Sappanwood, Sapanwood, o Suou en (xaponés) (Caesalpinia sappan) ye una especie d'árbol perteneciente a la familia Fabaceae. Ye nativa d'Asia Sudoriental y l'archipiélagu malayu. Pertenez al mesmu xéneru que (C. echinata), y foi orixinalmente llamáu "madera brezel" n'Europa.[1]
Orixinaria de Myanmar, China y Vietnam. Nun riquir curiaos especiales, precisa agua y soporta bien el secañu.[2]
Esta planta tien munchos usos. Tien propiedaes como anti-bacterial y pola so llucha contra les propiedaes coagulantes. Tamién produz un tipu de tinte acoloratáu llamáu brazilina (brasilina), usáu pa tiñir les teles, según la fabricación de pintures y tintes de color coloráu.
Sappanwood yera oxetu d'un comerciu importante mientres el sieglu XVII, cuando s'esportó dende naciones del sudeste asiáticu (especialmente Siam) a bordu de buques de sellu coloráu hasta Xapón.
Principios activos: De la madera estrayi un aceite esencial, ácidu gálico y delles saponinas.[2]
Indicaciones: ye astrinxente, emenagogo. La madera tien propiedaes como bactericida y hemostático. Nos sos llugares d'orixe comen les granes crudes y usáronse en casos de fories, contra les vultures de sangre y les hemorraxes uterines.
Otros usos: Xardinería (parques, arbolees, barreres, etc.). La madera usóse como colorante coloráu, ye tan dura como'l ébanu.
Caesalpinia sappan foi descritu por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 381. 1753.[3]
Caesalpinia: nome xenéricu que foi dau n'honor del botánicu italianu Andrea Cesalpino (1519-1603).[4]
sappan: epítetu
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Sappanwood, Sapanwood, o Suou en (xaponés) (Caesalpinia sappan) ye una especie d'árbol perteneciente a la familia Fabaceae. Ye nativa d'Asia Sudoriental y l'archipiélagu malayu. Pertenez al mesmu xéneru que (C. echinata), y foi orixinalmente llamáu "madera brezel" n'Europa.
Sappan sezalpiniyası (lat. Caesalpinia sappan)[1] - sezalpiniya cinsinə aid bitki növü.[2]
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Sappan sezalpiniyası (lat. Caesalpinia sappan) - sezalpiniya cinsinə aid bitki növü.
Biancaea sappan (Caesalpinia sappan)[2] o arbre de sapan és una espècie pertanyent a la família de les lleguminoses (Fabaceae). És nativa del sud-est d'Àsia i l'arxipèlag malai. Pertany al mateix gènere que Caesalpinia echinata, i originalment a Europa era anomenada "fusta brezel".[3]
Originària de Birmània, Xina i Vietnam. No requereix cures especials, necessita aigua i suporta bé la sequedat.
Aquesta planta té molts usos. Posseeix propietats com a bactericida,[4] i per la seva lluita contra les propietats coagulants. També produeix un tipus de tint vermellós anomenat brasilina, usat per tenyir les teles, així com la fabricació de pintures i tints de color vermell.
L'arbre de sapan va ser objecte d'un comerç important durant el segle XVII, quan es va exportar des de nacions del sud-est asiàtic (especialment Siam) a bord de bucs del segell vermell fins al Japó.
Principis actius: De la fusta s'extreu un oli essencial, àcid gàl·lic i algunes saponines.[5][6]
Indicacions: és astringent i emmenagog. La fusta té propietats com a bactericida i hemostàtic. En els seus llocs d'origen es mengen les llavors crues i s'han usat en casos de diarrees, contra els vòmits de sang i les hemorràgies uterines.
Altres usos: jardineria (parcs, arbredes, barreres). La fusta s'ha usat com a colorant vermell, és tan dura com el banús.
Biancaea sappan va ser descrit per Carl von Linné i per Tod. el 1875. Com a Caesalpinia sappan va ser descrit per Carl von Linné i publicat a Species Plantarum 1: 381. 1753.[7]
Caesalpinia: nom genèric que va ser atorgat en honor del botànic italià Andrea Cesalpino (1519-1603).[8]
sappan: epítet
Biancaea sappan (Caesalpinia sappan) o arbre de sapan és una espècie pertanyent a la família de les lleguminoses (Fabaceae). És nativa del sud-est d'Àsia i l'arxipèlag malai. Pertany al mateix gènere que Caesalpinia echinata, i originalment a Europa era anomenada "fusta brezel".
Caesalpinia sappan ist eine Pflanzenart in der Unterfamilie der Johannisbrotgewächse (Caesalpinioideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae). Sie ist im tropischen Asien verbreitet[1]. Sie war eine wichtige Färberpflanze, wurde auch sonst vielseitig genutzt und ist eine vielfältig verwendete Heilpflanze.[2]
Caesalpinia sappan wächst anfangs als Strauch,[3] später oft als strauchförmiger, kleiner[4] bis mittelgroßer Baum, der Wuchshöhen von meist 4 bis 8, selten bis zu 10 Metern und Stammdurchmesser von bis zu 14 Zentimetern erreicht.[5] Die dunklen, drahtigen Faserwurzeln besitzen keine Wurzelknöllchen.[6] Das Wachstum erfolgt das ganze Jahr über.[6] Die oberirdischen Pflanzenteile sind, außer der Borke sowie der Hülsenfrüchte, kurz flaumig behaart[4] (Indument). Die gräulich-braune Borke ist deutlich gefurcht. Die braune Rinde der Zweige ist anfangs behaart und es sind dicht angeordnete deutlich erkennbare Lentizellen vorhanden.[4] Seine Stämme und Äste besitzen viele Dornen[3].[5][7] Die Knospen sind behaart.[5][6]
Die wechselständig und spiralig an den Zeigen angeordneten Laubblätter sind zusammengesetzt. Die meist 30 bis 45[4] (20 bis zu 50[5]) Zentimeter lange sowie 10 bis 20 Zentimeter breite Blattspreite ist doppelt gefiedert. Die meist 7 bis 13[4] (8 bis 16[5]) gegenständigen Fiederpaare erster Ordnung sind 8 bis 12[4], manchmal bis zu 20 Zentimeter lang und besitzen an ihrer Basis Dornen. Je Fieder erster Ordnung sind 10 bis 17,[4] manchmal bis zu 20 Paare Fiederblättchen vorhanden,[3] die an der Blattrhachis in einem schrägen Winkel dicht zusammenstehen.[4] Die fast sitzenden,[7] mehr oder weniger ledrigen[3] bis pergamentartigen[4] Fiederblättchen sind bei einer Länge von 10 bis 20 Millimetern sowie einer Breite von meist 5 bis 7[4] (6 bis 10) Millimetern länglich[5] bis mehr oder weniger rhombisch[3] mit einer deutlich schiefen Basis und gerundetem bis ausgerandetem oberen Ende.[5] Beide Blattflächen sind kahl oder spärlich behaart[4] und die Blattoberseite ist glänzend.[3] Es sind Nebenblätter vorhanden.[5][6][7] Die dünnen Seitennerven sind auf beiden Blattseiten deutlich zu erkennen und reichen fast bis zu den Blatträndern.[4]
Bereits ein Jahr nach der Keimung können die ersten Blütenstände gebildet werden.[7][8] Die Blütezeit liegt meist in der Regenzeit[7][8]; in China liegt sie zwischen Mai und Oktober[4]. Es werden meist end-, manchmal achselständige,[4] auf 30 bis 40 Zentimeter langen Blütenstandsschäften stehende rispige Gesamtblütenstände, gebildet, die auf 9 bis 15 Zentimeter langen Blütenstandsschäften traubige Teilblütenstände enthalten. Die Blütenstandsrhachis ist flaumig behaart. Die früh abfallenden Tragblätter sind relativ groß und lanzettlich.[4] Sie sind bei einer Länge von etwa 6 Millimetern eiförmig und zugespitzt.[5][5][6][7] Der kurz flaumig behaarte Blütenstiel ist etwa 1,5 Zentimeter lang.[4]
