Nile region, oases and Mediterranean region.
Mediterranean region, Europe, Asia, northeast and southern Africa.
Roadsides, canal banks, swamps.
Perennial.
Populations from Xinjiang tend to have strikingly tomentose pubescence, unlike plants from other regions, but the pattern of variability for entire species obscures these differences, so no subdivision is recognized.
El epilobio velludo o yerba de San Antonio ye una planta herbal perenne de la familia Onagraceae.
Crez en llugares húmedos, encharcaos y pantanosos d'Europa, anque se naturalizó tamién en Norteamérica.
La so tarmu ye similar al epilobio, pero como indica'l so nome llatín hirsutum, presenta una abondosa lanosidad. Cuando s'apertar la planta colos deos.
Ye una planta perenne, algamando un máximu de 2 metros d'altor. Los sos robustos tarmos son ramificaos y tienen numberosos pelos. Les fueyes son peludas y son de 2-12 cm de llargor y 0.5-3.5 cm d'anchu, son llargues y delgaes y son más amplies nel centru. Tienen los cantos dentaos y ensin tarmu. Les grandes flores tienen cuatro pétalos, estos son de color rosado-púrpura y son xeneralmente de 10-16 mm de llargu. L'estigma ye blancu y tien cuatro lóbulos. Los sépalos son verdes.
Epilobium hirsutum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 347–348. 1753.[1]
Númberu de cromosomes de Epilobium hirsutum (Fam. Onagraceae) y táxones infraespecíficos: 2n=36[2]
Epilobium: nome xenéricu que provién de les pallabres griegues: epi = "sobre", y llobos = "una vaina o cápsula," como la flor y la cápsula apaecen xuntes, la corola ta soportada nel estremu del ovariu.[3]
hirsutum: epítetu llatín que significa "con pelos".[4]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El epilobio velludo o yerba de San Antonio ye una planta herbal perenne de la familia Onagraceae.
Tükcüklü yağıotu (lat. Epilobium hirsutum)[1] — yağıotu cinsinə aid bitki növü.[2]
Hündürlüyü 50-150 sm, gövdəsi düz, çox budaqlanmış, aşağı hissədə az tilli, yuxarı hissədə dəyirmidir, uzun bizvari tüklərlə örtülü olan çoxillik ot bitkisidir. Payızda uzun, qalın, pulcuğabənzər yarpaqları olan lətli budaqlar əmələ gətirən qalın kökümsovu vardır.[3]
Yarpaqları (təpə yarpaqlarından başqa) qarşı-qarşıya düzülmüşdür, oturaqdır, uzunsov və ya uzunsov neştərvaridir, gövdənin həcmini artırandır, sivri dişlidir, dişcikləri qabağa əyilmişdir, hər iki tərəfdən uzun nazik tüklərlə örtülmüş və uzunluğu 3-12 sm, eni isə 1-3 smdir.
Çiçəkləri təkdir, yuxarı yarpaqların qoltuğunda yerləşmişdir. Tac enli qıfşəkillidir, alqırmızı rəngdədir, iridir; ləçəkləri dəyirmi əksinə yumurtaşəkilli olub, iki bölümlüdür, uzunluğu 10-18 mm-dir, eni də eyni ölçüdədir.
Qutucuq qismən tüklüdür, uzunluğu 4-8 (10) sm, eni 2 mm-ə qədərdir. Toxumları qonur rəngli olub, üzərində sıx məməciklər yerləşmiş, təpə hissədə dəyirmi, aşağıya doğru isə daralmış formadadır, uzunluğu 2,5 mm, eni 0,5 mm-dir.
İyun-sentyabr.
İyul-oktyabr.
Azərbaycanın bütün rayonlarında. Ovalıqdan orta dağ qurşağına qədər.
Bataqlıqlarda, çayların, arxların sahilində rast gəlinir.
Balverən bitkidir.
Tükcüklü yağıotu (lat. Epilobium hirsutum) — yağıotu cinsinə aid bitki növü.
Hündürlüyü 50-150 sm, gövdəsi düz, çox budaqlanmış, aşağı hissədə az tilli, yuxarı hissədə dəyirmidir, uzun bizvari tüklərlə örtülü olan çoxillik ot bitkisidir. Payızda uzun, qalın, pulcuğabənzər yarpaqları olan lətli budaqlar əmələ gətirən qalın kökümsovu vardır.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y De yw Helyglys pêr sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Onagraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Epilobium hirsutum a'r enw Saesneg yw Great willowherb.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Helyglys Pêr, Helyglys Blewog Mawr, Helyglys Pannog, Helyglys Pêr Blewog Mwyaf.
