Die Strepie (Sarpa salpa) is 'n vis wat aangetref word vanaf Kaapstad tot by Maputo en ook in die Middellandse See. In Engels staan die vis ook bekend as Strepie.
Die vis is silwer van kleur met 8-10 geel strepies aan die kante van die vis. Die gemiddelde groote van die vis is 20 cm maar kan tot 30 cm/1.3 kg groot word.
Die vis hou meer in die vlak water en in getypoele en seegras beddings in strandmere. Hulle word normaal weg as manlik gebore en verander hul geslag na vroulik na ongeveer twee jaar. Hulle skiet kuit van April tot September in KwaZulu-Natal. Die vis is eetbaar maar word hoofsaaklik gebruik vir aas.
Die Strepie (Sarpa salpa) is 'n vis wat aangetref word vanaf Kaapstad tot by Maputo en ook in die Middellandse See. In Engels staan die vis ook bekend as Strepie.
La saboga (Sarpa salpa) ye una especie de pexe perciforme de la familia Sparidae.
Cuerpu oval-oblongu, estruyíu. Cabeza pequeña y focicu chatu. Boca pequeña, terminal, con llabios gordos. Aletes dorsal y anal pocu elevaes y con radios espiniformes delgaos. Caudal aforquetada. El color ye gris azulao con 10 o 11 típiques rayes llonxitudinales doraes con reflexos naranxes. La cabeza ye más escura y el banduyu más claru. Na base de les aletes pectorales hai una mancha pequeña negra. Les aletes son abuxaes. Puede algamar 50 cm de llargu.
Vive en bálamos nos que los sos miembros se caltienen bien arrexuntaos y muévense de forma coordinada.
La especie ye hermafrodita proterándrica y reproduzse en primavera y seronda. Los individuos nuevos son sobremanera carnívoros, pero los adultos son de los pocos pexes herbívoros, y aliméntense casi puramente d'algues (por casu, Ulva lactuca y algues pardes como Lavrencia pinnatifida, anguaño empezaron a comer la "Caulerpa", alga invasora del Mediterraneu), que «pacen» nes roques o sobre les fueyes de posidonias. Vive ente 2 y 100 m, raru a los 200 m de fondura.
D'interés baxo. A nun pol tamañu que pueden algamar y que n'agües abiertes pueden resultar fuínes.
En Marruecos péscase a caña o con tresmallos pegaos a la mariña. Illegalmente síguese emplegando la pesca a la dinamita, con graves impactos nel ecosistema
A la menor señal de peligru, el bálamu enteru de sabogues va echar a nalar rápido y ensin pensalo. van facer como si d'un únicu individuu se tratara, toos al unísonu y p'haza una mesma direición.
Nestos casos, na pesca con arpón, el mayor error ye'l de tirar a bultu, cuidao que casi con total seguridá vamos fallar nel nuesu intentu.
Lo más fayadizo ye intentar escoyer un exemplar, el que más cerca s'atope y vamos centrar nél el nuesu tiru.
Si somos quien a mancar a unu, ésti va reaccionar enérxicamente. Pue que trate d'enroscase, y nesi casu la so recuperación va ser fácil por demás, porque, ensin los sos compañeros, una saboga alcuéntrase totalmente desamparada y el mieu termina por inmovilizala.
Va dende una calidá regular hasta malo, por cuenta de la so alimentación herbívoro que-y da un estrañu sabor a la carne. Sicasí, si se cora'l pexe de recién pescáu, pierde esi sabor tan desagradable.
Comercialmente alcuéntrase como besugu americanu y dacuando preséntenlu cola falsa denominación de dorada, besugu o otros. Nun ye afayadizu pal fornu porque s'abre por demás.
El consumu de la so carne puede producir allucinaciones pos esti pexe puede alimentase d'algues tóxiques que los sos alcaloides pueden pasar a la so carne.[2]
.La salpa, aurada grisenca o saupa (Sarpa salpa) és un peix teleosti de la família dels espàrids i de l'ordre dels perciformes.[3][4] És l'única espècie del gènere Sarpa.[5]
Té lloc entre els mesos de setembre i octubre. Arriben a la maduresa sexual a la talla de 20 cm. És hermafrodita proteràndric: primer és mascle i després es transforma en femella.[8]
Cries de salpa.
Els joves són omnívors (mengen crustacis i algues), mentre que els adults s'alimenten quasi exclusivament d'algues (com ara, Ulva lactuca i Lavrencia pinnatifida)[9] i fanerògames marines. És l'únic peix de la Mar Mediterrània que és herbívor en estat adult (altres peixos són herbívors a les etapes larvàries i juvenils, o omnívors quan són adults).[10]
Viu a la costa entre els 5 i els 70 m de fondària a praderies de Posidonia i a fons rocallosos amb abundant algues. La seua distribució batimètrica ve donada per l'alimentació, ja que és herbívor i a major fondària no creixen les algues de les quals s'alimenta.[11]
Es troba a les costes de la Mar Mediterrània, de la Mar Negra i de l'Atlàntic oriental (des de la Mar Cantàbrica i l'Estret de Gibraltar fins a Sierra Leone -incloent-hi l'Illa de Madeira, les Illes Canàries i Cap Verd-, i des del Congo fins a Sud-àfrica).[6]
És una espècie gregaria que pot formar grups nombrosos i compactes.[12]
No té gaire interès comercial, però es captura amb nanses i xarxes.[12] La seua pesca amb grumeig es troba molt arrelada per totes les illes de les Balears i de les Pitiüses.[13]
És saborosa quan és fresca, però, com que s'ablaneix fàcilment, no és gaire apreciada.[14]
La salpa, aurada grisenca o saupa (Sarpa salpa) és un peix teleosti de la família dels espàrids i de l'ordre dels perciformes. És l'única espècie del gènere Sarpa.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Sparidae ydy'r Salpa sy'n enw gwrywaidd; lluosog: salpaod (Lladin: Sarpa salpa; Saesneg: Salema porgy).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, Affrica a'r Môr Canoldir.
Mae'n bysgodyn dŵr hallt ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Sparidae ydy'r Salpa sy'n enw gwrywaidd; lluosog: salpaod (Lladin: Sarpa salpa; Saesneg: Salema porgy).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, Affrica a'r Môr Canoldir.
