Microtus guentheri és una espècie de talpó que es troba a Bulgària, Grècia, Iran, Iraq, Israel, Líban, Macedònia, Sèrbia, Síria, Montenegro, Turquia i Líbia.
Microtus guentheri és una espècie de talpó que es troba a Bulgària, Grècia, Iran, Iraq, Israel, Líban, Macedònia, Sèrbia, Síria, Montenegro, Turquia i Líbia.
Die Mittelmeer-Feldmaus (Microtus guentheri) ist ein Nagetier in der Familie der Wühler.[1]
Mit einer Kopfrumpflänge von 109 bis 130 mm, einer Schwanzlänge von 23 bis 32 mm und einem Gewicht von 26 bis 47 g zählt die Art zu den mittelgroßen bis großen Feldmäusen. Das weiche Fell ist oberseits graubraun bis rotbraun, ohne deutliche Grenze zur hellgrauen bis weißen Unterseite. Vereinzelte schwarze Haarspitzen auf der Oberseite erzeugen ein gepunktetes Muster. Bei der Mittelmeer-Feldmaus wiegen Weibchen allgemein 2 bis 3 g weniger als Männchen. Sie besitzen zwei Paar Zitzen auf der Brust und zwei Paar im Leistenbereich. Der Schwanz ist unterseits nur leicht heller. Die Art hat einen robusten Schädel mit weiter Paukenblase (Bulla tympanica).[2]
Das Verbreitungsgebiet reicht vom Süden Serbiens, von Nordmazedonien und vom Südosten Bulgariens über Griechenland und weite Bereiche der Türkei bis nach Israel.[3] Eine weitere Population im Nordosten Libyens wird gelegentlich als eigenständige Art gelistet, Microtus mustersi. Das Werk Handbook oft the Mammals oft the World führt auch die europäische Population zusammen mit der Population im Westen der Türkei als eigenständige Art, Microtus hartingi.[2] Die Mittelmeer-Feldmaus lebt im Flachland und in Mittelgebirgen bis 1500 Meter Höhe. Sie hält sich auf trockenen Grasflächen auf, die entweder natürlich oder angelegt sind. Gelegentlich werden Maisfelder und andere Ackerflächen besucht.[3]
Die Mittelmeer-Feldmaus legt komplexe Tunnelsysteme an, deren Gänge meist 10 bis 20 cm tief liegen. Einzelne Tunnel erreichen eine Tiefe von 60 cm. Zum Nest gehören eine Kammer zur Aufzucht der Nachkommen, die mit einem Gespinst aus trockenen Pflanzenteilen gepolstert wird, und bis zu zwei Vorratslager. Während des Sommers ist die Aktivität auf die Dämmerung und die Nacht begrenzt. Zu anderen Jahreszeiten ist die Aktivität unabhängig von der Tageszeit und es kommt kein Winterschlaf vor.[2]
Eine gewöhnliche Familie besteht aus dem Elternpaar und 5 bis 12 Jungtieren. Manche Familien leben über zwei oder mehr Generationen zusammen, wobei das größte dokumentierte Nest sechs Männchen, acht Weibchen und 68 Jungtiere enthielt. Bei diesen Großfamilien hat das Tunnelsystem eine Ausdehnung von bis zu 90 m², während das Nest einer Durchschnittsfamilie 3 bis 20 m² überdeckt. Die Mittelmeer-Feldmaus entfernt sich meist nicht weiter als 10 Meter vom Nesteingang.[2]
In den Vorratslagern werden gesammelte Pflanzensamen gespeichert, die zusammen oft 250 bis 1500 g wiegen. Weiterhin frisst die Mittelmeer-Feldmaus grüne Kräuter und Pflanzenknollen.[2]
In der Natur ist die Fortpflanzung auf die Zeit zwischen November und April beschränkt. Bei Labortieren erfolgte die Geburt der bis zu 10 Nachkommen pro Wurf nach 21 Tagen Trächtigkeit. Da Weibchen kurz nach der Geburt paarungsbereit sind, kam es unter Laborbedingungen zu Würfen mit 21 bis 25 Tagen Abstand. Auch für wildlebende Exemplare wird vermutet, dass ein Weibchen pro Paarungszeit bis zu 60 Nachkommen erzeugen kann. Der Nachwuchs ist bei Geburt nackt mit geschlossenen Augen und Gehörgängen. Die ersten Haarspitzen sind nach etwa vier Tagen zu sehen und die Tiere können nach zirka 10 Tagen sehen und hören. Die Jungtiere werden allgemein 15 bis 21 Tage gesäugt, beginnen jedoch schon nach 10 Tagen mit fester Nahrung. Vereinzelt tritt die Geschlechtsreife nach 30 (Männchen) oder 36 (Weibchen) Tagen ein. Die meisten Weibchen sind nach 60 Tagen fortpflanzungsfähig, während der Wert für Männchen bei 90 Tagen liegt.[2]
Für die Art liegen keine Bedrohungen vor und sie kann sich an veränderte Landschaften anpassen. In Landwirtschaftsgebieten wird die Mittelmeer-Feldmaus als Schädling betrachtet. Die IUCN listet sie als nicht gefährdet (Least Concern).[3]
Günther's vole (Microtus guentheri) is a species of rodent in the family Cricetidae, also known by the name Levant vole. It is found in Bulgaria, Greece, Iran, Iraq, Israel, Jordan, Lebanon, North Macedonia, Serbia and Montenegro, Syria, Turkey, and Libya. In Libya, its natural habitats are temperate grassland, subtropical or tropical high-altitude grassland, and arable land. In Israel, it is common in lowland agricultural fields, in peak years becoming a major crop pest.
