Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Psarocolius decumanus[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae que vive nes rexones baxes de Suramérica al este de los Andes, dende Colombia hasta'l norte d'Arxentina, amás de Panamá y Trinidá y Tobagu. Si fuera consideráu válidu'l xéneru Gymnostinax pa la filomena mayor los sos parientes cercanos, esta especie probablemente pertenecería a esi xéneru.[3]
Alcuéntrase nel norte d'Arxentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, la Guayana francesa, Guyana, Panamá, Paraguay, Perú Surinam, Trinidá y Tobago y Venezuela.[1]
Los machos adultos son principalmente negros col obispillo castañu y la cola d'un color mariellu brillante con dos plumes centrales escures. Tien una cresta estrecha que ye daqué malo d'apreciar. L'iris de los sos güeyos ye azul y el so llargu picu ye ablancazáu. Les femes son de color más apagáu y nun tienen cresta. Los machos son daqué mayores que les femes, miden unos 46 cm y pesen unos 300g, ente que les femes miden 37 cm y pesen alredor de 180g.
El so plumaxe esprende un golor almizclado debíu al aceite del so glándula uropígea.
Reconócense cuatro subespecies:
Les orepéndolas crestadas viven nes escamplaes y los cantos de los montes. Críen colonialmente construyendo llargos niales entretejidos en forma de llárima que cuelguen de les cañes de los árboles. Los sos niales suelen midir más de 125 cm. Cada colonia tien un machu dominante, que s'empareyar cola mayoría de les femes tres una ellaborada exhibición nupcial con reverencies. Puede haber ente 15-30 femes y solo unos 3-4 machos en cada colonia. Cada fema pon dos güevos motudos de color gris azuláu, que tarden ente 15–19 díes. Los pollos tarden unos 24–36 díes n'abandonar el nial.
Fora de la estación de cría esta especie ye abondo móvil y realiza dellos desplazamientos estacionales. Mientres s'alimenten atópense solos o en pequeñes bandaes nos árboles de grandes inseutos, frutos y néctar.
Los machos emiten cantares carauterísticos qu'inclúin vibrantes «CreeeEEEoooooooooo». Dambos sexos emiten fuertes llamaes que suenen como un «clack».
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Psarocolius decumanus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae que vive nes rexones baxes de Suramérica al este de los Andes, dende Colombia hasta'l norte d'Arxentina, amás de Panamá y Trinidá y Tobagu. Si fuera consideráu válidu'l xéneru Gymnostinax pa la filomena mayor los sos parientes cercanos, esta especie probablemente pertenecería a esi xéneru.
L'oriol crestat[1] (Psarocolius decumanus) és un ocell de la família dels ictèrids (Icteridae) que habita la selva humida de la zona Neotropical, des de Panamà per l'est dels Andes fins a Paraguai i nord de l'Argentina.
L'oriol crestat (Psarocolius decumanus) és un ocell de la família dels ictèrids (Icteridae) que habita la selva humida de la zona Neotropical, des de Panamà per l'est dels Andes fins a Paraguai i nord de l'Argentina.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casig cribog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid cribog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius decumanus; yr enw Saesneg arno yw Crested oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. decumanus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Mae'r casig cribog yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casig Para Psarocolius bifasciatus Gregl y Gorllewin Quiscalus niger
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casig cribog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid cribog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius decumanus; yr enw Saesneg arno yw Crested oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. decumanus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Der Krähenstirnvogel (Psarocolius decumanus) ist eine Vogelart aus der Gattung der Stirnvögel (Psarocolius) in der Familie der Stärlinge. Es werden mehrere Unterarten unterschieden.