Mae'n bysgodyn dŵr hallt ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Očnatec obecný (Sarpa salpa) je ryba žijící ve Středozemním moři a Biskajském zálivu.
Má zploštělé, oválné tělo stříbrné barvy, charakteristickými znaky jsou tenké oranžové vodorovné pruhy a černá skvrna u kořene prsní ploutve. Samci dosahují maximální délky 30 cm, samice jsou větší - až 50 cm.
Maso ryby může způsobit těžké, až několik dní trvající halucinace,[2] což je patrně způsobeno některým druhem mořské řasy, kterou očnatec konzumuje. Pro tuto vlastnost byl očnatec vyhledáván už starými Římany.[3]
Obrázky, zvuky či videa k tématu očnatec obecný ve Wikimedia Commons
Očnatec obecný (Sarpa salpa) je ryba žijící ve Středozemním moři a Biskajském zálivu.
Die Goldstrieme (Sarpa salpa), auch Goldstriemenbrasse[1] genannt, ist ein Vertreter der Meerbrassen und einzige Art[2] der Gattung Sarpa. Umgangssprachlich nennt man die Art auch Ulvenfresser, da sie auch Meersalat (Ulva lactuca) frisst.[3] Die Goldstrieme ist halluzinogen, was schon in der Antike für Drogentrips genutzt wurde.
Ihr Verbreitungsgebiet erstreckt sich im östlichen Atlantik von der Biskaya bis an die Küsten von Sierra Leone. Ferner ist sie auch im Mittel- und im Schwarzen Meer sowie in den Küstengewässern um Südafrika zu Hause. Obwohl hauptsächlich Meeresbewohner sucht sie auch Brackwasserbereiche und Flussmündungen auf.
Der mit Ctenoidschuppen bedeckte Körper der Goldstrieme ist länglich-oval geformt und seitlich abgeflacht.[4] Ihr Maul ist endständig. Die relativ großen Augen haben eine goldene Iris. Namensgebend sind zehn bis zwölf gelbe oder goldfarbene Linien die sich längs über die silbergrauen Körperseiten ziehen. Über dem Ansatz der Brustflossen befindet sich ein schwarzer Fleck. Die Bauchflossen sind brustständig, die Schwanzflosse ist deutlich eingekerbt. Entlang der Seitenlinie trägt die Goldstrieme 68 bis 78 Schuppen. Die Art erreicht eine Größe von 30 cm, selten bis 51 cm.[4] Das Gewicht kann 1400 Gramm betragen.
Die Goldstrieme ist eine sehr gesellige Art und zieht zumeist in Gruppen oder größeren Schwärmen umher. Goldstriemen sind sehr ruhige Schwimmer, die jedoch in permanenter Vorsicht verbleiben. Bei Gefahr oder Störung suchen die Tiere zügig tiefere Regionen auf oder entfernen sich Richtung Freiwasser. Die Art ist tagaktiv. Oftmals schwimmen andere Fische, wie Brassen und Papageifische mit Goldstriemen umher.
Die Art ist meistens über Fels- und Sandböden, sowie Seegraswiesen anzutreffen. Nicht selten schwimmt sie in Schwärmen im Freiwasser. Der Tiefenbereich bewegt sich hierbei von der Wasseroberfläche bis zu maximal 20 m Tiefe.[5] In Einzelfällen ist Sarpa salpa auch in Tiefen bis 70 m anzutreffen.[6]
Die adulten Tiere sind reine Pflanzenfresser. Die Goldstrieme ernährt sich hauptsächlich von Neptungras (Posidonia oceanica) sowie anderen Algen. Hierzu zählt der Meersalat (Ulva lactuca) und die gefiederte Rotalge (Laurencia pinnatifida). Die Art nimmt auch Phytoplankton zu sich. In bestimmten Regionen kommt es vor, dass die Goldstrieme die sogenannte „Killeralge“ Caulerpa taxifolia verzehrt. Diese Art wurde ins Mittelmeer eingeschleppt und hat sich in manchen Regionen rasend schnell verbreitet. Da die Alge toxisch ist, wird das Fleisch der Goldstrieme ebenfalls giftig. Die Giftstoffe reichern sich mit der Zeit im Gewebe an, womit das Fleisch für den menschlichen Verzehr ungeeignet wird. Nach dem Verzehr durch Menschen kann das Gift der Caulerpa taxifolia motorische Störungen auslösen und Halluzinationen und Alpträume induzieren. Es wurden wissenschaftliche Studien zu diesem Thema durchgeführt.[7] Die Jungfische der Sarpa salpa ernähren sich hauptsächlich von kleinen Wirbellosen wie Schalenweichtieren und kleinen Krustentieren.[8]
Bei einer Größe von ca. 20 cm werden die Tiere fortpflanzungsfähig. Sie sind zunächst als Männchen geschlechtsreif, wandeln sich aber später in Weibchen um (Protandrische Zwitter). Unter Protandrie versteht man eine Sonderform der Zwittrigkeit. Die Geschlechtsumwandlung findet aber nur statt, wenn das gesamte Geschlechtsverhältnis zu Ungunsten der männlichen Tiere ausfällt. Die Fortpflanzung findet im Frühjahr und Herbst statt. Die geschlüpfte Brut, sowie die Eier sind planktisch.[5][9]
Eventuell kann die Art mit der Gelbstrieme (Boops boops) verwechselt werden. Diese ist jedoch wesentlich schlanker und weist nur 3 – 5 Längsstreifen auf, die dazu noch deutlich schwächer gefärbt sind.[5]
Die Goldstrieme (Sarpa salpa), auch Goldstriemenbrasse genannt, ist ein Vertreter der Meerbrassen und einzige Art der Gattung Sarpa. Umgangssprachlich nennt man die Art auch Ulvenfresser, da sie auch Meersalat (Ulva lactuca) frisst. Die Goldstrieme ist halluzinogen, was schon in der Antike für Drogentrips genutzt wurde.
