Srokacz czarnogardły (Cracticus nigrogularis) – gatunek średniego, czarno-białego ptaka z rodziny ostrolotów (Artemidae). Występuje tylko w Australii, ale nie całej. Nie jest zagrożony.
Srokacz czarnogardły (Cracticus nigrogularis) – gatunek średniego, czarno-białego ptaka z rodziny ostrolotów (Artemidae). Występuje tylko w Australii, ale nie całej. Nie jest zagrożony.
Cechy gatunku Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma czarną głowę, gardło, pierś oraz oczy. Dziób jest biały, na końcu ciemnoszary z zakrzywionym niemal pod kątem prostym końcem szczęki. Na karku szary. Cały spód ciała biały, łączy się biało z karkiem, także białym. Skrzydła są czarne, z białymi plamami: na dole (przy zgięciu), nieco wyżej (większa) i na lotkach (podłużna). Kuper, pokrywy podogonowe i sterówki białe, ostatnie z wierzchu czarne. Samica i młode zamiast czarnego mają brązowy, pierś jest jedynie "zaprószona". Biały obszar pomiędzy głową a skrzydłami jest mniejszy. U obu płci nogi są szare. Wymiary długość ciała: 32-35 cm masa ciała: 125 g Biotop Lasy, obszary rolnicze, równiny z drzewami, czasem miasta i przydroża. Pożywienie Owady, małe gryzonie, jaszczurki i małe ptaki. Nabija je na ułamaną gałąź, potem rozrywa dziobem na kawałki. Lęgi Gniazdo ma kształt czarki, niestarannie uwitej. Jest wysłana trawą, umieszczona w rozwidleniu wysokiego drzewa. Samica składa 3-5 jaj i sama inkubuje. Młode zostają z rodzicami do ok. 15. miesiąca życia. Pomagają w wychowaniu następnych piskląt. Podgatunki Wyróżnia się 2 podgatunki: C. n. nigrogularis (Gould, 1837) - podgatunek nominatywny C. n. picatus Gould, 1848