Fe'i ceir yn rhannau deheuol Hamisffer y De: o'r Isartig i rannau deheuol Affrica, De America ac Awstralia. Mae'n perthyn yn agos i'r olewyddan, yr onnen, jasmin, a'r leilac.[2] Mae'r dail wedi'u gosod bob yn ail.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y De yw Helyglys pêr sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Onagraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Epilobium hirsutum a'r enw Saesneg yw Great willowherb. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Helyglys Pêr, Helyglys Blewog Mawr, Helyglys Pannog, Helyglys Pêr Blewog Mwyaf.
Fe'i ceir yn rhannau deheuol Hamisffer y De: o'r Isartig i rannau deheuol Affrica, De America ac Awstralia. Mae'n perthyn yn agos i'r olewyddan, yr onnen, jasmin, a'r leilac. Mae'r dail wedi'u gosod bob yn ail.
Vrbovka chlupatá (Epilobium hirsutum), někdy též vrbovka huňatá,[2] je rostlina z čeledi pupalkovitých.
Jedná se o vytrvalou rostlinu dosahující výšky nejčastěji 50–150 cm.[3] Oddenky jsou celkem dlouhé, z nich už za květu vyhánějí výběžky, později ukončené růžicemi listů.[4] Lodyha je přímá, tuhá, v horní části větvená, odstále chlupatá, chlupy jsou nežláznaté, cca 1–2 mm dlouhé, mezi nimi jsou ovšem i odstálé žláznaté chlupy, které jsou trochu kratší.[4] Listy jsou vstřícné, jen nejhořejší střídavé, přisedlé, ale objímavé a hlavně listy ve střední části lohyhy i zřetelně sbíhavé. Čepele jsou nejčastěji podlouhle až vejčitě kopinaté, asi 5–12 cm dlouhé a 1–3,5 cm široké, chlupaté, na okraji hustě pilovitě zoubkaté.[3] Květy jsou uspořádány v květenstvích, vrcholových hroznech a vyrůstají z paždí listenu. Květy jsou čtyřčetné, kališní lístky jsou 4, nejčastěji 7–9 mm dlouhé. Korunní lístky jsou taky 4, jsou nejčastěji 10–20 mm dlouhé, na vrcholu mělce vykrojené, světle až tmavě purpurově nachové. Ve střední Evropě kvete nejčastěji v červnu až v září.[4] Tyčinek je 8 ve 2 kruzích. Semeník se skládá ze 4 plodolistů, je spodní, čnělka je přímá, blizna je čtyřlaločná.[4] Plodem je dlouhá tobolka, je přitisle pýřitá, v obrysu čárkovitého tvaru, čtyřhranná a čtyřpouzdrá, otvírá se 4 chlopněmi, obsahuje mnoho semen.[4] Tobolky jsou odstále chlupaté a většinou i žláznaté.[3] Semena jsou cca 1–1,3 mm dlouhá, na vrcholu s chmýrem a osemení je hustě papilnaté.[4] Počet chromozómů je 2n=36.[3]
Vrbovka chlupatá roste v téměř celé Evropě, včetně Britských ostrovů, na sever po jižní Skandinávii a zhruba po 60. rovnoběžku i v evropské části Ruska. Přesahuje i do severní Afriky, dále eroste v Malé Asii a na Kavkaze, ostrůvkovitě se vyskytuje i v Asii až někam po Himálaj, další enklávy jsou také v Číně a Japonsku. Byla zavlečena do jižní a centrální Afriky a Severní Ameriky.[5]
V ČR se vyskytuje celkem běžně od nížin do podhůří. Vyhledává vlhká až podmáčená stanoviště, jako břehy vod, luční příkopy, rákosiny a porosty vysokých ostřic, bahnitá dna letněných rybníků aj.[4]
Obrázky, zvuky či videa k tématu vrbovka chlupatá ve Wikimedia Commons
Vrbovka chlupatá (Epilobium hirsutum), někdy též vrbovka huňatá, je rostlina z čeledi pupalkovitých.
Lådden dueurt (Epilobium hirsutum), også stavet lodden dueurt, er en flerårig, 80-150 centimeter høj plante i natlys-familien. Arten er oprindeligt vildtvoksende Europa, Nordafrika og Asien, men findes nu også indslæbt i Nordamerika og Sydafrika. Lådden dueurt er en kraftig plante med lange bløde, udstående hår og kortere kirtelhår. Kronbladene er rosa og 13-22 mm lange, cirka dobbelt så lange som bægerbladene. Støvfanget er firdelt.