Η σάλπα ή σάρπα (επιστημονική ονομασία Sarpa salpa) είναι είδος θαλάσσιου ψαριού της οικογένειας των σπαριδών, το οποίο αναγνωρίζεται από τις πολλές χρυσές λωρίδες που φέρει κατά μήκος του ασημόχρωμου σώματός της.
Βρίσκεται στον ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό, από τον Βισκαϊκό κόλπο μέχρι τη Νότια Αφρική, και στη Μεσόγειο Θάλασσα.[1] Μερικές φορές απαντάται και βορειότερα, μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία. Υπάρχει σε αρκετά μεγάλους αριθμούς και απαντάται συνήθως από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθος 70 μέτρων. Τα αρσενικά έχουν συνήθως μήκος από 15 ως 30 cm, ενώ τα θηλυκά είναι πολύ μεγαλύτερα, με μήκη από 31 ως 45 cm.[2] Το μέγιστο μήκος που έχει βρεθεί ποτέ είναι 51 cm.[1]
Η σάλπα ψαρεύεται εύκολα με καλαμίδι και αγκίστρι δολωμένο με ζυμάρι, και το κρέας της τρώγεται από τον άνθρωπο, αν και δεν θεωρείται τόσο νόστιμο, αλλά χρησιμεύει και ως ζωντανό δόλωμα. Πιάνεται επίσης με δίχτυα και με κιούρτους. Το ψάρι αυτό έγινε γνωστό από άρθρα που έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα το 2006, όταν δύο άνδρες που το έφαγαν σε εστιατόριο της περιοχής της δυτικής Μεσογείου άρχισαν να έχουν ακουστικές και οπτικές παραισθήσεις.[3] Αυτές οι παραισθήσεις, που περιγράφηκαν ως «τρομακτικές», αναφέρθηκε ότι δημιουργήθηκαν μερικά λεπτά μετά την πέψη του ψαριού και διήρκεσαν επί 36 ώρες.
Παραισθήσεις από κατανάλωση ψαριού (ichthyoallyeinotoxism) έχουν αναφερθεί συχνά για άλλα είδη, αλλά όχι για τη σάλπα. Στην πραγματικότητα σερβίρεται αρκετές φορές σε ψαροταβέρνες στις ακτές της Μεσογείου. Η πιθανότερη αιτία είναι ότι το ψάρι έχει φάει κάποια είδη μακροφυκών (ίσως το Caulerpa prolifera της Μεσογείου ή η συνηθέστερη ποσειδωνία) ή φυτοπλαγκτού, οι τοξίνες των οποίων το καθιστούν παραισθησιογόνο. Οι επιδράσεις που περιγράφηκαν είναι παρόμοιες με τις επαγόμενες από ινδολοτρυπταμινικά ψυχεδελικά φάρμακα.[3]
Η σάλπα ή σάρπα (επιστημονική ονομασία Sarpa salpa) είναι είδος θαλάσσιου ψαριού της οικογένειας των σπαριδών, το οποίο αναγνωρίζεται από τις πολλές χρυσές λωρίδες που φέρει κατά μήκος του ασημόχρωμου σώματός της.
Βρίσκεται στον ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό, από τον Βισκαϊκό κόλπο μέχρι τη Νότια Αφρική, και στη Μεσόγειο Θάλασσα. Μερικές φορές απαντάται και βορειότερα, μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία. Υπάρχει σε αρκετά μεγάλους αριθμούς και απαντάται συνήθως από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθος 70 μέτρων. Τα αρσενικά έχουν συνήθως μήκος από 15 ως 30 cm, ενώ τα θηλυκά είναι πολύ μεγαλύτερα, με μήκη από 31 ως 45 cm. Το μέγιστο μήκος που έχει βρεθεί ποτέ είναι 51 cm.
Η σάλπα ψαρεύεται εύκολα με καλαμίδι και αγκίστρι δολωμένο με ζυμάρι, και το κρέας της τρώγεται από τον άνθρωπο, αν και δεν θεωρείται τόσο νόστιμο, αλλά χρησιμεύει και ως ζωντανό δόλωμα. Πιάνεται επίσης με δίχτυα και με κιούρτους. Το ψάρι αυτό έγινε γνωστό από άρθρα που έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα το 2006, όταν δύο άνδρες που το έφαγαν σε εστιατόριο της περιοχής της δυτικής Μεσογείου άρχισαν να έχουν ακουστικές και οπτικές παραισθήσεις. Αυτές οι παραισθήσεις, που περιγράφηκαν ως «τρομακτικές», αναφέρθηκε ότι δημιουργήθηκαν μερικά λεπτά μετά την πέψη του ψαριού και διήρκεσαν επί 36 ώρες.
Παραισθήσεις από κατανάλωση ψαριού (ichthyoallyeinotoxism) έχουν αναφερθεί συχνά για άλλα είδη, αλλά όχι για τη σάλπα. Στην πραγματικότητα σερβίρεται αρκετές φορές σε ψαροταβέρνες στις ακτές της Μεσογείου. Η πιθανότερη αιτία είναι ότι το ψάρι έχει φάει κάποια είδη μακροφυκών (ίσως το Caulerpa prolifera της Μεσογείου ή η συνηθέστερη ποσειδωνία) ή φυτοπλαγκτού, οι τοξίνες των οποίων το καθιστούν παραισθησιογόνο. Οι επιδράσεις που περιγράφηκαν είναι παρόμοιες με τις επαγόμενες από ινδολοτρυπταμινικά ψυχεδελικά φάρμακα.
Sarpa salpa, known commonly as the dreamfish, salema, salema porgy, cow bream or goldline, is a species of sea bream, recognisable by the golden stripes that run down the length of its body, and which can cause ichthyoallyeinotoxism when eaten.[2] It is found in the East Atlantic, where it ranges from the Bay of Biscay to South Africa, as well as in the Mediterranean.[3] It has occasionally been found as far north as Great Britain.[2] It is generally common and found from near the surface to a depth of 70 m (230 ft).[1] Males are typically 15 to 30 cm (6–12 in) in length, while females are usually 31 to 45 cm (12–18 in).[4] The maximum size is 51 cm (20 in).[3]
Sarpa salpa became widely known for its ichthyoallyeinotoxic effects following widely publicized articles in 2006, when two men ingested it at a Mediterranean restaurant and began to experience many auditory and visual hallucinogenic effects.[5] These hallucinations, described as frightening, were reported to have occurred two hours after the fish was ingested and had a total duration of 36 hours.[6]
The fish, and especially its viscera, have been assessed as potentially unsafe by a study conducted on Mediterranean specimens.[7] It is believed that the fish ingests a particular algae or phytoplankton which renders it ichthyoallyeinotoxic.