Die duftenden, zwittrigen und gestielten Blüten sind bei einer Höhe von 2 bis 3 Zentimetern[5] und einer Breite von 2 bis 2,5 Zentimetern[6] schwach zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die Blütenachse (Receptaculum) ist flach tellerförmig.[4] Die fünf etwas ungleichen, kahlen Kelchblätter, wobei das unterste größer ist als die anderen, sind zu einer kappenförmigen,[4] etwa 3 Millimeter langen Kelchröhre verwachsen. Die fünf freien, kurz genagelten Kronblätter sind flaumig behaart und drüsig punktiert. Die gelben Kronblätter sind an ihrer Basis rosafarben getönt.[4] Die oberen Kronblätter sind keilförmig und die anderen verkehrt-eiförmig; das oberste ist am kleinsten.[5] Die zehn[7] Staubblätter sind etwa so lang wie[3] die Kronblätter oder überragen diese etwas[4]. Die Staubfäden sind auf der unteren Hälfte dicht filzig[5] bis flaumig[4] behaart. Das gestielte,[4] einzige Fruchtblatt ist knapp oberständig und flaumig[5] bis samtig[4] behaart.[5][6][7] Der dünne, behaarte Griffel endet in einer kopfigen und gestutzten Narbe.[4]
Die kahle, anfangs gelblich-grüne[6] Hülsenfrucht ist bei einer Länge von 7 bis 10 Zentimetern und einer Breite von 3 bis 4 Zentimetern relativ dick, stark abgeflacht, schräg-länglich, zylindrisch-verkehrteiförmig, mit einer verschmälerten Basis sowie einem schief gestutztem oberen Ende[4] und sie ist deutlich gekrümmt geschnäbelt.[5][6] Die Früchte reifen etwa 6 Monate nach der Befruchtung[7]. Die Früchte reifen während der Trockenzeit;[6] in China reifen sie zwischen Juli und März[4]. Bei Reife öffnet sich die glänzend rötlich-braune[6], holzige Hülsenfrucht und enthält meist zwei oder drei, selten bis zu fünf Samen.[5]
Die (hell[4]) braunen Samen sind bei einer Länge von 18 bis 20 Millimetern und einer Breite von 10 bis 12 Millimetern ellipsoid und etwas abgeflacht.[5][6][7] Die Tausendkornmasse liegt bei 375,63 g[9]. Die Samen fallen aus den Hülsenfrüchten und bilden während der Trockenzeit eine Samenbank. Die Keimung erfolgt erst sobald am Beginn der Regenzeit genügend Feuchtigkeit im Boden vorhanden ist.[6]
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 12; es liegt Diploidie, vor also 2n = 24[4].[10]
Die genaue ursprüngliche Verbreitung ist unbekannt[4].
Das weite asiatische Verbreitungsgebiet von Caesalpinia sappan reicht von Sri Lanka und Indien über Myanmar, Laos, Kambodscha, die Volksrepublik China, Vietnam, Malaysia bis zu den Philippinen.[4][11] Sie wird in den chinesischen Provinzen Fujian, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Sichuan, Yunnan kultiviert[4].[1][12]
Die IUCN stufte 1998 Caesalpinia sappan, abgesehen von den „Critically Endangered“ = „vom Aussterben bedrohten“ Populationen in Vietnam, die asiatischen Vorkommen als „least concern“ = „nicht gefährdet“ ein. Eine neue Datenerhebung ist dringend erforderlich.[11]
Caesalpinia sappan ist in vielen tropischen Gebieten ein Neophyt: in Afrika in Nigeria, Südafrika, Tansania, Uganda sowie Zaire; in den USA; auf den Inseln Mauritius, Réunion, des Bismarck-Archipels, Fidschi sowie Taiwan.[1]
Die Erstveröffentlichung von Caesalpinia sappan erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, 1, S. 381[13].[12][14] Synonyme für Caesalpinia sappan L. sind Biancaea sappan (L.) Tod.[1], Caesalpinia angustifolia Salisb.,[15] Caesalpinia sapang Noronha[2].
In vielen tropischen Ländern, besonders in Indien, wird Caesalpinia sappan als Naturprodukt vielseitig genutzt[16] und angebaut[4]. Sie wird Indien, Südostasien und auf den Guimaras als Heckenpflanzen angepflanzt. In China sowie Korea wird sie als Heilpflanze kultiviert.[2]
Aus dem Stamm wird ein Harz gewonnen.[17] Aus den Samen wird durch Extraktion mit Petrolether ein orangefarbenes Fettes Öl gewonnen.[17] Es gibt den Sappanholz-Test zur Bestimmung der Reinheit von oder dem Gehalt an Lambanog.[17]
Das Kernholz zum Färben von beispielsweise Wein, Fleisch und Textilien (Wolle, Baumwolle, Seide) zu verwenden ist weitverbreitet.[2][16] Der Farbstoff aus dem Kernholz ist anfangs gelb oder tief-orangefarben und wird später durch Oxidation dunkelrot.[17] Caesalpinia sappan war ein wichtiger Lieferant für Farbstoffe. Das Kernholz enthält hohe Konzentrationen des Naturfarbstoffes Brasilin.[18] Brasilin kann synthetisch hergestellt werden. Die Wurzeln liefern einen gelben Farbstoff.[17] Aus der Borke wurde in Kombination mit Eisen ein schwarzer Farbstoff gewonnen.[2] Aus den Hülsenfrüchten und der Borke wurde Druckerfarbe gewonnen. Mit diesen Farbstoffen ist ein Mehrfarbendruck möglich.[2]
Caesalpinia sappan wird auch Sappanholzbaum[19] genannt. Das Kernholz von Caesalpinia sappan war unter den Namen Sappanholz[19], Ostindisches Rotholz[15] oder Japanholz zur Kolonialzeiten ein wertvolles Handelsgut.[20] Sappanholz war eines der wichtigsten Exportgüter Sumbawas und niederländische Händler hatten bereits ab 1669 Handelsverträge mit dem Sultan von Sumbawa für Sappanholz.[21] Das rote Kernholz, das Sappanholz, war schon während des Mittelalters ein wichtiges Handelsgut.[2] Handelsnamen für das Holz sind brazilin, sappan lignum, sappanwood[5]. Das Splintholz ist weiß. Als Nutzholz wurde es beispielsweise als Bauholz verwendet.
Aus Caesalpinia sappan können Medikamente gewonnen werden. Aus dem Kernholz, die Droge wird Sappan lignum genannt, wird in Kerala ein durststillendes Heilgetränk hergestellt das beispielsweise blutreinigend oder gegen Diabetes wirkt. In vielen Ländern der Welt wird Caesalpinia sappan vielfältig in der traditionellen Medizin verwendet. Die pharmakologischen Untersuchungen bestätigen beispielsweise Einsatzmöglichkeiten in der Chemotherapie sowie Immuntherapie und antimikrobielle sowie antivirale Wirkungen. An bioaktiven Inhaltsstoffen wurden beispielsweise einige Triterpenoide, Flavonoide und sauerstoffhaltige Heterocyclen isoliert. Das Brasilin ist der Hauptpflanzeninhaltsstoff der für einige biologische Wirkungen verantwortlich ist.[16] Beispielsweise im Ayurveda gibt es eine Anwendungen.[22] Caesalpinia sappan wird in der chinesischen Medizin verwendet um Schmerzen zu lindern.[4] Auf den Philippinen wird Caesalpinia sappan in der Heilkunde vielfältig eingesetzt.[17]
Es gibt Berichte über den Einsatz von Caesalpinia sappan als Antiseptikum, Emmenagogum, Adstringens, Sedativ und Hämostatikum.[23] Caesalpinia sappan wird eingesetzt bei Hämatemesis, Mastodynie, Syphilis, Prellungen, Wunden, Blutungen, Diarrhöe, Ruhr (Dysenterie), Metrorrhagie und Orchitis.[23]
Auch die Laubblätter werden medizinisch verwendet.[2]
In vielen Pflanzenteilen sind Tannine enthalten, 19 % in den Laubblättern, 44 % in der Borke und in den Fruchtklappen, 40 % in den ganzen Hülsenfrüchten. Aus den Laubblätter können 0,16 bis 0,25 % ätherische Öle gewonnen werden, die besonders (+)-α-Phellandren, Terpene und Methylalkohol enthalten.[17]
An Inhaltsstoffen wurden isoliert: Neocaesalpin; die drei Brasilinderivate: Brasilein, Brasilin, Brasilid; das Dibenzoxocin: Protosappanin; die zwei Lignane: (±)-Lyoniresinol, (–)-Syringaresinol; die zwei Chalcone: 3-Deoxysappanchalcon, Sappanchalcon; das Homoisoflavonoid 3-Deoxysappanon; die zwei Flavonoide: Rhamnetin, 3,8-Dihydroxy-4,10-dimethoxy-7-oxo-[2]benzopyrano[4,3-b]benzopyran; das Stilben: (E)-3,3'-dimethoxy-4,4'-dihydroxystilben; das Chroman 3,7-Dihydroxy-chroman-4-on; die drei Sterole: Stigmasterol, β-Sitosterol, Daucosterin; die zwei Fettsäuren: Diethyladipat, Stearinsäure.[17][18]
Trivialnamen in verschiedenen Sprachen sind beispielsweise:[2][5][15]
Caesalpinia sappan ist eine Pflanzenart in der Unterfamilie der Johannisbrotgewächse (Caesalpinioideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae). Sie ist im tropischen Asien verbreitet. Sie war eine wichtige Färberpflanze, wurde auch sonst vielseitig genutzt und ist eine vielfältig verwendete Heilpflanze.
