The flathead sole (Hippoglossoides elassodon) is a flatfish of the family Pleuronectidae. It is a demersal fish that lives on soft, silty or muddy bottoms at depths of up to 1,050 metres (3,440 ft). Its native habitat is the northern Pacific, from the seas of Japan and Okhotsk, across the Bering Sea and to the coast of North America, as far south as Point Reyes, United States. It grows to 52 centimetres (20 in) in length, and can weigh up to 1.56 kilograms (3.4 lb); females are typically larger than males. Lifespan is at least 27 years for females and at least 30 years for males.[1][2]
The flathead sole is a right-eyed flounder with an oval-shaped body. Its upper surface is dark in colour, olive brown to reddish grey-brown, and may have dusky blotches; its underside is white with translucent areas. The dorsal and anal fins also have dusky blotches. The lateral line curves slightly around the pectoral fin. The upper jaw is narrow in the middle and has one row of teeth.[3]
The flathead sole occupies an intermediate trophic level in the food chain.[2]
The flathead sole's diet consists of zoobenthos invertebrates such as clams, worms and brittle stars, as well as fish and squid.[1][2]
The main predators of the flathead sole are the Pacific cod, Alaska pollock, arrowtooth flounder, Greenland turbot and Pacific halibut.[2]
The U.S. lands the majority of the world's catch of flathead sole and manages three fisheries - one in the Bering Sea and Aleutian Islands, one in the Gulf of Alaska and one off the West Coast. Commercial fishing is conducted by trawler. Annual catches average around 17,000 tons in the Bering Sea and Aleutian Islands area; in 2008 the Gulf of Alaska catch reached its highest ever level of 3,396 tons. The discard rate for each area is around 10%.[2]
Flathead sole is not currently overfished, and biomass is estimated to be above the level required to support the maximum sustainable yield. In the Bering Sea and Aleutian Islands area, biomass was estimated at 535,356 tons in 2008, down from a peak of almost 800,000 tons in 1997; in the Gulf of Alaska, biomass was estimated at 280,000 tons in 2007, where biomass has fluctuated around an average of 220,000 tons since 1984.[2]
{{cite web}}: CS1 maint: others (link) The flathead sole (Hippoglossoides elassodon) is a flatfish of the family Pleuronectidae. It is a demersal fish that lives on soft, silty or muddy bottoms at depths of up to 1,050 metres (3,440 ft). Its native habitat is the northern Pacific, from the seas of Japan and Okhotsk, across the Bering Sea and to the coast of North America, as far south as Point Reyes, United States. It grows to 52 centimetres (20 in) in length, and can weigh up to 1.56 kilograms (3.4 lb); females are typically larger than males. Lifespan is at least 27 years for females and at least 30 years for males.
Hippoglossoides elassodon Hippoglossoides generoko animalia da. Arrainen barruko Pleuronectidae familian sailkatzen da.
Hippoglossoides elassodon Hippoglossoides generoko animalia da. Arrainen barruko Pleuronectidae familian sailkatzen da.
Hippoglossoides elassodon est une espèce de poissons plats du genre Hippoglossoides qui se retrouve dans le Pacifique Nord : mer du Japon, mer d'Okhotsk, mer de Bering. Il a été aussi signalé sur la côte ouest des États-Unis.
Hippoglossoides elassodon, coñecido en galego como platuxa xaponesa,[2] é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos, familia dos pleuronéctidos e subfamilia dos pleuronectinos, unha das catro recoñecidas actualmente no xénero Hippoglossoides.[3]
Trátase dun peixe demersal de importancia comercial, que se captura ao longo das costas do Pacífico norte, desde os mares de Okhotsk e do Xapón e, a través do mar de Bering, até as de Norteamérica, desde Alasca, a Columbia Británica (Canadá) e os estados de Washington, Oregón e California (Estados Unidos), até tan ao sur como a punta Reyes, a uns 50 km an NO da cidade de San Francisco.[4][5]
Vive en fondos brandos, lamacentos ou areosos, a profundidades de até os 1.050 m, e pode alcanzar unha lonxitude de até os 52 cm (aínda que os espécimes capturados rondan os 20 cm) e pesar até os 1,56 kg. As femias son tipicamente máis grandes que os machos, e poden chegar a vivir polo menos 27 anos, as femias, e até os 30 anos, os machos.[4][5]
A especie foi descrita en 1880 polos ictiólogos norteamericanos David Starr Jordan e Charles Henry Gilbert.[1]
O nome específico, elassodon, deriva dos termos do grego antigo ελάσσων elássōn, "pequeno", "insignificante", e οδούς, οδόντος odoús, odóntos, "dente".