Günther's vole (Microtus guentheri) is a species of rodent in the family Cricetidae, also known by the name Levant vole. It is found in Bulgaria, Greece, Iran, Iraq, Israel, Jordan, Lebanon, North Macedonia, Serbia and Montenegro, Syria, Turkey, and Libya. In Libya, its natural habitats are temperate grassland, subtropical or tropical high-altitude grassland, and arable land. In Israel, it is common in lowland agricultural fields, in peak years becoming a major crop pest.
Microtus guentheri es una especie de roedor de la familia Cricetidae.
Se encuentra en Bulgaria, Grecia, Irán, Irak, Israel, Líbano, Macedonia, Serbia , Siria, Montenegro, Turquía y Libia.
Datos: Q743640
Multimedia:
Especies: Microtus guentheri
Microtus guentheri es una especie de roedor de la familia Cricetidae.
Guenther lursagua (Microtus guentheri) Cricetidae familiako karraskaria da, hegoaldeko Europan eta iparraldeko Afrikan bizi dena[1].
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Guenther lursagua (Microtus guentheri) Cricetidae familiako karraskaria da, hegoaldeko Europan eta iparraldeko Afrikan bizi dena.
Le Campagnol méditerranéen (Microtus guentheri) est une espèce de rongeurs de la famille des Cricetidae.
Le Campagnol méditerranéen se rencontre en Bulgarie, en Grèce, en Iran, en Irak, en Israël, en Jordanie, au Liban, en Libye, en Macédoine, au Monténégro et en Serbie.
En Libye, son habitat est celui des plaines herbées et les terres arables. En Israël, il se trouve dans les champs agricoles de basse altitude[3].
Le Campagnol méditerranéen (Microtus guentheri) est une espèce de rongeurs de la famille des Cricetidae.
De mediterrane woelmuis, Levantijnse woelmuis of mediterrane veldmuis (Microtus guentheri) is een soort woelmuis, die enkel voorkomt in het oostelijke Middellandse Zeegebied.
De mediterrane woelmuis heeft een donkerbruine vacht, met een grijswitte buikzijde. De korte staart en achterpoten zijn lichter gekleurd dan de rest van het lichaam. De staart is tweekleurig, bleekbruin op de bovenzijde, vuilwit op de onderzijde. De achterpoten zijn bijna wit van kleur. De mediterrane woelmuis is 100 tot 154 millimeter lang en 32 tot 68 gram zwaar. De staart is 20 tot 29 millimeter lang.
Het is voornamelijk een nachtdier, die overdag verblijft in zijn gangenstelsel. Het gangenstelsel kent drie tot acht gangen en meerdere kamers, waaronder een nestkamer en één à twee voorraadkamers. Mediterrane woelmuizen leven in familiegroepjes van vier tot zes dieren. Het nest wordt gemaakt van zacht hooi. De gangen liggen niet diep onder de grond, tot op twintig centimeter diep. De mediterrane woelmuis voedt zich met gras, wortelen, jonge scheuten, bessen en zaden.
Ook de mediterrane woelmuis kent bevolkingsexplosies. Na een draagtijd van 18 tot 23 dagen worden één tot acht jongen geboren. Jonge dieren eten voor het eerst vast voedsel na vijftien dagen. Na twintig dagen zijn ze geslachtsrijp en na vijf weken zijn ze zelfstandig. Ze worden tot twee jaar oud.
De mediterrane woelmuis komt voor van Bulgarije, Macedonië, Servië en Montenegro en Griekenland via Turkije tot Israël, Libanon en Syrië. Hij komt voor in graslanden, waaronder ook landbouwgebieden.
