Cinnyris asiaticus (Latham 1790)

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Cinnyris asiaticus) , (enantes emplazáu nel xéneru Nectarinia), ye una especie d'ave paseriforme de la familia Nectariniidae.^[2]

Descripción

Vive y reproduzse nel sur d'Asia tropical dende'l Golfu Pérsicu al Asia Sur-Oriental . La fema pon d'unu a tres güevos nun nial colgáu d'un árbol.

Ye de tamañu pequeñu, mide namái 10 cm de llargu. Tien un picu de tamañu medianu, delgáu, que se curva y termina tubular, afechu pa libar el néctar.

El machu adultu tien un plumaxe de color violeta brillante sobremanera la dómina de cría. N'otra dómina, ye de color mariellu buxu nel llombu, el pechu con una franxa mariella central hasta l'estómagu. La fema ye de color mariellu-gris percima y mariellu per debaxo.

Esta especie atopar nuna amplia variedá de hábitats nos árboles, como los montes y cultivos.

Referencies

Bibliografía

• Index orntihologicus 1 p.288

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Cinnyris asiaticus .

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Cinnyris asiaticus^[1] a zo ur spesad golvaneged bihan-kenañ eus ar c'herentiad Nectariniidae.

Anvet e voe Certhia asiatica (kentanv) da gentañ-penn (e 1790) gant an evnoniour saoz John Latham (1740-1837).

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar sun-bleuñv peurvuiañ ha kemer amprevaned ha frouezh ivez.

Annez hag isspesadoù

Ar spesad a gaver an tri isspesad^[2] anezhañ eus reter Ledenez Arabia da Azia ar Gevred :

• Cinnyris asiaticus asiaticus, e Nepal, hanternoz, kreiz ha kreisteiz India ha Sri Lanka,
• C. a. brevirostris, eus reter Arabia da gornôg India,
• C. a. intermedius, (Hume, 1870), eus reter India ha Bangladesh da Indez-Sina.

Liammoù diavaez

• (en) Cinnyris asiaticus war al lec'hienn BirdLife International.
• (en) Cinnyris asiaticus war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveennoù

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn haul porffor (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar haul porffor) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Necterinia asiatica; yr enw Saesneg arno yw Purple sunbird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar haul (Lladin: Nectarinidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. asiatica, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.

Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.

Teulu

Mae'r aderyn haul porffor yn perthyn i deulu'r Adar haul (Lladin: Nectarinidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn haul eurgoch Nectarinia kilimensis Aderyn haul malachit Nectarinia famosa Aderyn haul Tacazze Nectarinia tacazze Cyanomitra alinae Cyanomitra alinae Cyanomitra cyanolaema Cyanomitra cyanolaema Cyanomitra olivacea Cyanomitra olivacea Cyanomitra verticalis Cyanomitra verticalis Pigwr blodau bronfelyn Prionochilus maculatus Pigwr blodau calongoch Prionochilus percussus Pigwr blodau cefn melynwyrdd Prionochilus olivaceus Pigwr blodau Palawan Prionochilus plateni

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Neli ni ndege wadogo wa jenasi kadhaa katika familia Nectariniidae. Spishi hizi ni kama chozi lakini kubwa kuliko spishi nyingi za chozi. Takriban spishi zote zina rangi ya majani. Manyoya ya kati ya mkia ni marefu sana katika spishi za Nectarinia. Domo lao limepindika na hutumika kwa kutoa mbochi katika maua au wadudu katika matundu. Hula mbochi hasa na pengine maji ya matunda na wadudu pia. Ndege hawa wanatokea Afrika kusini mwa Sahara. Tundu lao lina umbo la mfuko na limening'izika kwa vitawi vyembamba. Jike hutaga mayai 2-4.

Spishi za Afrika

• Chalcomitra adelberti, Neli Koo-njano (Buff-throated Sunbird)
• Chalcomitra amethystina, Neli Mweusi (Amethyst Sunbird)
• Chalcomitra balfouri, Neli wa Sokotra (Socotra Sunbird)
• Chalcomitra fuliginosa, Neli Kahawiachekundu (Carmelite Sunbird)
• Chalcomitra hunteri, Neli Kidari-chekundu (Hunter's Sunbird)
• Chalcomitra rubescens, Neli Koo-kijani (Green-throated Sunbird)
• Chalcomitra senegalensis, Neli Gunda (Scarlet-chested Sunbird)
• Chalcomitra sp. nov., Neli wa Toha (Toha Sunbird)
• Cyanomitra alinae, Neli Kichwa-buluu (Blue-headed Sunbird)
• Cyanomitra bannermani, Neli wa Bannerman (Bannerman's Sunbird)
• Cyanomitra cyanolaema, Neli Koo-buluu (Blue-throated Brown Sunbird)
• Cyanomitra obscura, Neli Zeituni Magharibi (Western Olive Sunbird)
• Cyanomitra olivacea, Neli Zeituni Mashariki (Eastern Olive Sunbird)
• Cyanomitra oritis, Neli wa Kameruni (Cameroon Sunbird)
• Cyanomitra veroxii, Neli Kijivu (Grey au Mouse-coloured Sunbird)
• Cyanomitra verticalis, Neli Kichwa-kijani (Green-headed Sunbird)
• Nectarinia bocagii, Neli wa Bocage (Bocage's Sunbird)
• Nectarinia famosa, Neli Kijani (Malachite Sunbird)
• Nectarinia johnstoni, Neli Mabaka-mekundu (Scarlet- au Red-tufted Sunbird)
• Nectarinia kilimensis, Neli Shaba (Bronzy Sunbird)
• Nectarinia purpureiventris, Neli Kidari-zambarau (Purple-breasted Sunbird)
• Nectarinia tacazze, Neli Yakuti (Tacazze Sunbird)

