Epinephelus costae (Steindachner 1878)

L'anfós llis (Epinephelus costae) és una espècie de peix de la família dels serrànids i de l'ordre dels perciformes.

Morfologia

• Els mascles poden assolir els 140 cm de longitud total.^[3]
• Cos allargat i molt comprimit (és el més prim dels anfossos).
• Pell gruixada.
• Cap gros.
• La boca és ampla amb la mandíbula inferior prominent.
• El preopercle es troba dentat i l'opercle té tres espines.
• Té una aleta dorsal llarga. Les pectorals són amples. La caudal té la vora rodona en els joves i còncava en els adults.
• És de color marró amb bandes longitudinals fosques molt visibles en els individus joves. Els adults presenten una taca daurada als costats.^[4]

Reproducció

És hermafrodita proterogínic.^[5]

Alimentació

És molt voraç i menja peixos, cefalòpodes i crustacis.^[6]

Hàbitat

És una espècie bentònica: viu a fons rocallosos fins a una fondària de devers 300 m (normalment entre els 20 i els 80). A la costa apareix a praderies de Posidonia i a roques envoltades de sorra.^[7][8][9]

Distribució geogràfica

Es troba a la Mar Mediterrània i a l'Atlàntic oriental.^[4]

Costums

De tots els anfossos és el que presenta els costums més gregaris, sobretot els joves.^[6]

Pesca

Es pesca amb palangre, tremall i arts d'arrossegament. És una presa de la pesca submarina, però molt menys habitual que l'anfós.^[10]

Referències

Bibliografia

• Helfman, G., B. Collette i D. Facey: The diversity of fishes. Blackwell Science, Malden, Massachusetts (Estats Units), 1997.
• Moyle, P. i J. Cech.: Fishes: An Introduction to Ichthyology, 4a edició, Upper Saddle River, Nova Jersey, Estats Units: Prentice-Hall (2000).
• Nelson, J.: Fishes of the World, 3a edició. Nova York, Estats Units: John Wiley and Sons. Any 1994.
• Steindachner, F. 1878. Ichthyologische Beiträge. VI. [Subtitles i-x.]. Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaften Classe. v. 77 (1. Abth.): 379-392, Pls. 1-3.
• Wheeler, A.: The World Encyclopedia of Fishes, 2a edició, Londres: Macdonald. Any 1985.

Enllaços externs

• AQUATAB.NET
• Animal Diversity Web (anglès)
• Encyclopedia of Life (anglès)

Epinephelus costae sī Serranidae-kho ê hî-á, sǹg chi̍t chióng chio̍h-pan.

Chham-khó chu-liāu

• "Epinephelus costae", FishBase.

Στήρα

Η στήρα (επιστημονική ονομασία Epinephelus costae) είναι ψάρι της οικογένειας των Σερρανίδων. Ζει σε βάθος έως και 1000 μέτρα σε φυκιάδες, αλλά και σε βράχους. Οι στήρες που είναι σε μικρό μέγεθος, μπορούν να ανέβουν στην επιφάνεια σε μικρές ομάδες. Οι μεγάλες σε μέγεθος στήρες είναι μοναχικές και καθεμία ζει στη φωλιά της είτε σε τρύπες είτε σε φωλιές.

Χαρακτηριστικά

Είναι παρόμοιο με τα είδη του βλάχου, του ροφού, της πιγγας και της σφυρίδας. Το μήκος του φτάνει μέχρι και τα 140 εκατοστά και βάρος τα 7 κιλά αλλά στα ελληνικά νερά σπάνια ξεπερνά τα 5 κιλά. Η ράχη του έχει καστανή και σκούρα απόχρωση(περίπου μαύρη). Έχει σχεδόν ίδια μορφή στις περισσότερο γέρικες, ενώ στις νεαρότερες έχει και 5-6 σκούρες παράλληλες γραμμές, οι οποίες ξεθωριάζουν όταν το ψάρι μεγαλώσει, αλλά παραμένουν ευδιάκριτες. Επίσης τα ενήλικα έχουν και χρυσή κηλίδα πίσω και πάνω από το βραγχιακό κάλυμμα. Το σώμα της στήρας είναι πιο μικρό από αυτό του ροφού και του βλάχου, αλλά και περισσότερο στενόμακρο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα δύο. Η στήρα, σε αντίθεση με το ροφό, δεν έχει κυνόδοντες και το κάτω σαγόνι της εξέχει αρκετά.

Πηγές

• στήρα, η homefood.gr
• Στήρα - Epinephelus costae greekdivers.com

Epinephelus costae Epinephelus generoko animalia da. Arrainen barruko Serranidae familian sailkatzen da.

