El falcó negre (Falco subniger) és una espècie d'ocell rapinyaire de la família dels falcònids (Falconidae) que habita praderies, estepes i terres de conreu d'Austràlia, a excepció de l'oest d'Austràlia Occidental.
El falcó negre (Falco subniger) és una espècie d'ocell rapinyaire de la família dels falcònids (Falconidae) que habita praderies, estepes i terres de conreu d'Austràlia, a excepció de l'oest d'Austràlia Occidental.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hebog du (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: hebogiaid duon) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Falco subniger; yr enw Saesneg arno yw Black falcon. Mae'n perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. subniger, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Awstralia.
Mae'r hebog du yn perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corhebog adain fannog Spiziapteryx circumcincta Cudyll Bach Falco columbarius
_male.jpg)
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hebog du (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: hebogiaid duon) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Falco subniger; yr enw Saesneg arno yw Black falcon. Mae'n perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. subniger, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Awstralia.
The black falcon (Falco subniger) is a medium-large falcon that is endemic to Australia. It can be found in all mainland states and territories and yet is regarded as Australia's most under-studied falcon.[2]
The information in this section is based on recent descriptions by several authors (notably, Debus & Davies 2012, Debus & Olsen 2011, Morcombe 2002 and Birds in Backyards n.d.).[2][3][4][5]
Size (adult, beak to tail): 45 – 56 cm (average 50 cm), tail makes up about half the length. Note: Females are larger than males - this is a form of sexual dimorphism.
Average weight: 833 g (female) 582 g (male).
Wing span: 95 –115 cm.
Colouration is uniform dark brown to sooty black; juveniles are generally darker than adults; underwing feathers are two-tone (flight feathers slightly paler); adults may have an evident dark stripe below the eye. Occasionally the birds may have a white chin, spots on underwing coverts or bars on undertail coverts. Cere, eye ring and feet are pale grey (or pale blue-grey); eye is dark brown and beak tip is black. Talons are black. Chick is white down.
The falcon's body is streamlined with a relatively long tail and slim build. Wings are long and pointed tapering toward wing tip.
When attempting to identify a flying raptor Debus & Davies[3] recommend concentrating on the bird's silhouette (including shape of wings and proportions), flight style and vocalisations, rather than on details of colouration.
Australian falcons can be differentiated from hawks by their toothed upper mandible (with a corresponding notch in their lower mandible) and by their long pointed wings.[3]
Brown falcons (Falco berigora) are a common and widespread species in Australia, and they are the most likely to be confused with the black falcon (particularly brown falcon juveniles and black morphs).[4] In fact, Debus & Olsen[2] suggest many observations and behaviour of brown falcons have mistakenly been attributed to the black falcon, due to incorrect identification. The two species differ in the relative length of exposed tarsi (the lower, visible half of the bird's leg) compared with thigh feathers, flight style, wing attitude, and bold underwing barring and tail barring (which appear on the brown falcon only).[5][6][7]
The black falcon belongs to the family Falconidae, as do the other three falcon species which are found in Australia, the brown falcon, grey falcon (Falco hypoleucos) and peregrine falcon (F. peregrinus).
