L'espinac xinès (Amaranthus dubius) és una espècie de planta comestible dins la família amarantàcia.
És originari d'Euràsia i Àfrica. Ha estat introduït a Florida, Carib i Amèrica del Sud.
Normalment fa 80-120 cm d'alt. Hi ha varietats verdes i vermelles i altres de colors mesclats. La varietat verda és gairebé igual a l'amarant gràcil. És una espècie ruderal.
A Àsia s'aprecien molt les seves fulles[1] i també a Àfrica.[2] Es pot menjar cru o cuit en curry[3] i en bhajis.[4] En la llengua bantu d'Uganda rep el nom de Doodo[5] i es talla fi i es menja amb cebes i tomàquets.
L'espinac xinès (Amaranthus dubius) és una espècie de planta comestible dins la família amarantàcia.
அரைக்கீரை (
ஒலிப்பு ) அல்லது குப்பை கீரை என்பது தமிழர் சமையலில் இடம்பெறும் கீரைகளில் ஒன்றாகும். சித்த மருத்துவத்தில் காய்ச்சல், குளிர் சன்னி, கப நோய் போன்ற நோய்களுக்கு மருந்தாக இக்கீரை கூறப்பட்டுள்ளது. தோசை, கூட்டு, சூப், கூட்டல், வடை, மசியல் என பல வகைகளில் அரைக்கீரையை உணவில் சேர்த்துக் கொள்ளலாம். இது கீரையாகத் தெற்காசியாவிலும் தென்கிழக்காசியாவிலும் .[1] ஆப்பிரிக்காவிலும் போற்றி உண்ணப்படுகிறது.[2] அரைக்கீரை உடலுக்கு வெப்பத்தை கொடுப்பதினால் மகப்பேறு பெற்ற பெண்களுக்கு ஒரு முக்கிய உணவாக அளிக்கபடுகிறது. அதோடு பிரசவத்தால் எற்படும் உடல் மெலிவை போக்கி, உடலுக்குச் சக்தியையும், பலத்தையும் கொடுக்கின்றது.[3]
அரைக்கீரை (ஒலிப்பு ) அல்லது குப்பை கீரை என்பது தமிழர் சமையலில் இடம்பெறும் கீரைகளில் ஒன்றாகும். சித்த மருத்துவத்தில் காய்ச்சல், குளிர் சன்னி, கப நோய் போன்ற நோய்களுக்கு மருந்தாக இக்கீரை கூறப்பட்டுள்ளது. தோசை, கூட்டு, சூப், கூட்டல், வடை, மசியல் என பல வகைகளில் அரைக்கீரையை உணவில் சேர்த்துக் கொள்ளலாம். இது கீரையாகத் தெற்காசியாவிலும் தென்கிழக்காசியாவிலும் . ஆப்பிரிக்காவிலும் போற்றி உண்ணப்படுகிறது. அரைக்கீரை உடலுக்கு வெப்பத்தை கொடுப்பதினால் மகப்பேறு பெற்ற பெண்களுக்கு ஒரு முக்கிய உணவாக அளிக்கபடுகிறது. அதோடு பிரசவத்தால் எற்படும் உடல் மெலிவை போக்கி, உடலுக்குச் சக்தியையும், பலத்தையும் கொடுக்கின்றது.
Amaranthus dubius, the red spinach, Chinese spinach, (simplified Chinese: 苋菜; traditional Chinese: 莧菜; pinyin: xiàncài), spleen amaranth, hon-toi-moi, yin choy, hsien tsai, or Arai keerai (அரை கீரை) is a plant species. It belongs to the economically important family Amaranthaceae.
This plant is native to South America, Mexico, and the West Indies, however; it is widely introduced throughout the world. The species occurs locally in France and Germany and is naturalized or invasive in tropical and subtropical regions of the United States (Florida and Hawaii), Africa, Asia, Australia and the Pacific.[1]
Usually it grows to a size of 80–120 centimetres (31–47 in). It has both green and red varieties, as well as some with mixed colors. The green variety is practically indistinguishable from Amaranthus viridis.
It flowers from summer to fall in the tropics, but can flower throughout the year in subtropical conditions. It is a ruderal species, usually found in waste places or disturbed habitats.
Amaranthus dubius is considered to be a morphologically deviant allopolyploid. It is very close genetically to Amaranthus spinosus and other Amaranthus species.
This species is valued as a leafy vegetable throughout South and Southeast Asia[2] and also in Africa.[3] It may be eaten raw in thoran or cooked in curry[4] and bhajis.[5] In Uganda, it is commonly cooked with onions, tomatoes and peanut sauce.[6]
Amaranthus dubius, the red spinach, Chinese spinach, (simplified Chinese: 苋菜; traditional Chinese: 莧菜; pinyin: xiàncài), spleen amaranth, hon-toi-moi, yin choy, hsien tsai, or Arai keerai (அரை கீரை) is a plant species. It belongs to the economically important family Amaranthaceae.