I Danmark er lådden dueurt almindelig i rørsump, kærmoser, grøfter og væld. Den blomstrer her mellem juli og september.[1]
Lådden dueurt (Epilobium hirsutum), også stavet lodden dueurt, er en flerårig, 80-150 centimeter høj plante i natlys-familien. Arten er oprindeligt vildtvoksende Europa, Nordafrika og Asien, men findes nu også indslæbt i Nordamerika og Sydafrika. Lådden dueurt er en kraftig plante med lange bløde, udstående hår og kortere kirtelhår. Kronbladene er rosa og 13-22 mm lange, cirka dobbelt så lange som bægerbladene. Støvfanget er firdelt.
Das Zottige Weidenröschen (Epilobium hirsutum) ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Nachtkerzengewächse (Onagraceae).
Das Zottige Weidenröschen, auch Rauhaariges Weidenröschen genannt, wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von meist 50 bis 180 (selten bis zu 250) Zentimetern. Als Überdauerungsorgan wird ein weit kriechendes, dickes Rhizom gebildet, das meist schon zur Blütezeit fleischige Sprossachsen treibt, die mit Niederblättern besetzt sind. Der aufrechte, reich verzweigte Stängel ist durch lange abstehende Haare und oben mit kurzen Drüsenhaare dicht und weich bis filzig behaart und fühlt sich beim Anfassen kühl an. Die Ausbildung der Behaarung ist standortabhängig. Aus den Achselknospen der unteren Stängelteile entwickeln sich bald fleischige Ausläufer von bis zu 30 Zentimeter Länge.
Die unteren Laubblätter sind fast kreuzgegenständig, die restlichen wechselständig angeordnet. Die Laubblätter sind sitzend und halb stängelumfassend oder mit der Basis am Stängel leicht herablaufend. Die fast kahlen bis drüsig zottig oder filzig behaarten Blattspreiten sind bei einer Länge von 6 bis 12 (selten bis zu 23) Zentimetern und einer Breite von 1 bis 4 Zentimetern schmal-lanzettlich. Die Blattränder besitzen starke Zähnchen.
Die Trichome der Pflanze sind aus einer einzigen Zelle ohne Basalzelle aufgebaut. Die Zellwand ist cutinisiert und besitzt eine aufsitzende Pore an der Spitze. Der obere Teil der Trichomzelle enthält Flavonoide wie beispielsweise Quercitrin und Myricitrin.[1]
Die Blütezeit liegt zwischen Juli und September. Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch. Ihre purpurfarbenen, in der Knospenlage linksdeckenden Blütenkronblätter besitzen eine Länge und einen Durchmesser bis zu 2 cm. Die Narbe ist vierteilig und ihre Zipfel neigen sich vor dem Aufblühen zusammen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 36.[2]
Blütenökologisch handelt sich um vormännliche „Trichterblumen“, die selbststeril sind. Im Gegensatz zu anderen Epilobium-Arten sind die Blüten auch bei Regen aufrecht und geöffnet. Die Samen sind leichter als Wasser und können mehrere Wochen schwimmen.
Außer durch Samen vermehrt sich die Art vegetativ durch die dicken, weißlichen, mit Niederblättern besetzten, weithin kriechenden „Wurzelstöcke“. So besiedelt sie bereits vor der Blüte gemähte Feuchtwiesen. Das Vieh verschmäht die Blätter und Stängel sowohl frisch als auch im Heu. Die Drüsenhaare und Nadelkristalle in den Blattzellen wirken als Fraßschutz.
Das Zottige Weidenröschen ist Nahrungspflanze der Raupen folgender Schmetterlingsarten: Mittlerer Weinschwärmer, Nachtkerzenschwärmer, Schwertlilieneule, Labkrautschwärmer und Schwarzweißer Weidenröschenspanner (Spargania luctuata).[3]
Das Zottige Weidenröschen wächst zerstreut in Staudenfluren an Bächen, Gräben, Quellen und im Saum von Weidengebüsch. Es liebt lehmige, etwas kalkhaltige Böden. Nach Ellenberg ist es eine Halblichtpflanze, ein Mäßigwärmezeiger, ausgesprochener Stickstoffzeiger, Feuchte- bis Nässezeiger sowie Schwachsäure-/Schwachbasen- bis Basen- und Kalkzeiger, intermediär-kontinental wachsend[4] und nach Oberdorfer eine Verbandscharakterart der Zaunwindengesellschaften (Convolvulion=Calystegion sepium) bzw. sogar eine Charakterart der Assoziation Convolvulo-Epilobietum hirsuti.[2] In den Allgäuer Alpen steigt es im Vorarlberger Teil an der Burglalpe am Feuerstätter Kopf östlich Sibratsgfäll bis zu einer Höhenlage von 1270 Metern auf.[5]
Gelegentlich wird das Zottige Weidenröschen als Zierpflanze kultiviert. Als solche wurde sie auch in Australien und in die USA eingeführt und hat sich dort seit etwa 1990 stellenweise stark ausgebreitet.