Genetic analysis has revealed that the black falcon may be an early offshoot of the Old World hierofalcons - such as the saker falcon (F. cherrug) and laggar falcon (F. jugger).[8]
The black falcon is listed by the IUCN as least concern.[1] It is generally considered scarce, uncommon and nomadic[4][7] but has at least one stronghold in inland Queensland.[6] It is listed as Vulnerable in NSW and Victoria.[3][9]
In 2009 BirdLife International estimated the black falcon's population as between 670 and 6700 mature individuals, with a stable population trend.[10]
The black falcon is widely distributed across mainland Australia, except densely forested areas. The species is only occasionally seen in the southern interior of WA and is sparse in coastal areas of south eastern Australia.[3][4] BirdLife International also lists occasional, non-breeding vagrants to New Zealand.[10]
Total distribution area has been estimated at 5,910,000 km2.[10]
The black falcon's habitat is usually in the arid and semi arid zones. It is usually found near watercourses or utilizing patches of isolated trees. It hunts over open wooded grasslands, saltbush plains, bluebush plains and other low vegetation. In arid areas it will hunt over wetlands or near artificial or temporary water bodies – areas which tend to attract the most abundant birdlife.[4][7]
The black falcon is known to both harass and be harassed by other bird species, including raptors and corvids. It may be found resting on power poles during the day but will not sit on wires.[3][11]
The falcon's flight has been described as variable. Generally it flies with relaxed ‘crow-like’ wingbeats with occasional soaring. It also flies with a stiffer, shorter wingbeat. It glides and soars with slightly drooped or sometimes horizontal wings, carpals forward (wings are stretched out straight when gliding). Tail is normally folded (except when soaring, when it is fanned with notched corners). It often soars for long periods without flapping and catches prey in the air or on the ground. In pursuit of prey it uses powerful, rapid wingbeats. While resting the bird's wing tips are shorter than the tail and legs appear short.[3][4]
The species usually hunts alone but has also been observed hunting cooperatively in pairs and occasionally in larger numbers, when prey is abundant (specifically, when stubble fires yield an abundant prey source.[6] Twelve birds were seen at one such fire near Gundagai, NSW.[6]
They have often been observed using contour hunting (over treetops), surprising and taking birds on the wing. They will sometimes tail chase other birds over long distances, and less often engage in a Peregrine-like vertical stoop when hunting.[12] The species preys upon and is sometimes the prey of other raptors.[13]
The black falcon's diet primarily consists of bird species, from finch to cockatoo size but they have also been observed feeding on small mammals (i.e. rabbits, mice and rats), insects and carrion.[2][6] Avian prey species include:
Debus & Zuccon also observed the black falcon hunting turquoise parrot (Neophema pulchella) and apostlebird (Struthidea cinerea), but on these occasions the attacks were unsuccessful.[6]
Laying time: between May and November (usually July to September). Clutch size: 1 - 5 (usually 3 or 4). Egg size: 42x32 mm. Incubation: approximately 34 days (by female, possibly by male for short periods). Nestling period: 5.5 – 7 weeks. Life span: at least 12 years in the wild, and 20 years in captivity. [3][4][6]
The black falcon nests in living or dead trees, using the stick nests of corvids or other raptors.[3] It may take over nests occupied by other birds.[4] It appears there may be interspecific competition for nest sites between the black falcon and other raptors and corvids.[14] Nest sites may be a limiting factor for black falcons, specifically where there has large-scale vegetation clearing, such as occurred in the sheep-wheat belt of NSW.[2]
During breeding season males perform courtship displays such as horizontal figure eights around the nest.[3] The male bring food to the female during incubation and brooding. During the later nestling period both sexes may forage to feed the young.[5][14]
Post-fledging behaviour and development of young falcons appears to be very similar to that of the peregrine falcon, and includes spending time with siblings and parents, and practicing hunting, territorial and courtship behaviours.[15]
The most common call is similar to the 'cackle' of the peregrine falcon but is slower and deeper – gaak-gaar-gaak. The guttural call is shorter and more rapid when being attacked or when intruders are nearby – gak-gak-gak-gak.[4][6] Some authors suggest the bird screams when attacking prey but this attribution could be a result of misidentifications of brown falcons, with other authors contesting that the birds are generally silent during attack.[2] The male also makes a sharp, rather high-pitched eeik..eeik..eeik or ee-chip…ee-chip during courtship displays, and the female has a whine or wail when begging for food or copulating.[6]
The species’ home range is undetermined, but likely to be greater than 100 km2.[9] The species appears to be wide-ranging in the non-breeding season, but is also known to stay in regular non-breeding territories for lengthy periods.[2]
Declining numbers of black falcons is a growing concern, with two states (Victoria and New South Wales) already having listed the species as vulnerable. Several authors have pointed out that population and other ecological data on the species is deficient, and addressing this issue should be a major priority for managers in the future.[6]
The primary threats to the species are all anthropogenic. These include clearing of habitat, degradation of habitat by over grazing, collision with vehicles and shooting. Clearing of big, old trees and breeding sites in riparian areas is of particular concern.[2][6][9][16]
The species also faces competition from corvids and other raptors over nest sites and possibly prey. Disturbance of nest sites and harassment by other birds (including cockatoos) also appears to impact the falcon's breeding success.[14]
Recommendations for ongoing management include monitoring of populations and further research into its biology and ecology.[2][3] The Office of Environment and Heritage (NSW Government) has identified eight priority actions that aim to help recover the species. These include: protecting and monitoring known nest sites; protecting old stick nests that could make suitable breeding sites for the species; protecting and recruiting large old trees; engaging landholders in the management of habitat; expanding habitat (particularly along riparian areas); research into dietary requirements and awareness raising.[17] Victoria does not appear to have a recovery plan in place for the black falcon.
