'''Psarocolius viridis, ye una especie d'ave paseriforme de la familia de les ictéridos, que s'atopa en América del Sur.
Vive nel norte de Suramérica, al oriente de los Andes. Distribuyir pol norte de Brasil, Guayana Francesa, Surinam, Guyana, la metá sur de Venezuela, l'oriente y sur de Colombia y el nororiente d'Ecuador y Perú. La especie nun migra, pero la so bayura puede variar mientres l'añu, probablemente por cuenta de les fluctuaciones na disponibilidad de frutes.[3]
Vive nos montes de tierra firme de l'Amazonia y l'escudu guayanés. Permanez xeneralmente na canopea, evitando asentamientos humanos y árees deforestadas.[3]
El machu mide ente 46 y 51 cm de llargor y la fema ente 36 y 38 cm.[4] El plumaxe ye verde oliva. El picu ye blancuciu cola punta anaranxada.
Añera en colonies con alredor de 5 a 10 niales, dispuestos cerca unos d'otros nuna área del mesmu árbol. El nial ta texíu con fibres vexetales que formen una canasta suspendida, que puede midir hasta 1 m de llargu. L'árbol escoyíu p'añerar alcuéntrase xeneralmente nun estratu entemediu, claro, porque de cutiu ye un gran árbol cuando ta maduru. En Brasil, namái'l amaranto (Peltogyne spp.) ye escoyíu pa la nidificación, probablemente pol so tueru llisu y resbalizu, que lo fai malo d'esguilar polos depredadores potenciales. L'árbol de anidamiento puede reutilizase añu tres d'añu. Solamente la fema guara los güevos y alimenta a los pitucos.[3]
Permanez en banda grandes y abondo ruidoses, fáciles de ver, dacuando formaes por decenes d'individuos. Reparar con mayor frecuencia cerca de les colonies mientres la anidación. Tamién se repara en vuelu sobre la selva y percima de les escamplaes del monte, pela mañana tempranu o al atapecer. Un machu suel tar presente en cada colonia y defende el so rangu frente a otros machos. Pasa la mayor parte del so tiempu cerca de la colonia, desfilando y glayando na parte cimera de los árboles.[3]
'''Psarocolius viridis, ye una especie d'ave paseriforme de la familia de les ictéridos, que s'atopa en América del Sur.
L'oriol verd (Psarocolius viridis) és un ocell de la família dels ictèrids (Icteridae) que habita la selva del nord d'Amèrica del Sud, a Guaiana, meitat sud de Veneçuela, sud-est de Colòmbia, est d'Equador, nord de Perú i de Brasil.
L'oriol verd (Psarocolius viridis) és un ocell de la família dels ictèrids (Icteridae) que habita la selva del nord d'Amèrica del Sud, a Guaiana, meitat sud de Veneçuela, sud-est de Colòmbia, est d'Equador, nord de Perú i de Brasil.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casig gwyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid gwyrddion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius viridis; yr enw Saesneg arno yw Green oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. viridis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r casig gwyrdd yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casig Para Psarocolius bifasciatus Gregl y Gorllewin Quiscalus nigerAderyn a rhywogaeth o adar yw Casig gwyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid gwyrddion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius viridis; yr enw Saesneg arno yw Green oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. viridis, sef enw'r rhywogaeth.
