Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gregl fynydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: greglod mynydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Macroagelaius subalaris; yr enw Saesneg arno yw Mountain grackle. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. subalaris, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gregl fynydd yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casig tingoch bach Cacicus haemorrhous Tresglen frongoch Sturnella militaris
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gregl fynydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: greglod mynydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Macroagelaius subalaris; yr enw Saesneg arno yw Mountain grackle. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. subalaris, sef enw'r rhywogaeth.
Der Braunachselstärling (Macroagelaius subalaris) ist eine Vogelart aus der Familie der Stärlinge (Icteridae). Diese Art ist endemisch in Kolumbien. Der Bestand wird von der IUCN als stark gefährdet (Endangered) eingeschätzt.[1] Die Art gilt als monotypisch.
Der Braunachselstärling erreicht eine Körperlänge von etwa 30 Zentimetern. Er ist komplett schwarz und hat einen langen, leicht abgerundeten Schwanz. Der schwarze Schnabel ist kegelförmig. Auch wenn er gänzlich dunkel schwarzblau wirkt, hat er an den Flügeln und den Achselfedern kastanienbraune Streifen.[2] Ein Geschlechtsdimorphismus ist nicht ausgeprägt.
Der Vogel bewegt sich in Gruppen in den mittleren und höheren Strata. Es wurden Gruppen bis zu 30 Vögeln beobachtet. Seine Brutzeit ist im September. Männchen und Weibchen kooperieren bei der Brut und brüten in Kolonien. Oft sieht man ihn zusammen mit anderen Fruchtfressern.
Sein Habitat sind die Wälder der Subtropen und der Gemäßigten Zone in Höhen zwischen 2400 und 2900 Metern. Untersuchungen haben gezeigt, dass sein Lebensraum sehr speziell ist. So findet man ihn nur in Eichenwäldern mit einer Art namens Quercus humboldtii und Gebieten mit Bäumen der zur Gattung der Escalloniaceae gehörenden Art Escallonia pendula. Er kommt überwiegend in den Ostanden Kolumbiens im Departamento Santander vor. Hier ist er relativ häufig im Naturreservat Santuario de Fauna y Flora Guanenta Alto Río Fonce vorhanden. Außerdem wurde von Vorkommen im Parque Nacional Natural Serranía de los Yariguíes berichtet.
Auguste Boissonneau beschrieb den Braunachselstärling zuerst unter dem Namen Quiscalus subalaris.[3] »Macroagelaius« leitet sich von griechischen Worten »Makros« für »lang, groß« und »Agelaius« für »Amsel, schwarzer Vogel« ab. Die Bezeichnung des Artepithetons hat Boissonneau aus den lateinischen Worten »sub« für »fast-,ziemlich, etwas« und »alaris« für »achselständig, zu den Flügeltruppen gehörig« gebildet.
Der Braunachselstärling (Macroagelaius subalaris) ist eine Vogelart aus der Familie der Stärlinge (Icteridae). Diese Art ist endemisch in Kolumbien. Der Bestand wird von der IUCN als stark gefährdet (Endangered) eingeschätzt. Die Art gilt als monotypisch.
The Colombian mountain grackle (Macroagelaius subalaris), is a species of bird in the family Icteridae.
It is endemic to Colombia where its natural habitat is subtropical or tropical moist montane forests.
It is threatened by habitat loss and declining in numbers. It was uplisted from Near Threatened to Critically Endangered status in 2000, due to fears of a collapse of the presumably tiny population. As the species, while still severely declining, has turned out to be more widespread than believed, it was downlisted to Endangered in the 2007 IUCN Red List.[2]
The Colombian mountain grackle (Macroagelaius subalaris), is a species of bird in the family Icteridae.
La Monta makroagelajo (Macroagelaius subalaris) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Agelajoj kiu enhavas nur tiun kaj alian specion kaj ambaŭ estas nigraj birdoj kun longaj vostoj kaj koloraj flugilmarkoj.
Ĝi estas 30 cm longa, tutnigra, longvosta, kun blueca nuanco en dorso kaj pli rimarkinda bruna flugilstrio supre kaj sube, kio nomigas la specion en la latina scienca nomo kie subalaris aludas al “sub flugilo”. La vosto estas longa kaj iom rondoforma; la beko estas konusforma kaj nigra.
Simila specio estas la Rizovora molotro, Scaphidura oryzivora, sed tiu havas pli longan bekon, brilan plumaron, kolumon kaj ne havas flugilstriojn.
La kanto estas sonorila "tirititiuu, tirititiuu, tirititiuu" kun frekvenco inter 8 kHz kaj 10 kHz.