The black falcon (Falco subniger) is a medium-large falcon that is endemic to Australia. It can be found in all mainland states and territories and yet is regarded as Australia's most under-studied falcon.
La Nigra falko (Falco subniger) estas rabobirdo membro de la genro de falkoj kaj familio de Falkedoj, troviĝanta kiel endemio nur en Aŭstralio. Ĝi troviĝas ĉefe en malfermaj herbejoj kaj arbaroj en duonaridaj internaj partoj de Aŭstralio. Unujaraj falkoj estas malhele nigrecaj kaj nuanciĝas al malhelbrune nigrecaj en sekvaj jaroj. Ĝi estas rapida fluganto per longaj pintecaj flugiloj.
La inoj estas kutime ĉirkaŭ 55 cm el beko al vosto (pezas de 610 g al 1000 g), dum la plej malgrandaj maskloj estas nur 45 cm longaj (pezas de 510 g al 7100 g). La enverguro estas de ĉirkaŭ 93 cm. Ambaŭ seksoj estas tre similaj escepte pro grando. Ili estas kompare pli helaj ol la Migra falko kun iome pli ampleksa enverguro kaj pli longaj kruroj. Ili estas pli viglaj surgrunde ol la Migra falko kvankam malpli ol la Bruna falko.
Ties rilatoj estas enigmaj, kiel ĉe multaj falkoj. Ili povus esti frua posteulo de la malnovmondaj hierofalkoj kiel la Tatarfalko. (Wink et al. 2004)
La predoj de la Nigra falko estas ĉefe birdoj, kiaj koturnoj, variaj specioj de psitakoj, fringoj, pigoj, korvoj, sturnoj ktp. Ili ofte kaptas predon dumfluge. Ili manĝas ankaŭ surgrunde loĝantajn animalojn kiaj lacertoj, kunikloj, ratoj, musoj kaj malgrandaj marsupiuloj. Ili estas piratoj de aliaj rabobirdoj kiaj cirkuenoj, turfalkoj kaj milvoj. Ili ofte ĉasas ĉe la bordoj de arbustaraj incendioj por kapti fuĝintajn predojn. Oni observis inojn mortigantajn Migrajn falkojn kaj mortigatajn de tiuj en areoj kie ambaŭ specioj konkurencas por manĝo. La Nigra falko estas unu el malmultaj falkoj kiuj estis observataj dum manĝo de kadavraĵo. Nigraj falkoj estas nomadeccaj ĉe plej parto de siaj teritorioj kutijme sekve de koturnoj. Malkiel novmondaj falkoj la Nigraj falkoj ne agreseme defendas siajn nestojn el predantoj. Ties malpliiĝo laŭ nombroj povas esti certe atribuata al predado de falkidoj fare de enmetitaj sovaĝigitaj katoj.
Oni ne konas subspeciojn de tiu aŭstralazia birdo [1].
La Nigra falko (Falco subniger) estas rabobirdo membro de la genro de falkoj kaj familio de Falkedoj, troviĝanta kiel endemio nur en Aŭstralio. Ĝi troviĝas ĉefe en malfermaj herbejoj kaj arbaroj en duonaridaj internaj partoj de Aŭstralio. Unujaraj falkoj estas malhele nigrecaj kaj nuanciĝas al malhelbrune nigrecaj en sekvaj jaroj. Ĝi estas rapida fluganto per longaj pintecaj flugiloj.
La inoj estas kutime ĉirkaŭ 55 cm el beko al vosto (pezas de 610 g al 1000 g), dum la plej malgrandaj maskloj estas nur 45 cm longaj (pezas de 510 g al 7100 g). La enverguro estas de ĉirkaŭ 93 cm. Ambaŭ seksoj estas tre similaj escepte pro grando. Ili estas kompare pli helaj ol la Migra falko kun iome pli ampleksa enverguro kaj pli longaj kruroj. Ili estas pli viglaj surgrunde ol la Migra falko kvankam malpli ol la Bruna falko.