The green oropendola (Psarocolius viridis) is a species of bird in the family Icteridae. It is found in wooded habitats in the Amazon basin and Guianas of South America, and is generally common. Uniquely among the oropendolas, the green oropendola has a pale bill with an orange tip. Male oropendola weigh around 400 grams, while females are in the 200 gram range. This is a common species and the International Union for Conservation of Nature has rated its status as being of "least concern".[1]
The male green oropendola grows to a length of about 43 cm (17 in) and the female about 37 cm (14.6 in). The head, breast and back are pale olive green, the wings are greyish-green, and the rump and underparts are chestnut. The central feathers of the tail are black and the outer ones yellow. The beak has an orange tip, and its base and the adjoining areas of skin are yellowish. The irises are pale blue and there is an inconspicuous crest on the back of the head.[2]
P. viridis has a very wide distribution in the tropical rainforests of South America. Its range includes Colombia, Venezuela, Guyana, Surinam, French Guiana, Brazil, Ecuador, Bolivia and Peru.[1]
This bird usually moves through the forest canopy in mixed species flocks. It is an omnivore, foraging for fruits and insects among the leaves and branches. By consuming whole fruits, it acts as a seed disperser.[3] It is one of several birds that follow small groups of red-throated caracara (Ibycter americanus) through the canopy. The caracaras are specialist predators of wasp nests, and the oropendolas have been observed following the group for several hours, feeding independently and not necessarily at the same level in the canopy nor on the same items of diet.[3]
Green oropendolas are gregarious, colonial birds and build long, bag-shaped nests that dangle from the branches of a tree.[4] The birds are polygamous.[3] The nests of green oropendolas are sometimes parasitised by the giant cowbird (Molothrus oryzivorus) which lays its eggs in their nests.[5]
The green oropendola (Psarocolius viridis) is a species of bird in the family Icteridae. It is found in wooded habitats in the Amazon basin and Guianas of South America, and is generally common. Uniquely among the oropendolas, the green oropendola has a pale bill with an orange tip. Male oropendola weigh around 400 grams, while females are in the 200 gram range. This is a common species and the International Union for Conservation of Nature has rated its status as being of "least concern".
La Verda psarokolio (Psarocolius viridis) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. Ĝi troviĝas en arbaraj habitatoj de Amazonio tiom sude kiom ĝis norda Mato Grosso kaj Gujanoj de Sudameriko, kaj estas ĝenerale komuna. Estas specioj pli arbaremaj ol aliaj psarokolioj kaj troviĝas en kanopeo de arbaroj kaj arbarbordoj.
Unike inter psarokolioj, la Verda psarokolio havas palan bekon (foje helrozkolora) kun tre oranĝa pinto. La irisoj estas tre bluaj. La kapo, subaj partoj kaj supra dorso estas tre verdolivecaj, kio nomigas la specion kaj en la komuna nomo kaj en la latina scienca nomo, kio signifas tute same. La flugilplumoj estas tre malhelbrunaj al nigrecaj. La suba dorso kaj pugo estas kvadrata tre malhelbruna areo, kiu nuanciĝas denove al oliveca en centra vosto, kiu havas krome tre brilflavajn eksterajn vostoplumojn kaj finan bordon. La suba vosto estas oliveckolora.
Dumfluge la flugiloj ŝajnas tre larĝaj kaj flekseblaj.
La masklo havas spektaklan ceremonian memmontradon, kiam li falas antaŭen, restas pendante kun malfermaj flugiloj kaj skuiĝas por reveni abrupte al komenca sinteno sur la ripozejo. Ĉion tion akompanas multa flugilfrapado kaj tre laŭta, eksploda kanto. Tio ripetiĝas foje.
Ili manĝas varion de manĝo inklude insektojn, frukton kaj nektaron. Ili estas kolonia nestumanto, kun ĉirkaŭ 30 pendantaj nestoj foje penditaj el altaj branĉoj.
La Verda psarokolio (Psarocolius viridis) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. Ĝi troviĝas en arbaraj habitatoj de Amazonio tiom sude kiom ĝis norda Mato Grosso kaj Gujanoj de Sudameriko, kaj estas ĝenerale komuna. Estas specioj pli arbaremaj ol aliaj psarokolioj kaj troviĝas en kanopeo de arbaroj kaj arbarbordoj.
Ĉe Diergaarde Blijdorp, NederlandoUnike inter psarokolioj, la Verda psarokolio havas palan bekon (foje helrozkolora) kun tre oranĝa pinto. La irisoj estas tre bluaj. La kapo, subaj partoj kaj supra dorso estas tre verdolivecaj, kio nomigas la specion kaj en la komuna nomo kaj en la latina scienca nomo, kio signifas tute same. La flugilplumoj estas tre malhelbrunaj al nigrecaj. La suba dorso kaj pugo estas kvadrata tre malhelbruna areo, kiu nuanciĝas denove al oliveca en centra vosto, kiu havas krome tre brilflavajn eksterajn vostoplumojn kaj finan bordon. La suba vosto estas oliveckolora.
Dumfluge la flugiloj ŝajnas tre larĝaj kaj flekseblaj.
