Psivka Ravenelova (Mutinus ravenelii) je vzácná, nejedlá houba z čeledi hadovkovitých (Phallaceae).
Psivka Ravenelova se podobá psivce obecné (Mutinus caninus), má však porézní nosič zbarven růžovočerveně až karmínově. Olivově zelený teřich na klobouku nepříjemně páchne.
V České republice se vyskytuje velice vzácně, většinou na humózních půdách v listnatých lesích, parcích a zahradách. Pochází ze Severní Ameriky, v Evropě byla poprvé objevena v Německu v období druhé světové války.
Obrázky, zvuky či videa k tématu psivka Ravenelova ve Wikimedia Commons
Psivka Ravenelova (Mutinus ravenelii) je vzácná, nejedlá houba z čeledi hadovkovitých (Phallaceae).
Die Himbeerrote Hundsrute (Mutinus ravenelii) ist eine Pilzart aus der Gattung der Hundsruten (Mutinus).
Die Fruchtkörper der Himbeerroten Hundsrute werden im reifen Zustand 5–8 cm hoch und bis etwa 1 cm stark. Sie entspringen einem weißen, länglich-eiförmigen 1–1,5 cm breiten Hexenei. Das Receptaculum ist ockergelblich bis himbeerrot gefärbt, besonders unter der Gleba an der Spitze. Die Gleba ist olivgrünlich und schleimig. Die Himbeerrote Hundsrute verströmt im Gegensatz zur Gemeinen Hundsrute einen intensiv aasartigen Geruch.
Die Himbeerrote Hundsrute ist ein saprobiontischer Bodenbewohner, sie kommt in Mitteleuropa selten in Parkanlagen und Gärten unter Laub- und Nadelbäumen vor. Die Fruchtkörper erscheinen von Juni bis August.
Die Himbeerrote Hundsrute ist eine in Nordamerika heimische Art, die in Mitteleuropa eingeschleppt im Siedlungsbereich vorkommt. Es wird vermutet, dass sich die Art im Zuge der Klimaerwärmung weiter ausbreitet, sie wurde deshalb von der Deutschen Gesellschaft für Mykologie in eine Liste von Pilzarten aufgenommen, deren Vorkommen intensiver beobachtet werden sollen.
Die Himbeerrote Hundsrute kommt als Speisepilz nicht in Frage.
Die Himbeerrote Hundsrute (Mutinus ravenelii) ist eine Pilzart aus der Gattung der Hundsruten (Mutinus).
Mutinus ravenelii, or Ravenel's red stinkhorn,[2] is a species of fungus that is often confused with M. elegans and M. caninus. M. ravenelii is a member of the Phallaceae (stinkhorn) family.
The 'eggs' of Mutinus ravenelii are edible while the adult fungus itself is not yet known to be edible.[3]
Mutinus ravenelii, or Ravenel's red stinkhorn, is a species of fungus that is often confused with M. elegans and M. caninus. M. ravenelii is a member of the Phallaceae (stinkhorn) family.
Mutinus ravenelii es un hongo basidiomiceto de la familia Phallaceae. A menudo suele ser confundido con Mutinus elegans y Mutinus caninus.
Los huevos de M. ravenelii son comestibles mientras que el M. ravenelii adulto se desconoce si lo es.
Datos: Q788213
Multimedia:
Especies: Mutinus ravenelii
Mutinus ravenelii es un hongo basidiomiceto de la familia Phallaceae. A menudo suele ser confundido con Mutinus elegans y Mutinus caninus.
Raveneli peniseen (Mutinus ravenelii) on Põhja-Ameerikast pärit tulnukseeneliik, mis jõudis Euroopasse 1942, Riiga 1980, Eestisse 1984. Esimene leid Eestis on kirjas Hiiumaalt, edasi on seda leitud väga harva ka mujalt. Kuigi tegemist on tulnukliik, ei peeta teda kuidagi ohtlikuks ega kahjulikuks. 2008. aastal välja antud Eesti punasesse raamatusse on liik kantud kui ohulähedane. Raveneli peniseen kasvab inimtegevusega seotud kohtades – aedades, prahipaikadel, majaesisel murul ja mujal. Seen levib spooridega, mida kannavad laiali putukad.[1]
Raveneli peniseen (Mutinus ravenelii) on Põhja-Ameerikast pärit tulnukseeneliik, mis jõudis Euroopasse 1942, Riiga 1980, Eestisse 1984. Esimene leid Eestis on kirjas Hiiumaalt, edasi on seda leitud väga harva ka mujalt. Kuigi tegemist on tulnukliik, ei peeta teda kuidagi ohtlikuks ega kahjulikuks. 2008. aastal välja antud Eesti punasesse raamatusse on liik kantud kui ohulähedane. Raveneli peniseen kasvab inimtegevusega seotud kohtades – aedades, prahipaikadel, majaesisel murul ja mujal. Seen levib spooridega, mida kannavad laiali putukad.
