dcsimg

Lifespan, longevity, and ageing

provided by AnAge articles
Maximum longevity: 17.1 years (captivity) Observations: In the wild, these animals have been estimated to live up to 12 years (Bernhard Grzimek 1990). One captive specimen lived 17.1 years (Richard Weigl 2005).
license
cc-by-3.0
copyright
Joao Pedro de Magalhaes
editor
de Magalhaes, J. P.
partner site
AnAge articles

Benefits

provided by Animal Diversity Web

Red brockets provide valuable meat and a means of trade for humans.

Positive Impacts: food ; body parts are source of valuable material; research and education

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Behavior

provided by Animal Diversity Web

Little information is known about the communication and perception of red brockets.

Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Conservation Status

provided by Animal Diversity Web

Little is known of the conservation status of red brocket deer.

US Federal List: no special status

IUCN Red List of Threatened Species: data deficient

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Benefits

provided by Animal Diversity Web

Red brockets occasionally cause damage to agricultural fields.

Negative Impacts: crop pest

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Associations

provided by Animal Diversity Web

Red brockets play an essential role within the Amazonian ecosystem. They alter plant communities and the overall structure of the forest by grazing and dispersing seeds. Without red brockets, certain plant seeds would not be dispersed and might become endangered or face extinction. Red brockets are also the main source of food for jaguars and pumas.

Ecosystem Impact: disperses seeds; creates habitat

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Trophic Strategy

provided by Animal Diversity Web

Red brocket diets consist mainly of fruit and some leaves and fibrous material. During the wet season when food availability is low, ttheir diet may consist mainly of fungi. In extreme cases where fruit and fungi become scarce, it may eat stems, bark, petioles, leaves, and animal matter instead.

Plant Foods: leaves; roots and tubers; wood, bark, or stems; seeds, grains, and nuts; fruit; flowers

Other Foods: fungus

Primary Diet: herbivore (Folivore , Frugivore , Granivore , Lignivore)

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Distribution

provided by Animal Diversity Web

Red brockets are native to the neotropical region ranging from southern Mexico to northern Argentina and from sea level up to 5000 m in elevation.

Biogeographic Regions: neotropical (Native )

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Habitat

provided by Animal Diversity Web

Red brockets live in dense tropical forests with closed canopies and prefer either moist or really dry climates. They tend to stay near marshes, swamps, and streams along thick vegetative cover. Their small body size helps them to move easily through water and dense vegetation and remain unnoticed by predators. When night falls, red brockets forage on forest edges, in agricultural fields, and in gardens.

Range elevation: 0 to 5000 m.

Habitat Regions: tropical ; terrestrial

Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; forest ; rainforest ; scrub forest

Aquatic Biomes: rivers and streams

Wetlands: marsh ; swamp

Other Habitat Features: agricultural

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Life Expectancy

provided by Animal Diversity Web

Red brockets live between 7 and 12 years of age, but due to the elusiveness of this species, it is difficult to obtain sufficient data.

Average lifespan
Status: wild:
12 years.

Average lifespan
Status: captivity:
16 years.

Typical lifespan
Status: wild:
7 to 12 years.

Average lifespan
Status: captivity:
13.8 years.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Morphology

provided by Animal Diversity Web

Red brockets are the largest members of the genus of brocket deer. The head and neck exhibit a light grayish-brown color. The inner thighs, throat, tail, and inner part of the ears are white. The rest of their bodies are reddish brown to chestnut red in color and young brockets are born with white spots. Males tend to be larger and have spikes to protect against predators. Their shoulder height measures 65 to 80 cm, tail length measures 8 to 15 cm, and the head to body length measures 103 to 146 cm.

Range mass: 20 to 55 kg.

Range length: 103 to 146 cm.

Sexual Dimorphism: male larger; ornamentation

Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Associations

provided by Animal Diversity Web

Red brockets stand low to the ground, have a reddish-brown fur color to camouflage with the tropical vegetation in the background, and are well adapted for moving through thick vegetative matter. Anti-predatory adaptations behaviors employed by red brockets include freezing, swimming, and camouflage. If a predator decides to chase a red brocket, it will alternate between leaping and freezing behaviors in order to confuse the predator. If red brockets are near a river, they will use their exceptional swimming skills to escape. Known predators of red brockets are pumas, jaguars, and humans. Pumas and jaguars are stealthy hunters that often wait from a distance for the most opportunistic time pounce. Humans have hunted red brockets for meat and trade.

Known Predators:

  • pumas (Puma concolor)
  • jaguars (Panthera onca)
  • humans (Homo sapiens)

Anti-predator Adaptations: cryptic

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Reproduction

provided by Animal Diversity Web

Little information is known about the matings systems of red brockets.

In the northeastern Peruvian Amazon, red brocket deer conceive during all months of the year except from September and October. In Surinam, they reproduce from September to April. Depending on where the red brocket deer are located, they may have peaks in conception during the dry seasons. Females between the ages of 0 and 4 years are more capable of birthing two offspring, whereas females between the ages of 4 and 6 years usually only produce one. Females reach sexual maturity around 11 months of age and males reach maturity around 12 months of age.

Breeding interval: There is little information regarding the frequency of red brocket breeding.

Breeding season: Red brockets breed throughout the year depending on rainfall.

Average number of offspring: 1.2.

Range gestation period: 222 to 228 days.

Average weaning age: 6 months.

Range age at sexual or reproductive maturity (female): 11 to 13 months.

Average age at sexual or reproductive maturity (male): 12 months.

Key Reproductive Features: iteroparous ; year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual

Average birth mass: 538.5 g.

Average number of offspring: 1.3.

Average age at sexual or reproductive maturity (male)
Sex: male:
365 days.

Little information is known about the parental investment of red brockets.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Kossel, K. 2013. "Mazama americana" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mazama_americana.html
author
Kyle Kossel, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Christopher Yahnke, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Alecia Stewart-Malone, University of Wisconsin-Stevens Point
editor
Laura Podzikowski, Special Projects
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Biology

provided by Arkive
This shy, seldom seen deer is generally solitary or occasionally seen in pairs (6) (7). It feeds predominantly on fruit when available, but will turn to a diet of leaves during periods when fruit is scarce (2) (6). Fungi may also constitute an important part of its diet during the wet season (2). When they sense danger, red brockets have a habit of freezing (7), but they can also run with a leaping gait and, being capable swimmers, will readily take to the water to escape a predator (2) (3). Their dagger-like antlers also makes them capable of damaging combat (3). Calving may take place year round (3) (7), although in some areas there is a peak, such as in Surinam where it mainly takes place from September to April (6). The gestation period is long, lasting from 218 to 228 days (3), and a single young is produced (2). The young deer, which lose their spots after two or three months, mature rapidly and may breed by the age of just 11 months (3). In captivity, an individual lived for over 16 years (7).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Conservation

provided by Arkive
The red brocket occurs in numerous protected areas throughout its range (6). The IUCN has been unable to determine the conservation status of this species due to a lack of data, and have therefore classified it as Data Deficient (1). Therefore, research is clearly needed to determine the status of each subspecies, and surveys, ecological studies and investigations into the human use of red brocket have all been suggested (6).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Description

provided by Arkive
The red brocket is the largest of all brocket deer, and also has the greatest range (3). Named for its foxy red coat, this stout-bodied deer with slender limbs has white fur on the inside of the legs, throat, lips, inner part of the ear and the lower part of the tail (3). Young red brockets have whitish spots on their coat (2). Like the majority of deer species (5), male red brockets have antlers, but they are generally only short, dagger-like spikes. These antlers can be shed at any time of the year, and may be kept for over one year (3). Fourteen subspecies of the red brocket are currently recognised (3).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Habitat

provided by Arkive
Brocket deer usually inhabit forests and woodlands from sea level up to 5,000 metres (7). The red brocket appears to prefer fairly dry or moist habitats and generally avoids very wet, flooded areas (6).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Range

provided by Arkive
Occurs in Central and South America, from eastern Mexico and Trinidad south to northern Argentina (6) (7).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Status

provided by Arkive
Classified as Data Deficient (DD) on the IUCN Red List 2007 (1). Subspecies Mazama americana cerasina is listed on Appendix III of CITES in Guatemala (4).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Threats

provided by Arkive
Although the status of most red brocket subspecies is unknown (6), it is clear that in some areas this species faces threats. The red brocket is hunted for meat throughout much of its range, both for subsistence and for sale, with its meat being found extensively in markets of the larger cities of the Amazon Basin (6). Brocket deer are also hunted by people because of the damage they can do to bean and corn crops (7). In certain areas, such as the densely populated areas of the Amazonian region of Peru, the red brocket deer has been reportedly overhunted, while in others, such as Costa Rica, Paraguay and Venezuela, habitat destruction also threatens this species (6). A combination of hunting and habitat destruction may have caused the red brocket to disappear from El Salvador altogether (7).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Localidad del tipo: Cayenne, Guyana Francesa.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Longitud de la cabeza y cuerpo 900-1200mm, longitud de la cola 95-145mm, altura al hombro 600-750mm, peso 12-32kg.

Muy pequeño y con el cuerpo redondeado. La espalda es arqueada y el cuello y las patas son delgados. La cabeza tiene un perfil triangular. Parte dorsal es principalmente café rojizo brillante. La cabeza y la nuca son de color café parduzco oscuro. El vientre y la nuca son de color café parduzco (o rojizo). La garganta y las mejillas son café parduzco. La panza es anaranjada, más pálido que la parte dorsal, pero no tiene forma contrastante. El pelaje es corto y brillante. Las orejas son relativamente anchas y desnudas a los lados. El macho tiene un par de astas cortas y sin ramificar (cerca de la misma longitud de las orejas). Ante el reflejo de la luz los ojos son blanco amarillento brillantes. Los juveniles son rojizos y tienen manchas blancas.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Habitat ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Viven en los bosques húmedos y bosques secundarios viejos.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Behavior ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Son solitarios.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Reproduction ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Tienen camadas de 1 o 2 crías. En febrero fue observada una hembra con una cría en el Parque Nacional Tapantí.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Associations ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Son depredados por grandes felinos (como el "jaguar" (Panthera onca) y el "puma" (Puma concolor)), también por serpientes.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Distribucion en Costa Rica: Tierras bajas y húmedas de la vertiente caribe y al sur de la vertiente pacífica, desde el nivel del mar hasta los 2.300m., aproximadamente.