Ties rilatoj estas enigmaj, kiel ĉe multaj falkoj. Ili povus esti frua posteulo de la malnovmondaj hierofalkoj kiel la Tatarfalko. (Wink et al. 2004)
La predoj de la Nigra falko estas ĉefe birdoj, kiaj koturnoj, variaj specioj de psitakoj, fringoj, pigoj, korvoj, sturnoj ktp. Ili ofte kaptas predon dumfluge. Ili manĝas ankaŭ surgrunde loĝantajn animalojn kiaj lacertoj, kunikloj, ratoj, musoj kaj malgrandaj marsupiuloj. Ili estas piratoj de aliaj rabobirdoj kiaj cirkuenoj, turfalkoj kaj milvoj. Ili ofte ĉasas ĉe la bordoj de arbustaraj incendioj por kapti fuĝintajn predojn. Oni observis inojn mortigantajn Migrajn falkojn kaj mortigatajn de tiuj en areoj kie ambaŭ specioj konkurencas por manĝo. La Nigra falko estas unu el malmultaj falkoj kiuj estis observataj dum manĝo de kadavraĵo. Nigraj falkoj estas nomadeccaj ĉe plej parto de siaj teritorioj kutijme sekve de koturnoj. Malkiel novmondaj falkoj la Nigraj falkoj ne agreseme defendas siajn nestojn el predantoj. Ties malpliiĝo laŭ nombroj povas esti certe atribuata al predado de falkidoj fare de enmetitaj sovaĝigitaj katoj.
Oni ne konas subspeciojn de tiu aŭstralazia birdo .
El halcón negro[2] (Falco subniger) es una especie de ave falconiforme de la familia Falconidae endémica de Australia. Habita en las zonas donde la vegetación no es muy alta, encontrándose principalmente en praderas y bosques del norte del país. Es rápido en vuelo gracias a sus alas decrecientes acabadas en punta.
Las hembras son más grandes que los machos, alcanzando estas 55 cm del pico a la cola y pesan de 610 gramos a 1.0 kg. Mientras que los machos llegan a los 45 cm, el peso oscila entre 510 y 710 gramos. Las alas alcanzan una extensión de 93 cm. Salvando las diferencias de tamaño, ambos sexos son bastante parecidos. No se conocen subespecies.[3]
Las presas del halcón negro son pájaros a los que por lo general cazan al vuelo, aunque también se alimentan de animales terrestres, como lagartos, perdices y conejos.
El halcón negro (Falco subniger) es una especie de ave falconiforme de la familia Falconidae endémica de Australia. Habita en las zonas donde la vegetación no es muy alta, encontrándose principalmente en praderas y bosques del norte del país. Es rápido en vuelo gracias a sus alas decrecientes acabadas en punta.
Falco subniger Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.
Falco subniger Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.
Mustajalohaukka (Falco subniger) on kookas australialainen jalohaukka.
Linnun pituus on 45–55 cm ja paino keskimäärin 750 g. Naaras on koirasta kookkaampi. Sen höyhenpuku on pääosin noenmusta tai tummanruskea, kurkku on vaaleampi, ja nokka sekä koivet ovat sinertävänvalkoiset. Sukupuolet ovat samanvärisiä.
Mustajalohaukat elävät pääosassa Australiaa, ne puuttuvat kuitenkin mantereen läntisistä osista ja Tasmaniasta. Lajin elinympäristön ala on 1–10 miljoonaa neliökilometriä ja sen populaatio on kooltaan vähintään 10 000 yksilöä.
Mustajalohaukat asuvat jokivarsien metsissä ja eristyneissä metsiköissä kuivilla seuduilla.
Pesä on korkealla puussa jonkun toisen lintulajin vanhassa pesässä. Munamäärä on kolme tai neljä ja haudonta-aika 33 päivää. Poikaset jättävät pesän lentokykyisinä 42 päivän ikäisinä. Naaras hoitaa pääosan haudonnasta ja poikasten hoidosta koiraan keskittyessä perheen ravinnon hankintaan.
Ruokavalio koostuu pääosin linnuista, matelijoista, pikkunisäkkäistä ja hyönteisistä. Toisinaan sille kelpaavat myös raadot.
Mustajalohaukka (Falco subniger) on kookas australialainen jalohaukka.
