dcsimg

Amenazas ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Factores de riesgo

Pérdida de hábitat en los lugares de invierno y uso de pesticidas. Se ha visto un declive poblacional en los últimos años que podría ser parte de un proceso cíclico. Rappole y colaboradores (1993) la consideran una especie con altas probabilidades de declinar en la siguiente década debido a la disminución de hábitat y por efecto del uso de pesticidas en las áreas de reproducción y de no reproducción (Morse 1993).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Esta especie es considerada del interior de bosques y en estudios recientes se ha visto que no cruza claros de más de 25m de ancho (Rail et al 1997), por lo que necesita fragmentos de bosques grandes. Aunque no existen estudios enfocados a determinar los requerimientos esta especie en México, debe considerarse que se ve afectada por la deforestación y la fragmentación de hábitat. Es posible entonces, que el hábitat adecuado esté disminuyendo.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Biología de poblaciones ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

No disponible para México. En algunas regiones de Estados Unidos se ha registrado un declive en las poblaciones en las últimas décadas (Hill y Hagan 1991).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Biología del taxón ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Relevancia de la especie

Es una especie migratoria neártico-neotropical. Se ha visto que en algunos lugares, principalmente de EU y Canadá las poblaciones muestran un declive. Morse (1993) menciona que las poblaciones de la especie disminuyen debido a la pérdida de hábitat en las zonas no reproductivas y también por el uso de pesticidas tanto en las áreas de reproducción como en las no reproductivas. La biología de estas especies durante la migración y en las áreas no repoductivas es poco conocida.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Comportamiento ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Durante el forrajeo busca activamente invertebrados sobre la superficie de las hojas en el dosel de coníferas y en el borde de bosques, a veces en las partes bajas de vegetación arbustiva secundaria. En la época de lluvias se concentra en la corteza y tronco de los árboles (Morse 1993). Es común verlos maniobrar y aletear en la parte exterior del follaje, también realizan vuelos cortos en busca de insectos y puede suspenderse en el aire para tomar presas del follaje. Se alimenta a todos los niveles, pero principalmente entre el medio y el alto . Se encuentran solitarios o en grupos de hasta 15 individuos, también en parvadas mixtas de insectívoros pequeños del dosel. Los grupos y parvadas recorren amplia áreas, mientras que los pájaros solitarios pasan frecuentemente períodos largos entre el follaje de un solo árbol. Las actividades de forrajeo se dan principalmente las primeras horas de la mañana y al atardecer (Morse 1993).
La migración inicia a finales de agosto, llegan las áreas de invierno a inicios de octubre y regresan a fines de marzo, llegando a las áreas de reproducción a finales de abril (Howell y Webb 1995, Curson et al 1994, Stiles et al 1989, Rappole y Morton 1980). Migran durante la noche, ocasionalmente en grupos con otras especies de parúlidos, la ruta migratoria es por el este de Estados Unidos cruzando el Golfo de México y por tierra sobre los estados del este de México (Morse 1993).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Conservación ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Conservación

Debe promoverse la conservación de hábitats adecuados para esta especie en las áreas de invierno y también a lo largo de las rutas migratorias. Aunque a veces se ha manejado que la apertura de tierras favorece a las especies migratorias esto no es necesariamente cierto, pues algunas especies requieren de áreas con buen estado de conservación. Esta especie no atraviesa claros de más de 25m de ancho (Rail et al 1997) y se ve favorecida por la presencia de parches de vegetación boscosa no perturbada en las áreas de explotación forestal (Merril et al 1998).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Descripción ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Chipe de 12cm y 9 gr. Lados de la cabeza amarillos, envolviendo parches olivo en las mejillas. Partes dorsales verde olivo con un poco de líneas oscuras. Dos barras blancas en las alas. Machos adultos en invierno: un poco de color olivo en la mejilla, garganta y pecho negros. Los lados están profusamente rayados en negro, con las puntas de las plumas amarillo pálido. Partes inferiores posteriores blancas. Alas con bordes gris olivo. Las partes inferiores de las tres timoneras externas casi completamente blancas. Plumaje reproductivo: cabeza y garganta negros, comúnmente la parte baja del pecho matizada en amarillo. Hembras en invierno: semejantes al macho pero sin rayas dorsales. Plumas de la garganta blanco amarillentas con la base negra y oculta. Lados del cuerpo rayados con negro. Plumaje reproductivo: garganta y, algunas veces, el pecho con manchas negras. Pico negro, patas oscuras o cafés. Inmaduros: semejantes a hembras adultas pero el álula y las cobertoras primarias oscuras con bordes cafés grisáceos. Los machos tienen un área mayor de la garganta y el pecho con la base de las plumas negra y sólo parcialmente ocultas. Lados rayados finamente en negro. Las hembras tienen poco o nada de negro en la garganta, los lados muy finamente rayados con tonos oscuros, cara con matices de oliva (Curson et al 1994, Howell y Webb 1995, Stiles et al 1989).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Distribución ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Actual

Reserva de la Biósfera: El Triunfo

Reserva de la Biósfera: Montes Azules

Histórica-actual

MEXICO

Distribución histórica: Verano: Se reproduce desde el noreste de Columbia Británica, norte de Alberta, norte central de Saskatchewan, el centro de Manitoba, centro de Ontario y Québec, sur de Labrador y Newfounlad; hacia el sur hasta el centro de Alberta, centro de Saskatchewan, sur de Manitoba, el norte y este central de Minnesota, norte de Wisconsin, sur de Michigan (localmente en el sur de Wisconsin, norte de Illinois, sur central de Indiana, sur de Ohio), Pensilvania, Nueva Jersey y el sur de Nueva Inglaterra; y al sur por la región de los Apalaches y por el este de Kentucky, Virginia Oeste, oeste de Maryland, oeste de Virginia, este de Tennessee, oeste de Carolina del Norte, Alabama central, extremo norte de Georgia y noreste de Carolina del Norte. También en el noreste de Arkansas (montañas Ozark) y las planicies costeras desde el sureste de Virginia hasta el este de Carolina del Sur (condado Charleston). Reportes de verano para Washington, California, Arizona y Colorado (AOU 1998, Curson et al 1994).

Invierno: desde Colima (ocasionalmente al norte de la costa de Baja California, Nuevo León, sur y sureste de Texas, el extremo sureste de Luisiana y el sur de Florida) hacia el sur por el este y el oeste de México (oeste de San Luis Potosí, Hidalgo, Morelos, Puebla y Oaxaca), Centroamérica, Cuba, Isla Pinos, las Caimán y Jamaica (ocasionalmente al este de las Islas Vírgenes); hasta el centro de Panamá (al este del canal y las provincias del este, rara vez en Darién). Raro en Bermudas y las Bahamas. Accidental en el sureste de Arizona, muchos registros de invierno a lo largo de la costa del Atlántico y Nueva Escocia (AOU 1998, Curson et al 1994, Miller et al 1957). También en Tamaulipas y Veracruz, la península de Yucatán (Morse 1993).

Migra principalmente por Norteamérica al este de las Rocallosas y por Mesoamérica (incluyendo tierras bajas de Oaxaca); rara vez en California, Arizona, Sonora y Nuevo México. Ocasional en el oeste de Norteamérica, desde el norte al sur de la Columbia Británica, el sur de Alberta y Saskatchewan (AOU 1998, Curson et al 1994).