Distribucion General: Desde México hasta Bolivia, sur de Brasil y norte de Argentina; Trinidad y Tobago. Se localiza desde las tierras bajas hasta los 2.800m.s.n.m..

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Trophic Strategy ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Son herbívoros, alimentándose de hojas y retoños.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Mazama americana ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Mazama americana (lat. Mazama americana) - mazama cinsinə aid heyvan növü.

Mənbə

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Mazama americana: Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Mazama americana (lat. Mazama americana) - mazama cinsinə aid heyvan növü.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Mazama mexicà ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

El mazama mexicà (Mazama americana) és una espècie de mazama de Sud-amèrica. També viu a l'illa de Trinitat, a Trinitat i Tobago. El seu cos és majoritàriament castany, amb el coll i el cap més clars. Les parts interiors de les cuixes i la part inferior de la cua són blanques. Els mascles tenen petites banyes. És l'espècie de mazama més gran. L'alçada a l'espatlla és de 35-75 cm; la llargada corporal és de 72-135 cm i la cua fa 8-15 cm. El pes habitual n'és de 18-30 kg, però els mascles excepcionalment grans poden assolir 45,5 kg de pes.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Mazama mexicà Modifica l'enllaç a Wikidata
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Mazama mexicà: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

El mazama mexicà (Mazama americana) és una espècie de mazama de Sud-amèrica. També viu a l'illa de Trinitat, a Trinitat i Tobago. El seu cos és majoritàriament castany, amb el coll i el cap més clars. Les parts interiors de les cuixes i la part inferior de la cua són blanques. Els mascles tenen petites banyes. És l'espècie de mazama més gran. L'alçada a l'espatlla és de 35-75 cm; la llargada corporal és de 72-135 cm i la cua fa 8-15 cm. El pes habitual n'és de 18-30 kg, però els mascles excepcionalment grans poden assolir 45,5 kg de pes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Mazama červený ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Mazama červený (Mazama americana) je drobný, štíhlý jelenovitý savec žijící roztroušeně ve vlhkých tropických lesích Střední a Jižní Ameriky, od jižního Mexika po severní Argentinu. Je největší z 9 dosud poznaných druhů rodu mazama, který je řazen do podčeledě jelenců. Zvláštní jméno mazama je odvozeno z aztéckého slova mázatl „jelen“, které má v plurálu tvar mázame.

Popis

Zvířata tohoto druhu mají srst na hřbetu, hlavě a bocích červenohnědé až kaštanově červené barvy, vnitřní části stehen, krku, spodek ocasu a vnitřní části uší mají bílé, mláďata se rodí s ochrannými bílými skvrnami. Jsou vzhledově pohlavně dimorfní, samci jsou vždy delší i těžší. Mazama červený dosahuje délky od 70 do 130 cm, v kohoutku má výšku blízkou 65 cm, ocas mu měří od 8 do 15 cm a jeho hmotnost se pohybuje v rozmezí od 30 do 40 kg; má štíhlé končetiny a velmi dobře plave.

Jako téměř všichni jelenovití má samec parohy, které jsou tvořeny jen špicemi o délce 10 až 13 cm, které v průběhu roku v nepravidelných intervalech shazuje a následně mu vyrůstají opět nové. U velmi starých zvířat mohou parohy být i vidlicovitě rozvětvené.

Chování

Žijí rozptýleně, v nepřístupných místech, skrytě a jsou velmi plachá, je proto nesnadné je v přírodě sledovat. Jsou většinou spatřena osamoceně nebo v páru. Při náznaku nebezpečí znehybní, utečou do houštin nebo i přeplavou řeku. Mají však nízkou vytrvalost a snadno mohou být ulovena smečkou psů. Jsou to zvířata denní, téměř celý jej stráví hledáním potravy v hustém porostu, jedinci mají svá území o poloměru asi 1 km.

Jejich hlavní stravou jsou různé tropické plody (asi z 80 %) a dále mladé výhonky a kůra, listy, pupeny, tráva a houby. Jsou nápomocni v rozšiřování semen po okolí, mnohá nestrávená roznášejí v trusu.

Rozmnožování

Páření u těchto zvířat neprobíhá na celém rozsáhlém území synchronně. Podle místních podmínek se samice dostávají do říje tak, aby se mláďata rodila do období hojnosti potravy, např. až po období sucha. Po 222 až 228 dnech březosti se rodí převážně starším samicím jedno a mladším samicím dvě mláďata, ty samice ukrývají a kojí asi 6 měsíců. Porodní hmotnost je okolo 0,5 kg, pohlavní dospělosti dosahují v době asi 1 roku.

Taxonomie

V současnosti se v dosud řádně neprozkoumaném druhu mazama červený uznává různý počet poddruhů, toto je jeden z reprezentativních výčtů: [1]

  • Mazama americana americana (Erxleben, 1777)
  • Mazama americana carrikeri Hershkovitz, 1959
  • Mazama americana gualea J. A. Allen, 1915
  • Mazama americana jucunda Thomas, 1913
  • Mazama americana rosii Lönnberg, 1919
  • Mazama americana rufa (Illiger, 1815)
  • Mazama americana sarae Thomas, 1925
  • Mazama americana Sheila Thomas, 1913
  • Mazama americana trinitatis J. A. Allen, 1915
  • Mazama americana whitelyi (Gray, 1873)
  • Mazama americana Zamora J. A. Allen, 1915
  • Mazama americana Zetta Thomas, 1913

Ohrožení

Předpokládaná délka jejich života je od 7 do 12, v zajetí až 16 let. Přirození nepřátele jsou jaguáři, pumy, divocí psi, orli a hadi, nezanedbatelným škůdcem jsou i lidé, kteří je loví pro maso a odlesňují rozsáhlá území.

Mazama červený žije na velkém území, a to v množství pravděpodobně dosud nemalém. Protože není stále vyjasněná taxonomie tohoto druhu (některé jeho poddruhy mají hodnotu téměř samostatného druhu) nelze podle IUCN spolehlivě vyhodnotit vývoj jeho početního stavu, je proto hodnocen jako druh o němž chybí věrohodné údaje.

Reference

  1. Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]

Literatura

  • KÖSSEL, Kyle. Animal Diversity Web: Mazama americana [online]. University of Michigan Museum of Zoology, MI, USA, rev. 2013 [cit. 2013-01-25]. Dostupné online. (anglicky)
  • Ungulates of the World: Mazama americana [online]. Brent Huffman, www.ultimateungulate.com, rev. 28.04.2011 [cit. 2013-01-25]. Dostupné online. (anglicky)
  • ARKive: Mazama americana [online]. ARKive, Wildscreen Trading Ltd., Bristol, UK [cit. 2013-01-25]. Dostupné online. (anglicky)
  • IUCN Red List of Threatened Species: Mazama americana [online]. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources, rev. 2012 [cit. 2013-01-25]. Dostupné online. (anglicky)

Externí odkazy

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Mazama červený: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Mazama červený (Mazama americana) je drobný, štíhlý jelenovitý savec žijící roztroušeně ve vlhkých tropických lesích Střední a Jižní Ameriky, od jižního Mexika po severní Argentinu. Je největší z 9 dosud poznaných druhů rodu mazama, který je řazen do podčeledě jelenců. Zvláštní jméno mazama je odvozeno z aztéckého slova mázatl „jelen“, které má v plurálu tvar mázame.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Großmazama ( German )

provided by wikipedia DE

Der Großmazama (Mazama americana), auch Rotmazama oder Roter Spießhirsch genannt, ist eine Art der Hirsche, die in Südamerika vorkommt und dort in dichten tropischen Regenwäldern lebt. Sie ist einzelgängerisch und ernährt sich von Früchten und Blättern. Die taxonomische Stellung des Großmazama ist bisher ungeklärt, möglicherweise umfasst er aber mehrere Unterarten oder Arten.

Aussehen

 src=
Großaufnahme des Kopfes des Großmazamas

Der Großmazama ist ein mit einer Kopf-Rumpf-Länge von 90 bis 145 cm, einer Schwanzlänge von 12 bis 16 cm und einer Schulterhöhe von 60–80 cm einer der kleineren Vertreter aus der Familie der Hirsche. Das Körpergewicht der Einzeltiere beträgt ca. 30–35 kg, kann im Extremfall aber auch bis zu 65 kg erreichen. Weibliche und männliche Tiere zeigen keinen äußeren Geschlechtsdimorphismus. Das kleine Geweih der Tiere besteht nur aus zwei kurzen Spießen von etwa 10 cm Länge. Die Fellfärbung am Körper reicht von braun bis rotbraun. An der Halsinnenseite, der Kinnunterseite, dem Unterbauch sowie an der Innenseite der Beine sind die Tiere weiß gefärbt, im Gesicht und am Nacken grau. Am Nacken sind bei einigen Individuen dunklere Flecken vorhanden, ebenso wie eine dunkle Rückenlinie ausgebildet sein kann.[1][2][3]

Vorkommen

 src=
Verbreitungsgebiet des Großmazama

Diese Art kommt in Südamerika östlich der Anden von Kolumbien und Venezuela im Norden bis nach Paraguay und das nördliche Argentinien im Süden vor. Sie ist auch auf Trinidad nachgewiesen, während sie auf Tobago ausgerottet wurde. Der Großmazama bevorzugt tropische Regenwälder und subtropische Wälder, kommt aber auch in Savannengebieten in der Nähe von Waldgrenzen vor.[1][2]

