dcsimg

Prvosenka nejmenší ( чешки )

добавил wikipedia CZ

Prvosenka nejmenší (Primula minima) je vysokohorský druh prvosenky, který roste v horských oblastech Evropy (Alpy, Sudety, Karpaty, Balkán). V České republice se vyskytuje velmi vzácně na hřebenech Krkonoš.

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Prvosenka nejmenší: Brief Summary ( чешки )

добавил wikipedia CZ

Prvosenka nejmenší (Primula minima) je vysokohorský druh prvosenky, který roste v horských oblastech Evropy (Alpy, Sudety, Karpaty, Balkán). V České republice se vyskytuje velmi vzácně na hřebenech Krkonoš.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Zwerg-Primel ( германски )

добавил wikipedia DE

Die Zwerg-Primel (Primula minima) gehört zur Gattung der Primeln (Primula). Die Bergbauern im Riesengebirge nannten sie auch "Hab mich lieb" / "Habmichlieb".

Beschreibung

 src=
Die winzigen, vorn gezähnten Blätter
 src=
Habitus, Laubblätter und Blüten
 src=
Berliner Wohlfahrtsmarke von 1983
 src=
Illustration aus Anton Hartinger: Atlas der Alpenflora, 1882

Vegetative Merkmale

Die Zwerg-Primel ist eine rasig wachsende, ausdauernde krautige Pflanze und mit einer Wuchshöhe von bis zu 4 Zentimetern die kleinste mitteleuropäische Primel-Art. Sie ist scheinbar kahl, jedoch fast überall mit etwa 0,03 bis 0,05 Millimeter langen Drüsenhaaren bedeckt.

Die glänzenden Laubblätter sind in kleinen gedrängten Rosetten angeordnet. Die Blattspreiten sind bei einer Länge von etwa 15 Millimetern keilförmig mit gestutztem oberen Ende. Der Blattrand ist seitlich ganzrandig und am oberen Ende mit drei bis neun groben, in eine Knorpelspitze verschmälerten Sägezähnen versehen.

Generative Merkmale

Die Blütezeit reicht von Juni bis Juli. Die Blüten stehen meist einzeln auf einem 2 bis 8 Millimeter langen Blütenstiel über ein bis zwei lanzettlichen Tragblättern.

Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Der etwa 5 bis 8 Millimeter lange Kelch besitzt fünf eiförmige Kelchzähne. Die leuchtend rote Krone ist mit 15 bis 30 Millimeter Durchmesser unverhältnismäßig groß für die kleinen Blattrosetten. Die Krone hat einen weißen, drüsenhaarigen Schlund und keilförmige, tief eingeschnittene Kronzipfel.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 66, (64, 67, 68, 69, 70, 73).

Hybriden

Die Zwerg-Primel bildet gelegentlich Hybriden mit der genetisch nahe verwandten Clusius-Primel (Primula clusiana), die in den Alpen etwa im gleichen Verbreitungsgebiet vorkommt.

Vorkommen

Die Zwerg-Primel ist in den Gebirgen Mittel- und Osteuropas heimisch. In den Alpen kommt sie vom Brennerpass ostwärts bis zum Wiener Schneeberg, von Bayern bis zum Tonalepass in Höhenlagen von 1700 bis 3000 Metern vor. Weitere Vorkommen sind das Riesengebirge (ab 1200 Meter), die Tatra, die Karpaten, Albanische Alpen, der Hohe Balkan und die Rhodopen in Bulgarien[1][2]. Die Zwerg-Primel ist eine typische Ostalpenpflanze.

In Österreich kommt sie mäßig häufig in der (sub-)alpinen Höhenstufe vor und fehlt in Wien, Burgenland sowie Vorarlberg.