Weibchen sind etwa 36–38 cm lang, Männchen etwa 46–48 cm. Die Iris ist blau, der Schnabel elfenbeinfarben bis blass grünlich-gelb. Das Gefieder ist glänzend schwarz, an Bürzel und Untersteiß (Crissum) von dunkler, kastanienbrauner Farbe. Die Steuerfedern sind bis auf die zentralen Federn gelb. Die Männchen tragen eine unscheinbare, haarähnliche Haube. Bei der Unterart P. d. maculosus ist das Federkleid mit wenigen, gelben Federn durchsetzt.[1]
Der Krähenstirnvogel kommt im Tiefland Südamerikas östlich der Anden, von Panama und Kolumbien über das brasilianische Amazonasbecken bis zur Nordspitze Argentiniens vor. Auf Trinidad und Tobago ist die Unterart P. d. insularis beheimatet.
Man findet ihn, zum Teil selten, zum Teil lokal sehr häufig, in unterschiedlicher, feuchter und recht trockener Landschaft vor. Er lebt in Regenwäldern, im Wald am Rand von Flüssen, in Sekundärwäldern, laubabwerfenden Wäldern sowie in Agrarlandschaften mit vereinzeltem Baumbestand und Rodeland vor. Weitläufige, überschwemmungsfreie Terra-Firme-Wälder meidet er allerdings. Gewöhnlich ist er unterhalb von 1000 m anzutreffen.[1][2]
Die Art wird von der IUCN als ungefährdet („least concern“) eingestuft. In ihrem großen Verbreitungsgebiet ist der Bestand offenbar stabil. Die Art ist eher häufig, wenn auch lückenhaft, verbreitet.[3]
Es gibt vier Unterarten:[4][5]
Der Krähenstirnvogel (Psarocolius decumanus) ist eine Vogelart aus der Gattung der Stirnvögel (Psarocolius) in der Familie der Stärlinge. Es werden mehrere Unterarten unterschieden.
Yana manku,[1][2] Mukutulun[1] icha Titalayuq pawkar (Psarocolius decumanus) nisqaqa huk takiq pisqum, Urin Awya Yalapi, Antikunap antinpi Rupa-Rupa nisqa sach'a-sach'akunapi kawsaq pawkarmi.
Palamatam, qaraywatam, k'ayratam, ukuchatam, waranqachakitam, kusi-kusitam, runtutam, rurukunatam, t'ika hillitapas mikhun. Urquqa 46 cm-kama sunim, 300 g llaqsaqmi; chinataq 37 cm-kama sunim, 180 g-kama llasaqmi.
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Yana manku.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Yana manku
Yana manku, Mukutulun icha Titalayuq pawkar (Psarocolius decumanus) nisqaqa huk takiq pisqum, Urin Awya Yalapi, Antikunap antinpi Rupa-Rupa nisqa sach'a-sach'akunapi kawsaq pawkarmi.
Palamatam, qaraywatam, k'ayratam, ukuchatam, waranqachakitam, kusi-kusitam, runtutam, rurukunatam, t'ika hillitapas mikhun. Urquqa 46 cm-kama sunim, 300 g llaqsaqmi; chinataq 37 cm-kama sunim, 180 g-kama llasaqmi.
The crested oropendola (Psarocolius decumanus), also known as the Suriname crested oropendola or the cornbird, is a New World tropical icterid bird. It is a resident breeder in lowland South America east of the Andes, from Panama and Colombia south to northern Argentina, as well as on Trinidad and Tobago. If the genus Gymnostinax for the Montezuma oropendola and its closest relatives were considered valid, this species would probably belong in that genus (Price & Lanyon 2002).
It is a common bird, seen alone or in small flocks foraging in trees for large insects, fruit, seeds and some nectar.[2] The male is 46 cm long and weighs 300 g; the smaller female is 37 cm long and weighs 180 g.
The plumage of the crested oropendola has a musty smell due to the oil from the preen gland.
Adult males are mainly black with a chestnut rump and a tail which is bright yellow apart from two dark central feathers. There is a long narrow crest which is often difficult to see. The iris is blue and the long bill is whitish. Females are similar but smaller, duller, and crestless.