Picha

• Neli mweusi

• Neli gunda

• Neli zeituni mashariki

• Neli kichwa-kijani

• Neli kijani

• Neli mabaka-mekundu

• Neli shaba

• Neli yakuti

ஊதாச்சிட்டு அல்லது ஊதாத் தேன்சிட்டு (Purple Sunbird, Cinnyris asiaticus) ஒரு சிறிய வகை தேன்சிட்டு. மற்றைய தேன்சிட்டுக்களைப் போல் இவற்றின் முக்கிய உணவு மலர்களின் தேன் ஆகும். எனினும் குஞசுகளுக்கு உணவளிக்கும் வேளையில் மட்டும் சிறு பூச்சிகளை வேட்டையாடும் பழக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. இவை மிகவும் வேகமாக பறக்கும் தன்மை கொண்டு, ஓரிடத்தில் நிலையாகப் பறக்கவும் இயலும். இவை பூக்களின் அடியில் அமர்ந்து தேனை உட்கொள்ளும்.

உருவமைப்பு

ஆண் பறவைகள் பார்க்க கருப்பு நிறம் கொண்டிருந்தாலும், சூரிய ஒளியில் அவை ஊதா நிறத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. பெண் பறவைகள் மேலே ஆலிவ் பச்சை நிறமும், வயிற்றுப்பகுதியில் மஞ்சள் நிறமும் கொண்டுள்ளன.
மற்ற தேன்சிட்டுகளை ஒப்பிடும் போது நீளம் குறைந்த அலகை உடைய ஊதாத்தேன்சிட்டு கருத்த நிறமும் சதுரமாக முடியும் வாலையும் கொண்டது. ஆண் பெண் பால் வித்தியாசம் மிகத்தெளிவாக உள்ளது.

ஆண் தோற்றம்

பொதுவாக உலோகத்தினைப்போல் தகதகவென இருக்கும் கருத்த ஊதா நிறம் கொண்டுள்ள ஆண் பறவைகள் புணராக்காலங்களில் வயிற்றுப்பகுதிகளில் மஞ்சள் நிறம் கொள்ளும். வயிற்றுப்பக்கம் சிறு கருப்பு கீற்றும் இருக்கும். புணராக்கால ஆணை தனி இனமாக (Loten's Sunbird) குழப்பிக்கொள்ளக்கூடும். ஆனால் Loten's Sunbird தெளிவான கருஞ்சிவப்பு கீற்றினைக்கொண்டிருக்கும்.^[1]
புணர்ச்சியை விரும்பும் ஆண்கள் சில நேரங்களில் தன் மஞ்சள் இறகுகளைக் காட்டக்கூடும். கழுத்தைச்சுற்றிய கருஞ்சிவப்பு கோடும் தெளிவாய் தெரியும்.^{[2][3][4][5][6]}

பெண் தோற்றம்

ஆலிவ் பச்சை நிறம் மேலே கொண்ட பெண் பறவைகள் அடியில் மஞ்சள் நிறம் கொண்டிருக்கும். புருவம் இளமஞ்சள் நிறமும், கண்களுக்கு பின் கீற்றுடன் காணப்படுகின்றது.^[1]

வாழுமிடங்கள்

இவை எப்போதும் இணைகளாகவே காணப்பெறும், எனினும் தோட்டங்களிலும் மலர்கள் மண்டிக்கிடக்கும் இடங்களிலும் 40 முதல் 50 பறவைகள் கொண்ட கூட்டங்களையும் காண இயலும். இவற்றிற்கு தேன் எப்போதும் தேவை என்பதனால் ஆண்டு முழுதும் பூக்கும் மலரும் தன்மை கொண்ட மரங்களும் செடிகளும் இருக்கும் இடங்களை நாடும்.^[7]

