Nepukalka vzplývající (Salvinia natans), známá také jako nepukalka plovoucí či nepukalka vzplývavá je plovoucí jednoletá vodní kapradina.
Lodyhy má tenké, málo větvené. Listy nepukalky jsou vstřícné, krátce stopkaté, žilkované, široce elipsovité a splývající na hladině. Mají hráškově zelenou barvu, ale mohou být i částečně načervenalé, jsou celistvookrajové nebo na vrcholu vykrojené. Spodní strana listu je hustě chlupatá, svrchní strana s drobnými papilkami 0,2 -0,8 mm dlouhými uspořádanými do řad mezi žilkami. Na bázi ponořených úkrojků najdeme 3 – 8 krátce stopkatých sporokarpů, které se tvoří v měsících srpnu a září (zrání výtrusů - „doba květu“). V nich jsou buď velmi četná mikrosporangia na delších tenkých stopkách nebo malý počet megasporangií na kratších tlustých stopkách. Kořínky rostliny jsou metamorfované třetí listy. Ve volné přírodě tato kapradina tvoří rozsáhlé polštáře na hladině.
Je rozšířena v Alžírsku, severozápadním Španělsku, na severu Itálie a Balkánského poloostrova až po střední Evropu a jižní část evropského Ruska. V Asii se vyskytuje od kaspické oblasti a Malé Asie po Japonsko a Indonésii. V ČR je původní pouze na severovýchodní Moravě, na Ostravsku. Dříve rostla i na Opavsku a u Hustopečí nad Bečvou. Nachází se v Česku jen druhotně a ojedinělé lokality v Čechách nejsou původní. Na Slovensku roste vzácně na Podunajské nížině a Východoslovenské nížině.
Co se týká biotopů, vyskytuje se ve stojatých vodách (rybníky, mrtvá ramena, tůně) a na okrajích rákosin. Vyžaduje klidné vody. Přechodně dokáže přežít na mokrých a bahnitých dnech. Je rozšiřována vodou nebo pomocí živočichů.
Nepukalka vzplývající je v České republice zařazena mezi silně ohrožené druhy naší květeny[2] (C2, vyhláška č.395/1992 Sb.), avšak ve znění vyhlášky 175/2006 Sb. se druh řadí do kategorie kriticky ohrožené druhy (§1). Její stanoviště jsou ohrožena především odvodňováním.
Nepukalka vzplývající je jediným druhem z čeledi nepukalkovitých, který se vyskytuje v Česku. Je běžně využívána jako dekorativní plovoucí rostlina do akvárií, pro úkryty potěru či stavbu hnízd akvarijních ryb labyrintek. Jinak asi 12 druhů z čeledi nepukalkovitých jsou rozšířené především v tropických oblastech světa. V jihovýchodní Asii je nepukalka vzplývající plevelem rýžových polí. Má totiž schopnost zarůstat velké plochy vodní hladiny.
Obrázky, zvuky či videa k tématu nepukalka vzplývající ve Wikimedia Commons
Galerie nepukalka vzplývající ve Wikimedia CommonsNepukalka vzplývající (Salvinia natans), známá také jako nepukalka plovoucí či nepukalka vzplývavá je plovoucí jednoletá vodní kapradina.
Der Gemeine Schwimmfarn (Salvinia natans), auch Gewöhnlicher Schwimmfarn genannt, ist eine Wasserpflanze aus der Gruppe der Farne und gehört zur Familie der Schwimmfarngewächse (Salviniaceae).
Die Art ist einjährig und schwimmt horizontal auf der Wasseroberfläche, die wurzelartigen Wasserblätter befinden sich unter Wasser und sind freischwimmend, also nicht im Boden verankert. Stängel der Pflanze werden 5 bis 10 Zentimeter lang. Die Blätter sind in dreizähligen Quirlen angeordnet und unterscheiden sich grundlegend in Bau und Funktion (Heterophyllie):
Die beiden oberen sind Schwimmblätter. Sie besitzen im Inneren viele Luftkammern (Interzellularen) und sorgen, durch entsprechend geringe Dichte, für Auftrieb. Auf der Epidermis sitzen zahlreiche, kronenförmige Pflanzenhaare. Diese sind durch eine Beschichtung mit Wachs nicht mit Wasser benetzbar. Nach einem Untertauchen wird so zwischen den steifen Haaren ein Luftmantel festgehalten, der der Pflanze zusätzlichen Auftrieb verleiht, um schnell wieder an die Wasseroberfläche aufzutauchen.
Das dritte Blatt, das Wasserblatt, ist wie der Spross untergetaucht. Es ist fein zerteilt und erscheint fadenartig und behaart. Dadurch erhält es eine sehr große Oberfläche, über die es gelöste Nährstoffe aus dem Wasser aufnimmt. Es ähnelt damit nicht nur äußerlich einer Wurzel, sondern erfüllt auch deren Funktion der Stoffaufnahme aus der Umgebung. Im Gegensatz zu den Schwimmblättern enthält das Wasserblatt kein Chlorophyll und ist somit nicht zur Photosynthese befähigt.
