El ceibo (Erythrina crista-galli) ye un árbol de la subfamilia Faboideae orixinariu de Suramérica.
En distintes rexones conocer como árbol del coral, bucaré, ceibo, ceíbo,[1] cachimbo, flor de coral, gallín, picu de gallu, sananduva, seibo[1][2] o seíbo.[1]
Alcuéntrase nel nordés y centroeste d'Arxentina, l'este de Bolivia, el sur de Brasil, gran parte de Paraguái, y cuasi tou Uruguái.
Ye l'árbol y la flor nacional d'Arxentina y Uruguái.
Ye un árbol de porte medianu, con un diámetru de fuste que puede superar el metro, y altores d'ente 5 a 10 m, llegando raramente hasta los 20 m. El so raigañu ye pivotante, con nudosidaes producíes por bacteries nitrificantes que viven en simbiosis, facilitando a esta l'absorción del nitróxenu qu'afiten y de la cual tomen les sustances orgániques qu'ellabora.
El tarmu ye maderizu, trabancosu, irregular, de cañes con escayos que formen una capa ensin forma definida y muerren tres el floriamientu. Les flores, dispuestes n'inflorescencia arrecimaes, son pentámeras, completes y de simetría billateral. El so color ye coloráu. Les plantes florien d'ochobre hasta abril. El mota ye gamosépalo, como una pequeña alferga de color coloráu. Forma cola corola un periantu onde sépalos los y pétalos son de color asemeyáu, pero de forma distinta. El so cantu caracterizar por el color marrón que-y da aspeutu d'amostalgo. La corola, asemeyada a la de Phaseolus vulgaris, ye amariposada, pero estremar d'ésta en que l'estandarte, que ye'l pétalu más grande, disponer na parte inferior. Los pétalos llamaos nales, son bien pequeños y tán práuticamente escondíos dientro de la mota. Los otros dos pétalos se sueldan dacuando parcialmente y formen la quilla o carena, sirviendo de proteición a los órganos de reproducción.
El androcéu consta de 10 estames, unu llibre y nueve xuníos polos sos filamentu (androcéu gamostémono). El xinecéu, unicarpelar, ta ente los estames soldaos, a la manera d'un cuchiellu nel so vaina. El frutu ye una llegume monocárpica, seca, d'hasta 20 cm de llargor, de color pardu escuru. Les granes, de forma cilíndrica, dispónense espaciadamente nel interior de la vaina. El so color ye castañu. L'embrión que contienen tien cotiledones hipogeos, que al granar queden debaxo de la tierra.
Les partes aérees de les especies del xéneru Erythrina pueden contener alcaloides, tales como la eritralina y la erisodina, que la so ingestión puede suponer un riesgu pa la salú.[3]
Úsase como planta melecinal[ensin referencies] y ornamental. Resulta curiosa pa les aves.
Topar en llugares baxos inundables, y a lo llargo de los cursos d'agua del Chaco y de la Rexón Oriental. Nun habita'l monte altu nin los sitios secos ensin hinchentes. Tolera perbién suelos enchíos d'agua; les granes son tresportaes pel agua granando en sitios tales como bancos de sable, onde ayuden a estabilizar la tierra y a formar islles nueves. Ye bien común nel predelta y delta del ríu Paraná.
Erythrina crista-galli describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Mantissa Plantarum 1: 99–100. 1767[4]
Erythrina: nome xenéricu que provién del griegu ερυθρος erythros = "coloráu".
crista galli: epítetu llatín que significa, "cresta de gallu".
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El ceibo (Erythrina crista-galli) ye un árbol de la subfamilia Faboideae orixinariu de Suramérica.
En distintes rexones conocer como árbol del coral, bucaré, ceibo, ceíbo, cachimbo, flor de coral, gallín, picu de gallu, sananduva, seibo o seíbo.
Alcuéntrase nel nordés y centroeste d'Arxentina, l'este de Bolivia, el sur de Brasil, gran parte de Paraguái, y cuasi tou Uruguái.
_leaves_and_flowers.jpg)