Ĝi estas endemio de la okcidenta deklivaro de orienta Andoj en Kolombio ĉe Kundinamarko kaj Santander. Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj montararbaroj je altitudoj de 2,400-2,900 m, kio pravigas la montan econ de la komuna nomo. La preferataj arbaroj estas humidaj arbaroj de kverko (Quercus humboltii). Ĝi estas minacata pro habitatoperdo fare de senarbarigo kaj malpliiĝas nombre. Ĝi estis listita el statuso de Preskaŭ Minacata al tiu de Draste Endanĝerita en 2000, pro timo de falego de jam supozebla malgranda populacio. Kiel specio, dum ĝi estas ankoraŭ malpliiĝanta, ĝi iĝis iom pli disvastigata ol supozeble, kaj ĝi estis listita al Endanĝerita en 2007 IUCN Ruĝa Listo.[1]
Ili vidatas en malgrandaj grupoj (sed de ĝis 30 individuoj en la montoj Jariguioj) en mezaj kaj supraj tavoloj de la kanopeo. La reprodukta sezono okazas el septembro. Tiu specio reproduktiĝas kooperative, ĉe kolonioj ĝenerale situaj en arboj de ĉu Quercus humboltii aŭ Escallonia pendula. Asociiĝas al miksitaj kunmanĝantaroj de fruktomanĝantaj birdoj.
La Monta makroagelajo (Macroagelaius subalaris) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Agelajoj kiu enhavas nur tiun kaj alian specion kaj ambaŭ estas nigraj birdoj kun longaj vostoj kaj koloraj flugilmarkoj.
Ĝi estas 30 cm longa, tutnigra, longvosta, kun blueca nuanco en dorso kaj pli rimarkinda bruna flugilstrio supre kaj sube, kio nomigas la specion en la latina scienca nomo kie subalaris aludas al “sub flugilo”. La vosto estas longa kaj iom rondoforma; la beko estas konusforma kaj nigra.
Simila specio estas la Rizovora molotro, Scaphidura oryzivora, sed tiu havas pli longan bekon, brilan plumaron, kolumon kaj ne havas flugilstriojn.
La kanto estas sonorila "tirititiuu, tirititiuu, tirititiuu" kun frekvenco inter 8 kHz kaj 10 kHz.
Ĝi estas endemio de la okcidenta deklivaro de orienta Andoj en Kolombio ĉe Kundinamarko kaj Santander. Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj montararbaroj je altitudoj de 2,400-2,900 m, kio pravigas la montan econ de la komuna nomo. La preferataj arbaroj estas humidaj arbaroj de kverko (Quercus humboltii). Ĝi estas minacata pro habitatoperdo fare de senarbarigo kaj malpliiĝas nombre. Ĝi estis listita el statuso de Preskaŭ Minacata al tiu de Draste Endanĝerita en 2000, pro timo de falego de jam supozebla malgranda populacio. Kiel specio, dum ĝi estas ankoraŭ malpliiĝanta, ĝi iĝis iom pli disvastigata ol supozeble, kaj ĝi estis listita al Endanĝerita en 2007 IUCN Ruĝa Listo.
Ili vidatas en malgrandaj grupoj (sed de ĝis 30 individuoj en la montoj Jariguioj) en mezaj kaj supraj tavoloj de la kanopeo. La reprodukta sezono okazas el septembro. Tiu specio reproduktiĝas kooperative, ĉe kolonioj ĝenerale situaj en arboj de ĉu Quercus humboltii aŭ Escallonia pendula. Asociiĝas al miksitaj kunmanĝantaroj de fruktomanĝantaj birdoj.
La cocha de Soatá[2] (Macroagelaius subalaris), también denominada chango colombiano,[3] chango de montaña,[4] tordo montañero o moriche montañés,[5] es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae endémica de los Andes colombianos
Es endémico de la cordillera oriental de los Andes de Colombia. Vive en el bosque de montaña con abundancia de robles (Quercus humboldtii),[2] en elevaciones entre los 2.500 y 2.900 m de altitud. Recientemente solamente ha sido observado en áreas restringidas de los departamentos de Santander y Boyacá, aunque anteriormente estaba presente también en Norte de Santander y Cundinamarca.[1]
Mide 30 cm de longitud. Su plumaje es negro azulado opaco con las terciarias por el lado posterior de las alas o zona axilar de color castaño rufo. Pico cónico negro. Su canto suena tirititiuu, tirititiuu, tirititiuu, con un rango de frecuencia entre 8 y 10 kHz.[1]
Se alimenta principalmente insectos, más frecuentemente ortópteros y coleópteros y, ocasionalmente, también consume algunas bayas, por ejemplo las de Oreopanax y Hedyosmum.[2]
Datos: Q580539
Multimedia:
Especies: Macroagelaius subalaris
La cocha de Soatá (Macroagelaius subalaris), también denominada chango colombiano, chango de montaña, tordo montañero o moriche montañés, es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae endémica de los Andes colombianos
Macroagelaius subalaris Macroagelaius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Macroagelaius subalaris Macroagelaius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Le Carouge montagnard (Macroagelaius subalaris), aussi appelé Quiscale montagnard, est une espèce de passereaux de la famille des ictéridés présent en Colombie
Le Quiscale montagnard est rare et restreint dans une petite portion du nord de la Colombie entre 1 950 et 3 100 mètres d’altitude.