Während die Schwimmblätter bei Salvinia natans länglich-elliptisch geformt sind, sind sie beispielsweise bei der Artengruppe Salvinia auriculata agg. eher rundlich-oval.
Die Chromosomenzahl der Art ist 2n = 16, 18 oder ca. 30.[1]
Der Gewöhnliche Schwimmfarn ist vorwiegend einjährig und ungleichblättrig, d. h. die Blätter sind in 3-zähligen Quirlen angeordnet. Die beiden oberen sind als Schwimmblätter ausgebildet. Das unterste, dem Wasser zugewandte, ist als „Wasserblatt“ fein zerteilt und in wurzelartige Abschnitte gegliedert. Echte Wurzeln fehlen. Die Schwimmblätter sind innen mit großen Luftkammern ausgestattet und auf der Oberseite mit aufrecht stehenden, etwas gekrümmten, langen Haaren versehen und dadurch wasserabstoßend d. h. Wassertropfen bleiben als „Perlen“ auf dem Haar-Luftpolster liegen. Auf diese Weise werden die Spaltöffnungen vor einer den Gasaustausch behindernden Benetzung mit Wasser geschützt. Beim Untertauchen reißen die Haare Luftblasen mit, die das Blatt sofort wieder an die Wasseroberfläche ziehen.[2]
Die Fortpflanzungsverhältnisse sind recht kompliziert. Es liegt Verschiedensporigkeit oder Heterosporie vor. Mikro- bzw. Megasporengruppen sind jeweils von einer sterilen Hülle, dem Indusium umschlossen, wodurch fruchtähnliche Gebilde, die sogenannten Sporokarpien entstehen. Im Megasporangium entwickelt sich eine einzige Megaspore, die von einer Sporangienwand umgeben ist und sich später mit dieser von der Mutterpflanze löst und im Schlammboden überwintert. In der Megaspore wächst das vielzellige weibliche Prothallium heran und in diesem dann nach der Befruchtung der Embryo. Im Frühjahr keimen aus den Megasporen neue Pflanzen, die dann wieder zur Wasseroberfläche aufsteigen. Sporenreife ist von August bis Oktober.[2]
Die Art ist in sommerwarmen Gebieten Eurasiens verbreitet, mit Schwerpunkten in Ostasien sowie in Süd- und Osteuropa. In Mitteleuropa tritt sie nur selten auf, etwa an der Oder, der Havel und der Mittelelbe sowie in der Oberrheinebene von Karlsruhe bis Offenbach am Main und in Bayern. In der Roten Liste Deutschlands wird Salvinia natans als stark gefährdet eingestuft. In Österreich und der Schweiz fehlt die Art. In Nordamerika wurde sie als Aquarienpflanze eingeschleppt.
Der Gewöhnliche Schwimmfarn ist eine wärmeliebende und nährstoffbedürftige Art, die bevorzugt in windgeschützten Altwässern und Seebuchten vorkommt. Es handelt sich um eine Kennart der Schwimmfarn-Gesellschaft (Spirodelo-Salvinietum), gelegentlich kommt sie aber auch in anderen Wasserlinsengesellschaften des Verbands Lemnion vor.[1]
Der Gewöhnliche Schwimmfarn wurde 1753 von Carl von Linné in Species Plantarum, Tomus II, S. 1099 als Marsilea natans erstbeschrieben. Die Art wurde 1785 von Allioni in Flora Pedemontana, vol. 2, S. 2 als Salvinia natans (L.) All. in die Gattung Salvinia gestellt. Ein Synonym der Art ist Salvinia europaea Desv. [3]
Der Gemeine Schwimmfarn (Salvinia natans), auch Gewöhnlicher Schwimmfarn genannt, ist eine Wasserpflanze aus der Gruppe der Farne und gehört zur Familie der Schwimmfarngewächse (Salviniaceae).
Salvinia natans (commonly known as floating fern,[3] floating watermoss,[4] floating moss, or commercially, water butterfly wings)[5] is an annual floating aquatic fern, which can appear superficially similar to moss. It is found throughout the world where there is plentiful standing fresh water, sunlight, and humid air, but is especially common in Africa, Asia, central Europe, and South America.[3] In New York State and Massachusetts, it is an introduced species.[4]
Salvinia natans has two nickel-sized leaves lying flat against the surface of the water, and a third submerged leaf which functions as a root. Flotation is made possible by pouches of air within the leaves. Cuticular papillae on the leaves' surface keep water from interfering with the leaves' functioning, and serve to protect them from decay. Spore cases form at the plant's base for reproduction.[3]
The leaves of S. natans block sunlight from reaching very far underwater. This is helpful to many freshwater fish, providing safe hiding places to breed in, but can interrupt the photosynthesis of many underwater plants. S. natans can eventually cover entire ponds or lakes without ecological competition, starving other plant species.[3]
Salvinia natans is widely distributed, being native to several continents. In Africa, S. natans is native to Algeria, Egypt, Libya, Morocco, and Tunisia. In Asia, the plant is native to Afghanistan, Azerbaijan, China, Cyprus, India, Indonesia, Iran, Iraq, Israel, Jordan, Kazakhstan, Lebanon, northwest Pakistan, the Russian Federation, Japan, Korea, Saudi Arabia, Syria, Taiwan, Thailand, Turkey, and Uzbekistan. In Europe, it is native to Belarus, Belgium, Bulgaria, Czech Republic, France, Germany, Hungary, Italy, Moldova, the Netherlands, Poland, Romania, the southern European portion of the Russian Federation, Slovakia, Spain, Ukraine, and the states within the former Yugoslavia.[2]
Salvinia natans (commonly known as floating fern, floating watermoss, floating moss, or commercially, water butterfly wings) is an annual floating aquatic fern, which can appear superficially similar to moss. It is found throughout the world where there is plentiful standing fresh water, sunlight, and humid air, but is especially common in Africa, Asia, central Europe, and South America. In New York State and Massachusetts, it is an introduced species.