Für das Zottige Weidenröschen bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Schosskraut, Wasserviolen und braun Weiderich.[6]
Üppiger Bestand
Der Stängel ist waagrecht-abstehend behaart
Die Kelchblätter sind bespitzt
Blüte
Blüte
Die Narbe ist vierteilig
Früchte
Das Zottige Weidenröschen (Epilobium hirsutum) ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Nachtkerzengewächse (Onagraceae).
Epilobium hirsutum is a flowering plant belonging to the willowherb genus Epilobium in the family Onagraceae. It is commonly known as the great willowherb, great hairy willowherb or hairy willowherb.[2] Local names include codlins-and-cream, apple-pie and cherry-pie.
It is a tall, perennial plant, reaching up to 2 metres in height. The robust stems are profusely hairy with soft spreading hairs.[3]: 160 [4] The hairy leaves are 2–12 cm long and 0.5–3.5 cm wide. They are long and thin and are widest below the middle. They have sharply toothed edges and no stalk. The large flowers have four notched petals. These are purple-pink and are usually 10–16 mm long.[5]: 357 The stigma is white and has four lobes. The sepals are green.
The native range of the species includes North Africa, most of Europe up to southern Sweden,[6] and parts of Asia. It is absent from much of Scandinavia and north-west Scotland. It has been introduced to North America[2] and Australia. It typically grows in wet or damp habitats without dense tree-cover up to 2,500 metres above sea-level. Common habitats include marshland, ditches and the banks of rivers and streams. It flowers from June to September, with a peak in July and August. The flowers are visited by many types of insects, and can be characterized by a generalized pollination syndrome.[7] A number of insects feed on the leaves including the elephant hawkmoth, Deilephila elpenor.
Epilobium hirsutum inhabits damp and waste places, river-sides and ditches.[8]
The plant shows glandular trichomes. They are unicellular, without a specialized basal cell. They have a cutinized cell wall and a protruding pore on the top. The upper part of the trichome cell contains flavonoids, e.g. quercitrin and myricitrin.[9]
Epilobium hirsutum is a flowering plant belonging to the willowherb genus Epilobium in the family Onagraceae. It is commonly known as the great willowherb, great hairy willowherb or hairy willowherb. Local names include codlins-and-cream, apple-pie and cherry-pie.
Close-up of the flowers
La hierba de San Antonio o epilobio velludo (Epilobium hirsutum) es una planta herbácea perenne de la familia Onagraceae.
Crece en lugares húmedos, encharcados y pantanosos de Europa, aunque se ha naturalizado también en Norteamérica y Sudamérica (Argentina).[1][2]
Su tallo es similar al epilobio, pero como indica su nombre latino hirsutum, presenta una abundante lanosidad. Cuando se aprieta la planta con los dedos.
Es una planta perenne, alcanzando un máximo de 2 metros de altura. Sus robustos tallos son ramificados y tienen numerosos pelos. Las hojas son peludas y son de 2-12 cm de longitud y 0.5-3.5 cm de ancho, son largas y delgadas y son más amplias en el centro. Tienen los bordes dentados y sin tallo. Las grandes flores tienen cuatro pétalos, estos son de color rosado-púrpura y son generalmente de 10-16 mm de largo. El estigma es blanco y tiene cuatro lóbulos. Los sépalos son verdes.
Epilobium hirsutum fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 347–348. 1753.[3]
Número de cromosomas de Epilobium hirsutum (Fam. Onagraceae) y táxones infraespecíficos: 2n=36[4]
Epilobium: nombre genérico que proviene de las palabras griegas: epi = "sobre", y lobos = "una vaina o cápsula," como la flor y la cápsula aparecen juntas, la corola está soportada en el extremo del ovario.[5]
hirsutum: epíteto latíno que significa "con pelos".[6]
La hierba de San Antonio o epilobio velludo (Epilobium hirsutum) es una planta herbácea perenne de la familia Onagraceae.
Karvane pajulill (Epilobium hirsutum) on pajulilleliste sugukonda pajulille perekonda kuuluv rohttaimeliik.
Kasvukohana eelistab taim (liig)niiskeid alasid, näiteks järvede kaldad.
Eestis hajusalt[1].
