, ta obvykle leží složená v týle. Při vzrušení ji samec vztyčuje do typické čelenky. O něco kratší, oranžovější chocholku, mají i samice.[4]

Hlasový projev

Jelikož je tyranovec královský samotářský, je většinou tichý. Při volání se však ozývá nízkým a hlasitým hlasem, který zní dutě a plně. Jeho pískání je dvojslabičné a připomíná zvuk „sí-juk“.[2]

Výskyt

Tyranovec královský patří mezi nestěhovavé ptáky. Obvykle je samotářský a nenápadný. Pohybuje se v nižších patrech vlhkých savanových jehličnatých i listnatých lesů blízko vod do 1100 m n. m. Nachází se v jižním Mexiku, jižní části Střední Ameriky a severní části Jižní Ameriky.[5] Někdy se kategorizuje do čtyř dalších druhů, například v Atlantickém lese, kde se vyskytují dvě výrazně odlišné populace, a to pacifického (Onychorynchus occidentalis) a atlantického (Onychorynchus swainsoni)[6] tyranovce.

Hnízdění

Hnízdo staví samice, je velmi dlouhé, může mít 2 až 3 metry, a úzké, s vchodem ze strany a visí na konci větve, obvykle nad malým zastíněným vodním tokem. Je to velmi složitá stavba, která obsahuje propracovanou hnízdní komůrku. Okolí svého hnízda si agresivně brání.[7]

Rozmnožování

Samci při vzrušení vztyčují chocholku do výrazné čelenky. Při a po páření rytmicky třese hlavou ze strany na stranu, nahoru, dolů a otevírá a zavírá při tom zobák. V přírodě je však tato činnost pozorována jen zřídka.[8] Samice snáší jedno až tři vejce, po vylíhnutí se o mláďata stará.[7]

Odkazy

Reference

  1. Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]
  2. a b www.hbw.com [online]. www.hbw.com [cit. 2016-02-17]. Dostupné online.
  3. GOSLER, Andrew. Atlas ptáků světa. Bratislava: PRÍRODA, 1994. ISBN 80-07-00830-6. S. 132.
  4. SMRČEK, Martin. Exotičtí pěvci celého světa. Praha: Brázda, 1998. ISBN 80-209-0278-3. S. 57.
  5. neotropical.birds.cornell.edu [online]. neotropical.birds.cornell.edu [cit. 2016-02-17]. Dostupné online.
  6. www.birdlife.org [online]. www.birdlife.org [cit. 2016-02-17]. Dostupné online.
  7. a b www.planetofbirds.com [online]. www.planetofbirds.com [cit. 2016-02-18]. Dostupné online.
  8. ŠŤASTNÝ, Karel; BEJČEK, Vladimír. Svět zvířat VI. Ptáci (3). vyd. Praha: Albatros, 1999. ISBN 80-00-00756-8. S. 20, 21.

Externí odkazy

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autoři a editory
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CZ

Tyranovec královský: Brief Summary ( Cech )

fornì da wikipedia CZ

Tyranovec královský (Onychorhynchus coronatus) je středně velký pták rodu Onychorhynchus z čeledi tyranovitých (Tyrannidae) v klidové poloze s kladivovitou hlavou. Vyznačuje se červenou a oranžovou chocholkou z černě a bíle lemovaných per.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autoři a editory
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CZ

Amazonian royal flycatcher ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The Amazonian royal flycatcher (Onychorhynchus coronatus) is a passerine bird in the family Tityridae according to the International Ornithological Committee (IOC). It is found in throughout most of the Amazon basin in northern Bolivia, eastern Peru, eastern Ecuador, eastern Colombia, Venezuela, the Guianas, and northern and western Brazil.[2][3]