There are four subspecies:
The crested oropendola inhabits forest edges and clearings. It is a colonial breeder which builds a hanging woven nest, more than 125 cm long, high in a tree. It lays two blotched blue-grey eggs which hatch in 15–19 days, with another 24–36 days to fledging.
Each colony has a dominant male, which mates with most of the females following an elaborate bowing display. There may be 15-30 females and only 3-4 males. Outside the breeding season, this species is quite mobile, with some seasonal movements.
The distinctive songs of the male include a descending call reminiscent of sliding one's hand on a piano. Both sexes have a loud clack call.
The crested oropendola is a host of the Acanthocephalan intestinal parasite Apororhynchus aculeatus.[3]
The crested oropendola (Psarocolius decumanus), also known as the Suriname crested oropendola or the cornbird, is a New World tropical icterid bird. It is a resident breeder in lowland South America east of the Andes, from Panama and Colombia south to northern Argentina, as well as on Trinidad and Tobago. If the genus Gymnostinax for the Montezuma oropendola and its closest relatives were considered valid, this species would probably belong in that genus (Price & Lanyon 2002).
It is a common bird, seen alone or in small flocks foraging in trees for large insects, fruit, seeds and some nectar. The male is 46 cm long and weighs 300 g; the smaller female is 37 cm long and weighs 180 g.
The plumage of the crested oropendola has a musty smell due to the oil from the preen gland.
La Kresta psarokolio, Psarocolius decumanus, estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. Ĝi troviĝas kiel specio de loĝantaj birdoj en malaltaj teroj de Sudameriko oriente de Andoj, el Panamo kaj Kolombio suden al norda Argentino, same kiel en Trinidado kaj Tobago. Se la genro Gymnostinax por la Montezuma psarokolio kaj ties plej proksimaj parencoj estis konsiderata valida, tiu specio eble apartenus al tiu genro (Price & Lanyon 2002).
Ĝi estas komuna birdo, vidata sola aŭ en malgrandaj aroj manĝantaj en arboj grandajn insektojn, fruktojn kaj iom da nektaro. La masklo estas 46 cm longa kaj pezas 300 g; la ino estas malpli granda kaj estas 37 cm longa kaj pezas 180 g.
Masklaj plenkreskuloj estas ĉege nigraj kun bruna pugo kaj vosto kiu estas brilflava krom la du malhelaj centraj vostoplumoj. La vosto sube videblas ege sulfurflava. Estas longa mallarĝa kresto el malantaŭa krono supernuke plej ofte malfacile videbla; tiu kresto nomigas la specion en la komuna nomo. La irisoj estas bluaj kaj la longa beko estas blankeca kaj fortika kun grandaj platoj ĉebaze el kiuj la supra kovras la frunton. La inoj estas similaj sed pli malgrandaj, pli senkoloraj kaj senkrestaj.
La Kresta psarokolio loĝas arbarbordojn kaj arbarklarejojn. Ĝi estas kolonia reproduktanto kiu konstruas pendantan teksitan neston, ĝis pli da 125 cm longan, alte en arbo. La ino demetas 2 makulecajn blugricajn ovojn, eloviĝo okazas post 15–19 tagoj kaj elnestiĝo post pliaj 24–36 tagoj.
Ĉiu kolonio havas hegemonian masklon, kiu pariĝas kun plej parto de inoj laŭ prilaborata klinoceremonio memmontrada. Povas esti 15-30 inoj kaj nur 3-4 maskloj. For de la reprodukta sezono, tiu specio estas tre moviĝema, kun kelkaj sezonaj movoj.
Estas kvar subspecioj:
La distingaj kantoj de la masklo inkludas likvidan “vibrato” KriiiIIIuuuuuuu. Ambaŭ seksoj havas laŭtan alvokon klak.
La plumaro de la Kresta psarokolio havas humidecan odoron pro la oleo el la plumaranĝado.