Secang utawi sepang (Caesalpinia sappan L.) inggih punika wit saking anggota suku polong-polongan (Fabaceae) [1] ingkang dipun-ginakaken klika (kulit kajeng) lan kajengnipun minangka komoditi sesadéan bumbon crakèn.
Tuwuhan punika asalipun saking Asia Kidul-wétan lan gampil kapanggih wonten ing Indonesia. Klikanipun dipun-ginakaken tiyang minangka bakal kanggé jampi (tetamba), pawarni, lan unjukan panyeger. Dumugi abad kaping 17, kajengipun dados péranganing sesadéan bumbon crakèn saking Siyam lan Nusantara dhateng manéka papan ing donya. Kulit secang punika kawéntar kanthi manéka nama kados ta seupeueng (Acèh), sepang (Gayo), sopang (Toba), lacang (Minangkabau), secang (Sunda), secang (Jawa), secang (Madura), sepang (Sasak), supa (Bima), sepel (Timor), hape (Sawu), hong (Alor), sepe (Roti), sema (Manado), dolo (Bare), sapang (Makasar), sepang (Bugis), sepen (Halmahera Kidul), savala (Halmahera Lor), sungiang (Ternate), roro (Tidore), sappanwood (Inggris), dan suou (Jepang) [2]. Krabat caketipun punika asalipun saking Amérika Kidul, kayu brajil utawi brezel (C. echinata) ugi dipun-ginakaken sami kaliyan secang.
Wit utawi perdu dhuwuripun dumugi 6 m. Kayunipun awujud silinder kanthi werni coklat lan medalaken cuwèran werni abrit. Godhong majemuk kasusun nyirip kalih khas Caesalpinioideae, dawanipun 25–40 cm, anak godhong wonten 10-20 pasang, awujud lonjong, pangkal rompang, pucuikipun bunder, pinggiring rata, kanthi dawa 10–25 mm, lebar 3–11 mm, lan ijo. sekaripun kasusun majemuk, awujud malai, ing pucuking awak wit kanthi dawa 10–40 cm, kelopak gangsal, werni ijo, benang sari 15 mm, dawanipun putik 18 mm, makutha awujud tabung, kuning. Wohipun tipe polong, dawanipun 8–10 cm, lebar 3–4 cm, pucukipun kados paruh, kanthi isi 3-4 wiji, ireng. Wijinipun bunder ndawa, kanthi dawa 15–18 mm, lebar 8–11 mm, kandhel 5–7 mm, kuning radi coklai. Oyotipun jinis tunggang, coklat reged.
Pérangan-péranganing secang punika ngandhut senyawa anti baktèri lan gadhah sipat anti-koagulan (anti-panggumpalan). Khasiat pangobatan saged kanggé jampi mencret (diare), jampi watuk, lan jampi gerah. Kanggé jampi mèncrèt dipun-ginakaken kirang langkung 5 gram kayu ingkang garing ingkang dipuntugel alit-alit lajeng dipungodhog kaliyan kalih gelas toya kanthi dangu 15 menit. Manawi sampun adhem banjur dipunsaring. Pepaganipun dipun-ginakaken minangka sumber pewarna abrit amargi ngasilaken brazilin, kados kayu brazil lan kerabat-kerabat caketipun. Sanajan werninipun boten sami kuwatipun kaliyan kayu brazil. Pewarna punika dipun-ginakaken kanggé cat, busana, lan unjukan panyeger khas Yogyakarta kidul (wédhang secang lan wédhang uwuh) [3].
Secang utawi sepang (Caesalpinia sappan L.) inggih punika wit saking anggota suku polong-polongan (Fabaceae) ingkang dipun-ginakaken klika (kulit kajeng) lan kajengnipun minangka komoditi sesadéan bumbon crakèn.
Tuwuhan punika asalipun saking Asia Kidul-wétan lan gampil kapanggih wonten ing Indonesia. Klikanipun dipun-ginakaken tiyang minangka bakal kanggé jampi (tetamba), pawarni, lan unjukan panyeger. Dumugi abad kaping 17, kajengipun dados péranganing sesadéan bumbon crakèn saking Siyam lan Nusantara dhateng manéka papan ing donya. Kulit secang punika kawéntar kanthi manéka nama kados ta seupeueng (Acèh), sepang (Gayo), sopang (Toba), lacang (Minangkabau), secang (Sunda), secang (Jawa), secang (Madura), sepang (Sasak), supa (Bima), sepel (Timor), hape (Sawu), hong (Alor), sepe (Roti), sema (Manado), dolo (Bare), sapang (Makasar), sepang (Bugis), sepen (Halmahera Kidul), savala (Halmahera Lor), sungiang (Ternate), roro (Tidore), sappanwood (Inggris), dan suou (Jepang) . Krabat caketipun punika asalipun saking Amérika Kidul, kayu brajil utawi brezel (C. echinata) ugi dipun-ginakaken sami kaliyan secang.
पत्रंग या पत्रांग सेसलपिनिया वंश में एक सपुष्पक वनस्पति की जीववैज्ञानिक जाति है। इसका वैज्ञानिक नाम "सेसलपिनिया सपन" (Caesalpinia sappan) है।[1]
आयुर्वेद में पत्रंग को चोटों पर और दस्त रोकने के लिए प्रयोग करा जाता है।[2] इसे लाल स्याही और कपड़े रंगने के लिए लाल रंग बनाने के लिए भी इस्तेमाल करा जाता है। केरल और मध्य जावा द्वीप में इसके तने की लकड़ी के भीतरी भाग की हल्की छालों को अदरक, दालचीनी व लौंग के साथ मिलाकर पानी में घोलकर एक रोग-रोधक द्रव बनाने के काम भी लाया जाता है।आधुनिक चिकित्सा अनुसंधान में भी इसकी बैक्टीरिया-नाशक क्षमता को परखकर सच पाया गया है।[3]
पत्रंग या पत्रांग सेसलपिनिया वंश में एक सपुष्पक वनस्पति की जीववैज्ञानिक जाति है। इसका वैज्ञानिक नाम "सेसलपिनिया सपन" (Caesalpinia sappan) है।
பதிமுகம் (அ) பதாங்கம் என்று அறியப்படும் இத்தாவரத்தின் அறிவியற் பெயர் செசல்பானியா சப்பான் (Caesalpinia sappan) என்பதாகும். இதன் வேறுப்பெயர்களாக சப்பாங்கம், சப்பான் மரம், கிழக்கிந்திய செம்மரம், சாயக்கட்டா ஆகியன . இது சிசல்பினேசியக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த செந்நிறச் சாயத்தைக் கொடுக்கும் தாவரமாகும். இதனை ஆங்கிலத்தில் சப்பான் என விளிக்கின்றனர். இது ஒரு பாரம்பரிய மருத்துவத் தாவரமாகும். இது இந்தியா மற்றும் பல ஆசிய நாடுகளில் இம்மரம் காணப்படுகிறது [1].