Taime lehed on põhikujult pikliksüstjad, leheserv on saagjas ja tipp teritunud. Lehtedel puudub leheroots ja need ümbritsevad osaliselt vart. Õied on lillakaspunased ja sageli moodustavad kobaraid.
Taime varre kõrgus on 50...150 cm. Õitseaeg on juunist augustini (harva kuni septembrini)[1].
Karvane pajulill (Epilobium hirsutum) on pajulilleliste sugukonda pajulille perekonda kuuluv rohttaimeliik.
Kasvukohana eelistab taim (liig)niiskeid alasid, näiteks järvede kaldad.
Eestis hajusalt.
Goilora (Epilobium hirsutum) Onagraceae landare familiaren landare belarkara bizikor eta loreduna da.
Askotan koloniatan bizi den eta 2 metro garai izan daitekeen landare bizikorra da. Adarkatzen diren ilez hornitutako zurtoin sendoak ditu. Bere hosto iletsuak 2-12 cm luze eta 0.5-3.5 cm zabal izaten dira, erdialdean muturretan baino zabalagoak, horzdunak eta hosto-txortenik gabekoak. Kandu luzeren muturretan sortzen eta nahiko handiak diren loreek lau petalo arrosa dituzte, normalean 10-16 mm luze. Loreen estigmek lau lobulu zuri dituzte. Haien sepaloak orlegiak dira.
Eskandinavian eta Eskoziaren ipar-sartaldean agertzen ez bada ere, izatez, ia Europa osokoa, Afrikaren iparraldekoa eta Asiaren toki batzuetakoa da, baina Iparramerikan eta Australian ere badago sartuta.
Normalean zuhaitzez guztiz estalita ez dauden toki heze edo bustitan hazten da, itsasotik 2.500 metroko garaiera duten lekutara arte. Leku zingiratsu eta ibaien eta erreken bazterretan agertu ohi da.
Ekainetik iraila arte loratzen da, gehien bat uztailan eta abuztuan, eta normalean erleek lorautsestatzen dituzte loreak. Intsektu batzuk, Deilephila elpenor espeziekoak barne, bere hostoekin elikatzen dira.
Goilora (Epilobium hirsutum) Onagraceae landare familiaren landare belarkara bizikor eta loreduna da.
Askotan koloniatan bizi den eta 2 metro garai izan daitekeen landare bizikorra da. Adarkatzen diren ilez hornitutako zurtoin sendoak ditu. Bere hosto iletsuak 2-12 cm luze eta 0.5-3.5 cm zabal izaten dira, erdialdean muturretan baino zabalagoak, horzdunak eta hosto-txortenik gabekoak. Kandu luzeren muturretan sortzen eta nahiko handiak diren loreek lau petalo arrosa dituzte, normalean 10-16 mm luze. Loreen estigmek lau lobulu zuri dituzte. Haien sepaloak orlegiak dira.
Eskandinavian eta Eskoziaren ipar-sartaldean agertzen ez bada ere, izatez, ia Europa osokoa, Afrikaren iparraldekoa eta Asiaren toki batzuetakoa da, baina Iparramerikan eta Australian ere badago sartuta.
Normalean zuhaitzez guztiz estalita ez dauden toki heze edo bustitan hazten da, itsasotik 2.500 metroko garaiera duten lekutara arte. Leku zingiratsu eta ibaien eta erreken bazterretan agertu ohi da.
Ekainetik iraila arte loratzen da, gehien bat uztailan eta abuztuan, eta normalean erleek lorautsestatzen dituzte loreak. Intsektu batzuk, Deilephila elpenor espeziekoak barne, bere hostoekin elikatzen dira.
Karvahorsma (Epilobium hirsutum) on horsmien sukuun kuuluva kasvi. Karvahorsma viihtyy ojissa, niityillä ja kosteilla joutomailla. Se on suhteellisen uusi venäläistulokas, joka on yleistymässä Etelä-Suomessa. Karvahorsma kukkii heinä-elokuussa.
Karvahorman kukka on iso, 10–16 mm ja purppuranpunainen (joskus valkoinen). Terälehdet ovat huomattavasti verholehtiä suuremmat. Sekä terä- että verholehtiä on neljä. Lehtiasento on yleensä vastakkain (joskus kiehkuraisesti) ja lehdet ovat ruodittomia. Lehtilapa on suikea-puikea ja isohampainen. Varsi on vankka ja pysty. Lehdet ja varsi ovat tiheäkarvaisia, mistä suomenkielinen nimikin juontaa juurensa. Karvahorsman hedelmä on horsmille tunnusomaisesti pitkä, hoikka kota.