Esta especie é un peixe plano cos dous ollos situados no lado dereito do seu corpo, ovalado. A coloración do seu lado superior, pigmantado, vai do verde oliva á parda avermellada ou mesmo parda escura, e pode presentar manchas escuras. As aletas dorsal e anal tamén pòden presentar manchas escuras. O lado inferior, ou cego, é de cor branca, con zonas translúicidas. A liña lateral cúrvase lixeiramente á altura da aleta pectoral. A mandíbula superior é estreita no centro, e presenta unha fileira de pequenos dentes.[4]
A súa columna vertebral está formada por de 42 a 46 vértebras. A aleta dorsal presenta de 75 a 85, e a anal, de 55 a 68. A aleta dorsal orixínase á altura da metade do ollo superior. A aleta caudal presenta un pequeno alargamento na parte central. As [[aleta|aletas pectorais son máis ben grandes, e coas puntas arredondadas.[4]
É un peixe mariño, demersal, oceanódromo,[6] que vive a profundidades de entre os 0 e os 1050 m,[7], en augas temperadas do Pacífico norte, entre os 51° N e os 29° N, e entre os 97° E e os 90° W.[8]
É unha especie que vive en fondos brandos, areosos ou lamacentos, os adultos xeralmente por debaixo dos 180 m.[9]
Hippoglossoides elassodon ocupa un lugar intermedio na cadea trófica. Aliméntase de organismos zoobentónicos, como diversos invertebrados: moluscos (bivalvos e cefalópodos), vermes, crustáceos e equinodermos, ademais de pequenos peixes.[4][10]
Os seus pirncipais depredadores son o bacallau do Pacífico (Gadus macrocephalus), o abadexo de Alasca (Gadus chalcogrammus), a palmeta do Pacífico (Atheresthes stomias), o fletán negro (Reinhardtius hippoglossoides) e o hipogloso do Pacífico (Hippoglossus stenolepis).[5]
Captúrase nas áreas de pesca 61 e 67 (Pacífico noroeste e nordeste, respectivamente).[2] mediante artes de arrastre dedicadas á pesca de camaróns.[10]
A maioría das capturas prodúcense nos Estados Unidos en tres pesquerías principais: no mar de Bering e nas illas Aleutianas, no golfo de Alasca e na costa oeste. As capturas anuais promedio son de ao redor das 17.000 t na zona do mar de Bering e as illas Aleutianas; en 2008, as capturas do golfo de Alasca alcanzaron o seu máis alto nivel, unhas 3.396 t.[5]
A pesca desta especie na actualidade nno é excesiva, estimándose que a súa biomasa está por riba do nivel necesario para o un rendemento máximo sustentábel. Na zona do mar de Bering e as illas Aleutianas, a biomasa estimouse en 535.356 t en 2008, por debaixo dun pico máximo de case 800.000 t en 1997; no golfo de Alasca, a biomasa estimouse en 280.000 t en 2007, onde flutúa ao redor dun promedio de 220.000 t desde o ano 1984.[5]
Hippoglossoides elassodon, coñecido en galego como platuxa xaponesa, é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos, familia dos pleuronéctidos e subfamilia dos pleuronectinos, unha das catro recoñecidas actualmente no xénero Hippoglossoides.
Skrápflundra (Fræðiheiti: Hippoglossoides elassodon) er flatfiskur af flyðruætt. Gunnar Jónsson fiskifræðingur hefur gefið fiskinum íslenska heitið skrápflundra.[1] Vegna útlits skrápflundrunnar gengur hún einnig undir enska nafninu cigarette paper og paper sole. Skrápflundra er ekki þessi eiginlega kolategund sem finnst aðeins í Atlantshafi, heldur er hún af flyðruætt (Pleuronectidae) og er því náskyld skrápflúru, lúðu og grálúðu en þeir fiskar veiðast við Ísland.[2]
Fiskurinn er mjög líkur skrápflúru, lúðu og grálúðu í útliti: langvaxinn, sporöskjulagaður, frekar þunnur, hausinn miðlungsstór og kjafturinn stór. Tennurnar eru beittar. Bæði augun eru stór og vinstra augað liggur aftur. Uggar eru sambærilegir við ugga annarra flatfiska. Rákin á miðju fisksins er bein aftur í styrtlu.[3] Litur augnhliðarinnar er frá því að vera dökk ólífu brún til þess að vera rauð grá-brún að lit, sumir fiskanna eru með dökka bletti en alls ekki allir. Blinda hliðin er hvít og hálf gagnsæ á sumum svæðum.[4]