Banaketa

Espezie hau Egeo itsasoan aurki daiteke.

Erreferentziak

• FishBase.org

Ikus, gainera

• Epinephelus
• Serranidae

Kirnja zlatica (lat. Epinephelus costae) kod nas se još naziva i dugulja ili galinjača. Riba je iz porodice vučica (lat. Serranidae). Ova kirnja je najmanja od svih jadranskih vrsta kirnji, naraste tek nešto više od 15 kg i do 140 cm duljine. Živi najčešće na dubinama između 20 i 80 m, a ponekad zna zaći i mnogo dublje, sve do 800 m. Na sjevernom dijelu Jadrana je vrlo rijetka, dok se nešto češće može naći na južnom dijelu. Leđa joj krase naizmjenične tamnije i svijetlije pruge, koje su izraženije kod mladih kirnji i kod spolno zrelih ženki. Mužjaci imaju nepravilnu žućkastozelenu mrlju na leđima^[1]. Svi primjerci ove kirnje se kote kao ženke, koje dostižu spolnu zrelost pri veličini od oko 30 cm. Starenjem i rastom, pri veličini od 60 cm jedinke mijenjaju spol i postaju mužjaci. Kao i ostale vučice, i ova vrsta je grabljivac i jede sve što može uloviti, a najčešće su to rakovi, glavonošci i ribe. Živi na skoro svim tipovima terena, a najčešće u blizini kakve kamene gromade gdje ova kirnja može naći zaklon. Ovu kirnju se teško može sresti u akvarijima jer ju je veoma teško uloviti.

Napomena

Za ovu kirnju kao i za sve ostale kirnje tijekom ljeta vrijedi lovostaj, te se ne smije loviti. Najčešći način lova na kirnju zlaticu je udicom, koju halapljivo proguta ili podvodnom puškom na čeku.

Rasprostranjenost

Kirnja zlatica je rasprostranjena na istočnim obalama Atlantika i po cijelom Mediteranu^[2].

Izvori

Poveznice

La cernia dorata^[2] (Epinephelus costae (Steindachner, 1878)), conosciuta anche come dotto, è un pesce di mare della famiglia Serranidae.

Descrizione

Ha sagoma più allungata e mandibola inferiore più prominente rispetto alla cernia bruna ma si riconosce soprattutto per la colorazione, che però attraversa varie fasi:

Esempalre giovanile

livrea normale

• macchia color giallo oro dietro l'opercolo branchiale
• quattro linee orizzontali scure parallele sul dorso, su sfondo beige.

giovane

• ci sono più di quattro linee sui fianchi
• niente macchia dorata sul fianco

maschio adulto

• macchia dorata ben visibile ed estesa
• metà inferiore del corpo biancastra sormontata da una fascia molto scura irregolare.

Le dimensioni arrivano ad 80 cm per 8 kg di peso.

Biologia

Comportamento

È più gregaria delle altre cernie e può vivere in piccoli branchi. I giovani sono talvolta straordinariamente amichevoli e non mostrano alcuna paura dei subacquei mentre gli adulti sono molto sospettosi.

Alimentazione

Identica a quella della cernia bruna.

Distribuzione e habitat

È una specie più meridionale della più comune e nota cernia bruna, infatti in Atlantico non si ritrova più a nord del golfo di Cadice mentre a sud giunge fino al Sudafrica. Nella acque italiane è più comune lungo le coste delle regioni meridionali.
Vive su fondi misti di sabbia e roccia con prevalenza di quest'ultima.

Note

Bibliografia

• Egidio Trainito, Atlante di flora e fauna del Mediterraneo, Milano, Il Castello, 2005, ISBN 88-8039-395-2.
• Patrick Louisy, Guida all'identificazione dei pesci marini d'Europa e del Mediterraneo, a cura di Trainito, Egidio, Milano, Il Castello, 2006, ISBN 88-8039-472-X.

Epinephelus costae is een straalvinnige vis uit de familie van de Zaag of Zeebaarzen. De soort komt voor in het noordoosten, het oosten en het zuidoosten van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee en kan een lengte bereiken van 140 centimeter.

棕線石斑魚，為輻鰭魚綱鱸形目鱸亞目鮨科的其中一種，分布於東大西洋及地中海海域，棲息深度可達200公尺，體長可達140公分，生活在沙泥底質海域，為底棲性魚類，屬肉食性，以甲殼類、魚類、軟體動物為食，可做為食用魚。

參考文獻

• Froese, Rainer & Daniel Pauly, eds. (2012). Epinephelus costae in FishBase. 2012年9月版本