இதனைத் தமிழ்நாட்டில் திருநெல்வேலிக்கு அருகில் உள்ள பத்தமடை என்னும் ஊரிலுள்ள பாய்த் தயாரிக்கும் நிறுவனங்களில் சாயமேற்றியாகவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது. கோரையை நெய்வதற்கு முன் அதற்கு இயற்கைச் சாயமாக இதன் சாற்றை ஏற்றி பின் பாய் பிண்ணுகின்றனர். பத்தமடைப் பாய் உலகப்புகழ் பெற்றதாகும் [2]. இதன் சாற்றுடன் காயா மரச் சாறையும் சேர்க்க கருப்பு, சிவப்பு மற்றும் ஊதா நிறங்களையும் பெற முடியும்.
இதனை கொதிக்க வைத்த நீருடன் பதிமுகப் பட்டையை இடுவதன் மூலம் நீரின் நிறம் மாறுகிறது. இந்நீரைப் பருகும் பழக்கம் கேரளப் பகுதிகளில் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. இம்மரத்தின் தோற்றம் குறித்து அறியப்படவில்லை ஆயினும் இவை தென்னிந்தியாவில் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. இதனை ஆங்கிலத்தில் ஸப்பான்; மலையாளத்தில் சப்பாங்கம், பதிமுகம்; இந்தியில் வகும், வாக்கும்; கன்னடத்தில் சப்பான் மர எனவும் விளிக்கின்றனர் [3]
இது ஒரு சிறிய வகை முள்ளினத்தைச் சார்ந்த மரமாகும். இது 6-9 மீ உயரமும், 15-25 செமீ விட்டமுள்ள தண்டையும் கிளைகளையும் உடைய மரமாகும். இலைகள் இருச்சிறகுகள் தோற்றமும்,சிற்றிலைகள் நீண்டும் காணப்படும். மலர்கள் மஞ்சள் நிறத்திலும், நல்ல மணமிக்கதாகவும் இருக்கின்றன [4].
பதிமுகம் (அ) பதாங்கம் என்று அறியப்படும் இத்தாவரத்தின் அறிவியற் பெயர் செசல்பானியா சப்பான் (Caesalpinia sappan) என்பதாகும். இதன் வேறுப்பெயர்களாக சப்பாங்கம், சப்பான் மரம், கிழக்கிந்திய செம்மரம், சாயக்கட்டா ஆகியன . இது சிசல்பினேசியக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த செந்நிறச் சாயத்தைக் கொடுக்கும் தாவரமாகும். இதனை ஆங்கிலத்தில் சப்பான் என விளிக்கின்றனர். இது ஒரு பாரம்பரிய மருத்துவத் தாவரமாகும். இது இந்தியா மற்றும் பல ஆசிய நாடுகளில் இம்மரம் காணப்படுகிறது .
இதனைத் தமிழ்நாட்டில் திருநெல்வேலிக்கு அருகில் உள்ள பத்தமடை என்னும் ஊரிலுள்ள பாய்த் தயாரிக்கும் நிறுவனங்களில் சாயமேற்றியாகவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது. கோரையை நெய்வதற்கு முன் அதற்கு இயற்கைச் சாயமாக இதன் சாற்றை ஏற்றி பின் பாய் பிண்ணுகின்றனர். பத்தமடைப் பாய் உலகப்புகழ் பெற்றதாகும் . இதன் சாற்றுடன் காயா மரச் சாறையும் சேர்க்க கருப்பு, சிவப்பு மற்றும் ஊதா நிறங்களையும் பெற முடியும்.
இதனை கொதிக்க வைத்த நீருடன் பதிமுகப் பட்டையை இடுவதன் மூலம் நீரின் நிறம் மாறுகிறது. இந்நீரைப் பருகும் பழக்கம் கேரளப் பகுதிகளில் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. இம்மரத்தின் தோற்றம் குறித்து அறியப்படவில்லை ஆயினும் இவை தென்னிந்தியாவில் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. இதனை ஆங்கிலத்தில் ஸப்பான்; மலையாளத்தில் சப்பாங்கம், பதிமுகம்; இந்தியில் வகும், வாக்கும்; கன்னடத்தில் சப்பான் மர எனவும் விளிக்கின்றனர்
တိန်းညက်ပင် (ရုက္ခဗေဒအမည်၊ Caesalpinia sappan; အင်္ဂလိပ်အမည်၊ Sappan wood, brazil wood, bukkum wood)သည် အပင်ငယ်မျိုး ဖြစ်ပြီး၊ အမြင့်ပေ ၂၀ ခန့်အထိ မြင့်နိုင်သည်။ ပင်စည်အတွင်း သစ်သားသည် နီညိုရောင်အဆင်း ရှိပြီး၊ မာကျောသည်။ ပင်စည်၊ အကိုင်းများတွင် ဆူးများ ရှိကာ၊ မန်ကျည်းရွက်ကဲ့သို့ ပုံပန်းရှိသည်။ ရွက်လွဲထွက်သည်။ အကိုင်းထိပ်၌ ပန်းပွင့်သည်။ ပန်းပွင့်သည် အဝါရောင် ဖြစ်ကာ၊ အစေ့များက ညိုဝါရောင် အဆင်း ရှိသည်။
ဧပြီလမှ ဇွန်လအထိ
တောတောင်များတွင် အလေ့ကျ အရိုင်းပေါက်သည်။ သီးသန့် စိုက်ပျိုးလျှင်လည်း ဖြစ်ထွန်းသည်။
ပင်စည်အတွင်းသားကို သုံးသည်။ ဆောင်းတွင် အပင်ကို ခုတ်လှဲပြီး၊ ပင်စည်များကို ဖြတ်ပိုင်းကာ အပိုင်းစကလေးများအဖြစ် ထပ်မံ ပိုင်းဖြတ်ကာ အခြောက်လှန်း စုဆောင်းသည်။
အသားတွင် Brasilin နှင့် Brasilein ဓာတ်များ၊ မရှိမဖြစ်ဆီ ဖြစ်သော D.ocphellandrene, ocimene, tannin, gallic acid နှင့် saponin ဓာတ်များလည်း ပါဝင်သည်။
တိန်းညက်အသားသည် ဘက်တီးရီးယားပိုးများကို သေစေနိုင်သော အစွမ်း ရှိ၍ သွေးသား သန့်စင်ပေးသည်။ သွေးထိန်း၊ သွေးတိတ်စေသော သတ္တိလည်း ရှိသည်။ အစွမ်းထက်ဆေးအဖြစ်
တိန်းညက်ပင် (ရုက္ခဗေဒအမည်၊ Caesalpinia sappan; အင်္ဂလိပ်အမည်၊ Sappan wood, brazil wood, bukkum wood)သည် အပင်ငယ်မျိုး ဖြစ်ပြီး၊ အမြင့်ပေ ၂၀ ခန့်အထိ မြင့်နိုင်သည်။ ပင်စည်အတွင်း သစ်သားသည် နီညိုရောင်အဆင်း ရှိပြီး၊ မာကျောသည်။ ပင်စည်၊ အကိုင်းများတွင် ဆူးများ ရှိကာ၊ မန်ကျည်းရွက်ကဲ့သို့ ပုံပန်းရှိသည်။ ရွက်လွဲထွက်သည်။ အကိုင်းထိပ်၌ ပန်းပွင့်သည်။ ပန်းပွင့်သည် အဝါရောင် ဖြစ်ကာ၊ အစေ့များက ညိုဝါရောင် အဆင်း ရှိသည်။
ಪದಿಮುಖ ಪಂಡ ಒಂಜಿ ಮರ್ದ್ತ ಮರ. ಉಂದೆನ್ ಕೇರಳದಕುಲು ಮರ್ದ್ಗ್ ಬೋಡಾದ್ ಉಪಯೋಗ ಮಲ್ಪುವೆರ್. ಕೇರಳೊಡು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೊಟೇಲ್ಳೆಡ್ ಪದಿಮುಖ ಪಾಡಿನ ನೀರ್ ಪರಿಯೆರೆ ಕೊರ್ಪೆರ್. ದಾಯೆಪಂಡ ಪದಿಮುಖ ಪಾಡ್ಂಡ ನೀರ್ ಶುದ್ಧ ಆಪುಂಡು. ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯೊಲಾಯಿನ ಕರ್ನಾಟಕ , ತಮಿಳ್ ನಾಡ್, ಆಂದ್ರಪ್ರದೇಶೊ, ಕೇರಳ, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಮುಲ್ಪ ಮಾತ ಈ ಮರ ತೂಯೆರೆ ತಿಕ್ಕುಂಡು.