Salvinia natans estas specio en klaso veraj filikoj (Pteridopsida), ordo Salviniales, familio Salviniaceae.
Ĝi troveblas en kontinentala kaj mediteranea Eŭropo. Ĝi bezonas varmon por la kreskado.
Salvinia natans estas akvosurface ŝvebanta, senradika filiko. Sur ĝia ne (aŭ malofte) disbranĉiĝanta tigo sidas en du vicoj la folioj. La folioj longas 10-15 milimetrojn, eliptaj, sur ties supran flankon kovras kurtaj, molaj haroj. La metabolo okazas per helpo de la triaj modifiĝintaj folioj, kiuj estas radiksimilaj kaj pendas suben en la akvo. Ĝi estas unujara specio, kiu evoluas printempe el en ŝlimo travintrumitaj sporoj.
Salvinia natans ŝatas la nutromaterial-riĉajn, varmajn nefluajn akvojn.
Ĉar la genro ankoraŭ ne havas PIV-an nomon (eble salvinio), jen kelkaj naciaj nomoj en Eo:
Salvinia natans estas specio en klaso veraj filikoj (Pteridopsida), ordo Salviniales, familio Salviniaceae.
Kellussaniainen tai kellusaniainen (Salvinia natans) on vesisaniaislaji, jota esiintyy laajasti Euraasiassa Länsi-Euroopasta Japaniin ja Indokiinaan sekä Pohjois-Afrikassa. Sen juurettomat versot elävät vedessä kelluen. Lehdet sijaitsevat kolmen kiehkuroina, niistä kaksi on soikeita kelluslehtiä ja yksi juurimaisiksi rihmoiksi muuntunut. Itiöpesäkkeet sijaitsevat juurimaisten lehtien itiökoteloissa.
Kellussaniaista käytetään akvaariokasvina.
Kellussaniainen tai kellusaniainen (Salvinia natans) on vesisaniaislaji, jota esiintyy laajasti Euraasiassa Länsi-Euroopasta Japaniin ja Indokiinaan sekä Pohjois-Afrikassa. Sen juurettomat versot elävät vedessä kelluen. Lehdet sijaitsevat kolmen kiehkuroina, niistä kaksi on soikeita kelluslehtiä ja yksi juurimaisiksi rihmoiksi muuntunut. Itiöpesäkkeet sijaitsevat juurimaisten lehtien itiökoteloissa.
Kellussaniaista käytetään akvaariokasvina.
Salvinia natans, la Salvinie aquatique[1], est une espèce de petites fougères aquatiques de la famille des Salviniaceae. C'est une des rares fougères aquatiques flottantes.
Les frondes sont solidaires mais ne sont pas rattachées à un rhizome fixe, ainsi la plante se déplace au gré des courants. Les frondes mesurent environ 0,8 à 1,5 cm de largeur et 1,5 cm de longueur, les plantes ne dépassent guère les 10 cm de long[réf. nécessaire] car le rhizome se fracture assez facilement, permettant ainsi à la plante de se reproduire par voie asexuée. Les petites frondes, oblongues et en position opposée le long de la tige, sont couvertes de petits poils hydrophobes, l'eau perle ainsi sur le feuillage. La plante développe de nombreuses racines aquatiques assez courtes afin de capter les nutriments présents dans l'eau.
Elle se reproduit quasiment uniquement par reproduction asexuée[réf. nécessaire]. Elle est capable de croitre extrêmement rapidement, débutant à partir de petits fragments et doublant en population en très peu de jours, avec pour résultat le recouvrement de mares, réservoirs et lacs par un véritable tapis flottant. Ce tapis empêche la lumière solaire d'atteindre d'autres organismes photosynthétiques comme les algues qui oxygènent l'eau et provoque un appauvrissement du milieu.
Cette fougère se reproduit grâce à des sporocarpes.
Comme toutes les plantes flottantes, les salvinia apprécient les plans d'eau très bien exposées, riches en nutriments et avec peu ou pas de courant.
Sa zone de répartition va de l'Afrique du Nord et de l'Europe méridionale à l'Asie.