Lebensweise

Territorialverhalten und Ernährungsweise

Tagsüber hält sich der Großmazama, der außer in der Paarungszeit als Einzelgänger lebt, im dichten Unterholz versteckt. Hauptsächlich ist er während der Dämmerung oder Nacht aktiv. Einzelne Tiere unterhalten Eigenreviere von 50 bis 100 ha Größe, deren Ränder mit Urin und Kot markiert werden. Über die Sekrete verläuft auch die Hauptkommunikation der Tiere. Andere Markierungen erfolgen durch Reibung des Kopfes an der Rinde der Baumstämme. Ein Großteil der Wachzeit verbringt der Großmazama mit der Nahrungsaufnahme. Er ernährt sich von Gräsern, Laub, Früchten, Samen und Trieben verschiedenster Urwaldbäume. Untersuchungen in Suriname zufolge vertilgt er während der Regenzeit hauptsächlich Früchte, während der Trockenzeit aber eher Blätter.[1][2]

Fortpflanzung

Der Großmazama pflanzt sich ganzjährig fort. Er ist mit elf bis 13 Monaten geschlechtsreif. Territoriale Männchen werben um die Weibchen durch Hornkämpfe und Beißen. Die Tragzeit der Weibchen beträgt 200 bis 225 Tage, teilweise werden auch 240 Tage angegeben. In der Regel wird nur ein Jungtier geboren, dass etwa 1,8 kg wiegt und weiße Fellflecken aufweist. Die Jungtiere verstecken sich zuerst im Unterholz vor Feinden und begleiten die Mutter später bei der Nahrungssuche.[1][2]

Fressfeinde und Feindverhalten

Zu ihren natürlichen Feinden zählen größere Greifvögel, Anakondas, der Jaguar und der Ozelot. Meist flüchtet der Großmazama in dichte Vegetation, verharrt aber auch teilweise in Starre. Als guter Schwimmer ist er auch befähigt, Fressfeinden durch Gewässer zu entkommen.[1][2]

Systematik

Der Großmazama ist eine Art aus der Gattung der Spießhirsche (Mazama) innerhalb der Familie der Hirsche (Cervidae). Zur Gattung Mazama werden zusätzlich noch wenigstens neun weitere Arten gezählt, die in Mittel- und Südamerika verbreitet sind. Die Taxonomie des Großmazama ist ungeklärt. Er wird häufig als ein Komplex verschiedener Arten oder Unterarten angesehen. Ursprünglich wurde auch der Mexiko-Großmazama (Mazama temama) innerhalb der Art geführt, doch gilt dieser seit 1987 als eigenständig, ebenso wie der Yucatán-Mazama (Mazama pandora). Äußere Unterschiede zwischen den einzelnen Populationen des Großmazama sind nicht auszumachen, doch gibt es starke genetische Unterschiede, die zwei Hauptlinien erkennen lassen, so eine im westlichen und eine im östlichen Amazonasgebiet. Die Erstbeschreibung der Art erfolgte 1777 durch Johann Christian Polycarp Erxleben als Moschus americanus, wobei Cayenne in Französisch-Guayana als Typuslokalität gilt.[1][4]

Gefährdung und Schutzmaßnahmen

Zu den Hauptbedrohungen der Art zählen die illegale Jagd und die Zerstörung ihres Lebensraumes. In Peru ist aber die legale Jagd zur Wildfleischgewinnung aufgrund eines effektiven Wildtiermanagements erlaubt. Die IUCN führt den Großmazama aufgrund der unzureichend geklärten taxonomischen Stellung mit „unzureichender Datenlage“ (data deficient). Zum Schutz der Art sind in ihrem Lebensraum mehrere Schutzgebiete ausgewiesen worden.[4]

Einzelnachweise

  1. a b c d e f S. Mattioli: Family Cervidae (Deer). In: Don E. Wilson und Russell A. Mittermeier (Hrsg.): Handbook of the Mammals of the World. Volume 2: Hooved Mammals. Lynx Edicions, Barcelona 2011, ISBN 978-84-96553-77-4, S. 441–442
  2. a b c d e Radha Orissa Singh: Mazama americana (Red Brocket Deer). The Online Guide to the Animals of Trinidad and Tobago ([1])
  3. Mogens Trolle und Louise H. Emmons: A record of a dwarf brocket from lowland Madre de Dios, Peru. Deer Specialist Group Newsletter 19, 2004, S. 2–5
  4. a b J. M. B. Durate, A. Vogliotti und M. Barbanti: Manamas americana. In: IUCN 2013. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. ([2]); zuletzt aufgerufen am 3. Mai 2014
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Großmazama: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Der Großmazama (Mazama americana), auch Rotmazama oder Roter Spießhirsch genannt, ist eine Art der Hirsche, die in Südamerika vorkommt und dort in dichten tropischen Regenwäldern lebt. Sie ist einzelgängerisch und ernährt sich von Früchten und Blättern. Die taxonomische Stellung des Großmazama ist bisher ungeklärt, möglicherweise umfasst er aber mehrere Unterarten oder Arten.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Guasu pytã ( Guarani )

provided by wikipedia emerging languages
Red Brocket (Mazama americana) male (28091090800).jpg

Guasu pytã (karaiñe'ẽ: Venado rojo, lasioñe'ẽ: Mazama americana) mymba okambúva.[1]

Mandu'apy

  1. Fauna Paraguay: List of the Mammals of Paraguay. Jasykõi 2020.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Guasu pytã: Brief Summary ( Guarani )

provided by wikipedia emerging languages
Red Brocket (Mazama americana) male (28091090800).jpg

Guasu pytã (karaiñe'ẽ: Venado rojo, lasioñe'ẽ: Mazama americana) mymba okambúva.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Puka luwichu ( Quechua )

provided by wikipedia emerging languages

Puka luwichu,[1] Puka taruka,[2] Ushpitu[3] icha Chunta ruku[4] (Mazama americana) nisqaqa huk Uralan Awya Yalapi kawsaq tarukam, huk iskay ruk'anayuq ñuñuqmi, yura mikhuqmi.

Pukyukuna

  1. Víctor Pacheco, Richard Cadenillas, Edith Salas, Carlos Tello, Horacio Zeballos (2009): Diversidad y endemismo de los mamíferos del Perú (Diversity and endemism of Peruvian mammals). Anexo A02. Revista Peruana de Biología 16(1), pp. 5-32 (Agosto 2009), p. 31. Mazama americana (Erxleben, 1777). Venado colorado, puca luicho.
  2. Daniela Manya, Jhon Cuji, Marcelo Mukushigua, Igor Manya, Gabriel Manya, Elvia Gualinga, Otoniel Santi, Ana Cadena (Equipo Técnico Comunitario de la NAPE), Alexandra Proaño (Presidenta de NAPE): “Andwa ishiji nujuanó awkenó”, Andua Sumak Kawsana Ñambi 2010 – 2020. Nacionalidad Andoa de Pastaza Ecuador (NAPE), Puka Yaku 2010. p. 25 [20]. Puca taruga: Mazama gouazoupira.
  3. Galo Zapata Ríos: Mamíferos de la Amazonía ecuatoriana – Los nombres vernáculos. Ediciones Abya-Yala, Quito 2000. p. 18. Taruga/ushpito: Mazama americana.
  4. Patricio Chillo, Evelyn García, Mauricio Marino, Karen Irigoyen: Mirador y Sendero Navegable en la Laguna Kamuncui Cocha Comunidad de Puerto Miranda, Cantón Aguarico, Provincia de Orellana, República del Ecuador. Descubre Orellana, Quito 2008. p. 43. Chonta ruku: Mazama americana.

Hawa t'inkikuna

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Puka luwichu: Brief Summary ( Quechua )

provided by wikipedia emerging languages

Puka luwichu, Puka taruka, Ushpitu icha Chunta ruku (Mazama americana) nisqaqa huk Uralan Awya Yalapi kawsaq tarukam, huk iskay ruk'anayuq ñuñuqmi, yura mikhuqmi.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Red brocket

provided by wikipedia EN

The red brocket (Mazama americana) is a species of brocket deer from forests in South America, ranging from northern Argentina to Colombia and the Guianas.[1][2] It also occurs on the Caribbean island of Trinidad (it also occurred on the island of Tobago until very recent historical times, but has been extirpated there).

Taxonomy

It formerly included the Central American red brocket (M. temama) and sometimes the Yucatan brown brocket (M. pandora) as subspecies.[3] Considerable taxonomic confusion still exists for the populations remaining in the red brocket. Pending a solution to this, it has been evaluated as data deficient by the IUCN,[1] though as presently defined, it is the most widespread species of brocket. It is sympatric with the smaller Amazonian brown brocket over much of its range (the latter tends to have significantly lower population densities). The karyotype of the red brocket was initially described as having 2n = 68, FN = 74, and more recently as having 2n varying from 48 to 54 and FN varying from 54 to 56.[1] This variability may indicate the presence of unrecognized species in the population.[1]

Description

Its body is reddish-brown in color, with a lighter grayish-brown head and neck, and partially blackish legs.[4] The inner thighs and the underside of the tail are white. Fawns are spotted white and lack blackish to the legs.[4] Only the adult male has antlers, and these are small and spike-like. This species is the largest of the brockets. The shoulder height is 67–80 cm (26–31 in) and the head and body length 105–144 cm (41–57 in).[4] These deer typically weigh 24–48 kg (53–106 lb),[4] but exceptional males may get as large as 65 kg (143 lb).[5]

Diet and behaviour

The red brocket browses on vegetation (mainly grasses and tender green roots),[6] preferring fruit and seeds when it is available. They are also known to feed on fungi.[6] In extreme cases where fruit and fungi become scarce, it may eat stems, bark, petioles, leaves, and animal matter instead.[7] It is generally solitary and stays in dense jungles. When alarmed, the animal snorts or stomps its hooves.