Bronnen, noten en/of referentiesDe mediterrane woelmuis, Levantijnse woelmuis of mediterrane veldmuis (Microtus guentheri) is een soort woelmuis, die enkel voorkomt in het oostelijke Middellandse Zeegebied.
Multimedia w Wikimedia Commons Nornik lewantyński[1], nornik śródziemnomorski[4] (Microtus guentheri) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego[3][5].
Gatunek został opisany naukowo w 1880 roku przez Danforda i Alstona. Należy do podrodzaju nominatywnego Microtus, do grupy gatunków pokrewnych nornikowi towarzyskiemu (Microtus socialis), choć część autorów przypisywała go do podrodzaju Sumeriomys. Bywał łączony z M. socialis; gatunki te odróżniają cechy chromosomowe i budowy czaszki. Podobny do nornika lewantyńskiego nornik przedziwny (Microtus paradoxus) z Iranu i Turkmenistanu może w rzeczywistości reprezentować wschodnią populację tego gatunku. Nornik lewantyński bywa mylony z nornikiem perskim (M. irani)[3][5].
Reliktowa populacja w libijskiej Cyrenajce bywała klasyfikowana jako odrębny gatunek M. mustersi. Obecnie jest zaliczana do M. guentheri, ale jej status taksonomiczny nie jest jeszcze pewny. Są to jedyne karczowniki żyjące w Afryce; stanowią one zoogeograficzną zagadkę, jako że gatunek ten nie jest spotykany na wybrzeżu Egiptu, skąd najprawdopodobniej dostał się do Libii. Prawdopodobnie są to relikty polodowcowe: gryzonie te dotarły do Afryki Północnej w plejstocenie, gdy panował tam chłodniejszy klimat i wraz z jego ocieplaniem przenosiły się w coraz wyżej położone obszary, aż zostały odcięte na samotnym płaskowyżu[5].
Zwierzęta te występują w południowo-wschodniej części Półwyspu Bałkańskiego, w Turcji, Syrii, Libanie, Izraelu i na terytoriach palestyńskich, a także w odległej enklawie we wschodniej Libii. Występują w różnorodnych środowiskach, na większości obszaru występowania na wysokościach od 150 do 500 m n.p.m., choć libijska populacja zamieszkuje płaskowyż aż do 1500 m n.p.m. Umieją się zaadaptować do antropogenicznych zmian środowiska, na niektórych terenach (np. w Izraelu) są uznawane za szkodniki[3].
Nornik lewantyński zamieszkuje rozległy obszar i wykazuje tolerancję wobec zmian środowiska, w związku z czym jest uznawany za gatunek najmniejszej troski. Jego azjatycka populacja jest liczna, choć jej liczebność fluktuuje w odpowiedzi na intensywne deszcze; w Azji Mniejszej w niektórych latach gryzonie te osiągały bardzo dużą liczebność. W Europie zwierzęta te tworzą rozproszone populacje, rejestrowane były znaczące spadki ich liczebności, aczkolwiek nie stwierdzono, aby gatunek lokalnie wymierał. Afrykańska populacja jest zagrożona wyginięciem[3].
Nornik lewantyński, nornik śródziemnomorski (Microtus guentheri) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego.
Microtus guentheri é uma espécie de roedor da família Cricetidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bulgária, Grécia, Irão, Iraque, Israel, Líbano, República da Macedónia, Sérvia e Montenegro, Síria e Turquia.
Microtus guentheri é uma espécie de roedor da família Cricetidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bulgária, Grécia, Irão, Iraque, Israel, Líbano, República da Macedónia, Sérvia e Montenegro, Síria e Turquia.
Microtus guentheri[2][3][4] är en däggdjursart som först beskrevs av Danford och Arthur Hugh Garfit Alston 1880. Microtus guentheri ingår i släktet åkersorkar, och familjen hamsterartade gnagare.[5][6] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[5] Det svenska trivialnamnet Östlig medelhavssork förekommer för arten.[7]
En tämligen stor åkersork med gråbrun till rödbrun ryggpäls som gradvis övergår till blekgrå på buken. Som alla åkersorkar har den en cylindrisk kroppsform, små öron och ögon samt korta morrhår. Kroppslängden varierar från 9,7 till 13,8 cm exklusive den 2,2 till 3,6 cm långa svansen, och vikten ligger mellan 32 och 76 g.[8]
Arten förekommer i habitat som väldränerade ängar och betesmarker med sparsam vegetation[1] och odlade fält. Den är aktiv under mer eller mindre hela dygnet och lever i kolonier i omfattande underjordiska gångsystem. Födan består av frön och gröna växtdelar.[8] Arten vistas på höjder mellan 150 och 500 m; den libyiska subpopulationen, som av vissa forskare betraktas som en egen art (Microtus mustersi), kan emellertid gå upp till 1 500 m.[1]
Utbredningsområdet omfattar sydöstra Europa från södra Serbien över Makedonien, södra och östra Grekland, södra Bulgarien och Turkiet genom Syrien, och Libanon till Palestina och Israel. Det finns dessutom en isolerad subpopulation i norra Libyen. Den europeiska populationen är splittrad, medan den asiatiska är mera sammanhängande.[1]
IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Arten är vanlig i sydvästra Asien, och inga större hot är kända.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Microtus guentheri.