Sarpa salpa, known commonly as the dreamfish, salema, salema porgy, cow bream or goldline, is a species of sea bream, recognisable by the golden stripes that run down the length of its body, and which can cause ichthyoallyeinotoxism when eaten. It is found in the East Atlantic, where it ranges from the Bay of Biscay to South Africa, as well as in the Mediterranean. It has occasionally been found as far north as Great Britain. It is generally common and found from near the surface to a depth of 70 m (230 ft). Males are typically 15 to 30 cm (6–12 in) in length, while females are usually 31 to 45 cm (12–18 in). The maximum size is 51 cm (20 in).
Baked salemas Sarpa salpa became widely known for its ichthyoallyeinotoxic effects following widely publicized articles in 2006, when two men ingested it at a Mediterranean restaurant and began to experience many auditory and visual hallucinogenic effects. These hallucinations, described as frightening, were reported to have occurred two hours after the fish was ingested and had a total duration of 36 hours.
The fish, and especially its viscera, have been assessed as potentially unsafe by a study conducted on Mediterranean specimens. It is believed that the fish ingests a particular algae or phytoplankton which renders it ichthyoallyeinotoxic.
La salema o salpa (Sarpa salpa) es una especie de pez perciforme de la familia Sparidae.
Cuerpo oval-oblongo, comprimido. Cabeza pequeña y hocico romo. Boca pequeña, terminal, con labios gruesos. Aletas dorsal y anal poco elevadas y con radios espiniformes delgados. Caudal ahorquillada. El color es gris azulado con 10 u 11 típicas listas longitudinales doradas con reflejos naranjas. La cabeza es más oscura y el vientre más claro. En la base de las aletas pectorales hay una pequeña mancha negra. Las aletas son grisáceas. Puede alcanzar 50 cm de largo.
Vive en bancos cuyos miembros se mantienen muy agrupados y se mueven de forma coordinada.
La especie es hermafrodita proterándrica y se reproduce en primavera y otoño. Los individuos jóvenes son sobre todo carnívoros, pero los adultos son de los pocos peces herbívoros del Mediterráneo, y se alimentan casi exclusivamente de algas (por ejemplo, Ulva lactuca y algas pardas como Laurencia pinnatifida, actualmente han empezado a comerse la "Caulerpa", alga invasora del Mediterráneo), que «pacen» en las rocas o sobre las hojas de posidonias. Vive entre 2 y 100 m, raro a los 200 m de profundidad.
De interés bajo, salvo por el tamaño que pueden alcanzar y que en aguas abiertas pueden resultar esquivas.
En Marruecos se pesca a la caña o con trasmallos pegados a la costa, los ejemplares de un buen tamaño dan una buena lucha en la pesca deportiva. Ilegalmente se sigue empleando la pesca a la dinamita, con graves impactos en el ecosistema
A la menor señal de peligro, el banco entero de salpas echará a nadar rápidamente y sin pensarlo. Lo harán como si de un único individuo se tratara, todos al unísono y hacia una misma dirección.
Va desde una calidad regular hasta mala, debido a su alimentación herbívora que le da un extraño sabor a la carne. Sin embargo, si recién pescado se sangra, se consigue seccionando las agallas, pierde ese sabor tan desagradable.
Comercialmente se encuentra como besugo americano y a veces lo presentan con la falsa denominación de dorada, besugo u otros. No es adecuado al horno porque se abre en demasía.
El consumo de su carne puede producir alucinaciones pues este pez puede alimentarse de algas tóxicas cuyos alcaloides pueden pasar a su carne.En las Palmas de Gran Canaria, y concretamente en la zona de Mogán, los efectos de estos alcaloides presentes en la carne de las Salpas, son bien conocidos por los pescadores.[2]
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-23,_DD_26.jpg)
,_Set%C3%BAbal,_Portugal,_2020-08-01,_DD_15.jpg)
,_Madeira,_Portugal,_2019-05-31,_DD_31.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-23,_DD_28.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-31,_DD_28.jpg)
La salema o salpa (Sarpa salpa) es una especie de pez perciforme de la familia Sparidae.
Salpa (Sarpa salpa) Sparidae familiako ur gaziko arraina da, ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.[1] 30 cm inguru luze dira ale helduak. Gorputz egituraz arrautza itxurakoak eta alboetatik zapal samarrak dira. Aho estua dute. Bizkarrean hegal bakarra dute, buruaren atzetik ia isatserainokoa. Sabel-hegalak laburrak dituzte, eta uzkialdekoa, berriz, luze samarra. Kolorez gris zilarkarak dira, baina gorputzaren alde banatan urre koloreko 10-12 zerrenda ere badituzte. Mediterraneo itsasoan eta Ozeano Atlantikoan bizi dira. Algak eta oskoldunak jaten dituzte batez ere.
Salparen haragia jateak haluzinazioak eragin ditzake;[2] izan ere, Erromatar Inperioaren garaian, olgetarako drogatzat jaten zuten.[3] Bizkaian bedarjale, salba edo sabai diote.[4]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Salpa (Sarpa salpa) Sparidae familiako ur gaziko arraina da, ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena. 30 cm inguru luze dira ale helduak. Gorputz egituraz arrautza itxurakoak eta alboetatik zapal samarrak dira. Aho estua dute. Bizkarrean hegal bakarra dute, buruaren atzetik ia isatserainokoa. Sabel-hegalak laburrak dituzte, eta uzkialdekoa, berriz, luze samarra. Kolorez gris zilarkarak dira, baina gorputzaren alde banatan urre koloreko 10-12 zerrenda ere badituzte. Mediterraneo itsasoan eta Ozeano Atlantikoan bizi dira. Algak eta oskoldunak jaten dituzte batez ere.