Casual o accidental en el sureste de Alaska (Isla Chicago), sureste de Columbia Británica, territorios de Noroeste, la isla Socorro, Cliperton (registro visual) y las Antillas Menores (San Martín, barbuda, Guadalupe, Dominica, Barbados). También en las Antillas Holandesas, Trinidad, Colombia, Venezuela, Groenlandia, Islandia y Alemania (AOU 1998). Distribución actual: Se ha visto que las poblaciones se han reducido en algunos lugares durante las últimas décadas (Hill y Hagan 1991) e incrementado sus tamaño en otras (Holmes y Sherry 2001); principalmente hay datos para Estados Unidos y Canadá, pero no se ha hecho ningún trabajo para recalcular el área de distribución actual. En México hay poblaciones en la Reserva de la Biósfera de Montes Azules y en la reserva de la Biosfera de El Triunfo en Chiapas, también se reporta en Tabasco y Veracruz como una especie rara. Se considera que las poblaciones se han reducido a partir de los 90 debido a la pérdida de bosques en los áreas de invierno (Morse 1993)
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Estrategia trófica ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Se alimenta principalmente de insectos y arañas, las orugas pueden representar una gran proporción de la dieta. También consume bayas, especialmente de hiedra venenosa, durante la migración y el invierno (Morse 1993, Howell y Webb 1995, Curson et al 1994, Peterson y Chalif 1994, Stiles et al 1989).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Hábitat ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Bosques de coníferas y bordes mezclados de coníferas y árboles caducifolios, bosques abiertos de coníferas (principalmente de abetos y piceas). También en cipresales pantanosos de la porción costera del sur de su área de distribución. Durante la migración y el invierno ocupan hábitats boscosos de coníferas, deciduos y semideciduos; en Centroamérica se encuentran confinados principalmente a regiones montañosas (Morse 1993, Howell y Webb 1995, Curson et al 1994, Ortiz-Pulido et al. 1995).

En las áreas no reproductivas se encuentran en el dosel de bosques de coníferas de tierras altas, en árboles en pastizales, áreas semiabiertas y bordes de bosques húmedos de tierras bajas algunas veces en vegetación arbustiva secundaria; en la península de Yucatán se encuentran en bosques maduros, menos frecuentemente en vegetación secundaria y es poco común encontrarlos en matorrales y bordes (Morse 1993). También se ha reportado en parques, vegetación de arroyo, bosques perennifolios y áreas más abiertas. En algunos lugares (Quintana Roo) es más común en bosques que en hábitats abiertos como milpas o acahuales y en Chiapas se reporta para todo el estado excepto las zonas frías (Edwards 1998, Howell y Webb 1995, Curson et al 1994, Rappole et al 1993, Binford 1989, Stiles et al 1989, Rappole y Morton 1980, Álvarez del Toro 1971). Durante la migración utiliza cualquier área forestada y macizos arbustivos.

Macroclima

Cálidos húmedos y subhúmedos (Af, Am, Aw) con temperaturas de 22-26°C , templados húmedos y subhúmedos (Cf, Cw) con temperaturas de 18-22°C.

Tipo de ambiente

Zonas tropicales húmedas y subhúmedas. De 0-1200msnm.

Uso de hábitat

Esta especie presenta plasticidad en el uso de hábitat tanto en las áreas de reproducción como en las de invierno, también presenta variación en el tipo de árboles que utiliza para forrajear y en las estrategias de forrajeo (Greenberg et al 2001, Whelan 2001, Robichaud y Villard 1999, Parrish 1995). Posiblemente en algunos lugares establezcan territorios durante la temporada no reproductiva (Morse 1993).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Reproducción ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Se reproduce en Estados Unidos y Canadá. Anidan en bosques de coníferas, bosques mixtos y vegetación secundaria, especialmente en donde hay álamos y abedules; también en lugares pantanosos con cipreses en la costa de Carolina. Anidan entre mayo y julio. Construyen el nido a 3-27m de altura sobre coníferas; es en forma de copa hecho de pasto y pedazos de corteza y recubierto con pasto, pelo y plumas. Ponen de 4 a 5 huevos, el periodo de incubación es de 12 días. Tal vez solo la hembra cuida del nido. Los pollos permanecen en el nido de 8-10 días (Curson et al 1994, Stiles et al 1989). Aún falta información sobre la reproducción de esta especie (Morse 1993).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica virens. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
автор
Ayala-Islas, D. E.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Setophaga virens

добавил DC Birds Brief Summaries

A small (4 ½ -5 inches) wood warbler, the male Black-throated Green Warbler is most easily identified by its olive back, black breast and throat, and yellow face. Female Black-throated Green Warblers are similar to males, but are duller and lack much of the black on the breast and throat. The male is relatively unmistakable in good light, while the female may be distinguished from other greenish-yellow female wood warblers by its tell-tale combination of yellow face and olive back. The Black-throated Green Warbler primarily breeds in south-central Canada and the northeastern United States. Smaller numbers breed at higher elevations in the Appalachian and Ozark Mountains as far south as Alabama and Arkansas. The Black-throated Green Warbler winters from south Florida and Texas south to northern South America. Black-throated Green Warblers breed in a number of woodland habitat types, particularly those primarily composed of evergreen trees. In winter, this species is mainly found in humid tropical forests. Cape May Warblers mainly eat small invertebrates, including insects and spiders, although this species may eat fruits or berries in winter. In appropriate habitat, Black-throated Green Warblers may be observed foraging for food located on leaves, needles, and branches in the forest canopy. Birdwatchers may also listen for this species’ song, a buzzing “zoo zee” repeated several times in succession. Black-throated Green Warblers are primarily active during the day, but, like many migratory songbirds, this species migrates at night.

Threat Status: Least Concern

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
Smithsonian Institution
автор
Reid Rumelt
соработничко мреж. место
DC Birds Brief Summaries

Setophaga virens ( астурски )

добавил wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Setophaga virens,[2] tamién denomada chipe negriamarillo dorsiverde,[3] chipe de gargüelu negru, cigüita pechinegra, reinita cariamarilla, reinita papinegra carigualda, reinita verdinegra, reinita verdosa y reinita gorginegra,[4] ye una especie d'ave paseriforme americana que se clasifica na familia de los parúlidos. Cría en Canadá y Estaos Xuníos y pasa l'iviernu dende Méxicu hasta Venezuela, incluyendo les Antilles.

Mide 11 o 12 cm cuando adultu. El machu ye de cara mariella con una raya transocular olivácea. La frente, corona, nuca y llombu verde oliva. Nales y cola son de color oliva escuru, con dos barras blanques na nala y delles plumes blanques na cola. El gargüelu y la parte cimera del pechu son negros. La parte inferior del pechu y el banduyu blancos, con dellos llurdios negros nes bandes y dalgún tinte mariellu llimón nel banduyu.

Les femes y los xuveniles son similares al machu adultu, pero coles mexelles olivacees y menor cantidá de negru en pechu y gargüelu. Nel gargüelu hai daqué de blancu con mariellu.

Resulta similar a Dendroica chrysoparia, D. occidentalis y D. townsendi.

La so área de reproducción ye bien grande, estendiéndose principalmente pol oriente de Norteamérica dende los llagos de Manitoba hasta la islla de Terranova; na rexón de los Grandes Llagos y a lo llargo de los Apalaches hasta Xeorxa. Hai tamién rexistros nel occidente de Canadá, pero non más allá de les Montes Predresos.

Ye un ave migratoria que pel hibiernu se distribúi pel este, sur y sureste de Méxicu, el sur de Florida, toa América Central y les Antilles, y na mariña caribeña de Colombia y Venezuela. Hai rexistros casuales n'Ecuador.

