El milà xiulador[1] (Haliastur sphenurus) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos clars, sabana, llacs, rius, pantans i costes d'Austràlia, Nova Guinea i Nova Caledònia.
El milà xiulador (Haliastur sphenurus) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos clars, sabana, llacs, rius, pantans i costes d'Austràlia, Nova Guinea i Nova Caledònia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Barcud chwibanog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: barcudiaid chwibanog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Haliastur sphenurus; yr enw Saesneg arno yw Whistling kite. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. sphenurus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Awstralia.
Mae'r barcud chwibanog yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aquila spilogaster Aquila spilogaster Aquila wahlbergi Aquila wahlbergi
.jpg){kind=small}
_by_Jarkko_J%C3%A4rvinen.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Barcud chwibanog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: barcudiaid chwibanog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Haliastur sphenurus; yr enw Saesneg arno yw Whistling kite. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. sphenurus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Awstralia.
La Fajfomilvo (Haliastur sphenurus) estas mezgranda dumtaga rabobirdo troviĝanta tra Aŭstralio (inklude marbordajn insulojn), Nov-Kaledonio kaj multe de Nov-Gvineo (eksklude la centrajn montojn kaj la nordokcidenton).[1] Nomata ankaŭ Fajfaglo aŭ Fajfakcipitro,[2] ĝi estas tiele nomata pro sia laŭta fajfalvoko, kiun ĝi ofte elsendas dumfluge. Kelkaj fakuloj lokigas tiun specion en la genron Milvus,[3] spite markatajn diferencojn en kutimaro, voĉo kaj plumaro inter tiu specio kaj aliaj membroj de tiu genro.[1]
La Fajfomilvo gamas laŭ grando inter 50–60 cm, kun enverguro inter 123–146 cm.[1] Ties pezo gamas 380–1050 g.[1] Kiel ĉe plej parto de rabobirdoj, inoj estas pli grandaj kaj fortikaj ol maskloj; kvankam estas konsiderinda koincido inter seksoj, inoj povas esti ĝis 21% pli grandaj kaj 42% pli fortikaj.[2] Sudaj birdoj estas ankaŭ pli grandaj ol tiuj troviĝantaj en tropikoj.[1] Maskla ka ina plumaroj estas samaj. Plenkreskuloj estas hele sablokoloraj en kapo, brusto kaj vosto, kun pli brunaj flugiloj kaj nigraj flugilplumoj. Nematuruloj estas tre striecaj ruĝecbrune kun elstaraj palaj punktoj en flugiloj. Laŭlonge de ties vivoj, Fajfomilvoj havas ostokolorajn krurojn kaj piedojn, kiuj estas senplumaj. Ĝenerale la Fajfomilvo aspektas malgrandkapa kaj longvosta, kun flugilpintoj iom preterpasantaj vostopinton dum birdoripozo. Kvankam ties kruroj estas mallongaj, tiu birdo facile piediras surgrunde.[2] Fajfomilvoj ŝvebas per iom falditaj flugiloj, kun ties longaj flugilplumoj ofte ege malfermaj. La rimarkinda bildo subflugila estas distinga.
Tiu estas bruema specio, kiu alvokas regule dumfluge kaj ripoze, eĉ ĉe nesto. Ties plej komuna alvoko estas klara descenda fajfo, ofte sekvata (malplej ofte antaŭata) de rapida serio de ascendaj notoj.[4] Intrige kampostudo fare en la Nacia Parko Taunton, de centra Kvinslando de Fiona Randall el la Universitato de Edinburgo, Skotlando montris ke la Makula ptilonorinko (Chlamydera maculata) en tiu parko regule imitas la alvokojn de la Fajfomilvo, kaj la frekvenco de tiu kamuflimito pliiĝas dum la progreso de la reprodukta sezono.[5] La funkcio de tiu kamuflimito estas nekonata.