Cette salvinia est très appréciée des aquariophiles car elle offre un refuge pour certaines pontes de poissons, celles des combattants du Siam (Betta splendens) par exemple. Elle possède de plus un fort pouvoir oxygénant[réf. nécessaire]. Néanmoins elle est à réserver pour de grands volume où l'on pourra gérer efficacement sa prolifération. On associe souvent dans les aquariums la fougère aquatique salvinie avec d'autres espèces flottantes comme la petite lentille d'eau lemna minor, la laitue d'eau pistie et l'azolle[2].
Salvinia natans, la Salvinie aquatique, est une espèce de petites fougères aquatiques de la famille des Salviniaceae. C'est une des rares fougères aquatiques flottantes.
L'erba pesce (Salvinia natans (L.) All.,) è una piccola felce acquatica della famiglia Salviniaceae[2], che cresce sulla superficie di acque dolci stagnanti o lentamente fluenti.
È una pianta acquatica idrofita natante costituita da un sottile fusto orizzontale lungo 8-10 cm, da cui partono 6-14 foglioline ellittiche, opposte. La pagina superiore di ogni foglia è ricoperta da una fitta peluria che le conferisce un aspetto vellutato e che svolge una funzione idrofuga e protettiva. Dal nodo di ogni coppia di foglie parte verso il basso una radice con funzione assorbente. Si riproduce mediante sporocarpi (foglie modificate contenenti le spore) immersi nell'acqua e per riproduzione vegetativa mediante frammentazione.
La specie ha un areale eurasiatico, che si estende dall'Europa centrale sino alla Cina, al Giappone e al sud-est asiatico.In Europa è diffusa dalla valle del Reno sino alla Russia e a sud dall'Italia settentrionale sino alla Grecia settentrionale.[1]
Cresce in acque calme o con leggera corrente.
L'erba pesce (Salvinia natans (L.) All.,) è una piccola felce acquatica della famiglia Salviniaceae, che cresce sulla superficie di acque dolci stagnanti o lentamente fluenti.
De kleine vlotvaren (Salvinia natans) is een varen uit de vlotvarenfamilie (Salviniaceae). Het is een kleine drijvende waterplant die vooral in ondiep, warm water te vinden is en daar grote matten kan vormen.
De varen komt in Azië en Midden- en Zuid-Europa voor en wordt sporadisch in Nederland waargenomen.
De kleine vlotvaren is een eenjarige drijvende aquatische varen. De vertakte stengels worden 5 tot 10 cm lang en dragen geen echte wortels, maar multicellulaire haren. De blaadjes zitten in groepjes van drie en zijn van twee verschillende types (heterofylie). De twee drijfblaadjes zijn tot 1,5 cm lang en 0,5 cm breed, ovaal met hartvormige voet, kort gesteeld en aan de bovenzijde voorzien van cuticulaire haren, bedekt met een laagje was, waardoor het blad bij onderdompeling een laagje lucht vasthoudt en snel terug aan de oppervlakte komt. Het onderwaterblad is fijn verdeeld, vezelig en eveneens behaard.
De sporocarpen zijn zo groot als een erwt en zitten in groepjes van 2 tot 6 bij elkaar vastgehecht aan de basis van de blaadjes. Wanneer in de herfst de plant afsterft, komen de sporangia met daarin de macrosporen en microsporen vrij. Na de bevruchting zinken de macrosporangia in de modder, om in het voorjaar terug uit te groeien tot nieuwe plantjes die naar het oppervlakte stijgen.
De kleine vlotvaren is een warmteminnende, aquatische plant. Zijn habitat is vooral matig voedselrijk, ondiep, stilstaand of langzaam stromend zoet water. In optimale omstandigheden kan de plant dichte matten vormen. Hij kan gedurende korte tijd tegen droogte.
De kleine vlotvaren is verspreid over heel het Palearctisch gebied, van Midden- en Zuid-Europa en Noord-Afrika tot in India, China, Japan en op Java.
De plant komt in Europa van nature voor in het Middellandse Zeegebied en in Midden- en Oost-Europa. Waarnemingen zijn er uit Spanje, Frankrijk, Italië, Duitsland, Polen, Tsjechië, Slowakije, Roemenië, Hongarije, Oekraïne en de voormalige staten van Joegoslavië. Hij komt niet voor in Oostenrijk en Zwitserland.
In Nederland kwam de kleine vlotvaren in de 19e eeuw adventief voor door de import van boomstammen uit Duitsland, die door de stroom vanuit de Rijn naar de Nederlandse delta getransporteerd werden. Vondsten in de 21e eeuw zijn altijd afkomstig van gedumpte aquariumplanten uit tuincentra.
De botanische naam Salvinia is een eerbetoon aan Antonio Maria Salvini (1653-1729), een Italiaans schrijver, dichter en filoloog. De soortaanduiding natans is afkomstig van het Latijnse 'natare' (zwemmen, drijven).
De kleine vlotvaren (Salvinia natans) is een varen uit de vlotvarenfamilie (Salviniaceae). Het is een kleine drijvende waterplant die vooral in ondiep, warm water te vinden is en daar grote matten kan vormen.