El so hábitat son montes de coníferes y montes mistos mientres la primavera y el branu. Na dómina d'ivernada habita n'árees templaes húmedes y subhúmedas. Aliméntase principalmente d'inseutos, bárabos y arácnidos.

Referencies

  1. BirdLife International. «Setophaga virens» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.1.
  2. Nomes en castellán de les aves del mundu encamentaos pola SEO parte 17ª p. 455.
  3. Sada, Phillips y Ramos, 1984
  4. Chipe de Gargüelu Negru (Setophaga virens) (Gmelin, 1789) en Avibase.

Bibliografía

  • Peterson, Roger Tory, y Edward L. Chalif. 2008. Aves de Méxicu. Guía de campu. Editorial Diana, Méxicu. ISBN 978-968-13-3207-5
  • Sada, A.M.; Phillips, R., y Ramos, M.A. 1984. Nomes en castellán pa les aves mexicanes. Publicación de Divulgación Non. 17. Institutu Nacional d'Investigaciones sobre Recursos Bióticos. Méxicu. Citáu por Peterson y Chalif (2008).
  • Howell, Steve N.G., y Sophie Webb. 2007. A guide to the birds of Mexico and northern Central America. Oxford University Press, Estaos Xuníos. ISBN 978-0-19-854012-0

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AST

Setophaga virens: Brief Summary ( астурски )

добавил wikipedia AST
Setophaga virens Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Setophaga virens, tamién denomada chipe negriamarillo dorsiverde, chipe de gargüelu negru, cigüita pechinegra, reinita cariamarilla, reinita papinegra carigualda, reinita verdinegra, reinita verdosa y reinita gorginegra, ye una especie d'ave paseriforme americana que se clasifica na familia de los parúlidos. Cría en Canadá y Estaos Xuníos y pasa l'iviernu dende Méxicu hasta Venezuela, incluyendo les Antilles.

Mide 11 o 12 cm cuando adultu. El machu ye de cara mariella con una raya transocular olivácea. La frente, corona, nuca y llombu verde oliva. Nales y cola son de color oliva escuru, con dos barras blanques na nala y delles plumes blanques na cola. El gargüelu y la parte cimera del pechu son negros. La parte inferior del pechu y el banduyu blancos, con dellos llurdios negros nes bandes y dalgún tinte mariellu llimón nel banduyu.

Les femes y los xuveniles son similares al machu adultu, pero coles mexelles olivacees y menor cantidá de negru en pechu y gargüelu. Nel gargüelu hai daqué de blancu con mariellu.

Resulta similar a Dendroica chrysoparia, D. occidentalis y D. townsendi.

La so área de reproducción ye bien grande, estendiéndose principalmente pol oriente de Norteamérica dende los llagos de Manitoba hasta la islla de Terranova; na rexón de los Grandes Llagos y a lo llargo de los Apalaches hasta Xeorxa. Hai tamién rexistros nel occidente de Canadá, pero non más allá de les Montes Predresos.

Ye un ave migratoria que pel hibiernu se distribúi pel este, sur y sureste de Méxicu, el sur de Florida, toa América Central y les Antilles, y na mariña caribeña de Colombia y Venezuela. Hai rexistros casuales n'Ecuador.

El so hábitat son montes de coníferes y montes mistos mientres la primavera y el branu. Na dómina d'ivernada habita n'árees templaes húmedes y subhúmedas. Aliméntase principalmente d'inseutos, bárabos y arácnidos.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AST

Bosquerola golanegra ( каталонски; валенсиски )

добавил wikipedia CA

La bosquerola golanegra[1] (Setophaga virens) és un ocell de la família dels parúlids (Parulidae) que habita boscos d'Amèrica del Nord, des d'Alberta, cap a l'est, a través del sud de Canadà fins al sud de Labrador i Terranova i cap al sud fins a Alabama, Geòrgia i Carolina del Sud. Passa l'hivern a les Antilles, Mèxic, Amèrica Central i nord de Sud-amèrica.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Bosquerola golanegra Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. «Bosquerola golanegra». Cercaterm. TERMCAT, Centre de Terminologia. Rev. 08/02/2013 (català)
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autors i editors de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CA

Bosquerola golanegra: Brief Summary ( каталонски; валенсиски )

добавил wikipedia CA

La bosquerola golanegra (Setophaga virens) és un ocell de la família dels parúlids (Parulidae) que habita boscos d'Amèrica del Nord, des d'Alberta, cap a l'est, a través del sud de Canadà fins al sud de Labrador i Terranova i cap al sud fins a Alabama, Geòrgia i Carolina del Sud. Passa l'hivern a les Antilles, Mèxic, Amèrica Central i nord de Sud-amèrica.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autors i editors de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CA

Telor gwyrdd gyddfddu ( велшки )

добавил wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor gwyrdd gyddfddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion gwyrdd gyddfddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica virens; yr enw Saesneg arno yw Black-throated green warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. virens, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r telor gwyrdd gyddfddu yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn gyddf-felyn Belding Geothlypis beldingi Aderyn gyddf-felyn cycyllog Geothlypis nelsoni Aderyn gyddf-felyn cyffredin Geothlypis trichas
Common Yellowthroat by Dan Pancamo.jpg
Aderyn gyddf-felyn y Bahamas Geothlypis rostrata
Bahama Yellowthroat (Geothlypis rostrata) held in hand, side view.jpg
Telor adeinlas Vermivora pinus
Blue-winged Warbler.jpg
Telor Bachman Vermivora bachmanii
Vermivora bachmanii.jpg
Telor euradain Vermivora chrysoptera
Golden-winged Warbler NGM-v31-p308-C.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Awduron a golygyddion Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CY

Telor gwyrdd gyddfddu: Brief Summary ( велшки )

добавил wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor gwyrdd gyddfddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion gwyrdd gyddfddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica virens; yr enw Saesneg arno yw Black-throated green warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. virens, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Awduron a golygyddion Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CY

Grünwaldsänger ( германски )

добавил wikipedia DE

Der Grünwaldsänger (Setophaga virens, Syn.: Dendroica virens) ist ein kleiner Vogel aus der Gattung der Baumwaldsänger (Setophaga) in der Familie der Waldsänger (Parulidae).

Das Oberseitengefieder, die Krone und Markierungen im gelben Gesicht sind olivgrün. Auf den schwarzen bis schwarzgrauen Flügeldecken hat er weiße Flügelstäbe. Das Unterseitengefieder ist hellgelb mit schwarzen Streifen an den Flanken. Bei dem Männchen sind die Kehle und das Brustgefieder schwarz, bei dem Weibchen befinden sich schwarze Flecken an der Brust. Die kleinen Schnäbel sind dünn und spitz.

Grünwaldsänger ernähren sich zum größten Teil von Insekten. Im Winter erweitern sie ihren Speiseplan um Beeren und Früchte.

Die Brutgebiete befinden sich in Mischwäldern oder Zypressensümpfen im Osten Nordamerikas und im Norden und Westen Kanadas. Im Winter ziehen sie unter anderem in den Süden Floridas und nach Mittelamerika z. B. Mexiko.

Der Braunkopf-Kuhstärling (Molothrus ater) ist ein häufiger Brutschmarotzer des Grünwaldsängers.