Taxonomy and systematics

The IOC considers the Amazonian royal flycatcher and three other royal flycatcher taxa to be separate species and places them in the family Tityridae. The South American Classification Committee of the American Ornithological Society (SACC-AOS) and the Clements taxonomy consider the four to be subspecies of the widespread royal flycatcher (Onychorhynchus coronatus sensu lato). SACC-AOS places O. coronatus in family Onychorhynchidae and includes four other flycatcher species in that family. Clements places it in family Oxyruncidae and includes those four, one other flycatcher, and the sharpbill. IOC considers all of them to be in Tityridae.[2][4][5]

The Amazonian royal flycatcher has two subspecies, the nominate Onychorhynchus coronatus coronatus and O. c. castelnaui.[2]

Description

The Amazonian royal flycatcher is approximately 15 cm (5.9 in) long and weighs 9.7 to 14 g (0.34 to 0.49 oz). It is dark brown above and dark buffy yellow below. The rump and tail are reddish cinnamon. The bill is long and broad. It has an erectile fan-shaped crest that is red in the male and yellow-orange in the female.[3]

Distribution and habitat

The nominate subspecies of the Amazonian royal flycatcher is found in southern and eastern Venezuela, the Guianas, and in Brazil east of the Rio Negro and Rio Tapajós. O. c. castelnaui is found east of the Andes in western Amazonia, from southeastern Colombia and Venezuela's Amazonas state south through Ecuador into Peru and northern Bolivia and east in Brazil to the Rio Negro and Rio Tapajós.[2][3]

The Amazonian royal flycatcher inhabits humid lowlands, both primary evergreen and second growth forests. It is a bird of the midstory, often along streams and in seasonally flooded várzea forest.[3]

Behavior

Feeding

All of the royal flycatchers are insectivorous.[3]

Breeding

The Amazonian royal flycatcher's breeding season has not been established. Their nest is long and narrow and is suspended from a branch or vine, usually above water. The clutch is two eggs; only the female incubates them and broods and feeds the nestlings.[3]

Vocalization

The Amazonian royal flycatcher is usually inconspicuous and quiet. Its song is "a descending, slowing series of plaintive whistles" and its call a repeated "keeeyup or keee-yew".[3]

Status

The IUCN has assessed the Amazonian royal flycatcher as being of Least Concern.[1] However, all of the royal flycatchers "are vulnerable to forest loss or degradation".[3]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2018). "Onychorhynchus coronatus". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22699647A130205114. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22699647A130205114.en. Retrieved November 20, 2021.
  2. ^ a b c d Gill, F.; Donsker, D.; Rasmussen, P. (July 2021). "IOC World Bird List (v 11.2)". Retrieved July 14, 2021.
  3. ^ a b c d e f g h Sample, R., B. Shackelford, and R. Kannan (2020). Royal Flycatcher (Onychorhynchus coronatus), version 1.0. In Birds of the World (T. S. Schulenberg, Editor). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. https://doi.org/10.2173/bow.royfly1.01 retrieved September 8, 2021
  4. ^ Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, and K. J. Zimmer. Version 24 August 2021. A classification of the bird species of South America. American Ornithological Society. https://www.museum.lsu.edu/~Remsen/SACCBaseline.htm retrieved August 24, 2021
  5. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, S. M. Billerman, T. A. Fredericks, J. A. Gerbracht, D. Lepage, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. 2021. The eBird/Clements checklist of Birds of the World: v2021. Downloaded from https://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/ Retrieved August 25, 2021

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Amazonian royal flycatcher: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The Amazonian royal flycatcher (Onychorhynchus coronatus) is a passerine bird in the family Tityridae according to the International Ornithological Committee (IOC). It is found in throughout most of the Amazon basin in northern Bolivia, eastern Peru, eastern Ecuador, eastern Colombia, Venezuela, the Guianas, and northern and western Brazil.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Onychorhynchus coronatus ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

El mosquero real[2]​ (México, Costa Rica) (Onychorhynchus coronatus), también denominado atrapamoscas real, atrapamoscas real amazónico (Colombia, Venezuela), cazamoscas real (Honduras) o cazamoscas real norteño (Nicaragua),[3]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive en América.