De varen komt in Azië en Midden- en Zuid-Europa voor en wordt sporadisch in Nederland waargenomen.
Multimedia w Wikimedia Commons Salwinia pływająca (Salvinia natans) – paproć wodna, jedyny przedstawiciel tego rodzaju i rodziny salwiniowatych rosnący w stanie dzikim w Polsce, gdzie występuje niezbyt często w zbiornikach wodnych na niżu. Inne gatunki tego rodzaju spotykane są w tropikach, gdzie zarastają niekiedy zwartym kobiercem powierzchnię wód.
Gatunek szeroko rozpowszechniony w Eurazji. Najdalej na wschodzie występuje na Jawie, Półwyspie Malajskim, w Chinach i Japonii. Zasięg obejmuje całą Azję od Syberii na północy, do Indii na południu. Przez Bliski Wschód sięga do krajów Afryki północnej oraz Europy. Tu gatunek ten spotykany jest głównie w południowo-wschodniej i centralnej części kontynentu. Północna granica zasięgu przebiega przez Białoruś, Polskę i Niemcy. Na zachodzie gatunek ten sięgał po Hiszpanię, Francję i Belgię[2], przy czym w dwóch ostatnich krajach, gatunek ten już wymarł[3]. Salwinia pływająca zawleczona została także do Ameryki Północnej, gdzie występuje w północno-wschodnich stanach USA. Na Florydzie jest gatunkiem zakazanym do uprawy ze względu na możliwość zawleczenia inwazyjnego[4]. W Polsce gatunek najwięcej stanowisk ma na Śląsku Górnym i Dolnym oraz wzdłuż dolin Odry i Wisły. Poza tymi obszarami notowany jest bardzo rzadko[5]. W polskiej części Karpat w 2008 potwierdzono występowanie tylko na kilku stanowiskach na Pogórzu Cieszyńskim, kilku stanowiskach na Pogórzu Śląskim, dwóch na Pogórzu Wielickim i jednym w Kotlinie Jasielsko-Krośnieńskiej[6].
Salwinia pływająca jest rośliną jednoroczną i różnozarodnikową, dlatego w jednych sporokarpach powstają zarodniki żeńskie, w innych męskie. Zarodnikowanie następuje w miesiącach od sierpnia do października, po czym pędy zamierają. Włoski na powierzchniach liści odłamują się i roślina opada na dno zbiornika. Sporokarp stanowiący formę przetrwalnikową rośliny spędza zimę leżąc na osadach dennych. Po rozpadnięciu się jego ścian zarodniki wypływają na powierzchnię wody, gdzie powstają przedrośla. Po zapłodnieniu powstaje na przedroślu zarodek, z którego wyrasta nowa roślina. W ciągu sezonu wegetacyjnego rozmnaża się przez podział pędu. 2n = 8, 18.
Gatunek ten występuje głównie w wodach stojących – w starorzeczach, stawach, rowach, wchodząc w skład zbiorowisk pleustonowych. Na obszarach upraw ryżu pojawia się czasem masowo na polach ryżowych. Traktowany jest jako wskaźnik spokojnej wody[8]. Liczebność jej w kolejnych latach wykazuje bardzo duże wahania, w niektórych latach pojawia się masowo zarastając rozległe przestrzenie akwenów. Gatunek charakterystyczny dla zespołu Spirodelo-Salvinietum natantis[9].
Salwinia jest bardzo chętnie zjadana przez ptaki wodno-błotne[8].
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 1983 roku[10][11]. Umieszczona jest na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[12] w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia V). Gatunek ten jest rzadki w wielu obszarach Europy, w Słowenii, Włoszech i na Ukrainie uznany za zagrożony[13]. Zagrożenie dla niego stanowi zanieczyszczenie wód, wysychanie zbiorników, regulacja rzek związana z niszczeniem starorzeczy.
Ze względu na rzadkość występowania i ochronę prawną w Polsce jest w zasadzie pozbawiona zastosowań praktycznych. Bywa czasem spotykana w akwariach, do których trafia wraz z odłowionym planktonem. Bywa hodowana w stawach i oczkach wodnych, zwłaszcza poza Polską.
Nadaje się do uprawy w zbiornikach słonecznych lub w półcieniu. W przypadku zbytniego namnożenia się – nadmiar osobników wyłowić siatką. W regionach z mroźnymi zimami, należy wyłowić przed zimą przynajmniej część osobników z oczka wodnego i przechować w płytkim zbiorniku (np. akwarium) usytuowanym w miejscu jasnym i nie narażonym na mróz. Problemu nie stanowią w uprawie szkodniki i choroby[14].
Salwinia pływająca (Salvinia natans) – paproć wodna, jedyny przedstawiciel tego rodzaju i rodziny salwiniowatych rosnący w stanie dzikim w Polsce, gdzie występuje niezbyt często w zbiornikach wodnych na niżu. Inne gatunki tego rodzaju spotykane są w tropikach, gdzie zarastają niekiedy zwartym kobiercem powierzchnię wód.
