Hibiscus tiliaceus ye una especie d'árbol perteneciente a la familia Malvaceae, ye orixinaria de los trópicos del Vieyu Mundu.[3] Conocida col nome común de Sía Hibiscus, Beach Hibiscus, Coastal (o Coast) Cottonwood, Green Cottonwood, Native Hibiscus, Native Rosella, Cottonwood Hibiscus, Kurrajong, Sía Rosemallow, Norfolk Hibiscus, Hau y Purau. El so epítetu referir al so gran paecíu coles especies de Tilia.[4]
Descripción
H. tiliaceus ye un árbol qu'algama los 4.10 m d'altor, con un tueru d'hasta 15 cm de diámetru.[3] Les flores son de color mariellu brillante con un centru de color coloráu escuru al abrir. Nel intre del día, les flores van tornando a color naranxa y finalmente termina en coloráu enantes de cayer el día.
Distribución y hábitat
H. tiliaceus ye común en llugares costeros del este y el norte d'Australia, Oceanía y Sudeste d'Asia. Naturalizóse en delles partes del Nuevu Mundu, como Florida, Puertu Ricu, y les Islles Vírxenes.[3] Nun ta claru si la especie ye nativa de Hawai, yá que puede ser introducida pel mar en Polinesia.[4] H. tiliaceus puede atopase nes elevaciones dende'l nivel del mar hasta los 800 metros, nes zones que reciben 900-2,500 mm d'agua añal. Suel crecer en sableres, ríos y en mangles banzáosos. Ta bien afechu pa crecer en zones costeres, yá que tolera la sal y el anegamiento y puede crecer na arena, sable de coral, marga, caliar,[5] y basaltu molíu.[6] Crez meyor en suelos pocu ácidos a alcalíns (pH de 5 a 8,5 ).[5]
Usos
La madera de H. tiliaceus tien un pesu específicu de 0,6. Utilizóse nuna variedá d'aplicaciones , como la construcción de canoes, lleña, y talles de madera. Cola so resistente corteza puede faese en duradera cuerda, pal selláu de resquiebros nos barcos. La corteza y raigaños pueden fervese pa faer un té pa esfrecer fiebres y colos sos mozos y frondosas biltos pueden comese como verdura. Los nativos de Ḥawai utilicen la madera pa faer Iako ( palos ) para Wa'a (canoes), mouo (redes de pesca flotantes ), y 'au ko'i (garres de azuelas).[7] Hau utilizar pa faer ama (canoes) si nun se dispon de wiliwili (Erythrina sandwicensis).[8]
H. tiliaceus Ye llargamente utilizáu nos países asiáticos como una tema pal arte del bonsai, sobremanera Taiwán. Los meyores exemplares de Taiwán tomáronse del Parque Nacional de Kenting.
Propiedaes
Cianidina -3- glucósido ye l'antocianina principal que s'atopen nes flores de H. tiliaceus (Lowry , 1976). Les fueyes amuesen una fuerte actividá atrapadora de radicales y activa de inhibición de la tirosinasa, más fuerte, ente 39 especies de plantes tropicales n'Okinawa ( Masuda et al. , 1999; 2005). Con una mayor radiación ultravioleta nes zones costeres, nun hai evidencia de que les fueyes y flores naturales de les poblaciones costeres de H. tiliaceus tengan meyores propiedaes antiosidantes que les que llantaron nel interior (Wong et al. , 2009; Wong y Chan, 2010).
Taxonomía
Hibiscus tiliaceus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 694. 1753.[9]
- Etimoloxía
Hibiscus: nome xenéricu que deriva de la pallabra griega: βίσκος ( hibískos ), que yera'l nome que dió Dioscórides (aC. 40-90) a Althaea officinalis. [10]
tiliaceus: epítetu llatín ;Sinonimia:.
-
Hibiscus abutiloides Willd.
-
Hibiscus boninensis Nakai
-
Hibiscus circinnatus Willd.
-
Hibiscus porophyllus Vell.
-
Hibiscus tortuosus Roxb.
-
Pariti boninense (Nakai) Nakai
-
Pariti tiliaceum (L.) A.Juss.
-
Paritium abutiloides (Willd.) G.Don
-
Paritium circinnatum (Willd.) G. Don
-
Paritium elatum var. abutiloides (Willd.) Griseb.
-
Paritium tiliaceum (L.) A. Juss.