Salparen haragia jateak haluzinazioak eragin ditzake; izan ere, Erromatar Inperioaren garaian, olgetarako drogatzat jaten zuten. Bizkaian bedarjale, salba edo sabai diote.
Sarpa salpa
La saupe (Sarpa salpa) est une espèce de poissons appartenant à la famille des Sparidae, commune en Méditerranée. C'est la seule espèce du genre Sarpa (monotypique).
L'adulte mesure en moyenne 35 cm et peut atteindre 50 cm. Le corps est ovale et comprimé latéralement. Il a des reflets argentés et est strié de 10 à 12 lignes longitudinales jaune vif qui vont de la tête, assez courte, jusqu'à la nageoire caudale. La bouche petite a une denture très saillante. L'œil doré est assez gros et proche de la bouche, le dos est gris jaune à verdâtre avec des reflets or, les nageoires sont grisâtres.
Les saupes vivent en bancs près du bord où elles affectionnent les herbiers (posidonies) et les fonds rocheux. Leur activité est essentiellement diurne et leur régime principalement végétarien : algues vertes et brunes de la zone superficielle, ainsi que les posidonies qu'elles peuvent brouter assidûment. Quelques petits invertébrés peuvent compléter le menu. Hermaphrodites, curieuse particularité des sparidés, les saupes changent de sexe avec l'âge et se reproduisent au printemps et à l'automne.
Le régime végétarien de la saupe la rend presque impossible à pêcher à la canne, sa taille modeste et ses lieux de vie la rendant par ailleurs peu vulnérable à la pêche au filet ou au harpon. C'est pourquoi ce poisson est rare dans les assiettes et pratiquement pas commercialisé. La saupe n’est pratiquement plus consommée sauf en France, en Israël et en Tunisie[7]. Ces trois pays sont les seuls où l’on décrit régulièrement des cas d’Ichtyosarcotoxisme méditerranéens. En Algérie la saupe est couramment connue sous le nom Chelba (dialecte local).
En effet, la saupe peut provoquer chez celui qui la consomme des hallucinations[7],[8]. Ces propriétés hallucinogènes sont utilisées dans l’Océan pacifique par les Mélanésiens et Polynésiens lors de rites religieux. De telles utilisations étaient également décrites en Méditerranée durant l'empire romain[7],[9].
Les saupes ne sont pas toxiques toute l’année mais uniquement durant certaines périodes, ce qui fait suspecter le rôle de toxines d’algues ingérées par les poissons, et pullulant à certaines périodes[7],[10]. Depuis l'introduction accidentelle en Méditerranée de la Caulerpa taxifolia, la saupe a tendance à accumuler dans son organisme les toxines produites par cette algue[11],[12]. Il est donc recommandé de la vider dès qu'elle est pêchée[13],[14].
Ses qualités gustatives sont par ailleurs diversement appréciées. Malgré une chair agréable, son goût fort et particulier peut rebuter certaines personnes.
Sarpa salpa
La saupe (Sarpa salpa) est une espèce de poissons appartenant à la famille des Sparidae, commune en Méditerranée. C'est la seule espèce du genre Sarpa (monotypique).
A saboga, perla, bogón ou sopa (Sarpa salpa, Linneaus 1758) é un peixe mariño pertencente á familia dos espáridos (Sparidae), da orde dos perciformes.
Ten un corpo longo e comprimido lateralmente e pode alcanzar tamaños máximos de 50 cm, aínda que o tamaño habitual ronda os 30 cm. Posúe unha aleta dorsal longa e baixa con 11-12 radios espiñosos e 14-17 brandos; a aleta anal tamén é baixa pero moito máis curta, con 3 radios espiñosos e 13-15 brandos. A cabeza é pequena, máis escura que o resto do corpo e co fociño romo. A boca é pequena, terminal e con labios grosos.
A cor é azul prateada a agrisada, sendo característica da especie a presenza de 10-11 listas lonxitudinais en cada costado douradas ou con tons laranxa, desde a boca ata o pedúnculo caudal. O ventre é máis claro. Na base das aletas pectorais hai unha pequena mancha negra.
Distribúese no Atlántico oriental, desde o Golfo de Biscaia ata os 40º Sur, entrando no Mediterráneo, onde é moi abundante. Vive en augas pouco profundas, entre os 5 e os 70 metros.
A saboga, perla, bogón ou sopa (Sarpa salpa, Linneaus 1758) é un peixe mariño pertencente á familia dos espáridos (Sparidae), da orde dos perciformes.
Salpa (Sarpa salpa), je riba koja pripada obitelji ljuskavki (Sparidae). Ostali nazivi su salpuc, salpuša, salpušica, sapa, sapica, sopa i dr.
Naraste do 51 cm u dužinu i može težiti do 3 kg. Tijelo joj je izduljenog i ovalnog oblika, donekle spljoštenog sa umjereno razvijenim perajama. Glava joj je mala u odnosu na tijelo, s malim ustima i zubima specijaliziranim za čupanje. Boje je sivosrebrnkaste, odozgo maslinastozelenkaste, a donji dio je srebrnkaste boje. Postrance je isprugana uzdužnim zlatkastim prugama.
Pretežno se hrani algama, ali uzima i male račiće što posebno vrijedi za mlade primjerke salpi. Najradije jede one alge koje su za vrijeme oseke bile izložene suncu. Pripada životnoj zajednici bentosa jer je životno vezana za prehranu sa morskog dna. Zalazi do 30 metara u dubinu, a može se naći i u vrlo plitkom moru. Salpa je vrlo društvena riba koja živi u brojnim jatima uzduž hridinaste i šljunkovite obale. Karakteristično je i ponašanje salpi u jatu. Pokreti svih riba u jatu su sinkronizirani kao da su koordinirani kretanjem ribe predvodnice. Kada se iznenada preplaše sve salpe se istovremeno pokreću i bježe. Mrijesti se krajem ljeta i početkom jeseni.
Salpa je rasprostranjena u čitavom Jadranu te u Mediteranu, Crnom moru i Atlantskom oceanu.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: Salpa
Wikivrste imaju podatke o: Salpa Salpa (Sarpa salpa), je riba koja pripada obitelji ljuskavki (Sparidae). Ostali nazivi su salpuc, salpuša, salpušica, sapa, sapica, sopa i dr.