Le carouge montagnard fréquente les zones subtropicales et tempérées des Andes orientales. Il habite les forêts et les lisières forestières.
Le Carouge montagnard (Macroagelaius subalaris), aussi appelé Quiscale montagnard, est une espèce de passereaux de la famille des ictéridés présent en Colombie
De bergtroepiaal (Macroagelaius subalaris) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen). Het is een bedreigde, endemische vogelsoort van Colombia.
De vogel is 30 cm lang. Het is een geheel dof blauwzwart gekleurde troepiaal met een lange staart. De vleugelveren hebben kastanjekleurige randen en de staart is afgerond. De snavel is zwart en kegelvormig. De vogel lijkt op de grote koevogel (Molothrus oryzivorus), maar die is glanzend zwart en heeft een langere snavel.[2]
Deze soort komt nu alleen nog voor in twee natuurreservaten in het departement Santander, die liggen op de westhellingen in het oosten van de Andes. Het leefgebied is vochtig montaan eikenbos, afgewisseld met moerassen tussen de 2100 en 2900 m boven zeeniveau. De vogel had in de vorige eeuw (vòòr 1960) een veel groter verspreidingsgebied.
De bergtroepiaal heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 600 tot 1700 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door selectieve houtkap en volledige ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in weiland. Verder vormen bodemerosie en mijnbouwactiviteiten een bedreiging. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe bergtroepiaal (Macroagelaius subalaris) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen). Het is een bedreigde, endemische vogelsoort van Colombia.
Bergtrupial (Macroagelaius subalaris) er ein fugl i trupialfamilien. Han er endemisk til Santander-departementet i Colombia.
Dette er ein relativt stor trupial, kroppslengd ca. 29 centimeter inkludert ein lang hale. Hannfuglar er litt større enn hofuglar. Fjørdrakta er heilsvart med blåglans, men dei har ein lite synleg kastanjefarga flekk i «armhola». Nebbet er konisk. Lætet er varierande, mellom anna ein høgfrekvent, ringelyd 'tirititiuu, tirititiuu, tirititiuu'.
Han lever i vestskråninga av den austlege fjellkjeda av Andes, i høgder mellom 1900 og 3100 moh.[1] Utbreiingsområdet er lite, ca. 640 km2,[2] og ligg mellom Bucaramanga og sørover til vel 100 km i luftlinje sør for Bucaramanga i Santander-departementet. Han har tidlegare òg vore registrert sør for Bogotá. Bergtrupialar føretrekk habitat med fuktig, alpin skog, helst eik med epifyttar.
Populasjonen er estimert til å ligge i området 1000-2500 individ og minkande. Arten er klassifisert som sterkt truga.[2] Trugsmåla inkluderer avskoging og mangel på passande biotop.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Bergtrupial Bergtrupial (Macroagelaius subalaris) er ein fugl i trupialfamilien. Han er endemisk til Santander-departementet i Colombia.
Bergtrupial (Macroagelaius subalaris) er en fugl i slekten Macroagelaius i trupialfamilien.
Den er endemisk til det nordøstlige Colombia.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Bergtrupial (Macroagelaius subalaris) er en fugl i slekten Macroagelaius i trupialfamilien.
Macroagelaius subalaris é uma espécie de ave da família Icteridae.
É endémica da Colômbia.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.[1]
Está ameaçada por perda de habitat.[1]
Macroagelaius subalaris é uma espécie de ave da família Icteridae.
É endémica da Colômbia.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Está ameaçada por perda de habitat.
Colombiatrupial[2] (Macroagelaius subalaris) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[3] Fågeln förekommer lokalt i östra Anderna i nordöstra Colombia.[3] IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Colombiatrupial.
Wikispecies har information om Macroagelaius subalaris.
Colombiatrupial (Macroagelaius subalaris) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar. Fågeln förekommer lokalt i östra Anderna i nordöstra Colombia. IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.
Macroagelaius subalaris là một loài chim trong họ Icteridae.[1]