பரம்பல்

மேற்கு ஆசியா முதலாக இந்தியா முழுவதுமாய் தென்மேற்கு ஆசியா வரை பரவி உள்ளன. இவை தன் வாழ்விடங்களிலிருந்து புலம் பெயரும் பழக்கம் இல்லதனவாகவே உள்ளன. வலசை வராத பறவையினமாக இருந்தாலும் பூக்களைத்தேடி சிறு தூரங்கள் செல்லும். இவை பெரும்பாலும் சமவெளிகளில் வாழ விருப்பப்பட்டாலும் தென்னிந்தியாவில் 2,400 மீட்டர் உயரமும் வட இந்தியாவில் (இமய மலை பிரதேசங்களில்) 1,700 2,400 மீட்டர் உயர மலைச்சாரல்களிலும் பரவி உள்ளன. சிறிய காடுகள் மட்டுமின்றி நகர்புறத்தோட்டங்களிலும் காண இயலும். வடமேற்கு இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் மாகாணங்களில் காய்ந்த பிரதேசங்களில் சிறு தூரங்கள் பயணிக்கும் தன்மை உண்டு.^[8]
இதன் கிளை இனங்கள் இந்தியா மற்றும் பாலைவனப்பகுதியின் கிழக்கேவும் தென்னிந்தியா மட்டுமல்லாது இலங்கையிலும் பரவியுள்ளன. ஊதாத்தேன்சிட்டின் கிளை இனமான brevirostris அரேபிய தீபகற்பம் நாடுகளான ஈரான், அப்கானிஸ்தான், பாகிஸ்தான் போன்ற இடங்களிலும் உள்ளன. ராஜஸ்தான் மற்றும் குஜராத் பொன்ற காய்ந்த பிரதெசங்களிலும் பல்கிப் பெருகியுள்ளன. சிறு மஞ்சள் கீற்றை கொண்டுள்ள இவை தெற்கில் கோவா வரை புலம் பெயர வாய்ப்புள்ளது.^[9] ஊதாத்தேன்சிட்டு கிளை இனமான intermedius என்பது ஒரிசா மற்றும் ஆந்திர பிரதேசம் தொடங்கி வடக்கே வங்கதேசம், மியான்மார் மற்றும் இந்திய-சீனா எல்லை வரை காணப்பெறுகின்றன.^[2][7][10]

பழக்கங்கள்

அதிக குரலெழுப்பும் தன்மை கொண்ட இந்த ஊதாத்தேன்சிட்டுகள் எப்போதும் ஒலியெழுப்பிய வண்ணமே இருக்கும். இவை இணைந்து ஆந்தை, காகம், மற்றும் வேறு வேட்டையாடிகளையும் துரத்தும் இயல்பு உண்டு. இவை மிகவேகமாக பாடினாலும், பெரும்பாலும் 'சுவீஈஈஈ", "சுவீஈஈட்" என்று ஒலிக்கும். உணவுண்ணும் வேளைகளில் சிறகினை ஆட்டிக்கொண்டிருக்கும்.^[11] இது ஒருவகை தகவல் பரிமாற்றம் எனலாம். இவை ஓரிடத்தில் வானில் பறக்கவல்ல தன்மை பெற்றிருப்பினும், அதனை அதிகம் உபயொகிக்காது. சில நேரங்களில் பூவின் அடியிலோ மேலோ அமர்ந்து தேன் உண்ணும். இது போக இவை திராட்சை பொன்ற பழங்களிலிருந்து சாற்றினை பருகவும் செய்கின்றன.^[12][13] .^[14]
சில நேரங்களில் பூவிதழைக்கிழித்து இவை தேனைப்பருகும். ஏனினும் பெரும்பாலும் பூக்களுக்கு உள்ளே தன் அலகை நுழைதது உண்ணும் வேளையில் செடிகளின் மகரந்தம் சேர்க்கைக்கு பங்களிக்கும். தேனீக்கள் போன்று இப்பறவைகளும் பல மரம், செடி, கொடிகள் பல்கிப்பெருக வழிவகுக்கின்றன. உதாரணமாக Butea monosperma,^[15] Acacia,^[16] Woodfordia,^[17][18] Dendrophthoe ^[19] போன்ற பல செடிகளும் இப்பறவையின் சேவையால் பயனுறுகின்றன.

இவற்றை கூண்டுகளில் நன்கு பராமரித்தால் 22 ஆண்டுகள் வரை வாழக்கூடியன.^[20]

உணவு

பத்து செண்டிமீட்டருக்கும் குறைவான கீழ் நோக்கி வளைந்துள்ள அலகினுள் நீண்ட உரிஞ்சான் பொன்ற நாக்கினால் தேன் உண்ணும். பூக்களுக்கு செல்லும் வேளையில் பூக்களின் தேனை மட்டுமின்றி தேனை நாடி வரும் மற்ற சிறு பூச்சிகளையும் உணவாய் கொள்ளும். பூச்சிகளை நாடும் இயல்பு குஞ்சு பொரித்த நேரங்களில் மிகுதியாய் உள்ளது. தேனீக்கள், சிறு சிலந்திகள், வண்டுகள், எறும்புகள் என பலவற்றை கவ்வி கொணர்ந்து குஞ்சுகளுக்கு ஊட்டும். பறக்கும் போதே பூச்சிகளை பிடிக்கும் ஆற்றல் இவைகட்கு உண்டு.^[21]