Naraste do 51 cm u dužinu i može težiti do 3 kg. Tijelo joj je izduljenog i ovalnog oblika, donekle spljoštenog sa umjereno razvijenim perajama. Glava joj je mala u odnosu na tijelo, s malim ustima i zubima specijaliziranim za čupanje. Boje je sivosrebrnkaste, odozgo maslinastozelenkaste, a donji dio je srebrnkaste boje. Postrance je isprugana uzdužnim zlatkastim prugama.
Pretežno se hrani algama, ali uzima i male račiće što posebno vrijedi za mlade primjerke salpi. Najradije jede one alge koje su za vrijeme oseke bile izložene suncu. Pripada životnoj zajednici bentosa jer je životno vezana za prehranu sa morskog dna. Zalazi do 30 metara u dubinu, a može se naći i u vrlo plitkom moru. Salpa je vrlo društvena riba koja živi u brojnim jatima uzduž hridinaste i šljunkovite obale. Karakteristično je i ponašanje salpi u jatu. Pokreti svih riba u jatu su sinkronizirani kao da su koordinirani kretanjem ribe predvodnice. Kada se iznenada preplaše sve salpe se istovremeno pokreću i bježe. Mrijesti se krajem ljeta i početkom jeseni.
Salpa je rasprostranjena u čitavom Jadranu te u Mediteranu, Crnom moru i Atlantskom oceanu.
Sarpa salpa[2] (Linnaeus, 1758), conosciuta in italiano come salpa è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Sparidae. È l'unica specie del genere Sarpa.
La salpa è presente in tutto il Mediterraneo, nonché nell'Atlantico orientale: dal Golfo di Biscaglia fino al Sudafrica[3].
Si tratta di una specie strettamente costiera che si trova dalla superficie fino (eccezionalmente) a 70 metri di profondità; normalmente non supera i 20 metri e si trova anche in acque molto basse[4]. Popola fondali rocciosi con crescita di piante acquatiche e praterie di Posidonia oceanica[3].
Il corpo ha la forma tipica degli Sparidae, appiattito ai lati, con dorso e ventre convessi in egual maniera. Il peduncolo caudale è sottile, la pinna caudale forcuta e con lobi appuntiti. Gli occhi sono piuttosto piccoli. La bocca è piccola, posta all'apice del muso e rivolta leggermente verso il basso, dotata di denti appuntiti utilizzati per raschiare le alghe dagli scogli. La pinna dorsale ha la parte anteriore con raggi spinosi poco robusti ed è abbastanza bassa, così come la pinna anale, che ha 3 raggi spinosi[4][5][6].
La colorazione è argentea con dorso grigio-azzurro, fianchi argentati attraversati orizzontalmente da 10/12 sottili strisce dorate. Una macchiolina scura è presente all'attaccatura delle pinne pettorali. Gli occhi sono dorati. La coda e le pinne sono azzurro verdastre tranne le pinne ventrali che sono trasparenti. Raggiunge una lunghezza di 50 cm e 3 kg di peso ma normalmente non supera i 30 cm per 1 kg[4][5][6].
Specie gregaria che forma fitti banchi numerosi e ben disciplinati che si muovono velocemente tra gli scogli. Questo pesce ha un nuoto molto potente che produce una vibrazione che può essere avvertita dai subacquei[4].
È un pesce principalmente erbivoro, apprezza in particolar modo l'alga verde Ulva lactuca o insalata di mare[4]. Da giovane si ciba prevalentemente di anellidi, crostacei e altri invertebrati[3].
Ermafrodita proterandrica, la salpa nasce maschio per poi divenire femmina durante la crescita[3]. Le uova vengono deposte in autunno[5].
La salpa è una cattura frequente sia per i pescatori sportivi che per i professionisti, dato che finisce spesso nelle reti da posta e nelle nasse ed abbocca con frequenza alle lenze. La dentatura del pesce rende la pesca complicata dato che è capace di tranciare i monofili sottili senza grossi problemi. La sua cattura è ambita dai pescatori sportivi dato che oppone una strenua resistenza ed è dotata di una notevole forza. Talvolta, approfittando del bell'aspetto del pesce, viene fraudolentemente venduta come orata sebbene l'aspetto dei due pesci sia molto diverso[4]. I pescatori della Liguria credono che in primavera ed autunno un tipo diverso di salpa ("salpa di corsa") si riunisca in fitti banchi nei pressi delle punte della riva. Queste salpe sarebbero di forma più allungata e con il muso più appuntito ed avrebbero carni migliori delle salpe "comuni"[5].
Le carni non sono di grande qualità, data l'alimentazione prettamente erbivora che spesso conferisce loro un odore spiacevole di alghe o fango. Questo può essere evitato eviscerando la salpa quanto prima possibile, prima che il contenuto intestinale vada in putrefazione. Può poi essere cucinata in vari modi, come al vapore e al forno. Il sapore della carne è gradevole e delicato. Il costo al dettaglio è relativamente contenuto, almeno rispetto a quello di altre specie più note come il branzino o l'orata.[7]
La salpa può provocare, in chi si ciba della sua testa, effetti allucinogeni a causa della presenza di sostanze derivanti da una particolare alga della quale il pesce spesso si nutre. Il resto del corpo può essere ingerito senza che si determinino tali effetti.[8]
Sarpa salpa (Linnaeus, 1758), conosciuta in italiano come salpa è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Sparidae. È l'unica specie del genere Sarpa.
Sarpos (lot. Sarpa) - jūrinių karosų (Sparidae) žuvų gentis.
Gentyje yra vienintelė rūšis - Sarpa Sarpa salpa.
De gestreepte bokvis of goudgestreepte zeebrasem (Sarpa salpa) is een straalvinnige vis uit de familie van zeebrasems (Sparidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes).
De vis heeft een plat, ovaal en zilverachtig lichaam met 10-12 goudachtige horizontale strepen. De ogen zijn relatief groot en goudomrand. De bek is klein en de staart is V-vormig. Op de rug bevinden zich 11-12 stekelvormige stralen met daarachter 14-16 zachtere stralen. Hij kan een maximale lengte bereiken van ongeveer 40-50 cm.