Gallery

References

  1. ^ a b c d e Duarte, J.M.B.; Vogliotti, A. (2016). "Mazama americana". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T29619A22154827. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T29619A22154827.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ Grubb, P. (2005). "Order Artiodactyla". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 637–722. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. ^ Medellín, Rodrigo A.; Alfred L. Gardner; J. Marcelo Aranda (April 1998). "The taxonomic status of the Yucatán brown brocket, Mazama pandora (Mammalia: Cervidae)" (PDF). Proceedings of the Biological Society of Washington. 111 (1): 1–14. Archived from the original (PDF) on 22 July 2011. Retrieved 10 October 2010.
  4. ^ a b c d Trolle, M., and L. H. Emmons (2004). A record of a dwarf brocket from lowland Madre de Dios, Peru. Deer Specialist Group Newsletter 19: 2–5
  5. ^ Nowak, R. M. (eds) (1999). Walker's Mammals of the World. 6th edition. Johns Hopkins University Press.
  6. ^ a b "Mazama americana (Red Brocket Deer)" (PDF). Sta.uwi.edu. Retrieved 9 April 2022.
  7. ^ "Mazama americana (Red brocket)".
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Red brocket: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The red brocket (Mazama americana) is a species of brocket deer from forests in South America, ranging from northern Argentina to Colombia and the Guianas. It also occurs on the Caribbean island of Trinidad (it also occurred on the island of Tobago until very recent historical times, but has been extirpated there).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Mazama americana ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

La corzuela colorada, guazuncho, guazú-pytá o guazo (Mazama americana) es una especie de mamífero artiodáctilo de la familia Cervidae que habita en varios países de América del Sur.[2]

Distribución

América del Sur desde el norte de Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Ecuador, Guyana francesa, Guyana, Paraguay, Perú, Surinam y Venezuela.[1]

Características

La corzuela colorada alcanza una altura aproximada de 65 a 75 a la cruz, y hasta 140 cm de longitud. El adulto pesa entre 20 a 30 kg. El lomo tiene un aspecto ligeramente encorvado y el anca es visiblemente alta en comparación con los hombros. En ambos sexos el color es pardorojizo a pardogrisáceo y posee una coloración más clara en la parte inferior de la mandíbula, pecho, vientre y zona perineal. En las crías la coloración es semejante a la de los adultos, pero con manchitas blancas. A partir del año de vida los machos desarrollan un par de astas simples, cortos, rectos y dirigidos hacia atrás.

Alimentación

Son verdaderos rumiantes, se alimenta de frutos, hongos, brotes y ramas tiernas de arbustos y árboles (ramoneo) y flores caídas: el ramoneo es usado mayormente cuando los frutos escasean en la estación seca.

Subespecies

  • Mazama americana americana
  • Mazama americana carrikeri
  • Mazama americana gualea
  • Mazama americana jucunda
  • Mazama americana rosii
  • Mazama americana rufa
  • Mazama americana sarae
  • Mazama americana sheila
  • Mazama americana trinitatis
  • Mazama americana whitelyi
  • Mazama americana zamora
  • Mazama americana zetta

Estatus

En el Apéndice III de CITES (Guyana). Ampliamente distribuida y a menudo común. Muy cazada por su carne y escasa en algunas áreas, pero parece persistir donde otras especies de mamíferos grandes han sido exterminadas, probablemente por su hábito solitario y la preferencia por la vegetación densa.

Véase también

Referencias

  1. a b Durate, J.M.B., Vogliotti, A. & Barbanti, M. (2008). «Mazama americana». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN versión 2010.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 3 de octubre de 2010.
  2. Wilson, Don E.; Reeder, DeeAnn M., eds. (2005). Mammal Species of the World (en inglés) (3ª edición). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). ISBN 978-0-8018-8221-0.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Mazama americana: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

La corzuela colorada, guazuncho, guazú-pytá o guazo (Mazama americana) es una especie de mamífero artiodáctilo de la familia Cervidae que habita en varios países de América del Sur.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Mazama americana ( Basque )

provided by wikipedia EU

Mazama americana Mazama generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Capreolinae azpifamilia eta Cervidae familian sailkatuta dago

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Erxleben (1777) 1 Syst. Regni Anim. 324. or..

Kanpo estekak

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Mazama americana: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Mazama americana Mazama generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Capreolinae azpifamilia eta Cervidae familian sailkatuta dago

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Daguet rouge ( French )

provided by wikipedia FR

Mazama americana

Le daguet rouge (Mazama americana) est une espèce de daguet, appelée "biche rouge" en Guyane française. Il provient des forêts d'Amérique du Sud, du Nord de l'Argentine au Venezuela [1], ainsi que de Trinidad à Trinidad et Tobago. Le daguet brun du Yucatán (en) (Mazama pandora) et le daguet d'Amérique Centrale (en) (Mazama temama) étaient considérés comme sous-espèces du daguet rouge dans plusieurs travaux datant du XXe siècle ; ce n'est plus le cas depuis 1998 [2].

Description

Il mesure environ 70 cm au garrot et peut peser entre 40 et 60 kg. Seuls les mâles ont des bois, courts.

 src=
Daguet rouge (Mato Grosso, Brésil)

Mode de vie et alimentation

C'est un animal solitaire, actif de jour comme de nuit. Il se nourrit de graines, de fruits, de fleurs, de champignons et de feuilles; c'est un animal herbivore.

Reproduction

 src=
Faon

La biche peut se reproduire à l'âge de un ou deux ans. Elle met au monde un (parfois deux) petit, après 7 mois de gestation. À la naissance, le faon pèse environ 2 kg.

Références

  1. Duarte, J.M.B. et Vogliotti, A., « Mazama americana », 2016 (consulté le 19 décembre 2019), e.T29619A22154827
  2. (en) Medellín Rodrigo A., Alfred L. Gardner et J. Marcelo Aranda, « The taxonomic status of the Yucatán brown brocket, Mazama pandora (Mammalia: Cervidae) », Proceedings of the Biological Society of Washington, vol. 111, no 1,‎ avril 1998, p. 1–14 (lire en ligne [PDF], consulté le 9 avril 2020)

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Daguet rouge: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Mazama americana

Le daguet rouge (Mazama americana) est une espèce de daguet, appelée "biche rouge" en Guyane française. Il provient des forêts d'Amérique du Sud, du Nord de l'Argentine au Venezuela , ainsi que de Trinidad à Trinidad et Tobago. Le daguet brun du Yucatán (en) (Mazama pandora) et le daguet d'Amérique Centrale (en) (Mazama temama) étaient considérés comme sous-espèces du daguet rouge dans plusieurs travaux datant du XXe siècle ; ce n'est plus le cas depuis 1998 .

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Broicéad rua Lár-Mheiriceánach ( Irish )

provided by wikipedia GA

Is ainmhí é an broicéad rua Lár-Mheiriceánach. Mamach atá ann.


Ainmhí
Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
original
visit source
partner site
wikipedia GA

Mazama americana ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il mazama rosso (Mazama americana Erxleben, 1777) è una specie di mazama originaria delle foreste del Sudamerica, diffusa dall'Argentina settentrionale fino a Colombia e Guiane[1][2]. Si incontra anche sull'isola di Trinidad, appartenente alla Repubblica di Trinidad e Tobago (fino a tempi storici molto recenti viveva anche a Tobago, ma sembra che da tale luogo sia scomparso a causa dell'eccessivo bracconaggio praticato sull'isola).

Tassonomia

In passato il mazama rosso del Centroamerica (M. temama) e talvolta anche il mazama bruno dello Yucatán (M. pandora) venivano considerate sottospecie del mazama rosso[3]. Tuttavia, anche dopo una recente revisione, persiste ancora una notevole confusione riguardo alla tassonomia di questa specie. Proprio per questo motivo, la IUCN la classifica tra le specie insufficientemente conosciute[1], nonostante sia, senza ombra di dubbio, la specie di mazama più diffusa. Condivide gran parte del suo areale con il più piccolo mazama bruno dell'Amazzonia (molto meno numeroso).

Attualmente ne vengono riconosciute dodici sottospecie:

  • M. a. americana Erxleben, 1777 (Venezuela sud-orientale, Brasile settentrionale e Guiane);
  • M. a. carrikeri Hershkovitz, 1959 (Colombia settentrionale);
  • M. a. gualea J. A. Allen, 1915 (Ecuador occidentale);
  • M. a. jucunda Thomas, 1913 (Brasile meridionale);
  • M. a. rosii Lönnberg, 1919 (Argentina settentrionale);
  • M. a. rufa Illiger, 1815 (Paraguay e Argentina);
  • M. a. sarae Thomas, 1925 (Bolivia ed estremità nord-occidentale dell'Argentina);
  • M. a. sheila Thomas, 1913 (Venezuela settentrionale);
  • M. a. trinitatis J. A. Allen, 1915 (isola di Trinidad);
  • M. a. whitelyi Gray, 1873 (Perù);
  • M. a. zamora J. A. Allen, 1915 (dalla Colombia sud-orientale al Perù nord-orientale);
  • M. a. zetta Thomas, 1913 (Colombia settentrionale).

Descrizione

Il mazama rosso è di colore marrone-rossastro, con testa e collo di un marrone-grigiastro più chiaro e zampe parzialmente nerastre[4]. L'interno delle zampe posteriori e la parte inferiore della coda sono bianchi. I piccoli sono ricoperti da macchie bianche e non hanno le zampe nerastre[4]. Solo i maschi adulti sono muniti di palchi, piccoli e simili a chiodi. È la specie di mazama più grande: misura 67-80 cm di altezza al garrese ed è lungo 105-144 cm[4]. Generalmente pesa tra i 24 e i 48 kg[4], ma maschi eccezionalmente grandi possono raggiungere i 65 kg[5].