Die Zwerg-Primel gedeiht am besten auf sauren, kalkarmen oder kalkfreien, humos-modrigen und steinig-lehmigen Böden. Sie wächst auf frische (Silikat-)Magerrasen (Krummseggenrasen) und Schneeböden. Sie besiedelt Schneetälchen und ruhenden Schutt, sie geht aber auch auf windgefegte, gratnahe Rasen und in feinerdereiche Felsspalten. Sie ist eine Charakterart des Primulae-Caricetum curvulae aus der Klasse der Krummseggenrasen (Juncetea trifidi), kommt aber auch im Caricetum firmae, im Elynetum oder in Nardion-Gesellschaften vor.[3]

Sonstiges

  • Die Zwerg-Primel wurde erstmals von Clusius in seinem berühmten Buch Rariorum plantarum historia (1601) auf Seite 305 als Auricula ursi VIII minima beschrieben und abgebildet.
  • Alpenpflanzen, die unter solch extremen Umweltbedingungen (Temperatur, Wetter, …) wie die Zwerg-Primel leben, verwenden oft das Klonen zur Reproduktion. Reisch und Kellermeier[4] untersuchten, ob sich die Zwerg-Primel in erster Linie durch Klonen oder durch sexuelle Reproduktion vermehrt. Ihre genetischen Untersuchungen belegen überraschenderweise, dass sich die Zwerg-Primel ist erster Linie sexuell reproduziert.
  • Die Zwerg-Primel ist unter anderem die Wappenpflanze des Riesengebirgsvereins.
  • Hoffmann von Fallersleben[1] verfasste um 1848 das Gedicht "Das Koppenblümchen Habmichlieb" zur Ehren der Zwerg-Primel:

Laß uns auf die Koppe steigen,
nun der Frühling ist erwacht!
Will Dir dort ein Blümchen zeigen,
das Dir froh entgegenlacht,

Was mein Herz noch nie gewagt,
Dir das liebe Blümchen sagt.
"Hab mich lieb!"

Wie´s auf ödem Felsgesteine
zwischen Moos und Gräsern sprießt,
und am warmen Sonnenscheine
seinen ros´gen Kelch erschließt!
Hab mich lieb, so spricht´s zu Dir,
Liebchen, komm´ und pflück´ es mir.
"Hab mich lieb!"

Blumen blüh´n an jedem Orte,
Blumen blüh´n auf Berg und Tal,
aber eine nur hat Worte,
eine grüßt Dich tausendmal.
Was mein Herz noch nie gewagt,
Dir das liebe Blümchen sagt.
"Hab mich lieb!"

Literatur

  • Xaver Finkenzeller, Jürke Grau: Alpenblumen. Erkennen und bestimmen (= Steinbachs Naturführer). Mosaik, München 2002, ISBN 3-576-11482-3.
  • Wolfgang Adler, Karl Oswald, Raimund Fischer: Exkursionsflora von Österreich. Hrsg.: Manfred A. Fischer. Eugen Ulmer, Stuttgart/Wien 1994, ISBN 3-8001-3461-6.
  • Dietmar Aichele, Heinz-Werner Schwegler: Die Blütenpflanzen Mitteleuropas. 2. Auflage. Band 3: Nachtkerzengewächse bis Rötegewächse. Franckh-Kosmos, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-08048-X.
  • Gustav Hegi: Illustrierte Flora von Mitteleuropa, Band V Teil 3, Zweite Auflage, Carl Hanser Verlag, München 1966.
  • Thomas Gaskell Tutin u. a. (Hrsg.): Flora Europaea: Diapensiaceae to Myoporaceae, Vol. 3, Cambridge University Press, Cambridge (UK) 1973, ISBN 052108489X.
  • Li-Bing Zhang, Joachim W. Kadereit: Classification of Primula sect. Auricula (Primulaceae) based on two molecular data sets (ITS, AFLPs), morphology and geographical distribution. In: Botanical Journal of the Linnean Society, Band 146, 2004, S. 1–26.

Einzelnachweise

  1. Li-Bing Zhang, Joachim W. Kadereit: Classification of Primula sect. Auricula (Primulaceae) based on two molecular data sets (ITS, AFLPs), morphology and geographical distribution. In: Botanical Journal of the Linnean Society, Band 146, 2004, S. 1–26.
  2. Hegi, S. 1782–1784
  3. Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 738.
  4. Christoph Reisch und Jasmin Kellermeier: Microscale variation in alpine grasslands: AFLPs reveal a high level of genotypic diversity in Primula minima. In Botanical Journal of the Linnean Society, Bd. 155, 2007, S. 549–556.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Zwerg-Primel: Brief Summary ( германски )

добавил wikipedia DE

Die Zwerg-Primel (Primula minima) gehört zur Gattung der Primeln (Primula). Die Bergbauern im Riesengebirge nannten sie auch "Hab mich lieb" / "Habmichlieb".