De gestreepte bokvis is een zoutwatervis. De vis prefereert een subtropisch klimaat en leeft hoofdzakelijk in de Atlantische Oceaan. Bovendien komt de gestreepte bokvis in scholen voor in de Middellandse Zee boven zeegrasvelden langs de kust (zie Posidonia oceanica). De diepteverspreiding is 0 tot 70 m onder het wateroppervlak.
De gestreepte bokvis is voor de visserij van aanzienlijk commercieel belang. In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd.
De gestreepte bokvis of goudgestreepte zeebrasem (Sarpa salpa) is een straalvinnige vis uit de familie van zeebrasems (Sparidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes).
Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ strunowce Podtyp kręgowce Gromada promieniopłetwe Rząd okoniokształtne Podrząd okoniowce Rodzina prażmowate Rodzaj Sarpa Gatunek salpa Salpa (Sarpa salpa) – gatunek ryby zaliczanej do rodziny prażmowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Sarpa Bonaparte, 1831.
Wschodni Ocean Atlantycki, Zatoka Biskajska i Morze Śródziemne oraz pas przybrzeżny wzdłuż zachodniej Afryki.
Ciało owalne, bocznie ścieśnione. Mały otwór gębowy. Ubarwienie srebrzyste z 10-11 poziomymi, żółtymi pasami. Na nasadzie płetwy piersiowej charakterystyczna czarna plamka.
Osiąga maksymalnie do ok. 50 cm długości. Młode żywią się bezkręgowcami, dorosłe są roślinożerne.
Poławiana gospodarczo i w wędkarstwie.
Salpa (Sarpa salpa) – gatunek ryby zaliczanej do rodziny prażmowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Sarpa Bonaparte, 1831.
Sarpa salpa (Linnaeus, 1758), conhecida pelo nome comum de salema, é uma espécie de peixe perciforme do género monotípico Sarpa, da família Sparidae, com distribuição natural nas águas costeiras do Mediterrâneo, das costas europeias e africanas do Atlântico e das ilhas da Macaronésia. A espécie alimenta-se de plâncton podendo a sua ingestão, devido à bioacumulação de toxinas presentes em microalgas e dinoflagelados, provocar alucinações.[1]
S. salpa é um peixe de pequenas dimensões, até 50 cm de comprimento, facilmente reconhecível pela presença de listras douradas longitudinais nos seus lados. O corpo é oval-oblongo, lateralmente comprimido, com coloração cinzento-azulada e 10 ou 11 típicas listas longitudinais douradas com reflexos alaranjados. A face ventral é mais clara e não apresenta listras.
A cabeça é pequena, mais escura, terminando num focinho rombo, com boca pequena, terminal e com lábios grossos.
As barbatanas dorsal e anal são pouco elevadas e com raios espiniformes delgados. A barbatana caudal é nitidamente bifurcada. Na base das barbatanas peitorais apresenta uma pequena mancha negra. As barbatanas são acinzentadas.
A espécie ocorre em geral em cardumes numerosos, cujos membros se mantêm densamente agrupados e se movem de forma coordenada.
A espécie é hermafrodita protândrica, reproduzindo-se na primavera e outono. Os indivíduos jovens são predominantemente carnívoros, mas os adultos são essencialmente peixes herbívoros, alimentando-se quase exclusivamente de algas, preferindo espécies como a Ulva lactuca e algas castanhas como Osmundea pinnatifida, "pastando" sobre as rochas e sobre as folhas de possidónias. As populações do Mediterrâneo consomem Caulerpa, um género de algas invasoras no Mediterrâneo.
Vive entre os 2 e os 100 m, sendo raro até aos 200 m de profundidade. É um típico peixe das pequenas calhetas e poças da zona entremarés, suportando águas salobras e pouco oxigenadas. Sendo uma espécie gregária, ao menor sinal de perigo, o cardume inteiro inicia uma rápida manobra de fuga, nadando rapidamente em uníssono, alterando a direcção de forma coordenada, como fosse um único indivíduo.
Com uma ampla área de distribuição natural, que abrange a generalidade das águas costeiras das regiões intertropicais e subtropicais da margem leste do Oceano Atlântico, incluindo o Mediterrâneo, a costa ibérica e os arquipélagos da Macaronésia. A espécie é relativamente abundante nas costas da África do Sul, Tenerife, Malta e Chipre, tendo sido ocasionalmente encontrada nas costas da Grã Bretanha.[2]
A espécie apresenta pouco interesse para a pesca comercial, sendo essencialmente capturada na pesca lúdica feita a partir de terra. A sua carne é considerada de baixa qualidade, apresentando por vezes sabores desagradáveis derivados das algas de que se alimenta.
No norte de África, especialmente em Marrocos, é pescada à cana a partir da costa e com pequenas redes de cerco nas reentrâncias e calhetas. Embora ilegalmente, é frequentemente capturada utilizando explosivos para atordoamento (pesca com dinamite), com graves impactes sobre o ecossistema costeiro.
Em determinadas condições a ingestão da espécie pode causar ictioalienotoxismo nos humanos, um estado caracterizado por perturbações do sistema nervoso central, de que resultam alucinações.[2] O conhecimento desta propriedade da salema remonta à antiguidade clássica, existindo relatos que apontam para o consumo de Sarpa salpa como droga recreativa nos tempos do Império Romano.[3]
A possibilidade do consumo de salema ter efeitos psicoactivos recebeu grande publicidade quando a comunicação social divulgou um incidente ocorrido em 2006, quando dois homens comeram salema num restaurante mediterrânico e reportaram efeitos alucinogénios auditivos e visuais.[3] Estas alucinações, descritas como assustadoras, terão tido início alguns minutos após a ingestão e durado cerca de 36 horas.