Biologia

Il mazama rosso si nutre brucando tra la vegetazione, prediligendo la frutta quando essa è disponibile. Ha abitudini generalmente solitarie e vive all'interno delle giungle più fitte. Quando è allarmato, sbuffa o colpisce il terreno con gli zoccoli.

Nella cultura di massa

Il mazama rosso fa una breve apparizione nella serie Prehistoric Park, tra le possibili prede della tigre dai denti a sciabola. Nella quarta puntata della serie un esemplare solitario è attaccato da una femmina di Smilodonte, a cui però riesce a sfuggire. In seguito viene spiegato dal conduttore Nigel Marven che le tigri, in quanto specializzate nella caccia a grossi animali, non sono in grado di catturare animali piccoli e veloci come il mazama.

Note

  1. ^ a b c (EN) Durate, J.M.B., Vogliotti, A. & Barbanti, M. 2008, Mazama americana, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Mazama americana, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  3. ^ Rodrigo A. Medellín, Alfred L. Gardner; J. Marcelo Aranda, The taxonomic status of the Yucatán brown brocket, Mazama pandora (Mammalia: Cervidae) (PDF), in Proceedings of the Biological Society of Washington, vol. 111, n. 1, aprile 1998, pp. 1–14. URL consultato il 10 ottobre 2010 (archiviato dall'url originale il 22 luglio 2011).
  4. ^ a b c d Trolle, M., and L. H. Emmons (2004). A record of a dwarf brocket from lowland Madre de Dios, Peru. Deer Specialist Group Newsletter 19: 2-5
  5. ^ Nowak, R. M. (eds) (1999). Walker's Mammals of the World. 6th edition. Johns Hopkins University Press.

Bibliografia

  • Emmons, L.H. (1997). Neotropical Rainforest Mammals, 2nd ed. University of Chicago Press ISBN 0-226-20721-8

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Mazama americana: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il mazama rosso (Mazama americana Erxleben, 1777) è una specie di mazama originaria delle foreste del Sudamerica, diffusa dall'Argentina settentrionale fino a Colombia e Guiane. Si incontra anche sull'isola di Trinidad, appartenente alla Repubblica di Trinidad e Tobago (fino a tempi storici molto recenti viveva anche a Tobago, ma sembra che da tale luogo sia scomparso a causa dell'eccessivo bracconaggio praticato sull'isola).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Didžioji mazama ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Didžioji mazama (lot. Mazama americana) – elnių (Cervidae) rūšis, gyvenanti tropinėje Amerikoje: nuo Kosta Rikos šiaurėje iki Argentinos pietuose.

Kūnas kaštoninės spalvos, su šviesiai rudu kaklu ir galva. Aukštis ties krūtine 65-75 cm. Ilgis 140 cm. Suaugęs individas sveria 20-30 kg.

Minta vaisiais, grybais, krūmų ir medžių šakomis, žiedais. Gyvena tankioje augmenijoje, laikosi pavieniui.

Didžioji mazama vietomis intensyviai medžiojama dėl mėsos todėl ten populiacija sumažėjusi. Vikiteka

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Rood spieshert ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Het rood spieshert (Mazama americana) is een hertensoort uit de onderfamilie Capreolinae. Net als de overige spiesherten leeft deze soort in de regenwouden van Latijns-Amerika.

Verspreiding

Colombia tot het noorden van Argentinië.

Afmetingen

Lengte: kop-romp 70-130 cm, staart 8-15 cm, schouderhoogte 70-90 cm cm. Gewicht: 12-32 kg. Gewei: 10-13 cm lang.

Uiterlijk

Het rood spieshert is een betrekkelijk klein hert dat door zijn wigvormige bouw, robuuste lichaam en korte voorpoten goed is aangepast aan het leven in de dichte bossen. De lichaamsbouw lijkt op die van duikers die ook in dichtbegroeid gebied leven. De vacht is roodbruin van kleur. De hals, de onderzijde van het lichaam en de staart zijn grijsachtig wit. De mannetjes hebben normaal een kort, spiesvormig gewei dat bij oude dieren gevorkt kan zijn.

Levensduur

Spiesherten kunnen tot 12 jaar oud worden.

Leefomgeving

Bebost gebied met een dichte ondergroei, vooral in een moerasachtige omgeving of in de buurt van rivieren, vormen het leefgebied van het rood spieshert. Deze hertensoort kan tot op hoogtes van 2300 meter worden aangetroffen.

Voedsel

Het rood spieshert is een herbivoor en voedt zich vooral met afgevallen vruchten. Daarnaast worden ook gras, bladeren, bloemen en paddenstoelen gegeten.

Leefwijze

Rode spiesherten zijn schuwe dieren die over het algemeen solitair leven. Dankzij hun kleine gestalte kunnen ze zich gemakkelijk door het dichte woud bewegen. Spiesherten zijn zowel overdag als ‘s nachts actief, hoewel deze ze zich overdag vaak schuilhouden in het struikgewas. In de schemering verlaten spiesherten regelmatig de beschutting van het bos om in het open veld op zoek te gaan naar voedsel. Het mannetje laat in zijn leefgebied meerdere geurmerken achter ter begrenzing van zijn territorium, dat meestal een straal heeft van ongeveer een kilometer, en om eventueel aan te geven dat het geslachtsrijp is. Dan komt het vrouwtje het territorium binnen om te paren.

Het dier maakt maar één geluid: een doordringende roep. Bij gevaar houdt het zich stil zolang het kan, om dan een stuk te rennen en opnieuw te bevriezen. Het rood spieshert heeft minder uithoudingsvermogen dan de meeste herten; een hond kan het achterhalen, behalve bij water, want deze herten zijn goede zwemmers. Men heeft weleens een spieshert een rivier van meer dan 300 meter over zien steken.

Voortplanting

Spiesherten kennen geen vaste paartijd. Na een draagtijd van 200 dagen worden één of soms twee jongen geboren. Het kalf is na zijn geboorte voorzien van witte vlekken ter camouflage. Het wordt door het moederdier verstopt in het struikgewas en van tijd tot tijd verzorgd en gevoed. Enkele weken na de geboorte is het kalf in staat de moeder te volgen. Het bokje (mannetje) is na een jaar geslachtsrijp, de hinde een maand later.

Bronnen, noten en/of referenties
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Rood spieshert: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Het rood spieshert (Mazama americana) is een hertensoort uit de onderfamilie Capreolinae. Net als de overige spiesherten leeft deze soort in de regenwouden van Latijns-Amerika.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Mazama ruda ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Mazama ruda[3][4] (Mazama americana) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Występowanie i biotop

Południowa część Ameryki Północnej, Ameryka Południowa i Ameryka Środkowa (po północną Argentynę). Zamieszkuje tereny zalesione, gęste lasy i zarośla.

Charakterystyka ogólna

Podstawowe dane Długość ciała 70-135 cm Wysokość w kłębie 69-71 cm Ogon (kwiat) 8-15 cm Masa ciała 16-25 kg Dojrzałość płciowa ok. 1 roku Ciąża 225 dni Liczba młodych
w miocie 1-2

Wygląd

Długość ciała 135 cm, wysokość w kłębie 75 cm, masa ciała 16-25 kg. Żółtoruda sierść z jaśniejszym brzuchem. Proste poroże o długości 10-13 cm, u starszych osobników może być rozwidlone.

Tryb życia

Żerują na skraju lasów i na nadrzecznych łąkach. Na wielu obszarach przystosowały się do bytowania w agroekosystemach sąsiadujących z lasami, podobnie jak polna populacja sarny europejskiej.

Zobacz też

Przypisy

  1. Mazama americana, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Durate, J.M.B., Vogliotti, A. & Barbanti, M. 2008, Mazama americana [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-02] (ang.).
  3. Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 172. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 194, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.

Bibliografia

  1. Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Mazama ruda: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Mazama ruda (Mazama americana) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Veado-mateiro ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O veado-mateiro (nome científico: Mazama americana) também conhecido como suaçupita,[1] guatapará, guassu-pará, veado-pardo, veado-capoeiro, veado-vermelho, veado retovado (português), red brocket deer (inglês), venado colorado, corzuela colorada, corzuela roja (espanhol), guazú-pithá (guarani)[2][3], é a espécie mais abundante de cervídeo do gênero Mazama. Embora seja encontrado em florestas densas e úmidas por toda a América do Sul, o veado-mateiro é um animal reservado e existem poucos estudos em vida livre sobre ele.[4] É uma espécie de hábitos solitários e crepuscular, mas pode formar pares no período reprodutivo.[5] É a maior espécie do gênero e se alimenta de frutos, folhas, brotos e gramíneas, sendo bastante seletivo na escolha de sua alimentação.[5] A gestação dura cerca de 225 dias e pare um filhote por vez, que nasce com pintas brancas no corpo.[5] Não existe sazonalidade nos nascimentos.[6]

A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN) lista a espécie como DD (dados deficientes), e ela não consta na lista do Instituto Brasileiro do Meio Ambiente e dos Recursos Naturais Renováveis (IBAMA) de animais em extinção.[7] Entretanto, é considerada "vulnerável" em São Paulo e "em perigo" no Rio Grande do Sul e no Rio de Janeiro. As populações nos limites leste do Cerrado e da Mata Atlântica também estão ameaçadas, principalmente por conta da alteração de seu habitat para empreendimentos agrícolas e urbanização.[8] Apesar disso, sua distribuição geográfica é ampla e ocorre em grandes números na Amazônia. Apesar de ser caçado ostensivamente em grande parte de sua ocorrência, a espécie possui taxas reprodutivas altas, o que torna suas populações tolerantes à ação de caçadores.[6]