Descripción

El mosquero real mide entre 15–17 cm de largo. Sus partes superiores son principalmente pardo grisáceas con las motas de color crema sobre las coberteras de las alas. Su garganta es blanquecina y el resto de sus partes inferiores de su cuerpo, al igual que su obispillo y cola son de color ocre amarillento. El macho tiene un característico penacho en la cabeza en forma de abanico, que al desplegarse muestra plumas rojas con bordes superiores negros con irisaciones azules y algunas motas negras. En las hembras el rojo se sustituye por un color amarillo anaranjado.

Taxonomía

Algunos autores o clasificaciones lo sitúan en la familia Onychorhynchidae (Tello, Moyle, Marchese & Cracraft, 2009).[4]

Onychorhynchus coronatus (Sibley and Monroe 1990, 1993) ha sido dividido en O. coronatus, Onychorhynchus occidentalis (P.L. Sclater,1860), Onychorhynchus mexicanus (Sclater, 1857) y Onychorhynchus swainsoni (Pelzeln, 1858) siguiendo Stotz et al. (1996) contra SACC (2005), pendiente de los resultados de investigación taxonómica de este grupo por el SACC - South American Classification Committee.[1]

Se reconocen las siguientes subespecies válidas con su correspondiente distribución geográfica:[3][5]

  • Onychorhynchus coronatus coronatus (Statius Muller, 1776) - del este de Venezuela hasta las Guayanas y el norte del Brasil amazónico.
  • Onychorhynchus coronatus castelnaui (Deville, 1849) - del sureste de Colombia al norte de Bolivia y oeste de Brasil (Amazonas).

Distribución

De acuerdo con la división propuesta para la especie, se extiende desde el este de Venezuela hasta el noroeste de Brasil.

Referencias

  1. a b BirdLife International (2020). «Onychorhynchus coronatus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2020.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 28 de marzo de 2021.
  2. F. Bernis, E. de Juana, J. del Hoyo, M. Fernández-Cruz, X. Ferrer, R. Sáez-Royuela y J. Sargatal, Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la SEO (9ª parte p. 494)
  3. a b Mosquero Real (Onychorhynchus coronatus) (Statius Müller, PL, 1776) en Avibase. Consultado en 8 de abril de 2014
  4. Comitê Brasileiro de Registros Ornitológicos (2014).Listas das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en portugués). Consultado en 8 de abril de 2014; p. 24.
  5. Onychorhynchus coronatus (Statius Muller, 1776) en ITIS - Integrated Taxonomic Information System (en inglés). Consultado el 9 de abril de 2014.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Onychorhynchus coronatus: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

El mosquero real​ (México, Costa Rica) (Onychorhynchus coronatus), también denominado atrapamoscas real, atrapamoscas real amazónico (Colombia, Venezuela), cazamoscas real (Honduras) o cazamoscas real norteño (Nicaragua),​ es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive en América.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Onychorhynchus coronatus ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Onychorhynchus coronatus Onychorhynchus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tityridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Onychorhynchus coronatus: Brief Summary ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Onychorhynchus coronatus Onychorhynchus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tityridae familian sailkatua dago.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Porte-éventail roi ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Onychorhynchus coronatus

Le Porte-éventail roi (Onychorhynchus coronatus), connu aussi en tant que Moucherolle royal, est une espèce d'oiseaux, des moucherolles, oiseaux des sous-bois difficile à observer, de la famille des Tityridae. Ce taxon est considéré comme conspécifique avec le Porte-éventail du Mexique (Onychorhynchus mexicanus), le Porte-éventail de Swainson (Onychorhynchus swainsoni) et le Porte-éventail pâle (Onychorhynchus occidentalis) par certains auteurs[1].