Specio de malferma aŭ maldense arbaraj areoj, Fajfomilvoj estas tipe troviĝantaj ĉe akvo, je lokoj el marnivelo al 1400 metroj.[2] Kvankam la specio kiel tuto estas ĝenerale de loĝantaj birdoj, kelkaj aŭstraliaj birdoj estas nomadaj, kiuj vagadas al marbordaj areoj de norda Aŭstralio dum la seka sezono; kelkaj sudaŭstraliaj birdoj migras suden aŭtune.[4] Estas ioma pruvo ke tiu specio malpliiĝas surloke en suda Aŭstralio pro sekigado de humidejoj kaj akompana malpliiĝo en manĝodisponeblo.[1]
Fajfomilvoj tendencas troviĝi sole aŭ en paroj, sed foje ariĝas en pli grandaj grupoj, ĉefe dum nomadecaj movoj, je ripozejoj kaj je fontoj de abunda manĝo.[2]
Fajfomilvoj estas tre diversaj en siaj gustoj, kaj kaptas malgrandajn mamulojn, birdojn, fiŝojn, reptiliojn, amfibiojn, krustulojn, insektojn kaj kadavraĵojn.[1][4] Tiuj de Aŭstralio tendencas kapti ĉefe vivantajn predojn (escepte vintre, kiam ili vivtenas sin ĉefe el kadavraĵoj), dum tiuj de Nov-Gvineo estas ĉefe kadavromanĝantoj.[4] Plej manĝeroj estas kaptataj ĉu elgrunde aŭ el akva surfaco, kvankam insektoj estas foje kaptataj rekte el aero dumfluge.[2] Fajfomilvoj ankaŭ dediĉas sin al kleptoparazitismo el ibisoj kaj ardeoj[4] kaj el aliaj rabobirdoj,[1] kaj eĉ devigas grandajn akvobirdojn vomi ties kaptaĵojn.[2] Ili regule laŭas ŝoseojn serĉe de ŝosemortintoj, kaj ŝvebas super la bordoj de herbejaj incendioj serĉe de eventualaj predoj fŭgintaj el fajro.[2]
La nesto de Fajfomilvo estas platformo konstruita el bastonetoj kaj kovrita el verdaj folioj, situanta sur rekta forko de alta arbo -ofte eŭkalipto aŭ pino en ĉeriveraj areoj. Paroj ofte reuzas la saman neston jaron post jaro, ĉiujare aldonante materialoj ĝis kiam la platformo iĝas ege granda. La ino kutime demetas 2 al 3 bluecblankajn ovojn, kiuj estas foje markataj de ruĝecbrunaj makuletoj; oni registris ankaŭ ovarojn de 1 al 4 ovoj.[2] La ovoj estas kovataj dum 35 al 40 tagoj,[2] kaj oni konstatis, ke tiu specio havas sukceson de 60 %.[1] Idoj, kiuj estas kovrataj per kremo- aŭ sablo-kolora lanugo, pasas 44 al 54 tagojn en la nesto antaŭ elnestiĝo, kaj restas dependaj el siaj gepatroj dum pluaj 6 al 8 semajnoj post elnestiĝo.[1][2] En Aŭstralio, tiuj birdoj ĝenerale reproduktiĝas inter junio kaj oktobro sude, kaj inter februaro kaj majo norde, kvankam ili povas nesti je iu ajn epoko postpluva se estas taŭga manĝodisponeblo.[4]
La Fajfomilvo (Haliastur sphenurus) estas mezgranda dumtaga rabobirdo troviĝanta tra Aŭstralio (inklude marbordajn insulojn), Nov-Kaledonio kaj multe de Nov-Gvineo (eksklude la centrajn montojn kaj la nordokcidenton). Nomata ankaŭ Fajfaglo aŭ Fajfakcipitro, ĝi estas tiele nomata pro sia laŭta fajfalvoko, kiun ĝi ofte elsendas dumfluge. Kelkaj fakuloj lokigas tiun specion en la genron Milvus, spite markatajn diferencojn en kutimaro, voĉo kaj plumaro inter tiu specio kaj aliaj membroj de tiu genro.