Falco subniger
Le Faucon noir (Falco subniger) est une espèce de rapaces de taille moyenne trouvé uniquement en Australie.
La femelle mesure 55 cm du bec à l'extrémité de la queue; le mâle est un peu plus petit ne mesurant que 45 cm. Le poids moyen est de 750 g. Son plumage est entièrement brun foncé ou noir en dehors d'une petite tache blanche sous le cou. C'est un oiseau au vol rapide avec des ailes effilées.
On le trouve surtout dans les prairies et les bois du Nord du pays, plus accessoirement au centre. On ne le trouve pas en Tasmanie. Il vit généralement perché dans les arbres au bord des rivières des régions semidésertiques.
Il se nourrit essentiellement d'oiseaux qu'il attrape au vol. Il se nourrit aussi d'animaux terrestres comme des lézards, des cailles ou des lapins.
C'est un oiseau généralement solitaire, se déplaçant selon les saisons et les proies. Il peut se regrouper en bandes en cas d'incendie, de chasse ou de travaux agricoles pour profiter des animaux tués ou blessés.
La période de reproduction va de juin à décembre. La femelle pond 3 à 4 œufs dans un nid au sommet d'un arbre près d'un point d'eau. Elle couve les œufs pendant 34 jours pendant que le mâle la nourrit.
Falco subniger
Le Faucon noir (Falco subniger) est une espèce de rapaces de taille moyenne trouvé uniquement en Australie.
Il falco nero (Falco subniger Gray, 1843) è un uccello falconiforme della famiglia dei Falconidi. È un falco di medie dimensioni diffuso solamente in Australia.
Durante il primo anno di vita i falchi di questa specie hanno il piumaggio completamente nero, ma con il passare del tempo la colorazione si fa sempre più marrone scura. Malgrado le sue dimensioni, il falco nero vola molto rapidamente, grazie alle sue ali affusolate e appuntite.
Le femmine misurano solitamente 55 cm dal becco alla coda, mentre i maschi, più piccoli, non superano i 45 cm. A parte le dimensioni, i sessi sono molto simili. Rispetto ai falchi pellegrini, i falchi neri hanno una costituzione più leggera, apertura alare leggermente più ampia e zampe più lunghe. Sul terreno si muovono più velocemente dei falchi pellegrini, sebbene non quanto i falchi bruni.
Le relazioni evolutive di questa specie, così come quelle di molti falchi in generale, sono piuttosto enigmatiche. Si ritiene che si sia separata dagli altri falchi insieme alle specie del Vecchio Mondo del sottogenere Hierofalco, ad esempio il falco sacro (Wink et al. 2004).
Il falco nero è diffuso soprattutto nelle praterie e nelle aree boschive aperte delle regioni semiaride dell'interno dell'Australia.
Le prede principali del falco nero sono costituite soprattutto da uccelli, come quaglie, varie specie di pappagallo, fringuelli, gazze, corvi, storni, ecc. Spesso il falco nero cattura le sue prede in volo, sia inseguendole che scendendo in picchiata su di loro. Cattura anche animali terricoli, come lucertole, conigli, ratti, topi e piccoli marsupiali. È ben noto che rubi le prede ad altre specie di rapaci, come albanelle, gheppi e nibbi. Spesso è stato visto cacciare in prossimità del fronte degli incendi, dove cattura le prede che sfuggono alle fiamme. Nelle aree dove competono per il cibo, sono state osservate femmine di falco nero che uccidevano falchi pellegrini maschi, ma anche falchi neri uccisi da falchi pellegrini. Il falco nero è uno dei pochi falchi che si nutre di carogne. In gran parte del suo areale conduce vita nomade, spesso seguendo gli stormi di quaglie. Diversamente dai falchi del Nuovo Mondo, il falco nero non difende aggressivamente il suo nido dai predatori. La diminuzione del suo numero è dovuta soprattutto alla predazione dei nidicoli da parte dei gatti randagi introdotti dall'uomo.
Il falco nero (Falco subniger Gray, 1843) è un uccello falconiforme della famiglia dei Falconidi. È un falco di medie dimensioni diffuso solamente in Australia.
De zwarte valk (Falco subniger) is een middelgrote Australische valk.