ನೆಕ್ಕ್ ವೈಜ್ಷಾನಿಕವಾದ್ Biancaea sappan ಲೆಪ್ಪುಪೆರ್. ಇ ಮರ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ವಾ ರೀತಿದ ಮಣ್ಣ್ಡ್ಲ ಬಳಪುನಂಚಿನ ಮರ. ೫,೬ ಮೀಟರ್ ಎತ್ತರೊಗೊ ಬಳಪುಂಡು ಜಾಸ್ತಿ ಪಂಡ ೧೦ ಮೀಟರ್ ಎತ್ತರೊಗು ಬಳಪುನಂಚಿನ ಮರ. ಒಂಜಿ ದಪ್ಪದ ಎಗೆಟ್ ಕಿನ್ಯ ಕಿನ್ಯ ಅಂಚಿಂಚಿ ಎಗ್ಗೆಲ್ ಉಪ್ಪುವ ಅವೆಟ್ ಕಿನ್ಯ ಕಿನ್ಯ ಉದ್ದ ಉರುಂಟುದ ಇರೆಕುಲು ಉಪ್ಪುಂಡು. ಮಂಜಲ್ ಪೂ, ಮರತ ಸುತ್ತಲ್ ಮುಳ್ಳು ಉಪ್ಪುಂಡು.ಈ ಮರತ ತಿರ್ಲ್ ಮಂಜಲ್ ಮಿಸ್ರ್ ಕೇಸರಿ ಬಣ್ಣೊಡು ಉಪ್ಪುಂಡು
ಪದಿಮುಖ ದಯಿತ ಪೂ, ಚೆಕ್ಕೆ, ತಿರ್ಲ್, ಇರೆ ಇಂಚ ಮಾತ ಅಂಗೊಲು ಉಪಯೋಗ ಆಪುಂಡು. ಪದಿಮುಖದ ಚೆಕ್ಕೆನ್ ನೀರ್ಗ್ ಪಾಡ್ದ್ ಎಡ್ಡೆ ಕೊದಿಪಾವೊಡು ಅದಗ ನೀರ್ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣ ಆಪುಂಡು ಅವೆಡ್ದ್ ಬೊಕ್ಕ ಅರಿತ್ದ್ ಪರ್ಂಡ ನಮ್ಮ ನೆತ್ತೆರ್ ಶುದ್ಧ ಆಪುಂಡು.[೧]
Biancaea sappan is a species of flowering tree in the legume family, Fabaceae, that is native to tropical Asia. Common names in English include sappanwood and Indian redwood.[2] It was previously ascribed to the genus Caesalpinia.[3] Sappanwood is related to brazilwood (Paubrasilia echinata), and was itself called brasilwood in the Middle Ages.[4]
Biancaea sappan can be infected by twig dieback (Lasiodiplodia theobromae).[5]
This plant has many uses. It has antibacterial and anticoagulant properties. It also produces a valuable reddish dye called brazilin, used for dyeing fabric as well as making red paints and inks.[a] Slivers of heartwood are used for making herbal drinking water in various regions, such as Kerala, Karnataka and Central Java, where it is usually mixed with ginger, cinnamon, and cloves. The heartwood also contains juglone (5-hydroxy-1,4-naphthoquinone), which has antimicrobial activity.[7] Homoisoflavonoids (sappanol, episappanol, 3'-deoxysappanol, 3'-O-methylsappanol, 3'-O-methylepisappanol[8] and sappanone A[9]) can also be found in B. sappan.
The wood is somewhat lighter in color than brazilwood and other related trees. Sappanwood was a major trade good during the 17th century, when it was exported from Southeast Asian nations (especially Thailand) aboard red seal ships to Japan.
Leaves, flower buds
Fruits
Bark
.jpg)
Plantlings
This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Sapan Wood". Encyclopædia Britannica. Vol. 24 (11th ed.). Cambridge University Press.
Biancaea sappan is a species of flowering tree in the legume family, Fabaceae, that is native to tropical Asia. Common names in English include sappanwood and Indian redwood. It was previously ascribed to the genus Caesalpinia. Sappanwood is related to brazilwood (Paubrasilia echinata), and was itself called brasilwood in the Middle Ages.
Biancaea sappan can be infected by twig dieback (Lasiodiplodia theobromae).
This plant has many uses. It has antibacterial and anticoagulant properties. It also produces a valuable reddish dye called brazilin, used for dyeing fabric as well as making red paints and inks. Slivers of heartwood are used for making herbal drinking water in various regions, such as Kerala, Karnataka and Central Java, where it is usually mixed with ginger, cinnamon, and cloves. The heartwood also contains juglone (5-hydroxy-1,4-naphthoquinone), which has antimicrobial activity. Homoisoflavonoids (sappanol, episappanol, 3'-deoxysappanol, 3'-O-methylsappanol, 3'-O-methylepisappanol and sappanone A) can also be found in B. sappan.
The wood is somewhat lighter in color than brazilwood and other related trees. Sappanwood was a major trade good during the 17th century, when it was exported from Southeast Asian nations (especially Thailand) aboard red seal ships to Japan.
El brasilete de la India (Caesalpinia sappan) es una especie de árbol perteneciente a la familia Fabaceae. Es nativa de Asia Sudoriental y el archipiélago malayo. Pertenece al mismo género que (C. echinata), y fue originalmente llamado "madera brezel" en Europa.[1]
Originaria de Birmania, China y Vietnam. No requiere cuidados especiales, necesita agua y soporta bien la sequedad.[2]
Esta planta tiene muchos usos. Posee propiedades como anti-bacterial y por su lucha contra las propiedades coagulantes. También produce un tipo de tinte rojizo llamado brazilina (brasilina), usado para teñir las telas, así como la fabricación de pinturas y tintas de color rojo.
Sappanwood era objeto de un comercio importante durante el siglo XVII, cuando se exportó desde naciones del sudeste asiático (especialmente Siam) a bordo de buques de sello rojo hasta Japón.
Principios activos: De la madera se extrae un aceite esencial, ácido gálico y algunas saponinas.[2]
Indicaciones: es astringente, emenagogo. La madera tiene propiedades como bactericida y hemostático. En sus lugares de origen se comen las semillas crudas y se han usado en casos de diarreas, contra los vómitos de sangre y las hemorragias uterinas.
Otros usos: Jardinería (parques, arboledas, barreras, etc.). La madera se ha usado como colorante rojo, es tan dura como el ébano.
Caesalpinia sappan fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 381. 1753.[3]
Caesalpinia: nombre genérico que fue otorgado en honor del botánico italiano Andrea Cesalpino (1519-1603).[4]
sappan: epíteto
Este artículo incorpora texto de una publicación sin restricciones conocidas de derecho de autor: 
Varios autores (1910-1911). «Encyclopædia Britannica». En Chisholm, Hugh, ed. Encyclopædia Britannica. A Dictionary of Arts, Sciences, Literature, and General information (en inglés) (11.ª edición). Encyclopædia Britannica, Inc.; actualmente en dominio público.
El brasilete de la India (Caesalpinia sappan) es una especie de árbol perteneciente a la familia Fabaceae. Es nativa de Asia Sudoriental y el archipiélago malayo. Pertenece al mismo género que (C. echinata), y fue originalmente llamado "madera brezel" en Europa.
Caesalpinia sappan est une espèce de la famille des Caesalpiniaceae selon la classification classique, ou des Fabaceae (sous-famille des Caesalpinioideae) selon la classification phylogénétique.