புணரும் காலம்

ஆண் பெண் இருபாலரும் ஒன்றாகவே ஆண்டு முழுதும் ஒன்றாக இருப்பினும், பிரதானமான இணை சேரும் காலம் மழைக்காலத்திற்கு முன்பே. எனவே வட இந்தியாவில் ஏப்ரல் முதல் சூன் வரையும், தென்னிந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் சனவரி முதல் சூன் வரையுமாகும்.^[1]

ஆண் நன்றாக புலப்படும் ஒரு கிளையில் அமர்ந்துகொண்டு நடனமாடும்.^[7] அவை தலையை தூக்கி விசிறி போல் தன் இறகுகளை விரித்தும் சுறுக்கியும் ஆடும். தன் குரலையும் பலமாக உபயோகிக்கும். பெண் பறவை ஆணின் குரல் வளம் மற்றும் தோற்றம் கொண்டு சரியான நேரத்தை தேர்ந்தெடுக்கும்.

கூடு

சிறு சுறுக்குப்பை போன்ற இதன் கூடு சிலந்தி வலைகள், பஞ்சு, பூஞ்சை (lichens) மற்றும் செடிகளின் சிறு பட்டைகள் கொண்டு உருவாக்கும்.^[22] கூட்டினுள் செல்லும் வழி பக்கவாட்டில் இருக்கும். இப்பாதை நிழலில் அமையுமாறு தாய்ப்பறவை உருவாக்கும்.^[23][24] கூடு கட்டுவதில் ஆணின் பங்கு மிகக்குறைவே. கூடுகள் சரியாகப்பிண்ணப்படுவதில்லை. மாறாக இவை சிலந்தி வலைகளின் ஒட்டும் தன்மை காரணமாகவே இணைக்கப்பெறும். சுமாராக 5 முதல் 10 நாட்களில் கூடு தயாராகும். உட்புற அறை பறவை உள்ளமர்ந்து தன் இறகை விரிப்பதனால் வட்ட வடிவம் பெறும்.

கூடுகளை பெரும்பாலும் மரத்தின் கிளைகள் மற்றும் செடிகளின் பகுதிகளில் தொங்க விட்டாலும், சில பகுதிகளில் முட்செடிகள், கம்பிகள் மற்றும் கொடிகளிலும் உருவாக்கும்.^[25] மனித பொருட்களான பலகாலம் உபயோகிக்கா துணி காயவைக்கும் கம்பிகளிலும் கூடுகள் காண இயலும்.^[26][27] ஓரிரு இடங்களில் உபயோகிக்காத காற்றோட்டமான கழிவறைகளிலும் கண்டிருக்கின்றனர்.^[28][29][30]

முட்டை மற்றும் குஞ்சு பராமரிப்பு

2 முட்டைகள் மட்டும் இடும். பெண் மட்டும் முட்டைகளை 15 முதல் 17 நாட்கள் வரை அடை காக்கும். ஆண்கள் குஞ்சுகளுக்கு உணவு கொண்டு வருவதில் பங்களிக்கும். ஏனினும் குஞ்சுகள் வளர்ந்த பின்னர் பெண்களே அதிக முறை போய் வந்து உணவு அளிக்கும்.^[7][11]

உசாத்துணை

வெளி இணைப்பு

• Purple Sunbird videos, photos & sounds on the Internet Bird Collection.
• Calls from Xeno-Canto

The purple sunbird (Cinnyris asiaticus) is a small bird in the sunbird family found mainly in South and Southeast Asia but extending west into parts of the Arabian peninsula. Like other sunbirds they feed mainly on nectar, although they will also take insects, especially when feeding young. They have a fast and direct flight and can take nectar by hovering like a hummingbird but often perch at the base of flowers. The males can appear all black in harsh sunlight but the purple iridescence is visible on closer observation or under good light conditions. Females are olive above and yellowish below.

Description

This small sunbird has a relatively short bill, a dark and short square ended tail with distinctive sexual dimorphism. Less than 10 cm long they have a down-curved bill with brush-tipped tubular tongues that aid in nectar feeding. The male is glossy metallic bluish to purplish^[2] black on the upper parts with the wings appearing dark brown. The breeding male also has underparts of the same purplish black, but non-breeding males may show a central streak of black on yellow underparts. (Birds in this eclipse plumage were once designated as a species, C. currucaria.^[3]) In the breeding plumage, the male can be confused with the syntopic Loten's sunbird which has a long bill and a distinctive broad maroon band on the breast. Breeding males will sometimes show their yellow pectoral tufts in displays. There is a patch of bright blue on the shoulder of breeding males.^[4] The maroon shine on the feathers of the collar around the neck is visible mainly during the breeding seasons.^{[5][6][7][8][9]}