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Primula minima ( ломбардски )

добавил wikipedia emerging languages

Primula minima l'è 'na spéce de piànta de la famìa botànica de le Primulaceae.

Descrisiù

Fùrma Biològica: H ros - Emicriptòfite rosulàde.

L'è 'na piànta de dimensiù pesène che de spès la fùrma dei squacc a tapé mìa tat gràncc per mès de 'n rizòma lignùs lónch e ramus, cuarciàt zó de fìbre scüre e dei quài part de le raizìne lónghe e piötòst carnùze.

Le fòie bazài le fùrma 'na rüzitìna de fòie vérde e löstre che 'ndèla part apicàl le g'ha de 3 a 7 dintì. I è sènsa pilizì e 'n brizinì carnùze. De le rüzitìne part giü o du gambì fiurài lónch de sòlet du o tré ghèi

El fiùr l'è culùr ròza/violèt co la part centàl (fàuce) biànca e 'n puninì peluzèta. I lòbi de la coròla i è bèi separàcc l'ü de l'óter e ognü l'è dividìt en du lòbi separàcc alméno 'nfìna a la metà de la longhèsa del lòbo principàl. La coròla la se 'nserés endèl càles per mès de 'n tübizì lónch de 6 a 9 mm. I fiurés 'ndèi més de zögn e löi.

El fröt l'è 'na càpsula.

Habitat

La crès endèi pàscoi e 'ndèi pràcc alpì e subalpì ömecc e frèsch dei 1300 ai 2700 (de rar enfìna a 3000) méter s.l.m.. La preferès i teré silìcei,

En Itàlia l'è segnalàda per la Lombardìa, el Trentì, el Vèneto e 'l Friùli, ma 'l sò areàl l'è 'ncentràt suratöt söi Balcàni.

Ìbridi

La pöl dà urìgina ìbridasiù co Primula spectabilis Tratt., Primula glutinosa Wulfen e Primula hirsuta All.[1]

Galerìa de fóto

Leteradüra

  • Li-Bing Zhang und Joachim W. Kadereit: Classification of Primula sect. Auricula (Primulaceae) based on two molecular data sets (ITS, AFLPs), morphology and geographical distribution. In: Botanical Journal of the Linnean Society, Bd. 146, 2004, S.1-26.
  • Xaver Finkenzeller: Alpenblumen, München 2003, ISBN 3-576-11482-3.

Riferimèncc

  1. Pignatti S. - Flora d'Italia - 1982 Edagricole
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia emerging languages

Primula minima: Brief Summary ( ломбардски )

добавил wikipedia emerging languages

Primula minima l'è 'na spéce de piànta de la famìa botànica de le Primulaceae.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia emerging languages

Primula minima ( француски )

добавил wikipedia FR

Primula minima est une espèce de plantes de la famille des Primulacées.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Mólički kropačk ( горнолужички )

добавил wikipedia HSB

Mólički kropačk (Primula minima) je rostlina ze swójby kropačkowych rostlinow (Primulaceae).

Wopisanje

Stejnišćo

Rozšěrjenje

Wužiwanje

Noty

  1. Prawopisny słownik, Hornjoserbski słownik, ISBN 3-7420-1920-1, strona 217
  2. W internetowym słownik: Primel

Žórła

  • Aichele, D., Golte-Bechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)


Eksterne wotkazy

Commons
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Mólički kropačk
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia HSB

Mólički kropačk: Brief Summary ( горнолужички )

добавил wikipedia HSB

Mólički kropačk (Primula minima) je rostlina ze swójby kropačkowych rostlinow (Primulaceae).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia HSB

Dverglykill ( исландски )

добавил wikipedia IS

Dverglykill (fræðiheiti Primula minima) er blóm af ættkvísl lykla.

Lýsing

Útbreiðsla og búsvæði

Ræktun

Myndir

Tilvísanir

Ytri tenglar


 src= Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.
Wikimedia Commons er með margmiðlunarefni sem tengist
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IS

Dverglykill: Brief Summary ( исландски )

добавил wikipedia IS

Dverglykill (fræðiheiti Primula minima) er blóm af ættkvísl lykla.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IS

Dwergsleutelbloem ( холандски; фламански )

добавил wikipedia NL

De dwergsleutelbloem (Primula minima) behoort tot de sleutelbloemen.