La Kresta psarokolio, Psarocolius decumanus, estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. Ĝi troviĝas kiel specio de loĝantaj birdoj en malaltaj teroj de Sudameriko oriente de Andoj, el Panamo kaj Kolombio suden al norda Argentino, same kiel en Trinidado kaj Tobago. Se la genro Gymnostinax por la Montezuma psarokolio kaj ties plej proksimaj parencoj estis konsiderata valida, tiu specio eble apartenus al tiu genro (Price & Lanyon 2002).
Ĝi estas komuna birdo, vidata sola aŭ en malgrandaj aroj manĝantaj en arboj grandajn insektojn, fruktojn kaj iom da nektaro. La masklo estas 46 cm longa kaj pezas 300 g; la ino estas malpli granda kaj estas 37 cm longa kaj pezas 180 g.
Masklaj plenkreskuloj estas ĉege nigraj kun bruna pugo kaj vosto kiu estas brilflava krom la du malhelaj centraj vostoplumoj. La vosto sube videblas ege sulfurflava. Estas longa mallarĝa kresto el malantaŭa krono supernuke plej ofte malfacile videbla; tiu kresto nomigas la specion en la komuna nomo. La irisoj estas bluaj kaj la longa beko estas blankeca kaj fortika kun grandaj platoj ĉebaze el kiuj la supra kovras la frunton. La inoj estas similaj sed pli malgrandaj, pli senkoloraj kaj senkrestaj.
La Kresta psarokolio loĝas arbarbordojn kaj arbarklarejojn. Ĝi estas kolonia reproduktanto kiu konstruas pendantan teksitan neston, ĝis pli da 125 cm longan, alte en arbo. La ino demetas 2 makulecajn blugricajn ovojn, eloviĝo okazas post 15–19 tagoj kaj elnestiĝo post pliaj 24–36 tagoj.
Ĉiu kolonio havas hegemonian masklon, kiu pariĝas kun plej parto de inoj laŭ prilaborata klinoceremonio memmontrada. Povas esti 15-30 inoj kaj nur 3-4 maskloj. For de la reprodukta sezono, tiu specio estas tre moviĝema, kun kelkaj sezonaj movoj.
Estas kvar subspecioj:
P. d. insularis de Trinidado kaj Tobago kiu havas multe pli da bruna koloro borde de flugilplumoj kaj dorso. La nomiga subspecio P. d. decumanus el Kolombio suden al Amazono en Brazilo. P. d. maculosus reproduktiĝas sude de Amazono. Ĝi estas pli bruna, kaj havas flavajn plumojn dise tra la korpoplumaro. La norda formo P. d. melanterus de Panamo kaj okcidenta Kolombio estas tre simila, diference nur ĉe kvanto de brunaj plumobordoj, kaj estas de dubinda statuso.La distingaj kantoj de la masklo inkludas likvidan “vibrato” KriiiIIIuuuuuuu. Ambaŭ seksoj havas laŭtan alvokon klak.
La plumaro de la Kresta psarokolio havas humidecan odoron pro la oleo el la plumaranĝado.
El cacique crestado (Psarocolius decumanus),[2] también denominado oropéndola crestada, conoto yapú o conoto negro,[3] es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae propia de Sudamérica y el extremo sur de América Central. Vive en las regiones bajas al este de los Andes, desde Colombia abriéndose a la Amazonía y los Yungas de Bolivia hasta el norte de Argentina, además de Panamá y Trinidad y Tobago.
Se encuentra en el norte de Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, la Guayana francesa, Guyana, Panamá,Nicaragua, Paraguay, Perú Surinam, Trinidad y Tobago y Venezuela.[1]
Los machos adultos son principalmente negros con el obispillo castaño y la cola de un color amarillo brillante con dos plumas centrales oscuras. Tiene una cresta estrecha que es un tanto difícil de apreciar. El iris de los ojos es azul; el pico es largo y blanquecino. Las hembras son de color más apagado y no tienen cresta. Los machos son algo más grandes que las hembras, miden unos 46 cm y pesan unos 300g, mientras que las hembras miden 37 cm y pesan alrededor de 180g.