-
Talipariti tiliaceum (L.) Fryxell[9]
Ver tamién
Referencies
-
↑ «Hibiscus tiliaceus». NatureServe Explorer. NatureServe. Consultáu'l 3 de xunetu de 2007.
-
↑ «Talipariti tiliaceum (L.) Fryxell». Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture (24 de xunetu de 2002). Consultáu'l 16 de febreru de 2010.
-
↑ 3,0 3,1 3,2 «Hau, seya hibiscus». Common Forest Trees of Hawaii (Native and Introduced). United States Forest Service. Consultáu'l 16 de febreru de 2010.
-
↑ 4,0 4,1 «Hibiscus tiliaceus Hau». Weeds of Hawaiʻi’s Pastures and Natural Areas; An Identification and Management Guide. University of Hawaiʻi at Mānoa. Consultáu'l 16 de febreru de 2010.
-
↑ 5,0 5,1 (PDF) Hibiscus tiliaceus (beach hibiscus). The Traditional Tree Initiative. April 2006. http://www.agroforestry.net/tti/H.tiliaceus-beach-hibiscus.pdf.
-
↑ «Hibiscus tiliaceus L.». Tropical Tree Seed Manual. Reforestation, Nurseries & Genetics Resources (1 de xineru de 2003). Consultáu'l 1 de marzu de 2009.
-
↑ «hau, hau kaʻekaʻy». Hawaii Ethnobotany Online Database. Bernice P. Bishop Museum. Consultáu'l 28 de febreru de 2009.
-
↑ (PDF) Auwahi: Ethnobotany of a Hawaiian Dryland Forest. Cooperative National Park Resources Studies Unit, University of Hawaiʻi at Mānoa. 1998. http://www.hear.org/naturalareas/auwahi/ethnobotany_of_auwahi.pdf.
-
↑ 9,0 9,1 «Hibiscus tiliaceus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 1 de payares de 2014.
-
↑ Lawton, Barbara Perry (2004). Hibiscus: Hardy and Tropical Plants for the Garden. Timber Press.
Bibliografía
- Lowry, J.B. (1976). “Floral anthocyanins of some Malesian Hibiscus species”. Phytochemistry 15: 1395–1396.
- Masuda, T., Yonemori, S., Oyama, Y., Takeda, Y., Tanaka, T., Andoh, T., Shinohara, A., Nakata, M. (1999). ”Evaluation of the antioxidant activity of environmental plants: activity of the leaf extracts from seashore plants”. Journal of Agricultural and Food Chemistry 47: 1749–1754.
- Masuda, T., Yamashita, D., Takeda, Y., Yonemori, S. (2005). “Screening for tyrosinase inhibitors among extracts of seashore plants and identification of potent inhibitors from Garcinia subelliptica”. Bioscience, Biotechnology and Biochemistry 69: 197–201.
- Wong, S.K., Lim, Y.Y., Chan, Y.W.C. (2009). “Antioxidant properties of Hibiscus: Species variation, altitudinal change, coastal influence and floral colour change”. Journal of Tropical Forest Science 21(4): 307–315. http://info.frim.gov.my/cfdocs/infocenter_application/jtfsonline/jtfs/ V21n4/307-315.pdf.
- Wong, S.K., Chan, Y.W.C. (2010). “Antioxidant properties coastal and inland populations of Hibiscus tiliaceus”. ISME/GLOMIS Electronic Journal 8(1): 1–2. http://www.glomis.com/ej/pdf/EJ_8-1.pdf.
- AFPD, 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
- CONABIO, 2009. Catálogu taxonómicu d'especies de Méxicu. Cap. nat. Méxicu 1.
- Flora of China Editorial Committee, 2007. Fl. China Vol. 12.
- Fryxell, P. A. 2001. Talipariti (Malvaceae), a segregate from Hibiscus. Contr. Univ. Michigan Herb. 23: 225–270.
- Trusty, J. L., H. C. Kesler & G. Haug Delgáu 2006. Vascular Flora of Isla del Cocu, Costa Rica. Proc. Calif. Acad. Sci., ser. 4, 57(7): 247–355.
-
Fryxell 2001. Contributions from the University of Michigan Herbarium. Ann Arbor, EL MIO 23:258. 2001
- USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Data from 07-Oct-06]. [1]
Enllaces esternos
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.