Literatur

  • Jon Curson, David Quinn, David Beadle: New World Warblers. Helm, London 1994, ISBN 0-7136-3932-6.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Grünwaldsänger: Brief Summary ( германски )

добавил wikipedia DE

Der Grünwaldsänger (Setophaga virens, Syn.: Dendroica virens) ist ein kleiner Vogel aus der Gattung der Baumwaldsänger (Setophaga) in der Familie der Waldsänger (Parulidae).

Das Oberseitengefieder, die Krone und Markierungen im gelben Gesicht sind olivgrün. Auf den schwarzen bis schwarzgrauen Flügeldecken hat er weiße Flügelstäbe. Das Unterseitengefieder ist hellgelb mit schwarzen Streifen an den Flanken. Bei dem Männchen sind die Kehle und das Brustgefieder schwarz, bei dem Weibchen befinden sich schwarze Flecken an der Brust. Die kleinen Schnäbel sind dünn und spitz.

Grünwaldsänger ernähren sich zum größten Teil von Insekten. Im Winter erweitern sie ihren Speiseplan um Beeren und Früchte.

Die Brutgebiete befinden sich in Mischwäldern oder Zypressensümpfen im Osten Nordamerikas und im Norden und Westen Kanadas. Im Winter ziehen sie unter anderem in den Süden Floridas und nach Mittelamerika z. B. Mexiko.

Der Braunkopf-Kuhstärling (Molothrus ater) ist ein häufiger Brutschmarotzer des Grünwaldsängers.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Black-throated green warbler ( англиски )

добавил wikipedia EN

The black-throated green warbler (Setophaga virens) is a small songbird of the New World warbler family.

Description

It has an olive-green crown, a yellow face with olive markings, a thin pointed bill, white wing bars, an olive-green back and pale underparts with black streaks on the flanks. Adult males have a black throat and upper breast; females have a pale throat and black markings on their breast.

Measurements:[2]

  • Length: 4.3–4.7 in (11–12 cm)
  • Weight: 0.3–0.4 oz (8.5–11.3 g)
  • Wingspan: 6.7–7.9 in (17–20 cm)
Female
Black-throated green warbler with chicks

Habitat and distribution

The breeding habitat of the black-throated green warbler is coniferous and mixed forests in eastern North America and western Canada and cypress swamps on the southern Atlantic coast. These birds' nests are open cups, which are usually situated close to the trunk of a tree.

These birds migrate to Mexico, Central America, the West Indies and southern Florida. One destination is to the Petenes mangroves of the Yucatán. Some birds straggle as far as South America, with the southernmost couple of records coming from Ecuador.

Behavior

Black-throated green warblers forage actively in vegetation, and they sometimes hover (gleaning), or catch insects in flight (hawking). Insects are the main constituents of these birds' diets, although berries will occasionally be consumed.

The song of this bird is a buzzed zee-zee-zee-zooo-zeet or zoo-zee-zoo-zoo-zeet. The call is a sharp tsip.

This bird is vulnerable to nest parasitism by the brown-headed cowbird.

References

  1. ^ BirdLife International (2018). "Setophaga virens". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22721689A132146396. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22721689A132146396.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ "Black-throated Green Warbler Identification, All About Birds, Cornell Lab of Ornithology". www.allaboutbirds.org. Retrieved 2020-09-30.
  • Curson, Jon; Quinn, David; Beadle, David (1994). New World Warblers. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-3932-6.
  • Stiles; Skutch (1989). A guide to the birds of Costa Rica. ISBN 0-8014-9600-4.
  • World Wildlife Fund (2010). "Petenes mangroves". In Mark McGinley; C. Michael Hogan; C. Cleveland (eds.). Encyclopedia of Earth. Washington, DC: National Council for Science and the Environment.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Black-throated green warbler: Brief Summary ( англиски )

добавил wikipedia EN

The black-throated green warbler (Setophaga virens) is a small songbird of the New World warbler family.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Flavvanga parulio ( есперанто )

добавил wikipedia EO

La Flavvanga parulio, Dendroica virens, estas paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica.

Ĝi estas specio tre simila al la proksima parenco la Orvanga parulio sed ne havas la tiom flavan vizaĝon tiom ĉirkaŭita je nigro. Ĝi estas 12 cm longa kaj pezas 9 g, kaj havas anstataŭ nigran olivverdecajn kronon, nukon kaj dorson, flavan vizaĝon kun olivverdecaj markoj kiel nuanco el traokula strio suben al la vango, fajnan pintakran bekon, du blankajn flugilstriojn kaj helgrizecajn subajn partojn kun nigra strieco en flankoj. Masklaj plenkreskuloj havas nigrajn gorĝon kaj supran bruston; inoj havas palan gorĝon kaj nur nigrajn markojn bruste. Pugo kaj subpugo estas flavaj.

 src=
Parulio kun idoj

La reprodukta biotopo de la Flavvanga parulio estas arbaroj ĉu de koniferoj ĉu miksitaj en orienta Nordameriko kaj okcidenta Kanado kaj marĉoj de marĉaj taksodioj en la suda marbordo de Atlantiko. La nestoj de tiuj birdoj estas malfermaj tasoj, kiuj kutime situas ĉe trunko de arbo.

Tiuj birdoj migras al Meksiko, Centrameriko, Karibio kaj suda Florido; kelkaj birdoj vagadas tiom for kiom ĝis Sudameriko, kun la plej suda paro vidata venanta el Ekvadoro.

Flavvangaj parulioj manĝas aktive inter vegetaĵaro, kaj ili foje plukas aŭ kaptas insektojn per flugetoj. Insektoj estas la precipa komponanto de la dieto de tiuj birdoj, kvankam foje ili manĝas ankaŭ berojn.

La kanto de tiu birdo estas zumanta zii-zii-zii-zuu-ziitzuu-zii-zuu-zuu-ziit. La alvoko estas akra cip.

Tiu nearktisa birdo suferas parazitadon fare de la Brunkapa molotro.

Referencoj

Plia legado

Libroj

  • Morse, D. H. and A. F. Poole (2005). Black-throated Green Warbler (Dendroica virens). The Birds of North America Online (A. Poole, Ed.). Ithaca: Cornell Laboratory of Ornithology; Retrieved from The Birds of North American Online database.

Informoj

  • Cooper JM, Enns KA & Shepard MG. (1997). Status of the black-throated green warbler in British Columbia. Canadian Research Index. p. n/a.
  • Norton MR. (1999). Status of the black-throated green warbler, Dendroica virens, in Alberta. Canadian Research Index. p. n/a.