Het vrouwtje van de zwarte valk heeft een lengte van ongeveer 55 cm, het mannetje is zo'n 10 cm kleiner. De gemiddelde massa van de vogel bedraagt 750 gram. Zijn verenkleed is geheel zwart, maar wordt met het verstrijken van de jaren steeds bruiner. De soort heeft een snelle vlucht en spitse vleugels.
De zwarte valk is endemisch in Australië. Hij komt in het grootste deel van het land voor, behalve in dicht bebost gebied en het zuidwesten.
De habitat van de zwarte valk bestaat uit open bosgebied en open, vlak grasland in de steppes van Australië. De soort heeft een uitgebreid menu dat bestaat uit vogels en zoogdieren zoals konijnen, hagedissen en insecten. Daarnaast voedt hij zich, als een van de weinige valkensoorten, met aas. De zwarte valk steelt soms ook prooien van andere roofvogels (kleptoparasitisme). Ten slotte zoekt de vogel natuurbranden, jagers en landbouwwerktuigen op om te jagen op vluchtende dieren.
Zijn eieren legt de zwarte valk in een oude nest van een andere roofvogel of kraaiachtige. Het legsel bestaat uit 3 tot 4 eieren, die in 34 dagen worden uitgebroed. Na 38 tot 49 dagen vliegen de jongen uit, daarna blijven ze nog zeker twee maanden afhankelijk van hun ouders.
Bronnen, noten en/of referentiesDe zwarte valk (Falco subniger) is een middelgrote Australische valk.
Sokół czarny (Falco subniger) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae) występujący jedynie w Australii.
Spotkać go można głównie na otwartych użytkach zielonych i obszarach zalesionych w półsuchych fragmentach australijskiego interioru. Pierwszoroczne sokoły czarne mają ciemnoczarne upierzenie przechodzące w ciemny brąz w następnych latach. Jak na ptaka o takich rozmiarach szybko lata dzięki swym ostrym, spiczasto zakończonym skrzydłom.
Samice mają zwykle około 55 cm długości od dzioba po ogon, a mniejszy samiec mierzy jedynie 45 cm. Oprócz rozmiary płcie wykazują duże podobieństwo. W porównaniu z sokołem wędrownym są jaśniejsze, mają nieco szerszą rozpiętość skrzydeł i dłuższe nogi. Wykazują większą zwinność na ziemi niż sokoły wędrowne, choć mniejszą niż sokoły brązowe. To ptaki o smukłej sylwetce i całkowicie ciemnobrązowym lub czarnoszarym upierzeniu. Podgardle jest jasne. Dziób i nogi są niebieskawo-białe. Upierzone nogi są krótkie i gdy siedzi na gałęzi, można zauważyć kwadratowe barki. W czasie szybowania ma nieco opuszczone skrzydła.
Podobnie jak w przypadku wielu sokołów, jego pokrewieństwo z innymi gatunkami jest niewyjaśnione. Może stanowić boczne odgałęzienie sokołów Starego Świata z grupy Hierofalco, takich jak raróg.
Główną zdobyczą sokoła czarnego są główne ptaki, takie jak przepiórki, różne gatunki papug, szczygły, sroki, kruki, szpaki itp. Łapie również swe ofiary w locie zlatując na nie od góry lub łapiąc w trakcie pościgu. Poluje też na zwierzęta żyjące na ziemi takie jak jaszczurki, króliki, szczury, myszy i małe torbacze. Znany jest z tego, że kradnie łupy innym gatunkom drapieżnym, np. pustułkom, kaniom i jastrzębiowate z rodzaju Circus.
Często polują na skrajach płonącego buszu, by wyłapywać latające ofiary. Widziano jak samica sokoła czarnego zabija samca sokoła wędrownego i odwrotną sytuację na obszarach, gdzie oba gatunki konkurują o pokarm. Sokół ten należy do niewielu gatunków z tej rodziny, które widziano w trakcie jedzenia padliny.
To ptak koczujący na większości swojego areału, podąża często za swymi ofiarami. W przeciwieństwie do sokołów Nowego Świata sokoły czarne nie bronią agresywnie swych gniazd przed drapieżnikami. Spadek liczebności populacji tych sokołów można przypisać podbieraniu jaj przez drapieżniki, takie jak introdukowane tu zdziczałe koty.
Sokół czarny (Falco subniger) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae) występujący jedynie w Australii.