Salvinia natans (cunoscută și sub numele de ferigă plutitoare sau mușchi plutitor) este o ferigă plutitoare, care poate apărea superficial similar mușchilor. Aceasta se găsește în întreaga lume în care există din belșug apă dulce, lumina soarelui, precum și aerul umed, dar este deosebit de frecvent întâlnită în Africa, Asia, Europa Centrală și America de Sud. În statele New York și Massachusetts, este prezentă ca specie introdusă.
Salvinia natans (cunoscută și sub numele de ferigă plutitoare sau mușchi plutitor) este o ferigă plutitoare, care poate apărea superficial similar mușchilor. Aceasta se găsește în întreaga lume în care există din belșug apă dulce, lumina soarelui, precum și aerul umed, dar este deosebit de frecvent întâlnită în Africa, Asia, Europa Centrală și America de Sud. În statele New York și Massachusetts, este prezentă ca specie introdusă.
Simbräken (Salvinia natans) är en ormbunksväxt som växer flytande vid vattenytan i lugna och solbelysta vattendrag. Den förekommer i mellersta Europa, Indien och delar av östra Asien inklusive Japan. Vildväxande är den en mindre allmän art. Simbräken odlas även som prydnadsväxt i trädgårdsdammar eller fiskdammar. Den kan även användas som prydnad i glasskålar och akvarier inomhus.
Simbräken har två olika sorters blad, dels flytblad vid vattenytan som håller den flytande och dels finflikiga undervattensblad som hänger nedåt från stammen i vattnet. Flytbladen är ovala och gröna då de innehåller klorofyll för fotosyntes. Små luftfyllda håligheter i bladen ger flytförmåga och flytbladens över och undersida är även fint håriga, något som gör dem vattenavstötande. Undervattensbladen innehåller inget klorofyll och liknar mer rötter än blad. På undervattensbladen finns det blåsliknande bildningar och inuti dessa finns ormbunksväxtens sporgömmen. Några riktiga rötter finns inte.
Wikimedia Commons har media som rör simbräken.
Simbräken (Salvinia natans) är en ormbunksväxt som växer flytande vid vattenytan i lugna och solbelysta vattendrag. Den förekommer i mellersta Europa, Indien och delar av östra Asien inklusive Japan. Vildväxande är den en mindre allmän art. Simbräken odlas även som prydnadsväxt i trädgårdsdammar eller fiskdammar. Den kan även användas som prydnad i glasskålar och akvarier inomhus.
Однорічна рослина. Горизонтальне стебло завдовжки від 3 до 8 см, часто утворює відгалуження, котрі, у свою чергу, можуть відділятися від материнської рослини. У кожному вузлі стебла сальвінії несуть по три вайї, з яких дві — цілокраї плавучі, третя — розсічена на 9–14 долей і занурена у воду, виконує функцію кореня і, водночас, містить асиміляційні тканини, хлоропласти яких активно фотосинтезують, принаймні на початкових етапах вегетації рослини в травні та червні.
Плавучі вайї овально-еліптичні, тупі, на верхньому боці зі щетинистими білими, багатоклітинними трихомами, на нижньому — з бурими волосками. Завдяки тому, що поверхня плавучих вай вкрита великим числом гідрофобних трихом, вони не змочується водою. Практично, перебуваючи внаслідок тих чи інших причин під водою, плавучі вайї сальвінії можуть зберігати шар повітря на своїй поверхні кілька тижнів. Отже, газообмін здійснюється навіть у товщі води.
Сальвінія належить до однорічних рослин-гідрофітів із літньо-зеленим феноритмотипом. З настанням осінніх холодів вегетативні органи рослини поступово відмирають. Наприкінці літа біля основи занурених вай розвиваються кулеподібні, зібрані в групи по 4–5 штук спорокарпії (соруси), які восени після відмирання стебла занурюються на дно.
Сальвінія плавуча існує на межі повітряного й водного середовищ і характеризується відмінною будовою плавучих і занурених у воду фотосинтезуючих органів (гетерофілією). Рослина формує занурені у воду вайї специфічної анатомічної будови, які за морфологією більше нагадують корені. Проте Натаніелем Прінсгеймом (1883) та пізнішими дослідженнями Джудіт Кроксдейл (1978, 1979, 1981) чітко встановлено, що вони закладаються апікальною меристемою стебла, як одна з трьох листових бруньок (примордіїв) на кожному вузлі (кільці-мутовці) стебла. Два листові примордії розвиваються у плавучі вайї, а третій формує розсічену на багато сегментів коренеподібну структуру. Коренева система в рослини відсутня. У західній науковій літературі загальноприйнятим фактом є те, що занурені органи у представників роду Salvinia є фактично видозміненими листками.
Вид зростає в Європі (крім північної й західної), Азії (у т.ч. Японія, Корея, Тайвань, Китай, Індія, Таїланд, Індонезія, В'єтнам, Пакистан, Туреччина, Ізраїль, Азербайджан, Вірменія, Грузія), Алжирі й Тунісі. Вид розповсюджений у мезоевтрофних і евтрофних прісноводних замкнутих або слабопроточних водоймах, котрі добре прогріваються.