Skápflundra er frekar smár fiskur, algeng stærð er frá 25-30 cm en verður allt að 50 cm löng. Þetta er langlífur fiskur og getur orðið allt að 34 ára gamall.[5] Hún verður kynþroska 2-3 ára gömul á suðlægum slóðum þar sem sjórinn er hlýr en 6 ára á norðlægum slóðum þar sem sjórinn er kaldari.[6]
Heimkynni skrápflundru eru frá Japanshafi, í Okhotskhafi í Rússlandi og í öllu Beringshafi að ströndum Kaliforníu í Bandaríkjunum.[7] Hún lifir á mjúkum blönduðum leir og sandbotni á 6 – 549 metra dýpi. Fullorðnir eru venjulega undir 180 metra dýpi en ungviðið er grynnra.[8]
Skrápflundran hrygnir frá febrúar og fram í maí. Hver hrygna hrygnir 72 – 600 þúsund eggjum. Eggin eru sviflæg þar til þau klekjast á 9 – 20 dögum, það fer allt eftir hitastigi sjávar. Á vorin að lokinni hrygningu færir fiskurinn sig upp á grunninn þar sem fæðan er meiri. Ungviðið vex og þroskast í grunnum árósum, flóum og nálægt ströndinni.[9]
Fæða skrápflundrunnar er margvísleg en aðallega éta þær hryggleysingja sem lifa á botninum eins og krabbadýr, skeldýr, slöngustjörnur, fiskseiði og smokkfiska. Sjálfar eru þær vinsæl fæða og étnar af kyrrahafsþorsk, lúðu, alaskaufsa og tannkola.[10]
Fiskurinn er þéttastur í Beringshafi og er mest veiddur þar, einnig er hann veiddur á norðaustur og norðvestur kyrrahafsveiðisvæðunum.[11]
Skrápflundran er í dag eingöngu veidd af Bandaríkjamönnum við Alaska á veiðisvæðinu Pacific North East.[12] Japanir veiddu mikið af skrápflundru á árunum 1950 til 1985 en þá hættu Japanir veiðum á skrápflundru eftir að veiði erlendra skipa var bönnuð í Alaskaflóa.[13] Árleg veiði hefur verið á bilinu 13 – 25 þúsund tonn síðustu ár og meðalveiðin 18 þúsund tonn.[14]
Kvóti ársins 2011 náðist ekki. Það náðist ekki nema þriðjungur kvótans eða 13.550 tonn af 41.548 tonna kvóta.[15]
Markaðir fyrir skrápflundru eru um allan heim. Þó er mest af henni selt innan Bandaríkjanna en eitthvað er selt á heimsmarkaði.
Lang stærstur hluti stofnsins er veiddur í botntroll. Þó eru 30% veidd í flottroll. Veiðitímabilið er frá janúar til júní.[16] Trúlega er skrápflundran meðafli á flotrollsveiðum.
Árið 2010 var verðmæti tegundarinnar 2,1 milljarður og veiðin var um 18 þúsund tonn. Það gerir 119 krónur fyrir hausaðan og slægðan kola.[17] Á sama tíma var meðalverð á skrápflúru á markaði á Íslandi um 41 króna á kíló fyrir slægðan fisk og framboðið var 52 tonn.
Skrápflundra (Fræðiheiti: Hippoglossoides elassodon) er flatfiskur af flyðruætt. Gunnar Jónsson fiskifræðingur hefur gefið fiskinum íslenska heitið skrápflundra. Vegna útlits skrápflundrunnar gengur hún einnig undir enska nafninu cigarette paper og paper sole. Skrápflundra er ekki þessi eiginlega kolategund sem finnst aðeins í Atlantshafi, heldur er hún af flyðruætt (Pleuronectidae) og er því náskyld skrápflúru, lúðu og grálúðu en þeir fiskar veiðast við Ísland.
De Japanse lange schar (Hippoglossoides elassodon) is een straalvinnige vis uit de familie van schollen (Pleuronectidae) en behoort derhalve tot de orde van platvissen (Pleuronectiformes). De vis kan een lengte bereiken van 50 cm.
Hippoglossoides elassodon is een zoutwatervis. De vis prefereert een gematigd klimaat en leeft hoofdzakelijk in de Grote Oceaan. De diepteverspreiding is 0 tot 1050 m onder het wateroppervlak.
Hippoglossoides elassodon is voor de visserij van aanzienlijk commercieel belang. In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd.
De Japanse lange schar (Hippoglossoides elassodon) is een straalvinnige vis uit de familie van schollen (Pleuronectidae) en behoort derhalve tot de orde van platvissen (Pleuronectiformes). De vis kan een lengte bereiken van 50 cm.
太平洋擬庸鰈為輻鰭魚綱鰈形目鰈亞目鰈科的其中一種，為溫帶海水魚，分布於北太平洋區，從日本海、鄂霍次克海至美國加州中部海域，棲息深度0-1050公尺，體長可達52公分，棲息在軟底質底層水域，以貝類、甲殼類、蠕蟲等為食，生活習性不明，可做為食用魚及遊釣魚。
这是一篇關於魚類的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 