De soort behoort met zijn hoogte tot 4 cm tot de kleinste in Midden-Europa van nature voorkomende sleutelbloemen. De plant heeft verhoudingsgewijs zeer grote lichtrode bloemen en een klein bladrozet.

De bloeitijd valt in juni en juli.

Het plantje komt voor in de oostelijke Alpen van Beieren tot Tonale op kalkarme, zure grond. De hoogte varieert van 1500-3000 m. De plant groeit hier op rotsige plaatsen en in rotsspleten.

In België en Nederland groeit de plant wel, maar bloeit meestal niet zo uitbundig als in de Alpen. Men kiest een schaduwrijke omgeving en mengt wat kiezelstenen door humusrijke grond.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-auteurs en -editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NL

Dwergsleutelbloem: Brief Summary ( холандски; фламански )

добавил wikipedia NL

De dwergsleutelbloem (Primula minima) behoort tot de sleutelbloemen.

De soort behoort met zijn hoogte tot 4 cm tot de kleinste in Midden-Europa van nature voorkomende sleutelbloemen. De plant heeft verhoudingsgewijs zeer grote lichtrode bloemen en een klein bladrozet.

De bloeitijd valt in juni en juli.

Het plantje komt voor in de oostelijke Alpen van Beieren tot Tonale op kalkarme, zure grond. De hoogte varieert van 1500-3000 m. De plant groeit hier op rotsige plaatsen en in rotsspleten.

In België en Nederland groeit de plant wel, maar bloeit meestal niet zo uitbundig als in de Alpen. Men kiest een schaduwrijke omgeving en mengt wat kiezelstenen door humusrijke grond.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-auteurs en -editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NL

Pierwiosnek maleńki ( полски )

добавил wikipedia POL
Primula minima a1.jpg
 src=
Kwiat

Pierwiosnek maleńki, pierwiosnka maleńka[3] (Primula minima L.) – gatunek rośliny z rodziny pierwiosnkowatych. Występuje w górach Europy – w Alpach, Pirenejach, Apeninach, Karpatach oraz w Bośni. W Polsce występuje głównie w Tatrach, gdzie jest dosyć częsty. Oprócz tego spotyka się go jeszcze w Karkonoszach, gdzie został po raz pierwszy rozpoznany jako nowy gatunek przez Josephine Kablick[4], brak go natomiast na Babiej Górze[5].

Morfologia

Łodyga
Bardzo krótki (1 cm) głąbik[6].
Liście
Zimozielone liście odziomkowe o klinowatym, rozszerzonym na zewnątrz kształcie mają na szczycie wycięte 3 ząbki. Liście są mięsiste i lśniące, gdyż pokryte są woskiem, chroniącym je przed nadmierną utratą wody w czasie upałów[6][7].
Kwiaty
Na krótkiej łodyżce wyrastają pojedyncze kwiaty, o purpurowym kolorze. Kwiaty mają średnicę ok. 3 cm. Ich dzwonkowaty, pięcioząbkowy kielich ma zrośnięte działki. Korona ma 5 głęboko wciętych płatków, a wewnątrz pierścień białych włosków. Słupek o długiej szyjce zakończony jest kulistym znamieniem[6][7].
Owoc
Torebka pękająca 5 klapkami. Nasiona liczne i bardzo drobne[6].
Korzeń
Bardzo duży w porównaniu do niewielkiej części nadziemnej. Z nasady korzenia odchodzi jedna, lub więcej odnóg, z których wyrastają różyczki pędów nadziemnych[6].

Biologia

Bylina. Kwiaty wytwarzające nektar, zapylane są przez trzmiele i pszczoły. Są bardzo duże w stosunku do niewielkich rozmiarów pędu – to przystosowanie do zwabienia owadów, które w wysokich górach rzadko latają ze względu na często niesprzyjająca pogodę. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Duże korzenie to przystosowanie umożliwiające roślinie przetrwanie w bardzo niesprzyjających warunkach wysokogórskich. Dzięki takiemu systemowi korzeniowemu roślina ta jest odporna na zimno, wysuszający wiatr, a także na długo zalegającą pokrywę śniegową[6].

