Obrożnik tundrowy[3], dawniej: leming obrożny, leming śnieżny[4] (Dicrostonyx torquatus) – gatunek gryzonia z podrodziny karczowników w rodzinie chomikowatych występujący w strefie tundry od Morza Białego na zachodzie po wybrzeża Pacyfiku na wschodzie, także na wyspach u wybrzeży Syberii[2][4][5].
Sierść czerwonobrązowa z ciemną pręgą wzdłuż grzbietu, brzuch jasny. Na szyi ubarwienie układa się w charakterystyczną obrożę. W okresie zimowym futro zmienia barwę na białą (cecha unikalna wśród gryzoni). W zimie środkowy palec przedniej łapy zimą wyraźnie się powiększa tworząc rodzaj kopytka, co ułatwia chodzenie po śniegu. Długość ciała wynosi ok. 15 cm, a ogona około 1,2 cm[4].
Samica rodzi 5–6 młodych, w ciągu roku może mieć nawet 2–3 mioty[2].
Jest roślinożercą.
Obrożnik tundrowy występuje w strefie tundry od Morza Białego na zachodzie, do wybrzeża Oceanu Spokojnego na wschodzie, a także na wyspach położonych u wybrzeży Syberii[4].
Obrożnik tundrowy, dawniej: leming obrożny, leming śnieżny (Dicrostonyx torquatus) – gatunek gryzonia z podrodziny karczowników w rodzinie chomikowatych występujący w strefie tundry od Morza Białego na zachodzie po wybrzeża Pacyfiku na wschodzie, także na wyspach u wybrzeży Syberii.
