Mareca ist eine Gattung beziehungsweise Untergattung von Enten in der Familie der Entenvögel zu der auch die Pfeifente gehört.
Die in dieser Gattung klassifizierten Arten wurden früher zur Gattung der Eigentlichen Enten (Anas) gezählt. Eine 2009 veröffentlichte Studie fand durch den Vergleich mitochondrialer DNA heraus, dass die Gattung Anas in ihrer damaligen Zusammensetzung nicht monophyletisch war.[1] Basierend auf der Verwandtschaft wurde die Gattung Anas in vier monophyletische Gattungen aufgeteilt, fünf Arten wurden in die Gattung Mareca gestellt.[2]
Die Gattung Mareca wurde vom britischen Naturforscher James Francis Stephens 1824 eingeführt. Die Typusart ist die Pfeifente.[3][4] Der Name dieser Gattung stammt vom brasilianisch-portugiesischen Wort Marréco für eine kleine Ente.[5]
Die Gattung Mareca enthält folgende Arten:[2]
Mareca strepera ssp. couesi von der Insel Teraina ist nur von zwei juvenilen Exemplaren bekannt. Obwohl sie beim International Ornithological Congress noch als valide Unterart gelistet wird, handelt es sich höchstwahrscheinlich um zwei juvenile Exemplare der Schnatterente, die nach Teraina verdriftet wurden.
Mareca ist eine Gattung beziehungsweise Untergattung von Enten in der Familie der Entenvögel zu der auch die Pfeifente gehört.
Die in dieser Gattung klassifizierten Arten wurden früher zur Gattung der Eigentlichen Enten (Anas) gezählt. Eine 2009 veröffentlichte Studie fand durch den Vergleich mitochondrialer DNA heraus, dass die Gattung Anas in ihrer damaligen Zusammensetzung nicht monophyletisch war. Basierend auf der Verwandtschaft wurde die Gattung Anas in vier monophyletische Gattungen aufgeteilt, fünf Arten wurden in die Gattung Mareca gestellt.
Die Gattung Mareca wurde vom britischen Naturforscher James Francis Stephens 1824 eingeführt. Die Typusart ist die Pfeifente. Der Name dieser Gattung stammt vom brasilianisch-portugiesischen Wort Marréco für eine kleine Ente.
De Smjunten (Mareca) foarmje in skaai mei seis soarten yn de famylje fan de Einfûgels.
It skaai fan de Smjunten waard yn 1938 ynsteld yn de klassifikaasje fan Oliverio Pinto. Under oaren Paul Johnsgaard yn 1965 hat útsteld om de soarten fan it skaai op te nimmen yn it skaai fan de Einen. Yn 1991 hat Bradley Livezey lykwols nei fierder ûndersyk útsteld it skaai op 'e nij yn te stellen.
The wigeons or widgeons are a group of birds, dabbling ducks currently classified in the genus Mareca along with two other species. There are three extant species of wigeon, in addition to one recently extinct species.
There are three extant species: the Eurasian wigeon (Mareca penelope), the American wigeon (M. americana) and the Chiloé wigeon (M. sibilatrix). A fourth species, the Amsterdam wigeon (Mareca marecula), became extinct in the 19th century. The wigeons' closest relatives, forming with them the genus Mareca, are the gadwall and the falcated duck.[1][2]
All three wigeons are similarly shaped, with a steep forehead and bulbous rear to the head. All three wigeon species hybridise in captivity[3] while American and Eurasian wigeons hybridise in the wild.[4] An American wigeon × mallard hybrid has also been recorded.[5]
The American wigeon was formerly called the baldpate by ornithologists, and some people still use that name, especially hunters.
The diet of the wigeon consists mainly of grass leaves (~80%), other food types eaten are seeds (~10%) and roots and stems (~5%).[6]
The wigeons or widgeons are a group of birds, dabbling ducks currently classified in the genus Mareca along with two other species. There are three extant species of wigeon, in addition to one recently extinct species.
La Fajfanasoj estas birdospecioj el la grupo de plaŭdanasoj en la genro Anas.
Estas tri specioj: la Fajfanaso (Anas penelope), la Amerika fajfanaso (A. americana) kaj la Sudamerika fajfanaso (A. sibilatrix).
Ĉiu tri estas similformaj, kun ebeneca frunto kaj rondoforma kapa malantaŭo. Maskloj havas distingan reproduktan plumaron (seksa duformismo), dum en siaj elipsaj plumaroj ili similas al inoj, kiuj estas similaj laŭ aspekto la tutan jaron.
