Sibirska chójna[1] (Pinus cembra) je štom ze swójby chójnowych rostlinow (Pinaceae). Dalše mjeno je arwa[3].
Wopis
Sibirska chójna docpěwa wysokosć wot 25 m.
Króna je kehelojta abo walcojta.
Skora je bruna.
Młode hałuzy su tołste a čerwjenožołće kosmate.
Jehły su po pjećoch na krótkich wurostkach promjenjate, proste, ćmowozelene, třihranite a docpěwaja dołhosć wot 6 hač 10 mm a šěrokosć wot 1,5 mm.
Kćěje wot junija hač julija.
Hable su jejkojte, křiwo zrunane abo wotstejne a docpěwaja dołhosć wot 5 hač 8 cm. Wone hakle w druhim lěće po kćěwje zrałe budu. Płodowe šupizny su módrojte a maja bruny kónčk.
Stejnišćo a rozšěrjenje
Rosće w jehlinowych lěsach we wysokich połoženjach a na lěsnej hranicy Alpow a Karpatow we wysokach wot něhdźe 1200 hač 2600 m.
Nóžki
-
↑ 1,0 1,1 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 163.
-
↑ W internetowym słowniku: Kiefer
-
↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 29.
Žórła
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 430 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