Tezoj

  • Chmielewski A. M.S. (1992). The effects of right-of-way construction through forest interior habitat on bird and small mammal populations and rates of nest predation. State University of New York College of Environmental Science and Forestry, United States, New York.
  • Clarke M. M.Sc. (2005). Avian abundance and habitat relationships in a managed forest landscape in eastern Nova Scotia. Dalhousie University (Canada), Canada.
  • Collins SL. Ph.D. (1981). HABITAT RELATIONSHIPS AND HABITAT VARIABILITY OF THE WOOD WARBLERS (PARULIDAE). The University of Oklahoma, United States, Oklahoma.
  • Drolet B. M.Sc. (1997). Variation des assemblages d'oiseaŭ chanteurs selon la structure du paysage de la sapiniere boreale exploitee. Universite Laval (Canada), Canada.
  • Elliott CA. Ph.D. (1987). Songbird species diversity and habitat use in relation to vegetation structure and size of forest stands and forest-clearcut edges in north-central Maine. The University of Maine, United States, Maine.
  • Hamady MA. Ph.D. (2000). An ecosystem approach to assessing the effects of forest heterogeneity and disturbance on birds of the northern hardwood forest in Michigan's Upper Peninsula. Michigan State University, United States, Michigan.
  • Hannah TA. M.Sc. (2006). Declines in the black-throated green warbler (Dendroica virens): From pattern to process. University of Alberta (Canada), Canada.
  • McKinley PS. Ph.D. (2004). Tree species selection and use by foraging insectivorous passerines in a forest landscape. University of New Brunswick (Canada), Canada.
  • Rail J-F. M.Sc. (1995). Definir la fragmentation de l'habitat des passereaŭ par l'effet de barriere des discontinuites de l'habitat d'origine humaine. Universite Laval (Canada), Canada.
  • Roloff GJ. Ph.D. (1994). Using an ecological classification system and wildlife habitat models in forest planning. Michigan State University, United States, Michigan.
  • Whelan CJ. Ph.D. (1987). Effects of foliage structure on the foraging behavior of insectivorous forest birds. Dartmouth College, United States, New Hampshire.

Artikoloj

  • Adams DA & Hammond JS. (1991). Changes in Forest Vegetation Bird and Small Mammal Populations at Mount Mitchell North Carolina USA 1959-62 and 1985. Journal of the Elisha Mitchell Scientific Society. vol 107, no 1. p. 3-12.
  • Bermingham E, Rohwer S, Freeman S & Wood C. (1992). Vicariance Biogeography in the Pleistocene and Speciation in North American Wood Warblers a Test of Mengel's Model. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. vol 89, no 14. p. 6624-6628.
  • Betts MG, Hadley AS & Doran PJ. (2005). Avian mobbing response is restricted by territory boundaries: Experimental evidence from two species of forest warblers. Ethology. vol 111, no 9. p. 821-835.
  • Caroline G, Marcel D, Jean-Pierre LS & Jean H. (2004). Are temperate mixedwood forests perceived by birds as a distinct forest type?. Canadian Journal of Forest Research. vol 34, no 9. p. 1895.
  • Collins SL. (1983). Geographic Variation in Habitat Structure for the Wood Warblers in Maine and Minnesota USA. Oecologia. vol 59, no 2-3. p. 246-252.
  • Collins SL. (1983). Geographic Variation in Habitat Structure of the Black-Throated Green Warbler Dendroica-Virens. Auk. vol 100, no 2. p. 382-389.
  • Darveau M, Beauchesne P, Belanger L, Huot J & Larue P. (1995). Riparian forest strips as habitat for breeding birds in boreal forest. Journal of Wildlife Management. vol 59, no 1. p. 67-78.
  • Desgranges JL & Rondeau G. (1995). CHANGES IN THE BIRD COMMUNITIES OF A BALSAM FIR WHITE BIRCH FOREST FOLLOWING AN INSECT PEST EPIDEMIC. For Chron. vol 71, no 2. p. 201-210.
  • Doyon F, Gagnon D & Giroŭ J-F. (2005). Effects of strip and single-tree selection cutting on birds and their habitat in a Southwestern Quebec northern hardwood forest. Forest Ecology & Management. vol 209, no 1-2. p. 101-115.
  • Greenberg R, Gonzales CE, Bichier P & Reitsma R. (2001). Nonbreeding habitat selection and foraging behavior of the Black-throated Green Warbler complex in Southeastern Mexico. Condor. vol 103, no 1. p. 31-37.
  • Hanowski J, Danz N, Lind J & Niemi G. (2003). Breeding bird response to riparian forest harvest and harvest equipment. Forest Ecology & Management. vol 174, no 1-3. p. 315-328.
  • Hanowski JM, Niemi GJ & Blake JG. (1990). Statistical Perspectives and Experimental Design When Counting Birds on Line Transects. Condor. vol 92, no 2. p. 326-335.
  • Heckscher CM. (2000). Forest-dependent birds of the Great Cypress (North Pocomoke) Swamp: Species composition and implications for conservation. Northeastern Naturalist. vol 7, no 2. p. 113-130.
  • Hobson KA & Bayne E. (2000). Breeding bird communities in boreal forest of western Canada: Consequences of "unmixing" the mixedwoods. Condor. vol 102, no 4. p. 759-769.
  • Hobson KA & Bayne E. (2000). Effects of forest fragmentation by agriculture on avian communities in the southern boreal mixedwoods of western Canada. Wilson Bulletin. vol 112, no 3. p. 373-387.
  • Holmes RT & Robinson SK. (1981). Tree Species Preferences of Foraging Insectivorous Birds in a Northern Hardwoods Forest. Oecologia. vol 48, no 1. p. 31-35.
  • Holmes RT & Sherry TW. (2001). Thirty-year bird population trends in an unfragmented temperate deciduous forest: Importance of habitat change. Auk. vol 118, no 3. p. 589-609.
  • Jim S & Keith AH. (2000). Bird communities associated with live residual tree patches within cut blocks and burned habitat in mixedwood boreal forests. Canadian Journal of Forest Research. vol 30, no 8. p. 1281.
  • Kirk DA, Diamond AW, Smith AR, Holland GE & Chytyk P. (1997). Population changes in boreal forest birds in Saskatchewan and Manitoba. Wilson Bulletin. vol 109, no 1. p. 1-27.
  • Lacki MJ & Baker MD. (1998). Observations of forest-interior bird communities in older-growth forests in eastern Kentucky. Journal of the Kentucky Academy of Science. vol 59, no 2. p. 174-177.
  • Laurent EJ, Shi HJ, Gatziolis D, LeBouton JP, Walters MB & Liu JG. (2005). Using the spatial and spectral precision of satellite imagery to predict wildlife occurrence patterns. Remote Sensing of Environment. vol 97, no 2. p. 249-262.
  • Lopez Ornat A & Greenberg R. (1990). Sexual Segregation by Habitat in Migratory Warblers in Quintana Roo Mexico. Auk. vol 107, no 3. p. 539-543.
  • Martin PR, Fotheringham JR & Robertson RJ. (1995). A Prairie Warbler with a conspecific and heterospecific song repertoire. The Auk. vol 112, no 3. p. 770.
  • Maurer BA & Whitmore RC. (1981). Foraging of 5 Bird Species in 2 Forests with Different Vegetation Structure. Wilson Bulletin. vol 93, no 4. p. 478-490.
  • Meiklejohn BA & Hughes JW. (1999). Bird communities in riparian buffer strips of industrial forests. American Midland Naturalist. vol 141, no 1. p. 172-184.
  • Merrill SB, Cuthbert FJ & Oehlert G. (1998). Residual patches and their contribution to forest-bird diversity on northern Minnesota aspen clearcuts. Conservation Biology. vol 12, no 1. p. 190-199.
  • Michael AP & Jutta CB. (1998). Spruce budworm outbreaks and the incidence of vagrancy in eastern North American wood-warblers. Canadian Journal of Zoology. vol 76, no 3. p. 433.
  • Mitchell JM. (1999). Habitat relationships of five northern bird species breeding in hemlock ravines in Ohio, USA. Natural Areas Journal. vol 19, no 1. p. 3-11.
  • Morgan K & Freedman B. (1985). Breeding Bird Communities in a Hardwood Forest Succession in Nova Scotia Canada. Canadian Field Naturalist. vol 100, no 4. p. 506-519.
  • Morse DH. (1977). The Occupation of Small Islands by Passerine Birds. Condor. vol 79, no 4. p. 399-412.
  • Morse DH. (1991). Song Types of Black-Throated Green Warblers on Migration. The Wilson Bulletin. vol 103, no 1. p. 93.
  • Parrish JD. (1995). Effects of needle architecture on warbler habitat selection in a coastal spruce forest. Ecology. vol 76, no 6. p. 1813-1820.
  • Parrish JD. (1995). Experimental evidence for intrinsic microhabitat preferences in the black-throated green warbler. Condor. vol 97, no 4. p. 935-943.
  • Perry EF & Andersen DE. (2003). Advantages of clustered nesting for Least Flycatchers in north-central Minnesota. Condor. vol 105, no 4. p. 756-770.
  • Rabenold KN. (1978). Foraging Strategies Diversity and Seasonality in Bird Communities of Appalachian Spruce Fir Forests. Ecological Monographs. vol 48, no 4. p. 397-424.
  • Rail J-F, Darveau M, Desrochers A & Huot J. (1997). Territorial responses of boreal forest birds to habitat gaps. Condor. vol 99, no 4. p. 976-980.
  • Rappole JH, King DI & Barrow WC, Jr. (1999). Winter ecology of the endangered Golden-cheeked Warbler. Condor. vol 101, no 4. p. 762-770.
  • Rising JD. (1988). Phenetic Relationships among the Warblers in the Dendroica-Virens Complex and a Record of Dendroica-Virens from Sonora Mexico. Wilson Bulletin. vol 100, no 2. p. 312-316.
  • Robichaud I & Villard M-A. (1999). Do Black-throated Green Warblers prefer conifers? Meso- and microhabitat use in a mixedwood forest. Condor. vol 101, no 2. p. 262-271.
  • Robinson SK & Holmes RT. (1982). Foraging Behavior of Forest Birds the Relationships among Search Tactics Diet and Habitat Structure. Ecology. vol 63, no 6. p. 1918-1931.
  • Rodewald PG & Brittingham MC. (2002). Habitat use and behavior of mixed species landbird flocks during fall migration. Wilson Bulletin. vol 114, no 1. p. 87-98.
  • Ross RM, Redell LA, Bennett RM & Young JA. (2004). Mesohabitat use of threatened hemlock forests by breeding birds of the Delaware River basin in northeastern United States. Natural Areas Journal. vol 24, no 4. p. 307-315.
  • Schulte LA, Pidgeon AM & Mladenoff DJ. (2005). One hundred fifty years of change in forest bird breeding habitat: Estimates of species distributions. Conservation Biology. vol 19, no 6. p. 1944-1956.
  • Schulte LS & Niemi GJ. (1998). Bird communities of early-successional burned and logged forest. Journal of Wildlife Management. vol 62, no 4. p. 1418-1429.
  • Smith R & Dallman M. (1996). Forest gap use by breeding black-throated green warblers. The Wilson Bulletin. vol 108, no 3. p. 588.
  • Smith R, Hamas M, Dallman M & Ewert D. (1998). Spatial variation in foraging of the Black-throated Green warbler along the shoreline of northern Lake Huron. Condor. vol 100, no 3. p. 474-484.
  • Smith RJ, Moore FR & May CA. (2007). Stopover habitat along the shoreline of northern Lake Huron, Michigan: Emergent aquatic insects as a food resource for spring migrating landbirds. Auk. vol 124, no 1. p. 107-121.
  • Stewart PA. (1986). Fall Migration of Twelve Species of Wood Warblers through Coastal Virginia USA. North American Bird Bander. vol 11, no 3. p. 83-88.
  • Tingley MW, Orwig DA, Field R & Motzkin G. (2002). Avian response to removal of a forest dominant: Consequences of hemlock woolly adelgid infestations. Journal of Biogeography. vol 29, no 10-11. p. 1505-1516.
  • Venier LA & Pearce JL. (2005). Boreal bird community response to jack pine forest succession. Forest Ecology & Management. vol 217, no 1. p. 19-36.
  • Whelan CJ. (1989). Avian foliage structure preferences for foraging and the effect of prey biomass. Animal Behaviour. vol 38, no 5. p. 839.
  • Whelan CJ. (2001). Foliage structure influences foraging of insectivorous forest birds: An experimental study. Ecology. vol 82, no 1. p. 219-231.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EO