В Україні зростає в повільних або стоячих водах і озерах спорадично в багатьох районах (в басейнах Сіверського Дінця, Дніпра, Дністра), на Поліссі, у Закарпатській обл. (Теглаш, Берегово, Латориця) і Львівській (Немирівський р-н), у низов'ях Дунаю[3].
В Україні рослину занесено до Червоної книги. Однак, у зв'язку з пом'якшенням кліматичних умов і, відповідно, із ширшим розповсюдженням сальвінії плавучої, як в Україні, так і в інших європейських країнах, зокрема в Польщі, цей статус потребує перегляду.
Це незавершена стаття про Папороті.Salvinia natans là một loài dương xỉ trong họ Salviniaceae. Loài này được L. All. mô tả khoa học đầu tiên năm 1785.[3]
_1.jpg)
Salvinia natans là một loài dương xỉ trong họ Salviniaceae. Loài này được L. All. mô tả khoa học đầu tiên năm 1785.
Сальви́ния пла́вающая (лат. Salvínia nátans) — мелкий плавающий на поверхности водоёмов папоротник из семейства Сальвиниевые (Salviniaceae), типовой вид[1] рода Сальвиния (Salvinia) и единственный из видов этого рода, произрастающий на территории России.
Однолетнее растение с плавающим на поверхности воды тонким стеблем длиной до 15 см, на каждом узле которого находятся мутовки из трёх листьев. Два листа цельные, яйцевидно-эллиптической формы, со слегка сердцевидным основанием. Сверху они покрыты бородавочками, на верхушках которых находится пучок коротких толстых волосков, а нижняя поверхность густо покрыта бурыми волосками, удерживающими пузырьки воздуха, что позволяет сальвинии держаться на воде, Третий лист — подводный, он рассечён на нитевидные доли, покрытые волосками, очень похож на корни и выполняет их функции: всасывание воды и питательных веществ, а также стабилизацию растения.
У основания подводных листьев находятся гроздья из 4—8 шаровидных сорусов, одни из них содержат микро- и макроспорангии, из которых впоследствии развиваются соответственно мужские и женские гаметофиты. В каждом макроспорангии образуются 4 мегаспоры, из которых развивается только одна. В микроспорангии обычно 64 микроспоры[2].
Сорусы обычно осенью опадают на дно водоёма и там зимуют, к весне их оболочка разрушается, и спорангии всплывают на поверхность и прорастают. Микроспоры прорывают стенку спорангия и образуют трёхклеточный мужской гаметофит, из двух клеток которого затем образуются две бесплодные и две сперматогенные клетки, каждая из которых производит по четыре сперматозоида. Мегаспора, прорастая, также разрывает оболочку и образует женский гаметофит, на котором образуются три архегония. После оплодотворения развивается только один из них[3].
Ареал сальвинии плавающей весьма широк: она растёт в водоёмах Африки, тропических и умеренных областях Азии, центральных и южных областях Европы[4]. В России сальвиния плавающая встречается в основном в южных областях Европейской части России, в Западной Сибири и на Дальнем Востоке в водоёмах со стоячей или медленно текущей водой, особенно в старицах крупных рек[5].
Как и другие виды сальвиний, сальвиния плавающая образует на поверхности водоёмов плотные заросли, закрывающие доступ света в водоём, что зачастую сильно изменяет в нём экологические условия. Поэтому во многих странах это растение считается вредным, хотя следует отметить, что заросли сальвинии служат хорошим убежищем для мальков рыб[3].
Сальвинию плавающую часто культивируют в качестве аквариумного растения.
Спорангии сальвинии плавающей
Листья крупным планом
Сальвиния плавающая. Видны подводные листья, похожие на корни
Сальви́ния пла́вающая (лат. Salvínia nátans) — мелкий плавающий на поверхности водоёмов папоротник из семейства Сальвиниевые (Salviniaceae), типовой вид рода Сальвиния (Salvinia) и единственный из видов этого рода, произрастающий на территории России.