Comportements

 src=
Dessin d'un individu

Il vit à proximité des criques et des rivières dans les forêts tropicales d'Amérique du Sud. Les mâles ouvrent leur huppe rouge, pour effrayer les prédateurs, mais aussi pour attirer l'attention des femelles pendant la saison des amours. Lorsque cet ornement est fermé, le moucherolle n'attire pas l'attention, car le reste de son plumage lui permet de rester camouflé.

Systématique

Cette espèce était autrefois placée dans la famille des Tyrannidae.

Références

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Porte-éventail roi: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Onychorhynchus coronatus

Le Porte-éventail roi (Onychorhynchus coronatus), connu aussi en tant que Moucherolle royal, est une espèce d'oiseaux, des moucherolles, oiseaux des sous-bois difficile à observer, de la famille des Tityridae. Ce taxon est considéré comme conspécifique avec le Porte-éventail du Mexique (Onychorhynchus mexicanus), le Porte-éventail de Swainson (Onychorhynchus swainsoni) et le Porte-éventail pâle (Onychorhynchus occidentalis) par certains auteurs.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Onychorhynchus coronatus ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Il pigliamosche reale dell'Amazzonia (Onychorhynchus coronatus (Statius Müller, 1776)) è un uccello della famiglia Tityridae, endemico del Sud America.[2]

Tassonomia

Comprende le seguenti sottospecie:[2]

  • Onychorhynchus coronatus castelnaui (Deville, 1849) - diffusa nella parte occidentale dell'Amazzonia
  • Onychorhynchus coronatus coronatus (Statius Müller, 1776) - diffusa in Venezuela, Guyana, Guiana francese e Brasile settentrionale.

Note

  1. ^ (EN) BirdLife International 2012, Onychorhynchus coronatus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ a b (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Tityridae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 6 maggio 2014.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Onychorhynchus coronatus: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Il pigliamosche reale dell'Amazzonia (Onychorhynchus coronatus (Statius Müller, 1776)) è un uccello della famiglia Tityridae, endemico del Sud America.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Amazonekroontiran ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Vogels

De amazonekroontiran (Onychorhynchus coronatus) is een zangvogel uit de familie Tityridae.

Kenmerken

Het verenkleed is aan de onderzijde oranjebruin en aan de bovenzijde bruin. De staart is oranjebruin. De felgekleurde, waaiervormige kuif is bij het mannetje rood met blauwe veertoppen en bij het vrouwtje geel met blauwe toppen. De kuif is meestal niet opgezet en steekt soms zover naar achteren dat de vogel een 'hamerkop' lijkt te hebben.

Leefwijze

Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, die hij met uitvallen uit de lucht plukt.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van Mexico tot Bolivia en zuidoost Brazilië in de laaglandheuvels in regenwoud en subtropisch open bos en telt 2 ondersoorten:

Bronnen, noten en/of referenties
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Amazonekroontiran: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

De amazonekroontiran (Onychorhynchus coronatus) is een zangvogel uit de familie Tityridae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Królówka (ptak) ( polonèis )

fornì da wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Królówka[4], tyranka królewska[5] (Onychorhynchus coronatus) – gatunek ptaka z rodziny królówek (Onychorhynchidae).

Występowanie

Królówka występuje w zależności od podgatunku[6][4]:

  • O. coronatus castelnaui – zachodnia Amazonia
  • O. coronatus coronatuskrólówka koroniasta – wschodnia Wenezuela, Gujana i północna Brazylia.
  • O. coronatus mexicanuskrólówka północna – południowo-wschodni Meksyk do Panamy.
  • O. coronatus fraterculus – północno-wschodnia Kolumbia dto północno-zachodniej Wenezueli.
  • O. coronatus occidentaliskrólówka ekwadorska – zachodni Ekwador, północno-zachodnie Peru.
  • O. coronatus swainsonikrólówka brazylijska – północno-wschodnia Brazylia.