Ictioalienotoxismo, ou envenenamento alucinogénio causado por peixes, é relativamente comum nas regiões tropicais, mas no caso da salema é incomum, sendo a espécie consumida em grandes quantidades em ambas as margens do Mediterrâneo sem lhe serem apontados casos relevantes. Os efeitos alucinogénios são atribuídos à bioacumulação de compostos psicoactivos presentes nos organismos planctónicos de que a espécie se alimenta. Os efeitos psicadélicos, por vezes referidos como semelhantes aos do LSD, parecem resultar da presença de indole e de triptamina.[3]
Sarpa salpa (Linnaeus, 1758), conhecida pelo nome comum de salema, é uma espécie de peixe perciforme do género monotípico Sarpa, da família Sparidae, com distribuição natural nas águas costeiras do Mediterrâneo, das costas europeias e africanas do Atlântico e das ilhas da Macaronésia. A espécie alimenta-se de plâncton podendo a sua ingestão, devido à bioacumulação de toxinas presentes em microalgas e dinoflagelados, provocar alucinações.
Salpa ali sopa (znanstveno ime Sarpa salpa) je morska riba iz družine šparov, ki je pogosta tudi v Jadranu.
Salpe so ribe z majhno glavo z majhnimi usti na topem gobcu, po bočno stisnjenem ploščatem sivkasto-srebrnem telesu pa imajo 10-11 ozkih zlato rumenkastih vzdolžnih prog. Prsne plavuti so kratke in imajo na korenih črno pego, repna plavut pa je dvokraka z zašiljenimi konicami. Oči so rumene in precej razmaknjene. V dolžino lahko salpa izjemoma doseže 50 cm in lahko tehta do 3 kg, povprečno pa doseže le okoli 30 cm in tehta do 1 kg[1].
Te ribe spominjajo na ovce na kopnem, saj se zadržujejo in pasejo v velikih jatah. Jate pri umikanju sovražniku plavajo v cikcakasti črti, pri čemer se vsa jata premika na levo ali na desno istočasno.
Salpa se zadržuje v obalnih vodah do globine 70 metrov, običajno pa le do globin okoli 20 metrov[2].
Salpa ali sopa (znanstveno ime Sarpa salpa) je morska riba iz družine šparov, ki je pogosta tudi v Jadranu.
Salpa (Sarpa salpa) är en fisk i familjen havsrudefiskar som lever i saltvatten, även om den kan gå in i brackvatten.[2]
En långsträckt fisk med ett 10-tal gula längsgående ränder. Den har en svart fläck just framför bröstfenan. Ryggfenan är lång, och har 11 till 12 taggstrålar följda av 14 till 17 mjukstrålar; motsvarande förhållande för analfenan är 3 taggstrålar och 13 till 15 mjukstrålar.[3] Sidolinjen är mörk. [4] Vanligtvis blir den omkring 30 cm lång, men den kan bli upp till 51 cm.[2]
Salpan är en stimfisk som lever ner till 70 meters djup[3] över klipp- och sandbotten med algväxt. Arten är hermafrodit som börjar sitt liv som hane. Ungfiskarna lever till största delen av kräftdjur, för att som äldre gå över till en vegetarisk diet på sjögräs.[2]
Arten lever i östra Atlanten från Biscayabukten via Medelhavet, Madeira, Kanarieöarna och Kap Verdeöarna till Sydafrika.[2] Den har påträffats i Danmark.[4]
Ett mindre fiske bedrivs, men köttet mjuknar snabbt och är inte mycket uppskattat. Viss användning har den även som betesfisk.[2]
Salpa (Sarpa salpa) är en fisk i familjen havsrudefiskar som lever i saltvatten, även om den kan gå in i brackvatten.
Cá mơ (Danh pháp khoa học: Sarpa salpa) là một loài cá biển trong họ Sparidae, chúng cũng thuộc họ cá tráp và có tên tiếng Anh là dreamfish (cá mơ) hay cá Salema porgy, được sử dụng trong các mục đích gây ảo giác để giải trí ở vùng Địa Trung Hải vào thời kỳ đế chế La Mã và đóng một vai trò quan trọng trong các nghi lễ truyền thống ở Polynesia.
Cùng với nhiều loài cá khác, thịt của cá Salema porgy thỉnh thoảng gây bệnh cho những người ăn nó, đây là một dạng nhiễm độc hiếm gây ra bởi chất độc của một loài động vật phù du nhỏ gọi là Gambierdiscus toxicus. Sự nhiễm độc từ thịt cá gây ra ảo giác mạnh và những cơn ác mộng hãi hùng có thể tồn tại nhiều ngày.
Vào năm 2002, một cụ già 90 tuổi đã ăn một con Salema porgy ở Saint Tropez và hai giờ sau bị ảo giác và gặp ác mộng người và chim kêu la, kéo dài hai đêm. Một người đàn ông 40 tuổi cũng trở thành nạn nhân của nhiễm độc cá khi đi nghỉ ở French Riviera và có ảo giác động vật và những người khổng lồ đang kêu thét, những con nhện đang đe dọa xung quanh chiếc xe của ông. Năm 2009, một ngư dân tên Andy Giles bắt được một con ở English Channel, điều này không bình thường vì nó thường sống ở vùng nước ấm thuộc Địa Trung Hải và bờ biển tây châu Phi.
Cá mơ (Danh pháp khoa học: Sarpa salpa) là một loài cá biển trong họ Sparidae, chúng cũng thuộc họ cá tráp và có tên tiếng Anh là dreamfish (cá mơ) hay cá Salema porgy, được sử dụng trong các mục đích gây ảo giác để giải trí ở vùng Địa Trung Hải vào thời kỳ đế chế La Mã và đóng một vai trò quan trọng trong các nghi lễ truyền thống ở Polynesia.
叉牙鯛為輻鰭魚綱鱸形目鱸亞目鯛科的其中一種，分布於東大西洋區，從法國比斯開灣至獅子山海域，棲息深度5-70公尺，體長可達51公分，棲息在岩石底質、海藻生長沙底質海域，幼魚以甲殼類為食；成魚以藻類為食，可做為食用魚及遊釣魚。
这是一篇與鱸形目相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 叉牙鯛為輻鰭魚綱鱸形目鱸亞目鯛科的其中一種，分布於東大西洋區，從法國比斯開灣至獅子山海域，棲息深度5-70公尺，體長可達51公分，棲息在岩石底質、海藻生長沙底質海域，幼魚以甲殼類為食；成魚以藻類為食，可做為食用魚及遊釣魚。
,_Madeira,_Portugal,_2019-05-30,_DD_07.jpg)