La masklo havas spektaklan ceremonian memmontradon, kiam li falas antaŭen, restas pendante kun malfermaj flugiloj kaj skuiĝas por reveni abrupte al komenca sinteno sur la ripozejo. Ĉion tion akompanas multa flugilfrapado kaj tre laŭta, eksploda kanto. Tio ripetiĝas foje.
Ili manĝas varion de manĝo inklude insektojn, frukton kaj nektaron. Ili estas kolonia nestumanto, kun ĉirkaŭ 30 pendantaj nestoj foje penditaj el altaj branĉoj.
El conoto verde,[2] oropéndola verde o cacique verde (Psarocolius viridis), es una especie de ave paseriforme de la familia de las ictéridos, que se encuentra en América del Sur.
Vive en el norte de Sudamérica, al oriente de los Andes. Se distribuye por el norte de Brasil, Guayana Francesa, Surinam, Guyana, la mitad sur de Venezuela, el oriente y sur de Colombia y el nororiente de Ecuador y Perú. La especie no migra, pero su abundancia puede variar durante el año, probablemente debido a las fluctuaciones en la disponibilidad de frutas.[3]
Vive en los bosques de tierra firme de la Amazonia y el escudo guayanés. Permanece generalmente en la canopea, evitando asentamientos humanos y áreas deforestadas.[3]
El macho mide entre 46 y 51 cm de longitud y la hembra entre 36 y 38 cm.[4] El plumaje es verde oliva. El pico es blancuzco con la punta anaranjada.
Anida en colonias con alrededor de 5 a 10 nidos, dispuestos cerca unos de otros en un área del mismo árbol. El nido está tejido con fibras vegetales que forman una canasta suspendida, que puede medir hasta 1 m de largo. El árbol seleccionado para anidar se encuentra generalmente en un estrato intermedio, claro, porque a menudo es un gran árbol cuando está maduro. En Brasil, sólo el amaranto (Peltogyne spp.) es seleccionado para la nidificación, probablemente por su tronco liso y resbaladizo, que lo hace difícil de escalar por los depredadores potenciales. El árbol de anidamiento se puede reutilizar año tras año. Solamente la hembra incuba los huevos y alimenta a los polluelos.[3]
Permanece en banda grandes y bastante ruidosas, fáciles de ver, a veces formadas por decenas de individuos. Se observa con mayor frecuencia cerca de las colonias durante la anidación. También se observa en vuelo sobre la selva y por encima de los claros del bosque, por la mañana temprano o al atardecer. Un macho suele estar presente en cada colonia y defiende su rango frente a otros machos. Pasa la mayor parte de su tiempo cerca de la colonia, desfilando y gritando en la parte superior de los árboles.[3]
El conoto verde, oropéndola verde o cacique verde (Psarocolius viridis), es una especie de ave paseriforme de la familia de las ictéridos, que se encuentra en América del Sur.
Psarocolius viridis Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Psarocolius viridis Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Psarocolius viridis
Le Cassique vert (Psarocolius viridis) est une espèce d'oiseaux d'Amérique du Sud de la famille des ictéridés.
Généralement peu commun, quoiqu'il puisse l'être localement, le Cassique vert se retrouve dans le nord de l’Amérique du Sud à l’est des Andes. Plus précisément, son aire de répartition couvre le nord du Brésil, La Guyane française, le Suriname, la République coopérative du Guyana, la moitié sud du Venezuela, le sud-est de la Colombie, l’est de l’Équateur et le nord-est du Pérou. L’espèce ne migre pas, quoique son abondance puisse varier au cours de l’année, probablement due à la fluctuation de la disponibilité des fruits[1].
Le Cassique vert est une espèce exclusivement forestière de la terra firme. Il se tient généralement dans la canopée en évitant les établissements humains et les secteurs déboisés[1].
Le Cassique vert niche en colonie d’environ 5 à 10 nids, disposés à proximité l’un de l’autre dans un secteur du même arbre. Le nid, tissé avec des fibres végétales, forme un panier allongé suspendu et peut mesurer jusqu’à 1 mètre de long. L’arbre sélectionné pour la nidification a généralement une strate intermédiaire dégagée, souvent parce qu’il s’agit d’un arbre de grande taille parvenue à maturité. Au Brésil, seulement l’amarante (Peltogyne spp.) est choisi pour la nidification, probablement à cause du tronc lisse et glissant qui rend difficile l'ascension par d’éventuels prédateurs. L’arbre de nidification peut être réutilisé plusieurs années de suite. La femelle seule incube les œufs et nourrit les jeunes. Le nid du Cassique vert est fréquemment parasité par le Vacher géant[1].