Haliastur sphenurus Haliastur generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Haliastur sphenurus Haliastur generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Viheltäjähaukka (Haliastur sphenurus) on haukkojen heimoon kuuluva päiväpetolintu.Sen esiintymisaluetta ovat Australia, Indonesia, Uusi-Kaledonia ja Papua-Uusi-Guinea. Kanta on arvioitu elinvoimaiseksi, sillä esiintymisalue on hyvin laaja ja kanta riittävän suuri, vaikka kanta onkin hitaasti pienenemässä.[1]
Sen pesintäaluetta ovat metsät, arot, pensaikot, savannit, erilaiset suot, järvet ja estuaarit.[3]
Viheltäjähaukka (Haliastur sphenurus) on haukkojen heimoon kuuluva päiväpetolintu.Sen esiintymisaluetta ovat Australia, Indonesia, Uusi-Kaledonia ja Papua-Uusi-Guinea. Kanta on arvioitu elinvoimaiseksi, sillä esiintymisalue on hyvin laaja ja kanta riittävän suuri, vaikka kanta onkin hitaasti pienenemässä.
Sen pesintäaluetta ovat metsät, arot, pensaikot, savannit, erilaiset suot, järvet ja estuaarit.
Elang siul (Haliastur sphenurus) adalah burung pemangsa diurnal berukuran sedang yang ditemukan di seluruh Australia (termasuk pulau-pulau pesisir), Kaledonia Baru dan banyak pula ditemukan di Papua Nugini (kecuali pegunungan tengah dan wilayah barat laut).[2] Ia juga dipanggil dengan sebutan Alap-alap Siul,[3] ia dinamai dengan kata "siul" karena panggilan siulannya yang nyaring, yang sering berbunyi pada saat terbang. Beberapa penulis meletakkan spesies ini pada genus Milvus,[4] meskipun ada perbedaan yang ditandai perilaku, kicauan dan bulu antara spesies ini dan anggota genus lain itu.[2]
|coauthors= yang tidak diketahui mengabaikan (|author= yang disarankan) (bantuan) |coauthors= yang tidak diketahui mengabaikan (|author= yang disarankan) (bantuan) 
Artikel bertopik burung ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Elang siul (Haliastur sphenurus) adalah burung pemangsa diurnal berukuran sedang yang ditemukan di seluruh Australia (termasuk pulau-pulau pesisir), Kaledonia Baru dan banyak pula ditemukan di Papua Nugini (kecuali pegunungan tengah dan wilayah barat laut). Ia juga dipanggil dengan sebutan Alap-alap Siul, ia dinamai dengan kata "siul" karena panggilan siulannya yang nyaring, yang sering berbunyi pada saat terbang. Beberapa penulis meletakkan spesies ini pada genus Milvus, meskipun ada perbedaan yang ditandai perilaku, kicauan dan bulu antara spesies ini dan anggota genus lain itu.
De wigstaartwouw of fluitwouw (Haliastur sphenurus) is een roofvogel uit de familie havikachtigen (Accipitridae). Deze soort is verwant aan de Brahmaanse wouw (Haliastur indus).
De lengte van de wigstaartwouw is 50 tot 60 cm en de vleugelspanwijdte bedraagt 123 tot 146 cm. Het verenkleed is kastanjebruin tot zwartbruin van kleur met een lichtbruine kop, borst en staart. De wigstaartwouw onderscheidt zich door het rechte staartuiteinde van de zwarte wouw (Milvus migrans), die een gevorkte staart heeft.
De wigstaartwouw is zowel een aaseter als een actieve jager op kleine prooidieren als grote insecten, vissen, en kleine reptielen, vogels en zoogdieren. Van deze roofvogel is bekend dat hij grote watervogels als ibissen en reigers berooft van hun prooi.
De wigstaartwouw leeft in Australië, Nieuw-Caledonië en Nieuw-Guinea. Deze roofvogel komt in Australië in vrijwel het gehele land voor, delen het woestijngebied in het midden uitgezonderd. Op Nieuw-Guinea ontbreekt de wigstaartwouw in de berggebieden en het noordwesten. Het leefgebied van de wigstaartwouw bestaat uit open en lichtbeboste gebieden, over het algemeen in de nabijheid van water.
De wigstaartwouw heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar gaat in aantal achteruit. Echter, de aantalsvermindering ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze wouw als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe wigstaartwouw of fluitwouw (Haliastur sphenurus) is een roofvogel uit de familie havikachtigen (Accipitridae). Deze soort is verwant aan de Brahmaanse wouw (Haliastur indus).