A taxonomia do veado-mateiro é considerada como confusa, com isso, estudos sugerem que a espécie que é identificado como uma única espécie atualmente, na realidade, é um "complexo específico".[6] Estudos moleculares sugerem que o táxon M. americana é polifilético.[11] Com novos estudos, provavelmente, M. americana será dividido em várias espécies. Possui a maior distribuição geográfica dentre os cervídeos neotropicais, ocorrendo desde a Colômbia e Venezuela (incluindo Trinidad e Tobago) até o norte da Argentina e sul do Brasil. Nesta área, ocorre em todos os tipos de ambientes, desde campos abertos, até florestas úmidas. Sua ocorrência é mais fragmentada no sudeste do Brasil.[6]

Etimologia

Acredita-se que o nome "brocket" (inglês) tenha origem da palavra "broc" do francês antigo. Esse termo era usado para descrever a ponta do chifre de um veado fêmea. No México, durante o século 17, esses animais eram chamados de "mazame" ou "macame". Como os veados-mateiros eram muito encontrados em grande parte da América Central e do Sul, surgiu o sufixo latino "-anus" ou "-ana", que significa "pertencer a". Assim explica-se a origem do nome Mazama americana. [12]

Taxonomia e evolução

A família Cervidae e a espécie Mazama americana é demasiadamente desconhecida quando se tratado da sua história evolutiva, pela inexistência de registros fósseis conhecidos de cervídeos na América Central, durante o Plioceno, quando os táxons neotropicais, incluindo os pertencentes ao gênero Mazama, possivelmente migraram para o Sul.[13]

A classificação taxonômica do veado-mateiro é bastante incerta mas muito discutida, pelo fato da espécie apresentar diversas características evolutivas, ecológicas, morfológicas, genéticas e citogenéticas bem peculiares.[13] Alguns estudos apontam que a Mazama americana deveria ser dividida em diversas outras espécies. Dados citogenéticos sugerem que ela representa um complexo de espécies com áreas de distribuição mais ou menos restritas ao invés de uma única espécie amplamente distribuída.[4] Foi constatado, a partir de análises de genes mitocondriais e nucleares dos cervídeos, que o gênero Mazama é merofilético e a semelhança morfológica existente entre a M. americana e M. gouazoubira deve ter acontecido por evolução convergente.[13]

Existem ao mínimo sete citótipos diferentes de veado-mateiro, isso revela um processo de intensa evolução cromossômica. O seu cariótipo varia de 42 a 53 cromossomos.[2] A partir de estudos recentes, foi confirmado a variação cromossômica presente na M. americana, em diversas regiões do Brasil, devido a diferenças entre indivíduos causados por rearranjos cromossômicos. Essas análises e pesquisas buscam esclarecer as dúvidas sobre a sua taxonomia e a quantidade de subespécies existentes.[13]

Subespécies

  • Mazama americana americana
  • Mazama americana carrikeri
  • Mazama americana gualea
  • Mazama americana jucunda
  • Mazama americana rosii
  • Mazama americana rufa
  • Mazama americana sarae
  • Mazama americana sheila
  • Mazama americana trinitatis
  • Mazama americana whitelyi
  • Mazama americana zamora
  • Mazama americana zetta[14]

Distribuição geográfica e habitat

O veado-mateiro distribui-se por quase toda a América do Sul, estendendo-se do norte da Argentina à Colômbia, e Venezuela, inclusive na Ilha de Trindad (República de Trinidad e Tobago). Além de ocupar praticamente todo o Brasil, com exceção de alguns estados no Nordeste. Entretanto, sua ocorrência é mais fragmentada no sudeste do Brasil, devido ser a região com maior perda de habitat em sua distribuição geográfica.[15][3]

O habitat ideal para esses animais são florestas tropicais densas com dossel fechado, montanhas ou plantações, a partir do nível do mar até cerca de 5000 m. Esses pontos proporcionam uma grande diversidade de locais onde eles podem facilmente se esconder de potenciais predadores. Podem ser encontrados perto de riachos e pântanos e possuem a vantagem de ter uma pequena estatura que ajuda na sua locomoção na água, são ótimos nadadores e também fazem desses lugares um refúgio.[16][3]

Descrição

 src=
Filhote de veado-mateiro apresenta manchas brancas pelo corpo.

O veado-mateiro, veado-pardo ou veado-vermelho recebe esse nome devido à sua coloração geralmente marrom avermelhada. Apresenta áreas brancas abaixo da cauda, no pescoço e na região interna dos membros e orelhas. Os filhotes são marrom-avermelhados e possuem pintas brancas por todo o corpo durante os primeiros meses de vida.[3] O veado-mateiro não têm galhada, somente curtos chifres que podem chegar à 20 cm, presentes apenas nos machos. Eles carregam seus chifres por mais de um ano, podendo perdê-los em qualquer época do ano, mas principalmente no mês de julho, e voltam a nascer novamente em agosto/setembro. Possuem pernas longas e compridas, o que lhes garante agilidade, porém o tamanho das mesmas pode variar de acordo com a localização do animal. É a maior espécie do gênero Mazama e pesam em média 30 quilos. Adultos tendem a crescer entre 67 cm e 80 cm, na altura da cernelha. Os machos podem ser diferenciados das fêmeas pela presença de chifres mais curtos, em forma de espinhos e encurvados para trás. Esses mamíferos possuem 4 estômagos, e enquanto apenas 1 é utilizado, os outros funcionam como "estômagos falsos", pois os veados-mateiros ruminam e isso os auxilia na digestão do alimento.[12][3][17]

Ecologia e comportamento

O veado-mateiro possui hábitos noturnos e diurnos e são descritos como animais solitários, formando pares apenas na época reprodutiva. Não formam bandos. Quando a fêmea do veado-mateiro dá à luz, ela esconde o filhote e o deixa sozinho por um certo período de tempo, antes de voltar e cuidar da cria até que ele atinja a sua maturidade sexual.[16][15]

São animais difíceis de serem encontrados na natureza, por serem sempre muito cautelosos e tímidos. Eles estão sempre alertas para o perigo de predadores. Costumam permanecer imóveis quando alarmados sobre possíveis ameaças, e quando se sentem diretamente ameaçados, eles correm para a floresta densa ou nadam para longe. Isso explica a sua preferência de viverem perto de corpos d'água.[12]

Segundo o senso comum, esses veados não emitem vocalizações, devido a sua natureza tímida. No entanto, eles são capazes de emitirem um som agudo de choro em momentos de angústia.[12]

Dieta e forrageamento

São animais herbívoros. Sua dieta consiste principalmente de frutas, folhas, flores e alimentos fibrosos, preferindo os frutos, quando acessíveis. Quando a disponibilidade desses alimentos diminui durante os períodos chuvosos, ele costuma costuma se alimentar de fungos. Em casos mais extremos onde os recursos são escassos, a dieta do veado-mateiro pode ser composta por caules, cascas, pecíolos, e matéria animal.[16][3]

Durante grande parte do seu tempo acordado, o veado-mateiro está ocupado com a procura de alimentos. Eles podem ser encontrados forrageando sob plantas ou árvores com flores ou frutos. Costumam ser vistos mastigando a maior parte do dia.[17] No período da noite, os veados gostam de realizar o forrageamento em campos agrícolas, em jardins, ao longo de trilhas ou mais próximo das beiras das florestas.[18]

Os veados-mateiros possuem um impacto considerável no ecossistema amazônico. Eles ajudam a dispersar sementes e afetam diretamente a estrutura de seu habitat florestal, alterando as comunidades de plantas locais. Sem esses animais, certas sementes de plantas não seriam dispersas e poderiam ser ameaçadas de extinção. [12]

Reprodução e ciclo de vida

Apesar dos dados escassos, estima-se que o veado-mateiro viva entre 7 e 12 anos em vida livre, e até 16 anos em cativeiro. Atingem a maturidade sexual após cerca de 11-13 meses. O período de gestação dura entre 218 a 228 dias, e na maioria dos casos, há a gestação de apenas uma prole, mas também pode acontecer gestação de gêmeos, principalmente em fêmeas abaixo dos 4 anos de vida. Não há sazonalidade na época de acasalamento do veado-mateiro, pode acontecer durante todo o ano. Para garantir a segurança do filhote, a fêmea o esconde e volta apenas para amamentá-lo. Ele começa a seguir a mãe após algumas semanas de vida. As fêmeas atendem as necessidades da cria até o período de desmame, aos 6 meses, e não há presença de cuidados paternos. As manchas brancas pelo corpo desaparecem após 2-3 meses. [17][12][16]

Território e comportamento social

 src=
Veado-mateiro macho, com feridas recentes, aparentemente devido à competição com outros machos. Indivíduo em cativeiro na Reserva de Vida Selvagem de Barbados.