Spotkać go można głównie na otwartych użytkach zielonych i obszarach zalesionych w półsuchych fragmentach australijskiego interioru. Pierwszoroczne sokoły czarne mają ciemnoczarne upierzenie przechodzące w ciemny brąz w następnych latach. Jak na ptaka o takich rozmiarach szybko lata dzięki swym ostrym, spiczasto zakończonym skrzydłom.
Samice mają zwykle około 55 cm długości od dzioba po ogon, a mniejszy samiec mierzy jedynie 45 cm. Oprócz rozmiary płcie wykazują duże podobieństwo. W porównaniu z sokołem wędrownym są jaśniejsze, mają nieco szerszą rozpiętość skrzydeł i dłuższe nogi. Wykazują większą zwinność na ziemi niż sokoły wędrowne, choć mniejszą niż sokoły brązowe. To ptaki o smukłej sylwetce i całkowicie ciemnobrązowym lub czarnoszarym upierzeniu. Podgardle jest jasne. Dziób i nogi są niebieskawo-białe. Upierzone nogi są krótkie i gdy siedzi na gałęzi, można zauważyć kwadratowe barki. W czasie szybowania ma nieco opuszczone skrzydła.
Podobnie jak w przypadku wielu sokołów, jego pokrewieństwo z innymi gatunkami jest niewyjaśnione. Może stanowić boczne odgałęzienie sokołów Starego Świata z grupy Hierofalco, takich jak raróg.
Główną zdobyczą sokoła czarnego są główne ptaki, takie jak przepiórki, różne gatunki papug, szczygły, sroki, kruki, szpaki itp. Łapie również swe ofiary w locie zlatując na nie od góry lub łapiąc w trakcie pościgu. Poluje też na zwierzęta żyjące na ziemi takie jak jaszczurki, króliki, szczury, myszy i małe torbacze. Znany jest z tego, że kradnie łupy innym gatunkom drapieżnym, np. pustułkom, kaniom i jastrzębiowate z rodzaju Circus.
Często polują na skrajach płonącego buszu, by wyłapywać latające ofiary. Widziano jak samica sokoła czarnego zabija samca sokoła wędrownego i odwrotną sytuację na obszarach, gdzie oba gatunki konkurują o pokarm. Sokół ten należy do niewielu gatunków z tej rodziny, które widziano w trakcie jedzenia padliny.
To ptak koczujący na większości swojego areału, podąża często za swymi ofiarami. W przeciwieństwie do sokołów Nowego Świata sokoły czarne nie bronią agresywnie swych gniazd przed drapieżnikami. Spadek liczebności populacji tych sokołów można przypisać podbieraniu jaj przez drapieżniki, takie jak introdukowane tu zdziczałe koty.
Stare de conservare
Modifică date / text 
Șoimul negru (Falco subniger) este o pasăre rară răspândită în Australia. Totuși există mici perechi cuibăritoare în Noua Zeelandă.
Habitatele sale preferate sunt zonele de deșert și semideșert. Rivalizează cu Falco berigora.
Se hrănește în principal cu păsări, pe care le prinde în aer. De asemenea vânează și șopârle.
Șoimul negru (Falco subniger) este o pasăre rară răspândită în Australia. Totuși există mici perechi cuibăritoare în Noua Zeelandă.
Habitatele sale preferate sunt zonele de deșert și semideșert. Rivalizează cu Falco berigora.
Se hrănește în principal cu păsări, pe care le prinde în aer. De asemenea vânează și șopârle.
Svartfalk[2] (Falco subniger) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar.[3] Den förekommer i skogar och gräsmarker i Australien, sällan nära kuster.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör svartfalk.
Wikispecies har information om Falco subniger.
Svartfalk (Falco subniger) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar. Den förekommer i skogar och gräsmarker i Australien, sällan nära kuster. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Kara doğan (Falco subniger), doğan cinsinin bir üyesidir. Dişilerin uzunluğu genelde 55 cm kadardır. Erkekler ise diğer tüm doğanlardaki gibi dişilerden küçüktür ve uzunlukları genelde 45 cm civarındadır.
Gündüz yırtıcı kuşları ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Falco subniger (Cắt đen) là một loài chim trong họ Falconidae.[2]
Falco subniger (Cắt đen) là một loài chim trong họ Falconidae.
_(8079582838).jpg)