C'est un des « bois rouges » d'Asie du Sud-Est.
Secang atau sepang (Caesalpinia sappan L.) adalah perdu anggota suku polong-polongan (Fabaceae) yang dimanfaatkan pepagan (kulit kayu) dan kayunya sebagai komoditi perdagangan rempah-rempah.
Asal usul tumbuhan ini tidak diketahui dengan pasti;[3] namun telah sejak lama dibudidayakan orang di wilayah India, Asia Tenggara, Malesia, hingga Pasifik, terutama sebagai penghasil bahan pewarna dan juga bahan obat tradisional.[4] Ia dikenal dengan berbagai nama, seperti seupeuĕng (Aceh); sepang (Gayo); sopang (Toba); sapang, cacang (Mink.); sĕpang, sĕcang (Btw.); sĕcang (Sd.); kayu secang, soga jawa (Jw.); kajo sècang (Md.); cang (Bl.); sĕpang (Sas.); supa, supang (Bm.); sapang (Mak.); sĕpang (Bug.); sèpè (Rote), sèpèl (Timor), hapé (Sawu), hong (Alor); sèfèn (Weda), sawala, singiang, sinyianga, hinianga (aneka dialek di Maluku Utara), sunyiha (Ternate), roro (Tidore); sema (Man.), naga, pasa, dolo (aneka dialek di Sulawesi Utara).[5] Dalam bahasa asing dikenal sebagai sappanwood (Ingg.), dan suou (Jp.).
Kerabat dekatnya yang berasal dari Amerika Selatan, kayu brazil atau brezel (C. echinata), juga dimanfaatkan untuk hal yang sama.
Pohon kecil atau perdu, tinggi 4-10 m.[3][4] Batang dengan tonjolan-tonjolan serupa gigir, dengan banyak duri, pepagannya berwarna cokelat keabu-abuan.[4] Ranting-ranting biasanya dengan duri-duri yang melengkung ke bawah; jarang tak berduri.[3] Ranting muda dan kuncup berambut halus kecokelatan.[4]
Daun majemuk menyirip ganda, dengan daun penumpu 3-4 mm, lekas gugur. Tulang daun utama sepanjang 25-40 cm; dengan 9-14 pasang tulang daun samping. Anak daun sebanyak 10—20 pasang di tiap tulang daun samping, berhadapan, duduk atau hampur duduk, bentuk lonjong, 10-25 × 3–11 mm, dengan pangkal rompang miring, dan ujung melekuk atau membundar, bertepi rata, lokos atau berambut pendek jarang-jarang. Perbungaan dalam malai di ujung batang atau di ketiak atas, panjang 10–40 cm; daun pelindung 5-12 × 2–5 mm, berambut, lekas rontok; tangkai bunga (pedicels) sepanjang 15–20 mm.[3] Bunga kuning, berbilangan-5; kelopak gundul, taju kelopak 7-10 × 4 mm; mahkota berambut balig, 9-11,5 × 6–10 mm, yang teratas berukuran paling kecil, berkuku lk. 5 mm; tangkai sari lk. 15 mm, putik lk. 18 mm. Buah polong bentuk lonjong atau jorong senjang (asimetris), 6-10 × 3–4 cm, ujung seperti paruh, berisi 2-4 biji, hijau kekuningan menjadi cokelat kemerahan jika masak. Biji bulat panjang (elipsoida), 15–18 mm × 8–11 mm, cokelat hitam.[3][4]
Asal usul tumbuhan ini tidak diketahui dengan pasti;[3][4] akan tetapi ada pula yang memperkirakan bahwa secang berasal dari wilayah sekitar India tengah, ke timur hingga Cina selatan, dan ke selatan hingga Semenanjung Malaya.[4] Di kawasan Asia Tenggara dan Nusantara, tumbuhan ini telah lama dibudidayakan orang, bahkan sebagiannya telah meliar kembali di alam.[4] Di Afrika tumbuhan ini tercatat didapati di Nigeria, Kongo, Uganda, Tanzania, Reunion, Mauritius, dan Afrika Selatan.[6]
Secang kebanyakan tumbuh alami pada lahan-lahan yang berlereng. Tidak tahan terhadap penggenangan, tanaman ini tumbuh pada tanah-tanah yang berliat atau berbatu kapur, atau adakalanya di tanah berpasir dekat sungai.[4]
Sebagaimana kayu brazil, kayu sepang terutama dimanfaatkan sebagai penghasil zat pewarna: makanan, pakaian, anyam-anyaman, dan barang-barang lain.[5] Rumphius mencatat bahwa "Lignum Sappan" ini pada masa lalu ditanam orang hampir di semua pulau di Nusantara.[7] Kayu ini menjadi komoditas perdagangan antar bangsa hingga penghujung abad ke-19; setelah itu nilainya terus menurun akibat persaingan dengan bahan pewarna sintetik, dan kini hanya menjadi barang perdagangan di dalam negeri.[4]
Kayu secang memiliki khasiat sebagai pengelat (astringensia). Kandungan utamanya adalah brazilin, yakni zat warna merah-sappan, asam tanat, dan asam galat. Simplisia kayu secang berupa irisan atau keping-keping kecil kayu ini dikenal sebagai Sappan lignum dalam sediaan FMSo (Formularium Medicamentorum Soloensis).[8]
Brazilin dari kayu secang teruji secara ilmiah bersifat antioksidan, antibakteri, anti-inflamasi, anti-photoaging, hypoglycemic (menurunkan kadar gula darah), vasorelaxant (merelaksasi pembuluh darah), hepatoprotective (melindungi hati) dan anti-acne (anti jerawat).[9] Ekstrak kayu secang juga ditengarai berkhasiat anti-tumor, anti-virus, immunostimulant dan lain-lain.[10]
Secara tradisional, potongan-potongan kayu secang biasa digunakan sebagai campuran bahan jamu di Jawa. Di samping itu, kayu secang adalah salah satu bahan pembuatan minuman penyegar khas Yogyakarta selatan (wedang secang dan wedang uwuh).
Karena kekuatan, keawetan, dan keindahan warnanya, kayu secang juga dimanfaatkan dalam pembuatan perkakas rumah tangga. Hanya, karena tidak ada eksemplar kayu yang berukuran cukup besar dan panjang, kayu ini melulu digunakan untuk pembuatan perkakas kecil-kecil, kayu lis dan pigura, pasak dan paku kayu dalam pembuatan perahu, dan lain-lain.[5]
Perdu secang yang banyak berduri biasa digunakan sebagai tanaman pagar di lahan-lahan hutan jati di Jawa.
Batang secang, bagian pepagan yang terluka mengeluarkan cairan merah.
Polong secang, dibelah untuk memperlihatkan isinya.
Irisan batang secang yang telah dikeringkan.
Secang atau sepang (Caesalpinia sappan L.) adalah perdu anggota suku polong-polongan (Fabaceae) yang dimanfaatkan pepagan (kulit kayu) dan kayunya sebagai komoditi perdagangan rempah-rempah.
Asal usul tumbuhan ini tidak diketahui dengan pasti; namun telah sejak lama dibudidayakan orang di wilayah India, Asia Tenggara, Malesia, hingga Pasifik, terutama sebagai penghasil bahan pewarna dan juga bahan obat tradisional. Ia dikenal dengan berbagai nama, seperti seupeuĕng (Aceh); sepang (Gayo); sopang (Toba); sapang, cacang (Mink.); sĕpang, sĕcang (Btw.); sĕcang (Sd.); kayu secang, soga jawa (Jw.); kajo sècang (Md.); cang (Bl.); sĕpang (Sas.); supa, supang (Bm.); sapang (Mak.); sĕpang (Bug.); sèpè (Rote), sèpèl (Timor), hapé (Sawu), hong (Alor); sèfèn (Weda), sawala, singiang, sinyianga, hinianga (aneka dialek di Maluku Utara), sunyiha (Ternate), roro (Tidore); sema (Man.), naga, pasa, dolo (aneka dialek di Sulawesi Utara). Dalam bahasa asing dikenal sebagai sappanwood (Ingg.), dan suou (Jp.).