Females are olive brown above with a yellowish underside. There is a pale supercilium beyond the eye. There is a darkish eye stripe. The throat and breast are yellow, becoming pale towards the vent. The outer tail feathers are tipped in white both in the male and female.^[4] The young are just like females in plumage, however, the males get black feathers as they become adults. They are seen in pairs or small groups and aggregations may be found in gardens with suitable flowers. They feed mainly on nectar but also take fruits and insects. Groups of as many as 40 to 50 individuals have sometimes been noted.^[10]

Distribution

The species is distributed widely from West Asia through the Indian subcontinent and into Southeast Asia. They are resident birds in most parts of their range and do not move large distances. They are found in thin forest and garden land, including those in dense urban areas.^[4] Local movements are, however, noted especially in the drier parts of northwestern India and Pakistan where they are said to arrive in large numbers before summer.^[11]

The nominate subspecies is distributed in India east of the desert region and south of the Himalayas extending to the west and south of India and Sri Lanka. They are found mainly on the plains but going up to 2400 m in southern India and up to 1700 m in the Himalayas. The race brevirostris is found in the dry zone from the Arabian Peninsula into Iran, Afghanistan, Pakistan until the dry zone of Rajasthan and Gujarat. These may, however, winter south near Goa.^[12] This form has a slight tinge of green in the pectoral yellow tufts.^[5] The race intermedius extends from the border of Orissa and Andhra Pradesh^[13] northwards into Bangladesh, Myanmar and Indochina.

The movements of these birds are not well understood. A male ringed in Bharatpur was recovered in Dehra Dun, 350 km north.^[10]

Behaviour and ecology

These birds are very vociferous and will call and will join to mob owls or other predators. The song is rapid rattle followed by ringing, metallic notes. Other call notes include a "chwit" or "chwing!" notes. The primary breeding season is before the Monsoons, April to June in northern India and January to June in Sri Lanka.^[4] While feeding they flick their wings.^[3] They rarely hover at flowers and usually perch to forage for nectar. They are important pollinators of some plant species such as Butea monosperma,^[14] Acacia,^[15] Woodfordia^[16][17] and Dendrophthoe.^[18] but they sometimes steal nectar by slitting flowers such as Hamelia patens at the base.^[19] They are known to feed on small berries such as those of Salvadora persica^[20] and cultivated grapes.^[21] Insects are sometimes caught by flycatching.^[22]

In courtship displays the male raises his head, fans his tail and flutters with partly open wings that expose the pectoral tufts and sings before the female.^[10] The nest is a pouch made of cobwebs, thin strips of vegetation, lichens and bark. The entrance hole on the side is often shaded by an overhanging projection. The nest is built almost entirely by the female. The nest material is not woven and most of it is held together by cobwebs. About five to ten days may be taken in the building of the nest. The inner cavity is expanded by the bird by opening its wing and turning around on the inside.^[23] In Sri Lanka and in southern India, it sometimes builds its nest by modifying and lining the cobweb structures formed by colonial or 'social' spiders, Stegodyphus sarasinorum (Eresidae).^[24][25] Two eggs are usually laid.^[3][10] The nest is usually suspended from a low branch, often of thorny plants^[26] but are sometimes built close to human habitations, attached to wires or other man-made objects^[27][28] and even indoors in an unused toilet.^[29][30][31] Only the female incubates the eggs which hatch after 15 to 17 days. Males assist in feeding the chicks^[32] although females involve themselves to a greater extent, making more trips as the chicks get older.^[33]

Sunbirds have been known to live for nearly 22 years in captivity.^[34]

Gallery

• 

  Male intermedius with yellow pectoral tuft visible

• 

  Male in eclipse plumage

• 

  Purple Sunbird (female) at Chandigarh.

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Purple_sunbird&oldid=1158035383"

El suimanga asiático (Cinnyris asiaticus)^[2]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Nectariniidae.^[3]​

Descripción

Vive y se reproduce en el sur de Asia tropical desde el Golfo Pérsico al Asia Sur-Oriental . La hembra pone de uno a tres huevos en un nido colgado de un árbol.

Es de tamaño pequeño, mide sólo 10 cm de largo. Tiene un pico de tamaño mediano, delgado, que se curva y termina tubular, adaptado para libar el néctar.

El macho adulto tiene un plumaje de color violeta brillante sobre todo la época de cría. En otra época, es de color amarillo grisáceo en la espalda, el pecho con una franja amarilla central hasta el estómago. La hembra es de color amarillo-gris por encima y amarillo por debajo.

Esta especie se encuentra en una amplia variedad de hábitats en los árboles, como los bosques y cultivos.

Referencias

Cinnyris asiaticus Cinnyris generoko animalia da. Hegaztien barruko Nectariniidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Cinnyris
• Nectariniidae

Purppuramedestäjä (Cinnyris asiaticus)^[3] on medestäjien heimoon kuuluva Aasiassa tavattava varpuslintu.