Ekologia

  • Siedlisko: rośnie głównie na granitowym, kwaśnym podłożu, na różnych nawet malutkich półkach skalnych i wśród skał, na piargach, na trawiastych zboczach. W niektórych miejscach można spotkać całe łany tej roślinki. Jedna z najbardziej wysokogórskich roślin, oreofit. Rośnie głównie w górnych partiach gór, bardzo rzadko można go spotkać poniżej 1300 m n.p.m. W Tatrach rośnie nawet na najwyższych szczytach (Gerlach 2655 m n.p.m.)[6].
  • W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Juncetea trifidi[8].

Zagrożenia i ochrona

W Polsce gatunek objęty od 2004 r. ścisłą ochroną gatunkową. Wszystkie jego stanowiska znajdują się na terenie parków narodowych: Karkonoskiego i Tatrzańskiego. Zagrożone są tylko miejsca przy ścieżkach turystycznych, gdzie ulega on wydeptywaniu[9].

 src= Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-12].
  2. The Plant List. [dostęp 2017-01-26].
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. Pejzaż karkonoski. „BoxNet Kulturalnie”. 15 (20), s. 4, 9 listopada 2012. ISSN 2299-2456.
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
  6. a b c d e f g Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie (Atlasy botaniczne). Irena Zaborowska (ilustr.). Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
  7. a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  9. Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia POL

Pierwiosnek maleńki: Brief Summary ( полски )

добавил wikipedia POL
Primula minima a1.jpg  src= Kwiat

Pierwiosnek maleńki, pierwiosnka maleńka (Primula minima L.) – gatunek rośliny z rodziny pierwiosnkowatych. Występuje w górach Europy – w Alpach, Pirenejach, Apeninach, Karpatach oraz w Bośni. W Polsce występuje głównie w Tatrach, gdzie jest dosyć częsty. Oprócz tego spotyka się go jeszcze w Karkonoszach, gdzie został po raz pierwszy rozpoznany jako nowy gatunek przez Josephine Kablick, brak go natomiast na Babiej Górze.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia POL

Ochiul găinii ( романски; молдавски )

добавил wikipedia RO
 src=
Primula minima
 src=
Marcă poștală sovietică cu Ochiul găinii

Ochiul găinii (Primula minima) este o plantă foarte scundă din genul Primula, familia Primulaceae.[1][2][3] Tulpina are 20-40 mm și are frunze doar la bază. Frunzele mici, fără codiță, lucioase, lățite la vârf, stau în formă de rozetă. Ochiul găinii înflorește în lunile aprilie-iunie.

Se găsește în România prin pășunile munților Carpați.

Vezi și

Commons
Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Primula minima
Wikispecies
Wikispecies conține informații legate de Primula minima

Referințe

  1. ^ Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (2014). „Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist”. Species 2000: Reading, UK. Accesat în 26 mai 2014.Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link) Mentenanță CS1: Text în plus: lista autorilor (link)
  2. ^ L., 1753 In: Sp. Pl.: 143
  3. ^ World Plants: Synonymic Checklists of the Vascular Plants of the World
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autori și editori
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia RO

Ochiul găinii: Brief Summary ( романски; молдавски )

добавил wikipedia RO
 src= Primula minima  src= Marcă poștală sovietică cu Ochiul găinii

Ochiul găinii (Primula minima) este o plantă foarte scundă din genul Primula, familia Primulaceae. Tulpina are 20-40 mm și are frunze doar la bază. Frunzele mici, fără codiță, lucioase, lățite la vârf, stau în formă de rozetă. Ochiul găinii înflorește în lunile aprilie-iunie.

Se găsește în România prin pășunile munților Carpați.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autori și editori
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia RO

Первоцвіт дрібний ( украински )

добавил wikipedia UK
  1. а б в Primula minima. Процитовано 22 травня 2017.
  2. Primula minima. Процитовано 22 травня 2017.(англ.)
  3. Primula minima. Процитовано 22 травня 2017.


лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Автори та редактори Вікіпедії
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia UK

Первоцвіт дрібний: Brief Summary ( украински )

добавил wikipedia UK
Primula minima. Процитовано 22 травня 2017. Primula minima. Процитовано 22 травня 2017.(англ.) Primula minima. Процитовано 22 травня 2017.


лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Автори та редактори Вікіпедії
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia UK