Zachowania godowe

Tyranka królewska posiada stosunkowo duży czub, zwykle spoczywający na głowie. Rozkłada go w czasie zalotów oraz by odstraszyć wroga. Czub występuje u obu płci, lecz różni się kolorem. Rozkłada się do formy wachlarza.

Uwagi

  1. a b c Taksony przez część systematyków wyodrębniane do rangi odrębnych gatunków (zob: Douglas F. Stotz, John W. Fitzpatrick, Theodore A. Parker III, Debra K. Moskovits: Neotropical birds: ecology and conservation. Chicago: University of Chicago Press, 1996. ISBN 0-226-77629-8. (ang.))

Przypisy

  1. Onychorhynchus coronatus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Royal Flycatcher (Onychorynchus coronatus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 26 lutego 2012].
  3. Onychorhynchus coronatus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rodzina: Onychorhynchidae - królówki - Royal Flycatchers and Allies (wersja: 2015-05-27). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2015-10-25].
  5. Paweł Mielczarek, Włodzimierz Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 223, 1999. ISSN 0550-0842.
  6. Frank Gill, David Donsker (red.): Cotingas, manakins, tityras & becards (ang.). IOC World Bird List: Version 5.4. [dostęp 2015-10-25].
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Królówka (ptak): Brief Summary ( polonèis )

fornì da wikipedia POL

Królówka, tyranka królewska (Onychorhynchus coronatus) – gatunek ptaka z rodziny królówek (Onychorhynchidae).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Muscar regal ( romen; moldav )

fornì da wikipedia RO

Muscarul regal (Onychorhynchus coronatus) este o specie de muscar din familia Tityridae.[1][2] Pasărea dispune de o creastă ciudată, viu colorată, care poate fi văzută foarte rar, deregulă doar în ritualurile de împerechere și .[3]

Caracteristici

Onychorhynchus coronatus coronatus from above 1841.jpg
Onychorhynchus coronatus coronatus 1841.jpg

El se hrănește cu insecte, în special zburătoare. Mărimea este de 15-17 cm. Răspândire: America Centrală și de Sud.

Taxonomie

Referințe

Commons
Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Muscar regal
Wikispecies
Wikispecies conține informații legate de Muscar regal
  1. ^ John H. Boyd III (28 septembrie 2011). „TYRANNIDA: Pipridae, Cotingidae, Tityridae”. TiF Checklist. Accesat în 24 martie 2012.
  2. ^ „IOC World Bird Names: Tyrant Flycatchers & Cotingas”. IOC World Bird Names. 2 e.n.. Accesat în 24 martie 2012.
  3. ^ Ridgely, Robert and John A. Gwynne Jr. (1989). A Guide to the Birds of Panama with Costa Rica, Nicaragua, and Honduras. Princeton University Press. ISBN 0691025126.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autori și editori
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia RO

Muscar regal: Brief Summary ( romen; moldav )

fornì da wikipedia RO

Muscarul regal (Onychorhynchus coronatus) este o specie de muscar din familia Tityridae. Pasărea dispune de o creastă ciudată, viu colorată, care poate fi văzută foarte rar, deregulă doar în ritualurile de împerechere și .

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autori și editori
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia RO

Amazonkrontyrann ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Amazonkrontyrann[2] (Onychorhynchus coronatus) är en fågel i familjen tityror inom ordningen tättingar.[3]

Utbredning och systematik

Amazonkrontyrann delas in i två underarter med följande utbredning:[3]

Östlig (O. swainsoni), västlig (O. occidentalis) och nordlig krontyrann (O. mexicanus) inkluderas ofta i coronatus.[4] Tidigare placerades släktet i familjen tyranner och vissa gör det fortfarande.[4]

Familjetillhörighet

Som namnet avslöjar behandlades krontyrannerna länge som en del av familjen tyranner (Tyrannidae) och vissa gör det fortfarande.[4] DNA-studier visar dock att de liksom de tidigare tyrannerna i Terenotriccus och Myiobius snarare står närmare tityrorna (Tityridae),[5] varvid flera taxonomiska auktoriteter flyttade dem dit. Resultat från senare genetiska studier[6] visar dock att de visserligen är närmaste släktingar, men att avståndet är relativt stort. Författarna till denna studie rekommenderade att de istället bör placeras i en egen familj, vilket vissa auktoriteter nu gör[7].