Flavvanga parulio: Brief Summary ( есперанто )

добавил wikipedia EO

La Flavvanga parulio, Dendroica virens, estas paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica.

Ĝi estas specio tre simila al la proksima parenco la Orvanga parulio sed ne havas la tiom flavan vizaĝon tiom ĉirkaŭita je nigro. Ĝi estas 12 cm longa kaj pezas 9 g, kaj havas anstataŭ nigran olivverdecajn kronon, nukon kaj dorson, flavan vizaĝon kun olivverdecaj markoj kiel nuanco el traokula strio suben al la vango, fajnan pintakran bekon, du blankajn flugilstriojn kaj helgrizecajn subajn partojn kun nigra strieco en flankoj. Masklaj plenkreskuloj havas nigrajn gorĝon kaj supran bruston; inoj havas palan gorĝon kaj nur nigrajn markojn bruste. Pugo kaj subpugo estas flavaj.

 src= Parulio kun idoj

La reprodukta biotopo de la Flavvanga parulio estas arbaroj ĉu de koniferoj ĉu miksitaj en orienta Nordameriko kaj okcidenta Kanado kaj marĉoj de marĉaj taksodioj en la suda marbordo de Atlantiko. La nestoj de tiuj birdoj estas malfermaj tasoj, kiuj kutime situas ĉe trunko de arbo.

Tiuj birdoj migras al Meksiko, Centrameriko, Karibio kaj suda Florido; kelkaj birdoj vagadas tiom for kiom ĝis Sudameriko, kun la plej suda paro vidata venanta el Ekvadoro.

Flavvangaj parulioj manĝas aktive inter vegetaĵaro, kaj ili foje plukas aŭ kaptas insektojn per flugetoj. Insektoj estas la precipa komponanto de la dieto de tiuj birdoj, kvankam foje ili manĝas ankaŭ berojn.

La kanto de tiu birdo estas zumanta zii-zii-zii-zuu-ziit aŭ zuu-zii-zuu-zuu-ziit. La alvoko estas akra cip.

Tiu nearktisa birdo suferas parazitadon fare de la Brunkapa molotro.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EO

Setophaga virens ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES

La reinita dorsiverde (Setophaga virens),[2]​ también denominada chipe negriamarillo dorsiverde,[3]chipe de garganta negra, cigüita pechinegra, reinita cariamarilla, reinita papinegra carigualda, reinita verdinegra, reinita verdosa y reinita gorginegra,[4]​ es una especie de ave paseriforme americana que se clasifica en la familia de los parúlidos. Cría en Canadá y Estados Unidos y pasa el invierno desde México hasta Venezuela, incluyendo las Antillas.

Mide 11 o 12 cm cuando adulto. El macho es de cara amarilla con una raya transocular olivácea. La frente, corona, nuca y espalda verde oliva. Alas y cola son de color oliva oscuro, con dos barras blancas en el ala y algunas plumas blancas en la cola. La garganta y la parte superior del pecho son negros. La parte inferior del pecho y el vientre blancos, con algunas manchas negras en los costados y algún tinte amarillo limón en el vientre.

Las hembras y los juveniles son similares al macho adulto, pero con las mejillas oliváceas y menor cantidad de negro en pecho y garganta. En la garganta hay algo de blanco con amarillo.

