Os tecóstracos ou tecostráceos (Thecostraca) son unha subclase de crustáceos maxilópodos, que inclúe os coñecidos percebes e arneiros, os ascotorácidos parasitos e os enigmáticos facetotectos.[2]
Coñécense, segundo algúns autoires, unhas 1 300 especies descritas. Porén, o SIIT reduce o número de especies a 402 descritas, das que só 239 están aprobadas.[1]
Caracterízanse pola presenza de órganos celosía, uns órganos quimiorreceptores da cutícula, exclusivos destes animais. Ademais, o estadio larvario final posúe anténulas prénsiles que usan para a localización do substrato e fixación no mesmo, para desenvolver o estadio adulto, que é sésil.
O termo do latín científico Thecostraca fórmase cos elementos do latín thec- (derivado do grego antigo θήκη théke, caixa) e -ostraca (adaptación do grego -οστρακα -ostraka, plural neutro de -οστρακος -ostrakos, de όστρακον óstrakon, cuncha).
A adaptación normal do termo ao galego é tecóstracos, proparoxítona (esdrúxula) debido á cantidade do a latino da sílaba -tra- (breve). Algúns adáptana como tecostráceos, como se fai en castelán (tecostráceos) e en catalán (tecostraci), por influencia de crustáceos.
Martin & Davis recoñecen tres infraclases, sendo a dos cirrípedes (Cirripedia) a que inclúe a maioría das especies (unhas 1 200):[1][3]
Os tecóstracos ou tecostráceos (Thecostraca) son unha subclase de crustáceos maxilópodos, que inclúe os coñecidos percebes e arneiros, os ascotorácidos parasitos e os enigmáticos facetotectos.
Coñécense, segundo algúns autoires, unhas 1 300 especies descritas. Porén, o SIIT reduce o número de especies a 402 descritas, das que só 239 están aprobadas.
Caracterízanse pola presenza de órganos celosía, uns órganos quimiorreceptores da cutícula, exclusivos destes animais. Ademais, o estadio larvario final posúe anténulas prénsiles que usan para a localización do substrato e fixación no mesmo, para desenvolver o estadio adulto, que é sésil.