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Onychorhynchus coronatus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.2 www.iucnredlist.org. Läst 2015-09-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
  3. ^ [a b] Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.2). doi : 10.14344/IOC.ML.5.2.
  4. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
  5. ^ Ohlson, J., J. Fjeldså, and P.G.P. Ericson (2008), Tyrant flycatchers coming out in the open: phylogeny and ecological radiation of Tyrannidae (Aves, Passeriformes), Zoo. Scripta 37, 315-335.
  6. ^ Ohlson, J.I., M. Irestedt, P.G.P. Ericson, and J. Fjeldså (2013a), Phylogeny and classification of the New World suboscines (Aves, Passeriformes), Zootaxa 3613, 1-35.
  7. ^ Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.

Externa länkar

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Amazonkrontyrann: Brief Summary ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Amazonkrontyrann (Onychorhynchus coronatus) är en fågel i familjen tityror inom ordningen tättingar.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Onychorhynchus coronatus ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Đớp ruồi hoàng gia Amazonia (Onychorhynchus coronatus) là một loài chim trong họ Tyrannidae.[2] Đớp ruồi hoàng gia Amazonia (Onychorhynchus coronatus) là một loài chim trong họ Tyrannidae.[3] Loài này được tìm thấy trong rừng và rừng trên hầu hết lưu vực Amazon ở phía bắc Bolivia, phía đông Peru, phía đông Ecuador, phía đông Colombia, Venezuela, Guianas và phía bắc và phía tây Brazil.

Những con ruồi hoàng gia của Amazon có chiều dài 15–17,5 cm (5,9–6,9 in) và thích phóng ra khỏi cành để bắt côn trùng bay hoặc bắt chúng từ lá. Chúng xây tổ rất lớn (đôi khi dài tới 2 m (6 ft 7 in) dài) trên cành gần nước. Tổ bị treo trên mặt nước khiến cho kẻ săn mồi gặp khó khăn.

Có hai phân loài:

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2016). Onychorhynchus coronatus. IUCN Red List of Threatened Species. International Union for Conservation of Nature. Truy cập ngày 11 tháng 1 năm 2018.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.
  3. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Đớp ruồi bạo chúa này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Onychorhynchus coronatus: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Đớp ruồi hoàng gia Amazonia (Onychorhynchus coronatus) là một loài chim trong họ Tyrannidae. Đớp ruồi hoàng gia Amazonia (Onychorhynchus coronatus) là một loài chim trong họ Tyrannidae. Loài này được tìm thấy trong rừng và rừng trên hầu hết lưu vực Amazon ở phía bắc Bolivia, phía đông Peru, phía đông Ecuador, phía đông Colombia, Venezuela, Guianas và phía bắc và phía tây Brazil.

Những con ruồi hoàng gia của Amazon có chiều dài 15–17,5 cm (5,9–6,9 in) và thích phóng ra khỏi cành để bắt côn trùng bay hoặc bắt chúng từ lá. Chúng xây tổ rất lớn (đôi khi dài tới 2 m (6 ft 7 in) dài) trên cành gần nước. Tổ bị treo trên mặt nước khiến cho kẻ săn mồi gặp khó khăn.

Có hai phân loài:

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Амазонский венценосный мухоед ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Семейство: Титировые
Вид: Амазонский венценосный мухоед
Международное научное название

Onychorhynchus coronatus
(Statius Müller, 1776)

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 561677NCBI 360224EOL 1053240

Амазо́нский венцено́сный мухое́д, или амазо́нский короле́вский мухое́д[1] (лат. Onychorhynchus coronatus), — вид воробьиных птиц из семейства титировых (Tityridae)[2].