Karvahorsma (Epilobium hirsutum) on horsmien sukuun kuuluva kasvi. Karvahorsma viihtyy ojissa, niityillä ja kosteilla joutomailla. Se on suhteellisen uusi venäläistulokas, joka on yleistymässä Etelä-Suomessa. Karvahorsma kukkii heinä-elokuussa.
Epilobium hirsutum
L'épilobe à grandes fleurs (Epilobium hirsutum) encore appelée épilobe hirsute est une espèce de plantes herbacées vivaces du genre Epilobium, famille des Onagraceae.
C'est une grande plante formant souvent des colonies, aux feuilles sessiles, en partie engainantes, dentées, aux fleurs pourpres sur de longs pédoncules à l'aisselle des feuilles et à 4 pétales très échancrés, en grappes feuillues. Elle est appelée aussi Epilobe hérissé en raison des poils hérissés qui parcourent sa tige. Les poils des aigrettes de ses graines furent un temps exploités pour tenter de remplacer la culture du coton mais sans succès.
Habitat type : sols humides (marais, fossés, berges des rivières et des ruisseaux, peupleraies), mégaphorbiaies planitiaires-collinéennes, eutrophiles, médioeuropéennes
Aire de répartition : domaine européenDonnées d'après : Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004.
L'espèce est évaluée comme non préoccupante aux échelons mondial et français[1].
Epilobium hirsutum
L'épilobe à grandes fleurs (Epilobium hirsutum) encore appelée épilobe hirsute est une espèce de plantes herbacées vivaces du genre Epilobium, famille des Onagraceae.
Runjava vrbolika (lat. Epilobium hirsutum), biljna vrsta iz roda vrbolika, višegodišnja je zeljasta biljka rasprostranjena po velikim dijelovima Euroazije i Afrike[1], poznata i u Hrvatskoj (Velebit, Biokovo). U Hrvatskoj je nazivaju i čupava vrbolika, dlakava vrbovica i runjavi nočurak.
Raste u skupinama, a voli vlažne livade. Česta je i uz potoke i rijeke. Naraste od 50 do 180 cm visine, stabljika je uspravna, razgranjena u gornjem dijelu i prekrivena dugim dlakama, otuda joj i ime. Listovi su joj nasuprotni i lancetasti, dugi od 2 do 1 cm. Cvjetovi su dvospolni, mirisni, ljubičastocrveni, po osam do dvadeset skupljeni u cvatove na vrhovima stabljike. Plod je dlakava kapsula, duguljasta i tanka, duga 5 do 10 cm, u kojoj se nalaze jajolike sjemenke.
Medonosna je biljka, od listova se kuha ćaj.[2]
E. hirsutum
E. hirsutum
E. hirsutum
E. hirsutum
E. hirsutum
Runjava vrbolika (lat. Epilobium hirsutum), biljna vrsta iz roda vrbolika, višegodišnja je zeljasta biljka rasprostranjena po velikim dijelovima Euroazije i Afrike, poznata i u Hrvatskoj (Velebit, Biokovo). U Hrvatskoj je nazivaju i čupava vrbolika, dlakava vrbovica i runjavi nočurak.
Raste u skupinama, a voli vlažne livade. Česta je i uz potoke i rijeke. Naraste od 50 do 180 cm visine, stabljika je uspravna, razgranjena u gornjem dijelu i prekrivena dugim dlakama, otuda joj i ime. Listovi su joj nasuprotni i lancetasti, dugi od 2 do 1 cm. Cvjetovi su dvospolni, mirisni, ljubičastocrveni, po osam do dvadeset skupljeni u cvatove na vrhovima stabljike. Plod je dlakava kapsula, duguljasta i tanka, duga 5 do 10 cm, u kojoj se nalaze jajolike sjemenke.
Medonosna je biljka, od listova se kuha ćaj.
E. hirsutum
E. hirsutum
E. hirsutum
E. hirsutum
E. hirsutum
Kosmičkata wjerbinka (Epilobium hirsutum) je rostlina ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae). Dalše serbske ludowe mjeno je wjelowe zelo.
Kosmičkata wjerbinka je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 80 hač 150 cm a je wiwlaće kosmata.
Delnje łopjena su přećiwostejne, mjeztym hornje łopjena zdźěla su schódne, sydźace.
Kćěje wot junija hač septembra. Ćmoworóžojte hač purpurčerwjene kćenja su štyriličbne, steja w łopjenowych rozporach a docpěja šěrokosć wot 2 hač 3 cm. Pěsta ma štyri hwěžkojće rozšěrjene hałužki.
Rosće na rěčkach, hrjebinowych kromach a žórłach, tež we womazanych wodźiznach.