Kerabat dekatnya yang berasal dari Amerika Selatan, kayu brazil atau brezel (C. echinata), juga dimanfaatkan untuk hal yang sama.
Sappantre (Caesalpinia sappan) er et lite tre i erteblomstfamilien.
Det blir 4–8 m høyt, mer sjeldent 10 m. Stammediameteren kan bli 14 cm. Barken er gråbrun med mange torner. Unge kvister er hårete. Bladene er dobbeltfinnete, 20–45 cm lange og 10–20 cm brede. De består av 8–16 par finner, hver med 10–20 par småblad. Småbladene er sittende, 1–2 cm lange og 5–7 mm brede. De gule, duftende blomstene sitter i endestilte topper. Frukten er en rødbrun belg som er 7–10 cm lang, 3–4 cm bred og inneholder 2–3, av og til opptil 5, frø.
Den opprinnelige utbredelsen til sappantre er ikke nøyaktig kjent, men det hører hjemme i tropisk Asia. Arten blir også dyrket i Afrika og Amerika. Trevirket kalles rødtre eller brasiltre. Yteveden er hvit, men kjerneveden er gul eller oransje og blir mørkerød etter hogst. Virket brukes til intarsia, skap, fiolinbuer og spaserstokker. Kjerneveden brukes også til å fremstille det røde fargestoffet brazilin. Et utkok av veden brukes til medisinske formål.
Stamme
Bladverk
Blomster
Belger
Ved
Sappantre (Caesalpinia sappan) er et lite tre i erteblomstfamilien.
Det blir 4–8 m høyt, mer sjeldent 10 m. Stammediameteren kan bli 14 cm. Barken er gråbrun med mange torner. Unge kvister er hårete. Bladene er dobbeltfinnete, 20–45 cm lange og 10–20 cm brede. De består av 8–16 par finner, hver med 10–20 par småblad. Småbladene er sittende, 1–2 cm lange og 5–7 mm brede. De gule, duftende blomstene sitter i endestilte topper. Frukten er en rødbrun belg som er 7–10 cm lang, 3–4 cm bred og inneholder 2–3, av og til opptil 5, frø.
Den opprinnelige utbredelsen til sappantre er ikke nøyaktig kjent, men det hører hjemme i tropisk Asia. Arten blir også dyrket i Afrika og Amerika. Trevirket kalles rødtre eller brasiltre. Yteveden er hvit, men kjerneveden er gul eller oransje og blir mørkerød etter hogst. Virket brukes til intarsia, skap, fiolinbuer og spaserstokker. Kjerneveden brukes også til å fremstille det røde fargestoffet brazilin. Et utkok av veden brukes til medisinske formål.
Systematyka[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad różowe Rząd bobowce Rodzina bobowate Podrodzina brezylkowe Rodzaj brezylka Gatunek brezylka sappan Nazwa systematyczna Caesalpinia sappan L.Brezylka sappan (Caesalpinia sappan) – gatunek drzewa z rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i Archipelagu Malajskiego. Do celów uprawnych sprowadzona na Jamajkę i wyspę Guam w Oceanii.
Wiecznie zielone drzewo wysokości do 9 m. Liście podwójnie pierzaste są złożone z podłużnych jajowatego kształtu listków. Kwiaty w szczytowych wiechach.
Drewno, kora i korzenie są dostarczycielami czerwonego barwnika wykorzystywanego do wyrobu atramentu. Roślina ozdobna, używana niekiedy na żywopłoty.
Brezylka sappan (Caesalpinia sappan) – gatunek drzewa z rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i Archipelagu Malajskiego. Do celów uprawnych sprowadzona na Jamajkę i wyspę Guam w Oceanii.
Sappan (Caesalpinia sappan)[1][2][3][4][5][6][7][8] är en trädformad ärtväxt som beskrevs av Carl von Linné. Sappan ingår i släktet Caesalpinia och familjen ärtväxter.[9][10] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[9]
_W_IMG_3193.jpg)
_W2_IMG_3339.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör Caesalpinia sappan.
Wikispecies har information om Caesalpinia sappan.
Denna artikel om ärtväxter saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Sappan (Caesalpinia sappan) är en trädformad ärtväxt som beskrevs av Carl von Linné. Sappan ingår i släktet Caesalpinia och familjen ärtväxter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Tô mộc, còn có các tên gọi khác là vang, tô phượng, vang nhuộm, co vang, mạy vang (danh pháp hai phần: Caesalpinia sappan), là một loài thực vật thân gỗ nhỏ, cao khoảng 5-10 mét, cho gỗ rất rắn, có màu đỏ nâu ở phần lõi và trắng ở phần ngoài, được tìm thấy ở khu vực Đông Nam Á. Gỗ của nó trong tiếng Anh gọi là brezel wood. Gỗ tô mộc đã từng là một trong các mặt hàng chủ yếu trong buôn bán giữa người Nhật Bản và người khu vực Đông Nam Á (đặc biệt là Xiêm La) trong thế kỷ 17 trên các chu ấn thuyền.
Là loại cây ưa ánh sáng, sinh trưởng nhanh, ưa đất tốt và có thể sống được trong điều kiện bán khô hạn. Thân cây có nhiều gai. Cành non có lông mịn, sau đó hết lông và trở thành nhẵn, có gai ngắn. Lá kép lông chim, mọc so le. Có từ 10-15 lá chét nhỏ, hình ôvan hơi hẹp ở dưới và thuôn tròn ở đầu, mặt trên nhẵn, mặt dưới có lông mịn. Hoa 5 cánh màu vàng, mọc thành chùm ở đầu cành, từ khoảng tháng 6 tới tháng 9 hàng năm. Cuống có lông màu nâu gỉ sắt. Quả thuôn dẹt hình trứng ngược, vỏ rất cứng, có sừng nhọn ở đầu, trong chứa 3-4 hạt màu nâu vàng. Kích thước quả: dài 7–10 cm, rộng 3–4 cm. Cây chủ yếu mọc hoang ở rừng núi nhưng cũng được trồng ở nhiều nơi.
Theo Danh mục vị thuốc của Viện thông tin thư viện y học Trung ương (Việt Nam) thì nó thuộc về nhóm XVI-Hoạt huyết, khứ ứ. Nó được sử dụng trong y tế như là một loại thuốc kháng khuẩn với Stapylococcus, Salmonella, Shigella dysenteriae, tiêu viêm và cầm máu. Bộ phận sử dụng là gỗ từ thân cây được thu hái vào khoảng thời gian mùa thu-đông, sau đó cưa thành các đoạn nhỏ và phơi khô. Khi dùng chẻ mỏng, sắc đặc.
Nó cũng là nguồn có giá trị để sản xuất một loại thuốc nhuộm có màu đỏ, được dùng để nhuộm các sản phẩm từ sợi bông. Tại Việt Nam, gỗ tô mộc còn là một trong những thành phần dùng để nấu nước rửa hài cốt khi cải táng. Phần lõi gỗ rắn, gần như không bị nứt nẻ và được sử dụng để chạm khắc đồ mỹ nghệ.
- Bộ phận dùng cây tô mộc Chỉ dùng phần lõi gỗ màu đỏ sẫm, phơi khô vì hoạt chất tập trung ở lõi gỗ phần thân và cành to, tốt nhất nên lấy những cây trên 10 năm - Các cách chế biến • Ngâm kiệt: Gỗ tô mộc chẻ mỏng, ngâm với nước tỷ lệ 1:1, càng ngâm lâu tác dụng kháng sinh càng tốt. • Dạng cao: Sắc tô mộc bình thường rồi cô lại thành cao lỏng để tiện bảo quản, dễ sử dụng, tăng khả năng diệt khuẩn • Dạng viên: Phối hợp tô mộc với bột dược liệu khác như ngũ bội tử, búp ổi, các tá dược sau đó chia viên • Brommo tô mộc: Gỗ tô mộc ngâm trong dung dịch Borat Natri 40% có tác dụng rửa vết thương, không gây đau rát, con vật ít liếm, vết thương mau lành. • Glycerol tô mộc: Gỗ tô mộc chẻ mỏng ngâm trong dung môi kép bao gồm Glycerol, nước cất, cồn
Tô mộc, còn có các tên gọi khác là vang, tô phượng, vang nhuộm, co vang, mạy vang (danh pháp hai phần: Caesalpinia sappan), là một loài thực vật thân gỗ nhỏ, cao khoảng 5-10 mét, cho gỗ rất rắn, có màu đỏ nâu ở phần lõi và trắng ở phần ngoài, được tìm thấy ở khu vực Đông Nam Á. Gỗ của nó trong tiếng Anh gọi là brezel wood. Gỗ tô mộc đã từng là một trong các mặt hàng chủ yếu trong buôn bán giữa người Nhật Bản và người khu vực Đông Nam Á (đặc biệt là Xiêm La) trong thế kỷ 17 trên các chu ấn thuyền.
