De (Gewone) otterschelp (Lutraria lutraria) is een nogal dunschalige schelp. De vorm is langwerpig en de schelp is vrij plat. De kleppen gapen langs beide uiteinden. De boven- en onderrand lopen parallel. De top ligt iets naast het midden. De buitenkant is bijna glad met een sculptuur van fijne groeilijnen, maar kan iets verweerd zijn. In tegenstelling tot wat bij Lutraria angustior en Lutraria oblonga het geval is, vallen de onderkant van de mantellijn en de onderkant van de mantelbocht nergens samen. Het slot is heterodont met opvallend grote driehoekige ligamentholtes (inwendige slotband). De cardinale tanden zijn gevorkt. Laterale tanden zijn onduidelijk (1 in rechter- en 2 in linkerklep). Er is ook een zeer korte uitwendige slotband.
Lengte tot 120 à 130 mm, hoogte tot 60 mm. Strandexemplaren zijn meestal 80 mm bij 30 mm. De schelp is vrij breekbaar, en het is moeilijk om niet beschadigde exemplaren te vinden.
De kleur is geelwit. Het periostracum (opperhuid) is bruingeel of olijfgroen, maar slijt vrij snel af. Strandexemplaren zijn soms bruingeel of blauwzwart verkleurd. De binnenzijde is wit en porseleinachtig glanzend.
De dieren leven ingegraven in modder of zand, van de laagwaterlijn tot ongeveer 100 m diep.
In België en Nederland is de schelp vrij zeldzaam tot plaatselijk vrij algemeen. Na harde wind spoelen vaak meerdere exemplaren aan. Sinds 2003 is de otterschelp veel vaker op onze stranden te vinden. Ze komt algemeen voor in Bretagne en komt verder voor van de Noorse Zee en de Oostzee tot aan het Iberische schiereiland, de Middellandse Zee en in West-Afrika tot aan Senegal en Guinee. Deze soort is ook waargenomen langs de kusten van Zuid-Afrika.
De (Gewone) otterschelp (Lutraria lutraria) is een nogal dunschalige schelp. De vorm is langwerpig en de schelp is vrij plat. De kleppen gapen langs beide uiteinden. De boven- en onderrand lopen parallel. De top ligt iets naast het midden. De buitenkant is bijna glad met een sculptuur van fijne groeilijnen, maar kan iets verweerd zijn. In tegenstelling tot wat bij Lutraria angustior en Lutraria oblonga het geval is, vallen de onderkant van de mantellijn en de onderkant van de mantelbocht nergens samen. Het slot is heterodont met opvallend grote driehoekige ligamentholtes (inwendige slotband). De cardinale tanden zijn gevorkt. Laterale tanden zijn onduidelijk (1 in rechter- en 2 in linkerklep). Er is ook een zeer korte uitwendige slotband.