La plej proksimaj parencoj de tiuj tri specioj ene de la genro Anas estas la Knaranaso kaj la Falĉilanaso.[1] Ĉiuj tri specioj de Fajfanasoj hibridiĝas en kaptiveco,[2] kaj la Amerika kaj la Eŭrazia fajfanasoj hibridiĝas eĉ en naturo.[3] Oni registris ankaŭ hibridon de Amerika fajfanaso × Platbeka anaso.[4]
La Fajfanasoj estas birdospecioj el la grupo de plaŭdanasoj en la genro Anas.
Estas tri specioj: la Fajfanaso (Anas penelope), la Amerika fajfanaso (A. americana) kaj la Sudamerika fajfanaso (A. sibilatrix).
Ĉiu tri estas similformaj, kun ebeneca frunto kaj rondoforma kapa malantaŭo. Maskloj havas distingan reproduktan plumaron (seksa duformismo), dum en siaj elipsaj plumaroj ili similas al inoj, kiuj estas similaj laŭ aspekto la tutan jaron.
La plej proksimaj parencoj de tiuj tri specioj ene de la genro Anas estas la Knaranaso kaj la Falĉilanaso. Ĉiuj tri specioj de Fajfanasoj hibridiĝas en kaptiveco, kaj la Amerika kaj la Eŭrazia fajfanasoj hibridiĝas eĉ en naturo. Oni registris ankaŭ hibridon de Amerika fajfanaso × Platbeka anaso.
Mareca es un género de aves anseriformes perteneciente a la familia Anatidae. Sus 5 especies vivientes habitan ambientes acuáticos de ambos hemisferios y son denominadas comúnmente patos, cercetas o silbones.
Este género fue descrito originalmente en el año 1824 por el naturalista inglés James Francis Stephens.[1]
Etimológicamente el término genérico Mareca proviene de la palabra en portugués marréco, que se emplea para designar a un pato pequeño.
Durante décadas sus especies fueron incluidas en el género Anas. En el año 2009, un estudio filogenético molecular comparó secuencias de ADN mitocondrial de las especies de Anas, encontrando que el mismo era parafilético.[2] Sobre la base de esta evidencia, el género fue segmentado en cuatro secciones monofiléticas, cada una con nivel genérico,[3] lo que fue aceptado por los autores posteriores.[4][5]
El género Mareca se compone de 6 especies, una de ellas extinta:
Ánade friso (Mareca strepera).
Pato overo (Mareca sibilatrix).
Cerceta de alfanjes (Mareca falcata).
Silbón americano (Mareca amaricana).
Mareca es un género de aves anseriformes perteneciente a la familia Anatidae. Sus 5 especies vivientes habitan ambientes acuáticos de ambos hemisferios y son denominadas comúnmente patos, cercetas o silbones.
Mareca Stephens, 1824 è un genere di uccelli della famiglia degli Anatidi.[1]
Il Congresso Ornitologico Internazionale (2018) assegna al genere Mareca le seguenti specie, in precedenza incluse nel genere Anas:[1][2]
Mareca is een geslacht van vogels uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Deze eenden worden meestal in het geslacht Anas geplaatst, maar volgens moleculair genetisch onderzoek dat in 2009 werd gepubliceerd, vormt dit geslacht een aparte clade binnen de groep van de grondeleenden. Er zijn vijf nog levende soorten binnen dit geslacht.[1]
Hieronder de fylogenetische stamboom gebaseerd op het onderzoek van Gonzalez et al (2009).[2]
Mareca(gewone) smient
Mareca is een geslacht van vogels uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Deze eenden worden meestal in het geslacht Anas geplaatst, maar volgens moleculair genetisch onderzoek dat in 2009 werd gepubliceerd, vormt dit geslacht een aparte clade binnen de groep van de grondeleenden. Er zijn vijf nog levende soorten binnen dit geslacht.
Krakeend, Mareca strepera Bronskopeend, Mareca falcata Smient, Mareca penelope Chileense smient, Mareca sibilatrix Amerikaanse smient, Mareca americana † Amsterdamsmient, Mareca marecula (uitgestorven)Mareca – rodzaj ptaka z podrodziny kaczek (Anatinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Ameryce Południowej i Północnej[9].
Długość ciała 46–58 cm, rozpiętość skrzydeł 75–95 cm; masa ciała samców 318–1134 g, samic 408–1043 g[10].
Na podstawie badań filogenetycznych takson ten został ponownie wyodrębniony z Anas[16][17]. Do rodzaju należą następujące gatunki[18]:
Mareca – rodzaj ptaka z podrodziny kaczek (Anatinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
_RWD2.jpg)