Puistopökkösieni (Mutinus ravenelii) on eteläinen ja Suomessa erittäin harvinainen pökkösienilaji. Sienen tunnistaa parhaiten epämiellyttävästä tuoksustaan ja kirkkaanpunaisesta jalastaan. Sen sukulaislajilla koiranpökkösienellä jalka on kalpean oranssi. Sieni viihtyy puutarhoissa ja sitä esiintyy runsaimmin Lounais-Suomessa. Lajia tavattiin Suomessa ensimmäisen kerran vuonna 1961.[2]
Koiranpökkösienestä poiketen puistopökkösieni on alun perin pohjoisamerikkalainen yleistyvä kulttuurilaji.[3]
Puistopökkösieni (Mutinus ravenelii) on eteläinen ja Suomessa erittäin harvinainen pökkösienilaji. Sienen tunnistaa parhaiten epämiellyttävästä tuoksustaan ja kirkkaanpunaisesta jalastaan. Sen sukulaislajilla koiranpökkösienellä jalka on kalpean oranssi. Sieni viihtyy puutarhoissa ja sitä esiintyy runsaimmin Lounais-Suomessa. Lajia tavattiin Suomessa ensimmäisen kerran vuonna 1961.
Koiranpökkösienestä poiketen puistopökkösieni on alun perin pohjoisamerikkalainen yleistyvä kulttuurilaji.
Mądziak malinowy (Mutinus ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) E. Fisch) – gatunek grzybów z rodziny sromotnikowatych (Phallaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mutinus, Phallaceae, Phallales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1853 r. Berkeley i William Curtis nadając mu nazwę Corynites ravenelii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1888 r. E. Fisch., przenosząc go do rodzaju Mutinus[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
Nazwę polską nadali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako mądziak szkarłatny[3].
Początkowo ma postać jaja o rozmiarach 2-1,5 cm, okrytego białym i gładkim perydium. Rozwijający się owocnik przebija górną część perydium i rośnie w górę tworząc walcowaty receptakl. Czasami część rozerwanego perydium pozostaje na wierzchołku receptakla, tworząc niby czapeczkę. Wysokość receptakla 6-7 cm, wyjątkowo do 10 cm, grubość 1 cm. Ma kształt walcowaty, podstawę nieco zwężoną, a wierzchołek zaostrzony. Wewnątrz receptakl jest pusty, czasami na szczycie znajduje się otworek. Dolna, bezpłodna część receptakla jest biaława z malinowym odcieniem, czasami całkiem biała. Górna, płodna część jest silnie malinowa i pokryta oliwkowozielonym, śluzowatym Ohymenium.
Gleba mądziaka malinowego w dojrzewających receptaklach wytwarza silny i nieprzyjemny zapach podobny do zapachu fekalii lub psującego się mięsa[4]. Zapachem tym zwabia owady padlinożerne, które siadają na owocniku, a do ich odnóży przyklejają się zarodniki, za pośrednictwem owadów roznoszone często na spore odległości. Zaobserwowano też, że owocniki tego grzyba są chętnie i bez szkody dla ich zdrowia zjadane przez psy[5].
Gładkie i elipsoidalne o rozmiarach 4-6 × 1-3 μm[4].
Gatunek synantropijny pochodzący z Ameryki Północnej. Zwiększa zasięg występowania. W Europie znaleziony po raz pierwszy w Niemczech w 1943 roku[6]. Obecnie w Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, pojawił się również na Nowej Zelandii[7]. Spotykany jest również w Polsce[3].