Cada veado-mateiro tem o seu próprio pequeno território com um raio de até 1 km. Possuem excelentes habilidades de natação e podem nadar em rios de até 300 metros de largura. Eles geralmente são encontrados sozinhos ou com pares de acasalamento, que tendem a serem monogâmicos. Entretanto, os machos que permanecem solteiros apresentam características poligâmicas, ao acasalar com diferentes fêmeas. Andam devagar e silenciosamente, com a cabeça na altura dos ombros. Quando alarmados, procuram ficar estáticos com o intuito de confundir o seu predador, e quando diretamente ameaçados, fogem para a floresta densa ou nadando para o outro lado do corpo d'água. As complexas interações sociais entre adultos do mesmo sexo descritas em cativeiro confirmam que esta espécie é territorial e geralmente poligâmica como a maioria dos cervídeos. A comunicação entre esses animais é feita por marcação olfativa, para demarcação de territórios.[17][3][12]

Conservação

Ameaças

Uma das maiores ameaças para a conservação dos cervídeos brasileiros são a perda e fragmentação do seu habitat, com os crescentes avanços das fronteiras agrícolas e expansão das áreas urbanas. Além do estreitamento da área de ocorrência original do veado-mateiro, esses animais estão expostos a doenças trazidas por bovinos domésticos, como a febre aftosa, brucelose, babesiose, ecto e endoparasitas diversos.[2]

Predadores

Esses ungulados são presas comuns para animais como pumas e onças.[12] Outro grande predador do veado-mateiro é o humano. Eles são caçados principalmente pela sua carne e sua pele. Na Amazônia, sua carne é vendida à vista nos mercados rurais e urbanos. Apenas no nordeste da Amazônia peruana, os caçadores matam cerca de 6.000 veados-mateiros anualmente. No passado, a pele desse animal também tinha um alto valor comercial. Entre 1962 e 1967, cerca de 170.000 unidades foram exportadas da Amazônia peruana.[3]

Status de conservação

Ao contrário de outros ungulados, a Mazama americana tem menos probabilidade de extinção por apresentar taxas de reprodução mais rápidas e taxas intrínsecas de aumento populacional.[3]

Não existem ações focadas especificamente na conservação desta espécie.[2]

Referências

  1. Ferreira, A. B. H. (1986). Novo Dicionário da Língua Portuguesa 2.ª ed. Rio de Janeiro: Nova Fronteira. p. 1757
  2. a b c d DUARTE, José Maurício Barbanti; et al. (27 de janeiro de 2011). «Avaliação do risco de extinção do veado-mateiro Mazama americana Erxleben, 1777, no Brasil» (PDF). Biodiversidade Brasileira-BioBrasil. pp. n. 1, p. 33–41. Consultado em 21 de novembro de 2021 !CS1 manut: Uso explícito de et al. (link)
  3. a b c d e f g h i VARELA, Diego Martin; et al. (2010). «Red brocket deer Mazama americana (Erxleben 1777)» (PDF). Neotropical Cervidology, Biology and Medicine of Latin American Deer. pp. p. 151–159. Consultado em 21 de novembro de 2021 !CS1 manut: Texto extra (link) !CS1 manut: Uso explícito de et al. (link)
  4. a b «Red brocket deer - Elusive rainforest species». Tambopata ecolodge. Consultado em 21 de novembro de 2021
  5. a b c Duarte, J.M.; et al. (2012). «Avaliação do risco de extinção do Veado-mateiro Mazama americana Erxleben, 1777, no Brasil». Biodiversidade Brasileira. 3: 33-41 !CS1 manut: Uso explícito de et al. (link)
  6. a b c d Varela, D.M.; et al. (2010). «Red Brocket deer Mazama americana (Erxleben, 1777))». In: Duarte, J.M.B.; González, S. Neotropical Cervidology: Biology and Medicine of Latin American Deer. Jaboticabal, Brasil: FUNEP. pp. 151–160. ISBN 978-85-7805-046-7 !CS1 manut: Uso explícito de et al. (link) !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de editores (link)
  7. Chiarello, A.G.; Aguiar, L.M.S., Cerqueira, R.; de Melo, F.R.; Rodrigues, F.H.G.; da Silva, V.M. (2008). «Mamíferos». In: Machado, A.B.M.; Drummond, G.M.; Paglia, A.P. Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção - Volume 2 (PDF). Brasília, DF: Ministério do Meio Ambiente. pp. 680–883. ISBN 978-85-7738-102-9 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
  8. Duarte, J. M. B.; Piovezan, U.; Zanetti, E. S.; Ramos, H. G. C. (2012). «Espécies de Cervídeos Brasileiros Não Ameaçadas de Extinção». In: Duarte, J.M.B.; Reis, M.L. Plano de Ação Nacional para a Conservação dos Cervídeos Ameaçados de Extinção (PDF). Brasília: Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade. pp. 20–27. Consultado em 1 de fevereiro de 2014. Arquivado do original (PDF) em 26 de agosto de 2016 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de editores (link)
  9. Grubb, P. (2005). «Mazama americana». In: Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (eds.). Mammal Species of the World 3.ª ed. Baltimore, Marilândia: Imprensa da Universidade Johns Hopkins. p. 656. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de editores (link)
  10. Duarte, J. M. B.; Vogliotti, A. (2016). «Red Brocket - Mazama americana». Lista Vermelha da IUCN. União Internacional para Conservação da Natureza (UICN). p. e.T29619A22154827. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T29619A22154827.en. Consultado em 26 de julho de 2021
  11. Duarte, J. M. B., González, S., & Maldonado, J. E. (2008). «The surprising evolutionary history of South American deer». Molecular Phylogenetics and Evolution. 49 (1): 17-22. doi:10.1016/j.ympev.2008.07.009 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
  12. a b c d e f g h «Red Brocket». Animalia. Consultado em 22 de novembro de 2021
  13. a b c d ARNELOSSI, Elias Alberto Gutierrez (2008). «Diferenças moleculares entre citótipos de Mazama americana (Artiodactyla: Cervidae)». Repositório Institucional Unesp. Consultado em 21 de novembro de 2021
  14. «Mazama americana (Erxleben, 1777)». GBIF (Global Biodiversity Information Facility. Consultado em 24 de novembro de 2021
  15. a b «Veado-mateiro». Onçafari. Consultado em 22 de novembro de 2021
  16. a b c d Kossel, Kyle (2013). «Mazama americana». Animal Diversity Web. Consultado em 22 de novembro de 2021
  17. a b c d Radha, Orissa Singh (2012). «Mazama americana (Red Brocket Deer)» (PDF). The Online Guide to the Animals of Trinidad and Tobago. Consultado em 22 de novembro de 2021
  18. «Red Brocket Deer». Anywhere. Consultado em 24 de novembro de 2021

Leitura complementar

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Veado-mateiro: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O veado-mateiro (nome científico: Mazama americana) também conhecido como suaçupita, guatapará, guassu-pará, veado-pardo, veado-capoeiro, veado-vermelho, veado retovado (português), red brocket deer (inglês), venado colorado, corzuela colorada, corzuela roja (espanhol), guazú-pithá (guarani), é a espécie mais abundante de cervídeo do gênero Mazama. Embora seja encontrado em florestas densas e úmidas por toda a América do Sul, o veado-mateiro é um animal reservado e existem poucos estudos em vida livre sobre ele. É uma espécie de hábitos solitários e crepuscular, mas pode formar pares no período reprodutivo. É a maior espécie do gênero e se alimenta de frutos, folhas, brotos e gramíneas, sendo bastante seletivo na escolha de sua alimentação. A gestação dura cerca de 225 dias e pare um filhote por vez, que nasce com pintas brancas no corpo. Não existe sazonalidade nos nascimentos.

A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN) lista a espécie como DD (dados deficientes), e ela não consta na lista do Instituto Brasileiro do Meio Ambiente e dos Recursos Naturais Renováveis (IBAMA) de animais em extinção. Entretanto, é considerada "vulnerável" em São Paulo e "em perigo" no Rio Grande do Sul e no Rio de Janeiro. As populações nos limites leste do Cerrado e da Mata Atlântica também estão ameaçadas, principalmente por conta da alteração de seu habitat para empreendimentos agrícolas e urbanização. Apesar disso, sua distribuição geográfica é ampla e ocorre em grandes números na Amazônia. Apesar de ser caçado ostensivamente em grande parte de sua ocorrência, a espécie possui taxas reprodutivas altas, o que torna suas populações tolerantes à ação de caçadores.

A taxonomia do veado-mateiro é considerada como confusa, com isso, estudos sugerem que a espécie que é identificado como uma única espécie atualmente, na realidade, é um "complexo específico". Estudos moleculares sugerem que o táxon M. americana é polifilético. Com novos estudos, provavelmente, M. americana será dividido em várias espécies. Possui a maior distribuição geográfica dentre os cervídeos neotropicais, ocorrendo desde a Colômbia e Venezuela (incluindo Trinidad e Tobago) até o norte da Argentina e sul do Brasil. Nesta área, ocorre em todos os tipos de ambientes, desde campos abertos, até florestas úmidas. Sua ocorrência é mais fragmentada no sudeste do Brasil.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Mazama americana ( Swedish )

provided by wikipedia SV


Mazama americana[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Johann Christian Polycarp Erxleben 1777. Mazama americana ingår i släktet spetshjortar, och familjen hjortdjur.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som otillräckligt studerad.[1]

Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 12 underarter.[2]

Detta hjortdjur förekommer i Sydamerika från norra Colombia till norra Argentina samt på Trinidad. Arten vistas huvudsakligen i täta skogar. Den äter främst frukter samt andra växtdelar. Individerna når en mankhöjd av cirka 65 cm och en vikt mellan 30 och 40 kg.[1]

Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b c] 2008 Mazama americana Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2012-10-24.
  2. ^ [a b] Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (2005) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed., Mazama americana
  3. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
  4. ^ [a b] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (27 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2011/search/all/key/mazama+americana/match/1. Läst 24 september 2012.
  5. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Mazama americana: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV


Mazama americana är en däggdjursart som först beskrevs av Johann Christian Polycarp Erxleben 1777. Mazama americana ingår i släktet spetshjortar, och familjen hjortdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som otillräckligt studerad.

Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 12 underarter.

Detta hjortdjur förekommer i Sydamerika från norra Colombia till norra Argentina samt på Trinidad. Arten vistas huvudsakligen i täta skogar. Den äter främst frukter samt andra växtdelar. Individerna når en mankhöjd av cirka 65 cm och en vikt mellan 30 och 40 kg.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Kızıl kariyaku ( Turkish )

provided by wikipedia TR

Kızıl kariyaku (Mazama americana), geyikgiller (Cervidae) familyasından bir kariyaku türü. Güney Amerika'da ve Kosta Rika ile Panama'da bulunur. Gövdesinin çoğu kestane rengindedir. Başı ve boynu daha açık bir kahverengidir. Kalçalarının içi ve kuyruğu beyazdır. Erkeklerde küçük boynuzlar bulunur.