苏木（学名：Caesalpinia sappan）为豆科云实属的植物。又名苏方、苏方木、苏枋木、苏枋、红紫、赤木。多分布在东南亚和中国南部一带。
常绿小乔木，有少数小刺，叶片为二回羽状复叶。每年6月至9月开黄色花，花为5瓣、圆锥花序。红棕色木质荚果，不开裂。
从苏木的心材中可提取巴西苏木素和挥發油，具有杀菌、消肿、止痛的作用。《本草纲目》中称苏木可行血、破瘀。此外苏木能使心血管收缩增强，对中枢神经有催眠和麻醉作用。
此外苏木还可提取红色染料，与靛蓝、槐花等其他植物染料搭配使用时，在铁、铝、铜、铅等不同媒染剂的作用下，可变为黄、红、紫、褐、绿、枣红、深红、肉红等颜色。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
分類（APG III） 界 : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 eudicots 階級なし : コア真正双子葉類 core eudicots 階級なし : バラ類 rosids 階級なし : マメ類 fabids 目 : マメ目 Fabales 科 : マメ科 Fabaceae 亜科 : ジャケツイバラ亜科 Caesalpinioideae 連 : ジャケイツイバラ連 Caesalpinieae 属 : ジャケツイバラ属 Caesalpinia 種 : スオウ C. sappan 学名 Caesalpinia sappan L. 和名 スオウ（蘇芳、蘇方、蘇枋） 英名 sappanwood / sapanwood スオウ（蘇芳、蘇方、蘇枋）は、マメ科ジャケツイバラ亜科の小高木。インド、マレー諸島原産。
なお、ジャケイバラ亜科は古いクロンキスト体系などではジャケツイバラ科とされてきたが、広義マメ科内の基底的な側系統である[1]。
種小名 sappan 、英名 sappan (wood) は、マレー語の sapang に由来する。漢名・和名（歴史的仮名遣いではスハウ、拼音: sūfāng）も同じ系統の言葉である。
心材は蘇木（ソボク、スボク）と呼ばれる。
心材や莢からは赤色の染料ブラジリンが取れ、その色は蘇芳色と呼ばれる。
似た名の種にハナズオウがあるが、同科同亜科ではあるもののマメ科の中で大きく離れており、あまり近縁ではない（ジャケイバラ亜科は基底的な側系統なので、同亜科ということは近縁であることを保障しない）[1]。ハナズオウは春先に咲く花を鑑賞する目的で栽培される花木であり、染料は採らない。
スオウ（蘇芳、蘇方、蘇枋）は、マメ科ジャケツイバラ亜科の小高木。インド、マレー諸島原産。
なお、ジャケイバラ亜科は古いクロンキスト体系などではジャケツイバラ科とされてきたが、広義マメ科内の基底的な側系統である。
소목(蘇木, sappanwood)은 콩과의 나무로, 동남아시아가 원산이다.
다목(茶木), 소방(蘇方), 소방목(蘇方木), 소방목(蘇枋木), 소방(蘇枋), 홍자(紅紫), 적목(赤木) 등으로 불린다.
나무 속은 붉은 염료로 쓰이며, 동방의학의 약재로도 쓰인다.
소목(蘇木, Biancaea sappan) 혹은 다목(茶木)은 콩과(fabaceae, legume family) 화목종(flowering tree) 중 하나로, 아시아 열대지역이 원산지이다. 영어 단어로는 sappanwood 혹은 Indian redwood라고 한다.[1] 소목은 브라질나무(brazilwood, 학명 Paubrasilia echinata)와 친족 관계이다. 유럽에서는 원래 소목을 브레젤나무(brezel wood)라고 불렀다.
소목은 잔가지 잎마름병(twig dieback, 학명 Lasiodiplodia theobromae)에 걸릴 수 있다.[2]
소목은 여러 용도로 사용된다. 항생과 항응고 작용이 있다. 적색 페인트 및 잉크나 섬유 염료 재료인 브라질린(brazilin)이라는 적색 염료를 만드는데 사용된다.[a] 소목의 심재는 생강, 계피, 정향 등을 섞어 자바(Java) 중부 등 동남아 지역에서 음료를 만드는데 사용된다. 또한 심재는 항생 작용을 하는 유글론(juglone)(5-hydroxy-1,4-naphthoquinone)을 포함하고 있다.[4] 사파놀(sappanol), 에피사파놀(episappanol), 3-데옥시사파놀(3'-deoxysappanol), 3-0-메틸사파놀(3'-O-methylsappanol), 3-0-메틸에피사파놀(3'-O-methylepisappanol)[5], 사파논 A(sappanone A)[6] 등 호모이소플라보노이드(homoisoflavonoid)도 소목에서 발견된다.
소목은 브라질나무 등 친족 나무들보다 가볍다. 17세기 태국 등 동남아 국가에서 주인선(朱印船)에 선적되어 일본으로 수출되는 등, 당시 소목은 주요 무역물품이었다.
잎
나무껍질, 가시
잎, 꽃망울
열매
.jpg)
배양묘
소목(蘇木, sappanwood)은 콩과의 나무로, 동남아시아가 원산이다.
다목(茶木), 소방(蘇方), 소방목(蘇方木), 소방목(蘇枋木), 소방(蘇枋), 홍자(紅紫), 적목(赤木) 등으로 불린다.
나무 속은 붉은 염료로 쓰이며, 동방의학의 약재로도 쓰인다.
소목(蘇木, Biancaea sappan) 혹은 다목(茶木)은 콩과(fabaceae, legume family) 화목종(flowering tree) 중 하나로, 아시아 열대지역이 원산지이다. 영어 단어로는 sappanwood 혹은 Indian redwood라고 한다. 소목은 브라질나무(brazilwood, 학명 Paubrasilia echinata)와 친족 관계이다. 유럽에서는 원래 소목을 브레젤나무(brezel wood)라고 불렀다.
소목은 잔가지 잎마름병(twig dieback, 학명 Lasiodiplodia theobromae)에 걸릴 수 있다.
소목은 여러 용도로 사용된다. 항생과 항응고 작용이 있다. 적색 페인트 및 잉크나 섬유 염료 재료인 브라질린(brazilin)이라는 적색 염료를 만드는데 사용된다. 소목의 심재는 생강, 계피, 정향 등을 섞어 자바(Java) 중부 등 동남아 지역에서 음료를 만드는데 사용된다. 또한 심재는 항생 작용을 하는 유글론(juglone)(5-hydroxy-1,4-naphthoquinone)을 포함하고 있다. 사파놀(sappanol), 에피사파놀(episappanol), 3-데옥시사파놀(3'-deoxysappanol), 3-0-메틸사파놀(3'-O-methylsappanol), 3-0-메틸에피사파놀(3'-O-methylepisappanol), 사파논 A(sappanone A) 등 호모이소플라보노이드(homoisoflavonoid)도 소목에서 발견된다.
소목은 브라질나무 등 친족 나무들보다 가볍다. 17세기 태국 등 동남아 국가에서 주인선(朱印船)에 선적되어 일본으로 수출되는 등, 당시 소목은 주요 무역물품이었다.
_W_IMG_3193.jpg)
_W2_IMG_3339.jpg)
_W_IMG_3340.jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: _W_IMG_3193.jpg)
_W_IMG_3341.jpg)
_W3_IMG_3339.jpg)
_W3_IMG_3339.jpg)
_W_IMG_3193.jpg)
.jpg)