Su plumaje desprende un olor almizclado debido al aceite de la glándula uropígea.
Se reconocen cuatro subespecies:
Las oropéndolas crestadas viven en los claros y los bordes de los bosques. Crían colonialmente construyendo largos nidos entretejidos en forma de lágrima que cuelgan de las ramas de los árboles. Sus nidos suelen medir más de 125 cm. Cada colonia tiene un macho dominante, que se empareja con la mayoría de las hembras tras una elaborada exhibición nupcial con reverencias. Puede haber entre 15-30 hembras y solo unos 3-4 machos en cada colonia. Cada hembra pone dos huevos moteados de color gris azulado, que tardan entre 15–19 días. Los pollos tardan unos 24–36 días en abandonar el nido.
Fuera de la estación de cría esta especie es bastante móvil y realiza algunos desplazamientos estacionales. Mientras se alimentan se encuentran solos o en pequeñas bandadas en los árboles de grandes insectos, frutos y néctar.
Los machos emiten cantos característicos que incluyen vibrantes «CreeeEEEoooooooooo». Ambos sexos emiten fuertes llamadas que suenan como un «clack».
El cacique crestado (Psarocolius decumanus), también denominado oropéndola crestada, conoto yapú o conoto negro, es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae propia de Sudamérica y el extremo sur de América Central. Vive en las regiones bajas al este de los Andes, desde Colombia abriéndose a la Amazonía y los Yungas de Bolivia hasta el norte de Argentina, además de Panamá y Trinidad y Tobago.
Psarocolius decumanus Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Psarocolius decumanus Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Kultapyrstö (Psarocolius decumanus) on laajalla alueella Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava turpiaaleihin kuuluva varpuslintu.
Kultapyrstö on hyvin suurikokoinen varpuslintu. Naaraat ovat kooltaan 33–38 cm ja koiraat huomattavasti kookkaampia, pituudeltaan 46–49 cm. Kultapyrstökoiras on höyhenpuvultaan pääosin kiiltävän musta, eräillä alalajeilla on mustien höyhenten seassa myös keltaisia. Päälaella on ohut hiusmaisten höyhenten muodostama töyhtö, joka on usein hankala havaita. Koiraan silmien iiris on sininen. Nokka on suurikokoinen ja valkoinen. Kultapyrstökoiraan perä on kastanjanruskea ja pyrstö kirkkaan keltainen lukuun ottamatta keskimmäisiä mustia höyheniä. Naaras on väritykseltään vaaleampi ja naaraalla ei ole töyhtöä ja silmä on väriltään harmaampi.[3][4][5]
Kultapyrstön elinympäristö ulottuu Keski-Amerikassa Panamasta etelään ja Etelä-Amerikassa sitä tavataan laajalla alueella Andeilta Amazonian ja Argentiinan pohjoisosiin sekä Trinidad ja Tobagosta. Laji puuttuu Brasilian koillisrannikolta. Linnun elinympäristöjä ovat kosteat avoimet metsät ja metsien reunamaat. Laji tulee toimeen myös osittain hakatuilla alueilla. Lisäksi lajia tavataan myös kahviviljelmiltä ja maatalousmailta, joilla kasvaa yksittäisiä puita. Kultapyrstön elinympäristöt sijaitsevat yleensä alle 2 600 metrin korkeudella merenpinnasta.[3][5][6][7]
Kultapyrstö liikkuu useammin yksin kuin muut kultapyrstöjen suvun lajit. Se voi liittyä myös pieniksi parviksi, joissa voi olla myös muita kultapyrstöjen suvun lajeja sekä kasikkeja. Linnun ravinto koostuu hyönteisistä, hedelmistä ja marjoista.[3][7]
Kultapyrstö pesii kolonioina, joissa on yksi hallitseva koiras, joka pesii useiden naaraiden kanssa. Koloniassa on tyypillisesti kolmesta neljään koirasta ja jopa kolmekymmentä naarasta. Koloniat sijaitsevat metsän ulkopuolella kasvavassa puussa. Naaras kuroo pitkän pussimaisen pesän korkeaan puuhun, jossa on usein myös herhiläispesiä, jotka suojelevat lintuja saalistajilta. Naaras munii yhdestä kahteen vihreää tai harmaata mustapilkullista munaa.[3][5]
Kultapyrstö (Psarocolius decumanus) on laajalla alueella Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava turpiaaleihin kuuluva varpuslintu.