Resulta similar a Dendroica chrysoparia, D. occidentalis y D. townsendi.

Su área de reproducción es muy grande, extendiéndose principalmente por el oriente de Norteamérica desde los lagos de Manitoba hasta la isla de Terranova; en la región de los Grandes Lagos y a lo largo de los Apalaches hasta Georgia. Hay también registros en el occidente de Canadá, pero no más allá de las Montañas Rocosas.

Es un ave migratoria que en invierno se distribuye por el este, sur y sureste de México, el sur de Florida, toda América Central y las Antillas, y en la costa caribeña de Colombia y Venezuela. Hay registros casuales en Ecuador.

Su hábitat son bosques de coníferas y bosques mixtos durante la primavera y el verano. En la época de invernada habita en áreas cálidas húmedas y subhúmedas. Se alimenta principalmente de insectos, larvas y arácnidos.

Referencias

  1. BirdLife International (2009). «Dendroica virens». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2011.1 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 7 de octubre de 2011.
  2. Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la SEO parte 17ª p. 455.
  3. Sada, Phillips y Ramos, 1984
  4. Chipe de Garganta Negra (Setophaga virens) (Gmelin, 1789) en Avibase.

Bibliografía

  • Peterson, Roger Tory, y Edward L. Chalif. 2008. Aves de México. Guía de campo. Editorial Diana, México. ISBN 978-968-13-3207-5
  • Sada, A.M.; Phillips, R., y Ramos, M.A. 1984. Nombres en castellano para las aves mexicanas. Publicación de Divulgación No. 17. Instituto Nacional de Investigaciones sobre Recursos Bióticos. México. Citado por Peterson y Chalif (2008).
  • Howell, Steve N.G., y Sophie Webb. 2007. A guide to the birds of Mexico and northern Central America. Oxford University Press, Estados Unidos. ISBN 978-0-19-854012-0

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Setophaga virens: Brief Summary ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES

La reinita dorsiverde (Setophaga virens),​ también denominada chipe negriamarillo dorsiverde,​ chipe de garganta negra, cigüita pechinegra, reinita cariamarilla, reinita papinegra carigualda, reinita verdinegra, reinita verdosa y reinita gorginegra,​ es una especie de ave paseriforme americana que se clasifica en la familia de los parúlidos. Cría en Canadá y Estados Unidos y pasa el invierno desde México hasta Venezuela, incluyendo las Antillas.

Mide 11 o 12 cm cuando adulto. El macho es de cara amarilla con una raya transocular olivácea. La frente, corona, nuca y espalda verde oliva. Alas y cola son de color oliva oscuro, con dos barras blancas en el ala y algunas plumas blancas en la cola. La garganta y la parte superior del pecho son negros. La parte inferior del pecho y el vientre blancos, con algunas manchas negras en los costados y algún tinte amarillo limón en el vientre.

Las hembras y los juveniles son similares al macho adulto, pero con las mejillas oliváceas y menor cantidad de negro en pecho y garganta. En la garganta hay algo de blanco con amarillo.

Resulta similar a Dendroica chrysoparia, D. occidentalis y D. townsendi.

Su área de reproducción es muy grande, extendiéndose principalmente por el oriente de Norteamérica desde los lagos de Manitoba hasta la isla de Terranova; en la región de los Grandes Lagos y a lo largo de los Apalaches hasta Georgia. Hay también registros en el occidente de Canadá, pero no más allá de las Montañas Rocosas.

Es un ave migratoria que en invierno se distribuye por el este, sur y sureste de México, el sur de Florida, toda América Central y las Antillas, y en la costa caribeña de Colombia y Venezuela. Hay registros casuales en Ecuador.

Su hábitat son bosques de coníferas y bosques mixtos durante la primavera y el verano. En la época de invernada habita en áreas cálidas húmedas y subhúmedas. Se alimenta principalmente de insectos, larvas y arácnidos.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Setophaga virens ( баскиски )

добавил wikipedia EU

Setophaga virens Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipediako egileak eta editoreak
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EU

Setophaga virens: Brief Summary ( баскиски )

добавил wikipedia EU

Setophaga virens Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipediako egileak eta editoreak
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EU

Sypressikerttuli ( фински )

добавил wikipedia FI

Sypressikerttuli (Setophaga virens)[2] eli aiemmalta nimeltään seetrikerttuli on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Sypressikerttulia tavataan pesivänä Kanadassa ja Yhdysvaltain itäosissa sekä talvehtivana Yhdysvaltain eteläosissa, Väli-Amerikassa ja Etelä-Amerikan pohjoisosissa. Lajin populaatio on hyvin suuri, mutta sen kannankehitys on laskeva. Sen ei kuitenkaan uskota olevan vaarassa, ja laji on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]

Lähteet

  1. a b c BirdLife International: Setophaga virens IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 16.12.2013. (englanniksi)
  2. Maailman lintujen suomenkieliset nimet BirdLife Suomi. Viitattu 13.2.2018.
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedian tekijät ja toimittajat
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FI

Sypressikerttuli: Brief Summary ( фински )

добавил wikipedia FI

Sypressikerttuli (Setophaga virens) eli aiemmalta nimeltään seetrikerttuli on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedian tekijät ja toimittajat
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FI

Paruline à gorge noire ( француски )

добавил wikipedia FR

Setophaga virens

La Paruline à gorge noire (Setophaga virens, anciennement Dendroica virens) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.

Description

Cette paruline a les côtés de la tête jaunes, le dos, la calotte et le croupion verts. Elle a le ventre et les sous-caudales blancs. Elle possède des ailes foncées avec des barres alaires blanches. Le mâle adulte se distingue de la femelle adulte et du mâle immature par une plus grande étendue de noir sur la gorge, le haut de la poitrine et les flancs. La femelle immature a encore moins de noir.

Chant

Son chant bourdonnant est assez facile à reconnaître: il s'agit d'un "zou zi zou zou zi'' et d'un ''zi zi zi zou zi'' [1].

Habitat

La Paruline à gorge noire est un oiseau commun dans les forêts de conifères et mixtes[1].

Répartition

 src=
Carte de répartition de l'espèce.
En jaune : zones de nidification
En bleu : zones d'hivernage

Notes et références

  1. a et b Jean Paquin, Guide d'identification des oiseaux du Québec, Waterloo (Québec), Michel Quintin, 2010, 431 p. (ISBN 978-2-89435-469-8), p. 332

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Paruline à gorge noire: Brief Summary ( француски )

добавил wikipedia FR

Setophaga virens

La Paruline à gorge noire (Setophaga virens, anciennement Dendroica virens) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Gele zwartkeelzanger ( холандски; фламански )

добавил wikipedia NL

Vogels

De gele zwartkeelzanger (Setophaga virens, synoniem: Dendroica virens) is een zangvogel uit de familie der Parulidae (Amerikaanse zangers).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in noordelijk, noordoostelijk en centraal Noord-Amerika.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-auteurs en -editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NL

Gele zwartkeelzanger: Brief Summary ( холандски; фламански )

добавил wikipedia NL

De gele zwartkeelzanger (Setophaga virens, synoniem: Dendroica virens) is een zangvogel uit de familie der Parulidae (Amerikaanse zangers).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-auteurs en -editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NL

Lasówka czarnogardła ( полски )

добавил wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Lasówka czarnogardła (Setophaga virens) – gatunek ptaka z rodziny lasówek (Parulidae).