Lähteet

Cinnyris asiaticus

Le Souimanga asiatique (Cinnyris asiaticus), également appelé Souimanga pourpré, est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Nectariniidae.

Description

Cette espèce est minuscule, mesurant seulement 10 centimètres de long. Elle a un bec de longueur moyenne, fin, courbé vers le bas et une langue tubulaire terminée en brosse adaptés à son alimentation en nectar.

Le mâle adulte a un plumage principalement violet brillant en période nuptiale. Sinon, il est jaune-grisâtre sur le dos, a la poitrine jaune avec une bande centrale descendant jusqu'au ventre. La femelle est jaune-gris dessus et jaunâtre dessous et un léger sourcil.

• Mâle en livrée nuptiale

• Mâle en livrée ordinaire, non nuptiale

• Femelle

• Mâle se nourrissant de nectar

Répartition et habitats

Il vit et se reproduit dans le sud de l'Asie tropicale : des deux côtés du golfe d'Aden, le sous-continent Indien et en Indochine. Il fréquente une grande variété d'habitats plantée d'arbres, comme les forêts et les cultures.

Chant

Le cri est un zit zit sonore.

Comportement

Après l'accouplement, le mâle perd ses belles couleurs bleu métallique. La femelle pond de un à trois œufs dans un nid suspendu à un arbre, les couve puis nourrit les oisillons de petits insectes^[1].

Sous-espèces

D'après le Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des trois sous-espèces suivantes (ordre phylogénique):

• Cinnyris asiaticus brevirostris (Blanford, 1873)
• Cinnyris asiaticus asiaticus (Latham, 1790)
• Cinnyris asiaticus intermedius (Hume, 1870)

Notes et références

Cinnyris asiaticus è una specie di uccelli passeriformi appartenente alla famiglia dei Nectariniidae.^[1][2]

Si nutre principalmente di nettare, prendando a volte anche insetti. I maschi hanno un piumaggio nero-azzurro con alcune scrisce iridescenti dal tono blu-viola. Le femmine hanno un piumaggio oliva sul dorso e la testa, mentre il ventre e il collo sono giallastri.

Note

Vogels

De purperhoningzuiger (Cinnyris asiaticus synoniem: Nectarinia asiatica) is een klein soort honingzuiger.

Kenmerken

De mannetjes lijken op afstand helemaal zwart, behalve bij een bepaalde belichting waarbij de purperen glans zichtbaar wordt. Deze honingzuiger heeft een relatief korte snavel en een korte, donkere, vierkante staart. Er is groot verschil tussen het mannetje en het vrouwtje (seksueel dimorfisme). Beide vogels zijn ongeveer 10 cm groot; ze hebben een kromme, neerwaarts gebogen snavel en een buisvormige tong die borstelvormig eindigt zodat ze ermee gemakkelijk nectar uit de bloemen kunnen halen.
Het vrouwtje is olijfbruin van boven met een geelachtige buik. Er is een bleke wenkbrauwstreep en een donkere oogstreep. De keel en de borst zijn geel en worden bleker geel naar de buik toe. Ze worden vaak gezien in tuinen waar geschikte bloemen staan, vaak in paren of in kleine groepjes en soms in groepen tot wel 40 tot 50 individuen.

Leefwijze

Zoals andere honingzuigers voeden ze zich hoofdzakelijk op nectar, hoewel ze ook op insecten foerageren, vooral als ze jongen hebben. Ze hebben een snelle, directe vlucht en zij kunnen net als een kolibrie in de lucht op één plek blijven fladderen om nectar uit een bloem te halen; meestal strijken ze onder aan de bloem neer om bij de nectar de komen.

Verspreiding en leefgebied

De soort telt 3 ondersoorten:

• C. a. brevirostris: van het oostelijk Arabisch Schiereiland tot westelijk India.
• C. a. asiaticus: Nepal, noordelijk, centraal en zuidelijk India en Sri Lanka.
• C. a. intermedius: van oostelijk India en Bangladesh tot Indochina.

De purperhoningzuiger is wijdverbreid en komt voor van het gebied rond de Perzische Golf door zuidelijk Azië tot in Zuidoost-Azië. In de meeste delen van het verspreidingsgebied zijn het standvogels. Ze komen vooral voor in laagland en heuvelland tot 1500 m. In Nepal echter in bergland tot 1830 m, in Oman tot 2100 m en in de Zuid-India tot 2400 m. Het zijn vogels van halfopen loofbos, doornig struikgewas, parken en tuinen.^[2]

Status

De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De vogel is in grote delen van het verspreidingsgebied redelijk algemeen. Om deze reden staat de purperhoningzuiger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

• Mannetje in broedkleed

• Vrouwtje

• Mannetje

• Onvolwassen mannetje

• Mannetje in eclipskleed.