Psarocolius decumanus
Le Cassique huppé (Psarocolius decumanus) aussi appelé Oropendola est une espèce d'oiseau d'Amérique du Sud de la famille des ictéridés.
Leur taille est de 37 à 43 cm. Les femelles pèsent environ 180 grammes et les mâles 300 grammes.
C'est un reproducteur résident des basses terres à l'est des Andes, de la Colombie et du Panama au nord de l'Argentine. Il est aussi présent sur les îles de Trinidad et Tobago.
Ils se regroupent pour nicher à plusieurs couples dans les mêmes arbres et ainsi se protéger des prédateurs.
Cet oiseau est représenté par 4 sous-espèces :
Psarocolius decumanus
Le Cassique huppé (Psarocolius decumanus) aussi appelé Oropendola est une espèce d'oiseau d'Amérique du Sud de la famille des ictéridés.
De kuiforopendola (Psarocolius decumanus) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).
Deze vogel heeft een glanzend zwart verenkleed, een ivoorkleurige snavel en blauwe ogen. De onderste staartveren zijn geel, de bovenste zwart. Zijn roep is raspend en gorgelend. De lichaamslengte bedraagt 47 cm.
Hun voedsel bestaat uit vruchten, grote insecten en nectar. Ze verblijven hoofdzakelijk in het dichte bladerdak van het woud. De vogels zijn bijna constant in beweging op zoek naar de beste voedselgebieden.
Ze leven in groepen die bestaan uit 3 of 4 mannetjes en tot wel 30 vrouwtjes, die in de broedtijd elk hun vaste plek hebben. De sterkste man maakt eerst de andere mannetjes duidelijk wie de baas is, waarna hij begint aan een langgerekte baltsdans met veel buigingen. Daarna wordt gepaard met 5 of 6 vrouwtjes, die dan zorg dragen voor het nageslacht.
De zeer forse, hangende nesten zijn kunstwerken op zich. Deze vogels zijn ware meesters in het weven hiervan. Een legsel bestaat uit 2 flinke grijze eieren, die door het vrouwtje zelf worden uitgebroed. De incubatietijd is afhankelijk van de buitentemperatuur en de vochtigheid en ligt tussen de 15 en 20 dagen. Meerdere vrouwtjes helpen bij het voeren van de jongen, terwijl de mannetjes de groep bewaken en beschermen tegen indringers en rovers. Als de jonge vogels 4 weken oud zijn, verlaten ze het nest.
Deze soort komt voor in de regenwouden in het noorden en midden van Zuid-Amerika, inclusief Trinidad en Tobago en telt 4 ondersoorten:
Deze vogels maken een vette substantie aan in een stuitklier, waarmee ze hun veren onderhouden en waterafstotend maken. Het houdt tevens parasieten op een afstand.
Bronnen, noten en/of referentiesDe kuiforopendola (Psarocolius decumanus) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).
Soldatoropendola (Psarocolius decumanus) er en fugl i trupialfamilien.
Det finnes 4 underarter av soldatoropendola[2]:
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. 
Soldatoropendola (Psarocolius decumanus) er en fugl i trupialfamilien.