Kızıl kariyaku otlar, bulduğu zaman da meyveyi tercih eder. Genellikle yalnız dolaşır ve yoğun ormanlarda kalır. Alarma geçtiğinde kuyruğunu kaldırıp beyaz kısmını gösterir ve ayağını yere vurur.

Stub icon Çift toynaklılar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visit source
partner site
wikipedia TR

Мазама американська ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Етимологія

Mazame — це стара індійська назва, використовувана для позначення будь-якого оленя. суфікс ana позначає приналежність.

Середовище проживання

Країни проживання: Аргентина, Болівія, Бразилія, Колумбія, Еквадор, Французька Гвіана, Гаяна, Парагвай, Перу, Суринам, Тринідад і Тобаго, Венесуела.

Полюбляють лісові масиви і береги річок, які майже завжди покриті величезною рослинністю, що дозволяє уникнути сонця. Він живе в сухих і вологих лісах, тропічних і субтропічних, на висотах від 0 до 2000 метрів над рівнем моря.

Морфологія

Морфометрія. довжина голови й тіла: 900-1440 мм, довжина хвоста: 95-150 мм, довжина задніх ступнів: 313-340 мм, довжина вух: 83-106 мм, висота в плечах: 600-760, вага: 12-48 кг.

Опис. Це найбільший вид роду Мазама. Його тіло струнке, він має коротке і яскраве хутро від червоно-коричневого до темного коричнево-каштанового кольору. Забарвлення черева вершково жовтого кольору. Він має великі очі, у той час як вуха короткі, але широкі з невеликою плямою білуватих волосків. Хвіст короткий і двоколірний. Ноги довгі і тонкі. На відміну від самиць, дорослі самці з короткими прямими рогами без гілок.

Зубна формула: I 0/3, C 0/1, P 3/3, M 3/3 = 32 зуба.

Стиль життя

Денний або нічний солітарний вид. Їдять гриби, листя, плоди, бруньки і ніжні гілки, квіти. Вагітність триває 8 місяців. Вони розмножуються в будь-який час року. Передбачається, що площа життя дорослих самців може досягати 100 га

Джерела


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Hươu sừng ngắn lông đỏ ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Mazama americana là một loài động vật có vú trong họ Hươu nai, bộ Guốc chẵn. Loài này được Erxleben mô tả năm 1777.[2] Loài này sinh sống ở các khu rừng Nam Mỹ, từ bắc Argentina đến Colombia và Guianas. Chúng cũng hiện diện ở đảo Trinidad ở Cộng hòa Trinidad và Tobago. Thân có màu nâu hơi đỏ.

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Durate, J.M.B., Vogliotti, A. & Barbanti, M. (2008). Mazama americana. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 7 tháng 11 năm 2009. Database entry includes a brief justification of why this species is of data deficient.
  2. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Mazama americana”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

Liên kết ngoài

 src= Phương tiện liên quan tới Mazama americana tại Wikimedia Commons


Hình tượng sơ khai Bài viết về chủ đề Bộ Guốc chẵn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Hươu sừng ngắn lông đỏ: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Mazama americana là một loài động vật có vú trong họ Hươu nai, bộ Guốc chẵn. Loài này được Erxleben mô tả năm 1777. Loài này sinh sống ở các khu rừng Nam Mỹ, từ bắc Argentina đến Colombia và Guianas. Chúng cũng hiện diện ở đảo Trinidad ở Cộng hòa Trinidad và Tobago. Thân có màu nâu hơi đỏ.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Большой мазама ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Подкласс: Звери
Инфракласс: Плацентарные
Надотряд: Лавразиотерии
Подотряд: Жвачные
Семейство: Оленевые
Подсемейство: Capreolinae
Род: Мазамы
Вид: Большой мазама
Международное научное название

Mazama americana Erxleben, 1777

Ареал

изображение

Охранный статус
Status none DD.svg
Недостаточно данных
IUCN Data Deficient: 29619
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 625067NCBI 43334EOL 129605FW 238326

Большой мазама[1] (лат. Mazama americana) — один из видов мазам, обитающий в лесах Южной Америки, начиная от северной Аргентины и заканчивая Колумбией и Гвианой[2][3]. Также вид обитает на острове Тринидад, а ранее обитал и на острове Тобаго (Тринидад и Тобаго).

Ранее как подвиды биологи включали в число больших мазам виды Mazama temama и Mazama pandora[4]. Значительная таксономическая путаница всё ещё существует среди популяции мазам, оставшейся в этом виде. До решения этой проблемы, вид причислен МСОП к степени угроз «Недостаточно данных»[2], хотя, в настоящее время определено, что этот вид является наиболее распространённым среди мазам.

По большей части своего ареала вид симпатричен к более мелкому, Mazama nemorivaga (последний как правило, имеют значительно меньшую плотность популяции). Кариотип большого мазамы был первоначально описан как имеющий 2n = 68, FN = 74, а в последнее время с 2n, варьирующимся от 48 до 54 и FN — от 54 до 56[2]. Эта изменчивость может указывать на наличие непризнанных видов в популяции[2].

Вид питается растительностью, в основном предпочитая фрукты. Как правило, большие мазамы обитают одиночно в густых джунглях. Когда животное встревожено, оно фыркает или топает копытом.

Внешний вид

Тело большого мазамы окрашено в красновато-коричневый оттенок, голова и шея — серовато-коричневого оттенка, ноги частично черноватые[5]. Внутренняя поверхность бедер и нижняя часть хвоста белые. У детёнышей есть белые пятна, отсутствует черноватый оттенок ног[5]. Взрослые самцы имеют небольшие рога.

Этот вид является наиболее крупным среди мазам. Плечи находятся на высоте 67—80 сантиметров, длина тела варьируется от 105 до 144 см[5]. Средний вес этого вида — 24—48 кг[5], однако некоторые самцы могут весить больше, чем 65 килограммов[6].

Примечания

  1. Соколов В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Млекопитающие. Латинский, русский, английский, немецкий, французский. / под общей редакцией акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., 1984. — С. 127. — 10 000 экз.
  2. 1 2 3 4 Mazama americana (англ.). The IUCN Red List of Threatened Species.
  3. Grubb, Peter. Order Artiodactyla (pp. 637-722) // Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference / Wilson, Don E., and Reeder, DeeAnn M., eds. — 3rd. — Baltimore : Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.), 16 November 2005. — ISBN 978-0-8018-8221-0.
  4. Medellín, Rodrigo A.; Alfred L. Gardner; J. Marcelo Aranda (April 1998). “The taxonomic status of the Yucatán brown brocket, Mazama pandora (Mammalia: Cervidae)” (PDF). Proceedings of the Biological Society of Washington. 111 (1): 1—14. Архивировано из оригинала (PDF) 2011-07-22. Проверено 10 October 2010. Используется устаревший параметр |coauthors= (справка)
  5. 1 2 3 4 Trolle, M., and L. H. Emmons (2004). A record of a dwarf brocket from lowland Madre de Dios, Peru. Deer Specialist Group Newsletter 19: 2-5
  6. Nowak, R. M. (eds) (1999). Walker’s Mammals of the World. 6th edition. Johns Hopkins University Press.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Большой мазама: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Большой мазама (лат. Mazama americana) — один из видов мазам, обитающий в лесах Южной Америки, начиная от северной Аргентины и заканчивая Колумбией и Гвианой. Также вид обитает на острове Тринидад, а ранее обитал и на острове Тобаго (Тринидад и Тобаго).

Ранее как подвиды биологи включали в число больших мазам виды Mazama temama и Mazama pandora. Значительная таксономическая путаница всё ещё существует среди популяции мазам, оставшейся в этом виде. До решения этой проблемы, вид причислен МСОП к степени угроз «Недостаточно данных», хотя, в настоящее время определено, что этот вид является наиболее распространённым среди мазам.

По большей части своего ареала вид симпатричен к более мелкому, Mazama nemorivaga (последний как правило, имеют значительно меньшую плотность популяции). Кариотип большого мазамы был первоначально описан как имеющий 2n = 68, FN = 74, а в последнее время с 2n, варьирующимся от 48 до 54 и FN — от 54 до 56. Эта изменчивость может указывать на наличие непризнанных видов в популяции.

Вид питается растительностью, в основном предпочитая фрукты. Как правило, большие мазамы обитают одиночно в густых джунглях. Когда животное встревожено, оно фыркает или топает копытом.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

붉은마자마사슴 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

붉은마자마사슴(Mazama americana)은 남아메리카의 숲에서 발견되는 마자마사슴의 일종이다. 아르헨티나 북부부터 콜롬비아기아나 지역까지 분포한다.[1][2] 트리니다드 토바고트리니다드 섬에서도 발견된다.(역사적으로 아주 가까운 시기에 토바고 섬에서도 붉은마자마사슴이 서식했지만, 무분별한 사냥때문에 멸종했다.) 이전에는 중앙아메리카붉은마자마사슴유카탄갈색마자마사슴을 아종으로 포함하고 있었다.[3]

각주

  1. “Mazama americana”. 《멸종 위기 종의 IUCN 적색 목록. 2008판》 (영어). 국제 자연 보전 연맹. 2008. 2009년 11월 7일에 확인함. Database entry includes a brief justification of why this species is of data deficient.
  2. Grubb, P. (2005). 〈Order Artiodactyla〉 [우제목]. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 637–722쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. Medellín, Rodrigo A.; Alfred L. Gardner; J. Marcelo Aranda (April 1998). “The taxonomic status of the Yucatán brown brocket, Mazama pandora (Mammalia: Cervidae)” (PDF). 《Proceedings of the Biological Society of Washington》 111 (1): 1–14. 2011년 7월 22일에 원본 문서 (PDF)에서 보존된 문서. 2010년 10월 10일에 확인함.
  • Emmons, L.H. (1997). Neotropical Rainforest Mammals, 2nd ed. University of Chicago Press ISBN 0-226-20721-8
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자