Visselglada[2] (Haliastur sphenurus) är en fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.[3] Den förekommer i Australien, på Nya Guinea samt på Nya Kaledonien.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör visselglada.
Wikispecies har information om Haliastur sphenurus.
Visselglada (Haliastur sphenurus) är en fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar. Den förekommer i Australien, på Nya Guinea samt på Nya Kaledonien. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Haliastur sphenurus là một loài chim săn mồi ban ngày có kích thước trung bình được tìm thấy khắp Úc, New Caledonia và New Guinea Nó có kích thước từ 50–60 cm, sải cánh từ 123–146 cm. Con trống và con mái có bề ngoài tương tự.
Haliastur sphenurus là một loài chim săn mồi ban ngày có kích thước trung bình được tìm thấy khắp Úc, New Caledonia và New Guinea Nó có kích thước từ 50–60 cm, sải cánh từ 123–146 cm. Con trống và con mái có bề ngoài tương tự.
Коршуны-свистуны обычно живут в одиночку или парами, но иногда — особенно на время миграций, на ночёвку, а также в местах, где много пищи — могут собираться в стаи[3].
Коршуны-свистуны едят всё, что могут поймать: мелких млекопитающих, птиц, рыбу, рептилий, земноводных, ракообразных, насекомых. Не брезгуют и падалью[2][6]. Коршуны австралийской популяции склонны скорее охотиться на живую добычу (но не зимой, когда они питаются в основном падалью), на Новой Гвинее же эти птицы — преимущественно падальщики[6]. При охоте хватают жертву с земли или с водной поверхности, хотя насекомых могут ловить и в воздухе[3]. Также крадут еду у ибисов и цапель, а также у других хищных птиц[2], при этом крупных водных птиц они заставляют отрыгивать пойманную теми рыбу[3]. Часто кружат над дорогами в поисках сбитых машинами животных. Пользуются и степными пожарами, ловя перепуганных животных у самой кромки огня[3].
Гнездо коршуна-свистуна — это большая платформа, сделанная из веток. Гнездо выстилается зелёными листьями, располагается в вертикальной развилке стройного дерева — обычно эвкалипта или сосны в речной пойме. Пара коршунов обычно использует одно и то же гнездо из года в год, достраивая его, поэтому гнёзда и становятся такими большими. Самка обычно откладывает 2—3 голубовато-белых яйца, иногда яйца бывают покрыты красновато-коричневыми пятнами. Также отмечаются и кладки только из 1 или, наоборот, из 4 яиц[3]. Насиживание длится 35—40 дней[3], птенцы вылупляются из примерно 60 % яиц<[2]. Птенцы покрыты кремовым или жёлто-коричневым пухом, оперяются через 44—54 дня после вылупления, тогда же и покидают гнездо. Однако, даже покинув гнездо, они ещё 6—8 недель зависят от родителей[2][3].
В южной Австралии сезон размножения с июня по октябрь, в северной — с февраля по май. Впрочем, в северной Австралии и других тропических частях ареала коршуны-свистуны могут гнездиться в любое время после дождей, благодаря которым увеличивается численность их добычи[6].
Воспроизвести медиафайл Gold Coast, SE Queensland Коршуны-свистуны обычно живут в одиночку или парами, но иногда — особенно на время миграций, на ночёвку, а также в местах, где много пищи — могут собираться в стаи.
啸栗鸢（学名：Haliastur sphenurus）是一种体型中等的昼行性猛禽，分布于澳大利亚、新喀里多尼亚和新几内亚等地。
体长50–60厘米，翼展123–146厘米，重380–1,050克。雌性比雄性要大。头小尾长腿短。尾部、胸部和翅膀为棕色，飞羽为黑色，幼鸟翅膀上有非常明显的红棕色斑点。
啸栗鸢（学名：Haliastur sphenurus）是一种体型中等的昼行性猛禽，分布于澳大利亚、新喀里多尼亚和新几内亚等地。
体长50–60厘米，翼展123–146厘米，重380–1,050克。雌性比雄性要大。头小尾长腿短。尾部、胸部和翅膀为棕色，飞羽为黑色，幼鸟翅膀上有非常明显的红棕色斑点。