Kosmičkata wjerbinka (Epilobium hirsutum) je rostlina ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae). Dalše serbske ludowe mjeno je wjelowe zelo.
Epilobium hirsutum (L., 1753), volgarmente detto Epilobio maggiore, è una pianta appartenente alla famiglia delle Onagraceae, diffusa in Eurasia ed Africa[2].
Appariscente ed alta da 80 a 150 cm, essa esibisce i propri fiori rosa nei luoghi umidi e bagnati, lungo le rive dei fiumi e nei fossi. Si propaga tramite rizomi carnosi, che crescono al di sotto della superficie del suolo, formando grandi colonie.
La pianta presenta più fusti eretti, ramificati e pelosi. Da quest'ultima caratteristica deriva il nome della specie.
Le foglie, sessili e pelose, alla base abbracciano il fusto e si restringono verso l'apice con margini dentellati.
I fiori di questa pianta sono generalmente bilobati, petali rosa e sepali verdi. Sotto al fiore si forma il frutto, in quanto l'ovario è infero.
I frutti sono capsule strette e lunghe, che si fendono longitudinalmente per liberare i semi piumosi.
Epilobium hirsutum (L., 1753), volgarmente detto Epilobio maggiore, è una pianta appartenente alla famiglia delle Onagraceae, diffusa in Eurasia ed Africa.
Plaukuotoji ožkarožė (lot. Epilobium hirsutum, angl. Great willowherb) – nakvišinių (Onagraceae) šeimos augalų rūšis, priklausanti ožkarožių genčiai. Paplitusi Europoje, Šiaurės Afrikoje, kai kur Azijoje, introdukuota Šiaurės Amerikoje ir Australijoje.
Tai daugiametis augalas, išaugantis iki 2 m aukščio. Stiebas status, plaukuotas. Lapai 2-12 cm ilgio, plaukuoti, siauri. Žiedai dideli, rausvi, turi keturis skiautėtus vainiklapius. Žydi vidurvasaryje.
Auga drėgnose dirvose, pelkynuose, prie upių, ežerų.
Het harig wilgenroosje (Epilobium hirsutum) is een 0,8-1,8 m hoge, algemeen voorkomende, vaste plant uit de teunisbloemfamilie (Onagraceae).
De zachtbehaarde stengel draagt 6-12 cm lange, langwerpige bladeren. De bladeren zijn meestal tegenoverstaand, terwijl het middelste blad vaak stengelomvattend is. Ook de bladeren zijn zachtbehaard.
De bloemen hebben een diameter van 1,5-2,5 cm, vier uitgerande, licht- tot donker magenta kroonbladen en een vierspletige stempel. De plant bloeit van juni tot september.
De plant komt in België en Nederland algemeen voor op vochtige plaatsen, in ruigtes, langs slootkanten en op niet al te zware grond. Een diepte tot 10 cm in het water gedurende enige tijd is geen bezwaar, maar de plant kan echter geen langdurige natte voeten gebruiken en heeft ook behoefte aan veel licht. Onder deze omstandigheden kan de plant dichte bosschages vormen.
Mogelijk onder invloed van de klimaatverandering breidt de plant zich naar het noorden uit. Zo werd in 1980 de plant op het Schotse eiland Skye nog niet waargenomen, terwijl de plant daar anno 2004 veel voorkomt.
Het harig wilgenroosje is de waardplant voor onder andere de wants Dicyphus epilobii (familie Miridae) die monofaag van de plant leeft, en diverse vlinders zoals diverse soorten uit het geslacht Mompha (familie Cosmopterigidae), Scythris inspersella (Scythrididae) en Deilephila elpenor (Sphingidae).
Het harig wilgenroosje is een kensoort voor de klasse van de natte strooiselruigten (Convolvulo-Filipenduletea).
vruchten
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(Nederlandstalige) Wikisource (Van Uildriks en Bruinsma spreken van “wilgenroosje” of “ruige basterdwederik”).
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Epilobium hirsutum op Wikimedia Commons. Het harig wilgenroosje (Epilobium hirsutum) is een 0,8-1,8 m hoge, algemeen voorkomende, vaste plant uit de teunisbloemfamilie (Onagraceae).
De zachtbehaarde stengel draagt 6-12 cm lange, langwerpige bladeren. De bladeren zijn meestal tegenoverstaand, terwijl het middelste blad vaak stengelomvattend is. Ook de bladeren zijn zachtbehaard.
De bloemen hebben een diameter van 1,5-2,5 cm, vier uitgerande, licht- tot donker magenta kroonbladen en een vierspletige stempel. De plant bloeit van juni tot september.