Le Cassique vert s’observe le plus fréquemment près des colonies pendant la nidification. On l’observe aussi au vol au-dessus de la forêt ou au-dessus des ouvertures forestières tôt le matin ou tard en après-midi. Un seul mâle est généralement présent à la colonie et défend son rang contre les autres mâles. Il passe le plus clair de son temps à proximité de la colonie, paradant et criant au sommet des arbres[1].
Psarocolius viridis
Le Cassique vert (Psarocolius viridis) est une espèce d'oiseaux d'Amérique du Sud de la famille des ictéridés.
Grønnoropendola (Psarocolius viridis) er en fugl i trupialfamilien.
Grønnoropendola (Psarocolius viridis) er en fugl i trupialfamilien.
Japu-verde (nome científico: Psarocolius viridis) é uma espécie de ave passeriforme da família Icteridae encontrada em habitats arborizados na bacia amazônica e Guianas da América do Sul. Além da coloração, o japu-verde se destaca entre os outros tipos de japus pelo um bico claro com a ponta alaranjada. É uma espécie comum e a União Internacional para a Conservação da Natureza o classificou com o status de "menor preocupação".
O japu-verde macho pode chegar a pesar cerca de 400 gramas e ter 43 cm de comprimento, enquanto que a fêmea pode chegar a pesar 200 gramas e chegar a ter 37 cm de comprimento[1]. A plumagem da cabeça, peito, costas e asas possuem coloração verde-oliva, o traseiro e as partes inferiores são castanhos e as penas centrais da cauda são pretas e as externas amarelas. O bico, com base clara, possui uma fina ponta laranja. Possui uma íris azul pálida e uma discreta crista atrás da cabeça[2]. Costuma mover-se pelo dossel das florestas em bandos de espécies misturadas. É um dos vários pássaros que seguem pequenos grupos de caracara de garganta-vermelha (Ibycter americanus).
Onívoro, o japu-verde alimenta-se principalmente de frutos e sementes, mas insetos e outros artrópodes também fazem parte da sua dieta. Ao consumir frutas inteiras, ele age como um dispersor de sementes[3].
Aninha-se em colonias com cerca de 5 a 10 ninhos próximos. O ninho é constituído de fibras de plantas que formam um saco comprido que pendem dos ramos de uma árvore e pode medir até 1 metro de comprimento[4]. O japu-verde põe 3 ovos brancos com pontos e linhas avermelhadas e roxas e tem em média duas ninhadas por ano. Somente a fêmea incuba os ovos e alimenta os filhotes.
No Brasil, o japu-verde geralmente escolhe o amaranto, um gênero de árvores da família Fabaceae, para a construção dos ninhos. Acredita-se que essa escolha deva-se ao tronco liso e escorregadia dessas árvores, dificultando o alcance de potenciais predadores.
Distribui-se vastamente por florestas tropicais da América do Sul, habitando países como Colômbia, Venezuela, Guiana, Suriname, Guiana Francesa, Brasil, Equador, Bolívia e Peru[5].
Japu-verde (nome científico: Psarocolius viridis) é uma espécie de ave passeriforme da família Icteridae encontrada em habitats arborizados na bacia amazônica e Guianas da América do Sul. Além da coloração, o japu-verde se destaca entre os outros tipos de japus pelo um bico claro com a ponta alaranjada. É uma espécie comum e a União Internacional para a Conservação da Natureza o classificou com o status de "menor preocupação".
Grön oropendola[2] (Psarocolius viridis) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer i Guyanaregionen, södra Venezuela, nordöstra Peru och Amazonområdet i Brasilien.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Grön oropendola (Psarocolius viridis) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar. Den förekommer i Guyanaregionen, södra Venezuela, nordöstra Peru och Amazonområdet i Brasilien. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Psarocolius viridis là một loài chim trong họ Icteridae.[1]