Morfologia

Długość ciała 11,5–14 cm. Maska żółta, wierzch głowy oraz grzbiet żółtozielone, gardło, pierś i boki czarne. Pasek oczny i pokrywy uszne zielone. Na skrzydłach widoczne białe paski; skrajne sterówki oraz spód ciała białe. Samica jest podobna do samca, ale ma mniej czerni na piórach; podbródek i gardło żółte. U dorosłych i młodych, kiedy nadchodzi jesień maska jest żółta, gardło, pierś oraz boki ze śladami czerni.

Zasięg, środowisko

Lasy mieszane oraz iglaste w północno-środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza w południowo-środkowej i skrajnie południowo-wschodniej części Ameryki Północnej, po Amerykę Środkową, także na Wielkich Antylach.

Przypisy

  1. Dendroica virens, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2013-04-11]
  2. Black-throated Green Warbler (Dendroica virens) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-11].
  3. Dendroica virens [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2013-04-11] (ang.).

Bibliografia

  1. Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia POL

Lasówka czarnogardła: Brief Summary ( полски )

добавил wikipedia POL

Lasówka czarnogardła (Setophaga virens) – gatunek ptaka z rodziny lasówek (Parulidae).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia POL

Grönryggig skogssångare ( шведски )

добавил wikipedia SV

Grönryggig skogssångare[2] (Setophaga virens) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar som förekommer i Nordamerika.[3]

Kännetecken

Utseende

Grönryggig skogssångare är en 12 cm lång fågel med olivgrön krona, gult ansikte med gröna teckningar och en tunn spetsig näbb. Vingbanden är vita, ryggen olivgrön och undersidan blek med svarta streck på flankerna. Vuxna hanar är svart på strupen och övre delen av bröstet medan honor har en blek strupe och svarta teckningar på bröstet.

 src=
Hona

Läte

Hanen sjunger intensivt under häckningssäsongen. En individ har observerats sjunga 466 strofer under en enda timme.[4] Sången förekommer i två varianter. Den ena, zi-zi-zi-zo-zit, sjunger hanen i mitten av sitt revir för att locka honor i början av häckningssäsongen. Den andra, zo-ze-zo-zo-zit, sjunger hanen i utkanten av reviret för att avvisa andra hanar. [4] Locklätet är ett vasst tsip.

Utbredning och levnadsmiljö

Fågeln häckar allmänt i östra Nordamerika, i barrskog och blandskog i större delen av utbredningsområdet. En isolerad population finns i översvämmade cypresskogar utmed Atlantkusten i Virginia, North Carolina och South Carolina, 500 km från närmaste bestånd i Appalacherna. Den övervintrar från Mexiko till norra Sydamerika och Västindien[3] och har påträffats så långt söderut som Ecuador. Den är en mycket sällsynt gäst i Europa, med endast en handfull fynd på Azorerna, ett på Island 2003 och ett på tyska ön Helgoland 1858.[5]

Beteende

Grönryggiga skogssångaren födosöker aktivt i vegetationen, ibland ryttlande, ibland flugsnappande. Insekter är dess huvudsakliga föda, även om den då och då även äter bär. Det öppna, skolformade boet placeras nära trädstammarna. Denna art boparasiteras av brunhuvad kostare (Molothrus ater).

Systematik

Tidigare fördes den liksom många andra skogssångararter till släktet Dendroica, men DNA-studier visar bland annat att rödstjärtad skogssångare, tidigare den enda arten i Setophaga, ingår i Dendroica.[6] Eftersom Setophaga är ett äldre släktnamn (1827 mot 1842) har det prioritet, varpå alla Dendroica-arter har bytt namn.

Arten är närmast släkt med gulkindad skogssångare, townsendskogssångare och eremitskogssångare.[7]

De flesta auktoriteter betraktar arten som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.[3][8] Vissa behandlar dock den isolerade populationen i sydöstra USA som den egna underarten waynei.[7]

Status

Beståndet av grönryggig skogssångare verkar ha varit stabilt mellan 1966 och 2014.[9] Världspopulationen uppskattas till 10 miljoner individer.[10] Avverkning av barrskog påverkar grönryggig skogssångare negativt, men arten häckar också i ungskog.[4] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Referenser

Artikeln bygger helt eller delvis på en översättning från engelskspråkiga wikipedias artikel Black-throated green warbler, läst 2016-08-03 där följande källor anges:

Noter

  1. ^ [a b] Birdlife International 2016 Setophaga virens Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-09-30
  3. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. (xls), från: <www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/>, läst 2015-07-10
  4. ^ [a b c] Black Black-throated Green Warbler Faktablad om grönryggig skogssångare på allaboutbird.org
  5. ^ Tarsiger.com Fynd av grönryggig skogssångare i Västpalearktis
  6. ^ Lovette, Irby J. et al. (2010). ”A comprehensive multilocus phylogeny for the wood-warblers and a revised classification of the Parulidae (Aves)”. Molecular Phylogenetics and Evolution 57 (2): sid. 753–70. doi:10.1016/j.ympev.2010.07.018. PMID 20696258. Arkiverad från originalet den 2013-11-03. https://web.archive.org/web/20131103125129/http://www.bio.sdsu.edu/pub/burns/Lovetteetal2010.pdf.
  7. ^ [a b] Curson, J. & Kirwan, G.M. (2016). Black-throated Green Warbler (Dendroica virens). Ur: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Hämtad 2016-08-21.
  8. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2016. IOC World Bird List (v 6.2). doi : 10.14344/IOC.ML.6.2.
  9. ^ USGS Patuxent Wildlife Research Center. 2014. North American Breeding Bird Survey 1966–2014 Analysis
  10. ^ Partners in Flight. 2012. Databas för bedömning av populationer av nordamerikanska fågelarter, på engelska.

Externa länkar

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia författare och redaktörer
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia SV

Grönryggig skogssångare: Brief Summary ( шведски )

добавил wikipedia SV

Grönryggig skogssångare (Setophaga virens) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar som förekommer i Nordamerika.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia författare och redaktörer
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia SV

Setophaga virens ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Setophaga virens là một loài chim trong họ Parulidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Setophaga virens: Brief Summary ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Setophaga virens là một loài chim trong họ Parulidae.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Зелёный лесной певун ( руски )

добавил wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Семейство: Древесницевые
Вид: Зелёный лесной певун
Международное научное название

Dendroica virens (Gmelin, 1789)

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 950061

Зелёный лесно́й певу́н[1] (лат. Dendroica virens) — вид птиц семейства древесницевых.

Описание

Верхняя часть тела и макушка головы оливково-зелёного цвета. На чёрных крыльях белые полоски. Оперение нижней части тела светло-жёлтое с чёрными продольными полосами по бокам. У самцов оперение горла и груди чёрного цвета, у самок на груди чёрные крапины. Маленький клюв тонкий и острый. Длина тела 13 см.

Распространение

Зелёный лесной певун гнездится в смешанных лесах на востоке Северной Америки, а также на севере и западе Канады. Зимой мигрирует на юг Флориды и в Центральную Америку.

Питание

Питается преимущественно насекомыми. Зимой также ягодами и фруктами.

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 421. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Авторы и редакторы Википедии
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia русскую Википедию

Зелёный лесной певун: Brief Summary ( руски )

добавил wikipedia русскую Википедию

Зелёный лесно́й певу́н (лат. Dendroica virens) — вид птиц семейства древесницевых.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Авторы и редакторы Википедии
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia русскую Википедию