This plant is native to South America, Mexico, and the West Indies, however; it is widely introduced throughout the world. The species occurs locally in France and Germany and is naturalized or invasive in tropical and subtropical regions of the United States (Florida and Hawaii), Africa, Asia, Australia and the Pacific.
Amaranthus dubius es una especie de las Fanerógamas. Crece hasta 2,5 m de altura. A. dubius Mart. es conocida comúnmente como pira dulce, bledo o bleo. Es suculenta de color morado rojizo, florescencia verde cremosa reunida en espigas compactas.[1]
Planta anual que alcanza un tamaño de 0.05–0.6 m de alto, tallos postrados, ascendentes o erectos, las ramas surgiendo generalmente cerca de la base, glabros o hacia arriba a veces con dispersos tricomas cortos; monoicas. Hojas rómbico-ovadas o angostamente elípticas, 1–2.5 (–4) cm de largo y 0.7–1.4 (–2.5) cm de ancho, redondeadas o ligeramente emarginadas en el ápice, cuneadas o atenuadas en la base, glabras. Cimas más o menos completas, inflorescencia completamente laxa de cimas distantes con hojas caulinares subyacentes o con la parte superior terminal compacta y espiciforme, la flor central de cada cima estaminada, bráctea angostamente triangular u ovada de 0.9–2 mm de largo, nervio principal cortamente excurrente, bractéolas obviamente más cortas que las flores, las 2 inferiores ampliamente lanceoladas, 0.7–1.4 mm de largo, nervio principal verde y cortamente excurrente, las superiores similares; flores estaminadas con 5 tépalos iguales, angostamente lanceolados, 1.2–1.5 mm de largo, más anchos cerca de la mitad, mucronados, filamentos 0.7–1.5 mm de largo, anteras 0.4–0.7 mm de largo; flores pistiladas con 5 tépalos iguales, angostamente ligulados, 1.3–2 mm de largo, ligeramente más anchos arriba de la mitad, obtusos o mucronados en el ápice, endurecidos y cortamente connados en la base, con 1–2 nervios laterales en la mitad superior, nervio principal verde, escariosos, estilo 0.2–0.3 mm de largo, engrosado y con apariencia esponjosa, estigmas 3, 0.2–0.3 mm de largo. Utrículo gruesamente rugulado, circuncísil; semilla gruesamente lenticular,0.9–1 mm de diámetro, lisa y lustrosa, café obscura.[2]
Es una especie muy frecuente y está en sitios transitados o en alrededores abandonados de viviendas y sabana. Heliconia y se reproduce por semillas. Parece ser que bajo ciertas condiciones puede ser tóxica al ganado por la acumulación de nitratos.
El control preemergente se logra mediante el uso de diferentes sustancias químicas empleadas en agronomía, como: ureas sustituidas, Triazina y pendimentalín.
El control postemergente se logra con Picloran, Dicamba, Paraquat y Glifosato.
Florece de verano a otoño en el trópico, y en los subtrópicos florece en varias estaciones. Se lo encuentra en lugares de basura e inhabitados. Se la introdujo a Florida, las Antillas, Sudamérica, y naturalizada localmente en Europa, Asia, y África.
A. dubius es un desvío morfológico alopoliploide. Está muy cerca genéticamente de Amaranthus spinosus y de otras Amaranthaceae. Se creyó que era un híbrido de A. spinosus con otra Amaranthus hybridus o Amaranthus quitensis.
Amaranthus dubius fue descrito por Mart. ex Thell. y publicado en La flore adventice de Montpellier 203. 1912.[2]
Amaranthus: nombre genérico que procede del griego amaranthos, que significa "flor que no se marchita".[3]
dubius: epíteto latino que significa "dudoso, incierto".[4]
Taxonomía, información científica y distribución
Amaranthus dubius es una especie de las Fanerógamas. Crece hasta 2,5 m de altura. A. dubius Mart. es conocida comúnmente como pira dulce, bledo o bleo. Es suculenta de color morado rojizo, florescencia verde cremosa reunida en espigas compactas.
Blužninis burnotis (lot. Amaranthus dubius, angl. spleen amaranth, kin. 莧菜, pinyin: Xiàncài) – burnotinių šeimos daržovinis, vaistinis augalas, paplitęs Pietų Amerikoje.
Amaranthus dubius là loài thực vật có hoa thuộc họ Dền. Loài này được Mart. ex Thell. mô tả khoa học đầu tiên năm 1912.[1]
Bài viết về phân họ Dền này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Amaranthus dubius là loài thực vật có hoa thuộc họ Dền. Loài này được Mart. ex Thell. mô tả khoa học đầu tiên năm 1912.
假刺莧（学名：Amaranthus dubius）为莧科莧屬下的一个种。
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇莧科小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