槐叶蘋（学名：Salvinia natans）屬於漂浮性的水生蕨類植物，通常在春夏時不長孢子囊，等入秋後方由繁殖器官出現，可做為藥用，这种植物广布于中国长江以南及华北、东北各地，四川更为普遍；此外越南、印度、日本和欧洲也有[1] ，其生長在淡水的沼澤濕地，也是一種重要的環境指標生物，由於目前不少淡水的水域環境遭到過度開發或汙染，則逐漸變成一種瀕臨絕種的生物，目前全世界只有一屬十種。
这是一篇與蕨類植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 槐叶蘋（学名：Salvinia natans）屬於漂浮性的水生蕨類植物，通常在春夏時不長孢子囊，等入秋後方由繁殖器官出現，可做為藥用，这种植物广布于中国长江以南及华北、东北各地，四川更为普遍；此外越南、印度、日本和欧洲也有 ，其生長在淡水的沼澤濕地，也是一種重要的環境指標生物，由於目前不少淡水的水域環境遭到過度開發或汙染，則逐漸變成一種瀕臨絕種的生物，目前全世界只有一屬十種。
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : シダ植物門 Pteridophyta 綱 : シダ綱 Pteridopsida 目 : デンジソウ目 Marsileales 科 : サンショウモ科 Salviniaceae 属 : サンショウモ属 Salvinia 種 : サンショウモ S. natans 学名 Salvinia natansサンショウモ(山椒藻、Salvinia natans (L.) All.)は、シダ植物門サンショウモ科サンショウモ属の一年草である。体を固定する根はなく、水面に葉を浮かべて浮遊する浮草タイプの水草である。見かけはシダ植物には見えないが、葉の下に胞子のうをつけ、胞子で繁殖する。名前の由来は山椒藻で、丸い葉が左右交互に並ぶ姿をサンショウの羽状複葉に見立てたものと見られる。
茎は長さ3-10cmになり、まばらに分枝する[1]。葉は三輪生するが、二枚は楕円形の葉状で水面に浮き（浮葉）、一枚は細長く伸びて細かく裂け、水中に伸びる（水中葉）。これは一見では根のようにしか見えない。真の根はない。つまり見かけ上は対生する葉のところから根が出ているように見える。
秋頃に水中葉の基部に胞子嚢を生じる。胞子嚢は球形で大胞子嚢と小胞子嚢の区別がある。水中葉の一番基部の裂片に雌性胞子嚢果を、それ以外には雄性を付ける傾向がある[2]。
浮葉は長楕円形で長さ8-14mm、幅は4-10mmで短い柄がある。
本州から九州の低地の池や水田に生育する。国外ではヨーロッパ、アジア、アフリカまで分布する。日本では一年草だが、より暖地では多年草になる。
富栄養化の進んだ水域で大発生することがあるが、消長が激しい。
この植物は普通は一年草である。春に発芽した植物体は、当初は針の先程の小さな葉をつけるが、次第に成長して大きくなってくる。茎は時折分枝を出し、それが切れて無性生殖する。
秋になると葉の下側の水中に球形の胞子のうが形成される。胞子のうには、大胞子のうと小胞子のうの区別がある。大胞子のう内には八個の大胞子細胞が形成されるが、一個だけが成熟する。小胞子のう内には細かい小胞子が形成される。植物体は冬には枯れるので、胞子だけが越冬する。
春になると、それぞれの胞子は発芽し、水面に浮かんでごく小さな前葉体を形成する。それぞれの前葉体に造精器、造卵器が形成され、造卵器で受精が起きると、そこから植物体が生長を始める。始めは1mm程の葉が出るが、次第に大きくなって本来の姿になる。
かつてはごく普通のもので、水田雑草としては駆除の対象であったが、除草剤には弱いらしく、御多分に漏れず現在では極めて希少で、絶滅危惧に指定されている地域もある。
他方、その姿の面白さから鑑賞用に、あるいは水生のシダ植物としての特殊性からは理科教材としてから栽培される場合もあった。現在では希少になっているので、オオサンショウモが代用になっている例も多い。
日本国内ではこれに似た姿の植物は種子植物を含めても全く存在しなかった。しかし、後述のオオサンショウモが帰化している例もあるので、注意が必要である。
この属は世界に約10種。アカウキクサと共にサンショウモ科とするか、それぞれ独立の科として、サンショウモ目をつくる。日本には他に、オオサンショウモが栽培、あるいは栽培逸出で見られる。
サンショウモ(山椒藻、Salvinia natans (L.) All.)は、シダ植物門サンショウモ科サンショウモ属の一年草である。体を固定する根はなく、水面に葉を浮かべて浮遊する浮草タイプの水草である。見かけはシダ植物には見えないが、葉の下に胞子のうをつけ、胞子で繁殖する。名前の由来は山椒藻で、丸い葉が左右交互に並ぶ姿をサンショウの羽状複葉に見立てたものと見られる。
생이가래(Salvinia natans, floating watermoss 또는 floating moss)는 물 위에 떠서 사는 수생 양치류로 생이가래과에 속한다. 표면적으로는 이끼와 매우 유사하게 나타난다. 아시아, 아프리카, 유럽 등 여러 대륙에 걸쳐 넓게 분포한다.
수생 고사리류로 한해살이풀이다. 줄기는 드문드문 분지하며 잎은 3장씩 돌려나는데, 2장은 부유잎이고 1장은 뿌리처럼 물 속에 가라앉는 수중잎(침수잎)이다. 부유잎은 녹색이고 타원형이며 표면에 털이 있는 짧은 돌기가 빽빽이 붙고, 뒷면에는 부드러운 털이 있다. 수중잎은 뿌리같이 가는 실처럼 갈라지며 가는 털이 있고, 그 기부에 작은 공 모양의 포장낭들이 무리지어 있다. 포자낭군은 표면에 연한 털이 있는 공 모양의 얇은 포막으로 싸여 있다. 포자는 이형이며 뿌리는 없다.
주로 습지에 서식한다.
_1.jpg)