W Polsce po raz pierwszy mądziaka malinowego zaobserwowano w Krakowie w 1965 r. Występował tutaj w miejscach wilgotnych, na próchnicznej glebie. Na naturalnych siedliskach obserwowano go po raz pierwszy w 1987 r. w Kampinoskim Parku Narodowym. Był gatunkiem rzadkim, umieszczono go więc na liście grzybów podlegających ścisłej ochronie. Jednak po stwierdzeniu, że jest w Polsce gatunkiem obcym, w 2004 r. został z tej listy usunięty[5].
Owocniki wytwarza od czerwca do listopada. Rośnie na ziemi w parkach i ogrodach, w szkółkach leśnych, rzadko w lasach i zaroślach (szczególnie pod wierzbami)[3]. Często występuje w miastach, obok wysypisk śmieci i w zanieczyszczonych zaroślach, czasami także w parkach[8].
.jpg)
Mądziak malinowy (Mutinus ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) E. Fisch) – gatunek grzybów z rodziny sromotnikowatych (Phallaceae).
Гладке чисто біле молоде плодове тіло гриба спочатку яйцеподібне розміром 2×1,7 см. Воно складається з спороносної глеби та губчастого й порожнистого стерильного рецептакула, що оточені щільною оболонкою, яка має міцеліальні тяжі при основі. З часом рецептакул розтягується і розриває переважно на дві лопаті перидій, який зберігається біля основи плодового тіла. Зрілий гриб має розмір від 6–15 см висоти до 0,7–1,2 см у діаметрі. Світло-малиновий чи рожево-червоний губчастий порожнистий рецептакул за формою вузькоциліндричний, звужений донизу, увінчаний темно-червоною конусоподібною голівкою, що вкрита темно-оливковою глебою з сильним неприємним запахом. Гладкі еліпсоїдні спори розміром 3–5×1–3 мкм.
Плодові тіла з'являються у червні — жовтні. Спори розносяться комахами, що приманюються запахом гриба.
Росте спорадично в північній частині Європи, Азії (Далекий Схід Росії), Північній Америці. В Україні відомий лише із Західного Полісся, де виявлений лише в місцях, пов'язаних з чорною вільхою, переважно на вологих піщаних ґрунтах.
Нерозкриті молоді плодові тіла їстівні.[5]
Включений до третього видання Червоної книги України (2009 р.).
Mutinus ravenelii
(Berk. & M.A.Curtis) E.Fisch., 1888
Мутинус Равенеля (лат. Mutinus ravenelii), также встречается название «сморчок вонючий» — вид грибов из семейства Весёлковые (Phallaceae).
Плодовые тела Мутинуса Равенеля достигают в зрелом состоянии высоты 5—8 см и ширины примерно 1 см. Они происходят от белых продолговато-яйцевидных образований (нем.)русск. шириной 1—1,5 см. Рецептакул (нем.)русск. охряно-желтоватый до имбирно-красного, особенно под глебой. Глеба оливково-зеленоватая, слизистая. Издаёт интенсивный запах падали. Часто Мутинус Равенеля путают с представителями видов Mutinus elegans (англ.)русск. и Mutinus caninus.
Мутинус Равенеля — наземный сапротроф. Встречается редко в парках и садах под лиственными, реже хвойными деревьями. Плодовые тела появляются с июня до конца сентября; несъедобны, в пищу не употребляются.
Родом из Северной Америки. Занесён в Европу.
Мутинус Равенеля (лат. Mutinus ravenelii), также встречается название «сморчок вонючий» — вид грибов из семейства Весёлковые (Phallaceae).
Плодовые тела Мутинуса Равенеля достигают в зрелом состоянии высоты 5—8 см и ширины примерно 1 см. Они происходят от белых продолговато-яйцевидных образований (нем.)русск. шириной 1—1,5 см. Рецептакул (нем.)русск. охряно-желтоватый до имбирно-красного, особенно под глебой. Глеба оливково-зеленоватая, слизистая. Издаёт интенсивный запах падали. Часто Мутинус Равенеля путают с представителями видов Mutinus elegans (англ.)русск. и Mutinus caninus.
Мутинус Равенеля — наземный сапротроф. Встречается редко в парках и садах под лиственными, реже хвойными деревьями. Плодовые тела появляются с июня до конца сентября; несъедобны, в пищу не употребляются.
Родом из Северной Америки. Занесён в Европу.
.JPG)
.JPG)