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Nektarnik stalowy (Cinnyris asiaticus) – gatunek małego ptaka z rodziny nektarników. Występuje w Azji południowej i południowo-wschodniej. Niezagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał John Latham w 1790. Przydzielił nowemu gatunkowi nazwę Certhia asiatica. Obecnie (2014) IOC umieszcza nektarnika stalowego w rodzaju Cinnyris^[5], choć część autorów plasuje go w Nectarinia. Niekiedy włączany nadgatunek obejmujący także nektarnikiem tęczowym (C. bouvieri), palestyńskim (C. osea), angolskim (C. oustaleti) oraz zielonogrzbietym (C. talatala)^[6]. IOC wyszczególnia 3 podgatunki^[5].

Podgatunki i zasięg występowania

IOC wyróżnia następujące podgatunki^[5]:

• C. a. brevirostris (Blanford, 1873) – wschodni Półwysep Arabski (północne ZEA, północny i centralny Oman), poprzez południowo-wschodni Iran, wschodnie Afganistan, Pakistan po zachodnie Indie (zachodni Radżastan i zach. Gujarat)^[6]
• C. a. asiaticus (Latham, 1790) – Nepal, północne, centralne i południowe Indie oraz Sri Lanka^[6]
• C. a. intermedius (Hume, 1870) – wschodnie Indie i Bangladesz po Indochiny (także Mjanma, południowe Chiny)^[6]

Morfologia

Długość ciała mieści się w przedziale 10–11 cm^[6]. Według Shelleya (oryginalnie wymiary w calach, tu przybliżone) u samca na dziób przypada blisko 17 mm, u samicy zaś około 18 mm. Ogon mierzy u samca w przybliżeniu 38 mm, u samicy 35 mm. Skrzydło samca liczy 56 mm, natomiast samicy 54 m. Długość skoku to około 15 mm^[7]. Masa ciała samców wynosi 6,9–11 g, samicy 5–10 g^[6].

Dalszy opis dotyczy podgatunku nominatywnego, dokładnie osobników z Cejlonu. Wierzch ciała, także i pokrywy skrzydłowe małe oraz boki głowy i szyi, porastają pióra o zielonym i fioletowym połysku (według autorów HBW także niebieskim^[6]). Pokrywy skrzydłowe duże oraz pozostała część skrzydła matowa, ciemnobrązowa, jedynie miejscowo z elementami fioletowymi. Brodę, gardło i czoło cechuje ciemna, fioletowa barwa, zaś pierś zielono-niebieska opalizacja z domieszką fioletu. Sterówki czarne z fioletowym połyskiem. Te pióra na piersi, które ptak może nastroszyć (np. w trakcie popisów; ang. pectoral tuft) żółte, niekiedy z pomarańczowymi pasami. Pozostała część spodu ciała czarna z głębokim, niebieskim odblaskiem. Pokrywy podogonowe podobne do upierzenia piersi^[2]. Samicę wyróżnia oliwkowobrązowy wierzch ciała, ciemniejsze skrzydła z jasnymi krawędziami lotek. Jej sterówki przybierają barwę czarniawą, zaś zewnętrzne pióra są zwieńczone szerokimi, białymi krawędziami. Słabo widoczna jasnożółta brew. U obu płci nogi i stopy czarne, tęczówka głęboko brązowa^[2].

Pożywienie

Nektarnik stalowy żywi się nektarem^[6]. Według badań prowadzonych w Bandar-e Abbas (Hormozgan, Iran) 97% spożywanego nektaru to nektar kwiatowy. C. asiaticus preferuje kwiaty ketmii róży chińskiej (Hibiscus rosa-chinensis; 56% obserwacji) i zdaje się być najsilniej przyciągany przez kwiaty czerwone. Do tego widywano ptaka na kwiatach Vachellia nilotica (syn. Acacia nilotica), Prosopis cineraria (bobowate), Cordia myxa (ogórecznikowate), Albizia lebbeck (bobowate)^[8]. Do tego żywi się nektarem przedstawicieli gązewnikowatych (Loranthaceae)^[6]. Łapanie pająków i innych stawonogów obserwowano wyłącznie w styczniu, kiedy były one przeznaczone na pokarm dla piskląt^[8].

Lęgi

Gniazduje o każdej porze roku, szczególnie w porze suchej^[6]. W Iranie (ptaki podg. brevirostris) stwierdzono lęgi późną jesienią i wczesną zimą (listopad–styczeń), kiedy kwiaty są powszechnie dostępne. Gniazdo buduje samica^[8]. To mała konstrukcja o kształcie początkowo kulistym^[8], zawieszona na gałęzi. Jej zewnętrzną warstwę tworzą różnorodne suche materiały roślinne, jak źdźbła traw i kawałki drewna, złączone razem pajęczyną; do tego zawiera fragmenty kory, suche pączki kwiatów. Wyściółkę stanowi puch roślinny. Wejście umieszczone jest z boku i zakryte starannie wykonanym „daszkiem”^[2]. Rzadko wyjście jest skierowane na południe lub zachód^[8].