Wikispecies har information om Microtus guentheri.
Microtus guentheri är en däggdjursart som först beskrevs av Danford och Arthur Hugh Garfit Alston 1880. Microtus guentheri ingår i släktet åkersorkar, och familjen hamsterartade gnagare. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Det svenska trivialnamnet Östlig medelhavssork förekommer för arten.
Microtus guentheri (Полівка Ґюнтера) — вид гризунів родини Хом'якові (Cricetidae).
Країни поширення: Болгарія, Греція, Ізраїль, Ліван, Лівія, Північна Македонія, Хорватія, Чорногорія, Сербія, Сирія, Туреччина. У Лівії перебуває на висотах до 1500 м. У Європі записана від 150 м до 500 м над рівнем моря. Населяє сухі луки з рідкісною рослинністю на добре дренованих ґрунтах. До них відносяться як природні, так і техногенні місця проживання (наприклад сухі луки і пасовища)
Немає серйозних загроз для цього виду. Зустрічається в природоохоронних територіях.
Microtus guentheri là một loài động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Danford & Alston mô tả năm 1880.[2]
Bài viết liên quan đến họ gặm nhấm Cricetidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Microtus guentheri là một loài động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Danford & Alston mô tả năm 1880.
Microtus guentheri (Danford & Alston, 1880)
Охранный статус
Полёвка Гюнтера[1] (лат. Microtus guentheri) — вид грызунов рода серых полёвок. Названа в честь зоолога Альберта Гюнтера (1830—1914)[2].
Длина тела 14 см, хвост длиной 4 см. Внешне очень похожа на обыкновенную полёвку, но больше, чем она. Верх тела серо-коричневого цвета с желтоватым оттенком, а брюхо желтовато-серое[3].
Встречается вокруг восточной части Средиземного моря, в Малой Азии, Северной Африке и на Балканах. В Ливии встречается на высоте до 1500 метров, в Европе — от 150 до 500 метров над уровнем моря. Населяет сухие луга с редкой растительностью на хорошо дренированных почвах[3].
Живёт группами в засушливых травянистых районах, на открытых горных участках местности. Норы с несколькими входами расположены на глубине 20—30 см. Гнездо имеет 1-2 камеры[3].
Питается зелёными частями растений и их семенами. В засушливые периоды, когда испытывает недостаток зелёного корма, мигрирует на поля кукурузы и люцерны. Активность в основном в ночное время, при благоприятных погодных условиях в течение дня[3].
Рождает до девяти детёнышей от 3 до 5 раз в год[3].
Полёвка Гюнтера (лат. Microtus guentheri) — вид грызунов рода серых полёвок. Названа в честь зоолога Альберта Гюнтера (1830—1914).
Длина тела 14 см, хвост длиной 4 см. Внешне очень похожа на обыкновенную полёвку, но больше, чем она. Верх тела серо-коричневого цвета с желтоватым оттенком, а брюхо желтовато-серое.
Встречается вокруг восточной части Средиземного моря, в Малой Азии, Северной Африке и на Балканах. В Ливии встречается на высоте до 1500 метров, в Европе — от 150 до 500 метров над уровнем моря. Населяет сухие луга с редкой растительностью на хорошо дренированных почвах.
Живёт группами в засушливых травянистых районах, на открытых горных участках местности. Норы с несколькими входами расположены на глубине 20—30 см. Гнездо имеет 1-2 камеры.
Питается зелёными частями растений и их семенами. В засушливые периоды, когда испытывает недостаток зелёного корма, мигрирует на поля кукурузы и люцерны. Активность в основном в ночное время, при благоприятных погодных условиях в течение дня.
Рождает до девяти детёнышей от 3 до 5 раз в год.
귄터밭쥐(학명 : Microtus guentheri)는 밭쥐속에 속하는 설치류의 일종이다. 불가리아, 그리스, 이란, 이라크, 이스라엘, 요르단, 레바논, 마케도니아, 세르비아, 몬테네그로, 시리아, 터키, 리비아에 분포한다. 농작물을 해치는 주요 유해 동물로 지정되어 있다.