Multimedia w Wikimedia Commons Kacykowiec rdzaworzytny[3] (Psarocolius decumanus) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).
Wyróżniono kilka podgatunków P. decumanus[4][5]:
Długość ciała samców średnio 43 cm, samic średnio 37 cm, masa ciała samców średnio 284,6 g, samic średnio 158 g[6]. Duży kacyk o białym dziobie. Pióra w większości czarne, z wyjątkiem kasztanowatego kupra i podogonia, oraz żółtego ogona (poza środkowymi sterówkami). Na głowie samca nitkowaty czubek. Zwykle spotkać go można pojedynczo, czasami również w dużych stadach z innymi kacykami; gniazduje w koloniach. Toki samca są bardzo widowiskowe – "spada" z gałęzi wydając przy tym bulgoczące i gwałtowne dźwięki.
Od Panamy po północną Argentynę. Na terenach niżej położonych, w wilgotnych lasach i na terenach częściowo wylesionych.
Kacykowiec rdzaworzytny (Psarocolius decumanus) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).
O japu-preto (Psarocolius decumanus) é uma ave que habita boa parte das matas da América do Sul.[1] Tais aves chegam a medir até 45 cm de comprimento, possuindo plumagem negra com dorso posterior, uropígio e crisso vermelhos, e bico amarelado.
Também são conhecidas pelos nomes de fura-banana, japu-gamela, japu-preto, joão-congo, joncongo e rei-congo.
O japu-preto (Psarocolius decumanus) é uma ave que habita boa parte das matas da América do Sul. Tais aves chegam a medir até 45 cm de comprimento, possuindo plumagem negra com dorso posterior, uropígio e crisso vermelhos, e bico amarelado.
Também são conhecidas pelos nomes de fura-banana, japu-gamela, japu-preto, joão-congo, joncongo e rei-congo.
Tofsoropendola[2] (Psarocolius decumanus) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Tofsoropendola delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]
Wikimedia Commons har media som rör tofsoropendola.
Wikispecies har information om Psarocolius decumanus.
Tofsoropendola (Psarocolius decumanus) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Tofsoropendola delas in i fyra underarter med följande utbredning:
P. d. decumanus – östra Colombia till Venezuela, Guyana, norra Brasilien, Ecuador och norra Peru P. d. melanterus – tropiska Panama och norra Colombia P. d. insularis – Trinidad och Tobago P. d. maculosus – östra Peru till Bolivia, Paraguay och norra Argentina
Psarocolius decumanus là một loài chim trong họ Icteridae.[2]
Хохлатая оропендола[1], или хохлатый кассик[1], или шапу[1] (лат. Psarocolius decumanus) — певчая птица семейства трупиаловых, обитающая в Южной Америке.
Самки длиной примерно 36—38 см, самцы — примерно 46—48 см. Радужины синие, клюв от цвета слоновой кости до бледного зеленовато-жёлтого цвета. Оперение блестяще чёрное, гузке и подхвостье тёмного, каштанового цвета. Рулевые перья жёлтые вплоть до центральных перьев. У самцов неприметный, похожий на волосы хохол. У подвида P. d. maculosus в оперении присутствует немного жёлтых перьев[2].
Вид распространён на низменности Южной Америки к востоку от Анд, от Панамы и Колумбии через бразильскую часть Амазонской низменности до северной оконечности Аргентины. На Тринидаде и Тобаго обитает подвид P. d. insularis.
Птица живёт во влажных джунглях, в лесу вдоль рек, во вторичных и лиственных лесах, а также в культурных ландшафтах с отдельно растущими деревьями на высоте ниже 1000 м над уровнем моря[2][3].
Выделяют четыре подвида:[4][5]
Хохлатая оропендола, или хохлатый кассик, или шапу (лат. Psarocolius decumanus) — певчая птица семейства трупиаловых, обитающая в Южной Америке.
.jpg)