Dla ptaków z Indii i Pakistanu wielkość zniesienia wynosi 2 lub 3 jaja^[8]. Walter Ernest Wait podaje średnie wymiary (ptaki z Cejlonu) około 17 na 19 mm; skorupka brązowawobiała, na całej powierzchni upstrzona brązowymi wzorkami^[2]. Inkubacja trwa 15 do 17 dni. Wysiaduje jedynie samica; wtenczas samiec przechodzi niepełne pierzenie. Po złożeniu jaj przez cały okres rozwoju młodych gniazdo przybiera gruszkowaty kształt. Pisklęta są karmione owadami przez oba ptaki z pary^[8].

Status zagrożenia

Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako najmniejszej troski (LC, Least Concern). Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana; według danych z 2001 w Bhutanie nektarnik stalowy występuje rzadko i lokalnie. Brak istotnych, widocznych zagrożeń. Według szacunków BirdLife International całkowity zasięg występowania to 5,81 mln km²^[9].

John Gould w II tomie swojego dzieła The Bird of Asia (wydawanego w latach 1850-1883) o C. asiaticus napisał następująco^[3]:

Przypisy

Purpursolfågel^[2] (Cinnyris asiaticus) är en asiatisk fågel i familjen solfåglar inom ordningen tättingar.^[3]

Utseende

Purpursolfågeln är en mycket liten fågel, endast tio centimeter lång, med kort stjärt och en smal, nedåtböjd näbb. Hanen är i häckningsdräkt helt glänsande purpurfärgad medan honan är enhetligt gulaktig under, gråbrun ovan samt i ansiktet en mörkare ögonmask och ett svagt ögonbrynsstreck. Utanför häckningstid antar hanen en eklipsdräkt lik honans men lite purpurnyans på strupen samt på axillarerna.^[4]

Utbredning och systematik

Purpursolfågeln förekommer i ett vidsträckt område från Arabiska halvön till Indokina. Den delas upp i tre underarter med följande utbredning:^[3]

• Cinnyris asiaticus brevirostris – nordöstra Arabiska halvön och sydöstra Iran till Afghanistan, Pakistan och norra Indien
• Cinnyris asiaticus asiaticus – Indien och Sri Lanka
• Cinnyris asiaticus intermedius – Bangladesh till Assam, Burma, Thailand och Indokina

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling som inte tros vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som genomgående vanligt förekommande, dock sällsynt och lokal i Bhutan.

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2016 Cinnyris asiaticus Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-02-01
4. ^ Grimmett, R.; Inskipp,C. & Inskipp, T. 1999. Birds of the Indian Subcontinent. Oxford University Press

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör purpursolfågel.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Cinnyris asiaticus.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Hút mật họng đen (tên khoa học Cinnyris asiaticus) là một loài chim trong họ Nectariniidae.^[2]. Loài chim này có mặt ở Việt Nam.

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Cinnyris asiaticus tại Wikispecies

二名法 Cinnyris asiaticus
（Latham, 1790）^[2]

紫色蜜鸟（学名：Cinnyris asiaticus）为太阳鸟科雙領花蜜鳥屬的鸟类。分布于阿拉伯、伊朗、阿富汗、印度、尼泊尔、锡金、孟加拉、中南半岛、斯里兰卡以及中国大陆的云南等地，多栖息于海拔约950米以下的常绿阔叶林或村寨附近的丛林间。该物种的模式产地在印度古爾岡。^[2]

亚种

• 紫色蜜鸟指名亚种（学名：Cinnyris asiaticus asiaticus）。分布於印度、斯里蘭卡與尼泊爾。

• 紫色蜜鸟中南亚种（学名：Cinnyris asiaticus intermedius）。分布于孟加拉、印度、中南半岛以及中国云南等地。该物种的模式产地在印度孟加拉东部的Tipperah。^[3]

• 紫色蜜鸟中東亚种（学名：Cinnyris asiaticus brevirostris）。分布於阿拉伯半島東部、伊朗、阿富汗、巴基斯坦和印度西部。

参考文献

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=紫色蜜鸟&oldid=49064598”

ムラサキタイヨウチョウ 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 科 : タイヨウチョウ科 Nectariniidae 属 : Nectarinia 種 : ムラサキタイヨウチョウ
N. asiatica 学名 Nectarinia asiatica 和名 ムラサキタイヨウチョウ 英名 Myrtle Warbler

ムラサキタイヨウチョウ（学名Nectarinia asiatica）は、スズメ目タイヨウチョウ科に分類される鳥類の一種。

生息地[編集]

• 南アジア、東南アジア

Sibley分類体系上の位置[編集]

シブリー・アールキスト鳥類分類 ウィキメディア・コモンズには、ムラサキタイヨウチョウに関連するメディアがあります。 この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=ムラサキタイヨウチョウ&oldid=61649932」から取得