Multimedia w Wikimedia Commons Szczur białostopy[3] (Rattus nitidus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Azji Wschodniej, Południowo-Wschodniej i w Himalajach[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1845 roku przez B.H. Hodgsona. Należy do grupy gatunków pokrewnych szczurowi wędrownemu (R. norvegicus)[4].
Szczur białostopy pierwotnie występował w północnych Indiach, Bhutanie, Nepalu, Mjanmie, wschodnich Chinach, w Tajlandii, Laosie i Wietnamie. Za pośrednictwem ludzi został introdukowany na Filipiny (Luzon), do Indonezji (na Celebes, Seram i półwysep Ptasia Głowa na Nowej Gwinei), a także na wyspy Palau[4][2]. Występuje od poziomu morza do wysokości 2740 m n.p.m.[2] W pierwotnym środowisku żyje w lasach i żeruje w strumieniach, chętnie wchodząc do wody; prawdopodobnie właśnie z tego powodu ma gęstą sierść, podobnie jak szczur wędrowny[4]. Zamieszkuje różne rodzaje lasów, tereny uprawne, a także osiedla ludzkie[2].
Szczur białostopy ma szeroki zasięg występowania, jest pospolity. Populacja jest stabilna, nie są znane zagrożenia dla gatunku. Jest on uznawany za gatunek najmniejszej troski, indyjskie prawodawstwo uznaje go za szkodnika[2].
Szczur białostopy (Rattus nitidus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Azji Wschodniej, Południowo-Wschodniej i w Himalajach.