Wierzbownica kosmata (Epilobium hirsutum L.) – gatunek rośliny z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Jest dość szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Rodzimym obszarem jego występowania jest Azja, Europa i Afryka, ale rozprzestrzenił się także w Makaronazji i Ameryce Północnej[2]. W Polsce jest dość pospolity, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.
Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: wilgotne łąki i zarośla. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Calystegio-Epilobietum hirsuti[3]. Kwitnie od czerwca do sierpnia, roślina owadopylna lub samopylna. Nasiona rozsiewane przez wiatr wydmuchujący je z pękniętej po dojrzeniu torebki.
Tworzy mieszańce z wierzbownicą czteroboczną, w. drobnokwiatową, w. górską, w. Lamy`ego, w. różową[4].
Wierzbownica kosmata (Epilobium hirsutum L.) – gatunek rośliny z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Jest dość szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Rodzimym obszarem jego występowania jest Azja, Europa i Afryka, ale rozprzestrzenił się także w Makaronazji i Ameryce Północnej. W Polsce jest dość pospolity, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.
Epilobium hirsutum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Onagraceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 347–348. 1753.
O seu nome comum é epilóbio-eriçado.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Epilobium hirsutum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Onagraceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 347–348. 1753.
O seu nome comum é epilóbio-eriçado.
Rosendunört (Epilobium hirsutum) är en art i familjen dunörtsväxter och förekommer naturligt i Europa samt norra Afrika. Numera finns arten förvildad på andra platser, exempelvis Nordamerika. Arten odlas ibland som trädgårdsväxt, men betraktas vanligen som ett ogräs.
Wikimedia Commons har media som rör Rosendunört.
Rosendunört (Epilobium hirsutum) är en art i familjen dunörtsväxter och förekommer naturligt i Europa samt norra Afrika. Numera finns arten förvildad på andra platser, exempelvis Nordamerika. Arten odlas ibland som trädgårdsväxt, men betraktas vanligen som ett ogräs.
Epilobium hirsutum là một loài thực vật có hoa trong họ Anh thảo chiều. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Bài viết về họ Anh thảo chiều này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Epilobium hirsutum là một loài thực vật có hoa trong họ Anh thảo chiều. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Кипре́й волоси́стый, или мохна́тый (лат. Epilóbium hirsútum) — травянистое растение, вид рода Кипрей семейства Кипрейные (Onagraceae). Лектотип рода.
Довольно крупное растение родом из Евразии, встречающееся по болотистым местам, по берегам водоёмов, на влажных лугах. Широко распространено в Европейской части России и Западной Сибири.
Многолетнее травянистое растение 50—150 см высотой, с толстым корневищем. Стебли прямостоячие, крепкие, сильно ветвящиеся, покрытый длинным оттопыренным простым и железистым опушением.
Листья супротивно расположенные вдоль стебля (верхние супротивные), без черешков, от продолговатых до продолговато-ланцетовидных в очертании, с шиловидно-зубчатым краем, 4—12×1—3 см. Пластинки с обеих сторон покрыты длинным оттопыренным опушением.
Цветки одиночные, находятся в пазухах верхних листьев. Чашечка глубоко надрезанная, колокольчатая, с короткой (2—3 мм) трубкой. Венчик широковоронковидной формы, лилово-пурпуровый или тёмно-розовый, до 2,5 см в диаметре; лепестки обратнояйцевидные, с глубокой острой выемкой на конце, 15—18 мм длиной. Столбик пестика прямой около 1 см длиной, рыльце ясно четырёхлопастное.
Плод — опушённая линейная стручковидная коробочка 4—10 см длиной. Семена бурые, 1,5×0,5 мм, с грязно-белым хохолком.
Родина растения — Евразия и Северная Африка, весьма обычно в районах с умеренных климатом. Широко распространено в Европейской части России и в Западной Сибири. Завезено в Северную Америку (в 1829 году) и Австралию, где быстро распространяется. Часто встречается густыми монодоминантными зарослями в сырых местах — по берегам рек, канавам, сырым лесам (нередко в сходных местообитаниях с дербенником), способен вытеснять местные виды.
Кипре́й волоси́стый, или мохна́тый (лат. Epilóbium hirsútum) — травянистое растение, вид рода Кипрей семейства Кипрейные (Onagraceae). Лектотип рода.
Довольно крупное растение родом из Евразии, встречающееся по болотистым местам, по берегам водоёмов, на влажных лугах. Широко распространено в Европейской части России и Западной Сибири.
柳叶菜（学名：Epilobium hirsutum）为柳叶菜科柳叶菜属下的一个种。
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