Вид впервые был описан Филиппом Людвигом Стацием Мюллером в 1776 г. За ярко-красный хохолок птица получила научное название coronatus, что в переводе означает корончатый src=. За исключением хохолка, в остальном птица похожа на мухоловку: окрас серо-оливковый, клюв тонкий, крылья заострённые, лапы короткие, хвост средней длины src=. В рацион питания птицы входят различные насекомые, преимущественно летающие src=. Обитает мухоед в Центральной и Южной Америке src=

Этимология

 src=
Вид сбоку
 src=
Вид сверху

Первое научное описание вида было сделано немецким зоологом Филиппом Людвигом Стацием Мюллером в 1776 году[3]. Он дал виду название coronatus, что в переводе с латыни означает корончатый, гребенчатый, образовано от слова corona — «корона»[4]. Такое название птица получила за красивый хохолок на голове. Эту отличительную черту птицы подчёркивает и русское название.

Описание

Внешний вид

Небольшая птица с длиной туловища 15—17,5 см[3] и массой тела — 13—21 г[3]. Клюв тонкий. Хвост соразмерен длине туловища. Лапы короткие. Отличительной особенностью венценосного мухоеда является яркий красный хохолок на голове, по которому эту птицу можно узнать. Окрас головы, туловища, крыльев и хвоста серо-оливковый[3].

Голос

Обычно птица молчалива. Крики птицы можно передать как «си-юк» и «кир-лип»[3].

Размножение

Венценосные мухоеды обитают в экваториальном поясе и сезон размножения длится весь год: в разных странах приходится на разные месяцы[3].

Питание

В рацион питания входят различные насекомые, включая стрекоз, жуков, перепончатокрылых, чешуекрылых и членистоногих[3].

Подвиды

На февраль 2018 года выделяют 2 подвида[2]:

  • Onychorhynchus coronatus castelnaui Deville, 1849
  • Onychorhynchus coronatus coronatus (Statius Müller, 1776)

Подвиды O. c. fraterculus (Bangs, 1902) и O. c. mexicanus (P. L. Sclater, 1857) выделены в вид северный венценосный мухоед (Onychorhynchus mexicanus), подвиды O. c. occidentalis (P. L. Sclater, 1860) O. c. swainsoni (Pelzeln, 1857) повышены в ранге до видов[2].

Распространение

Венценосный мухоед распространён в Южной Америке. Подвид O. c. castelnaui обитает в Андах на территории от Колумбии до Венесуэлы и Перу, подвид O. c. coronatus — на территории Венесуэлы, Гвианы и Бразилии. Венценосный мухоед селится в лесах. Ведёт оседлый образ жизни[3].

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 249. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
  2. 1 2 3 Cotingas, manakins, tityras, becards : [англ.] / F. Gill & D. Donsker (Eds). // IOC World Bird List (v 8.1). — 2018. — DOI:10.14344/IOC.ML.8.1. (Проверено 4 марта 2018).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 Handbook of the Birds of the World Alive.
  4. James A. Jobling, 2010, p. 118.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии

Амазонский венценосный мухоед: Brief Summary ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию

Амазо́нский венцено́сный мухое́д, или амазо́нский короле́вский мухое́д (лат. Onychorhynchus coronatus), — вид воробьиных птиц из семейства титировых (Tityridae).

Вид впервые был описан Филиппом Людвигом Стацием Мюллером в 1776 г. За ярко-красный хохолок птица получила научное название coronatus, что в переводе означает корончатый. За исключением хохолка, в остальном птица похожа на мухоловку: окрас серо-оливковый, клюв тонкий, крылья заострённые, лапы короткие, хвост средней длины. В рацион питания птицы входят различные насекомые, преимущественно летающие. Обитает мухоед в Центральной и Южной Америке

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии